Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 04 czerwca 2014 r.

Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący: SSR Beata Michurska – Gruszczyńska

Protokolant: Elżbieta Wysocka

po rozpoznaniu dnia 30 maja 2014 r.

na rozprawie

sprawy z powództwa J. K.

przeciwko S. K.

o alimenty

I.  oddala powództwo;

II.  wzajemnie znosi koszty procesu między stronami;

III.  kosztami sądowymi obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt III RC 230/13

UZASADNIENIE

Powód J. K. wniósł o zasądzenie od pozwanego S. K. alimentów w kwocie po 700 zł miesięcznie oraz zasądzenie na rzecz powoda zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu żądania podał, że pozwany jest synem powoda. Powód wychowywał pozwanego dokładając do tego wszelkich starań aż do ukończenia przez pozwanego nauki. Pozwany prowadzi obecnie działalność gospodarczą polegającą na handlu i świadczeniu usług, która w 2008 r. przyniosła pozwanemu dochód w kwocie około 100.000 zł, a w 2010 r. w wysokości około 120.000 zł. Ponadto pozwany zamieszkuje w nieruchomości darowanej mu przez powoda w dniu 24 stycznia 1995 r. Powód jest natomiast rozwiedziony i nie może liczyć na wsparcie pozostałych dzieci. Powód utrzymuje się z renty w kwocie 707,14 zł miesięcznie i jest osobą schorowaną. Ponadto powód wskazał, że pozwany jest zobowiązany do świadczeń alimentacyjnych względem niego, gdyż jako obdarowany w 1995 r. przez powoda nieruchomością ma obowiązek dostarczania powodowi środków potrzebnych do jego utrzymania.

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwany wskazał, że powód nie pozostaje w niedostatku, gdyż pomaga w działalności gospodarczej prowadzonej przez syna M. K. i jego żony i z tego czerpie dodatkowe dochody. Ponadto powód wynajmuje młodemu małżeństwu trzypokojowe mieszkanie, pobierając za powyższe stosowne opłaty. Powód w 2013 r. przeprowadził również remont domu, w którym mieszka, wymieniając część mebli oraz montując w łazience jacuzzi lub saunę, co przemawia za tym, że jego sytuacja materialna nie jest tak zła, jak stara się on to przedstawić w pozwie. Pozwany podniósł także, że powód nie jest jego biologicznym ojcem, ale nigdy nie doszło do formalnego zaprzeczenia ojcostwa. Pozwany wskazał również, że pomiędzy stronami istnieje konflikt, a powód stara się na wszelkie sposoby dokuczyć pozwanemu i co rusz wszczyna postępowania sądowe lub administracyjne. Pozwany podał, że obecnie na utrzymaniu ma dwójkę małoletnich dzieci, a gospodarstwo domowe prowadzi wspólnie z konkubiną.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód J. K. w dniu 24 grudnia 1981 r. zawarł związek małżeński z G. K..

dowód: akta Sądu Okręgowego we Wrocławiu o sygn. XIII RC 3373/11

odpis skrócony aktu małżeństwa, k. 14 a.s., k. 165 a.s.

Wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 09 lipca 2013 r. w sprawie o sygn. akt XIII RC 3373/11, małżeństwo J. K. i G. K. zostało rozwiązane przez rozwód z winy obu stron. Ponadto Sąd ustalił sposób korzystania z mieszkania stron na czas wspólnego w nim zamieszkiwania po rozwodzie w sposób określony w pkt IV wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 26 stycznia 2009 r. w sprawie o sygn. akt XIII RC 2834/08.

dowód: akta Sądu Okręgowego we Wrocławiu o sygn. XIII RC 3373/11

odpis protokołu rozprawy z dnia 09.07.2013 r., k. 158 – 161 a.s.

Pozwany S. K. urodził się w dniu (...) i pochodzi ze związku małżeńskiego J. K. i G. K..

dowód: odpis skrócony aktu urodzenia pozwanego, k. 13 a.s., k. 72 a.s., k. 162 a.s.

Powód nie jest biologicznym ojcem pozwanego. Ojcostwo J. K. nigdy nie zostało zaprzeczone względem S. K..

dowód: protokół stwierdzenia tożsamości i pobrania materiału biologicznego, k. 104 a.s.

wynik badania DNA z dnia 28.06.2010 r., k. 104 a.s.

przesłuchanie powoda, k. 233 a.s.

przesłuchanie pozwanego, k. 233 a.s.

Powód, oprócz pozwanego, posiada ze związku małżeńskiego jeszcze czwórkę dzieci: M., lat 32, A., 30 lat, P., 27 lat i J. 13 lat. P. i J. nie są jego biologicznymi dziećmi.

dowód: odpis protokołu rozprawy z dnia 09.07.2013 r., k. 158 – 161 a.s.

odpis skrócony aktu urodzenia, k. 163 a.s.

odpis skrócony aktu urodzenia, k. 164 a.s.

przesłuchanie powoda, k. 233 a.s.

W dniu 24 stycznia 1995 r. powód wraz z ówczesną żoną G. K. darowali pozwanemu w trybie ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników, gospodarstwo rolne, za wyjątkiem zabudowanej budynkiem mieszkalnym i gospodarczymi działki nr (...).

dowód: akt notarialny z dnia 24.01.1995 r., k. 27 – 28 a.s.

przesłuchanie powoda, k. 233 a.s.

Powód darował również pozwanemu sprzęt w postaci koparki, M. (...) i wywrotki za łączną kwotę około 276.000 zł.

dowód: zeznania świadka M. K., k. 194 – 195 a.s.

Powód J. K. ma obecnie 62 lata i jest osobą niepełnosprawną, w stopniu umiarkowanym, do 30 września 2015 r. W dniu 14 grudnia 2009 r. powód uzyskał również orzeczenie o częściowej trwałej niezdolności do pracy. Od 1996 r. leczy się psychiatrycznie. Ponadto powód cierpi na bóle kręgosłupa, ma nadciśnienie tętnicze i astmę.

Obecnie pobiera świadczenie rentowe w kwocie 733,95 zł miesięcznie. Do maja 2014 r. wynajmował mieszkanie o powierzchni 75 m2 M. C. i M. S. za kwotę 400 zł miesięcznie. W 2012 r. powód osiągnął przychód w kwocie 9.719,58 zł, z którego pobrano kwotę 444 zł na podatek.

Powód zamieszkuje wraz z synem M. K. oraz z jego żoną. Syn prowadzi własną działalność gospodarczą – skup złomu. W 2013 r. M. K. osiągnął przychód w kwocie 728.136,40 zł. Powód pomaga synowi przy prowadzeniu działalności.

W 2013 r. był przeprowadzony remont domu zajmowanego przez powoda. Syn powoda zakupił wtedy ojcu wannę z hydromasażem.

M. K. wynajął powodowi za kwotę 600 zł miesięcznie do pomocy T. B. – obywatelkę Ukrainy, która zamieszkała z powodem i wykonuje czynności porządkowe, pielęgnacyjne oraz gotuje. Powód chce zawrzeć z T. B. związek małżeński i w tym celu T. B. zwróciła się do tut. Sądu o zwolnienie z obowiązku przedstawienia dokumentu potrzebnego na zawarcie małżeństwa. Postanowieniem z dnia 09 kwietnia 2014 r. w sprawie o sygn. akt III RNs 13/14, tut. Sądu przychylił się do wniosku T. B..

Średniomiesięczny koszt utrzymania domu, w którym mieszka powód wraz z synem i jego żoną, to kwota około 765 zł, na który składają się opłaty za: podatek – 8 zł, prąd – 400 zł, opał – 70 zł, śmieci – 160 zł, wodę – 85 zł i ubezpieczenie domu – 45 zł.

Powód na swoje utrzymanie wydatkuję kwotę około 955 zł miesięcznie, na którą składają się wydatki na: wyżywienie – 500 zł, ubranie – 100 zł, leki – 100 zł, zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych – 255 zł.

W czerwcu 2012 r. powód dokonał zakupu inhalatora ultradźwiękowego za kwotę 2.550 zł, natomiast w listopadzie 2013 r. zakupił aparat słuchowy za kwotę 2.300 zł.

Syn powoda M. K. przekazuje ojcu na jego utrzymanie kwotę po 1.000 zł miesięcznie. Ponadto M. K. wozi powoda do lekarzy oraz często robi zakupy żywnościowe do domu.

Powód z zawodu jest murarzem.

dowód: badanie wzroku, k. 8 a.s.

decyzja o waloryzacji renty z dnia 06.03.2012 r., k. 9 – 10 a.s.

decyzja z dnia 09.02.2012 r., k. 11 a.s.

blankiety opłat za prąd, k. 12 a.s.

zlecenie z dnia 08.04.2011 r., k. 16 a.s.

audiogram z dnia 25.10.2011 r., k. 17 a.s.

karta porady specjalistycznej z dnia 24.11.2003 r., k. 18 a.s.

karta informacyjna leczenia szpitalnego z dnia 27.08.2009 r., k. 19 a.s.

karta informacyjna leczenia szpitalnego z dnia 15.03.2010 r., k. 20 a.s.

wynik badania RTG z dnia 20.09.2007 r., k. 21 a.s.

karta informacyjna, k. 22 a.s.

skierowanie do szpitala z dnia 26.10.2007 r., k. 23 a.s.

informacja dla lekarza kierującego z dnia 26.10.2007 r., k. 23 a.s.

karta informacyjna leczenia szpitalnego z dnia 02.03.2009 r., k. 24 a.s.

wyniki badań z dnia 12.05.2009 r., k. 25 a.s.

zaświadczenie lekarskie, k. 26 a.s.

faktura VAT z dnia 28.11.2013 r., k. 43 a.s.

faktura VAT z dnia 04.12.2013 r., k. 43 a.s.

faktura VAT z dnia 25.11.2013 r., k. 44 a.s.

faktura VAT z dnia 22.11.2013 r., k. 45 a.s.

dokument dostawy wyrobów węglowych, k. 46 a.s.

faktura VAT z dnia 19.11.2013 r., k. 47 a.s.

faktura VAT z dnia 15.11.2013 r., k. 48 a.s.

faktura VAT z dnia 05.11.2013 r., k. 49 a.s.

blankiety opłat za prąd, k. 50 a.s.

roczne obliczenie podatku przez organ rentowy, k. 52 a.s., k. 69 – 70 a.s.

faktura VAT z dnia 27.11.2013 r., k. 53 a.s.

faktura VAT z dnia 25.11.2013 r., k. 54 a.s.

pokwitowanie wpłaty z dnia 17.10.2013 r., k. 55 a.s.

polisa ubezpieczeniowa, k. 56 – 57 a.s.

faktura VAT z dnia 06.11.2013 r., k. 58 – 59 a.s.

faktura VAT z dnia 05.11.2013 r., k. 60 a.s.

faktura VAT z dnia 12.11.2013 r., k. 61 – 62 a.s.

zaświadczenie z dnia 13.01.2014 r., k. 71 a.s.

zaświadczenie lekarskie z dnia 09.01.2014 r., k. 73 – 74 a.s.

zaświadczenie z dnia 15.01.2014 r., k. 75 a.s.

badanie psychologiczne z dnia 19.07.2013 r., k. 76 a.s.

karta informacyjna leczenia szpitalnego z dnia 28.05.1996 r., k. 77 a.s.

dokumentacja medyczna, k. 78 – 87 a.s.

faktura VAT z dnia 13.01.2014 r., k. 89 a.s.

faktura VAT z dnia 08.01.2014 r., k. 90 a.s.

faktura VAT z dnia 10.01.2014 r., k. 90 a.s., k. 99 a.s.

rachunek z dnia 20.1.2013 r., k. 91 a.s.

faktura VAT z dnia 15.01.2014 r., k. 92 a.s.

faktura VAT z dnia 03.01.2014 r., k. 93 a.s.

faktura VAT z dnia 19.12.2013 r., k. 94 a.s.

faktura VAT z dnia 22.06.2012 r., k. 95 – 96 a.s.

faktura VAT, k. 97 a.s.

faktura VAT z dnia 13.01.2014 r., k. 98 a.s.

orzeczenie o stopniu niepełnosprawności z dnia 23.09.2013 r., k. 133 a.s., k. 209 a.s.

orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 14.12.2009 r., k. 134 a.s.

faktura VAT z dnia 16.01.2014 r., k. 135 a.s.

faktura VAT z dnia 23.01.2013 r., k. 136 a.s.

faktura VAT z dnia 10.01.2011 r., k. 137 a.s.

rtg kręgosłupa lędźwiowego, k. 167 a.s., k. 213 a.s.

rtg kręgosłupa, k. 168 a.s., k. 212 a.s.

karta leczenia z dni 03.03.2014 r., k. 169 a.s., k. 214 a.s.

zeznania świadka M. K., k. 194 – 195 a.s.

zeznanie podatkowe za 2013 r., k. 205 – 208 a.s.

skierowanie do szpitala z dnia 12.03.2014 r., k. 210 a.s.

skierowanie do szpitala z dnia 20.03.2014 r., k. 211 a.s.

pismo ZUS z dnia 22.04.2014 r., k. 219 a.s.

akta tut. Sądu o sygn. III RNs 13/14

przesłuchanie powoda, k. 233 a.s.

Pozwany obecnie mieszka wraz ze swoją konkubiną i dwójką małoletnich dzieci w domu darowanym mu przez powoda w 1995 r. Dom ten to dostosowane do potrzeb mieszkaniowych pomieszczenia gospodarcze. Pozwany został wymeldowany przez powoda z mieszkania, gdzie wcześniej mieszkał z ojcem, natomiast pod obecnym adresem nie może się zameldować, ponieważ mieszka w budynku gospodarczym.

Konkubina wraz z pozwanym spodziewają się kolejnego dziecka – termin porodu został wyznaczony na dzień 30.09.2014 r. Konkubina pozwanego nie pracuje.

Pozwany od 25 stycznia 2008 r. do maja 2014 r. prowadził własną działalność gospodarczą w postaci skupu złomu, z której osiągał dochód w wysokości około 2.000 – 3.000 zł miesięcznie. W 2012 r. działalność przyniosła mu dochód w kwocie 91.538,13 zł, natomiast w 2013 r. przychód pozwanego wyniósł 311.438,54 zł. Ponadto pozwany dzierżawił plac za kwotę 200 zł miesięcznie oraz sklep za kwotę 630 zł miesięcznie. Sklep dzierżawi do chwili obecnej. Od maja 2014 r. jego działalność gospodarcza została zawieszona z powodu niewypłacalności pozwanego. S. K. stara się podejmować obecnie prace dorywcze.

Pozwany zalega z płatnościami za składki ZUS w kwocie około 2.000 zł oraz z tytułu nieopłacenia podatku w kwocie około 3.000 zł.

W 2011 r. pozwany zaciągnął kredyt w (...) na kwotę 50.000 zł na zakup koparki. Rata kredytu wynosi 1.000 zł. Pozwany zalega z płatnością w dwóch ratach.

Pozwany comiesięcznie wydatkuje kwotę około 120 zł na podatek, 150 zł na węgiel, 250 zł na prąd oraz 100 zł na telefon. Na własne wyżywienie pozwany przeznacza kwotę 500 zł miesięcznie, a na ubrania około 100 zł miesięcznie.

Pozwany z zawodu jest ślusarzem.

dowód: wyciąg z (...), k. 15 a.s.

zeznanie podatkowe za 2012 r., k. 105 – 107 a.s., k. 123 – 128 a.s.

decyzja z dnia 10.02.2014 r., k. 170 a.s.

faktura VAT z dnia 06.09.2013 r., k. 171 a.s.

pismo z dnia 10.02.2012 r., k. 172 a.s.

świadectwo ważenia z dnia 09.12.2013 r., k. 174 a.s.

rozliczenie zużycia energii, k. 177 a.s.

faktura VAT z dnia 22.08.2013 r., k. 177 a.s.

wezwanie do zapłaty z dnia 07.03.2014 r., k. 178 a.s.

blankiety opłat za prąd, k. 179 a.s.

zeznanie podatkowe za 2013 r., k. 180 – 181 a.s.

wezwanie do zapłaty z dnia 07.02.2014 r., k. 182 a.s.

zaświadczenie dla ciężarnej, k. 191 a.s.

polecenie przelewu, k. 192 a.s.

zeznania świadka A. F. (1), k. 195 – 197 a.s.

zeznania świadka G. K., k. 197 – 199 a.s.

przesłuchanie pozwanego, k. 233 a.s.

Od końca 2011 r. strony są ze sobą silnie skonfliktowane. W grudniu 2011 r. powód odciął pozwanego prąd i wodę oraz zażądał od niego zwrotu wszystkich rzeczy, które otrzymał od powoda. Pozwany wraz z rodziną korzystał wówczas z agregatu prądotwórczego, a wodę najpierw kupował, a następnie wykopał studnię koło domu.

Pomiędzy powodem a pozwanym toczyły się lub nadal się toczą różne postępowania sądowe.

Między innymi toczyła się sprawa z oskarżenia J. K. przeciwko S. K., w której ojciec zarzucał synowi kradzież betoniarki. Sprawa została umorzona.

Przed Sądem Rejonowym w Środzie Śląskiej w sprawie o sygn. akt II K 503/12, toczyła się sprawa z oskarżenia prywatnego J. K. przeciwko S. K. o czyn z art. 217 § 1 k.k. Postępowanie zostało umorzone postanowieniem z dnia 11 grudnia 2012 r., wobec złożenia przez oskarżyciela prywatnego wniosku o ściganie syna również za zniszczenie okularów wartych 1.570 zł w ramach naruszenia nietykalności cielesnej oskarżyciela przez oskarżonego, co było przedmiotem postepowania w sprawie o sygn. akt II K 503/12.

Obecnie przed tut. Sądem toczy się sprawa o sygn. akt II K 525/13, przeciwko oskarżonemu S. K., gdzie pokrzywdzonym jest J. K., o czyn z art. 288 § 1 k.k.

Również w toku jest sprawa tocząca się przed tut. Sądem o sygn. akt I C 469/12 z powództwa J. K. przeciwko S. K. o ustalenie.

dowód: akta Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej o sygn. II K 503/12

akta Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej o sygn. II K 525/13

akta Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej o sygn. I C 469/12

zeznania świadka M. K., k. 194 – 195 a.s.

zeznania świadka A. F. (1), k. 195 – 197 a.s.

zeznania świadka G. K., k. 197 – 199 a.s.

przesłuchanie powoda, k. 233 a.s.

przesłuchanie pozwanego, k. 233 a.s.

Obecnie toczy się również sprawa z inicjatywy powoda o eksmisję G. K. z zajmowanego przez nią lokalu. Pozwany ma zamiar przyjąć matkę do siebie w przypadku rozpoczęcia czynności eksmisyjnych. Pozwany również na co dzień pomaga finansowo matce w utrzymaniu jej i jej córki J., gdyż G. K. żyje z renty w kwocie 776 zł miesięcznie.

dowód: zeznania świadka M. K., k. 194 – 195 a.s.

zeznania świadka A. F. (1), k. 195 – 197 a.s.

zeznania świadka G. K., k. 197 – 199 a.s.

przesłuchanie pozwanego, k. 233 a.s.

Jak wynika z zaświadczenia Powiatowego Urzędu Pracy we W., urząd dysponował ofertami pracy dla osób bez kwalifikacji zawodowych, ślusarza i murarza za wynagrodzeniem średnio od 1.680 zł do 4.000 zł brutto miesięcznie.

dowód: pismo z PUP we W. z dnia 07.03.2014 r., k. 152 a.s.

Jak wynika z zaświadczenia Powiatowego Urzędu Pracy w Ś., urząd dysponował ofertami pracy dla osób bez kwalifikacji zawodowych i ślusarza za wynagrodzeniem miesięcznym średnio od 1.400 zł do 2.500 zł brutto. Jednocześnie urząd nie posiadał ofert pracy dla murarza.

dowód: pismo z PUP w Ś. z dnia 17.02.2014 r., k. 147 a.s.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Jak wynika z art. 128 k.r.o. obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania (obowiązek alimentacyjny) obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo.

Zgodnie z art. 135 § 1 i 2 k.r.o. zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

Usprawiedliwione potrzeby uprawnionego dotyczą środków utrzymania. Zaspokojenie środków utrzymania polega tylko na zapewnieniu uprawnionemu mieszkania, pożywienia, odzieży, pielęgnacji, leczenia.

Ustalenie możliwości zarobkowych (majątkowych) zobowiązanego do alimentacji ma często charakter hipotetyczny, gdyż kryterium takich możliwości nie zawsze są zarobki osiągane aktualnie przez zobowiązanego, lecz sama zdolność do uzyskania określonego wynagrodzenia, zwłaszcza w sytuacji, gdy zobowiązany faktycznie nie pracuje.

Górną granicą świadczeń alimentacyjnych są zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego, chociażby nawet w tych ramach nie znajdowały pokrycia wszystkie usprawiedliwione potrzeby uprawnionego do alimentacji (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20.02.1972 r., III CRN 470/71, Informator Prawniczy 1972, nr 1 – 2, poz. 15). Ponadto przy ocenie zakresu obowiązku alimentacyjnego należy brać pod uwagę także usprawiedliwione potrzeby własne zobowiązanego, jego sytuację rodzinną, a wysokość obciążenia alimentacyjnego powinna być określona na takim poziomie, aby nie prowadziła do niedostatku.

Rodzice mogą domagać się alimentów od pełnoletnich już dzieci. Powstanie obowiązku alimentacyjnego względem rodziców jest uzależnione od zaistnienia określonych przesłanek. Po stronie rodziców przesłanką jest ich stan niedostatku. Natomiast dzieci muszą mieć możliwości zarobkowo – finansowe, aby spełnić nałożony na nich obowiązek. Aby Sąd zasądził alimenty względem rodziców przesłanki niedostatku rodziców i możliwości zarobkowych dzieci muszą zostać spełnione łącznie.

Niedostatek to stan, w którym rodzice nie są w stanie zaspokoić wszystkich, lub nawet części, swoich uzasadnionych potrzeb. Sąd badając czy rodzice znajdują się w niedostatku musi stwierdzić, ż uzasadnione potrzeby rodziców muszą być zaspokojone przez alimenty.

Ciężar dowodu zaistnienia przesłanek do uzyskania prawa pomocy spoczywa na stronie, która o tę pomoc się ubiega. Strona musi wykazać nie tylko swoją sytuację majątkową, ale również sytuację majątkową innych członków rodziny, którzy pozostają z nią we wspólnym gospodarstwie domowym bądź są zobowiązani do jej alimentacji

Powyższy stan faktyczny ustalony został na podstawie całokształtu materiału dowodowego zebranego w sprawie.

Powód wniósł w niniejszej sprawie o zasądzenie od pozwanego kwoty po 700 zł miesięcznie tytułem alimentów.

W ocenie Sądu przeprowadzone w sprawie dowody, a w szczególności z dokumentów w postaci faktur, rachunków i dowodów wpłat, zeznań świadków – M. K., A. F. (2) i G. K., które Sąd uznał za spójne, logiczne i wiarygodne oraz z przesłuchania stron, jak i argumenty powołane przez pozwanego, jednoznacznie wskazują, że nie zachodzą podstawy do uznania nawet w części żądania zawartego w pozwie.

Przede wszystkim należy wskazać, że to na powodzie ciążył ciężar dowodu, zgodnie z art. 6 k.c., w zakresie udowodnienia, że zachodzi po stronie powoda przesłanka niedostatku. Zgodnie bowiem z powołanym przepisem ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Natomiast z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że powód na swoje utrzymanie wydatkuje comiesięcznie około 950 zł, natomiast jego dochód z emerytury to kwota 733 zł, a ponadto korzysta on z dobrowolnej pomocy finansowej swojego syna M. K., który przekazuje comiesięcznie ojcu kwotę po 1.000 zł. Sąd uwzględnił przy obliczaniu kosztów utrzymania powoda przede wszystkim przedłożone przez niego faktury, natomiast koszty utrzymania domu podzielił na trzy osoby, tj. powoda, syna powoda – M. K. i jego żonę, którzy wspólnie z powodem zamieszkują i prowadzą wspólne gospodarstwo domowe. Nie można było wobec powyższego stwierdzić, że powód nie jest w stanie zaspokoić swoich usprawiedliwionych potrzeb, gdyż po odliczeniu jego comiesięcznych wydatków pozostaje mu jeszcze niezagospodarowana kwota około 800 zł. Nie jest to oczywiście znaczna kwota, ale ze względu na to, że z osiąganych dochodów powód oraz z kwoty przekazywanej mu comiesięcznie przez syna M. K., jest w stanie zaspokoić swoje wszystkie usprawiedliwione potrzeby, to nie zachodzi przesłanka niedostatku po jego stronie. Przy czym zaznaczyć należy, że Sąd ustalił w toku niniejszego procesu, na podstawie przedłożonych przez powoda faktur i rachunków, że nie wydatkuje on kwoty 300 zł miesięcznie na leki jak starał się to przedstawić. Z załączonych faktur uzyskano średnią kwotę około 100 zł miesięcznie. Trudno było również uznać, że powód ponosi koszty związane z dojazdami do lekarzy, gdyż jak zeznał syn M. K. to on wozi ojca do lekarzy i to on ponosi z tego tytułu koszty. Ponadto jak wynika z zeznań powyższego świadka, zakupuje on również czasami dla powoda żywność oraz opłaca mu np. wyjazdy wakacyjne, również te poza granice kraju.

Zdaniem Sądu postawa powoda w toku niniejszego procesu wskazywała na to, że jest on głęboko skonfliktowany z synem, a niniejszy pozew miał być odwetem za krzywdy, jakie jego zdaniem miał doznać ze strony syna, który w rzeczywistości nie jest jego synem biologicznym. Jednak należy wskazać, że od strony formalnej ojcostwo powoda nigdy nie zostało zaprzeczone, a zatem w świetle prawa jest on ojcem pozwanego i dlatego mógł dochodzić świadczenia alimentacyjnego. Jednak nie wykazał on jak już wskazano powyżej, stanu niedostatku, który jest przesłanką konieczną do stwierdzenia, że zachodzą podstawy do uwzględnienia powództwa.

Sąd wysunął również wniosek, że niniejszy pozew jest efektem skonfliktowania stron, gdyż powód w swoim przesłuchaniu sam używał stwierdzeń, że syn go okradł i że nie niewdzięczny, pomimo tego że ojciec go wychował. Ponadto w toku niniejszego procesu powód wielokrotnie nawiązywał do darowania synowi gospodarstwa rolnego w dniu 24 stycznia 1995 r. Powód cały czas uzewnętrzniał swój żal do pozwanego. Ponadto jako podstawę swojego roszczenia podał przepis art. 897 k.c., który stanowi, że jeżeli po wykonaniu darowizny darczyńca popadnie w niedostatek, obdarowany ma obowiązek, w granicach istniejącego jeszcze wzbogacenia, dostarczać darczyńcy środków, których mu brak do utrzymania odpowiadającego jego usprawiedliwionym potrzebom albo do wypełnienia ciążących na nim ustawowych obowiązków alimentacyjnych. Obdarowany może jednak zwolnić się od tego obowiązku zwracając darczyńcy wartość wzbogacenia. Jednak wskazana podstawa roszczenia nie stanowi podstawy do dochodzenia świadczeń alimentacyjnych, które są uregulowane w kodeksie rodzinnym i opiekuńczym, a zatem roszczenie z art. 897 k.c. stanowi odrębne powództwo, a charakterze niealimentacyjnym i nie może być dochodzone w tym samym postępowaniu. Przed tut. Sądem w Wydziale Cywilnym toczy się sprawa o odwołanie darowizny.

Ponadto nie może ujść uwadze, że powód starał się w toku całego procesu przedstawić pozwanego w jak najgorszym świetle. Natomiast z dokumentów przedłożonych przez pozwanego, jak i z zeznań powołanych w sprawie świadków, bezsprzecznie wynika, że pozwany nigdy nie działał na szkodę ojca, a gospodarstwo rolne zostało przekazane pozwanemu, kiedy był on jeszcze małoletnim dzieckiem, a zatem nie zostało podstępem ojcu odebrane. Ponadto jak wynika z zeznań świadków oraz z przesłuchania pozwanego, to powód stara się przy każdej sposobności dokuczyć pozwanemu i doprowadzał np. do sytuacji, kiedy to pozwany wraz z rodziną, w tym z maleńkim dzieckiem, pozostawali w środku zimy bez prądu i wody. Powyższe zatem wskazuje na głęboki konflikt pomiędzy stronami oraz wskazuje jakimi pobudkami mógł kierować się powód przy wnoszeniu niniejszego powództwa.

Wobec braku zatem wykazania przez powoda podstawowej przesłanki, jaką jest niedostatek po jego stronie, zbędne stało się w niniejszym uzasadnieniu rozstrzyganie kwestii możliwości finansowych pozwanego. Choć należy tylko pokrótce wskazać, że pozwany znajduje się obecnie w trudnej sytuacji, gdyż zawiesił swoją działalność gospodarczą, podejmuje prace dorywcze, jego konkubina nie pracuje, a na utrzymaniu mają dwójkę małoletnich dzieci, a konkubina jest w ciąży. Jednak brak wykazania przez powoda stanu niedostatku powoduje, że szersze wywody w tym zakresie nie są konieczne, a jedynie Sąd chciał zwrócić uwagę na fakt, że pomimo korzystania przez powoda z pomocy syna M. K., którego sytuacja finansowa jest bardzo dobra, postanowił on wystąpić z pozwem przeciwko synowi, który obecnie sam pozostaje w niedostatku.

Na marginesie wskazać również należy, że Sąd oddalił w niniejszym procesie dowody z przedłożonych paragonów fiskalnych, gdyż nie mogą one stanowić dowodu w sprawie, ponieważ nie wynika z nich kto dokonał zakupu określonych produktów spożywczych.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w pkt I sentencji wyroku.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 102 k.p.c.

O kosztach sądowych rozstrzygnięto na podstawie art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 83 ust. 2 w zw. z art. 113 ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U.2010.90.594 z późn. zm.), mając na uwadze, że pozwany osiąga stały dochód z prowadzonej działalności gospodarczej.