Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 czerwca 2015 r.

Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie V Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący SSR Klaudia Miłek

Protokolant: Beata Lechowicz

po rozpoznaniu na rozprawach w dniu : 17.02, 2.04, 3.06.2015 roku sprawy, przeciwko W. K. ur. (...) w W.

obwinionego o to że:

w okresie od sierpnia 2013 r. do lipca 2014 r. jako prezes zarządu spółki (...)sp. z o. o. nie dopełnił obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w przewidzianym przepisami terminie w łącznej kwocie 156.727,76 zł. wraz z odsetkami liczonymi na dzień 29 sierpnia 2014 r.

tj. o czyn z

art. 193 pkt 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. nr 164 poz. 1027 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o świadczeniach zdrowotnych

art. 98 ust. 1 pkt 1 a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1442) zwanej dalej ustawą o sus

art. 122 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. nr 69 poz. 415 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o promocji zatrudnienia

orzeka

I.  obwinionego W. K. uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów i za to na podstawie art. 122 ust 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy w zw z art. 9 par 2 kw wymierza karę grzywny w wysokości 4000 ( cztery tysiące) złotych.

II.  Zwalnia obwinionego od opłaty , koszty postępowania przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt V W 4434/14

UZASADNIENIE

W. K. został obwiniony o to, że w okresie od sierpnia 2013 r. do lipca 2014 r. jako prezes zarządu spółki (...) (...)sp. z o. o. nie dopełnił obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w przewidzianym przepisami terminie w łącznej kwocie 156.727,76 zł. wraz z odsetkami liczonymi na dzień 29 sierpnia 2014 r.

tj. o czyn z:

-

art. 193 pkt 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. nr 164 poz. 1027 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o świadczeniach zdrowotnych

-

art. 98 ust. 1 pkt 1 a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1442) zwanej dalej ustawą o sus

-

art. 122 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. nr 69 poz. 415 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o promocji zatrudnienia

Na podstawie zgromadzonego i ujawnionego w toku rozprawy głównej materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W. K. występował jako prezes zarządu spółki „(...)sp. z o. o.”. Z tytułu prowadzenia tej działalności w okresie od sierpnia 2013 r. do lipca 2014 r. W. K. jako prezes zarządu spółki nie dopełnił obowiązku uiszczania należnych składek: na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w przewidzianym przepisami terminie w łącznej kwocie 156.727,76 zł. wraz z odsetkami liczonymi na dzień 29 sierpnia 2014 r. Zadłużenie spółki (...) sp. z o. o.” wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nie zostało spłacone.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: częściowych wyjaśnień obwinionego W. K. /k. 25, e-protokół rozprawy z dnia 3 czerwca 2015 r. od godz. 00:04:11 do godz. 00:06:29 oraz od godz. 00:06:52 do godz. 00:07:21/, zeznań świadka L. A. /e-protokół rozprawy z dnia 3 czerwca 2015 r. od godz. 00:00:50 do godz. 00:04:03 oraz od godz. 00:06:38 do godz. 00:06:49/, a także wezwania /k. 1-2/, notatki urzędowej /k. 3/, wydruku stanu należności /k. 4-10/.

Obwiniony W. K. przed Sądem na rozprawie w dniu 17 lutego 2015 roku przyznał się do popełnienia zarzuconych mu czynów. Odnosząc się do zarzutu obwiniony oświadczył, iż postara się nie dopuścić do takiej sytuacji. Wniósł on jednocześnie o ukaranie go mandatem. Wskazał on również, iż uiścił wszystkie zaległości, lecz nie posiada przy sobie dowodu wpłaty. /k. 25 wyjaśnienia obwinionego W. K. /

Na rozprawie w dniu 3 czerwca 2015 roku obwiniony W. K. oświadczył, iż jego konto, na którym znajduje się kwota ok. 160.000 zł, zostało zablokowane kilka miesięcy wcześniej przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych i Urząd Skarbowy. Wskazał on również, iż uzyskał informację z banku, że do momentu, gdy nie zostanie zebrana cała kwota nie można ściągnąć należności i dopiero wówczas jego konto zostanie odblokowane. Oświadczył on także, iż odblokowanie jego konta może nastąpić w przeciągu około półtora miesiąca. Przyznał on również, iż jego problemy finansowe wynikają także z nieuczciwości firm, z którymi współpracował oraz, że czeka on na wydanie wyroków w powyższych sprawach. /e-protokół rozprawy z dnia 3 czerwca 2015 r. od godz. 00:04:11 do godz. 00:06:29 oraz od godz. 00:06:52 do godz. 00:07:21 wyjaśnienia obwinionego W. K. /.

W. K. ma 46 lat. Z zawodu jest elektronikiem, prowadzi działalność gospodarczą, z której uzyskuje dochód w wysokości ok. 5000-8000 złotych. Posiada na swoim utrzymaniu troje dzieci. Nie był karany sądownie. Nie był leczony psychiatrycznie ani odwykowo. /k. 25 wyjaśnienia obwinionego W. K. /

Sąd zważył, co następuje:

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w sposób niebudzący wątpliwości wykazał, że W. K. dopuścił się czynów zarzuconych mu wnioskiem o ukaranie.

Przy ustalaniu stanu faktycznego w sprawie Sąd wziął pod uwagę zeznania złożone przez pracownika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych L. A. /e-protokół rozprawy z dnia 3 czerwca 2015 r. od godz. 00:00:50 do godz. 00:04:03 oraz od godz. 00:06:38 do godz. 00:06:49/. Zeznania świadka Sąd uznał za logiczne i spójne. Zeznania powołanego świadka, jak i dokumentacja pisemna sporządzona przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych przedstawiają zbieżne informacje na temat zaistnienia zaległości w płatności należnych składek przez spółkę (...) sp. z o. o.. Świadek jest obcą osobą dla obwinionego, która wiadomości na temat sprawy powzięła wyłącznie w związku z wykonywanymi przez siebie obowiązkami zawodowymi, co dodatkowo pozwala wnioskować o wiarygodności świadka.

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się również na zebranych w sprawie dowodach pozaosobowych w postaci: wezwania /k. 1-2/, notatki urzędowej /k. 3/, wydruku stanu należności /k. 4-10/. W ocenie Sądu powyższe dowody pozaosobowe ze względu na swój charakter i rzeczowy walor nie budziły wątpliwości Sądu co do ich wiarygodności oraz faktu, na którego okoliczność zostały sporządzone oraz ze względu na okoliczności, które same stwierdzały. Żadna ze stron nie kwestionowała przy tym ich zgodności ze stanem faktycznym, zaś Sąd nie znalazł powodów, które podważałyby ich wiarygodność. W związku z powyższym uczynił je podstawą dokonanych w niniejszej sprawie ustaleń faktycznych.

Na podstawie dołączonego do akt sprawy wykazu należności /k. 4-10/ Sąd ustalił wysokość zobowiązań wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych „(...)” sp. z o. o..

Wyjaśnienia obwinionego W. K., przyznającego się do popełnienia zarzucanych mu czynów – w świetle zgromadzonego materiału dowodowego – nie budzą wątpliwości co do wiarygodności. Są one logiczne, a także znajdują swoje potwierdzenie w zeznaniach świadka L. A. oraz są zgodne z dowodami z dokumentów. Za wiarygodną należało uznać również tą część wyjaśnień obwinionego, w której wskazywał on, iż jego problemy finansowe wynikają także z nieuczciwości firm, z którymi współpracował, gdyż również były one logiczne oraz zgodne z doświadczeniem życiowym.

Pozostałe jednak wyjaśnienia obwinionego, złożone na rozprawie w dniu 17 lutego 2015 roku, w których wskazywał, iż uiścił wszystkie swoje zaległości, a także złożone na rozprawie w dniu 3 czerwca 2015 roku, w których z kolei utrzymywał, iż jego konto, na którym znajduje się kwota ok. 160.000 zł, zostało zablokowane przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych oraz Urząd Skarbowy i do momentu, gdy nie zostanie zebrana cała kwota nie można ściągnąć należności, zdaniem Sądu, stanowią wyłącznie przyjętą przez obwinionego linię obrony, mającą na celu przynajmniej umniejszenie odpowiedzialności wykroczeniowej. Z wiarygodnych zeznań świadka L. A. wynika bowiem, iż obwiniony uiścił jedynie niewielką część zaległego zobowiązania wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Obwinionemu W. K. zarzucono popełnienie wykroczeń z:

- art. 193 pkt 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych;

- art. 98 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych;

- art. 122 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Wykroczenie określone w art. 193 pkt 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych popełnia ten, kto nie odprowadza w terminie składek na ubezpieczenie zdrowotne. Wykroczenie określone w art. 98 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych popełnia z kolei ten, kto jako płatnik składek albo osoba obowiązana do działania w imieniu płatnika nie dopełnia obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne w przewidzianym przepisami terminie. Natomiast odpowiedzialności wykroczeniowej określonej w art. 122 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy podlega ten, kto nie dopełnia obowiązku opłacania składek na Fundusz Pracy lub nie opłaca ich w przewidzianym przepisami terminie.

Obwiniony zgodnie z dyspozycją wyrażoną w art. 201 § 1 ksh i art. 204 ksh, jako prezes zarządu „(...)” sp. z o.o., zobowiązany był do reprezentowania spółki na zewnątrz oraz prowadzenia jej spraw. Prawo członka zarządu spółki obejmuje prawo do prowadzenia spraw spółki (czynności faktyczne) i jej reprezentowania (czynności prawne). Pojęcie reprezentacji określone w art. 204 ksh jest używane w sensie szerokim i obejmuje występowanie we wszystkich stosunkach prawnych, a zatem również tych publicznoprawnych. Należy również zważyć, iż zgodnie z § 2 niniejszego artykułu, prawa członka zarządu do reprezentowania spółki nie można ograniczyć ze skutkiem prawnym wobec osób trzecich.

W. K. jako prezes zarządu „(...)” sp. z o.o. był zobowiązany do zajmowania się jej sprawami, w tym jej sprawami gospodarczymi i finansowymi. Ponadto zaznaczyć należy, iż okolicznością niebudzącą wątpliwości jest również to, że „(...) sp. z o.o. zobowiązana była do uiszczania w przewidzianym przepisami terminie: składek na ubezpieczenia społeczne, składek na ubezpieczenia zdrowotne, składek na Fundusz Pracy oraz składek na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Nie budzi wątpliwości również fakt, iż za okres od sierpnia 2013 r. do lipca 2014 r., w którym obwiniony W. K. pełnił funkcję prezesa zarządu, powyższe zobowiązania nie zostały uregulowane.

Należy w tym miejscu również wskazać, iż bez znaczenia pozostaje fakt czy „(...)” sp. z o. o. w okresie wskazanym we wniosku o ukaranie posiadała środki finansowe na pokrycie zobowiązań wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wynikających z obowiązkowych składek: na ubezpieczenia społeczne, na ubezpieczenia zdrowotne, na Fundusz Pracy oraz na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem Sądu Najwyższego, które Sąd w niniejszej sprawie podzielił, odnoszącym się do kwestii niewpłacania w terminie podatków, „podatnik nie może przerzucać na Skarb Państwa i pozostałych, regulujących terminowo podatki podatników, swoich niepowodzeń gospodarczych, i nie płacić w terminie swych zobowiązań podatkowych, tłumacząc się brakiem środków finansowych na wymagane podatki” (vide uzasadnienie postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 27 marca 2003 r., sygn. I KZP 2/03, OSNKW 2003, nr 5-6, poz. 57). Powyższe można analogicznie odnieść do niniejszej sprawy i wskazać, iż przedsiębiorca zatrudniający pracowników nie może przerzucać na Skarb Państwa i pozostałych swoich niepowodzeń gospodarczych i nie płacić w terminie swych zobowiązań wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, wynikających z obowiązkowych składek na ubezpieczenia społeczne, na ubezpieczenia zdrowotne, na Fundusz Pracy oraz na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, tłumacząc się brakiem środków finansowych. Działalność gospodarcza winna być bowiem organizowana w ten sposób, aby zapewnić płatność podstawowych należności. Odwrotne rozumowanie prowadziłoby do bezpodstawnego zwalniania z odpowiedzialności osób odpowiedzialnych za zapłatę składek oraz pozbawiania pracowników ich podstawowych praw wynikających ze stosunku pracy.

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, iż okoliczności sprawy i wina obwinionego nie budzą żadnych wątpliwości. W. K. swoim zachowaniem wyczerpał ustawowe znamiona zarzucanych mu czynów opisanych we wniosku o ukaranie z:

- art. 193 pkt 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych;

- art. 98 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych;

- art. 122 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy,

w ten sposób, że w okresie od sierpnia 2013 r. do lipca 2014 r. jako prezes zarządu spółki (...) sp. z o. o. nie dopełnił obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w przewidzianym przepisami terminie w łącznej kwocie 156.727,76 zł. wraz z odsetkami liczonymi na dzień 29 sierpnia 2014 r.

Dokonując wymiaru kary Sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary z art. 33 kw oraz art. 9 § 2 kw. Zgodnie z dyspozycją wyrażoną w art. 9 § 2 kw, jeżeli jednocześnie orzeka się o ukaraniu za dwa lub więcej wykroczeń, wymierza się łącznie karę w granicach zagrożenia określonych w przepisie przewidującym najsurowszą karę, co nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu środków karnych na podstawie innych naruszonych przepisów. Czyn określony w art. 193 pkt 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych zagrożony jest karą grzywny. Wykroczenie z art. 98 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych zagrożone jest karą grzywny do 5000 złotych. Natomiast ustawa o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy z dnia 20 kwietnia 2004 r. penalizuje w art. 122 ust. 1 pkt 1 wykroczenie polegające na niedopełnieniu obowiązku opłacania składek na Fundusz Pracy lub nieopłacaniu ich w przewidzianym przepisami terminie, grzywną nie niższą niż 3000 zł.

Zgodnie więc z regułą wyrażoną w art. 9 § 2 Kodeksu wykroczeń jako podstawę wymiaru kary należało wskazać art. 122 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, jako że przepis ten przewiduje karę najsurowszą. Sąd kierując się przesłankami zawartymi w art. 33 kw i art. 9 § 2 kw, oceniając stopień społecznej szkodliwości czynów, a także cele kary w zakresie społecznego oddziaływania oraz cele, jakie ma ona osiągnąć w stosunku do ukaranego, wymierzył obwinionemu karę grzywny w kwocie 4000 złotych. Orzeczona kara grzywny w wymiarze 4000 złotych w ocenie Sądu będzie dostatecznie dolegliwa i skłoni obwinionego do zastanowienia się nad swoim postępowaniem, uświadamiając konieczność przestrzegania porządku prawnego. W ocenie Sądu poprzez orzeczenie względem obwinionego wskazanej kary grzywny, zrealizowane zostaną cele prewencji indywidualnej, która ma na celu przede wszystkim powstrzymanie od tego typu zachowań w przyszłości, jak i prewencji generalnej, której zadaniem jest kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa i utrwalanie prawidłowych postaw wobec prawa.

Mając na uwadze zasady słuszności, Sąd, stosownie do przepisów art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpw zwolnił obwinionego od opłaty oraz pozostałych kosztów sądowych, przejmując je na rzecz Skarbu Państwa.

Mając powyższe na względzie orzeczono jak w sentencji.