Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 czerwca 2015 r.

Sąd Rejonowy w Ząbkowicach Śl. w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Maria Dulanowska

Protokolant: Elżbieta Staszel

w obecności M. K. - Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Ząbkowicach Śl.

po rozpoznaniu w dniu 24.02.2015 r., 10.03.2015 r., 31.03.2015 r., 23.04.2015 r., 19.05.2015 r., 18.06.2015 r., 25.06.2015 r., sprawy karnej

A. G. (1)

syna (...) z domu J.

urodz. (...) w O.

oskarżonego o to, że:

I.  W dniu 24 marca 2010 r. w Z. Śl. woj. (...) powołując się na przysługujące mu jako syndykowi masy upadłości PHU (...) z/s w M. uprawnienia, pobrał z kasy Przedsiębiorstwa (...) Spółka z o.o. w Z. Śl., tytułem rzekomego zwrotu należności, pieniądze w kwocie 100.000 zł., podczas gdy nie był do tego uprawniony albowiem postępowanie upadłościowe Spółki (...) zakończono w dniu 25 listopada 2009 r., które to pieniądze następnie przywłaszczył, czy działał na szkodę Przedsiębiorstwa (...) Spółka z o.o. w Z. Śl.,

tj. o czyn z art. 284 § 1 kk

II.  W dniu 06 czerwca 2011 r. w Z. Śl. woj. (...) jako Prezes Zarządu i osoba uprawniona do reprezentowania dłużnika Przedsiębiorstwa (...) Spółka z o.o. w Z. we wniosku skierowanym do Sądu o ogłoszenie upadłości Spółki podał nieprawdziwe dane dotyczące terminów powstania i wymagalności swoich osobistych zobowiązań finansowych wobec Spółki wynikających z faktur VAT dokumentujących wykonanie na jego rzecz robót budowlanych wskazując, że zobowiązania te powstały w dniu 24 maja 2011 r., a stały się wymagalne w dniu 23 listopada 2011 r. podczas gdy :

- faktura o nr (...) została wystawiona w dniu 31 października 2008 r. i stała się wymagalna w dniu 14 listopada 2008 r

- faktura Vat nr (...) została wystawiona w dniu 05 stycznia 2010 r., a stała się wymagalna w dniu 05 kwietnia 2010 r.

a nadto podał nieprawdziwe informacje co do stanu majątku dłużnika w ten sposób, że nie ujawnił istotnego składnika majątku – środka trwałego w postaci koparko – ładowarki C. (...) o nr (...), rok produkcji 2007 o wartości 175.000 zł.

tj. o czyn z art. 522 ust. 1 i 2 Ustawy z dnia 28 lutego 2009 r. Prawo upadłościowe i naprawcze

I.  oskarżonego A. G. (1) uznaje winnym popełnienia czynów opisanych wyżej i za czyny te wymierza mu kary: za czyn I – na mocy art. 284 § 1 kk – 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, za czyn II – na mocy art. 522 ust. 1 Ustawy z dnia 28.02.2009 r. Prawo Upadłościowe i Naprawcze – 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na mocy art. 85 kk i art. 86 § 1 kk wymierza oskarżonemu karę łączną 1 (jednego) roku 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

III.  na podstawie art. 69 § 1 kk w zw. z art. 70 § 1 pkt 1 kk zawiesza oskarżonemu warunkowo wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności tytułem próby na okres lat 3 (trzech);

IV.  zasądza od oskarżonego na przez Skarb Państwa uzasadnione wydatki poniesione przez Skarb Państwa w kwocie 480,95 (czterysta osiemdziesiąt 95/100) zł. i wymierza mu opłatę w kwocie 300 (trzysta) zł.

Sygn. akt II K 707/14

UZASADNIENIE

Na podstawie przeprowadzonego przewodu sądowego ustalono następujący stan faktyczny:

Postanowieniem Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 1 grudnia 2005 roku w sprawie sygn. akt VI GUp 21/05 ogłoszono upadłość Przedsiębiorstwa Usługowo- Handlowego (...) D. T. E. Ś., Spółka Jawna w M. ( dalej jako P.H.U. (...) Sp. j.).

Od 1 grudnia 2005 r. do 25 listopada 2009 r. oskarżony A. G. (1) pełnił funkcję Syndyka masy upadłości w/w spółki. W listopadzie 2006 roku został on także Prezesem jednoosobowego Zarządu Sp. z o.o. Przedsiębiorstwa (...) w Z.( dalej jako (...) Sp. z o.o.).

Dowód: / ostateczne sprawozdanie z działalności syndyka masy upadłościowej P.H.U. (...) D. T. E. Ś., Sp.j., k. 179- 191,/ postanowienie z dnia 25 listopada 2009 roku, k.9/ zeznania świadków: E. Ś. (1), k. 52,325-327,423-424, D. T. (2), k. 58,233,234,321-324,431-432, R. P., k. 208,261-264,452-453, A. M., k. 215,216,270-273, 420-423, D. G., k. 256, 432-433, M. C., k. 257, 433-434/ wyjaśnienia A. G. (1), k. 221-234,235,267,413-415/

W 2007 r. zestawienia i obroty zarejestrowane w księgach (...) Sp. z o.o. wskazały, że wprowadzono do nich kontrahenta P.H.U. (...) Sp. j.

W 2008 roku z masy upadłości P.H.U. (...) Sp. j., została pobrana przez A. G. (1) jako syndyka masy upadłości, bez zgody Sędziego Komisarza oraz bez wiedzy wspólników firmy (...) D. T. (2) i E. Ś. (1) łączna kwota 270.000 zł, która została przeznaczona na zapłatę zobowiązań (...)u. Z dniem 5 grudnia 2008 r. tą samą kwotę zwrócono do P.H.U. (...) Sp. j., a zatem bilans między w/w spółką a (...) Sp. z o.o. wyniósł 0 zł.

Dowód: / zeznania A. M., k. 215,216,270-273,420-423/ wydruk zapisów na koncie P.H.U. (...) Sp. j. za okres 01.01.2008-31.12.2008, k. 64-80/

A. G. (1) jako syndyk masy upadłości ponownie działając bez wiedzy Sędziego Komisarza oraz wspólników P.H.U. (...) Sp. j. zlecił D. G., pełniącej funkcje księgowej w upadłej spółce, dokonanie przelewu na kwotę 100.000zł. z konta P.H.U. (...) Sp.j na konto firmy (...) Sp. z o.o. w P. tytułem przedpłaty na zakup masy bitumicznej w imieniu (...) Sp. z o.o., który został wykonany w dniu 8 października 2009 r. Kolejny przelew miał miejsce w dniu 30 października 2009 roku na kwotę 50.000 zł. również na rzecz firmy (...) Sp. z o.o. Trzeci przelew wykonano w dniu 2 listopada 2009 r. z konta P.H.U. (...) Sp. j na kwotę 86.000 zł. na rzecz (...) w K.. ( łącznie na kwotę 236.000 zł.) Następnie w dniu 9 listopada 2009 r. wpłacono na konto P.H.U. (...) Sp.j kwotę 136.000 zł.

Dowód: / potwierdzenie przelewu, k. 44/ pismo firmy (...) Sp. z o.o. k. 55, (nowe pismo)/ wydruk zapisów na koncie P.H.U. (...) Sp. j. za okres 01.01.2009-31.12.2009, k. 81-109/ pismo syndyka masy upadłości (...) Sp. z o.o., k. 59-63/ zeznania świadków: E. Ś. (1), k. 52,325-327,423-424, D. T. (2), k. 58,233,234,321-324,431-432, R. P., k. 208,261-264,452-453, A. M., k. 215,216,270-273, 420-423, D. G., k. 256, 432-433/częściowe wyjaśnienia A. G. (1), k. 221-234,235,267,413-415/

W dniu 21 września 2009 r.A. G. (1)- syndyk złożył ostateczne sprawozdanie z działalności i ostateczne sprawozdanie finansowe masy upadłości P.H.U. (...) Sp. j. w M. za okres 01.12.2005r.-15.09.2009r. Sprawozdanie rachunkowe zostało zatwierdzone przez Sędziego Komisarza w dniu 12 października 2009 roku. W sprawozdaniach tych oskarżony nie wskazał operacji dokonanych w październiku i listopadzie.

W dniu 21 października 2009 r. ustalono ostateczne wynagrodzenie syndyka. Wtedy też wspólnicy P.H.U. (...) Sp.j. zostali poinformowani o obowiązku zwrotu powstałej nadwyżki.

Następnie w dniu 10 listopada 2009 roku oskarżony złożył pisemny wniosek o ukończenie postępowania upadłościowego P.H.U. (...) Sp.j. W wyniku tego, w dniu 25 listopada 2009 r., stwierdzono postanowieniem ukończenie postępowania upadłościowego w/w spółki, które uprawomocniło się z dniem 2 grudnia 2009 roku.

Dowód: / ostateczne sprawozdanie z działalności syndyka masy upadłościowej P.H.U. (...) D. T. E. Ś., Sp.j. , k. 179- 191,/ ostateczne sprawozdanie z finansowania syndyka masy upadłościowej P.H.U. (...) D. T. E. Ś., Sp.j. , k. 192-193/ postanowienie z dnia 25 listopada 2009 roku, k.9/ postanowienie z dnia 12 października 2009 roku, k. 277/ wniosek o ukończenie postępowania upadłościowego, k. 10/ pismo syndyka masy upadłości (...) Sp. z o.o., k. 59-63/ zeznania świadków: A. M., k. 215,216,270-273, 420-423, D. G., k. 256, 432-433/częściowe wyjaśnienia A. G. (1), k. 221-234,235,267,413-415/

Przed zakończeniem postępowania upadłościowego P.H.U. (...) Sp.j. oskarżony wydawał bez wiedzy Sędziego Komisarza D. T. (2) i E. Ś. (1) w gotówce środki finansowe z funduszu masy upadłościowej w różnych kwotach i dniach w ramach przewidywanej nadwyżki. Następnie po prawomocnym zakończeniu postępowania upadłościowego A. G. (1) wydał, również w ratach, pozostałą gotówkę, stanowiącą część należnej nadwyżki z masy upadłościowej D. T. (2) i E. Ś. (1). Oskarżony wydał pozostałą nadwyżkę wspólnikom P.H.U. (...) Sp.j. w kwocie po 490.000 zł. na rzecz każdego z nich w transzach po: 2x 20.000 zł. , 3x 50. 000 zł. i 3 x 100.000zł . Ostatnia transza została wydana D. T. (2) i E. Ś. (1) za pokwitowaniem w wysokości po 20.000 zł. w dniu 8 stycznia 2010 roku. Zatem oskarżony wydał w gotówce wspólnikom P.H.U. (...) Sp.j. łącznie 980.000 zł.

Dowód: / pokwitowania, k. 238-253/ pismo z SR w Wałbrzychu VI Wydział Gospodarczy, k. 275-276/ zeznania świadków: E. Ś. (1), k. 52,325-327,423-424, D. T. (2), k. 58,233,234,321-324,431-432/ częściowe wyjaśnienia A. G. (1), k. 221-234,235,267,413-415/

Na dzień 1 stycznia 2010 roku saldo początkowe ( BO Ma) na koncie 201- (...) M. było w wysokości 100.000zł.

Po ustaleniu wynagrodzenia syndyka oskarżony jako syndyk masy upadłości polecił D. G. – pełniącej obowiązku księgowej w P.H.U. (...) Sp. kwotę 100.000 zł z należnego mu wynagrodzenia za prowadzenie upadłości zaksięgować na poczet długu w kwocie 100.000 zł jaki (...) Sp. z o.o. miała wobec P.H.U. (...) Sp.j. i w związku z tym na dzień 24 marca 2010 r. saldo na koncie 201- (...) M. ( Wn 101) wyniosło 100.000 zł. Kwoty powyższe zbilansowały się do zera.

Dowód: / wydruk zapisów na koncie P.H.U. (...) Sp. j. za okres 01.01.2010-31.12.2010, k. 110-178/ pismo syndyka masy upadłości (...) Sp. z o.o., k. 59-63/ zeznania świadków: E. Ś. (1), k. 52,325-327,423-424, D. T. (2), k. 58,233,234,321-324,431-432, A. M., k. 215,216,270-273, 420-423, D. G., k. 256, 432-433, / częściowo wyjaśnienia A. G. (1), k. 221-234,235,267,413-415/

W dniu 10 lutego 2010 roku P.H.U. (...) Sp.j. została wykreślona z Rejestru Przedsiębiorców KRS.

Dowód: / pismo syndyka masy upadłości (...) Sp. z o.o., k. 59-63/ zeznania świadków: E. Ś. (1), k. 52,325-327,423-424, D. T. (2), k. 58,233,234,321-324,431-432, A. M., k. 215,216,270-273, 420-423/ pismo Sędziego Komisarza J. S. k. 275/częściowo wyjaśnienia oskarżonego A. G. (1), k. 221-234,235,267,413-415/

W dniu 24 marca 2010 r. oskarżony jako prezes (...) Sp. z o.o. bez wiedzy M. C. udał się do R. P., kasjera firmy (...) Sp. z o.o., który na jego polecenie zamówił telefonicznie w banku (...) kwotę 100.000 zł. Zapotrzebowanie na tą kwotę zostało wystawione na kasjera R. P. a podpisał je A. G. (1) jako Prezes (...)u. Następnie R. P., po pobraniu pieniędzy z banku wypłacił A. G. (1) w/w kwotę, w gotówce. Oskarżony pokwitował odbiór gotówki podpisując się i przybijając pieczęć syndyka P.H.U. (...) Sp.j. W dowodzie wypłaty jako tytuł wypłaty R. P. wpisał jak o tytuł wypłaty – „zwrot nadpłaty”, który podyktował mu oskarżony. Pobranej kwoty oskarżony nie przekazał jednak ani D. T. (2) ani E. Ś. (1).

Dowód: / raport kasowy nr 7 wraz z dowodem wpłaty, k. 6,7/ informacja z (...) Bank (...), k.8/ pismo syndyka masy upadłości (...) Sp. z o.o., k. 59-63/ zeznania świadków: E. Ś. (1), k. 52,325-327,423-424, D. T. (2), k. 58,233,234,321-324,431-432, R. P., k. 208,261-264,452-453, A. M., k. 215,216,270-273, 420-423, D. G., k. 256, 432-433, / częściowe wyjaśnienia A. G. (1), k. 221-234,235,267,413-415/

W dniach 28 stycznia 2014 roku- 28 lutego 2014 roku została przeprowadzona kontrola gospodarki kasowej prowadzonej w (...) Sp. z o.o. za okres od dnia 01.01.2010 r. do dnia 31.12.2010 r. . W wyniku przeprowadzonej kontroli ustalono, m.in., że naruszono ograniczenia gotówkowe w rozliczeniach pieniężnych w ramach wykonywanej działalności gospodarczej poprzez dokonanie gotówkowej wypłaty w dniu 24 marca 2010 roku kwoty 100.000 zł.

Dowód: / protokół z kontroli gospodarki kasowej, k. 32-37/

W dniu 8 października 2014 roku D. T. (2) oraz E. Ś. (1) oświadczyli przed notariuszem, iż otrzymali wszystkie należne im środki pieniężne oraz wierzytelności przypadające im w związku z ostatecznym planem podziału funduszu masy upadłości.

Dowód: / oświadczenie, k. 229-230/ zeznania świadków: E. Ś. (1), k. 52,325-327,423-424, D. T. (2), k. 58,233,234,321-324,431-432/ wyjaśnienia A. G. (1), k. 221-234,235,267,413-415/

W dniu 10 czerwca 2011 r. oskarżony A. G. (1) jako prezes (...)u złożył wniosek do Sądu Rejonowego w Wałbrzychu, Wydział VI Gospodarczy o ogłoszenie upadłości z możliwością zawarcia układu spółki (...) Sp. z o.o. Wniosek ten sporządził oskarżony. Natomiast załącznik numer 5A pod nazwą rozrachunki z odbiorcami sporządziła M. C., kierowniczka działu księgowości. Do załącznika tego wpisała ona, że zobowiązania A. G. (1) powstały w dniu 24 maja 2011 r. i stały się wymagalne w dniu 23 listopada 2011 r.

Sporządziła ona także wykaz środków trwałych, które również zostały dołączone do wniosku w formie załącznika. Załącznik ten nie obejmował jednak w ewidencji środków trwałych koparko- ładowarki C. (...) o nr (...), rok produkcji 2007 o wartości 175. 000zł.

Powyższe załączniki podpisał A. G. (1), podając że informacje zawarte we wniosku są zgodne z prawdą.

Dowód: / wniosek o ogłoszenie upadłości, k. 12-15/ załączniki 5a, k. 199/ oświadczenie co do prawdziwości danych, k. 21 / faktury VAT, k. 201-202/ zapisy na koncie, k. 203-205/ wykaz majątku, k. 16-20/ pismo syndyka masy upadłości (...) Sp. z o.o., k. 59-63/ zeznania świadków: R. P., k. 208,261-264,452-453, A. M., k. 215-216,270-273, 420-423/ M. C., k. 257, 433-434/częściowo wyjaśnienia A. G. (1), k. 221-234,235,267,413-415/

Oskarżony A. G. (2) nie cierpi na chorobę psychiczną w znaczeniu psychozy, na niedorozwój umysłowy ani na inne krótkotrwałe zaburzenia czynności psychicznych. U oskarżonego stwierdzono zaburzenie depresyjne sytuacyjne. T. criminis - A. G. (1) miał zachowaną zdolność rozpoznania znaczenia czynów i do pokierowania swoim postępowaniem. W stosunku do zarzucanych mu czynów nie zachodzą warunki z art. 31 § 1 i § 2 kk.

Dowód: / opinia sądowo- psychiatryczna, k. 329-332/

A. G. (1) jest żonaty i ma 18 –letniego syna. Z wykształcenia jest ekonomistą. Obecnie jest bezrobotny i utrzymuje się z oszczędności. Pobiera zasiłek pielęgnacyjny w wysokości 520 złotych w zw. z opieką nad teściową. Dotychczas był karany trzykrotnie, m.in. z art. 56 § 2 kks, art. 77 § 2 kks oraz z art. 79 pkt 4 ustawy o rachunkowości.

Dowód: / kwestionariusz osobowy, k. 319-320/ karta karna, k. 225-227 / kopia aktu oskarżenia, k. 209-214/ wyjaśnienia A. G. (1), k. 221-234,235,267,413-415/

Oskarżony A. G. (1) zarówno w postępowaniu przygotowawczym jak i postępowaniu sądowym nie przyznał się do zarzucanych mu czynów.

Odnośnie I czynu wyjaśnił, że będąc jednoczenie syndykiem masy upadłości spółki (...) i prezesem (...)u dokonał za zgodą udziałowców – upadłych spółki jawnej (...) w M. trzech płatności ze spółki (...) w imieniu (...) Sp. z o.o. z czego dwie płatności dokonane zostały na rzecz Spółki (...) w P. w kwocie 100 tyś. zł. w dniu 08.10.2009 r. i 50 tys. zł. w dniu 30.10.2009 r. Trzecia płatność dokonana została na rzecz firmy (...) w K. w dniu 06.11.2009 r. w kwocie 86 tyś. zł. W dniu 09.11.2009 r. Przedsiębiorstwo (...) dokonało zwrotu kwoty 136 tyś. zł. na rzecz Spółki jawnej (...). W wyniku wszystkich tych operacji na dzień 10.11.2009 r. (...) Sp. z o.o. posiadało zobowiązanie wobec spółki (...) w wysokości 100 tyś. zł. A. G. (1) dodał także, że w trakcie uzgodnień z D. T. (2) i E. Ś. (2) w zakresie w/w płatności zobowiązał się, że wszelkie zobowiązania (...) Sp. z o.o. zostaną zabezpieczone jego wynagrodzeniami, które przysługiwały mu jako syndykowi na podstawie postanowienia Sądu Upadłościowego i upoważnił jednocześnie główną księgową upadłej Spółki (...) D. G. do rozliczenia tego zobowiązania z jego wynagrodzenia.

Oskarżony podkreślił, iż zarówno D. T. (2) jak i E. Ś. (1) dobrowolnie podpisali oświadczenie, w którym zostało potwierdzone, że otrzymali kwotę 100.000 zł.

Odnośnie II zarzutu wyjaśnił, że błędne dane dot. wymagalności jego osobistych zobowiązań wobec (...) Sp. z o.o. w Z. Śl. uwzględnione w załączniku 5 a we wniosku o zgłoszenie upadłości zostały podane na skutek pomyłki do której doszło przy sporządzaniu tego załącznika przez dział księgowości. Podał również, że z racji jego obowiązków, m.in. nadzorowania realizacji umów budowlanych i wyjazdów na budowy nie mógł zająć się osobiście sporządzeniem wniosku o ogłoszenie upadłości i sporządził jedynie pismo przewodnie. Dodał też, że nie miał dostępu do urządzeń księgowych, gdyż znajdowały się w pokoju księgowości i tylko księgowość była wstanie np. sporządzić załącznik dot. płatności dokonanych w okresie ostatnich 6 miesięcy.

Ponadto z relacji oskarżonego wynikało, że faktycznie nie został ujawniony istotny składnik majątku dot. ładowarki C. (...), nie mniej jednak nie potrafił wyjaśnić w jaki sposób do tego doszło. Oskarżony dodał, że wykaz środków trwałych sporządzony był przez dział księgowości, albo przed specjalistę d/s ekonomicznych Pana B. H.. Sam zaś jak twierdził, nie miał czasu, żeby sprawdzić dokumenty, które podpisał, dodając, iż sprawdzał tylko istotne rzeczy.

Dowód: /wyjaśnienia A. G. (1), k. 221-234,235,267,413-415/

Sąd zważył, co następuje.

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego stwierdzić należy, że sprawstwo i wina oskarżonego w zakresie popełnienia zarzucanych mu czynów nie budzi wątpliwości.

Sąd ustalił powyższe w oparciu o wiarygodne zeznania świadków: A. M., E. Ś. (1), D. T. (2), R. P., D. G., M. C. oraz częściowo na podstawie wyjaśnień oskarżonego A. G. (1).

Uzupełnieniem osobowych źródeł dowodowych są dokumenty w postaci m.in.: raportu kasowego nr 7 wraz z dowodem wpłaty, informacji z (...) Bank (...), ostatecznego sprawozdanie z działalności syndyka masy upadłościowej P.H.U. (...) D. T. E. Ś., Sp.j., protokołu z kontroli gospodarki kasowej, oświadczenia, pisma syndyka masy upadłości (...) Sp. z o.o, wniosku o ogłoszenie upadłości, załącznika 5a, oświadczenia co do prawdziwości danych, faktur VAT, zapisów na koncie, wykazu majątku, potwierdzenia przelewu, pisma firmy (...) Sp. z o.o., postanowień Sądu Rejonowego w Wałbrzychu, Wydział Gospodarczy, postanowień i wyroków Sądu Rejonowego w Ząbkowicach Śląskich, karty karnej oraz opinii biegłych M. Ż. i W. I. z zakresu psychiatrii.

I tak odnośnie I zarzutu bezsporny jest fakt, iż w dniu 24 marca 2010 roku oskarżony udał się do kasy (...) Sp. z o.o. i jako prezes (...)u wdał dyspozycję kasjerowi R. P. aby ten pobrał z banku (...) z konta (...)u pieniądze w kwocie 100.000 zł, w gotówce, co w/w świadek uczynił a następnie przekazał on tą całą kwotę A. G. (1) jako Syndykowi Masy Upadłości P.H.U. (...) za pokwitowaniem Na dowodzie wypłaty oskarżony przybił pieczątkę P.H.U. (...) E. Ś., D. T., Sp. j w upadłości oraz pieczątkę syndyka. Fakt ten został potwierdzony zeznaniami świadka R. P. oraz wyjaśnieniami samego oskarżonego jak też dokumentami w postaci w raportu kasowego nr 1, dowodu wypłaty oraz listą operacji dokonanych w banku (k. 6,7,8).

Z wyjaśnień oskarżonego potwierdzonych zeznaniami świadka D. G. wynika też to, że jako syndyk masy upadłości będąc jednocześnie prezesem (...)u dokonał płatności pieniędzmi z masy upadłości za zobowiązania (...)u w kwotach 100.000 zł, 50.000 zł oraz 86.000 zł. ( 236 tys. zł ) To na jego na polecenie D. G. sporządziła przelewy na kwoty 100 tysięcy i 50 tysięcy zł na rzecz firmy (...) oraz w kwocie 86tysiecy zł na rzecz (...) w K. zł. Fakt ten wynika również z potwierdzeń przelewu powyższych kwot (k.44, 84, 93,) właśnie na rzecz firmy (...) w P., pisma Spółki (...) ( spółka przejmująca spółkę (...)) oraz potwierdzenia przelewu na kwotę 86 tysięcy złotych na rzecz (...) w K. ( k. 95). oraz z dokumentów księgowych ( k. 107-108) i zapisów na koncie ( k. 81).

Sąd dał również wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, iż jako prezes (...)u z konta (...)u przelał kwotę 136 tysięcy złotych na konto P.H.U. (...) Sp. j.( 201- (...)) z tytułu omówionych wyżej płatności dokonywanych przez P.H.U. (...) Sp. j. w imieniu (...)u i za zobowiązania (...)u co wynika również z dokumentów księgowych ( k. 103) oraz zapisów na koncie ( k. 81).

W pozostałym zakresie Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego przeczą im bowiem zeznania świadków oraz zgromadzony w sprawie pozostały materiał dowodowy.

Bezprawnie rozporządzenie cudzą rzeczą stanowi przywłaszczenie karalne na podstawie art. 284 k.k. tylko wówczas, gdy wskazuje na zamiar pozbawienia osoby uprawnionej własności tej rzeczy, bez żadnego tytułu i ekwiwalentu, w szczególności na zamiar uczynienia z niej swojej własności. Ten zamiar może urzeczywistniać się bądź w bezprawnym zatrzymaniu cudzej rzeczy na własność, np. przez odmowę zwrotu, zaprzeczenie otrzymania, zapewnienie o zwrocie, ukrywanie itp., bądź przekazanie tej rzeczy na własność osobie trzeciej (sprzedaż, zamiana, darowizna), bądź też na bezprawnym jej zużyciu, przerobieniu. (Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 listopada 2014 r., IV KK 101/14)

W przedmiotowej sprawie oskarżony niewątpliwie działał bez żadnego tytułu ani uprawnień, z zamiarem bezprawnego zatrzymania pieniędzy w kwocie 100 tys. zł.

I tak twierdzenie oskarżonego, że mógł działać wciąż jako syndyk P.H.U (...) Sp. j pomimo: najpierw zakończenia postępowania upadłościowego a następnie wykreślenia w dniu 10 lutego 2010 r. w/w spółki z KRS jest błędne. Jak sam słusznie zauważył, byt spółki zakończył się wraz z wykreśleniem jej z rejestru KRS, a więc jego uprawnienia wygasły również. Potwierdzają to zeznania A. M., który wskazał, iż uprawnienia syndyka tak naprawdę kończą się wraz z zakończeniem postępowania upadłościowego.

Sąd dał wiarę zeznaniom temu świadka, jest on bowiem doświadczonym syndykiem, ponadto nie ma żadnego interesu w tym, aby bezpodstawnie obciążać A. G. (1) zwłaszcza, że jego twierdzenia potwierdza także orzecznictwo Sądu Najwyższego i teza w sprawie I C Sk 201/08 z której wnika wprost, że postanowienie stwierdzające ukończenie postępowania upadłościowego powoduje, że syndyk jako strona przestaje istnieć, tracąc legitymację procesową.

Również pismo Sędziego Komisarza J. S. (k. 275) potwierdza to, że uprawnienia syndyka kończą się wraz z zakończeniem postępowania upadłościowego, a zobowiązanie oskarżonego do zwrotu dla wspólników spółki powstałej nadwyżki pieniężnej uzasadnia to, że tylko w wykonaniu tego obowiązku oskarżony po zakończeniu postępowania upadłościowego mógł posługiwać się pieczątka syndyka.

Świadek A. M. zeznał, iż praktyką jest, że powstałą nadwyżkę przekazuje się zarządowi albo składa się do depozytu sądowego. Natomiast jak wynika z pisma J. S., Sędzia Komisarz nie wiedział, gdzie oskarżony jako miał zdeponowaną nadwyżkę oraz czy dokonał jej zwrotu i w jakich wysokościach co po raz kolejny świadczy o niewłaściwych działaniach podjętych przez A. G. (1).

Idąc dalej należy stwierdzić, że środki z nadwyżki oskarżony wydawał D. T. (2) i E. Ś. (1) w gotówce za pokwitowaniem odbioru. Z analizy dokumentów w postaci pokwitowań wynikało, iż każdy z nich otrzymał dwukrotnie kwotę 20.000 zł, trzykrotnie kwoty 50.000 zł i 100.000 zł . Co prawda większość pokwitowań D. T. (2) nie posiadało dat, należy jednak przyjąć zgodnie z obowiązującą zasadą, iż do wypłaty nadwyżek wspólnikom spółki powinno dochodzić w tej samym czasie i w tej samej wysokości, a zatem ostatnią część w kwocie 20.000 zł otrzymali oni z dniem 8 stycznia 2010r. Mając to na względzie trudno uwierzyć, że pokwitowanie, które przedstawił oskarżony ( k. 222), nie posiadające daty, jest dowodem na to, że przekazał on gotówką na ręce D. T. (2), właśnie tytułem zwrotu owych spornych 100 000 zł . Przeczy temu sam świadek i to konsekwentnie. Należy również zauważyć, iż D. G. mimo, że kwota 100.000 zł została przez nią rozliczona, to tak naprawdę nie wiedziała co się z nią fizycznie stało. Zatem twierdzenie oskarżonego, iż D. T. (2) otrzymał ową kwotę jest tylko i wyłącznie linią obrony obraną przez oskarżonego.

Dodać tu należy, że zeznania świadków D. T. (2) jak i D. G. zasługują w pełni na wiarę. Są oni bowiem nie zainteresowani wynikiem sprawy i w związku z tym nie maja żadnego interesu w tym aby obciążać oskarżonego.

Według twierdzeń oskarżonego kwota 100.000 zł została rozliczona na koniec w 2009 r. natomiast dopiero w marcu 2010 roku, po wykreśleniu spółki P.H.U. (...) z KRS, zdecydował się on na jej przekazanie wspólnikom (...). Takie działanie niewątpliwie budzi wątpliwości, co do słuszności podejmowanych działań przez oskarżonego. Chęć oskarżonego wywiązania się z zobowiązania wobec P.H.U. (...) Sp. j. już po wykreśleniu jej z KRS jest pozbawiona logiki. Skoro oskarżony chciał zwrócić przedmiotową kwotę, mógł to najpierw uczynić, a następnie doprowadzić do wykreślenia spółki z KRS, wtedy niewątpliwie działałby w granicach prawa. Tym bardziej, że jak wynika to z przepisu art. 289 ksh to syndyk składa wniosek o wykreślenie spółki z KRS. Ponadto niezrozumiały jest tytuł wypłaty gotówki na pokwitowaniu ( k. 222), na które oskarżony się powołuje, skoro dotyczył pożyczki. Nie ma tam bowiem żadnej wzmianki o zwrocie pożyczki. Mało tego treść pokwitowania D. T. (2) odpowiada w pełni treści pokwitowania E. Ś. (1) z dnia 19 listopada 2009 r., które opiewało także na kwotę 100.000 zł.. Zatem nie budzi wątpliwości, fakt, że działania oskarżonego od samego początku były nakierowane na chęć przywłaszczenia w/w kwoty.

Pomijając już kwestię czy oskarżony przekroczył swoje uprawnienia dokonując przelewów ze spółki, w której był syndykiem na rzecz spółki, w której jest Prezesem Zarządu, ( w tej sprawie toczy się odrębne postępowanie) dziwnym zbiegiem okoliczności oskarżony miał potrzebę realizacji zobowiązań (...) Sp. z o.o., korzystając z pieniędzy P.H.U. (...) Sp. j. dopiero po złożeniu sprawozdań w Sądzie Rejestrowym. Dalej. We wniosku o ogłoszenie upadłości spółki (...) Sp. z o.o. wskazał, iż w 2009 roku straty pokrywał przychodami operacyjnymi. Zatem A. G. (1) nie chciał w żaden sposób, ujawniać skąd brał środki na realizację zleceń i zobowiązań (...) Sp. zo.o. i w jaki sposobie je pozyskiwał w owym czasie. Ponadto skoro miał problemy finansowe już w 2009 roku to dlaczego wniosek o ogłoszenie upadłości złożył dopiero w czerwcu 2011 roku? Ta kwestia jest przedmiotem innego postępowania, dlatego też, nie będzie materią omawianą w ramach tych rozważań.

Nie znajduje również potwierdzenia twierdzenie A. G. (1), wskazujące, iż zarówno D. T. (2) i E. Ś. (1) wyrazili na powyższe działania zgodę. Żaden ze świadków, bowiem nie wiedział, iż oskarżony pobierał pieniądze z konta P.H.U. (...) Sp. j. na rzecz zobowiązań (...) Sp. z o.o., a następnie że ma zamiar je oddać w ramach rozliczenia z jego wynagrodzenia. Obaj świadkowie zgodnie zeznali, iż nie wiedzieli nic o przelewach na rzecz, m.in. (...) w imieniu (...) Sp. z o.o., dlatego też Sąd dał wiarę jedynie zeznaniom w/w świadkom.

Sąd podszedł z dozą ostrożności do dowodu w postaci oświadczenia D. T. i E. Ś. (1)( k. 229-230), na którego treść oskarżony wielokrotnie się powoływał. Faktem jest, że na prośbę A. G. (1) D. T. (2) i E. Ś. (1) podpisali oświadczenie przed notariuszem, iż otrzymali wszystkie należne środki pieniężne oraz wierzytelności. Miało to jednak miejsce dopiero 8 października 2014 roku. Za nim jednak to uczynili oparli się na informacjach, które pozyskali od ich byłej księgowej, która potwierdziła i wyjaśniła sposób rozliczenia kwoty 100.000 zł. Świadkowie mając zaufanie do D. G. złożyli w/w oświadczenie. Należy raz jeszcze podkreślić, że D. G. poinformowała w/w świadków na czym polegało rozliczenie. Z jej punktu widzenia wszystko zostało zrealizowane w sposób prawidłowy, zgodnie z zasadami księgowości. Niemniej jednak nie wiedziała co się faktycznie stało z tymi pieniędzmi, co zostało ujawnione dopiero na rozprawie sądowej podczas jej przesłuchania. W ocenie Sądu zeznania D. T. (2), E. Ś. (1) i D. G. korespondują ze sobą i znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym dlatego, też co już wyżej podkreślono zasługują one w całości na wiarę.

Warto również dodać, iż a początku 2014 r. została przeprowadzona kontrola gospodarki kasowej w (...) Sp. z o.o., z której jasno wynikało, że naruszono ograniczenia gotówkowe w rozliczeniach pieniężnych w ramach wykonywanej działalności gospodarczej poprzez dokonanie gotówkowej wypłaty w dniu 24 marca 2010 roku kwoty 100.000 zł. Oskarżony wiedział o ograniczeniach ustawowych dotyczących wypłaty gotówki, ponieważ jak wynikało z zeznań R. P. A. G. (1) zazwyczaj wyciągał gotówkę na kwotę 35.000 zł. Ponadto gdy oskarżony dokonywał wypłaty 100.000 zł nie poinformował o tym działu księgowości. Z zeznań M. C., jasno wynikało, że oskarżony najpierw powinien poinformować w/w świadka o zamiarze wypłaty przedmiotowej kwoty, czego jak wiemy nie uczynił.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż z omówionego wyżej materiału dowodowego jasno wynika, że oskarżony jako Prezes (...)u polecił pobranie kasjerowi z konta (...)u gotówki w kwocie 100 tys. zł, której pobranie od kasjera pokwitował jako Syndyk (...), podczas gdy już nim nie był , a następnie kwotę tą przywłaszczył i poprzez to wyczerpał w pełni znamiona przestępstwa przewidzianego w przepisie art. 284§1 kk

A. G. (1) został oskarżony także o to, że w dniu 6 czerwca 2011 roku w Z., woj. (...) jako Prezes Zarządu i osoba uprawniona do reprezentowania dłużnika Przedsiębiorstwa (...) Spółka z o.o. w Z. we wniosku skierowanym do Sądu o ogłoszenie upadłości spółki podał nieprawdziwe dane dotyczące terminów powstania i wymagalności swoich osobistych zobowiązań finansowych wobec Spółki wynikających z faktur VAT dokumentujących wykonanie na jego rzecz robót budowlanych wskazując, że te powstały w dniu 24 maja 2011 roku a stały się wymagalne w dniu 23 listopada 2011 roku podczas gdy: faktura o nr (...) została wystawiona w dniu 5 stycznia 2010 roku a stała się wymagalna 5 kwietnia 2010 roku, faktura o nr (...) została wystawiona w dniu 31 października i stała się wymagalna w dniu 14 listopada 2008 roku, a nadto podał nieprawdziwe informacje co do stanu majątku dłużnika w ten sposób, że nie ujawnił istotnego składnika majątku- środka trwałego w postaci koparko- ładowarki C. 428 E o nr (...), rok produkcji 2007 o wartości 175 000, 00 złotych.

Podanie nieprawdziwych danych we wniosku o ogłoszenie upadłości w zakresie wymagalności faktur jak i nie ujawnienie koparko- ładowarki C. 428 E jest w przedmiotowej sprawie bezsporne.

Przestępstwo z art. 522 prawa upadłościowego i naprawczego jest występkiem umyślnym, które może być popełnione zarówno z zamiarem bezpośrednim, jak i ewentualnym. Sprawca bowiem przy braku dostatecznego rozeznania może godzić się na to, że podaje nieprawdziwe dane albo nieprawdziwe informacje co do stanu majątku dłużnika, mając świadomość wysokiego prawdopodobieństwa tej nieprawdziwości przy jednoczesnym braku woli, by te informacje zweryfikować.

Niewątpliwie zachowanie oskarżonego świadczy o braku woli by sprawdzić dane zawarte w załącznikach do wniosku o ogłoszenie upadłości, a tym samym jego zachowanie wyczerpało znamiona czynu spenalizowanego właśnie/w przepisie.

Oskarżony w swoich wyjaśnieniach przyznał, że przygotował pismo przewodnie, a przygotowanie załączników zlecił działowi księgowości w (...) Sp. z o.o. Dodał również, że sprawdzał jedynie istotne rzeczy w przygotowanych załącznikach. Mimo to podpisał oświadczenie, w którym potwierdził prawdziwość danych zawartych we wniosku( k. 21) a tym samym dołączonych do niego załącznikach.

Jak wynika z zeznań świadka A. M. wykrył on owe błędy robiąc analizę dokumentacji spółki (...)-u , której jest syndykiem. A zatem przy wykazaniu chęci dogłębnej analizy przygotowanych załączników, podobnie jak świadek dopatrzyłby się powstałych błędów.

Oskarżony twierdził, że sam nie mógł przygotować niezbędnych dokumentów oraz, że nie miał dostępu do urządzeń generujących potrzebne dane. Faktem jest, jak to wynika z zeznań M. C., że to ona przygotowała załącznik nr 5a( dot. faktur VAT) oraz wykaz aktywów trwałych na podstawie dostępnych jej dokumentów i danych z programu komputerowego. Niemniej jednak zgodnie z dyspozycją art. 522 prawa upadłościowego i naprawczego za podanie nieprawdziwych danych we wniosku o ogłoszenie upadłości albo w oświadczeniu o wszczęciu postępowania naprawczego oraz za podanie nieprawdziwych informacji co do stanu majątku dłużnika odpowiedzialność ponosi ten kto będąc dłużnikiem albo osobą uprawnioną do reprezentowania dłużnika, który jest osobą prawną lub spółką handlową nie mającą osobowości prawnej. W przedmiotowej sprawie nie ma żadnych wątpliwości, że to A. G. (1) jako Prezes Zarządu był jedyną osobą uprawnioną a zarazem odpowiedzialną za udzielenie prawdziwych informacji we wniosku oraz do podania prawidłowego stanu majątku _ (...)u. Dodać tu należy, że faktury i nieprawdziwe dane związane z ich wymagalnością dot. nie kogo innego a samego oskarżonego i jego zobowiązań jako dłużnika wobec (...)u , a zatem trudno uwierzyć w to, że nie wiedział on o tym kiedy upływają terminy płatności faktur wystawionych na niego.

Dlatego też działanie oskarżonego w tym zakresie wyczerpało w pełni znamiona przestępstwa przewidzianego w przepisie art. 522 ust.1 i 2 prawa upadłościowego i naprawczego.

Wymierzając oskarżonemu kary za poszczególne przestępstwa Sąd kierował się dyrektywami wskazanymi w art. 53 kk i uwzględnił okoliczności wpływające tak obciążająco, jak i łagodząco na wymiar tych kar. Przede wszystkim uznać, iż zarówno stopień winy oskarżonego, jak i stopień społecznej szkodliwości przypisanych mu czynów w szczególności pierwszego jest znaczny. Skutki i następstwa jego działania negatywnie wpłynęły na wizerunek funkcjonariuszy publicznych, którzy działają na zasadzie zaufania, które to oskarżony niewątpliwie nadużył. Jako okoliczności obciążające potraktowano ponadto:

- uprzednią karalność oskarżonego

-wysokość przywłaszczonej kwoty- w zakresie I zarzutu

-to, że nieprawdziwe dane dotyczące wymagalności faktur dot. właśnie oskarżonego –w zakresie II zarzutu.

Okoliczności łagodzących nie dopatrzono się.

Kary wymierzone oskarżonemu za poszczególne przestępstwa są współmierne do stopnia jego zawinienia i do jego osobowości

Z uwagi na popełnienie dwóch różnych przestępstw na przestrzeni różnego okresu czasu przy wymiarze kary łącznej zastosowano zasadę częściowej kumulacji.

Jednocześnie Sąd uznał, iż w stosunku do oskarżonego zachodzą przesłanki określone w art. 69 § 1 i 2 kk pozwalające na zastosowanie wobec niego dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności.

Oskarżony A. G. (1) co prawda był już karany niemniej jednak warunkowe zawieszenie wykonania kary nie musi zdarzyć się wyłącznie wtedy, kiedy legitymuje się on " nienagannym" dotychczasowym trybem życia( vide wyroku SN z dnia 28 lipca 980r., Rw 258/80, OSNKW 1980/12/91).

W ocenie Sądu można w sposób uzasadniony przyjąć, iż wystarczającym dla osiągnięcia wobec oskarżonego celów kary, a zwłaszcza zapobieżenia jego powrotowi do przestępstwa, będzie zastosowanie przedmiotowego środka probacyjnego. W obliczu zagrożenia zarządzenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności, oskarżony winien przemyśleć swoje dotychczasowe naganne postępowanie, uświadomić sobie niedopuszczalność tego typu zachowań w przyszłości i zmienić swoją postawę. Trzyletni okres próby ustalony zgodnie z art. 70 § 1 pkt 1 kk powinien podziałać na oskarżonego dyscyplinująco i mobilizująco, winien też być zdaniem Sądu wystarczający dla zweryfikowania trafności przyjętej wobec oskarżonego pozytywnej prognozy kryminologicznej. W tej sytuacji orzekanie dla osiągnięcia tych samych celów, kary pozbawienia wolności o charakterze bezwzględnym nie jest w ocenie Sądu konieczne.

O kosztach sądowych orzeczono w oparciu o przepis art. 627 kpk.