Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Konin, dnia 12-05-2015 r.

Sąd Okręgowy w Koninie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący - Sędzia – SO Anna Walczak- Sarnowska

Protokolant: Starszy sekretarz sądowy Lila Andrzejewska

przy udziale

po rozpoznaniu w dniu 12-05-2015 r. w Koninie

sprawy K. P. (1) , P. P. prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą G. (...) w K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P.

o podleganie ubezpieczeniom

na skutek odwołania K. P. (1) , P. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P.

z dnia 21-01-2015r. znak: (...), decyzja nr(...)

1.Zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że stwierdza iż K. P. (1) jako pracownik u płatnika składek P. P. prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą G. (...) w K. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu, wypadkowemu od dnia 15 maja 2013r. do dnia 30 czerwca 2014 roku.

2.Zasądza od pozwanego na rzecz odwołującej P. P. kwotę 60 zł - tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego .

Sygnatura akt III U 266/15

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P. decyzją nr (...) z dnia 21.01.2015 r. stwierdził, że K. P. (1) jako pracownik u płatnika składek P. P. prowadzącej działalność pod firmą (...) nie podlegała obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu, wypadkowemu w okresie od 15.05.2013 r. do 30.06.2014 r. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy stwierdził, że K. P. (1) w krótkim okresie od daty zatrudnienia (tj. od 17.06.2013 r.) stała się niezdolna do pracy co nasuwało podejrzenie, że umowa o pracę została zawarta w celu uzyskania świadczenia
z ubezpieczenia chorobowego. W związku z powyższym organ rentowy wezwał płatnika składek do przedłożenia dokumentów potwierdzających wykonywanie pracy przez K. P. (1) i z uwagi na brak współpracy ze strony płatnika składek (wielokrotne próby nawiązania kontaktu z P. P. okazały się bezskuteczne) w celu potwierdzenia zatrudnienia i zasadności zgłoszenia do ubezpieczeń K. P. (1) sprawę skierowano celem przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego.

W wyniku analizy zgromadzonego materiału organ rentowy stwierdził, że ubezpieczona została zatrudniona na czas nieokreślony od 15.05.2013 r. na stanowisku sekretarki z wynagrodzeniem miesięcznym wynoszącym 1.500 zł netto (2.116,56 zł brutto). Była zatrudniona do dnia 30.06.2014 r. po którym nastąpiło wyrejestrowanie jej z systemu ubezpieczeń społecznych, a płatnik składek od 1.07.2014 r. zaprzestał wykonywać prowadzenia działalności gospodarczej. Organ rentowy wskazał, że do obowiązków ubezpieczonej miało należeć umawianie spotkań z płatnikiem składek, układanie planu zajęć, informowanie lektorów i uczniów o zmianach w planie, przygotowywanie pomocy do zajęć, udzielanie informacji zainteresowanym na temat zajęć odbywających się w szkole. Nie przedstawiono przy tym jednak materialnych dowodów świadczenia pracy. Zwrócono uwagę, że brak jest po stronie ubezpieczonej jakiegokolwiek doświadczenia w pracy biurowej oraz odpowiednich kwalifikacji zawodowych. Podkreślono, że K. P. (1) pracowała jednocześnie jako nauczyciel języka rosyjskiego w Zespole (...), co kolidowało z pracą u P. P.. Wskazano również, że dotychczas nie było w firmie stanowiska sekretarki i brak było rzeczywistej potrzeby jego utworzenia, gdyż przed zatrudnieniem K. P. (1) jak i po jej odejściu czynności z zakresu organizacji biura były wykonywane przez innego pracownika zatrudnionego wcześniej. Zdaniem organu rentowego te argumenty wskazują, że w rzeczywistości zamiarem stron
nie było faktyczne świadczenie pracy a zawarcie umowy było czynnością pozorną, mającą na celu uzyskanie świadczeń z ubezpieczenia w razie choroby i macierzyństwa.

Odwołanie od decyzji złożyła P. P. (2) zarzucając :

a) naruszenie prawa materialnego :

- art. 38 ust. 1 pkt 1, art. 6 ust. 1 pkt 1, art. 11 ust. 1, art. 12 ust. 1 oraz art. 13 pkt 1 ustawy z dnia 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych poprzez błędną wykładnię tych artykułów i przyjęcie, że ubezpieczona K. P. (1) jako pracownik u odwołującej nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom : emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu, wypadkowemu, pomimo, iż okoliczności sprawy wskazują,
że ubezpieczona spełniała wszystkie wymogi do podlegania obowiązkowym ubezpieczeniom,

- art. 22 § 1 k.p. poprzez błędną jego wykładnie i przyjęcie, że w przedmiotowej sprawie nie doszło do nawiązania stosunku pracy,

- art. 83 § 1 k.c. poprzez błędne jego zastosowanie w przedmiotowej sprawie i przyjęcie, że umowa o pracę zawarta przez odwołującą z ubezpieczoną miała charakter pozornej

b) błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że :

- ubezpieczona nie miała w momencie zatrudnienia w G. E. odpowiednich kwalifikacji i doświadczenia do pracy na stanowisku sekretarki przy czym ZUS nie uznał jako wystarczających kwalifikacji w postaci wyższego wykształcenia oraz zdobytego wcześniej doświadczenia zawodowego m.in. w pracy w mleczarni (...),

- ubezpieczona K. P. (1) pracowała od poniedziałku do piątku, organ rentowy pominął, że pracowała ona również w soboty, ponieważ G. E. było czynne od poniedziałku do soboty,

- stanowisko sekretarki zostało utworzone tylko dla celów ubezpieczenia społecznego
i nie było rzeczywistej potrzeby tworzenia tego stanowiska, pomijając m.in. że ubezpieczona faktycznie podjęła i świadczyła pracę.

W oparciu o powyższe zarzuty wniesiono o zmianę zaskarżonej decyzji i przyjęcie, że K. P. (1) podlegała obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym w okresie od 15.05.2013 r. do 30.06.2014 r. z tytułu zatrudnienia u płatnika składek oraz o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu podano, że ubezpieczona wykonywała prace o charakterze biurowym i nie stanowił przeszkody fakt zatrudnienia odwołującej w Zespole (...)w B., gdzie odwołująca pracowała tylko 5 godzin tygodniowo, a zatem w wymiarze czasu pracy 5/18 etatu. Wskazano również, że K. P. (1) pracowała razem z asystentem dyrektora K. K., która po przejściu ubezpieczonej na zwolnienie chorobowe objęła jej obowiązki. Zwrócono uwagę, że ubezpieczona dysponowała niezbędnym doświadczeniem do pracy gdyż, posiada wykształcenie wyższe i pracowała w Mleczarni (...) gdzie wykonywała m.in. prace biurowe. Podkreślono, że K. P. (1) wykonywała swoje obowiązki w reżimie stosunku pracy, a zatem zarzut o pozorności umowy o pracę jest bezzasadny.

Odwołanie od decyzji złożyła również K. P. (1), która zarzuciła :

a) naruszenie prawa materialnego tj.

- art. 38 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, gdyż spór został wszczęty przez ZUS bez podstaw materialnych,

- art. 83 § 1 k.c. poprzez przyjęcie, że umowa o pracę z dnia 15.05.2013 r. jest umową pozorną,

- art. 22 § 1 k.p. poprzez przyjęcie, że strony umowy nie miały zamiaru realizować obowiązków wynikających z umowy o pracę, a jedynym jej celem było umożliwienie skorzystania ze świadczeń z ubezpieczenia społecznego;

b) błąd w ustaleniach faktycznych w postaci przyjęcia, że :

- ubezpieczona nie ma odpowiedniego doświadczenia i kwalifikacji do pracy na stanowisku sekretarki, gdyż z zawodu jest nauczycielem z wykształceniem wyższym,

- ubezpieczona pracowała w G. E. od poniedziałku do piątku w godzinach od 12.00 do 20.00 z pominięciem, że pracowała także w soboty i odpracowywała wówczas godziny, gdy pracowała w tygodniu w szkole w B.,

- ZUS nie wykazał bezzasadności korzystania z zasiłku chorobowego przez ubezpieczoną ani daty powstania prawa do tego zasiłku.

W oparciu o powyższe zarzuty K. P. (1) wniosła o zmianę decyzji i przyjęcie, że podlegała obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym w okresie od 15.05.2013 r. do 30.06.2014 r. W uzasadnieniu odwołania K. P. (1) wskazała na okoliczności podważające trafność dokonanych przez organ rentowy ustaleń zbieżne
z tymi, które zostały zawarte w odwołaniu płatnika składek.

Na podstawie art. 219 k.p.c. Sąd połączył oba odwołania do wspólnego rozpoznania.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołań oraz zasądzenie kosztów zastępstwa sądowego według norm przepisanych powołując się na argumenty zawarte wcześniej w decyzji.

Sąd ustalił i zważył, co następuje :

P. P. (2) prowadziła od 2009 r. działalność gospodarczą w zakresie nauki języków obcych działając pod firmą (...)w K.. Zatrudniała ok. 6-9 lektorów języka hiszpańskiego, rosyjskiego, angielskiego. W charakterze asystenta dyrektora pracowała K. K. za wynagrodzeniem wynoszącym miesięcznie 1.760 zł netto.

Odwołująca K. P. (2) ukończyła w 2012 r. Uniwersytet im. A. M. w P. na Wydziale (...) na kierunku filologia o specjalności (...) K. P. (2) była zatrudniona w okresie do 6.09.2011 r. do 31.12.2011 r. w Mleczarni (...) w T. i w okresie od 6.09.2011 r. do 11.09.2011 r. pracowała jako recepcjonistka a od 12.09.2011 r. do 31.12.2011 r. jako pakowacz. Od października 2012 r. wykonywała na rzecz firmy (...)nauki kursu języka rosyjskiego na podstawie zawartej z P. P. umowy o dzieło.

K. P. (1) dowiedziała się od K. K., że istnieje zapotrzebowanie w firmie na przyjęcie dodatkowej osoby do prowadzenia spraw biurowych. Było to podyktowane okolicznością, że niektóre obowiązki K. K. wykonywała poza biurem (m.in. dostarczała dokumenty do biura rachunkowego, pobierała opłaty od przedszkoli w których prowadzona była nauka języków) przez co nie mogła przebywać stale w sekretariacie.

W związku z zakończeniem kursu nauki języka rosyjskiego w maju 2015 r.
i brakiem zainteresowania zajęciami w kolejnym roku, K. P. (1) zgłosiła propozycję podjęcia zatrudnienia na stanowisku sekretarki, która została przez P. P. zaakceptowana.

W dniu 15.05.2013 r. P. P. (2) zawarła z K. P. (1) umowę o pracę na czas nieokreślony na podstawie której K. P. (1) została zatrudniona na stanowisku sekretarki w pełnym wymiarze czasu pracy za wynagrodzeniem wynoszącym 1.500 zł netto. K. P. (1) była zdolna z uwagi na stan zdrowia do wykonywania pracy na tym stanowisku oraz została zaznajomiona z przepisami bhp obowiązującym na tym stanowisku pracy. Posiadała pisemnie określony zakres obowiązków i do głównych jej zadań należało umawianie spotkań z płatnikiem składek, układanie planu zajęć, informowanie lektorów i uczniów o zmianach w planie, przygotowywanie pomocy do zajęć, udzielanie informacji zainteresowanym na temat zajęć odbywających się w szkole.

K. P. (1) była jednocześnie zatrudniona od 23.04.2013 r. w wymiarze 5/18 etatu jako nauczyciel (stażysta) języka rosyjskiego prowadząc zajęcia dydaktyczne
w Zespole (...)w B.. Obwiązywały ją godziny pracy : we wtorki od 9.50 do 11.35, środy od 8.00 do 8.45, czwartki od 13.40 do 14.25, piątki od 11.45 do 12.30. Aby świadczenie przez odwołującą pracy u P. P. nie kolidowało z zatrudnieniem w szkole, postanowiono, że w czwartki i piątki K. P. (1) będzie przychodzić do pracy po zakończeniu zajęć w B. i będzie pracować także w soboty w godzinach od 9.00 do 13.00. W pozostałe dni odwołująca przychodziła do pracy na godzinę 12.00 i pracowała do godziny 20.00. Potwierdzała obecność w pracy podpisami na listach obecności. W okresie zatrudnienia odwołująca zajmowała się m.in. przygotowywaniem wykorzystywanej w zajęciach prezentacji dotyczących zwyczajów, kultury innych państw. Prowadziła rozmowy telefoniczne, przygotowywała materiały dla lektorów oraz rozmawiała z klientami. Na bieżąco prace K. P. (1) kontrolowała P. P. (2). Odwołująca nie posiadała upoważnienia do podpisywania dokumentów. Do tego uprawniona była K. K., która potwierdzała dokonywane przez odwołującą zamówienia.

Odwołująca K. P. (1) pracowała do 17.06.2013 r. po czym przeszła na zwolnienie lekarskie w związku z zagrożeniem dla prawidłowego przebiegu ciąży.
Na miejsce K. P. (1) płatnik składek nie przyjęła nowej osoby z uwagi na okres wakacji, w którym nie było zajęć, a także dlatego, że w tym okresie P. P. (2) z powodu choroby oraz pobytu w szpitalu w (...)oraz (...) nie przebywała w pracy. W czasie jej nieobecności sprawami szkoły zajmowała się K. K..

W dniu 31.05.2014 r. rozwiązano z K. P. (1) umowę o pracę w związku z likwidacją od dnia 1.07.2014 r. działalności prowadzonej przez P. P..

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach ZUS, przedłożonych do sprawy w tym z akt osobowych K. P. (1),
a także na podstawie zeznań świadka K. K. (k.41), odwołujących P. P. (k.41v w zw. z k.30) oraz K. P. (1) (k. 41v w zw. k. 31).

Zeznania świadka K. K. co do charakteru pracy i obowiązków wykonywanych przez K. P. (1) Sąd uznał za przekonujące. W zakresie odnoszącym się do wykonywania przez K. P. (1) pracy jej zeznania uzupełniały zeznania odwołujących i jednoznacznie wynika z nich, że ubezpieczona wykonywała powierzone jej czynności.

Sąd dał wiarę zeznaniom stron umowy P. P. oraz K. P. (1) albowiem były one spójne, zgodne, a argumentacja jaką przedstawiły uzasadniając fakt zawarcia umowy i jej warunków jest logiczna i zgodna z zasadami współżycia społecznego. Dodatkowo zeznania te znalazły oparcie w zeznaniach świadka K. K. oraz przedłożonych dokumentach.

Wartość dowodowa dokumentów nie budziła wątpliwości Sądu, nie była również kwestionowana przez strony.

Istotą sporu w przedmiotowym postępowaniu było rozważanie, czy odwołująca K. P. (1) posiadała tytuł prawny do objęcia jej ubezpieczeniami społecznymi jako pracownika u prowadzącej działalność gospodarczą (...)

Zgodnie z treścią przepisów art. 6 ust. 1 pkt 1, art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. 2015.121.j.t.) pracownik objęty jest obowiązkowymi ubezpieczeniami: emerytalnym, rentowym, chorobowym i wypadkowym.

Zgodnie z art. 13 pkt 1 powołanej ustawy obowiązek podlegania ubezpieczeniom społecznym powstaje od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia ustania tego stosunku. Obowiązek zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych spoczywa na płatniku składek (art. 36 ust. 2 ustawy), którym jest pracodawca (art. 4 pkt 2 lit. a ustawy).

Na podstawie art. 86 ust. 2 ustawy systemowej Zakład Ubezpieczeń Społecznych w ramach przeprowadzanych kontroli może między innymi ustalać zgłoszenie do ubezpieczenia społecznego oraz prawidłowość i rzetelność obliczania, potrącania i opłacania składek oraz innych składek i wpłat, do których pobierania obowiązany jest Zakład. Może więc badać fakt zawarcia umowy o pracę oraz jej ważność, celem stwierdzenia objęcia pracownika ubezpieczeniami społecznymi (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 lutego 2005 r. sygn. akt III UK 200/04, publ. LEX nr 155677).

Natomiast na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydaje decyzje w zakresie indywidualnych spraw dotyczących zgłaszania do ubezpieczeń społecznych.

Osoba kwestionująca stanowisko organu rentowego zawarte w wydanej po przeprowadzeniu postępowania kontrolnego decyzji zobowiązana jest nie tylko do podważania trafności poczynionych przez organ rentowy ustaleń, ale również – nie ograniczając się wyłącznie do polemiki z tymi ustaleniami – winna, zgodnie z treścią przepisu art. 6 k.c., wskazać na okoliczności i fakty znajdujące oparcie w materialne dowodowym, z których możliwym byłoby wyprowadzenie wniosków i twierdzeń zgodnych ze stanowiskiem zaprezentowanym w odwołaniu.

Analiza całokształtu zebranego w sprawie materiału dowodowego i to zarówno osobowego, jak i rzeczowego prowadzi do wniosku, że odwołujące zadaniu temu sprostały.

Z akt sprawy wynika bowiem, że K. P. (1) od dnia 15.05.2013 r. tj. od dnia nawiązania stosunku pracy z P. P. do dnia 17.06.2013 r. tj. od kiedy przeszła na zwolnienie lekarskie związku z ciążą wykonywała obowiązki pracownicze na stanowisku sekretarki.

Za nieuzasadnione zatem uznać trzeba twierdzenia pozwanego organu rentowego, że umowa o pracę zawarta pomiędzy stronami nawiązana została dla pozoru tj. wyłącznie w celu objęcia K. P. (1) obowiązkiem ubezpieczenia społecznego.

W tym miejscu podkreślić należy, że zgodnie z przyjętym w judykaturze stanowiskiem sam fakt, że zawierające umowę o pracę strony kierują się wyłącznie objęciem pracownika ubezpieczeniem społecznym nie może skutkować nieważnością takiej umowy. Także dążenie przez kobietę w ciąży do podlegania pracowniczemu ubezpieczeniu społecznemu nie może być uznane za sprzeczne z prawem, skorzystanie bowiem z ochrony gwarantowanej pracowniczym ubezpieczeniem społecznym jest legalnym celem zawierania umów o pracę, niemniej niezbędne jest wykazanie realizowanie postanowień umowy, co w przedmiotowej sprawie – jak już wskazano – nastąpiło.

Zgodnie bowiem z treścią przepisu art. 83 § 1 k.c. zdanie pierwsze oświadczenie woli złożone jest dla pozoru wtedy, gdy z góry powziętym zamiarem stron jest brak woli wywołania skutków prawnych, przy jednoczesnej chęci wprowadzenia innych w błąd co do rzekomego dokonania określonej czynności prawnej. Gdy pod pozorowaną czynnością prawną nie kryje się inna czynność prawna, mamy do czynienia z tzw. pozornością zwykłą.

W judykaturze przyjmuje się przy tym, że nie jest istotne, czy strony zawierające umowę o prace miały realny zamiar wzajemnego zobowiązania się pracownika do świadczenia pracy, a przez pracodawcę do zapewnienia pracy i wynagrodzenia za nią – lecz, to, czy zamiar stron został w rzeczywistości zrealizowany (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 2006 roku, II UK 202/05, publ. LEX nr 1001204; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 stycznia 2001 roku, II UKN 244/00, publ. LEX nr 55418; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 maja 2006 roku, II UK 164/05, publ. LEX nr 192461).

W tym miejscu wskazać jednocześnie należy, że zgodnie z treścią przepisu art. 22 k.p przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem, w miejscu i czasie przez pracodawcę wyznaczonym, a pracodawca do zatrudnienia pracownika za wynagrodzeniem. Celem zatem i zamiarem stron umowy o pracę winna być faktyczna realizacja treści stosunku pracy w granicach zakreślonych umową, przy czym oba te elementy wyznaczają: ze strony pracodawcy – realna potrzeba ekonomiczna i umiejętności pracownika, zaś ze strony pracownika – ekwiwalentność wynagrodzenia uzyskanego ze świadczenia pracy.

Według zaś art. 8 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych za pracownika uważa się osobę pozostającą w stosunku pracy, czyli zatrudnioną przez pracodawcę. Przyjęcie, że dochodzi do powstania stosunku pracy, niezależnie od tego, czy pracownik do pracy przystąpi, obalone jest ustalenie, że pomimo zawarcia umowy nie nastąpiło zatrudnienie pracownika. Dlatego w sytuacji, gdy po zawarciu umowy o pracę pracownik podejmie pracę i ją wykonuje, a pracodawca godzi się na to, nie można mówić o pozorności i przeciwnie – pozorność występuje w przypadku nie realizowanie przez pracownika czynności pracowniczych.

Transponując powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy stwierdzić trzeba – jak wskazano na wstępie – że twierdzenia pozwanego organu rentowego kwestionujące ważność umowy o pracę z dnia 15.05.2013 r. jaką zawarli K. P. (1) oraz P. P. (2) są pozbawione podstaw.

Z osobowego materiału dowodowego wynika bowiem niezbicie, że zatrudniona K. P. (1) wykonywała nałożone na nią obowiązki w obowiązującym ją wymiarze czasu pracy. Sprowadzały się one przede wszystkim do przygotowywania prezentacji wykorzystywanych następnie przy prowadzeniu zajęć, prowadzeniu rozmów telefonicznych, zamawianiu materiałów biurowych. Z powodu powyższych okoliczności nie są zasadne twierdzenia organu rentowego, aby o pozorności umowy miało świadczyć brak materialnych dowodów na okoliczność świadczenia pracy i wykonywania przez nią obowiązków pracowniczych. Charakter wykonywanych czynności nie wymagał, aby miały one odzwierciedlenie w dokumentach. W świetle podzielonych przez Sąd zeznań świadka i stron umowy o pracę, z których w sposób jednoznaczny wynika, że odwołująca faktycznie świadczyła pracę, do której wykonywania zobowiązała się na podstawie pisemnej umowy o pracę, nie można podzielić zarzutu organu rentowego, że umowa o pracę została zawarta jedynie dla pozoru celem uzyskania ochrony ubezpieczeniowej i świadczeń z ubezpieczenia społecznego i jako taka jest nieważna. Obowiązywał ubezpieczoną określony w firmie czas pracy, swoją obecność potwierdzała podpisami na liście obecności a pracodawca za wykonywaną pracę wypłacał jej miesięczne wynagrodzenie. Wszystko to wskazuje, że praca K. P. (1) miała charakter pracy stałej, ciągłej (nie okazjonalnej), odpłatnej i wykonywanej w warunkach podporządkowana na rzecz pracodawcy. Przekonująco wyjaśniono wpływ zatrudnienia K. P. (1) w Zespole (...) w B. na możliwość wykonywania pracy u płatnika składek w obowiązującym ją pełnym wymiarze czasu pracy. Odwołująca pracowała w szkole w wymiarze 5/18 etatu i jedynie w dwóch dniach (tj. czwartek oraz piątek) czas pracy w B. kolidował z godzinami świadczenia pracy u płatnika składek. Okoliczność
ta powodowała, że w te dwa dni K. P. (1) przychodziła do pracy w późniejszych godzinach, a wcześniejsze godziny odpracowywała w sobotę. Biorąc pod uwagę,
że zeznania stron oraz świadka były ze sobą zgodne, jak również z list obecności wynika, że odwołująca przychodziła do pracy w sobotę, Sąd uznał, że okoliczność jednoczesnego pozostawania w stosunku pracy z placówką szkolną w B. nie wpływała na niemożność realizowania przez ubezpieczoną obowiązków pracowniczych u P. P..

Nietrafna okazała się powoływana przez organ rentowy okoliczność zarzucająca ubezpieczonej brak posiadania przez nią wymaganego doświadczenia zawodowego i kwalifikacji do pracy w charakterze sekretarki. Prace do których została zatrudniona K. P. (1) nie wymagały przecież posiadania szczególnego doświadczenia zawodowego, a odwołująca była już zaznajomiona z funkcjonowaniem firmy i sposobem organizacji pracy. Całkowicie zrozumiałym było więc zwrócenie się przez pracodawcę do osoby, co do której zdążyła nabrać już zaufania i była przekonana, że poradzi sobie z powierzonymi jej zadaniami. Okoliczność, że po przejściu odwołującej na zwolnienie lekarskie nie zatrudniono na jej miejsce innego pracownika nie była istotna dla rozstrzygnięcia, skoro P. P. (2) zaprzestała prowadzenia działalności gospodarczej. Należy przy tym zauważyć, że kwestionowanie decyzji pracodawcy o zatrudnieniu danego pracownika nie może się opierać na twierdzeniu Zakładu, że należało podjąć inną, bardziej racjonalną ekonomicznie, czy bardziej trafną (z punktu widzenia ZUS ) decyzję, bowiem oznaczałoby to wkraczanie w suwerenne prawa danego przedsiębiorcy, dotyczące kierowania tym przedsiębiorstwem.

Nie sposób podzielić również twierdzeń, aby zajmowane przez K. P. (1) stanowisko zostało utworzone specjalnie dla niej i nie istniała po stronie pracodawcy konieczność zatrudnienia dodatkowej osoby. Zatrudnienie odwołującej wiązało się
z trudnościami w pogodzeniu przez K. K. pracy w biurze i potrzebą załatwiania spraw firmy również poza nim. Stąd też zasadnym było ze strony płatnika składek chęć przyjęcia osoby, która mogłaby przejąć część obowiązków dotyczący prowadzenia spraw biurowych.

Skoro więc K. P. (1) wykonywała pracę na rzecz P. P. od dnia 15.05.2013 r. na podstawie zawartej umowy o pracę to brak było podstaw do kwestionowania podstawy podlegania z tego tytułu obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym.

W świetle powyższych ustaleń stwierdzić więc należy, że odwołująca podlegała ubezpieczeniom społecznym (emerytalnemu i rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu) z tytułu zatrudnienia bowiem umowa o pracę, która stanowiła podstawę zgłoszenia jej do ubezpieczenia nie była fikcyjna, a praca była faktycznie świadczona przez odwołującą.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd , na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w wyroku.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 i 108 k.p.c. oraz § 12 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie i ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (t.j.Dz.U.2013.461).

SSO Anna Walczak – Sarnowska