Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 czerwca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 18 czerwca 2014 r. w Gliwicach

sprawy A. Ł. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C.

o ustalenie kapitału początkowego, prawo do emerytury

na skutek odwołania A. Ł. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C.

z dnia 12 lutego 2014 r. nr (...)

7 lutego 2014 r. nr (...)

1.  oddala odwołanie od decyzji z 12 lutego 2014 roku;

2.  zmienia decyzję z 7 lutego 2014 roku częściowo w ten sposób, że do ustalenia wartości kapitału początkowego przyjmuje 235 miesięcy okresów składkowych i 63 miesiące okresów nieskładkowych .

(-) SSO Patrycja Bogacińska-Piątek

Sygn. akt: VIII U 439/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 7 lutego 2014r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. dokonał ponownego ustalenia kapitału początkowego dla ubezpieczonego A. Ł. (1). W treści decyzji ZUS wskazał, że do ustalenia wartości kapitału początkowego uwzględnił na dzień 1 stycznia 1999r. 19 lat, 4 miesiące i 15 dni (232 miesiące) okresów składkowych oraz 5 lat, 6 miesięcy i 3 dni okresów nieskładkowych (66 miesięcy).

Natomiast decyzją z dnia 12 lutego 2014r. ZUS odmówił ubezpieczonemu A. Ł. (1) prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym z tytułu pracy górniczej wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pod ziemią. Powołując się na art. 184 w związku z art. 39 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, organ rentowy wskazał, że ubezpieczony nie udowodnił 5 – letniego okresu pracy wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pod ziemią, a jedynie 9 miesięcy i 28 dni takiej pracy, nie osiągnął wymaganego wieku emerytalnego i 25-leteniego okresu składkowego i nieskładkowego.

Ubezpieczony zaskarżył powyższe decyzje, wnosząc o ich zmianę i uwzględnienie w zakresie ustalonego stażu emerytalnego - 235 miesięcy okresów składkowych i 63 miesięcy nieskładkowych, a w zakresie prawa do emerytury górniczej – uznanie 6 lat pracy stale i pełnym wymiarze czasu pracy pod ziemią na podstawie wykazu dniówek zjazdowych KWK (...), dołączonych do odwołania.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko. ZUS wskazał podstawę prawną wydanych decyzji, przyczyny zmian ustaleń dotyczących okresów składkowych i nieskładkowych.

Ubezpieczony na rozprawie w dniu 18 czerwca 2014r. złożył oświadczenie o cofnięciu odwołania od decyzji z dnia 7 lutego 2014r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach ustalił, co następuje:

Ubezpieczony A. Ł. (1) urodził się (...)

W latach od 15 maja 1980r. do 31 grudnia 1990r. pracował w KWK (...) w R., na stanowisku początkowo inspektora inwestycji urządzeń maszynowych (dół i powierzchnia), a od 1 kwietnia 1988r. jako starszy inspektor urządzeń maszynowych (dół).

W dniu 21 stycznia 2014r. złożył wniosek o ponowne ustalenie wartości kapitału początkowego i o emeryturę w obniżonym wieku emerytalnym z tytułu wykonywania pracy górniczej pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu pracy przez okres co najmniej 5 lat.

Ubezpieczony jest członkiem OFE, złożył wniosek o przekazanie zgromadzonych na rachunku środków, za pośrednictwem zakładu, na dochody budżetu państwa. Pozostaje nadal w zatrudnieniu w Zakładzie (...) C..

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. prawomocną decyzją z dnia 17 maja 2011r. ponownie ustalił kapitał początkowy na dzień 1 stycznia 1999r., przyjmując okresy składkowe w wymiarze 235 miesięcy i nieskładkowe w wymiarze 63 miesięcy. Następnie, decyzją z dnia 7 lutego 2014r., po ponownym przeliczeniu z urzędu wartości kapitału początkowego, w związku z ujawnieniem błędu przy wcześniejszym przeliczeniu okresów składkowych, ZUS ustalił ponownie wymiar okresów składkowych przyjmując 232 miesięcy składkowych i 66 miesięcy nieskładkowych. Nie uległ zmianie wwpw ustalony na poziomie 219,50% z 10 kolejnych lat kalendarzowych 1981-1990.

Wyłączenie 3 miesięcy z wymiaru okresów składkowych i doliczenie ich do okresów nieskładkowych było konsekwencją dokonanych przez ZUS ustaleń, iż w okresie prowadzenia przez ubezpieczonego działalności gospodarczej od 1 lipca 1993r. do 14 maja 1997r., korzystał on z zasiłków chorobowych, tj.: od 11 marca do 14 czerwca 1964r., od 12 września do 20 października 1994r., od 31 stycznia do 18 marca 1995r., od 11 stycznia do 20 marca 1996r., które to okresy należało zgodnie z obowiązującymi przepisami wyłączyć z okresów składkowych i uwzględnić do okresów składkowych.

ZUS w dniu 12 lutego 2014r. wydał zaskarżoną decyzję odmawiającą ubezpieczonemu prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym z tytułu wykonywania pracy górniczej stale i w pełnym wymiarze czasu pod ziemią przez okres co najmniej 5 lat.

Ustalono, że na dzień 1 stycznia 1999r. ubezpieczony legitymuje się stażem pracy w wymiarze 24 lat, 10 miesięcy i 16 dni. Za udowodnione okresy pracy górniczej wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy organ rentowy przyjął 9 miesięcy i 28 dni, na podstawie wykazu zjazdów za okres od 1 stycznia 1985r. do 31 grudnia 1990r.

Uwzględnił następujące miesiące:

wrzesień-listopad 1985r., lipiec 1986r., wrzesień 1986r., sierpień 1987, luty 1988r. (28 dni), wrzesień 1989r., grudzień 1989r., sierpień 1990r., gdyż w tych miesiącach ilość dniówek zjazdowych po doliczeniu okresu urlopu lub pobierania zasiłku chorobowego pokrywała się z ilością dni roboczych. Zatem tylko w ww. miesiące, w ocenie ZUS, A. Ł. (1) pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pod ziemią.

W pozostałe miesiące, jak wynika z wykazu dniówek zjazdowych, wykonywał pracę pod ziemią przeciętnie po 13-15 dni w przeciętnie 22-24 dniowym (dni robocze) miesiącu.

W toku sprawy ubezpieczony, w celu udowodnienia posiadanego 25-letniego ogólnego stażu pracy przedłożył dokumenty potwierdzające wykonywanie przez niego pracy w okresie od 19 lipca 1971r. do 30 września 1971r. w Hucie (...) w B. na stanowisku starszego majstra przy przerobie i wysyłce żużla przez brygadę roboczą Powiatowego Zarządu Dróg (...): zeznania świadka E. M., dokument Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w P. – (...) wysłany do ubezpieczonego z umowami o pracę celem ich podpisania oraz angaż w Hucie (...) w B.. Ubezpieczony oświadczył, iż dokumentacji osobowej z tego okresu zatrudnienia nie odnaleziono ani w (...) S.A. w K. (gdzie przekazano akta personalne pracowników Huty (...)) ani w archiwum zakładowym (...) w P..

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie akt rentowych, dokumentów złożonych przez ubezpieczonego: informacji z (...) S.A. z dnia 31 października 2012r. (k.11), informacji z Urzędu Miasta i Gminy w P. z dnia 23 lutego 2009r. (k. 12), zeznania świadka E. M. (k.14), oświadczenie ubezpieczonego o braku dokumentacji (k.14), pismo (...) z dnia 19 lipca 1971r. (k.15), angaż w Hucie (...) w B. (k.16).

Zgromadzony materiał dowodowy Sąd uznał za kompletny i spójny oraz wystarczający do poczynienia ustaleń faktycznych i rozstrzygnięcia sprawy. Sąd nie analizował okresu pracy ubezpieczonego od 19 lipca 1971r. do 30 września 1971r., gdyż ze względu na wyniki przeprowadzonego postępowania i zgromadzony materiał dowodowy, było to niecelowe.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego od decyzji z dnia 12 lutego 2014r. nie zasługuje na uwzględnienie.

Natomiast na uwzględnienie zasługuje odwołanie od decyzji z dnia 7 lutego 2014r.

Na wstępie rozważań, należy odnieść się do oświadczenia odwołującego o cofnięciu odwołania od decyzji z dnia 7 lutego 2014r. Sąd uznał bowiem dokonane oświadczenie za niedopuszczalne, gdyż uznanie tej czynności za skuteczną, wobec oczywiście uzasadnionych roszczeń odwołującego, naruszyłoby jego słuszny interes.

Zgodnie bowiem z art. 469 k.p.c., Sąd uzna zawarcie ugody, cofnięcie pozwu, sprzeciwu lub środka odwoławczego oraz zrzeczenie się lub ograniczenie roszczenia za niedopuszczalne także wówczas, gdyby czynność ta naruszała słuszny interes pracownika lub ubezpieczonego. Sąd podziela pogląd SN, iż sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych słusznym interesem ubezpieczonego - w rozumieniu art. 469 k.p.c. - jest szybkie i skuteczne nabycie świadczeń z systemu ubezpieczeń społecznych, zaś cofnięcie odwołania od decyzji naruszałoby ów interes wówczas, gdyby rozważenie wszystkich okoliczności sprawy doprowadziło do wniosku, że po rozpoznaniu sprawy przez sąd ubezpieczony uzyskałby pozytywne rozstrzygnięcie (patrz: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 4 września 2012 r. I UK 141/12; por. postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 17 stycznia 1997 r., I PKN 74/96, OSNAPiUS 1997 nr 17, poz. 318 oraz z dnia 13 maja 1999 r., II UKN 614/98, OSNAPiUS 2000 nr 14, poz. 563).

Podstawę prawną zaskarżonej decyzji z dnia 7 lutego 2014r. stanowią przepisy art. 173-175 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t. j. Dz.U. z 2009r., Nr 153, poz. 1227).

Stosownie do treści art. 173 ust. 1, dla ubezpieczonych urodzonych po dniu
31 grudnia 1948r., którzy przed dniem wejścia w życie ustawy, opłacali składki na ubezpieczenie społeczne lub za których składki opłacali płatnicy składek, ustala się kapitał początkowy.

W myśl ust. 3 wartość kapitału początkowego ustala się na dzień wejścia w życie ustawy.

Zgodnie z art. 174 ust. 1 ustawy kapitał początkowy ustala się na zasadach określonych w art. 53, z uwzględnieniem ust. 2-12.

Przy ustalaniu kapitału początkowego, zgodnie ust. 2 art. 174 ustawy przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy:

1) okresy składkowe, o których mowa w art. 6;

2)okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 5;

3)okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 1-3 i 6-12, w wymiarze nie większym niż określony w art. 5 ust. 2.

Zgodnie z art. 7 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych okresami nieskładkowymi są następujące okresy:

1)pobierania:

a)wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wypłaconego na podstawie przepisów Kodeksu pracy,

b)zasiłków z ubezpieczenia społecznego: chorobowego lub opiekuńczego,

c)świadczenia rehabilitacyjnego,

d)świadczeń wymienionych w lit. b i c po ustaniu obowiązku ubezpieczenia;

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie, w odniesieniu do decyzji z dnia 7 lutego 2014r. był wymiar uwzględnionych ubezpieczonemu do obliczenia kapitału początkowego okresów składkowych i nieskładkowych. Organ rentowy w decyzji z dnia 7 lutego 2014r., zmienił z urzędu wymiar tych okresów i uwzględnił przy obliczaniu kapitału początkowego jako okresy nieskładkowe – okresy pobierania zasiłku chorobowego w czasie prowadzenia działalności gospodarczej przez ubezpieczonego od 1 lipca 1993r. do 14 maja 1997r., wcześniej zaliczone do okresów składkowych. Odwołujący domagał się uznania wymiaru okresów ustalonych wcześniej wydaną prawomocną decyzją z dnia 17 maja 2011r.

Zdaniem Sądu, żądanie odwołującego zasługuje na uwzględnienie. Pomimo bowiem, iż ZUS błędnie przeliczył okresy składkowe i nieskładkowe, co sam podnosił w odpowiedzi na odwołanie, to jednak nie było podstaw prawnych do zmiany uprzednio wydanej prawomocnej decyzji.

Organ rentowy dokonał ponownego przeliczenia wymiaru kapitału początkowego w oparciu o treść art. 114 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, zgodnie z którym prawo do świadczeń lub ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub na ich wysokość. Jeżeli prawo do świadczeń lub ich wysokość ustalono orzeczeniem organu odwoławczego, organ rentowy na podstawie dowodów lub okoliczności, o których mowa w ust. 1 wydaje we własnym zakresie decyzję przyznającą prawo do świadczeń lub podwyższającą ich wysokość (art. 114 ust. 2 pkt 1).

Wyniki przeprowadzonego postępowania jednoznacznie wykazały, iż w niniejszej sprawie nie zachodziły podstawy do wznowienia postępowania w wyżej wymienionym trybie. Zgodnie z utrwalonym poglądem orzeczniczym, nie do zaakceptowania jest sytuacja, w której organ rentowy powołując się na treść art. 114 ust. 1 u.e.r.f.u.s. zmienia decyzję przyznającą uprzednio prawo do świadczenia, czy jego wysokość jedynie dlatego, że inaczej ocenił materiał dowodowy zebrany w poprzednim postępowaniu. (wyrok Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 27 czerwca 2013 r. III AUa 322/13

Ujawnienie przez organ rentowy, w trakcie rozpoznania wniosku ubezpieczonego o emeryturę, że dotychczasowe ustalenia w zakresie wymiaru kapitału początkowego były błędne (jako że w okresie prowadzenia działalności gospodarczej od 1 lipca 1993r. do 14 maja 1997r. ubezpieczony korzystał z zasiłków chorobowych, które to okresy ZUS błędnie doliczył do okresów składkowych, zamiast nieskładkowych), nie stanowi przewidzianej co do zasady w art. 114 ust. 1 u.e.r.f.u.s. "nowości" (okoliczności) mogącej uzasadniać wydanie nowej decyzji.

Zgodnie z ugruntowaną linią orzeczniczą, „nowe dowody lub ujawniono okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub na ich wysokość” należy interpretować jako okoliczności nieznane organowi rentowemu, ale istniejące przed wydaniem decyzji, ujawnione natomiast dopiero po uprawomocnieniu się decyzji. (por. Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 5 listopada 2009 r. II UK 87/09; Wyrok Sądu Apelacyjnego w P. z dnia 16 lutego 2007 r. III AUa 1233/05; Wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 11 września 2013 r. III AUa 2146/12; wyrok SN z dnia 21 września 2010r. III UK 94/09). W przedmiotowej sprawie, okoliczność uznania okresów korzystania z zasiłku chorobowego za okresy składkowe, nie posiada przymiotu nowości w ww. rozumieniu, i była znana organowi rentowemu przed wydaniem decyzji, a jej nieujawnienie było konsekwencją błędu, przeoczenia organu rentowego, co zostało zweryfikowane dopiero w toku rozpoznania wniosku ubezpieczonego z 21 stycznia 2014r. o emeryturę. Oczywistym jest, że niedołożenie staranności przez ZUS i w konsekwencji błąd w ustaleniach wymiaru okresów składkowych, nie powinien obciążać negatywnymi konsekwencjami ubezpieczonego i stanowić podstawy do zastosowania instytucji wznowienia postępowania przed organem rentowym, wzruszenia prawomocnej decyzji i wydania nowej decyzji w oparciu o art. 114 ust. 2.

W konsekwencji Sąd uznał, iż zaskarżona decyzja z dnia 7 lutego 2014r. nie jest prawidłowa i orzekł o jej zmianie zgodnie z żądaniem odwołującego.

Przedmiotem sporu w odniesieniu do decyzji z dnia 12 lutego 2014r. pozostawało natomiast ustalenie, czy ubezpieczony spełnia przesłanki do nabycia emerytury wcześniejszej z tytułu obniżonego wieku w związku z wykonywaniem pracy górniczej (art. 184 w zw. z art. 39).

Zgodnie z art. 184 w zw. z art. 39 ustawy o z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U 2013r. poz. 1440 j.t.) ubezpieczonemu urodzonemu po dniu 31 grudnia 1948 r. niespełniającemu warunków wymaganych do uzyskania górniczej emerytury na podstawie art. 50a, emerytura przysługuje jeżeli :

1)osiągnął wiek emerytalny - ustalany w ten sposób, że za każdy pełny rok pracy górniczej wykonywanej stale i pełnym wymiarze czasu pracy pod ziemią obniża się powszechnie obowiązujący wiek emerytalny dla mężczyzn - 65 lat - o 6 miesięcy.

2) udokumentował do dnia 31 grudnia 1998r. wymagany okres zatrudnienia wynoszący łącznie z okresami składkowymi i nieskładkowymi 25 lat dla mężczyzn

3)nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego albo złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

4) udokumentował do dnia 31 grudnia 1998r. co najmniej 5 lat pracy górniczej, tj. zatrudnienia pod ziemią w kopalniach węgla, rud, kruszców, surowców ogniotrwałych, glin szlachetnych, kaolinów, magnezytów, gipsu, anhydrytu, soli kamiennej i potasowej, fosforytów oraz barytu (art. 50c ust. 1), wykonywanej stale i pełnym wymiarze czasu pracy pod ziemią.

Ubezpieczony, zdaniem ZUS, nie spełnił trzech z powyższych przesłanek, tj. nie udowodnił (na dzień 1 stycznia 1999r.) 5 – letniego okresu pracy górniczej wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pod ziemią – jedynie 9 miesięcy i 28 dni takiej pracy, nie osiągnął wieku emerytalnego, jak również nie udowodnił 25 - letniego okresu składkowego i nieskładkowego – jedynie 24 lat, 10 miesięcy i 16 dni.

Nie była sporną kwestia członkowstwa ubezpieczonego w OFE oraz złożenie przez niego wniosku o przekazanie zgromadzonych na rachunku środków do budżetu państwa. Bezspornym był również fakt, iż na dzień wydania decyzji ubezpieczony miał ukończone 62 lata.

Szczegółową kwestią sporną było, czy do pracy górniczej o której mowa w art. 39 ustawy należało zaliczyć, jak tego chce ubezpieczony, również nieuwzględnione przez ZUS okresy jego pracy pod ziemią na podstawie wykazu dniówek za okres zatrudnienia od 1 stycznia 1985r. do 31 grudnia 1990r. ZUS uznał bowiem za prace górniczą, jedynie te miesiące wskazane w wykazie dniówek, w których ubezpieczony pracował codziennie pod ziemią, po odliczeniu dni przebywania na urlopie lub zasiłku chorobowym.

W ocenie Sądu, zaskarżona decyzja jest prawidłowa i brak jest podstaw do jej zmiany. Organ rentowy słusznie nie uwzględnił pozostałych okresów wskazanych w ewidencji dniówek. Ubezpieczony, który był zatrudniony w KWK (...) w R. od 15 maja 1980r. do 31 grudnia 1990r. na stanowisku inspektora i starszego inspektora, nie wykonywał stale i pełnym wymiarze czasu pracy pod ziemią, co niewątpliwie wynika z przedłożonego wykazu dniówek. Zgodnie z ugruntowanym w orzecznictwie poglądem, praca górnicza, by można ja było zakwalifikować do wykonywanej stale i w pełnym wymiarze wymaga codziennych zjazdów pod ziemię.

Należy zgodzić się ze stanowiskiem Sądu Najwyższego, iż przepis art. 39 ustawy emerytalnej, określając przesłanki dopuszczalności obniżenia wieku emerytalnego dla osób urodzonych przed 1 stycznia 1949 r., niespełniających warunków wymaganych do uzyskania górniczej emerytury na podstawie art. 34 (aktualnie 50a), wymaga od ubezpieczonego spełnienia warunku co najmniej 5 lat pracy górniczej, o której mowa w art. 36 ust. 1 (obecnie 50c ust. 1), wykonywanej pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Odesłanie w tym przepisie do pracy górniczej, o której mowa w art. 36 ust. 1 (50c ust. 1) ustawy emerytalnej, nie oznacza, według wyraźnego brzmienia przepisu, odesłania do każdej pracy górniczej wymienionej w tym przepisie w punktach 1-12, a jedynie do niektórych jej rodzajów, tych mianowicie, kiedy praca jest wykonywana pod ziemią, a ponadto stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Użycie w przepisie spójnika "i" oznacza, że między tymi elementami zachodzi koniunkcja w związku z czym nie jest dopuszczalne ich rozłączne traktowanie. Co się tyczy pojęcia pracy wykonywanej pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, to nie ma podstaw do przyjęcia za wystarczające, by ze względu na "kwalifikację normatywną z art. 36 ust. 1 pkt 1" (50c ust. 1) nie wszystkie, a jedynie większość dniówek została przepracowana w danym miesiącu pod ziemią. Taka interpretacja prowadziłaby do pozbawienia jakiegokolwiek znaczenia istotnej części przepisu prawnego, co oczywiście jest nie do przyjęcia. Warunek posiadania co najmniej 5 lat pracy górniczej musi być rozumiany zgodnie z art. 39 pkt 1 ustawy o e.r. z FUS jako zatrudnienie wykonywane pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Tymczasem w przedmiotowej sprawie, ubezpieczony, tylko w miesiącach uznanych przez organ rentowy, w każdym dniu pracy codziennie wykonywał pracę pod ziemia, a w pozostałych miesiącach zjazdy stanowiły ok. 60% wszystkich dni roboczych w miesiącu, stąd nie można było uwzględnić całego okresu wnioskowanego przez ubezpieczonego, objętego wykazem dniówek.

Sąd nie badał kwestii spełnienia przesłanki 25-letneiego stażu pracy, gdyż wobec niespełnienia pozostałych przesłanek –wymaganego 5-letniego okresu pracy górniczej i osiągnięcia wieku emerytalnego, było to niecelowe.

Mając powyższe na uwadze, Sąd uznał jak w punkcie pierwszym wyroku i na mocy art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., oddalił odwołanie od decyzji z dnia 12 lutego 2014r.

W punkcie drugim wyroku Sąd na mocy art. 477 ¹⁴ §2 1 k.p.c., uznając odwołanie A. Ł. (2) za zasadne, zmienił częściowo zaskarżoną decyzję z dnia 7 lutego 2014r.

SSO Patrycja Bogacińska-Piątek

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

-

(...)

-

(...)

3.  (...)

G.,

(...)