Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 02 lipca 2015 r.

Sąd Rejonowy w Siedlcach VII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Agnieszka Otulak-Centkowska

Protokolant st.sekt. sąd. A. K.

Przy udziale Prokuratora

po rozpoznaniu w dniu 02 lipca 2015 r. na posiedzeniu

w sprawie zażalenia (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O. na postanowienie Prokuratora Rejonowego w Siedlcach z dnia 30 marca 2015 r. o zatwierdzeniu zatrzymania rzeczy

na podstawie art. 437 § 1 kpk, art. 329 § 1 i 2 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks

p o s t a n a w i a :

zażalenia nie uwzględnić i zaskarżone postanowienie utrzymać w mocy

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 30 marca 2015 r. Prokurator Rejonowy w Siedlcach zatwierdził dokonane w dniu 24 marca 2015 r. w lokalu stacji paliw LP (...) znajdującym się przy ul. (...) w S. zatrzymanie od R. U. następujących przedmiotów:

a)  automatu do gry H. (...) o numerze fabrycznym (...)

b)  środków pieniężnych w łącznej kwocie 5 zł (jedna moneta o nominale 5 zł) stanowiących wygraną pieniężną automatu do gry H. (...) o numerze fabrycznym (...)

c)  automatu do gry SUPER BANK bez oznaczeń identyfikacyjnych

d)  środków pieniężnych w łącznej kwocie 10 zł (dwie monety o nominale 5 zł) stanowiących wygraną pieniężną automatu do gry SUPER BANK bez oznaczeń identyfikacyjnych

e)  automatu do gry H. (...) bez oznaczeń identyfikacyjnych

f)  środków pieniężnych w łącznej kwocie 5 zł (jedna moneta o nominale 5 zł) stanowiących wygraną pieniężną automatu do gry H. (...) bez oznaczeń identyfikacyjnych

g)  automatu do gry H. (...) o numerze fabrycznym (...)

h)  środków pieniężnych w łącznej kwocie 5 zł (jedna moneta o nominale 5 zł) stanowiących wygraną pieniężną automatu do gry H. (...) o numerze fabrycznym (...)

i)  umowy z dnia 01.11.2014 r. dzierżawy powierzchni lokalu zawartej pomiędzy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., KRS (...), NIP (...), a LP (...) ul. (...) w S., (...)-(...) S., NIP (...), wraz z aneksem – 2 kartki formatu A4

Na powyższe postanowienie zażalenie złożyła pomiędzy (...) Sp. z o.o. z/s w O. zarzucając w treści środka odwoławczego zaskarżonemu postanowieniu:

a)  art. 217 § 1 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks i art. 107 § 1 kks, poprzez błędne przyjęcie, że zatrzymane rzeczy mogą stanowić dowód w sprawie o czyn z art. 107 § 1 kks , podczas gdy z uwagi na techniczny charakter, w rozumieniu Dyrektywy 98/34/WE, przepisów art. 6 ust 1 oraz art. 14 ust 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych oraz brak ich notyfikacji Komisji Europejskiej, przepisy te nie mogą być stosowane, w konsekwencji czego podmioty urządzające lub prowadzące gry na automatach do gier poza kasynami gry i bez koncesji nie naruszają przepisów ustawy o grach hazardowych, co też w dalszej konsekwencji skutkuje niemożnością pociągnięcia do odpowiedzialności karnej za czyn z art. 107 § 1 kks, uchybienie to miało istotny wpływ na wynik sprawy bowiem skutkowało, zatwierdzeniem przez prokuratora czynności dokonanych przez funkcjonariuszy cielesnych;

b)  art. 217 § 1 kpk w zw. z art. 220 § 2 i 3 kpk i art. 308 § 1 kpk i art. 113 kks, poprzez błędne przyjęcie, że w sprawie niniejszej zaistniał wypadek niecierpiący zwłoki, uzasadniający przeprowadzenie czynności w niezbędnym zakresie, bez uprzedniej zgody sądu lub prokuratora; uchybienie to miało istotny wpływ na wynik sprawy bowiem skutkowało zatwierdzeniem przez prokuratora czynności dokonanych przez funkcjonariuszy celnych;

c)  art. 94 § 1 pkt 5 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks, poprzez niewskazanie okoliczności oraz potwierdzających je dowodów, uzasadniających przyjęcie, ze w sprawie niniejszej zaistniał wypadek niecierpiący zwłoki, co też miało istotny wpływ na wynik sprawy, bowiem w oparciu o to uzasadnienie nie sposób odtworzyć drogi logicznego, prawniczego rozumowania jaka legła u podstaw zaskarżonego orzeczenia, co też uniemożliwia kontrolę zaskarżonego postanowienia;

d)  art. 217 § 4 kpk oraz art. 230 § 1 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks , poprzez niedoręczenie postanowienia o zatwierdzeniu czynności przeszukania i zatrzymania w terminie 14 dni od daty ich dokonania, uchybienie to miało istotny wpływ na wynik sprawy bowiem skutkowało zatwierdzeniem przez prokuratora czynności dokonanych przez funkcjonariuszy celnych;

e)  art. 227 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks , poprzez naruszenie zasady zachowania umiaru i powstrzymywania się od czynności, mogących wyrządzić niepotrzebną szkodę i dolegliwość, uchybienie to miało istotny wpływ na wynik sprawy bowiem skutkowało zatwierdzeniem przez prokuratora czynności dokonanych przez funkcjonariuszy celnych;

f)  art. 230 § 2 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks, poprzez niedokonanie zwrotu urządzeń do gier zręcznościowych mimo tego, że z uwagi na przeprowadzenie czynności kontrolnych, spisanie protokołu kontroli oraz przeprowadzenie oględzin, zbędne dla postępowania jest dalsze ich zatrzymanie, a dowody zgromadzone w sprawie zostały dodatkowo zabezpieczone to miało istotny wpływ na wynik sprawy bowiem skutkowało zatwierdzeniem przez prokuratora czynności dokonanych przez funkcjonariuszy celnych;

Skarżąca Spółka kwestionując słuszność rozstrzygnięcia, domagała się zwrotu wszystkich, stanowiących jej własność zatrzymanych rzeczy.

Prokurator Rejonowy w Siedlcach, nie znajdując podstaw do uwzględnienia zażalenia wniósł o nieuwzględnienie i utrzymanie w mocy zaskarżonego postanowienia.

Zażalenie nie jest zasadne i nie zasługuje na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie bezspornym jest, iż po kontroli pracowników Urzędu Celnego w S. dokonano zatrzymania m.in. 4 urządzeń, które niewątpliwie służyły do gry. W ocenie Sądu, zważywszy na okoliczności kontroli oraz treść zeznania świadka R. U. – właściciela stacji w której doszło do zatrzymania urządzenia zasadnym było podjęcie decyzji o zatrzymaniu przedmiotów wymienionych w postanowieniu. W trakcie kontroli nie okazano bowiem koncesji na prowadzenie kasyna gry, ani też regulaminów dotyczących urządzania gier. Tak więc i zdaniem Sądu, twierdzenie skarżącego jakoby w tej sytuacji nie zachodził „wypadek niecierpiący zwłoki” nie znajduje uzasadnienia, zważywszy na treść art. 107 § 1 kks. W zaistniałej sytuacji, nieodzownym było zabezpieczenie w/w urządzeń dla potrzeb postępowania, bo ich pozostawienie pod opieką posiadacza nie gwarantowało nieingerencji w ich oprogramowanie, do czasu poddania badaniu przez biegłego. W kontekście powyższego również i zarzut „naruszenia zasady zachowania umiaru i powstrzymania się od czynności, mogących wyrządzić niepotrzebna szkodę i dolegliwość” nie znajduje uzasadnienia.

Co zaś tyczy się okoliczności podniesionych w zarzucie 2 a zażalenia, to tutejszy Sąd w pełni akceptował stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w postanowieniu z dnia 28 listopada 2013r (sygn.. I KZP 15/13), w którym Sąd ten odniósł się do dyrektywy nr 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, w kontekście stosowania przepisów ustawy z dnia 19 listopada 2009r o grach hazardowych (Dz. U. Nr 201,poz.154). Z orzeczenia tego jasno wynikało, iż do czasu zainicjowania kontroli lub podjęcia przez Trybunał Konstytucyjny stosownego rozstrzygnięcia w kwestii ewentualnego naruszenia trybu ustawodawczego, brak jest podstaw do odmowy stosowania przepisów ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych (analogicznie w postanowieniu z dnia 20.08.2014r sygn. akt. IV KK 69/14)

Tymczasem Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie, w dniu 11 marca 2015r. rozpatrując pytania prawne Naczelnego Sądu Administracyjnego i Sądu Rejonowego w Gdańsku, uznał nowelizację ustawy hazardowej za zgodną z konstytucją. Zdaniem TK, uchybienie ewentualnemu obowiązkowi notyfikowania Komisji Europejskiej potencjalnych przepisów technicznych, nie może samo przez się oznaczać naruszenia konstytucyjnych zasad demokratycznego państwa prawnego (art. 2 konstytucji) oraz legalizmu (art. 7 konstytucji). Nadto TK stwierdził, że odstąpienie przez ustawodawcę od możliwości urządzania gier na wszelkich automatach w salonach gier, w punktach handlowych, gastronomicznych i usługowych czyli poza kasynami spełnia wymogi ograniczenia wolności działalności gospodarczej ale ograniczenie możliwości organizowania takich gier wyłącznie do kasyn jest konieczne dla ochrony społeczeństwa przed negatywnymi skutkami hazardu oraz dla zwiększenia kontroli państwa nad sferą stwarzającą zagrożenia nie tylko w postaci uzależnień ale również struktur przestępczych. Zdaniem TK, zwalczanie takich zagrożeń leży w interesie publicznym, o którym mowa w art. 22 konstytucji.

Co zaś tyczy się zarzutu niedoręczenia postanowienia o zatwierdzeniu czynności przeszukania i zatrzymania rzeczy, to do akt załączono zwrotne poświadczenie jego odbioru zarówno przez skarżącego jak i R. U..

Natomiast rację ma skarżący co do tego, że uzasadnienie zaskarżonego postanowienia jest ogólnikowe, jednakże nie można zgodzić się z twierdzeniem, że uniemożliwia to kontrolę merytoryczną orzeczenia, bowiem okoliczności faktyczne oraz podstawa prawna decyzji zostały wskazane a przez to i ocena zasadności jej wydania, w kontekście zebranych dotychczas dowodów była i jest możliwa.

Na marginesie pozostaje jeszcze zaznaczyć, że pełnomocnik skarżącego w toku posiedzenia załączył szereg postanowień, które – zdaje się - miały przekonać tut. Sąd co do zasadności jego twierdzeń, jednakże skutku takiego nie odniosły, ponieważ każda sprawa powinna być traktowana indywidualnie a orzecznictwo innych równorzędnych Sądów nie może ograniczać procesu decyzyjnego w danej sprawie.

Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w sentencji.