V CSK 353/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-02-2015
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:I CSK 111/09 I CSK 18/07 II CSK 84/07 II PK 220/06 III CSK 104/08 III PK 48/11 IV CSK 459/08 V CZ 187/02 I PKN 341/01 II CZ 142/04 II UK 38/08
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CSK 353/14
POSTANOWIENIE
Dnia 13 stycznia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
w sprawie z powództwa A. K.
przeciwko Aa. K.
z udziałem interwenienta ubocznego Towarzystwa Ubezpieczeń i Reasekuracji
"W." S.A. w W.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 13 stycznia 2015 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powódki
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 27 lutego 2014 r.,
1) odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2) zasądza od powódki na rzecz pozwanej 3 600 (trzy tysiące
sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania
kasacyjnego,
3) oddala wniosek interwenienta ubocznego o zasądzenie
kosztów postępowania kasacyjnego,
4) przyznaje adw. L. A. ze Skarbu Państwa (Sąd Apelacyjny)
tytułem zwrotu kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu w
postępowaniu kasacyjnym kwotę 3 600 (trzy tysiące sześćset)
złotych powiększoną o należną stawkę podatku od towarów i
usług.
2
UZASADNIENIE
W związku ze skargą kasacyjną powódki A. K. od wyroku Sądu
Apelacyjnego z dnia 27 lutego 2014r. należy zważyć, co następuje.
Zgodnie z art. 3989
§ 1 k.p.c. Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do
rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność
postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Cel wymagania
przewidzianego w art. 3984
§ 2 k.p.c. może być osiągnięty jedynie przez powołanie
i uzasadnienie istnienia przesłanek umożliwiających realizację publicznoprawnych
funkcji skargi kasacyjnej. Tylko na tych przesłankach Sąd Najwyższy może oprzeć
rozstrzygnięcie o przyjęciu lub odmowie przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
Dopuszczenie i rozpoznanie skargi kasacyjnej ustrojowo i procesowo jest
uzasadnione jedynie w tych sprawach, w których mogą być zrealizowane jej
funkcje publicznoprawne. Nie w każdej zatem sprawie, nawet w takiej, w której
rozstrzygnięcie oparte jest na błędnej subsumpcji czy wadliwej wykładni prawa,
skarga kasacyjna może być przyjęta do rozpoznania. Podkreślenia wymaga,
że Sąd Najwyższy nie jest trzecią instancją sądową i nie jest jego rolą korygowanie
ewentualnych błędów w zakresie stosowania czy wykładni prawa w każdej
indywidualnej sprawie.
Wniosek o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania skarżąca oparła na
przesłankach uregulowanych w art. 3989
§ 1 pkt 2 i 4 k.p.c. Przesłanki te nie
zostały spełnione.
Oparcie wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania na tym,
że istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości
lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów wymaga wykazania,
że określony przepis prawa, mimo iż budzi poważne wątpliwości, nie doczekał się
wykładni albo niejednolita wykładnia wywołuje wyraźnie wskazane przez skarżącą
rozbieżności w orzecznictwie w odniesieniu do identycznych lub podobnych stanów
faktycznych, które należy przytoczyć (zob.: postanowienie SN z dnia 13 czerwca
2008 r., sygn. akt III CSK 104/08, niepubl.; postanowienie SN z dnia 28 marca
2007 r., sygn. akt II CSK 84/07, niepubl.). Skarżącą obciążał obowiązek
3
przedstawienia odrębnej i pogłębionej argumentacji prawnej wskazującej na
zaistnienie powołanej okoliczności uzasadniającej przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania, zawierającej szczegółowy opis tego, na czym polegają poważne
wątpliwości interpretacyjne (por. postanowienie SN z dnia 8 lipca 2009 r., sygn. akt
I CSK 111/09, niepubl.; postanowienie SN z dnia 12 grudnia 2008 r., sygn. akt II PK
220/06 niepubl.). Skarżąca odniosła przesłankę przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania do potrzeby wykładni art. 1302
k.p.c., art. 1303
k.p.c. oraz art. 394 § 1
pkt 1 k.p.c. z uwagi na rozbieżności w orzecznictwie sądów orzekających
o roszczeniach powódki. W orzecznictwie Sądu Najwyższego wyjaśnione zostało,
że rozbieżność orzecznictwa nie może być utożsamiana z różną interpretacją
przepisów lub stosowaniem prawa przez sądy rozpoznające konkretną jednostkową
sprawę (por. m. in.: postanowienie SN z dnia 2 grudnia 2011 r., sygn. akt III PK
48/11, niepubl., postanowienie SN z dnia 7 maja 2009 r., sygn. akt IV CSK 459/08,
niepubl., postanowienie SN z dnia 16 lutego 2007 r., sygn. akt I CSK 18/07,
niepubl.). W uzasadnieniu wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania
skarżąca nie przedstawiła argumentacji jurydycznej, za pomocą której wykazałaby,
że przedstawione wątpliwości wywołują obecnie problemy w wykładni prawa czy
rozbieżności w orzecznictwie, a nie jest rolą Sądu Najwyższego domyślanie się lub
poszukiwanie okoliczności, które uzasadniałyby przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania (por.: postanowienie SN z dnia 9 czerwca 2008 r., sygn. akt II UK
38/08, nie publ.; postanowienie SN z dnia 14 grudnia 2004 r., sygn. akt II CZ
142/04, nie publ.).
Powołanie się na przesłankę uregulowaną w art. 3989
§ 1 pkt 4 k.p.c.
wymaga wykazania niewątpliwej, widocznej na pierwszy rzut oka, bez konieczności
głębszej analizy, sprzeczności wyroku z przepisami prawa nie podlegającymi różnej
wykładni (por. m. in.: postanowienie SN z dnia 8 marca 2002 r., sygn. akt I PKN
341/01, OSNP 2004, nr 6, poz. 100; postanowienie SN z dnia 10 stycznia 2003 r.,
sygn. akt V CZ 187/02, OSNC 2004, nr 3, poz. 49). Skarżąca na poparcie tezy
o występowaniu tej przesłanki przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania
przedstawiła jedynie ogólnikowe twierdzenia o niemożliwości zaskarżenia orzeczeń
wydanych w postępowaniu przed Sądem Rejonowym w W. o sygn. akt … 157/07,
czego nawet nie związała ze skonkretyzowanym wprost przepisem prawnym.
4
Ponadto, w uzasadnieniu wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania
brak jest argumentów, które wskazywałyby na rażące naruszenie prawa w
ustalonym stanie faktycznym przez Sąd II instancji.
Wobec powyższego, na podstawie art. 3989
§ 2 k.p.c., Sąd Najwyższy
orzekł jak w sentencji. O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono,
w uwzględnieniu wniosku pozwanej, na podstawie art. 98 k.p.c. Wniosek
zgłoszony w tym przedmiocie przez interwenienta ubocznego został oddalony,
bowiem złożona odpowiedź na skargę kasacyjną nie odnosi się do przesłanek
przyjęcia skargi do rozpoznania, zatem okazała się nieprzydatna na tym etapie
postępowania.
POSTANOWIENIE
Dnia 13 stycznia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
w sprawie z powództwa A. K.
przeciwko Aa. K.
z udziałem interwenienta ubocznego Towarzystwa Ubezpieczeń i Reasekuracji
"W." S.A. w W.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 13 stycznia 2015 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powódki
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 27 lutego 2014 r.,
1) odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2) zasądza od powódki na rzecz pozwanej 3 600 (trzy tysiące
sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania
kasacyjnego,
3) oddala wniosek interwenienta ubocznego o zasądzenie
kosztów postępowania kasacyjnego,
4) przyznaje adw. L. A. ze Skarbu Państwa (Sąd Apelacyjny)
tytułem zwrotu kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu w
postępowaniu kasacyjnym kwotę 3 600 (trzy tysiące sześćset)
złotych powiększoną o należną stawkę podatku od towarów i
usług.
2
UZASADNIENIE
W związku ze skargą kasacyjną powódki A. K. od wyroku Sądu
Apelacyjnego z dnia 27 lutego 2014r. należy zważyć, co następuje.
Zgodnie z art. 3989
§ 1 k.p.c. Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do
rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność
postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Cel wymagania
przewidzianego w art. 3984
§ 2 k.p.c. może być osiągnięty jedynie przez powołanie
i uzasadnienie istnienia przesłanek umożliwiających realizację publicznoprawnych
funkcji skargi kasacyjnej. Tylko na tych przesłankach Sąd Najwyższy może oprzeć
rozstrzygnięcie o przyjęciu lub odmowie przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
Dopuszczenie i rozpoznanie skargi kasacyjnej ustrojowo i procesowo jest
uzasadnione jedynie w tych sprawach, w których mogą być zrealizowane jej
funkcje publicznoprawne. Nie w każdej zatem sprawie, nawet w takiej, w której
rozstrzygnięcie oparte jest na błędnej subsumpcji czy wadliwej wykładni prawa,
skarga kasacyjna może być przyjęta do rozpoznania. Podkreślenia wymaga,
że Sąd Najwyższy nie jest trzecią instancją sądową i nie jest jego rolą korygowanie
ewentualnych błędów w zakresie stosowania czy wykładni prawa w każdej
indywidualnej sprawie.
Wniosek o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania skarżąca oparła na
przesłankach uregulowanych w art. 3989
§ 1 pkt 2 i 4 k.p.c. Przesłanki te nie
zostały spełnione.
Oparcie wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania na tym,
że istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości
lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów wymaga wykazania,
że określony przepis prawa, mimo iż budzi poważne wątpliwości, nie doczekał się
wykładni albo niejednolita wykładnia wywołuje wyraźnie wskazane przez skarżącą
rozbieżności w orzecznictwie w odniesieniu do identycznych lub podobnych stanów
faktycznych, które należy przytoczyć (zob.: postanowienie SN z dnia 13 czerwca
2008 r., sygn. akt III CSK 104/08, niepubl.; postanowienie SN z dnia 28 marca
2007 r., sygn. akt II CSK 84/07, niepubl.). Skarżącą obciążał obowiązek
3
przedstawienia odrębnej i pogłębionej argumentacji prawnej wskazującej na
zaistnienie powołanej okoliczności uzasadniającej przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania, zawierającej szczegółowy opis tego, na czym polegają poważne
wątpliwości interpretacyjne (por. postanowienie SN z dnia 8 lipca 2009 r., sygn. akt
I CSK 111/09, niepubl.; postanowienie SN z dnia 12 grudnia 2008 r., sygn. akt II PK
220/06 niepubl.). Skarżąca odniosła przesłankę przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania do potrzeby wykładni art. 1302
k.p.c., art. 1303
k.p.c. oraz art. 394 § 1
pkt 1 k.p.c. z uwagi na rozbieżności w orzecznictwie sądów orzekających
o roszczeniach powódki. W orzecznictwie Sądu Najwyższego wyjaśnione zostało,
że rozbieżność orzecznictwa nie może być utożsamiana z różną interpretacją
przepisów lub stosowaniem prawa przez sądy rozpoznające konkretną jednostkową
sprawę (por. m. in.: postanowienie SN z dnia 2 grudnia 2011 r., sygn. akt III PK
48/11, niepubl., postanowienie SN z dnia 7 maja 2009 r., sygn. akt IV CSK 459/08,
niepubl., postanowienie SN z dnia 16 lutego 2007 r., sygn. akt I CSK 18/07,
niepubl.). W uzasadnieniu wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania
skarżąca nie przedstawiła argumentacji jurydycznej, za pomocą której wykazałaby,
że przedstawione wątpliwości wywołują obecnie problemy w wykładni prawa czy
rozbieżności w orzecznictwie, a nie jest rolą Sądu Najwyższego domyślanie się lub
poszukiwanie okoliczności, które uzasadniałyby przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania (por.: postanowienie SN z dnia 9 czerwca 2008 r., sygn. akt II UK
38/08, nie publ.; postanowienie SN z dnia 14 grudnia 2004 r., sygn. akt II CZ
142/04, nie publ.).
Powołanie się na przesłankę uregulowaną w art. 3989
§ 1 pkt 4 k.p.c.
wymaga wykazania niewątpliwej, widocznej na pierwszy rzut oka, bez konieczności
głębszej analizy, sprzeczności wyroku z przepisami prawa nie podlegającymi różnej
wykładni (por. m. in.: postanowienie SN z dnia 8 marca 2002 r., sygn. akt I PKN
341/01, OSNP 2004, nr 6, poz. 100; postanowienie SN z dnia 10 stycznia 2003 r.,
sygn. akt V CZ 187/02, OSNC 2004, nr 3, poz. 49). Skarżąca na poparcie tezy
o występowaniu tej przesłanki przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania
przedstawiła jedynie ogólnikowe twierdzenia o niemożliwości zaskarżenia orzeczeń
wydanych w postępowaniu przed Sądem Rejonowym w W. o sygn. akt … 157/07,
czego nawet nie związała ze skonkretyzowanym wprost przepisem prawnym.
4
Ponadto, w uzasadnieniu wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania
brak jest argumentów, które wskazywałyby na rażące naruszenie prawa w
ustalonym stanie faktycznym przez Sąd II instancji.
Wobec powyższego, na podstawie art. 3989
§ 2 k.p.c., Sąd Najwyższy
orzekł jak w sentencji. O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono,
w uwzględnieniu wniosku pozwanej, na podstawie art. 98 k.p.c. Wniosek
zgłoszony w tym przedmiocie przez interwenienta ubocznego został oddalony,
bowiem złożona odpowiedź na skargę kasacyjną nie odnosi się do przesłanek
przyjęcia skargi do rozpoznania, zatem okazała się nieprzydatna na tym etapie
postępowania.