Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 października 2015 roku

Sąd Okręgowy – Sąd Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach Wydział X

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 29 października 2015 roku w Katowicach

odwołań A. Z. i Przedsiębiorstwa Handlowego (...), (...) Spółka Jawna w C.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C.

z dnia 11 czerwca 2015 roku Nr: (...)

o ustalenie podstawy wymiaru składek

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w punkcie 2 stwierdzając, iż począwszy od 1 lutego 2015r. podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne ubezpieczonej z tytułu zatrudnienia u odwołujących stanowi kwota 1.650 (jeden tysiąc sześćset pięćdziesiąt) zł odpowiednio pomniejszona w okresach, w których praca nie była wykonywana przez cały miesiąc;

2.  oddala odwołania w pozostałej części

SSO Anna Petri

sygn. akt X U 1300/15

UZASADNIENIE

Ubezpieczona A. Z. oraz płatnik składek - Przedsiębiorstwo Handlowe (...), (...) Spółka Jawna w C. wnieśli odwołania od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. z dnia 11 czerwca 2015r. ustalającej, że:

1.  w dniu 1 stycznia 2015r. ubezpieczona nie podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym jako pracownik płatnika;

2.  od dnia 1 lutego 2015r. miesięczną podstawę wymiaru składek na jej ubezpieczenia społeczne z tytułu zatrudnienia u tego płatnikastanowi kwota 2.200 zł, odpowiednio pomniejszona w okresach, w których praca nie była wykonywana przez cały miesiąc tj. w lutym 2015r. – 2.200 zł, a w marcu i kwietniu 2015r. – po 0 zł miesięcznie.

Odwołujący zaskarżyli decyzję w punkcie 2 domagając się jego zmiany i ustalenia, iż od dnia 1 lutego 2015r. miesięczną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne ubezpieczonej z tytułu zatrudnienia u odwołującego stanowi kwota 1.550 zł, odpowiednio pomniejszona w okresach, w których praca nie była wykonywana przez cały miesiąc. Wskazali, iż od tego czasu do dnia zwolnienia lekarskiego tj. do 2 marca 2015r. ubezpieczona faktycznie pracowała w wymiarze 3/8 etatu tj. przez 59 godzin, a zatem mniej o około 20 godzin niż w styczniu 2015r., kiedy świadczyła pracę na pół etatu przez 80 godzin. Z tego też tytułu wysokość jej miesięcznego wynagrodzenia była mniejsza.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołań oraz zasądzenie od ubezpieczonej i odwołującego na jego rzecz kosztów zastępstwa procesowego podnosząc, iż zmniejszenie wymiaru czasu pracy oraz wynagrodzenia ubezpieczonej w dniu 1 lutego 2015r. spowodowało możliwość objęcia ubezpieczonej obowiązkowymi ubezpieczeniami społecznymi z działalności gospodarczej i umożliwiło jej zadeklarowanie z tego tytułu niewspółmiernie wysokiej podstawy wymiaru składek, w tym na ubezpieczenie chorobowe. W tej sytuacji zmniejszenie wymiaru czasu pracy w ramach stosunku pracy i wysokości osiąganego przez nią z tego tytułu wynagrodzenia poniżej minimalnego wynagrodzenia wobec zbiegu tytułów ubezpieczenia wynikało wyłącznie z zamiaru uzyskania przez ubezpieczoną wyższych świadczeń z ubezpieczenia społecznego w związku z ciążą i jako takie stanowiło obejście prawa.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczona urodziła się (...) W 2012r. uzyskała dyplom licencjata administracji. W okresie od 1 lipca 2009r. do 30 września 2010r. i od 13 kwietnia 2012r. do 24 czerwca 2013r. była zatrudniona u odwołującego w pełnym wymiarze czasu pracy początkowo jako sprzedawca kasjer, a następnie sprzedawca internetowy. Od dnia 19 października 2013r. pozostaje w związku małżeńskim z D. Z. – synem wspólników odwołującego: T. i G. Z.. Odwołująca spółka zajmuje się między innymi sprzedażą detaliczną w niewyspecjalizowanych sklepach i sprzedażą internetową (wypis z rejestru odwołującego w aktach połączonej sprawy, kopia dyplomu ubezpieczonej, jej świadectwa pracy i dane z systemu komputerowego ZUS w aktach ZUS).

Począwszy od 15 października 2013r. do nadal ubezpieczona nieprzerwanie prowadzi działalność gospodarczą po nazwą (...) A. Z. polegającą na udostępnieniu odwołującej spółce na podstawie umowy cywilnoprawnej swojego konta na Allegro za wynagrodzeniem w wysokości 1.100 zł netto miesięcznie. Odwołujący nie mogliby sami założyć takiego konta, ponieważ prowadząc sklep zajmujący się sprzedażą obuwia sportowego nie mogliby go sprzedawać na Allegro bez osoby pośredniczącej. Udostępnienie tego konta odwołującym nie wymagaod ubezpieczonej podejmowania żadnych dodatkowych czynności. Jego bieżącą obsługą zajmują się bowiem pracownicy odwołujących. Dlatego też działalność ta nie była nigdy zawieszana, także w okresie ciąży i urlopu macierzyńskiego ubezpieczonej. Ciąża ubezpieczonej została potwierdzona przez ginekologa w dniu 8 stycznia 2015r., a na 29 sierpnia 2015r. ustalono przewidywany termin porodu (wypis z ewidencji działalności gospodarczej ubezpieczonej i jej dokumentacja lekarska w aktach ZUS, przesłuchanie ubezpieczonej – k. 13).

W dniu 1 stycznia 2015r. ubezpieczona i zawarła z odwołującym umowę o pracę na czas określony od dnia 1 stycznia 2015r. do 31 grudnia 2015r. w wymiarze ½ etatu. Ubezpieczonej powierzono stanowisko kierownika sklepu za wynagrodzeniem 2.200 zł brutto. Jako dzień rozpoczęcia pracy wskazano 2 stycznia 2015r., a od 1 stycznia 2015r. zgłoszono ją z tego tytułu do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego. Do jej obowiązków należało przyjmowanie towaru i jego zwrotów oraz wypisywanie faktur tj. przede wszystkim „sprawy papierkowe”. Realizowała je na polecenia wspólników. Zajmowała się tym w styczniu 2015r. po 4 godziny dziennie. Dotychczas czyniła to wspólniczka odwołującego - G. K.. Konieczność zatrudnienia ubezpieczonej wynikała z rozwoju firmy i wzrostu zapotrzebowania na obuwie sportowe(umowa o pracę ubezpieczonej i wystawione przez nią faktury oraz jej lista obecności w aktach ZUS, przesłuchanie ubezpieczonej – k. 13 oraz wspólników odwołującego – T. Z. (1) i G. K. – k. 13).

W dniu 30 stycznia 2015r. ubezpieczona wystąpiła do odwołującego o zmniejszenie od 1 lutego 2015r. do 3/8 wymiaru jej etatu podyktowane względami osobistymi. Wynikały one z jej ciąży, z powodu którejnapinał jej się brzuch, skracała szyjka macicy i miała mdłości. W ocenie lekarza prowadzącego ciążę dolegliwości te nie powodowały jeszcze wówczas niezdolności do pracy. Dopiero ich nasilenie od dnia 2 marca 2015r. zrodziło konieczność skorzystania przez nią ze zwolnienia lekarskiego. Ponadto mąż nakłaniał ją, by w ogóle przestała pracować.Zmniejszenie wymiaru etatu stanowiło częściowe uwzględnienie jego oczekiwań. Wspólnicy odwołującego zaakceptowali wniosek, ponieważ znali jego przyczynę i w dniu 2 lutego 2015r. poinformowali ubezpieczoną o zmniejszeni wymiaru jej etatu do 3/8 i obniżeniu jej wynagrodzenia do 1.550 zł brutto, co z kolei zaakceptowała ubezpieczona. Wymiar zmniejszonego etatu, jak i wysokość zmniejszonego wynagrodzenia nie stanowiły przedmiotu negocjacji stron. Wspólnicy odwołującego nie przeliczali wysokości płacy ubezpieczonej proporcjonalnie do zmniejszonego wymiaru jej czasu pracy, lecz określili ją w przybliżeniu. Ubezpieczona zakładała, że obniżenie wynagrodzenia jest proporcjonalne do wymiaru etatu. Od początku lutego 2015r. ubezpieczona pracowała już tylko po 3 godziny dziennie, a jedynie sporadycznie nieco dłużej: gdy było więcej pracy, a ona dobrze się czuła, wówczas w kolejnych dniach świadczyła pracę krócej. W tym czasie rodzaj wykonywanych przeze nią obowiązków nie uległ zmianie, jedynie zmniejszył się jego wymiar (wniosek ubezpieczonej i zgoda pracodawcy oraz jej lista obecności w aktach ZUS, przesłuchanie ubezpieczonej – k. 13 oraz wspólników odwołującego – T. Z. i G. K. – k. 13).

Część obowiązkówrealizowanych dotąd przez ubezpieczoną w większym wymiarze przejęłaponownie wspólniczka odwołującego – G. K.. Od 16 marca 2015r. odwołujący zatrudnia dodatkowo nowego sprzedawcę dofinansowanego przez PUP. Odciążył on G. K. od obowiązków związanych ze sprzedażą towarów, dzięki czemu po skorzystaniu przez ubezpieczoną ze zwolnienia lekarskiego mogła ona znóww pełni przejąć jej obowiązki (przesłuchanie wspólników odwołującego – T. Z. i G. K. – k. 13).

Z uwagi na zmniejszenie podstawy wymiaru składki ze stosunku pracy poniżej minimalnego wynagrodzenia począwszy od 1 lutego 2015r., ujawnione przez odwołujących już w deklaracji z tego miesiąca,ubezpieczona podlegała ubezpieczeniom społecznym także z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Od tego czasu zwiększyła podstawę wymiaru składki z opłacanej dotąd w minimalnej wysokości - na maksymalną. Dzięki temu miała w przyszłości osiągać większe świadczenia ubezpieczeniowe (przesłuchanie ubezpieczonej – k. 13oraz wspólników odwołującego – T. Z. i G. K. – k. 13).

Istotę sporu stanowi rozstrzygnięcie czy organ rentowy miał podstawy do ustalenia podstawy wymiaru składek innej niż przyjęta przez strony począwszy od 1 lutego 2015r.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołania zasługiwały na częściowe uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art.18 ust. 1, art. 6 ust. 1 pkt 1 oraz art. 4 pkt 9 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2015r., Nr 205, poz. 121 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą systemową podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z2012r., poz. 361 z późn. zm.). Z kolei w myśl art. 11 ust. 1 ustawy podatkowej przychodamiw zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowychsą otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Nie budzi wątpliwości fakt, iż w świetle porozumienia zmieniającego zawartego przez strony umowy o pracę przychód ubezpieczonej począwszy od 1 lutego 2015r. wynosił 1.550 zł brutto i taka kwota została też jej wypłacona. Potwierdza to informacja skierowana do ubezpieczonej przez odwołującego dnia 2 lutego 2015r. i jej zgoda na nowe warunki płacy zmienione od 1 lutego 2015r.oraz przesłuchanie stron umowy.

Stosownie do § 2 ust. 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 kwietnia 2008r.w sprawie szczegółowych zasad i trybu postępowania w sprawach rozliczania składek, do których poboru jest zobowiązany Zakład Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. Nr 78, poz. 465 z późn. zm.) dla każdego ubezpieczonego, którego podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe stanowi przychód, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnik składek w raporcie oraz w deklaracji uwzględnia należne składki na ubezpieczenia społeczne od wszystkich dokonanych lub postawionych do dyspozycji ubezpieczonego wypłat - od pierwszego do ostatniego dnia miesiąca kalendarzowego, którego deklaracja dotyczy - stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. Określenie w takich deklaracjach ubezpieczonej przez odwołującego zgodnej z treścią spornego porozumienia zmieniającego wysokości jej przychodu nie zostało w pełni skutecznie podważone przez organ rentowy.

Z mocy art. 86 ust. 2 ustawy systemowej Zakład Ubezpieczeń Społecznych upoważniony był do kontroli wykonywania zadań i obowiązków w zakresie ubezpieczeń przez odwołującegopłatnika składek. Kontrola ta obejmowała m. in. prawidłowość i rzetelność obliczenia, potrącenia i płacenia składki. Zakład Ubezpieczeń Społecznych może bowiem ustalać stosunek ubezpieczenia społecznego na ściśle określonych warunkach, będąc niezwiązanym nieważną czynnością prawną. Jak wynika jednak niezbicie z zebranego w sprawie materiału dowodowego postanowienia porozumienia zmieniającego warunki umowy o pracę są ważne w zakresie, w jakim zmniejszone wynagrodzenie odpowiada proporcjonalnie wielkości zmniejszonego wymiaru jej etatu.

Po myśli art. 58§ 1 i 3 k.c.nieważna jest czynność prawna mająca na celu obejście ustawy. Jeżeli nieważnością jest dotknięta tylko część czynności prawnej, czynność pozostaje w mocy co do pozostałych części, chyba, że z okoliczności wynika, że bez postanowień dotkniętych nieważnością czynność nie zostałaby dokonana. Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 19 maja 2009r. (III UK 7/09) i z dnia 5 czerwca 2009r. (I UK 19/09) organ rentowy może kwestionować wysokość wynagrodzenia stanowiącego podstawę wymiaru składek, jeżeli okoliczności sprawy wskazują, że zostało wypłacone na podstawie umowy sprzecznej z prawem, zasadami współżycia społecznego lub zmierzającej do obejścia prawa.

Stosownie do uzasadnienia uchwały Sądu Najwyższego z dnia 27 kwietnia 2005r. (II UZP 2/05, OSNP 2005/21/338) na gruncie art. 353 ¹ k.c. autonomia stron umowy w kształtowaniu jej postanowień podlega ochronie w ramach wartości uznawanych i realizowanych przez system prawa,a strony obowiązuje nie tylko respektowanie własnego interesu jednostkowego, lecz także wzgląd na interes publiczny. W prawie ubezpieczeń społecznych w okolicznościach każdego konkretnego wypadku stronom umowy można przypisać zamiar nadużycia świadczeń z ubezpieczenia społecznego. Cel zawarcia umowy w postaci osiągnięcia świadczeń z ubezpieczenia społecznego nie jest sprzeczny z ustawą, ale nie może to oznaczać akceptacji dla nagannych i nieobojętnych społecznie zachowań oraz korzystania ze świadczeń z ubezpieczeń społecznych przy zawarciu umowy o prace na krótki okres przed zajściem zdarzenia rodzącego uprawnienie do świadczenia i ustalenie wynagrodzenia w celu uzyskania świadczeń obliczonych od tej podstawy. Taka umowa jest nieważna w części ustalającej nieusprawiedliwione rzeczywistymi warunkami świadczenia pracy wynagrodzenie – jako sprzeczna z zasadami współżycia społecznego. Takie stanowisko wyraził także Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12 lutego 2009r. (III UK 70/08).

Ustalenie przez strony porozumienia zmieniającego umowę o pracę z dnia 2 lutego 2015r. wynagrodzenia ubezpieczonej mniejszego od dotychczas otrzymywanej kwoty 2.200 zł co do zasady nie stanowiło nieważnego postanowienia umownego. Wysokość tego świadczenia była uzasadniona w kwocie 1.650 zł tj. w zakresie, w jakim była związana z proporcjonalnymzmniejszeniem wymiaru jej etatu z ½ na 3/8 etatu oraz zmniejszeniem ilości spoczywających na niej obowiązków związanym z wykonywaniem przez nią pracy przez 3 zamiast dotychczasowe 4 godziny dziennie. Wynikało to dolegliwości ubezpieczonej związanych z ciążą, które utrudniały jej pracę, choć nie stanowiły jeszcze wówczas przyczyny niezdolności do pracy. Te przyczyny znane były wspólnikom odwołującego, których połowę stanowili teściowie ubezpieczonej.

Oczywistym przy tym jest, iż wobec rozwoju odwołującego i wzrostu jego sprzedaży skutkującego koniecznością zatrudnienia ubezpieczonej zasadne było obniżenie jej wynagrodzenia wprost proporcjonalnie do zmniejszonego wymiaru etatu, a nie poniżej tego wymiaru. Skoro zatem dotąd za pracę na ½ etatu uzyskiwała ona wynagrodzenie w wysokości 1.550 zł, przeto za pełen etat jego wysokość wynosiłaby 4.400 zł. Za faktycznie wykonywaną przez nią od 1 lutego 2015r. pracę w wymiarze 3/8 etatu winna zatemuzyskać kwotę 1.650 zł (4.400 : 8 =550 zł x 3 = 1.650). Przyjęcia przez strony innej kwoty: 1.550 zł żadna ze stron nie potrafiła uzasadnić.

Co się tyczy faktu, iż w dacie zawierania porozumienia zmieniającego z 2 lutego 2015r. ubezpieczona była w ciąży, to okoliczność ta nie może stanowić o nieważności jego postanowień odnoszących się do ustalonego wynagrodzenia. Z istoty rzeczy trudno uznać, by obniżka wynagrodzenia pracownicy w ciąży stanowiła obejście prawa w sytuacji, gdy odpowiada ona obniżonemu wymiarowi jej czasu pracy. Skoro faktycznie wykonywała mniej obowiązków, to naturalną konsekwencją tego było osiągnięcie z tego tytułu adekwatnie mniejszego wynagrodzenia. Nie było zatem przeszkód do zmniejszenia wymiaru jej etatu i proporcjonalnego do tego obniżenia wynagrodzenia. Ustalenie jego wysokości na poziomie 1.650 zł nie było sprzeczne z zasadami współżycia społecznego i nie stanowiło obejścia prawa.

W tym miejscu należy przytoczyć nadal aktualne stanowisko Sądu Najwyższego zawarte w uzasadnieniu powołanej wyżej uchwały z dnia 27 kwietnia 2005r. (II UZP 2/05), zgodnie z którym podstawę wymiaru składki ubezpieczonego będącego pracownikiem stanowi wynagrodzenie godziwe, a więc należne, właściwe, odpowiednie, rzetelne, uczciwe i sprawiedliwe, zachowujące cechy ekwiwalentności do pracy. Ocena godziwości wynagrodzenia wymaga uwzględnienia każdego konkretnego przypadku, a zwłaszcza rodzaju, ilości i jakości świadczonej pracy oraz wymaganych kwalifikacji. Należy przy tym zachować granice płacy słusznej i sprawiedliwej. Te granice w przypadku ubezpieczonej nie zostały przekroczone o tyle, o ile obniżone by ono zostało proporcjonalnie do zmniejszonego wymiaru czasu jej pracy tj. do kwoty 1.650 zł. Jegopodwyższenieprzez organ rentowy do kwoty wynagrodzenia 2.200 zł adekwatnego do pracy w większym wymiarze – wynoszącym ½ etatu, jakiej ubezpieczona już bezsprzecznie od 1 lutego 2015r. nie świadczyła nie znajduje zatem żadnego uzasadnienia. Jak wynika z całego zebranego w sprawy materiału dowodowego ubezpieczona wykonywała w spornym okresie swe obowiązki w wymiarze etatu zmniejszonym zgodnie z zawartym przez strony porozumieniem zmieniającym.

Mając powyższe na względzie na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. w związku z art. 18 ust. 1 oraz art. 6 ust. 1 pkt 1 i art. 4 pkt 9 ustawy systemowej, art. 11 ust. 1 ustawy podatkowej należało zmienić zaskarżoną decyzję w punkcie 2 i ustalić, że począwszy od 1 lutego 2015r. podstawęwymiaru składek na ubezpieczenia społeczne ubezpieczonej z tytułu zatrudnienia u odwołującego stanowi kwota 1.650 zł odpowiednio pomniejszona w okresach, w jakich praca nie była wykonywana przez cały miesiąc.

W pozostałym zakresie na mocy art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. odwołania jako bezzasadne należało oddalić.Obniżenie od 1 lutego 2015r. wysokości wynagrodzenia ubezpieczonej do 1.550 zł nie było adekwatne do nowego wymiaru świadczonej przez nią od tego czasu pracy ustalonego na 3/8 etatu w odniesieniu do wynagrodzenia, jakie uzyskiwała w wysokości 2.200 zł za tę samą rodzajowo pracę w wymiarze ½ etatu. Ponieważ żadna ze stron nie była w stanie uzasadnić kwoty tak przyjętego wynagrodzenia niższego niż to, jakie wynikałoby z jego proporcjonalnego obniżenia, przeto ustalenie go na poziomie niższym należało uznać za dokonane z zamiarem obejścia prawa, jako pozbawione cech słuszności, sprawiedliwości, godziwości i rzetelności.

Na koniec zauważyć należy, iż uzasadnienie trafności zaskarżonej decyzji wyłącznie przez pryzmat skutku wywołanegoprzez porozumienie zmieniające w postaci objęcia ubezpieczonej obowiązkowym ubezpieczeniem społecznym z tytułu prowadzonej przez nią działalności gospodarczej nie może się ostać. Nie budzi wątpliwości fakt, iż z mocy art. 9 ust. 1a w związku z art. 18 ust. 4 pkt 5a ustawy systemowej doprowadzając do zmniejszenia wynagrodzenia ubezpieczonej poniżej kwoty wynagrodzenia minimalnego strony umowy o pracę spowodowały wystąpienie zbiegu tytułów ubezpieczeń: ze stosunku pracy i z działalności gospodarczej. Konsekwencją tego było równoczesne zwiększenie przez ubezpieczoną podstawy wymiaru składki z dotychczas opłacanej w minimalnej wysokości do stawki maksymalnej z niekwestionowanym przez nią zamiarem uzyskania wyższych świadczeń z ubezpieczeń społecznych w związku z ciążą i urodzeniem dziecka. Zawyżenie przez organ rentowy podstawy wymiaru składki ze stosunku pracy, by nie dopuścić do tego skutku było chybione w sytuacji, gdy zebrany w sprawie materiał dowodowy potwierdził zmniejszenie wymiaru czasu pracy ubezpieczonej z uwagi na jej problemy zdrowotne i zmniejszenie wysokości jej wynagrodzenia.

Uzasadnione wątpliwości budzi przy tym tymczasem w ogóle zasadność objęcia ubezpieczonej ubezpieczeniem z tytułu prowadzonej działalności w sytuacji, gdy polega ona wyłącznie na udostępnieniu odwołującemuna podstawie umowy cywilnoprawnej utworzonego przez nią konta na Allegro, co nie wymaga od niej podejmowania żadnych dodatkowych czynności, skoro jego bieżącą obsługą zajmują się pracownicy odwołującego. Powyższe okoliczności zostały przy tym jednoznacznie przyznane przez ubezpieczoną i wspólników odwołującego, którego dwaj wspólnicy to nieprzypadkowo teściowie ubezpieczonej, a więc osoby blisko z nią związane. Uzasadniało to też brak konieczności zawieszania tej teoretycznie tylko prowadzonej działalności nawet w czasie absencji chorobowej ubezpieczonej i w okresie jej urlopu macierzyńskiego. Nie sposób w tej sytuacji przyjąć, iż ubezpieczona wykonywała swą działalność w sposób zorganizowany i ciągły, co w myśl art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jednolity: Dz.U. z 2013r., poz. 679 z późn. zm.) stanowi nieodzowny atrybut tej działalności. Analiza organu rentowego winna zatem skoncentrować się na zasadności podlegania przez ubezpieczoną ubezpieczeniom z tytułu działalności gospodarczej, a nie na nieuzasadnionym podważaniu obniżenia przez strony umowy o pracę wysokości jej wynagrodzenia.

SSO Anna Petri

ZARZĄDZENIA:

1.  odnotować;

2.  odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi organu rentowego wraz z aktami ZUS po złożeniu przez niego w terminie stosownego wniosku;

3.  kalendarz 14 dni lub z wpływem

K. dnia 2 listopada 2015r.