Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 lipca 2015 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach I Wydział Cywilny

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2015 r. w Katowicach

na rozprawie

sprawy z powództwa K. G.

przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością we W.

o nakazanie i zapłatę

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Okręgowego w Katowicach

z dnia 28 października 2014r., sygn. akt II C 787/13,

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Katowicach, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania apelacyjnego.

I ACa 203/15

UZASADNIENIE

Powód K. G. wnosił o:

1) nakazanie pozwanemu (...) Sp. z o.o. we W. w terminie dwóch tygodni od dnia uprawomocnienia się wyroku zaniechania:

- niedozwolonych działań w postaci wykorzystania informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa powoda dotyczących produktu w postaci przybitki górniczej do uszczelniania otworów strzałowych

- niedozwolonych działań w postaci przekazywania informacji objętych porozumieniem z dnia 16 maja 2012 osobom trzecim

- niedozwolonych działań w postaci wykorzystania i przekazywania osobom trzecim projektów automatycznego stanowiska do produkcji przybitki górniczej lub jakichkolwiek innych dokumentów stworzonych w związku z zawarciem przez strony w dniu 13.06.2012 umowy na kompleksowe wykonanie dzieła w postaci automatycznej stacji do produkcji przybitki górniczej do uszczelniania otworów strzałowych;

2) zasądzenie od strony pozwanej kwoty 150 000 zł wraz z odsetkami liczonymi od dnia wytoczenia powództwa z tytułu naruszenia klauzuli poufności poprzez przekazanie informacji nią objętych M. T., jako kary umownej przewidzianej w § 10 w zw. z § 11 ust. 2 porozumienia o zachowaniu tajemnicy informacji poufnych z dnia 16 maja 2012, ewentualnie, na wypadek gdyby powyższe żądanie nie znalazło uzasadnienia, zasądzenia kwoty 150 000 zł z tytułu naruszenia przez stronę pozwaną klauzuli poufności poprzez przekazanie informacji nią objętych A. S., jako kary umownej;

3) zasądzenie zwrotu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu żądania pozwu powód wskazywał, że w dniu 13 czerwca 2012 r. strony zawarły umowę na wykonanie przez pozwaną kompleksowego dzieła w postaci automatycznej stacji do produkcji przybitki górniczej do uszczelniania otworów strzałowych, której konstrukcja jest chroniona na terytorium Polski udzielonym powodowi patentem nr (...), który czyni powoda jej wyłącznym wytwórcą, oferentem i sprzedawcą. Przed zawarciem umowy w dniu 16 maja 2012 r. strony zawarły porozumienie o zachowaniu tajemnicy wszelkich informacji przekazanych przez powoda pozwanej spółce dokumentacji jak i dokumentacji powstałej w wyniku podjęcia przez strony współpracy, w tym także w postaci projektu linii produkcyjnej, który wykonać miała pozwana. Strony ustaliły listę osób uprawnionych ze strony pozwanej do powierzenia im informacji, które objęte były klauzulą poufności. Zgodnie z umową powodowi przysługiwało również roszczenie o zapłatę kary umownej w wysokości 150 000 zł w przypadku każdorazowego naruszenia przez pozwaną klauzuli poufności. Ponieważ pozwany wbrew przyjętym umową zobowiązaniu nie zrealizował przedmiotu umowy w określonym terminie, powód oświadczeniem z dnia 13 marca 2013 r. odstąpił od umowy. Pomimo bezwzględnego zakazu rozpowszechniania określonych w porozumieniu z dnia 16 maja 2012 r. informacji osobom trzecim, pozwany nie uczynił temu zadość. Strona pozwana zaangażowała w proces wytworzenia linii produkcyjnej M. T., który nie został wymieniony w porozumieniu jako osoba uprawniona do pozyskania informacji w przedmiocie łączącej strony umowy, przekazała informację poufną również A. S., o czym świadczy fakt wysłania przez A. S. w imieniu (...) A. S.i poprzez e-mail, informacji do kontrahenta powoda (...) SA w K., informacji że posiada technologię produkowania przybitki górniczej w związku z czym chciałby przedstawić ofertę. Powód wskazał, że produkcja przybitki górniczej jest działalnością wysoko wyspecjalizowaną, którą w Polsce zajmuje się wyłącznie jego firma, a tym samym fakt dysponowania przez A. S. technologią produkcji wzbudzić pomimo wiele wątpliwości, tym bardziej, że jak wynika z informacji zawartych w stronie internetowej A. S. pozwana spółka jest jednym z jego kontrahentów.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zwrot kosztów postępowania. W uzasadnieniu swego stanowiska podała, że nie dopuściła się złamania porozumienia o zachowaniu w tajemnicy informacji poufnych, wskutek ujawnienia tychże informacji osobom nieuprawnionym, czy osobom trzecim. W § (...) porozumienia wskazano, że strona pozwana nie może wyjawić informacji poufnych osobom innym niż potencjalnie zaangażowane w prace dotyczące produkcji przybitki. W załączniku do porozumienia nie jest wymieniona osoba M. T., który w owym czasie nie był jeszcze pracownikiem, zaś załącznik wymieniał jedynie osoby, które na dany moment mogłyby być zaangażowane później w proces produkcyjny przybitki. Strona pozwana nie przekazała również A. S., czy też innej osobie trzeciej jakichkolwiek informacji objętych klauzulą poufności.

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Okręgowy w Katowicach oddalił powództwo oraz zasądził od powoda K. G. na rzecz pozwanego (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością we W. kwotę 10 184 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania oraz zasądził od powoda na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego w Katowicach kwotę 81, 26 zł tytułem kosztów sądowych.

Sąd pierwszej instancji swych ustaleniach ograniczył się do podania treści łączących strony umów.

W pozostałej części motywów (określonej jako część ustaleń) Sąd pierwszej instancji ocenił, że fakt, iż M. T. zajmował się bezpośrednio realizacją projektu nie może być traktowany jako przejaw udostępnienia dokumentacji osobie nieuprawnionej. Powód nie wykazał też, by firma pana A. S. uzyskała od pozwanej dokumentację dotyczącą technologii produkcji przybitki górniczej, która objęta jest ochroną patentową. Podstawą oddalenia powództwa stanowił przywołany przez Sąd pierwszej instancji art. 484 kc.

O kosztach procesu orzekł Sąd na podstawie art. 98 kpc bez podania sposobu wyliczenia zasądzonej kwoty 10 184 zł, natomiast rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów sądowych (określone w sentencji jako „zasądzenie na rzecz Skarbu Państwa”) nie zostało uzasadnione.

Od powyższego rozstrzygnięcia apelację złożył powód, wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania. Jako żądanie ewentualnie zgłoszony został wniosek o zmianę wyroku przez uwzględnienie powództwa w całości. Nadto powód wnosił o zsadzenie kosztów procesu za obie instancje.

Skarżący zarzucał:

1.  nierozpoznanie przez sąd pierwszej instancji istoty sprawy poprzez nierozpoznanie roszczenia powoda o nakazanie na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (t.j. Dz.U.2003.153.1503 ze zm.), dalej „u.z.n.k.” pozwanemu w terminie dwóch tygodni od dnia uprawomocnienia się wyroku zaniechania niedozwolonych działań w postaci: wykorzystywania informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa powoda dotyczących produktu w postaci przybitki górniczej, przekazywania informacji objętych porozumieniem z dnia 16 maja 2012 r. osobom trzecim, wykorzystywania i przekazywania osobom trzecim projektów automatycznego stanowiska do produkcji przybitki górniczej stworzonych w związku z zawarciem przez strony w dniu 12 czerwca 2012 r. umowy na kompleksowe wykonanie dzieła w postaci automatycznej stacji do produkcji przybitki górniczej do uszczelniania otworów strzałowych, skutkujące brakiem możliwości poddania kontroli instancyjnej zaskarżonego wyroku;

2.  naruszenie następujących przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, a to:

a) art. 328 § 2 kpc poprzez niezawarcie przez sąd w wyroku podstawy faktycznej i prawnej:

- rozstrzygnięcia żądania powoda nakazania na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 1 u.z.n.k. pozwanemu w terminie dwóch tygodni od dnia uprawomocnienia się wyroku zaniechania niedozwolonych działań w postaci wykorzystywania informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa powoda dotyczących produktu w postaci przybitki górniczej, przekazywania informacji objętych porozumieniem z dnia 16 maja 2012 r. osobom trzecim, wykorzystywania i przekazywania osobom trzecim projektów automatycznego stanowiska do produkcji przybitki górniczej stworzonych w związku z zawarciem przez strony w dniu 12 czerwca 2012 r. umowy na kompleksowe wykonanie dzieła w postaci automatycznej stacji do produkcji przybitki górniczej do uszczelniania otworów strzałowych, a mianowicie ustalenia faktów, które sąd uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł, i przyczyn, dla których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej, oraz wyjaśnienia podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa, skutkujące brakiem możliwości poddania kontroli instancyjnej zaskarżonego wyroku,

- rozstrzygnięcia o kosztach postępowania, a mianowicie wyjaśnienia, na jakiej podstawie w przedmiotowej sprawie sąd zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 10 184 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania, skutkujące brakiem możliwości poddania kontroli instancyjnej rozstrzygnięcia o kosztach postępowania;

b)  art. 233 kpc poprzez oczywiście sprzeczne z treścią zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, nieodpowiadające zasadom logicznego rozumowania oraz zasadom doświadczenia życiowego poczynienie ustaleń, że:

-M. T. nie miał dostępu do informacji poufnych w sytuacji, gdy e-maile z dnia 8 października 2012 r., 15 października 2012 r., 6 listopada 2012 r., 3 grudnia 2012 r., 18 grudnia 2012 r. oraz zeznania świadka M. T. złożone na rozprawie w dniu 24 czerwca 2014 r. jednoznacznie potwierdzają, że M. T. miał dostęp do informacji poufnych,

- M. T. nie znał umowy zawartej między stronami w sytuacji, gdy e-maile z dni 8 października 2012 r., 15 października 2012 r., 6 listopada 2012 r., 3 grudnia 2012 r., 18 grudnia 2012 r., zeznania świadka M. T. złożone na rozprawie w dniu 24 czerwca 2014 r., zobowiązanie pracownika do zachowania tajemnicy zawodowej i poufności z dnia 1 października 2012 r. oraz ustalenie sądu, że M. T. był zobowiązany do zaprojektowania urządzenia do produkcji przybitki górniczej i projekt wykonał wyraźnie wskazują, że M. T. miał świadomość zawarcia umowy pomiędzy stronami oraz znał jej treść, czego potwierdzeniem jest fakt posiadania szczegółowych informacji technicznych i technologicznych dot. Przybitki;

- fakt prowadzenia korespondencji z powodem przez M. T., zajmującego się bezpośrednio realizacją projektu, nie może być traktowany jako przejaw udostępnienia dokumentacji osobie nieuprawnionej w sytuacji, gdy e-maile z dni 8 października 2012 r., 15 października 2012 r., 6 listopada 2012 r., 3 grudnia 2012 r., 18 grudnia 2012 r., zeznania świadka M. T. złożone na rozprawie w dniu 24 czerwca 2014 r. oraz załącznik nr (...) do porozumienia o zachowaniu w tajemnicy informacji poufnych wskazują, że fakt prowadzenia przez M. T., niewymienionego w załączniku nr 1 do porozumienia, korespondencji e-mailowej dotyczącej informacji poufnych winien być traktowany jako przejaw udostępnienia dokumentacji osobie nieuprawnionej;

- powód akceptował fakt udostępniania dokumentacji osobie niewymienionej w załączniku do porozumienia w sytuacji, gdy z treści porozumienia z dnia 16 maja 2012 r., umowy z dnia 12 czerwca 2012 r., zasad doświadczenia życiowego, zeznań świadka A. G. i przesłuchania w charakterze strony D. S. niewątpliwie wynika, że powód akceptował udostępnienie dokumentacji tylko i wyłącznie osobom wymienionym w załączniku do porozumienia z dnia 16 maja 2012 r.;

- A. S. nigdy nie posiadał technologii przybitki, natomiast jego twierdzenie w mailu skierowanym do (...), że taką technologię posiada, było tylko zagraniem marketingowym w celu zainteresowania potencjalnych odbiorców w sytuacji, gdy e-mail z dnia 5 września 2013 r., zeznania świadka A. G. złożone na rozprawie w dniu 24 czerwca 2014 r. oraz zasady doświadczenia życiowego jednoznacznie wskazują na fakt, że A. S. musiał posiadać technologię przybitki, skoro zwracał się do potencjalnego klienta z prośbą o informację dot. osoby, której mógłby przedstawić ofertę dostawy przybitki górniczej, a ponadto musiał mieć świadomość konsekwencji złożenia oferty i jej przyjęcia przez potencjalnego klienta, tj. zawarcia umowy (art. 70 § 1 k.c.) i wynikających z tego dalszych obowiązków;

- ciąg zdarzeń wskazanych przez powoda nie może świadczyć o tym, że pozwany naruszył postanowienie wynikające z zawartego porozumienia i umowy w sytuacji, gdy e-maile M. T. z dni 8 października 2014 r., 15 października 2012 r., 6 listopada 2014 r., 3 grudnia 2014 r., 18 grudnia 2014 r., zeznania świadka M. T. złożone na rozprawie w dniu 24 czerwca 2014 r., e-mail A. S. z dnia 5 września 2013 r. oraz załącznik nr (...) do porozumienia o zachowaniu w tajemnicy informacji poufnych wyraźnie wskazują na fakt naruszenia przez pozwanego klauzuli poufności, skoro informacjami tymi dysponowały osoby nieujęte w załączniku nr (...) do porozumienia o zachowaniu w tajemnicy informacji poufnych, tj. M. T. dysponował informacjami dotyczącymi przybitki, co było objęte klauzulą poufności, natomiast A. S. posiadał informację nt. współpracy stron, co również zostało objęte klauzulą poufności;

3) naruszenie następujących przepisów prawa materialnego:

a) art. 11 u.z.n.k., w zw. z art. 65 k.c. poprzez błędną wykładnię oświadczeń woli stron, a mianowicie uznanie, że wolą stron porozumienia z dnia 16 maja 2012 r. nie było objęcie klauzulą poufności faktu współpracy stron, podczas gdy analiza §(...) ww. porozumienia prowadzi do wniosku, że strony w sposób rozszerzający zdefiniowały informacje stanowiące tajemnicę przedsiębiorstwa powoda i ich wolą było objęcie klauzulą poufności wszelkich informacji poza enumeratywnie wymienionymi w § (...) ww. porozumienia, w tym informacji o współpracy stron;

b) art. 65 kc poprzez błędną wykładnię oświadczeń woli stron, a mianowicie uznanie, że z brzmienia § (...) porozumienia z dnia 16 maja 2012 r. nie wynika jednorazowy zakaz udostępnienia przez pozwaną dokumentacji swoim pracownikom w zakresie, w jakim niezbędne to było do wykonania umowy łączącej strony w sytuacji, gdy pozwany poprzez podpisanie porozumienia z dnia 16 maja 2012 r. wyraźnie przyjął na siebie zobowiązanie do zachowania w pełnej tajemnicy i poufności wszelkich przekazanych i ujawnionych przez powoda informacji poufnych, w tym osobom niewymienionym w załączniku nr (...) do ww. porozumienia, stanowiącym całkowitą i kompletną listę osób upoważnionych do dostępu do informacji poufnych;

c) art. 484 kc poprzez błędną jego wykładnię, tj. uzależnienie zasądzenia kary umownej od wystąpienia związku przyczynowego pomiędzy zdarzeniami wskazanymi w pozwie a naruszeniem klauzuli poufności, a w konsekwencji błędne jego zastosowanie i uznanie, że brak jest podstaw dla zasądzenia na rzecz powoda od pozwanego kary umownej.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja powoda zasługuje na uwzględnienie i to w zakresie jej żądania pierwszego.

Powód swe roszczenie zawarte w pkt. 1 pozwu opierał na treści art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (tekst jednolity: Dz. U. z 2003r., Nr 153, poz. 1503 ze zm.), dalej „u.z.n.k.”, stanowiącego, że w razie dokonania czynu nieuczciwej konkurencji, przedsiębiorca, którego interes został zagrożony lub naruszony, może żądać:

1) zaniechania niedozwolonych działań;

2) usunięcia skutków niedozwolonych działań;

3) złożenia jednokrotnego lub wielokrotnego oświadczenia odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie;

4) naprawienia wyrządzonej szkody, na zasadach ogólnych;

5) wydania bezpodstawnie uzyskanych korzyści, na zasadach ogólnych;

6)zasądzenia odpowiedniej sumy pieniężnej na określony cel społeczny związany ze wspieraniem kultury polskiej lub ochroną dziedzictwa narodowego - jeżeli czyn nieuczciwej konkurencji był zawiniony.

Na podstawie tej normy powód domagał się nakazania pozwanemu zaniechania:

- niedozwolonych działań w postaci wykorzystania informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa powoda dotyczących produktu w postaci przybitki górniczej do uszczelniania otworów strzałowych

- niedozwolonych działań w postaci przekazywania informacji objętych porozumieniem z dnia 16 maja 2012 osobom trzecim

- niedozwolonych działań w postaci wykorzystania i przekazywania osobom trzecim projektów automatycznego stanowiska do produkcji przybitki górniczej lub jakichkolwiek innych dokumentów stworzonych w związku z zawarciem przez strony w dniu 13.06.2012 umowy na kompleksowe wykonanie dzieła w postaci automatycznej stacji do produkcji przybitki górniczej do uszczelniania otworów strzałowych.

Jak słusznie zarzuca apelacja żądanie to nie zostało w ogóle rozpoznane.

Zgodnie z obowiązującym w polskim prawie procesowym modelem apelacji, w sytuacji, w której zarzuty skarżącego okażą się zasadne, sąd drugiej instancji powinien wydać orzeczenie reformatoryjne (art. 386§1 kpc). A contrario rozstrzygnięcie kasatoryjne może być stosowane jedynie wyjątkowo wówczas, gdy spełniona zostanie chociaż jedna z wyszczególnionych w przepisach przesłanek, pozwalających sądowi drugiej instancji na uchylenie zaskarżonego orzeczenia (art. 386 § 2, 3 i 4 kpc). Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego, do nierozpoznania istoty sprawy dochodzi wówczas, gdy sąd pierwszej instancji rozstrzygnął nie o tym, co było przedmiotem sprawy lub zaniechał w ogóle zbadania materialnej podstawy żądania, pominął całkowicie merytoryczne zarzuty zgłoszone przez stronę, rozstrzygnął o żądaniu powoda na innej podstawie faktycznej niż zgłoszona w pozwie, nie rozważył wszystkich zarzutów pozwanego dotyczących kwestii faktycznych, czy prawnych mających znaczenie dla oceny zasadności roszenia powoda (m.in. postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 23 września 1998 r., II CKN 897/97, OSNC 1999, Nr 1, poz. 22, z dnia 12 lutego 2002 r., I CKN 486/00, OSP 2003, Nr 3, poz. 36, z dnia 25 października 2012 r., I CZ 139/12, nie publ. z dnia 9 listopada 2012 r., IV CZ 156/12, nie publ.).

Z tego typu sytuacją mamy do czynienia w rozpoznawanej sprawie. Sąd nie ustosunkował się w ogóle do żądania zawartego w pkt. 1 pozwu. Sąd pierwszej instancji nie dokonał oceny – pod kątem powołanej przez powoda normy prawa materialnego – czy doszło do dokonania czynu nieuczciwej konkurencji. Nie zostały nawet wyjaśnione żądania pozwu w tej materii. W szczególności nie zostało wyjaśnione rozróżnienie żądania pierwszego zawartego w ppk. 1 i 2 (wykorzystywanie oraz przekazywanie informacji dotyczących produktu w postaci przybitki górniczej do uszczelniania otworów strzałowych). Po pierwsze Sąd nie napisał w tej materii ani słowa, co słusznie zarzuca apelacja. Po wtóre nie wiadomo czy istnieje zagrożenie naruszeń „wykorzystania informacji” i „przekazywania informacji” odnośnie przybitki. Należałoby też wyjaśnić na czym polega różnica w tych żądaniach. Nie zostało całkowicie ocenione żądanie zawarte w ppk. 3 żądania pierwszego. W ogóle nie jest zbadana kwestia „wykorzystania i przekazywania” linii produkcyjnej, którą wykonał, czy też w części wykonał pozwany. Nie wiadomo czy w związku z posiadaniem linii produkcyjnej (części linii produkcyjnej?) automatycznie poznaje się sposób wykonania przybitki.

Wobec całkowitego pominięcia w motywach wyroku rozważań odnoszących się do żądania pierwszego Sąd Apelacyjny nie czuł się władnym dla orzekania w tejże materii. Stanowiska tego nie zmienia fakt, że przeprowadzone zostały dowody zawnioskowane przez strony i że Sąd pierwszej instancji rozpoznał żądanie drugie (zasądzenie kary umownej). Rozpoznanie przez Sąd odwoławczy żądania pierwszego godziłoby w konstytucyjną zasadę instancyjnej kontroli orzeczeń, zawartą w art. 78 Konstytucji RP, który stanowi, że każda ze stron ma prawo do zaskarżenia orzeczeń i decyzji wydanych w pierwszej instancji. Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 20 października 2010 r. (III CSK 323/09) prawo do kontroli sądowej - podobnie jak prawo do sądu - ma na gruncie Konstytucji charakter autonomiczny. Nie chodzi zatem o formalne istnienie w danej sprawie co najmniej dwu instancji sądowych oraz ustanowienie powszechnego dostępnego środka zaskarżenia, ale o realne zagwarantowanie każdemu możliwości skorzystania z tego środka, przeniesienia sprawy do wyższej instancji i przeprowadzenia merytorycznej kontroli orzeczenia. Takiej możliwości kontroli Sąd Apelacyjny, odnośnie żądania pierwszego, jest pozbawiony. Marginalnie tylko wskazać należy, że ocena tegoż żądania wymagałaby powtórzenia całego materiału dowodowego, który był przeprowadzany pod kątem oceny żądania drugiego.

Żądanie zawarte w pkt. 2 pozwu oparte było o zastrzeżoną w umowach stron karę umowną i zostało przez Sąd pierwszej instancji rozpoznane. Przyczyną jego oddalenia było przyjęcie przez Sąd, że to iż M. T. zajmował się bezpośrednio realizacją projektu nie może być traktowane jako przejaw udostępnienia dokumentacji osobie nieuprawnionej, a powód nie wykazał też, by firma pana A. S. uzyskała od pozwanej dokumentację dotyczącą technologii produkcji przybitki górniczej, która objęta jest ochroną patentową.

Mimo, że podstawę prawna żądania drugiego stanowił art. 484 kc, nie można żądania tego oceniać w oderwaniu od oceny żądania pierwszego. Istotnie cyt. art. 18 nie przewiduje możliwości zastosowania kary umownej, przewidziały to strony w umowach, do czego są uprawnione z mocy zasady swobody umów (art.353 ¹kc). Jednakże celem zawarcia tejże klauzuli (odnośnie kary umownej) było dodatkowe obwarowanie karą czynu złamania tajemnicy, co wiązało się z naruszeniem zasad ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, a to naruszenie – co zostało wyżej omówione – nie zostało w ogóle rozpoznane. Nadto orzeczenie Sądu Apelacyjnego w przedmiocie zasadności zastosowania kary umownej stanowiłoby swoistego rodzaju „przesąd” dla rozpoznania żądania pierwszego. Wydaje się, że gdyby Sąd odwoławczy zajął kategoryczne stanowisko odnośnie drugiego żądania, rzutowałoby to na rozstrzygnięcie niewątpliwie nie rozpoznanego żądania pierwszego.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy rozpozna Sąd żądania powoda zawarte w pkt. 1) pozwu. W szczególności przed ostatecznym rozstrzygnięciem zbada Sąd rozróżnienie żądania pierwszego zawartego w ppk. 1 i 2 - wykorzystywanie i przekazywanie informacji dotyczących produktu w postaci przybitki górniczej do uszczelniania otworów strzałowych oraz to czy istnieje zagrożenie naruszeń „wykorzystania informacji” i „przekazywania informacji” odnośnie przybitki. Zbada Sąd kwestię „wykorzystania i przekazywania” linii produkcyjnej - to czy pozwany wykonał linię produkcyjną, czy wykonał ją częściowo i czy w związku z posiadaniem linii produkcyjnej automatycznie poznaje się sposób wykonania przybitki oraz czy istnieje zagrożenie wykorzystania i przekazywania tej linii, a to pod kątem rozwiązania umowy stron oraz pertraktacji związanych z posiadanym przez pozwanego produktem oraz tym, co ma z tym produktem uczynić.

Oceniając żądanie drugie zważy Sąd, czy z niespornej e-mailowej korespondencji prowadzonej z pracownikiem pozwanego M. T. wynika, że pracownik ten posiadł wiedzę z zakresu wykonywania przybitki górniczej, a następnie oceni Sąd to pod kątem naruszenia klauzuli tajności, bowiem niespornie osoba ta nie została wymieniona jako wykazana w załączniku jako uprawniona do posiadania informacji poufnych ((...) porozumienia z dnia 16 maja 2012 r. K-10 oraz wykaz osób zaangażowanych w prace dotyczące wyrobu linii produkcyjnej K-15). Oceni również Sąd czy to, że powód korespondował z panem T., powodowało jego domniemaną zgodę na dopuszczenie tej osoby do posiadania informacji poufnych.

Tylko w przypadku odpowiedzi negatywnej dokona Sąd oceny żądania określonego jako ewentualne. Żądanie pozwu może przybrać formę żądania ewentualnego, a to na wypadek niemożności uwzględnienia przez sąd żądania głównego. W takiej sytuacji sąd może orzec tylko o jednym żądaniu, przy czym w sytuacji uwzględnienia żądania głównego nie oddala ewentualnego. Też i w sytuacji uwzględnienia żądania głównego nie zachodzi konieczność ustosunkowywania się do żądania ewentualnego.

Tu oceni Sąd wyjaśnienia świadka A. S., że jego e-mail do (...) SA (K-48) stanowił jedynie „chwyt marketingowy”, a to pod kątem tego jaką działalność prowadziła firma świadka A. S., faktu znajomości świadka z powodem, faktu że jak wynika z informacji zawartych w stronie internetowej A. S. pozwana spółka jest jednym z jego kontrahentów, zeznań przesłuchanych w sprawie świadków oraz powoda i przy poczynieniu dodatkowych ustaleń, czy w świetle zerwania umowy pomiędzy stronami zachodziła kwestia wykorzystania rozpoczętej, czy też już wykonanej linii produkcyjnej.

Uzasadniając rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów procesu przywoła Sąd stosowne przepisy prawa oraz przedstawi wyliczenie ewentualnie zasądzonej kwoty z tytułu kosztów procesu. Tylko marginalne podać należy, że koszty fachowego pełnomocnika w niniejszym postępowaniu (według norm przepisanych) wynoszą 3 600 zł oraz 860 zł - § 6 pkt. 6 i § 11 pkt. 18 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 97, poz. 887 ze zmianami) i § 6 pkt 6 i § 8 pkt 18 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. Nr 97, poz. 888 ze zmianami).

Uzasadni Sąd również ewentualne rozstrzygnięcie w przedmiocie nieuiszczonych kosztów sądowych (art. 113 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sadowych w sprawach cywilnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2010 r. Nr 90, poz. 594 ze zm.), a redagując rozstrzygnięcie w tej materii posłuży się Sąd ustawowymi określeniami.

SSA Joanna Kurpierz SSA Piotr Wójtowicz SSA Lucyna Świderska-Pilis