Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 października 2015 r.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 7 października 2015 r.

na rozprawie

sprawy z wniosku J. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w J.

o podleganie ubezpieczeniu społecznemu

na skutek apelacji wniesionej przez wnioskodawcę

od wyroku Sądu Okręgowego w Rzeszowie

z dnia 12 grudnia 2014 r. sygn. akt IV U 981/14

I.  oddala apelację,

II.  przyznaje od Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego w Rzeszowie na rzecz adwokata P. B. kwotę 147,60 zł (sto czterdzieści sie dem 60/100 złotych) tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

Sygn. akt III AUa 263/15

Uzasadnienie
wyroku z dnia 7 października 2015r.

Decyzją z dnia 7 marca 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w J. stwierdził , że J. B. prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą Usługi (...) w okresie od 1 sierpnia 2012r. do
30 września 2013r. podlegał ustawodawstwu polskiemu w zakresie ubezpieczenia społecznego. W podstawie prawnej decyzji powołane zostały : art. 83 ust.1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2013 r., poz.1442 ze zm. ) w związku z art. 16 ust.2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczącego wykonywania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/ 2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. U. UE. L. 2009. 284. 1 ze zm.). i art.11 ust.3 a rozporządzenia Parlamentu Europejskiego
i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. U. UE. L 2004.166.1 ze zm. ).W uzasadnieniu zaś faktycznym decyzji , organ rentowy -cytując z jednej strony treść wyżej powołanych przepisów rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady Unii , z drugiej zaś opisując przebieg postępowania o ustalenie właściwego ustawodawstwa wnioskodawcy zainicjowanego jego wnioskiem z dnia 8 sierpnia 2012r. w sytuacji prowadzenia w kraju pozarolniczej działalności gospodarczej i przedłożenia umowy o pracę ze słowackim pracodawcą trwającej od 1 sierpnia 2012r. do 30 września 2013r . - naprowadzał, że powyższa decyzja jest skutkiem zaakceptowania przez słowacką instytucję ubezpieczeniową tymczasowo określonego przez ZUS jako właściwego
w w/w okresie dla wnioskodawcy ustawodawstwa polskiego, przy uzyskaniu od S. P. dodatkowych informacji o tym, że pracodawca wnioskodawcy to „firma skrzynkowa” ,a na terenie Republiki Słowackiej nie dochodzi do realnego wykonywania pracy przez pracowników tej firmy. W tej więc sytuacji -w ocenie organu rentowego –nie wystąpił przewidziany w art.13 ust.3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 zbieg tytułów ubezpieczeń społecznych wnioskodawcy ,a jedynym realizowanym był ten związany z prowadzeniem przez niego w kraju pozarolniczej działalności gospodarczej .

Wnioskodawca J. B.odwołał się od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w J.do Sądu Okręgowego w Rzeszowie. W odwołaniu z dnia 7 kwietnia 2014r. wnioskodawca ,wnosząc o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez stwierdzenie, iż w okresie od 1 sierpnia 2012r. do 30 września 2013r . podlegał ustawodawstwu słowackiemu w zakresie ubezpieczeń społecznych zarzucił ,iż wydając zaskarżoną decyzję pozwany organ rentowy w sposób rażący naruszył tak przepisy prawa materialnego jak i prawa procesowego w zakresie unijnej koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego. W tym bowiem względzie odwołujący naprowadzał ,że pozwany ZUS bezzasadnie odmówił zastosowania art. 13 ust. 3 rozporządzenia podstawowego Parlamentu Europejskiego i Rady Unii nr 883/2004
w sytuacji gdy , stosownie do art. 5 rozporządzenia wykonawczego Parlamentu Europejskiego i Rady Unii Nr 987/2009 był związany treścią umowy o pracę, na podstawie której wnioskodawca został objęty ubezpieczeniem słowackim , a ten tytuł ubezpieczenia pozostaje wciąż aktualny wobec braku odmiennego w tym względzie
i jedynie właściwego prawomocnego rozstrzygnięcia na trenie Słowacji .Niezależnie od tego odwołujący akcentował, że pozwany organ rentowy , zmieniając swoje dotychczasowe stanowisko o tymczasowym określeniu jako właściwego w jego przypadku ustawodawstwa słowackiego ,oparł się bezkrytycznie na informacji słowackiej instytucji ubezpieczeniowej o nie wykonywaniu pracy na Słowacji przez zatrudnionych tak jak on w firmie (...), odstępując choćby od zażądania przedłożenia stosownych dowodów mających potwierdzać powyższą okoliczność , nadto przy ich zindywidualizowaniu w odniesieniu do jego osoby ,co równocześnie- w ocenie odwołującego -stanowić miało o naruszeniu art. 16 ust. 3 w/w rozporządzenia wykonawczego Nr 987/2009 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady Unii.

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 23 kwietnia 2014r. pozwany Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w J. wniósł o oddalenie żądania wnioskodawcy z tych samych względów , które legły u podstaw zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie, po rozpoznaniu odwołania wnioskodawcy J. B. , wyrokiem z dnia 12 grudnia 2014r.( sygn. akt IV U 981/14) oddalił odwołanie. Na podstawie zgormadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd Okręgowy ustalił, że wnioskodawca jako prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą Usługi (...) od dnia 1 marca 2008 r. podlegał z tego tytułu ubezpieczeniom społecznym. W związku z zawarciem przez J. B. umowy o pracę ze słowackim pracodawcą : firmą (...)
( trwającej ostatecznie od 1 sierpnia 2012r. do 30 września 2013r.) ubezpieczony wystąpił do pozwanego organu rentowego o ustalenie właściwego ustawodawstwa
w zakresie ubezpieczeń społecznych . Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w J. dwoma odrębnymi pismami z tej samej daty tj. 2 stycznia 2013 r. poinformował wnioskodawcę , że w okresie od 1 sierpnia 2012 r. do 30 listopada 2012 r. podlega on ustawodawstwu polskiemu , a po tej dacie końcowej, ustawodawstwu słowackiemu w zakresie ubezpieczeń społecznych, przy czym z powołanych pism wynikało, że powyższe ustalenie ma charakter tymczasowy, a stanie się ostateczne w ciągu 2 miesięcy od poinformowania o tym fakcie słowackiej instytucji ubezpieczeń społecznych, jeżeli nie zgłosi ona zastrzeżeń do tak ustalonego ustawodawstwa. Pismem z dnia 5 marca 2013 r. słowacka instytucja ubezpieczeniowa poinformowała (...) Oddział w J., że nie akceptuje stanowiska odnośnie podlegania przez J. B. słowackiemu ustawodawstwu w zakresie ubezpieczeń społecznych począwszy od 1 grudnia 2012r. W związku z powyższym ZUS O/J. pismem z dnia
6 grudnia 2013 r. poinformował J. B. o stanowisku słowackiej instytucji ubezpieczeń społecznych, a także o tym ,iż w wyniku powyższego organ rentowy ostatecznie uznaje ,że w okresie od 1 sierpnia 2012r. do 30 września 2013r. wnioskodawca podlegał ustawodawstwu polskiemu w zakresie ubezpieczeń społecznych . Brak akceptacji tego stanowiska ,tym razem przez odwołującego, skutkował zaś wydaniem ,zaskarżonej w niniejszym postępowaniu ,decyzji ZUS z dnia 7 marca 2014r. W świetle powyższych ustaleń Sąd Okręgowy w Rzeszowie uznał żądanie odwołania za nieuzasadnione, a zaskarżoną decyzję pozwanego organu rentowego za trafną i odpowiadającą prawu. Powołując bowiem w ocenie prawnej sprawy
art. 13 ust. 2 lit. a oraz art. 14 c Rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, oraz osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie , z którego wynika wprost, że osoba będąca równocześnie pracownikiem najemnym na terytorium jednego z Państw Członkowskich oraz prowadząca działalność na własny rachunek w Polsce, nie podlega ubezpieczeniu społecznemu z tytułu prowadzenia w Polsce pozarolniczej działalności gospodarczej , Sąd I instancji równocześnie zauważył ,że skoro słowacka instytucja ubezpieczeniowa ,odpowiadając na pismo (...) Oddziału J. , poinformowała organ rentowy, że nie akceptuje stanowiska odnośnie podlegania J. B. słowackiemu ustawodawstwu w zakresie ubezpieczeń społecznych, to tym samym tytułem do podlegania ubezpieczeniu społecznemu przez wnioskodawcę było prowadzenie przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej w Polsce. W podstawie prawnej wyroku powołany został także art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2013 r., poz.1442 ze zm.) , oraz art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.

Wyrok Sądu Okręgowego w Rzeszowie z dnia 12 grudnia 2014r. zaskarżony został przez wnioskodawcę J. B.. W apelacji z dnia 18 lutego 2015r. wnioskodawca , zarzucając naruszenie : art.13 ust.3 rozporządzenia podstawowego Parlamentu Europejskiego i Rady Unii nr 883/2004 poprzez nie zastosowanie tego przepisu ,co skutkowało bezzasadnym przyjęciem ,że nie ma podstaw do objęcia go w spornym okresie czasu ustawodawstwem słowackim , art.16 rozporządzenia wykonawczego Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 987/2009 poprzez definitywne rozstrzygnięcie o ustawodawstwie polskim jako właściwym w sytuacji w której wg. ogólnych zasad winno mieć zastosowanie ustawodawstwo słowackie,art.16 ust. 4 w/w rozporządzenia wykonawczego poprzez nie nawiązanie przez pozwany organ rentowy kontaktu ze słowacką instytucją ubezpieczeniową celem zweryfikowania przekazanych przez nią przy piśmie z dnia 5 marca 2013r. informacji co do nie wykonywania pracy przez zatrudnionych na Słowacji w firmie (...), art.231 k.p.c. przez błędne uznanie ,że powyższa informacja w sposób ostateczny reguluje jego sytuację prawną w zakresie statusu ubezpieczeniowego na Słowacji , wnosił o ; zmianę zaskarżonego poprzez uwzględnienie żądania odwołania ( tj. ustalenia jako właściwego w okresie od 1sierpnia 2012 r. do 30 września 2013r ustawodawstwa słowackiego ) , względnie ,uchylenie wyroku Sądu Okręgowego Rzeszowie jak też poprzedzającej go decyzji ZUS i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania bezpośrednio temu organowi rentowemu , przy zasądzeniu stosownych kosztów procesu. W uzasadnieniu wniesionego środka odwoławczego apelujący przede wszystkim podnosił ,że zaskarżona w niniejszym postępowaniu decyzja ZUS zapadła w przewidzianym przepisami prawa unijnego trybie właściwym dla określenia mającego mieć zastosowanie ustawodawstwa ,w sytuacji równoległego wykonywania pracy najemnej na Słowacji i prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w Polsce , stąd co do zasady nie mógł mieć swego zastosowania przywołany w podstawie prawnej decyzji art.6 ust.1pkt 5 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2013 r., poz.1442 ze zm.). Powyższy zaś tryb procedowania nakładał na pozwany organ rentowy -jako instytucji wyznaczonej -obowiązek wszechstronnego zbadania sprawy , przy koniecznym współudziale ze słowacką instytucją ubezpieczeniową , co było
w szczególności uzasadnione wobec treści pisma tej instytucji z dnia 5 marca 2013r. sugerującego nie wykonywanie przez wnioskodawcę pracy na terenie Słowacji. Takiego zaś współdziałania zabrakło . Jednocześnie apelujący naprowadzał ,że do chwili obecnej słowacki organ rentowy nie zakończył postepowania wyjaśniającego w jego sprawie.

W odpowiedzi na apelację z dnia 9 marca 2015r. pozwany Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w J. wniósł o jej oddalenie ,uznając stawiane przez skarżącego zarzuty za bezzasadne ,w szczególności wobec pozyskanych dodatkowo w dniu 23 grudnia 2014r. od słowackiej instytucji ubezpieczeniowejdowodów w postaciprawomocnych i wykonalnychdecyzji z dnia 3 kwietnia 2013r. nr (...)- (...)-SK i 1 lipca 2013r.nr (...)- (...)-BA stwierdzających nie powstanie obowiązku ubezpieczeń społecznych J. B. na Słowacji.

W odpowiedzi na powyższe ,działający z urzędu fachowy pełnomocnik odwołującego , w piśmie procesowym z dnia 6 października 2015r. , naprowadzał ,że wyżej powołane decyzje nie zostały wnioskodawcy doręczone osobiście ( a do rąk żony M. B.) , co w świetle przepisów prawa słowackiego stanowi przesłankę do przyjęcia nieważności w/w decyzji słowackiej instytucji ubezpieczeniowej. Stąd wniesione przez J. B. w dniu 26 lutego 2015r. odwołanie od decyzji z dnia 1 lipca 2013r. ( II instancji) , niezależnie od nadania przez niego w dniu 13 lipca 2015r. bezpośrednio do Sądu w P. pisma procesowego zawierającego żądanie unieważnienia w/w decyzji . Jednocześnie przyznane zostało ,że do chwili obecnej brak jest informacji co do zarejestrowania sprawy sądowej jak też rozpatrzenia odwołania wnioskodawcy
z dnia 26 lutego 2015r.

Sad Apelacyjny w Rzeszowie, rozpoznając apelację wnioskodawcy J. B. zważył co następuje;

Wniesiony przez odwołującego środek zaskarżenia nie może wywrzeć pożądanego skutku .

Jakkolwiek bowiem zaskarżony wyrok Sądu Okręgowego w Rzeszowie oparty został na niepełnych ustaleniach faktycznych w zakresie przebiegu procedowania pozwanego organu rentowego w sprawie określenia właściwego dla wnioskodawcy ustawodawstwa , przy powołaniu nadto w podstawie prawnej rozstrzygnięcia nie obowiązujących już co do zasady przepisów rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, oraz osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie– (art.90 pkt 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. U.UE. L 2004.166.1 ze zm.) , a z kolei poprzedzająca wyrok ten decyzja pozwanego organu rentowego ,w świetle naprowadzanych w jej uzasadnieniu okoliczności faktycznych ,zawierała niewątpliwie przedwczesne stwierdzenie o braku zbiegu tytułów ubezpieczenia wnioskodawcy, to jednak –wobec ujawnionych w toku postępowania apelacyjnego dowodów ,w tym tych istniejących jeszcze przed wydaniem zaskarżonej decyzji ZUS – oba te rozstrzygnięcia w swym ostatecznym wyniku uznane być muszą za prawidłowe.

I tak przede wszystkim już na wstępie podkreślić należy ,że zarówno w literaturze przedmiotu jak i w utrwalonym już orzecznictwie Sądu Najwyższego ( por. artykuł prof. K. Ś.„ Ustalanie ustawodawstwa tymczasowego na podstawie rozporządzeń 883/2004 oraz 987/2009 „ - Praca i Zabezpieczenie Społeczne „ Nr 7
z 2014r. str.2-7, czy wyroki Sądu Najwyższego z dnia 23 sierpnia 2007r. I UK 68/07 OSNP 2008/19-20/300 i 6 czerwca 2013 r. II UK 333/12 OSNP 2014/3/47) konsekwentnie przyjmuje się, że w sprawach dotyczących ustalenia właściwego ustawodawstwa przy zastosowaniu właściwych w tym względzie przepisów unijnych ( tj. zasadniczych rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady Unii nr 883/2004 i Nr 987/2009, zwanych podstawowym i wykonawczym) poza kompetencją zarówno organu rentowego jak i sądu rozpoznającego odwołanie pozostają kwestie związane z oceną ważności stosunku prawnego ubezpieczenia danego wnioskodawcy za granicą , ten bowiem stosownie do generalnej reguły wspólnotowej „ lex loci laboris „ podlega wyłącznie prawu miejsca wykonywania pracy , jak też dotyczące charakteru mającej być tam świadczoną pracy w aspekcie ewentualnej jej jedynie marginalności ( tu w kontekście art.14ust.5b rozporządzania wykonawczego Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 987/2009 –por. wyrok Sądu Okręgowego w Szczecinie
z dnia 18 czerwca 2013r. VI U 42/13 orzeczenia. szczecin.so.gov.pl). Tym samym
z jednej strony poza omawianą oceną pozostaje rzeczywistość świadczenia pracy za granicą i charakter tej pracy ,z drugiej zaś oczywistym jest ,iż ocena ta nie może też dotyczyć prawidłowości procedowania zagranicznej instytucji ubezpieczeniowej
w sprawie dotyczącej mającego tam powstać stosunku ubezpieczenia społecznego ,w tym więc i ważności wydanych w tym przedmiocie przez tę instytucje decyzji.
Reasumując należy więc stwierdzić ,że postępowanie w sprawie ustalenia właściwego ustawodawstwa ma charakter czysto formalny i opierając się na zasadzie ścisłego współdziałania właściwych instytucji ubezpieczeniowych ( art.6 i art.16 rozporządzania wykonawczego Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 987/2009, jak też postanowienia Decyzji Nr A 1 Komisji Administracyjnej z dnia 12 czerwca 2009r.
w sprawie ustanowienia procedury dialogu i koncyliacji ..Dz. U.UE C 106 z 24 kwietnia 2010r.) ma doprowadzić do porozumienia , które ostatecznie uwzględniać musi zasadę podlegania przez ubezpieczonego ustawodawstwu tylko jednego państwa
( art.11 ust.1 rozporządzenia podstawowego Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 ) .Ostateczne więc ustalenie właściwego ustawodawstwa nie może doprowadzić zarówno do sytuacji podwójnego ubezpieczenia jak i tej w której zainteresowany pozostawałby poza jakimkolwiek ubezpieczeniem społecznym . Dlatego też tak istotne jest zawsze określenie statusu ubezpieczeniowego zainteresowanego poza granicami kraju na dzień wydawania w tym przedmiocie decyzji przez ZUS. Przenosząc więc te wszystkie powyższe uwagi na grunt przedmiotowej sprawy , zauważyć należy ,że zainicjowane przez J. B.wnioskiem dnia 8 sierpnia 2012r. postępowanie w sprawie określenia właściwego ustawodawstwa , przy przedłożeniu przez niego zarówno umowy o pracę ze słowackim pracodawcą jak i dokumentu potwierdzającego zgłoszenie go do ubezpieczeń społecznych na Słowacji
( R.list FO) winno było skutkować ustaleniem tymczasowego ustawodawstwa słowackiego i tak też się stało ( pismo ZUS z dnia 22 sierpnia 2012r. -akta ZUS –choć w literaturze przedmiotu –powołany wyżej artykuł prof. K. Ś.„ Ustalanie ustawodawstwa tymczasowego „ mówi się o konieczności wydawania także w tej mierze formalnej decyzji , przy wskazaniu ,że dana osoba nie podlega ustawodawstwu polskiemu ) , przy czym nie zaakceptowanie powyższego stanowiska przez słowacką instytucje ubezpieczeniową w przewidzianym do tego terminie
z art.16 ust.2 rozporządzania wykonawczego Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 987/2009 ) –pismo w/w instytucji z dnia 10 października 2012r. akta ZUS najpierw z powodu przyjęcia marginalności tej pracy ( co skutkowało przedłożeniem przez wnioskodawcę stosownego aneksu do umowy o prace zwiększającego wymiar czasu pracy) , a następnie z powodu zakwestionowania rzeczywistego wykonywania przez wnioskodawcę pracy na terenie Słowacji - pismo z dnia 5 marca 2013r. akta ZUS , ostatecznie doprowadziło do wydania przez ZUS –zaskarżonej w niniejszym postępowaniu decyzji z dnia 7 marca 2014r. o podleganiu przez J. B.
w całym spornym okresie wyłącznie polskiemu ustawodawstwu w zakresie ubezpieczeń społecznych , przy uprzedniej akceptacji stanowiska słowackiej instytucji o nie podleganiu przez wnioskodawcę w tym czasie ubezpieczeniu słowackiemu .Taka decyzja ,opierająca się na bezkrytycznym podzieleniu stanowiska słowackiej instytucji ubezpieczeniowej ( nadto w sytuacji braku powoływanych w w/w piśmie z dnia 5 marca 2013r. sprawozdań pokontrolnych ) ,przy jednoczesnym zaniechaniu przez ZUS koniecznego wyjaśnienia aktualnego statusu ubezpieczeniowego wnioskodawcy na Słowacji musiałaby być uznana za co najmniej przedwczesną ( bliżej na ten temat w uzasadnieniach wyroków tut. Sądu z dnia 27 listopada 2014r. III AUa 468/14 LEX nr 1567057 ,czy 16 grudnia 2014r. III AUa 636/14 LEXnr 1621184) gdyby nie – ujawniony w postępowaniu apelacyjnym ( co tylko potwierdza brak właściwego współdziałania obu instytucji ubezpieczeniowych) - fakt ,iż już na dzień wydania tej decyzji odwołujący wyłączony został z ubezpieczenia społecznego na Słowacji na podstawie prawomocnej i wykonalnej z dniem 17 lipca 2013r. decyzji Słowackiej Instytucji Zabezpieczenia Społecznego ( Centrali S. P.) z dnia 1 lipca 2013r. ( v. k- 60) . Równocześnie należy stwierdzić ,że pomimo podjętych aktualnie przez wnioskodawcę prób podważenia tej decyzji , do chwili obecnej funkcjonuje ona w porządku prawnym, stanowiąc równocześnie wiążący zarówno organ rentowy jak i orzekający sąd „dokument „ w rozumieniu art.1 ust.2 lit. c rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczącego wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/ 2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. U. UE. L. 2009. 284.1 ze zm.) z mocą wiążącą wynikającą z art.5 ust.1 tego rozporządzenia.

W tej więc sytuacji nabiera aktualności zawarte w zaskarżonej decyzji ZUS stwierdzenie o braku zbiegu tytułów ubezpieczenia społecznego wnioskodawcy
w spornym okresie , co z jednej strony wyłącza możliwość zastosowania art.13 ust 3 rozporządzenia podstawowego Parlamentu Europejskiego i Rady Unii nr 883/2004,

z drugiej zaś stanowi podstawę do potwierdzenia istniejącego w tym czasie obowiązku ubezpieczeń społecznych wnioskodawcy ,wynikającego z faktu prowadzenia przez niego w kraju pozarolniczej działalności gospodarczej , stosownie do art.6 ust.1 pkt 5 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2015 r., poz.121 ze zm.) . Oczywistym jest przy tym, że w przypadku skutecznego podważenia przez skarżącego powołanej wyżej decyzji Słowackiej Instytucji Zabezpieczenia Społecznego ( Centrali S. P.)
z dnia 1 lipca 2013r. istnieje możliwość wznowienia niniejszego postępowania w trybie art.83 a w/w ustawy systemowej. Już na koniec zupełnie marginalnie w tej sytuacji odnotować też przyjdzie ,że nawet wtedy kiedy w trybie ustalania właściwego ustawodawstwa instytucje ubezpieczeniowe nie doszłyby w sprawie wnioskodawcy do porozumienia ,stosownie do art.6 ust.1 lit b rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 987/2009 tymczasowo miałoby i tak zastosowanie ustawodawco państwa członkowskiego miejsca zamieszkania zainteresowanego.

Z tych wszystkich więc wyżej naprowadzonych względów i na podstawie
art. 385k.p.c orzeczono o oddaleniu apelacji wnioskodawcy ( pkt. I sentencji wyroku tut. Sądu). Końcowy wynik sprawy , jak też fakt reprezentowania skarżącego w postępowaniu odwoławczym przez pełnomocnika z urzędu , uzasadniał z kolei zawarte w pkt. II wyroku orzeczenie w zakresie zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej w kwocie 147,60 zł , stosownie do §19 w zw. z § 2 ust.3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( tekst jednolity Dz. U. z 2013r.,poz. 461 ze zm.).