Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 stycznia 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Krakowie – Wydział I Cywilny

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2013 r. w Krakowie na rozprawie

sprawy z powództwa M. P.

przeciwko Skarbowi Państwa-Prezesowi Sądu Rejonowego dla Krakowa Podgórza w Krakowie

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie

z dnia 6 września 2012 r. sygn. akt I C 199/10

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od powoda na rzecz Skarbu Państwa- Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa kwotę 5 400zł (pięć tysięcy czterysta złotych) tytułem kosztów postępowania apelacyjnego;

3.  przyznaje od Skarbu Państwa- Sądu Okręgowego w Krakowie adwokatowi J. S. z kancelarii Adwokackiej w K. ul. (...)kwotę 6 642zł (sześć tysięcy sześćset czterdzieści dwa złote) w tym 1 242zł podatku od towarów i usług, tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną powodowi z urzędu w postępowaniu apelacyjnym.

Sygn. akt I ACa 1328/12

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 23 stycznia 2013 r.

Powód M. P. po ostatecznym sprecyzowanym żądaniu pozwu domagał się zasądzenia na swą rzecz od strony pozwanej Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Krakowa - Podgórza w Krakowie na kwoty 600.000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 9 lipca 2009 r. do dnia zapłaty oraz kwoty 8.000.000 zł z odsetkami umownymi od dnia 09.07.2009 r. do dnia zapłaty. Żądanie uzasadniał nieprawidłowym - przewlekłym i nierzetelnym, prowadzeniem postępowań w sprawach rozpoznawanych przed Sądem Rejonowym dla Krakowa – Podgórza w Krakowie do sygn. akt III RC 711/09/P i III RC 710/09/P. Twierdził, że niekorzystny dla niego i przewlekły sposób celowego nieprowadzenia spraw, nieprowadzenia istotnego dowodu z DNA w sprawie o zaprzeczenie ojcostwa, był wynikiem oddziaływania na Sąd przez osoby trzecie. Skutkiem tych działań powód poniósł uszczerbek na zdrowiu w postaci choroby cukrzycy; żądane kwoty stanowić mają zadośćuczynienie za doznaną krzywdę polegającą na rozstroju zdrowia, udokumentowanego zaświadczeniami lekarskim dołączonymi do akt III RC 711/09/P; wskazał, iż swoje roszczenie oparł o treść art. 417 k.c. i nast. a także na przepisach ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o naruszeniu prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu swądowym bez uzasadnionej zwłoki. ( Dz. U. 2004, Nr 179, poz. 1843).

Strona pozwana, reprezentowana przez Prezesa Sądu Rejonowego dla Krakowa – Podgórza w Krakowie, zastępowana przez Prokuratorię Generalną Skarbu Państwa, wnosiła o oddalenie powództwa zarzucając, że powód nie wykazał żadnej z przesłanek odpowiedzialności Skarbu Państwa; zakwestionowała także istnienie i wysokość rzekomej szkody, zarówno majątkowej, jak i niemajątkowej.

Sąd Okręgowy w Krakowie wyrokiem z dnia 6 września 2012 r. oddalił powództwo i zasądził od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 7200 złotych tytułem kosztów procesu, a w uzasadnieniu powołał następujące ustalenia faktyczne i konkluzje:

W dniu 9 lipca 2009 roku powód M. P. złożył w Sądzie Rejonowym dla Krakowa - Podgórza w Krakowie, Wydział III Rodzinny i Nieletnich pozew o zaprzeczenie ojcostwa względem P. P.. Sprawa została zarejestrowana do sygn. akt. III RC 710/09/P. Zarządzeniem z dnia 20 lipca 2009 r. powód został wezwany o uzupełnienie braków fiskalnych i formalnych przedmiotowego pozwu poprzez uiszczenie opłaty sądowej od pozwu w kwocie 200 zł oraz wskazanie imienia, nazwiska i adresu matki dziecka. W dniu 19 sierpnia 2009 r. złożył pismo procesowe, stanowiące odpowiedź na w.w. zarządzenie, w którym wskazał żądane od niego dane dotyczące matki dziecka, jak też złożył wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych. W kolejnych pismach datowanych na dzień 4 września 2009 r. i 23 listopada 2009 r. powód powtórzył te same informacje, o których była mowa wyżej, przy czym dodatkowo zaznaczył, że sprawę założył w dniu 9 lipca 2009 r. i „do dziś cisza”, w związku z tym „włącza dopalacze.” W toku dalszych czynności powód zarządzeniem z dnia 30 listopada 2009 został zobowiązany o uzupełnienie braków formalnych wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych poprzez dołączenie stosownego oświadczenia przedstawiającego jego stan rodzinny, majątkowy i dochody, pod rygorem odmowy uwzględnienie wniosku. Powyższe zarządzenie powód wykonał w dniu 21 grudnia 2009 r., składając do Sądu żądany dokument. W rozpoznaniu przedmiotowego wniosku Sąd Rejonowy dla Krakowa – Podgórza w Krakowie, Wydział III Rodzinny i Nieletnich, sygn. akt III RC 710/09/P, postanowieniem z dnia 30 grudnia 2009 r. odmówił powodowi zwolnienia od kosztów sądowych w całości w oparciu o przepis art. 109 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Wraz z doręczeniem odpisu w.w. postanowienia powód zarządzeniem z dnia 10 maja 2010 r. został wezwany o uiszczenie opłaty sądowej od pozwu w kwocie 200 zł, bez rygoru. Powyższego zarządzenia powód nie wykonał. W dniu 18 stycznia 2010 r. złożył zażalenie na postanowienie z dnia 30.12.2009 r. wraz z wnioskiem o zwolnienie od kosztów sądowych. Postanowieniem z dnia 23 kwietnia 2010 r. Sąd Okręgowy w Krakowie, Wydział XI Cywilny Rodzinny Sekcja d.s. Odwoławczych, sygn. akt XI 1 Cz 130/10, oddalił zażalenie powoda w całości. W dalszych pismach procesowych z dnia 31 maja 2010 r. i 21 czerwca 2010 r. powód nie zgadzał się z decyzją sądu odnośnie odmowy zwolnienia go od kosztów sądowych, jak też przedstawiał swoje krytyczne stanowisko w przedmiocie działania wymiaru sprawiedliwości, ponownie złożył wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych. Dnia 30 czerwca 2010 r. akta sprawy do sygn. III RC 710/09/P zostały wypożyczone do Prokuratury Rejonowej Kraków – Śródmieścia Wschód w związku z zawiadomieniem M. P. o przestępstwo z art. 231 par. 1 k.k., sygn. akt 2 Ds./655/10. Zwrot przedmiotowych akt do sądu nastąpił w dniu 2 lipca 2010 r. Zarządzeniem z dnia 21 grudnia 2010 r. z uwagi na nieuiszczenie przez powoda w zakreślonym terminie wymaganej opłaty od pozwu nastąpił zwrot pozwu. Od powyższego zarządzenia powód w dniu 28 stycznia 2011 r. złożył zażalenie, po raz kolejny domagając się zwolnienia od kosztów sądowych. Na dalszym etapie postępowania postanowieniem z dnia 2 lutego 2011 r. Sąd Rejonowy dla Krakowa – Podgórza w Krakowie, Wydział III Rodzinny i Nieletnich na zasadzie art. 107 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych odrzucił wniosek powoda o zwolnienie od kosztów sądowych. Zarządzeniem z tej samej daty powód został zobowiązany do uzupełnienia braków zażalenia, w tym braku fiskalnego, poprzez uiszczenie opłaty w kwocie 30 złotych pod rygorem odrzucenia zażalenia. Przedmiotowego wezwania skarżący nie wykonał, natomiast w piśmie z dnia 28 lutego 2011 r. złożył zażalenie na zarządzenie z dnia 2.02.2011 r. Postanowieniem z dnia 4 marca 2011 r. Sąd Rejonowy dla Krakowa – Podgórza w Krakowie, Wydział III Rodzinny i Nieletnich odrzucił zażalenie powoda z dnia 28 lutego 2011 r. na postanowienie z dnia 2 lutego 2011 r. w przedmiocie odrzucenia wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych. Od powyższego postanowienia powód w dniu 1 kwietnia 2011 r. wniósł zażalenie. Wobec braków formalnych zażalenia zarządzeniem z dnia 7 kwietnia 2011 r. powód został wezwany o ich uzupełnienie. W odpowiedzi na powyższe powód w piśmie z dnia 2 maja 2011 r. złożył wniosek o ustanowienie dla niego w sprawie pełnomocnika z urzędu. Postanowieniem z dnia 25 maja 2011 r. Sąd Rejonowy dla Krakowa – Podgórza w Krakowie, Wydział III Rodzinny i Nieletnich zwolnił powoda od kosztów sądowych i ustanowił dla M. P. pełnomocnika z urzędu do reprezentowania w sprawie. Zarządzeniem z dnia 2 czerwca 2011 r. Dziekan Okręgowej Rady Adwokackiej w K.wyznaczył dla powoda pełnomocnika z urzędu w osobie adw. Ł. G., po czym w piśmie z dnia 22 czerwca 2011 r. pełnomocnik powoda z urzędu dokonał uzupełnienia zażalenia z dnia 28 stycznia 2011 r. w przedmiocie zarządzenia o zwrocie pozwu, wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. W toku dalszego postępowania zarządzeniem z dnia 5 sierpnia 2011 r. Przewodniczący uchylił zarządzenie z dnia 21 grudnia 2010 r. w przedmiocie zwrotu pozwu. Postanowieniem z dnia 5 września 2011 r. Sąd Rejonowy dla Krakowa – Podgórza w Krakowie, sygn. akt III RC 710/09/P, umorzył postępowania międzyinstancyjne wszczęte na skutek zażaleń powoda M. P. z dnia 28 lutego 2011 r. oraz z dnia 1 kwietnia 2011 r. na zasadzie art. 355 § 1 k.p.c. Odpis powyższego orzeczenia został doręczony pełnomocnikowi powoda w dniu 15 września 2011 r. Pozwanej P. P. w dniu 14 września 2011 r. Dnia 7 października 2011 r. akta sprawy III RC 710/09/P zostały udzielone Sądowi Okręgowemu w Krakowie do sprawy IC 199/10 z powództwa M. P. przeciwko Skarbowi Państwa – Sądowi Rejonowemu dla Krakowa Podgórza w Krakowie o zapłatę w związku terminem rozprawy wyznaczonym na dzień 11 października 2011 r. Akta zwrócono w dniu 7 grudnia 2011 r. Zarządzeniem z dnia 4 stycznia 2011 r. s. referent wyznaczył w sprawie termin rozprawy na dzień 24 stycznia 2012 r., godz. 12.00. Na rozprawie w dniu 24 stycznia 2012 r. stawili się pozwana - P. P., pełnomocnik powoda z urzędu apl. adwokacki Z. M. z upoważnienia adw. Ł. G. oraz prokurator Małgorzata Osuchowicz. Powód nie stawił się, celem jego wezwania do osobistego stawiennictwa Sąd postanowił odroczyć rozprawę na dzień 21 lutego 2012 r., godz. 10.30. W piśmie z dnia 1 lutego 2012 r. M. P. złożył zażalenie na postanowienie z dnia 5 września 2009 r. W dalszej korespondencji do Sądu - pismo z dnia 7 lutego 2012 r. – powód zwracał się o udzielenie akt do czytelni, jak też składał wnioski dowodowe. Wyrokiem z dnia 21 lutego 2012 r. Sąd Rejonowy dla Krakowa – Podgórza w Krakowie, Wydział III Rodzinny i Nieletnich, sygn. akt III RC 710/09/P, w sprawie z powództwa M. P. przeciwko P. P. o zaprzeczenie ojcostwa w oddalił powództwo w całości i orzekł o kosztach procesu. W dniu 29 lutego 2012 r. powód wniósł kolejne pismo procesowe w sprawie wskakując, iż jest to „zażalenie”. W treści w.w. pisma domagał się zmiany składu sędziowskiego oraz przeniesienia sprawy do innego sądu w Krakowie, jak też wniósł o zmianę ustanowionego dla niego pełnomocnika z urzędu. Wniosek o zmianę pełnomocnika (z adwokata na radcę prawnego) ponowił w piśmie z dnia 4 kwietnia 2012 r., które także opatrzył nagłówkiem „zażalenie”. W dalszych pismach procesowych z dnia 12 marca 2012 r., 3 kwietnia 2012 r. i 11 kwietnia 2012 r. powód wnioskował o udzielenie akt do czytelni od dnia 13 – 16 marca 2012 r., w dniach 4, 5, 6 i 10 kwietnia 2012 r., od dnia 12 – 17 kwietnia 2012 r. Zgłaszając się do czytelni w dniu 13 marca 2012 r. powód odmówił okazania pracownikowi sądu dokumentu potwierdzającego tożsamość, celem weryfikacji jego danych i udzielenia akt wglądu, w konsekwencji czego odmówiono mu zapoznania się z aktami. Postanowieniem z dnia 19 kwietnia 2012 r. Sąd Rejonowy dla Krakowa – Podgórza w Krakowie, Wydział III Rodzinnych i Nieletnich, sygn. akt III RC 710/09/P, odrzucił zażalenie powoda z dnia 1 lutego 2012 r. od postanowienia z dnia 5 września 2011 r. W dniu 5 czerwca 2012 r. Sąd Rejonowy dla Krakowa – Podgórza w Krakowie w sprawie sygn. akt III RC 710/09/P, wydał postanowienia o sprostowaniu wyroku z dnia 12 lutego 2012 r. oraz postanowienia z dnia 19 kwietnia 2012 r. Dnia 16 lipca 2012 r. wydano zarządzenie o przedłożeniu akt Sądowi Okręgowemu w Krakowie, Wydział XI Cywilny Rodzinny wraz z apelacją powoda od wyroku z dnia 21 lutego 2012 r.

W sprawie do sygn. akt III RC 711/09/P Sądu Rejonowego dla Krakowa - Podgórza w Krakowie powód wniósł dnia 9 lipca 2009 r. pozew o alimenty przeciwko córce P. P.. W dniu 11 września 2009 r. odbyła się pierwsza rozprawa, na której stawił się powód. Pozwana nie stawiła się, wezwanie nie zostało doręczone z uwagi na zmianę miejsca zamieszkania pozwanej. W piśmie z dnia 7 października 2009 r. powód wskazał prawidłowy adres pozwanej, na który został jej doręczony odpis pozwu oraz wezwanie na kolejną rozprawę, która odbyła się w dniu 22 stycznia 2010 r. W piśmie z dnia 11 stycznia 2010 r. powód złożył skargę – „zażalenie” na działanie sądu. Swoje zastrzeżenia i uwagi pod adresem sądu składał w dalszych pismach procesowych „wniosek o ściganie”, wniosek „o zmianę składu sędziowskiego”. Postanowieniem z dnia 29 stycznia 2010 r. został dla powoda ustanowiony pełnomocnik z urzędu. Zarządzeniem z dnia 2 marca 2010 r. Dziekan Okręgowej Rady Adwokackiej w K. wyznaczył dla powoda pełnomocnika z urzędu w osobie adw. B. S.. Postanowieniem z dnia 24 marca 2010 r. Sąd Rejonowy dla Krakowa Podgórza w Krakowie, sygn. akt III RC 711/09/P, oddalił wiosek powoda o wyłączenie sędziego. Od powyższego postanowienia powód złożył w dniu 7 kwietnia 2010 r. zażalenie obarczone brakami, o których uzupełnienie sąd wezwał pełnomocnika powoda adw. B. S. zarządzeniem z dnia 26 kwietnia 2010 r. Zażalenie powoda z dnia 7 kwietnia 2010 r. na postanowienie z dnia 24 marca 2010 r. Sąd Rejonowy dla Krakowa – Podgórza w Krakowie odrzucił postanowieniem 27 maja 2010 r. Przedmiotowe postanowienie powód zaskarżył zażaleniem z dnia 27 lipca 2010 r. Postanowieniem z dnia 28 lipca 2010 r. Sąd Rejonowy dla Rejonowy dla Krakowa – Podgórza w Krakowie odrzucił w.w. zażalenie. Na co powód również wniósł w dniu 27 lipca 2010 r. zażalenie, następnie odrzucone przez tenże Sąd postanowieniem wydanym w dniu 28 lipca 2010 r. W kolejnym piśmie procesowym z dnia 20 sierpnia 2010 r., określonym przez powoda jako zażalenie, M. P. po raz kolejny złożył wniosek o wyłączenie sędziego. Wobec braków w.w. pisma przewodniczący zarządzeniem z dnia 2 września 2010 r. zobowiązał powoda do ich usunięcia. W odpowiedzi na powyższe powód wniósł, kolejne zażalenie. Z uwagi na zażalenie i wnioski składane przez powoda Sąd odroczył rozprawę wyznaczoną na dzień 24 września 2010 r. W toku dalszego postępowania powód złożył wniosek o zmianę pełnomocnika z urzędu. W kolejnych pismach ponowił także swój wniosek o wyłączenie sędziego. Ostatecznie w piśmie z dnia 28 października 2010 r. Dziekan Okręgowej Rady Adwokackiej w K. odmówił powodowi zmiany pełnomocnika z urzędu. Następnie zarządzeniem z dnia 10 listopada 2010 r., wobec nieuzupełnienia braków formalnych wniosku o wyłączenie sędziego zarządzono jego zwrot. Następnie powód złożył wniosek, w którym domagał się przekazania sprawy do Sądu Rejonowego dla Krakowa - Nowej Huty, jako miejscowo właściwego. Postanowieniem z dnia 18 lutego 2011 r. Sąd odrzucił wniosek powoda o wyłączenie sędziego i oddalił wniosek o przekazanie sprawy do Sądu Rejonowego dla Krakowa - Nowej Huty w Krakowie. Wyrokiem z dnia 18 lutego 2011 r. Sąd Rejonowy dla Krakowa – Podgórza w Krakowie, Wydział III Rodzinny i Nieletnich, sygn. akt III RC 711/09/P w sprawie z powództwa M. P. przeciwko P. P. o alimenty oddalił powództwo i orzekł o kosztach procesu. Sąd Okręgowy w Krakowie XI Wydział Cywilny – Rodzinny Sekcja ds. Odwoławczych wyrokiem z dnia 5 lipca 2011 r., sygn . akt XI 1Ca 268/11, oddalił apelację powoda od wyroku z dnia 18 lutego 2011 r.

Lekarz medycyny wystawiający zaświadczenie lekarskie z dnia 08.04.2012 r. stwierdził u powoda liczne schorzenia, w tym cukrzycę drugiego stopnia, nadciśnienie tętnicze, zaburzenia lipidowe, przewlekłe zapalenie migdałków. Powód z powodu cukrzycy leczy się od 2002 r.

Sąd oddalił wniosek powoda o dołączenie do sprawy akt wskazanych w piśmie dnia 17 lipca 2011 r. tj. o sygn. III RC 1864/85/P, III RC 1496/99/P, III RC 526/08/P, III RC 918/00/P, III RC 848/01/P, III RC 751/02/P, III RC 717/03/P, III RC 1050/03/P, III RC 1460/03/P, III RC 585/04/P, III RC 248/05/P, III RC 1110/05/P, III RC 1167/05/P, III RC 311/06/P, III RC 346/06/P, III RC 739/06/P, gdyż powód nie wskazał, które konkretnie dokumenty z tych akt są wnioskowane jako dowód w sprawie, jak też w ogóle nie sprecyzował tezy dowodowej, wskazującej jakie okoliczności zamierza nimi wykazać.

Nadto Sąd oddalił wniosek powoda o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego lekarza sądowego z zakresu psychiatrii oraz chorób wewnętrznych na okoliczność wskazania stanu zdrowia powoda w okresie od lipca 2009 r. do chwili obecnej oraz ustalenia czy stan zdrowia powoda uległ pogorszeniu i czy pogorszenie to można wiązać z sytuacją stresową w związku prowadzaniem spraw o sygn. akt III RC 711/09/P i III RC 710/09/P, albowiem powód nie wykazał by zachowanie pozwanego (działanie/ zaniechanie) przy wykonywaniu władzy publicznej było niezgodne z prawem, stąd badanie szkody, jej rozmiarów oraz związku przyczynowego okazało się zbędne.

Wobec nieusprawiedliwionego niestawiennictwa powoda na rozprawie w dniu 6 września 2012 r. Sąd pominął dowód z przesłuchania powoda w charakterze strony.

W ocenie Sądu powód nie wykazał żadnej z przesłanek odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanego Skarbu Państwa, co skutkowało oddaleniem powództwa. Jak wynika z ustaleń faktycznych postępowania sądowe Sądu Rejonowego dla Krakowa - Podgórza w Krakowie w sprawach do sygn. III RC 710/09/P i III RC 711/09/P podjęte były w związku ze złożonymi przez powoda pozwami, które obarczone były brakami formalnymi, jak brak uiszczenia opłaty sądowej do pozwu, czy brak adresu pozwanej. Czynności podejmowane w tych postępowaniach były zgodne z przepisami obowiązujących procedur. Powód był informowany i pouczany przez sąd o wymogach formalnych składania pism procesowych, niejednokrotnie nie godząc się decyzją sądu składał „zażalenia” i wnioski – o wyłączenie sędziego, zmianę pełnomocnika, przekazanie sprawy do innego sądu, które wymagały rozpoznania. Podejmowanie dodatkowych czynności, wywołanych wyłącznie działaniem powoda, który składał liczne wnioski, powodowało wydłużenie czasu do zakończenia postępowania i wydania orzeczenia końcowego. Dlatego też niesłuszne jest twierdzenie powoda, jakoby pozwany nie chce prowadzić jego spraw oraz że żadna sprawa z jego udziałem nie została w sposób prawidłowy przez pozwanego załatwiona. Abstrahując od tego, czy żądania powoda w wymienionych sprawach miały podstawę faktyczną i prawną, należy stwierdzić, iż prawo do sądu przysługuje każdemu obywatelowi, ale w granicach zakreślonych przez przepisy prawa.

Za nie mające potwierdzenia w rzeczywistości należało uznać twierdzenia powoda o wpływie osób trzecich na działania Sądu. Twierdzenia te są gołosłowne, nie poparte jakimkolwiek dowodem.

Powód nie wykazał, aby zachowanie Sądu Rejonowego dla Krakowa – Podgórza w Krakowie nosiło cechy bezprawności, nie udowodnił, iż po jego stronie powstało roszczenie odszkodowawcze przeciwko pozwanemu Skarbowi Państwa. A zatem skoro roszczenie o naprawienie szkody w ogóle nie powstało to należało je ocenić jako całkowicie bezzasadne.

Na marginesie Sąd Okręgowy wskazał, że z dokumentacji medycznej powoda nie wynika, aby choroba cukrzyca, na którą cierpi, pozostawała w adekwatnym związku przyczynowym z zachowaniem pozwanego. Treść zaświadczenia lekarskiego z dnia 8.04.2010 r. (...) Przychodnia (...) w K. wskazuje, że rzeczone problemy zdrowotne powoda pojawiły się znacznie wcześniej niż zdarzenia, na których powód opierał odpowiedzialność pozwanego. Objawy choroby zostały stwierdzone u powoda w 2002 r., natomiast pozwy w sprawach sygn. akt III RC 710/09/P i III RC 711/09/P powód złożył do sądu dopiero w roku 2009 r. Nie może być zatem również mowy o adekwatnym związku przyczynowym, pomiędzy ewentualną szkodą powoda w postaci rozstroju zdrowia oraz działania funkcjonariusza, któremu by można przypisać cechę bezprawności.

O kosztach postępowania rozstrzygnął Sąd Okręgowy na zasadzie art. 98 § 1 i 3 i art. 99 k.p.c. oraz § 2 ust. 3 i § 6 pkt 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( Dz. U. nr 163, poz. 1348 ze zm.) przyznając od powoda na rzecz Skarbu Państwa – Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa kwotę 7.200 zł tytułem zastępstwa procesowego – w taryfowej minimalnej stawce liczonej od wartości przedmiotu sporu.

Wyrok powyższy zaskarżył w całości powód apelacją, wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania, ewentualnie o zmianę wyroku i uwzględnienie żądania pozwu. Zarzucił naruszenie przepisów prawa procesowego poprzez błędne ustalenie stanu faktycznego i nieuwzględnienie dowodu z przesłuchania powoda jako strony, jak i nie przeprowadzenie dowodu z opinii biegłych lekarzy „odpowiednich specjalności”.

W pisemnej odpowiedzi na apelację strona pozwana wniosła o oddalenie apelacji i o zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja jest bezzasadna, bowiem podniesione w niej zarzuty, sprowadzające się do twierdzenia o naruszeniu przepisów prawa procesowego, są chybione i nie mogą skutkować jej uwzględnieniem. Apelujący nie wskazał, jakie konkretnie przepisy prawa procesowego zostały naruszone, jednakże oczywiście nie zwalnia to sądu drugiej instancji do oceny tak postawionego zarzutu (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 czerwca 2010 r. V CSK 448/09, LEX nr 677914). Skarżącemu niedwuznacznie chodzi o to, że nie przeprowadzono dowodu z jego zeznań jako strony, jak też nie przeprowadzono dowodu z opinii biegłych lekarzy „odpowiednich specjalności”, o czym jeszcze będzie mowa niżej. Na wstępie jednak należy zaznaczyć, że ustalony w postępowaniu pierwszoinstancyjnym stan faktyczny, wyżej za Sądem Okręgowym przytoczony, nie został skutecznie zakwestionowany. Na ten temat apelujący nie stawia zarzutu, co nie dziwi, skoro ustalenia poczynione zostały w oparciu o dowody znajdujące się w aktach obu przedmiotowych spraw, obrazujące przebieg postępowania w nich; prawdziwości tych dokumentów urzędowych apelujący nie kwestionuje. Przy akceptacji i recypowaniu tak ustalonego (można przyjąć, że niespornego) stanu faktycznego należy jedynie rozważyć, czy ten stan faktyczny był wystarczający do wyrokowania o roszczeniach powoda, domagającego się zasądzenia wysokiego zadośćuczynienia (a może i odszkodowania, bo tego dokładnie niewyartykułowano) z tytułu twierdzonego rozstroju zdrowia i uszczerbku na zdrowiu związanego z cukrzycą, wiązanych przez powoda z „nieprawidłowym i przewlekłym” prowadzeniem obu wskazywanych spraw. Powód niedwuznacznie określał podstawę prawną swych roszczeń, wskazując na przepis art. 417 k.c. i nast., jak też odwołał się do ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w (…)postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz.U. z 2004 r. Nr 179, poz. 1843 ze zm.). W pierwszej zatem kolejności należało zatem rozważyć, czy opisanemu w stanie faktycznym procedowaniu Sądu w obu przedmiotowych sprawach można skutecznie przypisać niezgodne prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej, w rozumieniu art. 417 § 1 k.c., w aspekcie przepisów powołanej ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. (art. 14 i 16). Według art. 2 ust. 2 tej ustawy, dla stwierdzenia, czy w sprawie doszło do przewlekłości postępowania, należy w szczególności ocenić terminowość i prawidłowość czynności podjętych przez sąd, w celu wydania w sprawie rozstrzygnięcia co do istoty. Mając na względzie ustalony stan faktyczny, należy zgodzić z konkluzją Sąd Okręgowego ( nota bene nie zakwestionowaną), że czynności podejmowane w obu sprawach były zgodne z przepisami obowiązujących procedur; powód wniósł pozwy obarczone brakami formalnymi, pouczany był i informowany o wymogach formalnych składania pism procesowych, niejednokrotnie nie godząc się ze stanowiskiem Sądu składał zażalenia i wnioski, jak na przykład o wyłączenie sędziego czy zmianę swego pełnomocnika z urzędu, przekazanie sprawy do innego sądu, itd. Takie zachowanie powoda, choć miał oczywiście do tego prawo, skutkowało wydłużeniem toku postępowania i wydłużeniem czasu do wydania merytorycznego orzeczenia, jednakże nie można za to skutecznie przyjmować, że Sąd prowadził w sposób nieuzasadniony postępowania w obu sprawach przewlekle, działając niezgodnie z prawem czy bezzasadnie zaniechując podejmowania czynności. Za nie mające potwierdzenia w rzeczywistości należało też uznać twierdzenie powoda o wpływie jakichś osób trzecich na działania sądu, bo nic takiego nie wykazano. Skoro więc nie wykazano, by działania Sądu nosiły cechy bezprawności, to już zebrany materiał dowodowy dawał podstawę do wydania wyroku tej treści, jak wyrok zaskarżony (oddalenie powództwa).

Można było oczywiście przeprowadzić także i dowód z przesłuchania powoda w charakterze strony, choć dowód ten ma wyłącznie charakter subsydiarny i powód był wcześniej słuchany informacyjnie, jednakże nie wpłynęłoby to zapewne na zmianę wspomnianej konkluzji co do bezzasadności powództwa. Powód, o czym należy pamiętać, sam niejako pozbawił się możliwości przeprowadzenia dowodu z jego przesłuchania, skoro wezwany do osobistego stawiennictwa celem przesłuchania, na wyznaczony w tym celu termin rozprawy nie stawił się bez usprawiedliwienia.

Trafne jest też stanowisko Sądu I instancji odnośnie braku podstaw do przeprowadzania dowodu z opinii biegłego lekarza z zakresu psychiatrii oraz chorób wewnętrznych na okoliczność wykazania stanu zdrowia powoda w okresie od lipca 2009 roku oraz ustalenia, czy stan ten uległ pogorszeniu i czy ewentualne pogorszenie można wiązać z sytuacją stresową w związku z prowadzeniem obu przedmiotowych spraw sądowych. Skoro bowiem powód nie wykazał, by zachowanie strony pozwanej (działanie bądź zaniechanie) przy wykonywaniu władzy publicznej było niezgodne z prawem, to badanie szkody, jej rozmiarów oraz związku przyczynowego było zbędne. Trafna jest tu uwaga zawarta w odpowiedzi na apelację, że związek schorzeń powoda z obu przedmiotowymi sprawami nie został nawet uprawdopodobniony. Powód wszczął dziesiątki postępowań sądowych, a jak marginalnie wskazał Sąd I instancji w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, to według dokumentacji lekarskiej problemy zdrowotne powoda pojawiły się znacznie wcześniej niż zdarzenia, na których opierał odpowiedzialność strony pozwanej.

W tym stanie rzeczy, oddalając apelację jako z przyczyn wyżej wskazanych nieuzasadnioną, Sąd Apelacyjny orzekł jak w sentencji na podstawie art. 385 k.p.c., orzeczenie o kosztach postępowania apelacyjnego opierając na przepisie art. 98 k.p.c., a gdy chodzi o chodzi o wynagrodzenie pełnomocnika powoda z urzędu – także na art. 29 Prawa o adwokaturze (koszty i wspomniane wynagrodzenie zasądzono na podstawie norm przewidzianych dla profesjonalnych pełnomocników w postępowaniu apelacyjnym według stawki minimalnej, zwiększając wynagrodzenie pełnomocnika powoda z urzędu o stawkę 23 % podatku od towarów i usług).