Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 czerwca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu w XVII Wydziale Karnym-Odwoławczym
w składzie:

Przewodniczący: SSO Dariusz Kawula (spr.)

Protokolant: p.o. staż. Anna Kujawińska

przy udziale Anny Oszwałdowskiej - Kocur prokuratora Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu w dniu 29 czerwca 2015 r.

sprawy M. K. oskarżonego o przestępstwo z art. 62 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Lesznie

z dnia 17 marca 2015 roku, sygn. akt. II K 23/15

1.  zmienia zaskarżony wyrok w ten tylko sposób, że przyjmuje, iż w dniu 18 października 2014r. oskarżony M. K. posiadał przy sobie amfetaminę w ilości około 1,44 grama netto,

2.  w pozostałym zakresie utrzymuje zaskarżony wyrok w mocy,

3.  zwalnia oskarżonego M. K. od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze w całości.

Dariusz Kawula

UZASADNIENIE

M. K. został oskarżony o to, że w dniu 18 października 2014r. w L., na ul. (...) wbrew przepisom ustawy posiadał przy sobie woreczek foliowy z zamknięciem strunowym z zawartością środków) psychotropowych w postaci amfetaminy o łącznej wadze netto 1,44 grama, co stanowi wypadek mniejszej wagi, tj. o popełnienie przestępstwa z art. 62 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii ( t.j. Dz. U. 2012r poz. 124 ze zmianami).

Wyrokiem z dnia 17 marca 2015r., w sprawie II K 23/15, Sąd Rejonowy w Lesznie uznając, że oskarżony M. K. popełnił występek wskazany wyżej, tj. przestępstwo z art. 62 ust. 1 i 3 ustawy , na podstawie art. 62 a ustawy i art. 17 § 1 pkt.11 k.p.k. postępowanie wobec oskarżonego umorzył, zaś na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa pozostałej ilości 1,17 gram netto amfetaminy pozostałej po badaniach specjalistycznych. Na podstawie art. 632 pkt. 2 k.p.k. kosztami postępowania w całości obciążono Skarb Państwa. Wyrokiem tym jednocześnie Sąd Rejonowy w Lesznie ustalił, że ilość amfetaminy jaką posiadał przy sobie owego dnia oskarżony to 1,30 grama netto, tj. była to ilość nieznaczna, oskarżony substancję tą posiadał na własny użytek, społeczna szkodliwość czynu była znikoma a orzeczenie wobec oskarżonego kary byłoby niecelowe ze względu na okoliczności popełnienia czynu.

Przedmiotowy wyrok zaskarżył apelacją prokurator, kwestionując go w całości, i zarzucając mu:

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mający wpływ na jego treść a polegający na wyrażeniu poglądu iż dowody ujawnione na rozprawie i ustalone na ich podstawie okoliczności przemawiają za tym, że oskarżony w krytycznym dniu i czasie posiadał amfetaminę w ilości nieznacznej , przeznaczonej na własny użytek i w konsekwencji przyjęcie, że orzeczenie wobec niego kary byłoby niecelowe ze względu na okoliczności popełnienia czynu,

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mający wpływ na jego treść a polegający na błędnym ustaleniu przez sąd, że krytycznego dnia oskarżony M. K. posiadał przy sobie 1,30 grama netto amfetaminy podczas gdy z załączonej do akt sprawy dokumentacji w postaci protokołu użycia testera narkotykowego (k-8) wynika, że do badań przekazano 1,44 grama tej substancji, zabezpieczonej podczas przeszukania oskarżonego w dniu 18 października 2014r. ,

- obrazę przepisów postępowania tj. art. 17 § 1 pkt. 11 k.p.k. w zw. z art. 62 a ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii mającą wpływ na treść wyroku poprzez niesłuszne umorzenie postępowania podczas gdy w niniejszej sprawie zgodnie z wniesionym aktem oskarżenia oskarżony wypełnił znamiona przestępstwa z art. 62 ust. 1 i 3 ustawy a sąd błędnie zastosował art. 17 § 1 pkt. 11 k.p.k. jako podstaweę umorzenia postępowania obok art. 62 a ustawy.

Mając na uwadze powyższe, oskarżyciel publiczny wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy oskarżonego M. K. Sądowi Rejonowemu w Lesznie do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Celowa i zasadna okazała się apelacja złożona przez prokuratora jedynie w części dotyczącej błędnego oznaczenia przez sąd orzekający – w sposób sprzeczny z poczynionymi ustaleniami i treścią wniesionego aktu oskarżenia – ilości zatrzymanej u oskarżonego w dniu 18 października 2014r. amfetaminy. Próbując uzasadnić swe stanowisko w tej kwestii sąd rejonowy odwołuje się do czynności przeważenia substancji przez biegłego przed przystąpieniem przezeń do jej zbadania (odpowiednio 1,30 gram netto przed badaniem i 1,17 gram netto po badaniu, vide k- 54 – 55 akt) przy czym zapomina, że już wstępnie zabezpieczona substancja była badana przez policje co spowodowało jej ubytek przed przekazaniem biegłemu w odniesieniu do ilości u oskarżonego zabezpieczonej (vide k- 8 akt). Powyższa okoliczność wymagała korekty, bez potrzeby porównywania urządzeń (wag) którymi posłużyli się wprzód policjanci a następnie biegły dla dogłębnego jej wyjaśnienia – zważywszy, że w akcie oskarżenia ilość tę (wyższą od tej przyjętej przez sąd) prokurator ocenił jako uzasadniającą kwalifikacją czynu w jego postaci uprzywilejowanej – wypadku mniejszej wagi. Ustalenia te w istocie nie zmieniły się , sąd orzekający nie zmienił w tym zakresie opisu czynu, zaskakuje zatem stanowisko skarżącego zważywszy, że tak akt oskarżenia jak i apelacje sporządził ten sam oskarżyciel. Na żadnym etapie postępowania nie zaprezentowano poglądu aby oskarżonemu przyświecał inny cel posiadania substancji psychotropowych ani przeznaczenie na własny użytek. Wydaje się także , że jakiekolwiek inne przeznaczenie tej ilości substancji tj. około 13 dawek jednorazowych sprzeciwiałoby się uznaniu przez prokuratora powyższego czynu za wypadek mniejszej wagi z art. 62 ust. 3 ustawy. Oskarżony przyznał, że kiedyś w przeszłości próbował tego proszku choć nie wiedział, że to amfetamina, oraz że tego dnia zakupił go przed wyjazdem do L.. Brak jest jakichkolwiek wskazań co do uzależnienia oskarżonego od środków odurzających czy substancji psychotropowych, brak też wskazań aby kiedykolwiek i w jakiejkolwiek postaci – czy to nieodpłatnie czy też w celu osiągnięcia korzyści majątkowej – udzielał takich substancji innym osobom.

Poza tym należy wskazać, iż w ocenie Sądu Okręgowego, Sąd I instancji w sposób właściwy, a w związku z tym wnikliwy i skrupulatny przeprowadził postępowanie dowodowe i wszechstronnie rozważył wszystkie dowody i okoliczności ujawnione w toku rozprawy, na ich podstawie poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne oraz należycie wykazał zarówno sprawstwo jak i winę oskarżonego M. K. w zakresie przypisanego mu czynu. Ocena materiału dowodowego dokonana została przez Sąd Rejonowy z uwzględnieniem reguł sformułowanych w przepisach art. 5 i 7 k.p.k., jest oceną wszechstronną i bezstronną, nie narusza granic oceny swobodnej, jest zgodna z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego oraz nie zawiera błędów faktycznych lub logicznych. Sąd Odwoławczy nie dostrzegł w rozumowaniu Sądu I instancji żadnych błędów, czy nieprawidłowości, które miałyby rzutować na treść zaskarżonego orzeczenia. Swoje stanowisko Sąd Rejonowy w sposób całkowicie przekonujący umotywował w pisemnym uzasadnieniu, które jako pełne, jasne i logiczne, odpowiada wymogom z art. 424 k.p.k., umożliwiając kontrolę odwoławczą zaskarżonego rozstrzygnięcia.

Mając na uwadze powyższe rozważania, koniecznym było dokonanie korekty zaskarżonego wyroku w jego punkcie 1, poprzez wskazanie ilości posiadanej przez oskarżonego w chwili dokonywania kontroli policyjnej substancji psychotropowej w postaci amfetaminy poprzez wskazanie, że było jej około 1,44 grama netto.

Nie znalazł uznania w ocenie sądu okręgowego w Poznaniu także i trzeci z zarzutów apelacyjnych przytoczonych przez skarżącego. Wskazać trzeba, że sąd w tym wypadku zgadza się z twierdzeniem, że przepis art. 62 a ustawy stanowi samodzielna przesłankę umorzenia postępowania jeszcze przed jego wszczęciem, natomiast po wszczęciu postępowania w sprawie i przeciwko określonej osobie, jakkolwiek nie traci on na swej aktualności (przytacza bowiem specjalne okoliczności , których ustalenie uprawnia do podjęcia określonej decyzji merytoryczno – formalnej)to jednak wymaga wsparcia ustaleniem negatywnej przesłanki procesowej , oznaczonej w przepisach k.p.k. , z którą winien zostać skorelowany także dla uzyskania przejrzystości i czytelności rozstrzygnięcia.

Uwzględniając wszystkie poruszone wyżej okoliczności, Sąd Okręgowy, z wyjątkiem omówionym szczegółowo wyżej, tj. w związku z zasadnością apelacji prokuratora w części, nie znalazł podstaw by ingerować w treść orzeczenia Sądu I instancji tak odnośnie ustaleń co do sprawstwa i zawinienia oskarżonego, jak również w zakresie kwalifikacji prawnej przypisanego mu występku oraz zasadności i podstawy prawnej rozstrzygnięcia o umorzeniu postępowanie wobec niego. Wszystko to spowodowało, że zaskarżony wyrok z wyjątkiem dokonanej korekty w zakresie wskazania ilości posiadanej przez oskarżonego amfetaminy został w pozostałym zakresie utrzymany w mocy.

Na podstawie art. 636 § 1 k.p.k. w zw. 634 k.p.k. i art. 624 § 1 k.p.k. z art. i art. 17 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz. U. z 1983 r. Nr 49 poz. 223 z późn. zm.) zwolniono oskarżonego od kosztów sądowych i opłaty w całości uznając, że w żaden sposób nie przyczynił się do powstania w orzeczeniu dostrzeżonego błędu a także nie inicjował postępowania apelacyjnego.

Dariusz Kawula

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13