Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W dniu 7 sierpnia 2014 roku W. M. (1) przebywa na terenie L.. Jadąc swoim samochodem marki V. (...) o nr rej. (...) na zbiegu ul. (...), został zatrzymany do kontroli przez patrol Policji W trakcie przeszukania samochodu policjanci ujawnili w schowku pojazdu, proszek koloru białego. Proszek poddano badaniu na testerze N. 2 test 01 M., który wykazał, iż może być on amfetaminą. W związku, z czym policjanci zabezpieczyli 0,33 grama przedmiotowej substancji, zaś W. M. (1) został przewieziony do (...) centrum Medycznego w L. w celu pobrania krwi i przebadania jej na zawartość środków odurzających.

Dowód: protokół przeszukania samochodu ki. 3-5;

protokół użycia testera narkotykowego k. 8;

protokół użycia wagi k.9;

wyjaśnienia oskarżonego W. M. k. 16-18, 58-60.

Przeprowadzona opina chemiczno toksykologiczna krwi W. M. (1) wykazała, iż w chwili kierowania pojazdem znajdował się pod działaniem metamfetaminy o stężeniu 572 ng/ml oraz amfetaminy o stężeniu 424 ng/ml. Po przeprowadzeniu analizy chemicznej zabezpieczonej substancji koloru białego, stwierdzono, iż zawiera ona metamfetamine w postaci soli i amfetaminę w postaci soli, a tym samym stanowi ona substancje psychotropową w rozumieniu przepisów ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. W. M. (1) był uprzednio wielokrotnie karany, zaś przestępstwa polegającego na posiadaniu narkotyków dopuścił się w ramach powrotu do przestępstwa, określonego w art. 64 § 1 kk. W chwili popełnienia czynów W. M. (1) nie był upośledzony umysłowo ani chory psychicznie, nie miał również zniesionej ani w znacznym stopniu ograniczonej zdolności rozumienia zarzucanego mu czynu ani pokierowania swoim postępowaniem.

Dowód: opinia chemiczno toksykologiczna k. 41-42;

opina H-V-C 5480-902/14/RK/RB k. 71-72;

karta karna k. 32-34;

odpis wyroku SO w Jeleniej Górze z dnia 21.10.2011r III K 66/11 k. 48-49;

odpis wyroku SA we Wrocławiu z dnia 2.02.2012r II AKa 413/11 k. 50;

opinia sądowo psychiatryczna k. 84-87.

Oskarżony W. M. (1) był dwukrotnie przesłuchiwany w postępowaniu przygotowawczym. Początkowo przyznał się do posiadania narkotyków zabezpieczonych w jego aucie, by następnie zaprzeczyć obu czynom.

Mając na uwadze zgromadzony materiał dowodowy w postaci protokołu przeszukania samochodu, protokołu użycia testera narkotykowego, opinii chemiczno toksykologicznej oraz opinii składu chemicznego zabezpieczonej substancji, należy stwierdzić, iż przyjęta przez oskarżonego linia obrony, a polegająca na zaprzeczeniu swojego sprawstwa, nie może się ostać.

Przedstawione dowody są obiektywne i brak jest jakichkolwiek podstaw do kwestionowania ich wiarygodności, czy rzetelności. Dowody te jednoznacznie wskazują na sprawstwo oskarżonego zarówno w zakresie posiadania narkotyków jak i prowadzenia pojazdu pod wpływem środków odurzających. Tak zgromadzony materiał dowodowy legł u podstaw przyjętego przez Sąd rozstrzygnięcia.

W ocenie Sądu okoliczności sprawy i wina oskarżonego nie budzą żadnych wątpliwości. W. M. (1) swoim zachowaniem wyczerpał ustawowe znamiona zarzucanych mu czynów z art. 62 ust 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i art. 178 a § 1 kk.

Przepis art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii penalizuje odpowiedzialność sprawcy za posiadanie substancji psychotropowych lub środków odurzających. Jak wynika z opinii H-V-C 5480-902/14/RK/RB, zabezpieczona substancja koloru białego zawierała metamfetamine w postaci soli i amfetaminę w postaci soli, a tym samym stanowiła ona substancje psychotropową w rozumieniu przepisów ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w myśl załącznika nr 2 do cytowanej ustawy. Przedmiotowego czynu W. M. (1) dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa określonego w art. 64 § 1 kk albowiem był on uprzednio karany Wyrokiem Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 21.10.2011 roku w sprawie III K 66/11 za czyn z art. 279 § 1 k. 53 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomani na karę 3 lat pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 10.11.2010 roku do 21.10.2011 roku i od 01.05.2012 roku do 25.11.2013 roku, zaś przedmiotowego czynu dopuścił się w okresie 5 lat, po odbyciu, co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności w tejże sprawie.

Nie można mieć również wątpliwości, iż w chwili kierowania samochodem oskarżony znajdował się pod wpływem środków odurzających, co wykazała opinia chemiczno toksykologiczna krwi. To z kolei „rodzi” jego odpowiedzialność za czyn z art. 178a § 1 kk.

Wymierzając W. M. (1) za pierwszy czyn, na podstawie art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii karę 3 miesięcy pozbawienia wolności, zaś za drugi czyn na podstawie art. 178a § 1kk karę 6 miesięcy pozbawianie wolności Sąd miał na uwadze dotychczasowy charakter i sposób życia oskarżonego, jego uprzednia karalność, dopuszczenie się jednego z czynów w warunkach powrotu do przestępstwa, znaczny stopień społecznej szkodliwości zarzucanych mu czynów, przejawiający się miedzy innym w ignorowaniu podstawnych zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym oraz niewielka ilość posiadanych narkotyków.

W ocenie Sądu kary jednostkowe są adekwatne do stopnia zawinienia oskarżonego i czynią zadość społecznemu odczuciu sprawiedliwości.

Mając na uwadze dyspozycje art. 85 kk i spełnienie zawartych w nim warunków, Sąd w oparciu o przepis art. 86 § 1 kk zobligowany był do wymierzenia oskarżonemu kary łącznej. Przy jej wymiarze Sąd uwzględnił przesłanki, które legły u podstaw wymiaru kar jednostkowych, jednakże uznał, iż kara łączna 6 miesięcy pozbawienia wolności będzie nie tylko realnie dolegliwa, ale i wystarczająca dla uzmysłowienia sprawcy niedopuszczalności podobnego zachowania w przeszłości.

Wymierzenie oskarżonemu kary o charakterze wolnościowym byłoby tylko i wyłącznie pobłażaniem jego zachowaniu, co w konsekwencji mogłoby doprowadzić do eskalacji jego przestępczego zachowania. Mimo wielokrotnej karalności i stosowania wobec sprawcy kar bezwzględnych pozbawienia wolności, oskarżony swoja postawą wykazuje rażącą ignorancję dla obowiązującego porządku prawnego. Jego zachowanie świadczy o wysokiej demoralizacji i konieczności odizolowania go od społeczeństwa. Brak jest jakichkolwiek przesłanek do uznania, iż w przyszłości będzie on przestrzegać zasad współżycia społecznego i porządku prawnego.

Na podstawie art. 42 § 2kk Sąd orzekł wobec niego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 1 roku. Środek ten swoją realną dolegliwością winien w tym przypadku wpłynąć wychowawczo na oskarżonego i uświadomić mu niebezpieczeństwo grożące innym użytkownikom dróg ze strony kierowców znajdujących się pod wpływem środków odurzających.

Stosownie do art. 70 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd zobligowany był do orzeczenia przepadku na rzecz Skarbu Państwa poprzez zniszczenie dowodu rzeczowego w postaci substancji koloru białego o masie 0,30 grama, opisanego w wykazie dowodów rzeczowych Drz 432/14.

Na podstawie art. 627 kpk Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty niniejszego posterowani oraz wymierzył mu opłatę, albowiem nie znalazł podstaw do zwolnienia go od ich poniesienia. W tej części Sąd błędnie wskazał, jako podstawę wymierzenia opłaty art. 2 ust 1 pkt 2 i art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 23.06.1973 roku o opłatach w sprawach karnych oraz wadliwie określił wysokość opłaty wskazując ja na kwotę 320 zł. Tym czasem prawidłowa podstawa prawna wymiaru opłaty to art. 2 ust 1 pkt 2 w zw. z art. 6 cytowanej ustawy, a jej prawidłowy wymiar to kwota 120 zł.