Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powód - (...) Spółka Akcyjna w S. domagał się zasądzenia od pozwanego - Przedsiębiorstwa Produkcyjno - Handlowego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. kwoty 529.904,96 zł wraz z ustawowymi odsetkami naliczanymi od dnia (...). W uzasadnieniu powód wskazał, że w okresie pomiędzy 2002-2004 PPHU (...) S.A. z siedzibą w S. (poprzednik prawny (...) S.A.) pozostawała w stałych stosunkach handlowych z G. Ś. (1), prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą Przedsiębiorstwo (...) Zakład Pracy (...) w B.. W tym okresie G. Ś. (1) wielokrotnie zamawiał w przedsiębiorstwie sprzedawcy nawóz granulowany PKMgCa i NPKMgCaS luzem, bądź pakowany w workach po 50 kg, bądź w tzw. big bagach po 500 kg, a także inne towary oferowane przez P.P.H.U. (...) S.A. Z tego tytułu sprzedawca wystawił następujące faktury:

1/ w dniu 22 sierpnia fakturę VAT nr (...) na łączną kwotę 145.810,50 zł (z terminem płatności do dnia 30 września 2002 r.),

2/w dniu 27 sierpnia 2002 roku fakturę VAT nr (...) na łączną kwotę 158.400,00 zł (z terminem płatności do dnia 30 września 2002 r.),

3/w dniu 29 sierpnia 2002 roku fakturę VAT nr (...) na łączną kwotę 300.449,00 zł (z terminem płatności do dnia 30 września 2002 r.),

4/w dniu 30 sierpnia 2002 roku fakturę VAT nr (...) na łączną kwotę 29.497,00 zł (z terminem płatności do dnia 27 września 2002 r.),

5/w dniu 5 września 2002 roku fakturę VAT nr (...) na łączną kwotę 285.914,00 zł (z terminem płatności do dnia 30 września 2002 r.),

6/w dniu 9 września 2002 roku fakturę VAT nr (...) na łączną kwotę 150.086,00 zł (z terminem płatności do dnia 30 września 2002 r.),

7/w dniu 12 września 2002 roku fakturę VAT nr (...) na łączną kwotę 230.400,00 zł (z terminem płatności do dnia 30 września 2002 r.),

8/w dniu 17 września 2002 roku fakturę VAT nr (...) na łączną kwotę 248.736,00 zł ( z terminem płatności do dnia 30 września 2002 r.),

9/ w dniu 18 września 2002 roku fakturę VAT nr (...) na łączną kwotę 86.400,00 zł (z terminem płatności do dnia 30 września 2002 r.).

Powód podał, że w związku z zaległościami w płatnościach na rzecz sprzedawcy, w dniu 11 października 2002 r. zawarte zostało porozumienie pomiędzy G. Ś. (1) jako dłużnikiem a P.P.H.U. (...) S.A., jako wierzycielem, dotyczące nieuregulowanych płatności z tytułu w/w faktur. W porozumieniu tym G. Ś. (1) oświadczył, iż w okresie od dnia 21 marca 2002 roku do dnia 18 września 2002 r. zakupił w P.P.H.U. (...) S.A. 684,00 ton nawozu (...) oraz 4.840,17 ton nawozu (...) za łączną cenę 3.351.168,85 zł. Strony porozumiały się co do tego, iż zapłata za towar nastąpi w 7 ratach, przy czym ostatnia z rat miała zostać uiszczona w nieprzekraczalnym terminie tj. do 15 listopada 2004 roku. W przypadku braku zapłaty którejkolwiek z rat, dług miał stać się natychmiast wymagalny, przy czym od poszczególnych kwot przeterminowanych, a więc od dnia ich wymagalności, należeć miały się odsetki w wysokości ustawowej powiększonej o 50 %.

W związku z zawarciem powyższego porozumienia, a także początkowym wywiązywaniem się z jego postanowień przez G. Ś. (1), P.P.H.U. (...) S.A. kontynuował z nim współpracę handlową, w ramach której to sprzedał mu 15,43 ton jęczmienia, z którego to tytułu wystawił fakturę VAT nr (...) w dniu 4 września 2003 r. na łączną kwotę 7.151,81 zł z terminem płatności do dnia 18 września 2003 r. oraz olej napędowy i miał węglowy, z tytułu czego wystawił fakturę VAT nr (...) w dniu 10 września 2003 r. na łączną kwotę 7.411,16 zł z terminem płatności do dnia 10 września 2003 r. Z uwagi na fakt, że dłużnik przestał terminowo regulować raty, jakie określone zostały w porozumieniu z dnia 11 października 2002 r., dług w całości stał się natychmiast wymagalny, a ponadto zgodnie z tym porozumieniem wierzyciel rozpoczął naliczanie odsetek od pierwotnych dat wymagalności roszczeń z poszczególnych faktur VAT.

W dniu 10 maja 2004 r. w B. zawarta została umowa poręczenia o (...) pomiędzy wierzycielem P.P.H.U. (...) S.A., dłużnikiem G. Ś. (1) oraz poręczycielem - Przedsiębiorstwem Produkcyjno-Handlowym (...) sp. z o.o. z siedzibą w S.. Dłużnik uznał w § 1 umowy swój dług w wysokości 1.713.280,42 zł wraz z odsetkami od należności głównej zgodnie z zawartą między stronami umową oraz porozumieniem z dnia 11 października 2002 r., a więc odsetek w wysokości półtorakrotności odsetek ustawowych, naliczanych od dnia wymagalności roszczeń z tytułu poszczególnych faktur, poręczyciel poręczył natomiast za cały tak określony dług (§ 2 umowy). W celu zabezpieczenia spłaty długu, o którym mowa w § 1 poręczyciel (pozwany) zobowiązał się, iż najpóźniej do dnia 30 czerwca 2004 r. zawrze na rzecz wierzyciela umowę rachunku zastrzeżonego, w której wskaże P.P.H.U. (...) S.A. jako wyłącznego beneficjenta środków zgromadzonych na tym rachunku, uprawnionego do wypłaty tych środków na każde jego żądanie i jednocześnie zrzeknie się możliwości dysponowania środkami na ten rachunek wpływającymi. Ponadto pozwany zobowiązał się do wskazania tego rachunku jako wyłącznego, na który to mają wpływać środki pochodzące z dopłat bezpośrednich do produkcji rolnej, a także zobowiązał się udzielić nie odwoływalnego pełnomocnictwa do występowania w jego imieniu przed wszelkimi organami państwowymi i samorządowymi oraz bankami w sprawie dopłat, a także do zawarcia w jego imieniu umowy rachunku bankowego zastrzeżonego na rzecz P.P.H.U. (...) S.A., przy czym pełnomocnictwo to miało zostać udzielone w formie pisemnej z podpisem notarialnie poświadczonym. Ponadto dłużnik i pozwany jako poręczyciel zobowiązali się w w/w umowie do spłaty całości zadłużenia do dnia 30 października 2004 r. W przypadku nie dochowania przez pozwanego lub dłużnika tego terminu, P.P.H.U. (...) S.A. został uprawniony do skierowania swoich roszczeń na drogę postępowania sądowego i następnie egzekucyjnego.

Powód wyjaśnił, iż w/w umowa stanowiła umowę poręczenia, mającą na celu zabezpieczenie wierzytelności powoda poprzez zagwarantowanie mu prawa częściowego zaspakajania swoich roszczeń wobec G. Ś. (1) i jego poręczyciela tj. pozwanego, poprzez de facto czasową „cesję" prawa do dopłat z tytułu produkcji rolnej prowadzonej przez poręczyciela na dzierżawionych od (...) (...) (pobieranie tych dopłat przez powoda miało trwać aż do momentu całkowitego zaspokojenia zobowiązań G. Ś. (1) i pozwanego przysługujących powodowi). Stąd w treści umowy przewidziane zostało udzielenie nie odwoływalnego pełnomocnictwa dla P.P.H.U. (...) S.A., jak również wskazanie jego rachunku bankowego jako jedynego właściwego z tytułu przekazywanych dopłat unijnych. Powód podkreślił, że pozwany nie sprzeciwiał się przekazywaniu dopłat przez (...), przysługujących tej spółce z tytułu produkcji rolnej, na konto P.P.H.U. (...) S.A.

W dalszej części powód wskazał, że w związku z osiągnięciem porozumienia z dnia 10 maja 2004 r. i uzyskaniem gwarancji spłaty zadłużenia przez poręczyciela, powód zgodził się sprzedać G. Ś. (1) nawóz granulowany, w związku z czym wystawił fakturę VAT nr (...) na łączną kwotę 1.903,20 zł z terminem płatności w tym samym dniu tj. 14 lipca 2004 r. Ponadto, P.P.H.U. (...) S.A. rozpoczął współpracę w zakresie sprzedaży towarów z poręczycielem, a więc P.P.H. (...) sp. z o.o. W związku ze sprzedażą nawozu sprzedawca wystawił fakturę VAT nr (...) w dniu 18 września 2004 r. na łączną kwotę 61.301,12 zł z terminem płatności do dnia 30 listopada 2004 r. oraz fakturę (...) (...) w dniu 24 maja 2004 r. na łączną kwotę 33.502,55 zł z terminem płatności do dnia 30 listopada 2004 r. Z uwagi na fakt, że ani dłużnik G. Ś. (1), ani pozwany, nie wywiązali się z umowy zawartej z P.P.H.U. (...) S.A, tj. nie spłacili zobowiązania głównego wraz z należnymi odsetkami w wysokości półtorakrotności odsetek ustawowych, P.P.H.U. (...) S.A. został zmuszony do zaspokajania swoich roszczeń z udzielonego mu zabezpieczenia w postaci cesji dopłat unijnych do produkcji rolnej. Dlatego też, zgodnie z umową poręczenia z dnia 10 maja 2004 r. oraz udzielonym pełnomocnictwem z podpisem notarialnym dla P.P.H.U. (...) S.A., (...)w związku z wydaniem decyzji przez Kierownik Biura (...)w N., przekazała na rachunek bankowy o numerze (...), należący do P.P.H.U. (...) S.A., w dniu 24 stycznia 2005 r. kwotę 552.424,93 zł z tytułu płatności bezpośrednich do gruntów rolnych za rok 2004 oraz w dniu 25 stycznia 2005 r. kwotę 22.375,00 zł z tytułu wspierania działalności rolniczej na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania za rok 2004. Łącznie z tytułu dopłat za 2004 rok (...) przekazał wierzycielowi kwotę w wysokości 574.799,93 zł. Powyższe kwoty zostały przez P.P.H.U. (...) S.A. zarachowane na przeterminowane wierzytelności wynikające z faktur wystawionych przez wierzyciela na G. Ś. (1), za które poręczył(...) (...) sp. z o.o., w ten sposób, iż w dniu 24 stycznia 2005 r. na fakturę VAT nr (...) (pierwotnie opiewającą na kwotę 145.810,50 zł, przy czym kwota w wysokości 7.708,26 zł została uiszczona wcześniej) zaliczona została kwota 138.102,24 zł, na fakturę VAT nr (...) kwota 158.400,00 zł, na fakturę VAT nr (...) kwota 174.300,69 zł, na fakturę VAT nr (...) kwota 29.497,00 zł, a na fakturę VAT nr (...) kwota 52.125,00 zł. Ponadto w dniu 25 stycznia 2005 r. na fakturę VAT nr (...) została zaliczona kwota 22.375,00 zł. W konsekwencji zadłużenie wynikające z tych faktur zostało w całości spłacone. W związku z zaspokojeniem części zobowiązań G. Ś. (1) przez poręczyciela P.P.H. (...) sp. z o.o. w drodze cesji dopłat unijnych, P.P.H.U. (...) S.A. zgodził się na podjęcie współpracy handlowej z poręczycielem w zakresie sprzedaży (...) W związku ze sprzedażą tego nawozu, P.P.H.U. (...) S.A. wystawił fakturę VAT nr (...) w dniu 26 kwietnia 2005 r. na łączną kwotę 63.617,13 zł z terminem płatności do dnia 10 maja 2005 r., fakturę VAT nr (...) w dniu 30 czerwca 2005 r. na łączną kwotę 36.256,00 zł z terminem płatności do dnia 31 sierpnia 2005 r. i fakturę VAT nr (...) w dniu 4 lipca 2005 r. na łączną kwotę 48.000,06 zł z terminem płatności do dnia 31 sierpnia 2005 r.

Powód wyjaśnił, że w dniu 16 listopada 2005 r. w Krajowym Rejestrze Sądowym zostało wpisane połączenie Spółek P. P.H.U. (...) S.A. oraz (...) S.A. poprzez przejęcie P.P.H.U. (...) S.A. poprzez (...) S.A. na podstawie uchwały Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy (...) S.A. z dnia 26 września 2005 r. oraz uchwały nr 1/2005 Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników P.P.H.U. (...) S.A. z dnia 14 września 2005 r. Tym samym (...) S.A. wstąpił z mocy prawa we wszystkie prawa i obowiązki P.P.H.U. (...) S.A., w tym również te będące podstawą niniejszego powództwa.

W roku 2006 roku, (...) S.A. ze względu na nie wypełnianie kolejnych zobowiązań przez G. Ś. (1) lub pozwanego, powrócił do zaspakajania swoich roszczeń poprzez „cesję" dopłat bezpośrednich. W dniu 20 kwietnia 2006 r. Kierownik Biura (...) N. przyznał na wniosek złożony w dniu 16 maja 2005 r. decyzją nr (...) o przyznaniu płatności bezpośrednich do gruntów rolnych za rok 2005 kwotę w łącznej wysokości 384.086,38 zł z tytułu Jednolitej Płatności Obszarowej i Uzupełniającej Płatności Obszarowej. Kwota ta została przelana przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa na rachunek bankowy powoda w dniu 10 maja 2010 r. W związku z powyższym, na fakturę VAT nr (...) została zaliczona kwota w wysokości 126.148,31 zł, a także na poczet faktur VAT nr (...), które to zostały wystawione z tytułu sprzedaży na pozwanego, a nie na dłużnika G. Ś. (1), a więc jako nie wchodzące w skład długu za jaki P.P.H. (...) sp. z o.o. poręczył, ale zgodnie z dorozumianą wolą obu stron umowy, aby zapobiec dalszemu naliczaniu wysokich odsetek od tych zaległości. Powód nadmienił, że taki sposób rozliczenia powyższej kwoty nie był kwestionowany przez poręczyciela (co do tych pięciu faktur), będącego dłużnikiem. W związku z powyższym, zadłużenie wynikające z tych faktur zostało spłacone.

Ponadto, w dniu 19 maja 2006 r. Kierownik Biura (...)w N. przyznał na wniosek złożony w dniu 16 maja 2005 r. decyzją nr (...) o przyznaniu płatności z tytułu wspierania działalności rolniczej na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania za 2005 r. płatność w łącznej wysokości 22.375,00 zł. Kwota ta została przelana przez (...) na rachunek bankowy powoda o numerze (...), należący do powoda w dniu 6 czerwca 2006 roku. Powyższą kwotę powód zaliczył w całości na poczet zobowiązania wynikającego z faktury VAT nr (...). Następnie, w dniu 11 lipca 2006 r. Kierownik (...) (...) w N. przyznał na wniosek złożony w dniu 2 stycznia 2006 r. decyzją nr (...) o przyznaniu płatności z tytułu realizacji przedsięwzięć rolno-środowiskowych za 2006 r. płatność w łącznej wysokości 261.726,40 zł. Kwota ta została przelana przez (...) na rachunek bankowy powoda w dniu 9 lutego 2007 roku. Powód zaliczył powyższą kwotę w dwóch częściach tj. na poczet zobowiązania wynikającego z faktury VAT nr (...) kwotę w wysokości 123.85,47 zł i z faktury VAT nr (...) kwotę w wysokości 138.370,83 zł.

Powód wskazał ponadto, że w związku z zaległościami w regulowaniu przez P.P.H. (...) sp. z o.o. rat czynszów dzierżawnych oraz rat z tytułu nabycia majątku ruchomego od (...), realnym stała się możliwość wypowiedzenia dzierżawy przez Agencję, a w konsekwencji utraty dopłat bezpośrednich przez pozwanego i tym samym utraty zabezpieczenia długu w tej formie przez powoda. W związku z tym w dniu 16 stycznia 2007 r. w B. zawarte zostało porozumienie pomiędzy (...)w B. a dłużnikiem - Przedsiębiorstwem Produkcyjno-Handlowym (...) sp. z o.o. i występującym jako poręczyciel (...) S.A., który przez okoliczności został do podpisania tego porozumienia de facto zmuszony. Przedmiotem porozumienia był tryb uregulowania zobowiązań dłużnika względem (...) z tytułu zawartej przez P.P.H. (...) sp. z o.o. 11 kwietnia 1994 r. umowy dzierżawy nieruchomości rolnych od Skarbu Państwa oraz umowy sprzedaży majątku ruchomego przynależnego do dzierżawionej nieruchomości. W treści porozumienia dłużnik uznał swoje zobowiązania na dzień 31 grudnia 2006 r. wobec Agencji w kwocie 89.201,90 zł z tytułu rat czynszu. Ponadto pozwany uznał swoje zobowiązania z tytułu wymagalnych rat za nabycie majątku ruchomego przynależnego do wydzierżawionej nieruchomości rolnej na dzień 31 grudnia 2006 r. w kwocie 284.566,16 zł. Pozwany oświadczył także, iż jego niewymagalne zobowiązania z tytułu nabycia majątku ruchomego wynoszą równowartość 6.940,50 decyton pszenicy.W związku z powyższym powód jako poręczyciel i jednocześnie beneficjent dopłat bezpośrednich do użytków rolnych i rolno-środowiskowych przysługujących pozwanemu od (...), zobowiązał się do uregulowania za pozwanego, w dniu następnym po dniu wpływu na jego rachunek bankowych środków z dopłat za 2006 r., kwoty w wysokości 333.310,97 zł tytułem wierzytelności wobec (...) Natomiast pozostałe zobowiązania z tytułu czynszu dzierżawnego w łącznej kwocie 40.457,09 zł pozwany zobowiązał się uregulować w nieprzekraczalnym terminie do dnia 28 lutego 2007 r.. Agencja ponadto wyraziła zgodę na przedterminową spłatę przez powoda jako poręczyciela niewymagalnych rat z tytułu wykupu majątku ruchomego. Wysokość zobowiązania miała zostać ustalona na dzień złożenia wniosku o jednorazową zapłatę i miała stanowić równowartość niespłaconych decyton pszenicy wynikających z przeliczenia ilości pszenicy przez średnią krajową cenę pszenicy publikowaną przez (...)za ostatnie dwa półrocza. Ponadto pozwany oświadczył, że przyjął do wiadomości, iż wszystkie płatności wynikające z tegoż porozumienia, dokonane przez poręczyciela na rzecz (...) zwiększają saldo jego zadłużenia wobec poręczyciela. Powód wyjaśnił, że kwota z tytułu dopłat za 2006 r., od której wpłaty na rachunek (...) S.A. w umowie z dnia 16 stycznia 2007 r. uzależniona została spłata zobowiązań P.P.H. (...) sp. z o.o. wobec (...), została przyznana decyzją nr (...) z dnia 1 grudnia 2006 r. wydaną przez Kierownika (...) i (...)w N.. Dopłata ta została przyznana na wniosek z dnia 15 maja 2006 r. o przyznanie płatności bezpośrednich do gruntów rolnych za rok 2006 z tytułu Jednolitej Płatności Obszarowej i Uzupełniającej Płatności Obszarowej. W w/w decyzji łączna kwota przyznanych dopłat wyniosła 365.859,11 zł. Kwota ta została przelana przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa na rachunek bankowy powoda w dniu 9 stycznia 2007 roku. W związku z powyższym, w dniu 19 stycznia 2007 r. (...) S.A. uiścił na rzecz Agencji Nieruchomości Rolnych kwotę 333.310,97 zł w dwóch częściach wynoszących 48.744,81 zł i 284.566,16 zł. Natomiast pozostałą kwotę w wysokości 32.518,24 zł zaliczył na poczet zobowiązania wynikającego z faktury VAT nr (...).

Ponadto w dniu 4 grudnia 2006 r. Kierownik Biura (...)w N. przyznał na wniosek złożony w dniu 15 maja 2006 r. decyzją nr (...) o przyznaniu płatności z tytułu wspierania działalności rolniczej na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania za 2006 r. płatność w łącznej wysokości 22.375,00 zł. Kwota ta została przelana przez (...)na rachunek bankowy powoda w dniu 22 stycznia 2007 roku. Powyższą kwotę powód zaliczył w całości na poczet zobowiązania wynikającego z faktury VAT nr (...). Tym samym zadłużenie wynikające z faktury VAT nr (...) zostało w całości spłacone.

Powód wskazał, że wielkość zadłużenia z tytułu wskazanych powyżej wierzytelności, obejmująca także odsetki naliczane począwszy od następnego dnia po terminie zapłaty wierzytelności z poszczególnych faktur, została przez P.P.H. (...) sp. z o.o. uznana poprzez zaakceptowanie przez Prezesa Zarządu, uprawnionego do samodzielnej reprezentacji Spółki, stanu zadłużenia aktualnego na dzień 10 grudnia 2007 r.

W dalszej części powód podał, że w dniu 12 grudnia 2007 r. (...) poinformowała go, jako poręczyciela, iż w dniu 12 grudnia 2007 r. został wypełniony weksel gwarancyjny na kwotę 63.234,25 zł, złożony przez P.P.H. (...) sp. z o.o. na zabezpieczenie roszczeń (...)wynikających z zawartej w dniu 11 kwietnia 1994 r. umowy sprzedaży majątku ruchomego przynależnego do dzierżawionej nieruchomości rolnej Skarbu Państwa w S.. Termin płatności weksla został ustalony na dzień 27 grudnia 2007 r., przy czym suma wekslowa objęła ratę wykupu majątku wymagalną na dzień 30 września 2007 r. w kwocie 61.812,56 zł i odsetki ustawowe naliczane do dnia 12 grudnia 2007 r. Kwota na wykup tegoż weksla została uiszczona przez poręczyciela w dniu 27 grudnia 2007 r. W związku z powyższym, o uiszczeniu tej kwoty poinformowany został P.P.H. (...) sp. z o.o. przez (...) S.A. pismem z dnia 27 grudnia 2007 r.. Pismo dotyczyło również zwiększenia z tego tytułu zobowiązań P.P.H. (...) sp. z o.o. względem (...) S.A. o kwotę 63.234,25 zł.

W dniu 14 stycznia 2008 roku Kierownik (...) w N. przyznał na wniosek złożony w dniu 15 maja 2007 r. decyzją nr (...) o przyznaniu płatności bezpośrednich do gruntów rolnych za rok 2007 w łącznej wysokości 362.403,59 zł z tytułu Jednolitej Płatności Obszarowej i Uzupełniającej Płatności Obszarowej. Kwota ta została przelana przez (...) na rachunek bankowy powoda w dniu 30 stycznia 2008 r. Wierzyciel zaliczył powyższą kwotę na poczet zobowiązania w ten sposób, iż na zobowiązanie z faktury VAT nr (...) kwotę 26.700,53 zł, na fakturę VAT nr (...) kwotę 155.900,00 zł i na fakturę VAT nr (...) kwotę 116.568,81 zł. Tym samym zadłużenie wynikające z faktury VAT nr (...) zostało w całości spłacone. Pozostała kwota w wysokości z dopłaty za 2007 rok w kwocie 63.234,25 zł została zarachowana na poczet wykupu weksla z dnia 27 grudnia 2007 r.

W dniu 23 stycznia 2008 r. Kierownik (...)w N. przyznał, na wniosek złożony w dniu 30 kwietnia 2007 r., decyzją nr (...) o przyznaniu płatności z tytułu realizacji przedsięwzięć rolno-środowiskowych za 2007 r. kwotę wysokości 263.640,00 zł. Kwota ta została przelana przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa na rachunek bankowy powoda w dniu 21 lutego 2008 r. Wierzyciel zaliczył powyższą kwotę w całości na poczet zobowiązań z tych faktur, w ten sposób, iż na fakturę VAT nr (...) kwotę 132.167,19 zł, na fakturę VAT nr (...) kwotę 7.151,81 zł, na fakturę VAT nr (...) kwotę 7.411,16 zł i na fakturę VAT nr (...) kwotę 42.759,04 zł. Tym samym zadłużenie wynikające z faktury VAT nr (...) zostało w całości spłacone.

W dniu 19 lutego 2008 r. Kierownik (...)w N. przyznał na wniosek złożony w dniu 15 maja 2007 r. decyzją nr (...) o przyznaniu płatności z tytułu wspierania działalności rolniczej na obszarach górskich i innych obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania za 2007 r. płatność w łącznej wysokości 22.375,00 zł. Kwota ta została przelana przez (...) na rachunek bankowy powoda w dniu 26 marca 2008 r. W związku z powyższym, powód zaliczył powyższą kwotę w całości na poczet zobowiązania wynikającego z faktury VAT nr (...).

W dniu 14 marca 2008 roku P.P.H. (...) sp. z o.o. otrzymał wezwanie do zapłaty od (...) na kwotę 73.757,60 zł z tytułu zawartej w dniu 11 kwietnia 1994 r. umowy sprzedaży majątku ruchomego przynależnego do dzierżawionej nieruchomości rolnej w S., w tym raty wymagalnej na dzień 28 lutego 2008 r. wraz z odsetkami ustawowymi. W związku z powyższym, w dniu 27 marca 2008 roku P.P.H. I (...) sp. z o.o. zwrócił się do (...) S.A. o uregulowanie za niego jako dłużnika (...) tej kwoty z powodu braków środków pieniężnych, tak aby zapobiec egzekucji uniemożliwiającej prowadzenie przedsiębiorstwa. Pismem z dnia 31 marca 2008 r. (...) S.A. poinformował P.P.H. (...) sp. z o.o. o uiszczeniu tej kwoty w dniu 31 marca 2008 r. wraz z odsetkami od dnia 28 lutego do dnia 31 marca w kwocie 740,14 zł. Łącznie na rachunek (...) przelana została kwota w wysokości 74.150,80 zł.

W dniu 19 stycznia 2009 r. Kierownik Biura (...) w N. przyznał na wniosek złożony w dniu 15 maja 2008 r. decyzją nr (...) o przyznaniu płatności z tytułu wspierania działalności rolniczej na obszarach górskich i innych obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania za 2008 rok płatność w łącznej wysokości 22.375,00 zł. Kwota ta została przelana przez (...) na rachunek bankowy powoda 17 lutego 2009 r.

W dniu 28 listopada 2008 roku Kierownik (...) w N. przyznał na wniosek złożony w dniu 15 maja 2008 r. decyzją nr (...) o przyznaniu płatności z tytułu realizacji przedsięwzięć rolno-środowiskowych za 2008 rok płatność w łącznej wysokości 85.191,60 zł. Kwota ta została przelana przez (...) (...) na rachunek bankowy powoda w dniu 26 luty 2009 r.

W dniu 6 lutego 2009 r. Kierownik Biura (...)w N. przyznał na wniosek złożony w dniu 15 maja 2008 r. decyzją nr (...) o przyznaniu płatności bezpośrednich do gruntów rolnych na rok 2008 w łącznej wysokości 330.741,12 zł z tytułu Jednolitej Płatności Obszarowej i Uzupełniającej Płatności Obszarowej. Kwota ta została przelana przez (...) na rachunek bankowy powoda w dniu 27 lutego 2009 r.

Powód wskazał, że pismem z dnia 2 marca 2009 r. dłużnik został poinformowany przez (...) S.A., iż w dniu 20 lutego 2009 r., na prośbę dłużnika z dnia 9 lutego 2009 r. uregulował kwotę 91.167,22 zł na rzecz (...) wraz z odsetkami. Płatność dotyczyła raty wykupu majątku ruchomego wymagalnej na dzień 30 września 2008 r. Natomiast, w dniu 14 kwietnia 2009 r. P.P.H, (...) sp. z o.o. zwrócił się do wierzyciela o uiszczenie za niego kolejnej raty wykupu majątku ruchomego, której płatność przypadała na dzień 28 lutego 2009 roku. W dniu 22 kwietnia 2009 r. (...) przesłała do poręczyciela stan zadłużenia P.P.H. (...) sp. z o.o. na łączną kwotę 147.208,98 zł, na którą złożyły się rata czynszu za półrocze 2008 roku w kwocie 87.409,87 zł wraz z odsetkami od czynszu do dnia 23 kwietnia 2009 r. w kwocie 5.531,53 zł oraz raty wykupu majątku z dnia 28 lutego 2009 r. w kwocie 53.243,55 zł wraz z odsetkami liczonymi od dnia wykupu do dnia 23 kwietnia 2009 r. w kwocie 1.024,03 zł. W dniu 23 kwietnia 2009 r. poręczyciel uiścił na konto (...) kwotę 147.208,98 zł.

Powód poinformował, że pozwany pismem z dnia 5 października 2009 r. zwrócił się o uregulowanie kwoty z tytułu raty wykupu majątku ruchomego w kwocie 50.953,19 zł (rata płatna do dnia 30 września 2009 roku) wraz z odsetkami w kwocie 145,18 zł oraz części zaległej raty czynszu dzierżawnego tj. czynsz za II półrocze w kwocie 46.294,06 zł wraz z odsetkami w kwocie 376,55 zł. Ponadto pismem z dnia 6 października 2009 r. o stanie zadłużenia wobec (...) poinformowany został (...) S.A. W dniu 8 października 2009 r. (...) S.A. uiścił kwotę 46.719,73 zł oraz 51.098,37 zł. W dniu 21 października 2009 r. (...) S.A. poinformował P.P.H. (...) sp. z o.o. o aktualnym stanie zadłużenia.

W związku z uzyskaniem dopłat za rok 2008, a także uiszczeniem kwot do (...) za dłużnika, powstała konieczność rozliczenia w/w kwot. W okresie od dnia 31 marca 2008 roku (...) S.A. pokrywał bowiem kolejne kwoty tytułem dzierżawnego za dłużnika, w ten sposób iż dokonywał wpłat na rachunek (...) następujących kwot tj. 74.150,80 zł w dniu 31 marca 2008 r., 91.167,22 zł w dniu 20 luty 2009 r., 147.208,98 zł w dniu 23 kwietnia 2009 r. oraz 97.818,10 zł w dniu 8 października 2009 r. Łącznie kwoty te wynoszą 410.345,10 zł.

Ponadto powód wskazał, że do rozliczenia pozostały jeszcze kwoty 21.265,20 zł z tytułu faktury VAT nr (...) oraz 1.903,20 zł z faktury VAT nr (...). Wyjaśnił, że kwoty z tytułu zapłaconych czynszów dzierżawnych oraz wymagalnych faktur wyniosły łącznie 433.514,26 zł. Natomiast suma uzyskana w tym okresie z dopłat opiewa w łącznej wysokości na 438.307,72 zł, na którą złożyły się kwoty 22.373,00 zł z dnia 17 lutego 2009 r., 85.191,60 zł z dnia 26 lutego 2009 r. oraz 330.741,12 zł z dnia 27 lutego 2009 r. Reasumując powód podał, że z potrącenia w/w kwot stanowiących de facto przychody i rozchody dla (...) S.A., pozostała kwota w wysokości 4.793,46 zł, o którą to winny być pomniejszone dalsze zobowiązania P.P.H. (...) sp. z o.o. wobec (...) S.A.

Powód podał, że w związku z tym, iż wierzyciel (...) S.A. zaspokoił swoją wierzytelność główną przysługującą mu w stosunku do G. Ś. (2) i jego poręczyciela tj. P.P.H. (...) sp. z o.o. do końca 2009 roku, do rozliczenia pozostały wówczas jeszcze kwota w wysokości 3.179,42 zł z tytułu rozliczeń za 2009 rok, a także kwoty odsetek
umownych, wynikających z porozumienia z 2002 roku, w wysokości półtorakrotności
każdorazowych odsetek ustawowych, liczonych od dnia wymagalności poszczególnych kwot. Niniejszym pozwem powód dochodzi jedynie odsetek liczonych począwszy od dnia 13 grudnia 2004 r. do dnia zapłaty roszczeń wynikających z poszczególnych faktur.

Powód wyjaśnił, iż zamierzał dochodzić kwot odsetek, dzięki uzyskaniu dopłat do produkcji rolnych za 2009 r. W związku z faktem, iż w lutym dopłaty te nie zostały przelane na konto, choć taka praktyka miała miejsce w poprzednich latach, w dniu 23 lutego 2010 r. K. D., jako pełnomocnik (...) sp. z o.o. wpisany do rejestru producentów rolnych, wystosował do (...) (...)w N. pismo w sprawie realizacji dopłat za 2009 r. W odpowiedzi na to pismo, (...) w N. poinformowała (...) S.A. (pismem z dnia 1 marca 2010 r.), iż P.P.H. (...) sp. z o.o. odwołał pełnomocnictwo udzielone wierzycielowi w celu zabezpieczenia jego roszczeń. Kolejne pismo dotyczące tej sprawy, wskazujące na fakt, iż pełnomocnictwo zostało udzielone jako nieodwołalne, zostało wystosowane przez wierzyciela do Oddziału (...) w T. w dniu 31 marca 2010 r. Tym niemniej, pismem z dnia 21 kwietnia 2010 roku Oddział (...) w T., udzielił takiej samej informacji i podtrzymał stanowisko Biura (...) w N., iż (...) S.A., jako następca prawny P.P.H.U. (...) S.A., nie jest już uprawniony do pobierania dopłat. Zdaniem powoda, pozwany wykorzystując jego dobre intencje, a następnie wypowiadając pełnomocnictwo dla (...) S.A., uniemożliwił zaspokojenie wierzytelności powoda z tytułu odsetek liczonych od dnia płatności wskazanego na fakturze, a także nawet samej kwoty uiszczonej przez (...) S.A. na rachunek (...) tytułem czynszów dzierżawnych należnych wobec tej (...) od P.P.H. (...) sp. z o.o. Na koniec powód poinformował, że w dniu 26 maja 2010 r. odbyło się przed Sądem Rejonowym w Szubinie posiedzenie pojednawcze w sprawie zawarcia ugody pomiędzy powodem a (...) sp. o.o., do której jednak ostatecznie nie doszło (pozwany uznał przedmiotową wierzytelność za bezpodstawną).

Podsumowując powód wyjaśnił, że w przedmiotowym pozwie domaga się zapłaty kwoty 534.698,42 zł, z tytułu odsetek liczonych od kwot pozostałych do zapłaty tytułem poszczególnych faktur od dnia 13 grudnia 2004 r. do dnia zapłaty należności wynikających z tych faktur, pomniejszonej o kwotę w wysokości 4.793,46 zł wynikającą z rozliczeń dopłat z wydatkowanymi środkami na spłatę zobowiązań pozwanego względem (...). Po potrąceniu kwota dochodzona niniejszym pozwem wynosi 529.904,96 zł. Powód wskazał przy tym, że w dniu 13 grudnia 2007 r. miało miejsce uznanie dochodzonego roszczenia przez jednoosobowy Zarząd - Prezesa Zarządu. Zdaniem powoda, nastąpiło przerwanie biegu przedawnienia zgodnie (art. 123 § 1 pkt. 2 k.c.)

Nakazem zapłaty z dnia 10 września 2010 r. Sąd uwzględnił roszczenie powoda i orzekł zgodnie z żądaniem pozwu (VIII GNc 211/10).

Pozwany w sprzeciwie zaskarżył w/w nakaz zapłaty w całości, domagając się przyznania zwrotu kosztów procesu. W uzasadnieniu podniósł przede wszystkim zarzut przedawnienia roszczenia objętego pozwem. Odnośnie rozliczenia z dnia 10 grudnia 2007 r. pozwany zaprzeczył, aby stanowiło ono uznanie roszczenia skutkujące przerwaniem biegu terminu przedawnienia. Wskazał, że podpis prezesa na przedmiotowym piśmie stanowi jedynie pokwitowanie odbioru pisma przez pozwanego. Z ostrożności procesowej skarżący zarzucił, iż powód w swych rozliczeniach nie uwzględnił wszystkich otrzymanych od pozwanego (i uiszczonych za pozwanego) wpłat. W szczególności pozwany podniósł, że powód w dniu 27 czerwca 2003 r. wraz z G. Ś. (1) i firmą PPHU (...) sp. z o.o. w P. zawarł porozumienie, na mocy którego przejął do rozliczenia z przysługującego mu zadłużenia względem G. Ś. (1) należności przysługujące G. Ś. (1) od PPHU (...) sp. z o.o., stanowiące kwotę 308.121,90 zł. Skarżący zakwestionował także rozliczenia powoda z pozwanym w zakresie dopłat przekazywanych bezpośrednio powodowi. Zdaniem pozwanego, rozliczenie to wskazuje nadwyżkę dopłat nad zobowiązaniami pozwanego wobec powoda w kwocie 78.944,10 zł. Powód uwzględnił zaś jedynie kwotę 4.793,46 zł. Nadto, pozwany zarzucił, że były uzgodnienia powoda z G. Ś. (1) oraz pozwanym co do nienaliczania odsetek za należności przysługujące powodowi.

W odpowiedzi na sprzeciw (pismo z dnia 9 marca 2012 r.) powód podtrzymał żądanie pozwu, wnosząc dodatkowo o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadków Z. M. (1) i G. A., byłych członków zarządu PPHU (...), przesłuchania w charakterze strony powodowej prezesa zarządu J. C. oraz członka zarządu K. D., a ponadto o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z dziedziny rachunkowości. W szczególności, zdaniem powoda, w sprawie nie doszło do przedawnienia niniejszego roszczenia. Roszczenie o zapłatę odsetek przedawnia się bowiem z upływem lat trzech, albowiem roszczenie to ulega przedawnieniu w terminie przewidzianym dla świadczeń okresowych niezależnie od charakteru długu głównego. Przede wszystkim zaś, zdaniem powoda, w sprawie doszło do uznania roszczenia, albowiem prezes pozwanej spółki zaakceptowała stan zadłużenia aktualnego na dzień 10 grudnia 2007 r. Owo uznanie długu ma, zdaniem powoda, charakter niewłaściwego uznania roszczenia, stanowi bowiem potwierdzenie salda. Powód zaprzeczył ponadto, aby na podstawie porozumienia z dnia 27 czerwca 2003 r. przejął do rozliczenia z przysługującemu mu zadłużenia od G. Ś. (1) należności przysługujące G. Ś. (1) od PPHU (...) sp. z o.o. w kwocie 308.121,90 zł. Powód wyjaśnił, że zgodnie z treścią par. 1 porozumienia z dnia 27 czerwca 2003 r. ewentualne rozliczenie należności, o których mowa w porozumieniu, miało nastąpić dopiero po otrzymaniu przez PPHU (...) produktów rolnych, co nie nastąpiło. Powód zaprzeczył, aby z rozliczenia z pozwanym w zakresie dopłat przekazywanych bezpośrednio powodowi wynikała nadwyżka dopłat ponad zobowiązaniami w kwocie 78.944,10 zł oraz, aby poczynił z G. Ś. (1) oraz pozwanym ustalenia co do nienaliczania odsetek za przysługujące mu należności.

Sąd ustalił, co następuje:

Powód - (...) Spółka Akcyjna w S. jest następcą prawnym Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowo-Usługowego (...) w S.. Mocą uchwały Walnego Zgromadzenie Akcjonariuszy (...) SA z dnia 26 września 2005 r. oraz uchwały nr 1/2005 Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników PPHU (...) SA z dnia 14 września 2005 r. doszło do połączenia spółek poprzez przejęcie spółki (...) przez spółkę (...) SA. Przedmiotem działalności powoda jest m.in. produkcja i sprzedaż nawozów sztucznych. Pozwany - Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Handlowe (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie sprzedaży nawozów.

dowód: odpis pełny z KRS powoda, k.26-41 akt.

odpis z KRS pozwanego, k.42-51 akt.

W latach 2002-2004 spółka (...) pozostawała w stałych stosunkach handlowych z G. Ś. (1), prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą Przedsiębiorstwo (...) Zakład Pracy (...) w B.. W szczególności G. Ś. (1) zamówił od spółki (...) towar w postaci nawozu, objęty fakturami VAT: z dnia 22 sierpnia 2002 o nr (...) na łączną kwotę 145.810,50 zł (z terminem płatności do dnia 30 września 2002 r.), z w dnia 27 sierpnia 2002 o nr (...) na łączną kwotę 158.400,00 zł (z terminem płatności do dnia 30 września 2002 r.), z dnia 29 sierpnia 2002 roku o nr (...) na łączną kwotę 300.449,00 zł (z terminem płatności do dnia 30 września 2002 r.), z dnia 30 sierpnia 2002 roku o nr (...) na łączną kwotę 29.497,00 zł (z terminem płatności do dnia 27 września 2002 r.), z dnia 5 września 2002 roku o nr (...) na łączną kwotę 285.914,00 zł (z terminem płatności do dnia 30 września 2002 r.), z dnia 9 września 2002 roku o nr (...) na łączną kwotę 150.086,00 zł (z terminem płatności do dnia 30 września 2002 r.), z dnia 12 września 2002 roku o nr (...) na łączną kwotę 230.400,00 zł (z terminem płatności do dnia 30 września 2002 r.), z dnia 17 września 2002 roku VAT o nr (...) na łączną kwotę 248.736,00 zł ( z terminem płatności do dnia 30 września 2002 r.), z dnia 18 września 2002 roku o nr (...) na łączną kwotę 86.400,00 zł (z terminem płatności do dnia 30 września 2002 r.).

dowód: faktury, k. 60-68 akt.

W dniu 11 października 2002 r. G. Ś. (1) oświadczył, że w okresie od 21 marca do 18 września 2002 r. zakupił od PPHU (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. 684 ton nawozu (...) oraz 4.840,17 ton nawozu (...) o wartości 3.351.165,85 zł. Jednocześnie uznał dług wobec spółki (...) wraz z odsetkami umownymi w wysokości 1 % miesięcznie biegnącymi począwszy od dnia 1 kwietnia 2002 r. (od cen za towar w ilości 400 ton (...) i 100 ton PKMg) oraz od dnia 1 sierpnia 2002 r. od cen za pozostały towar - do dnia zapłaty. Strony ustaliły, że zapłata nastąpi w kwotach i terminach określonych w pkt 3 porozumienia z dnia 11 października 2002 r. W przypadku braku zapłaty którejkolwiek z rat w terminie, cały dług stawał się natychmiast wymagalny. Od kwot przeterminowanych należały się odsetki w wysokości ustawowej powiększonej o 50%.

dowód: porozumienie z 11 października 2002 r., k. 69 akt.

W roku 2003 PPHU (...) sprzedał G. Ś. (1) 15,43 ton jęczmienia, w związku z czym wystawił fakturę VAT o (...) z dnia 4 września 2003 r. na kwotę 7.151,81 zł z terminem płatności do dnia 18 września 2003 r. oraz olej napędowy i miał węglowy, w związku z czym wystawił fakturę VAT nr (...) z dnia 10 września 2003 r. na kwotę 7.411,16 zł z terminem płatności do dnia 10 września 2003 r.

dowód: faktury, k. 70-71 akt.

W dniu 27 czerwca 2003 r. PPHU (...) SA w S., PPHU (...) sp. z o.o. w P. i G. Ś. (1), zawarli „porozumienie”, w którym PPHU (...) zobowiązał się – po otrzymaniu produktów rolnych zgodnie z umową z dnia 15 maja 2003 r. – dokonać rozliczenia należności G. Ś. (1) wobec PPHU (...), o której mowa w pkt 2 preambuły porozumienia, przy czym w przypadku, gdy wartość otrzymanych produktów nie pokryje sumy należności (...) wobec P., o których mowa w pkt 1 preambuły oraz należności G. Ś. (1) wobec P., o której mowa w pkt 2 preambuły, należność G. Ś. (1) wobec P. zostanie rozliczona w sposób proporcjonalny, tzn. w takim stosunku w jakim wartość otrzymanych produktów pozostaje do wartości sumy obu wymienionych wierzytelności (§ 1 porozumienia).

dowód: porozumienie, k. 204-206 akt, zeznania świadka G. A., k. 253-254 akt.

W dniu 10 maja 2004 r. PPHU (...) (jako wierzyciel), G. Ś. (1) (jako dłużnik) i Przedsiębiorstwo Produkcyjno - Handlowe (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S., w celu zabezpieczenia spłaty długu, zawarły umowę nr (...), w ramach której G. Ś. (1) uznał swój dług względem (...) w wysokości 1.713.280,42 zł wraz z odsetkami od tej kwoty zgodne z zawartą między stronami umowami oraz porozumieniem z dnia 11 października 2002 r. (§ 1 umowy) a spółka (...) poręczyła za ten dług (§ 2 umowy). W szczególności poręczyciel zobowiązał się, że najpóźniej do dnia 30 czerwca 2004 r. zawrze na rzecz wierzyciela umowę rachunku zastrzeżonego, w której wskaże wierzyciela jako wyłącznego beneficjenta środków zgromadzonych na tym rachunku, uprawnionego do wypłaty tych środków na każde żądanie wierzyciela i jednocześnie zrzeknie się możliwości dysponowania środkami na ten rachunek wpływającymi. Ponadto poręczyciel zobowiązał się do wskazania rachunku, o którym mowa właściwemu organowi jako wyłącznego rachunku, na który wpływać mają środki pochodzące z dopłat bezpośrednich do produkcji rolnej oraz udzielić nie odwoływalnego pełnomocnictwa do występowania w jego imieniu przed wszelkimi organami państwowymi i samorządowymi oraz bankami w sprawie dopłat, a także do zawarcia w jego imieniu umowy rachunku bankowego zastrzeżonego na rzecz wierzyciela ( spółki (...)” (§ 3 umowy).

Ponadto, dłużnik - G. Ś. (1) i poręczyciel - pozwany zobowiązali się do spłaty zadłużenia, o którym mowa (...) najpóźniej do dnia 30 października 2004 r., przy czym w przypadku niewywiązania się przez poręczyciela lub dłużnika z jakiegokolwiek postanowienia umowy, wierzyciel miał prawo skierować sprawę na drogę postępowania sądowego przed upływem tego terminu (...). Pozwany udzielił wierzycielowi - spółce (...) pełnomocnictwa do występowania i dokonywania wszystkich czynności, jakie okażą się konieczne, w imieniu spółki (...) przed wszelkimi organami państwowymi i samorządowymi oraz bankami, w sprawie dopłat bezpośrednich do(...)

dowód: umowa z dnia 10 maja 2004 r., k. 72-74 akt, pełnomocnictwo, k.75 akt.

W dniu 14 lipca 2004 r. PPHU (...) sprzedał G. Ś. (1) towar w postaci nawozu granulowanego, w związku z czym obciążył go fakturą VAT o nr (...) na kwotę 1.903,20 zł z terminem płatności do dnia 14 lipca 2004 r. Ponadto w dniach 13 i 24 maja 2004 r. PPHU (...) sprzedał nawóz pozwanemu, w związku z czym obciążył go fakturami VAT o nr (...) na kwotę 61.301,12 zł oraz nr (...) na kwotę 33.502,55 zł, z terminem płatności do dnia 30 listopada 2004 r.

dowód: faktury, k.76-78 akt.

W dniu 24 stycznia 2005 r. Agencja (...) przekazała na rachunek (...) spółki PPHU (...) kwotę 552.424,93 zł z tytułu płatności dopłat bezpośrednich do gruntów rolnych za rok 2004 oraz w dniu 25 stycznia 2005 r. kwotę 22.375,00 zł z tytułu wspierania działalności rolniczej na obszarach o niekorzystnych warunkach zagospodarowania za rok 2004 r. Wierzyciel - PPHU (...) zarachował wskazane wyżej kwoty na przeterminowane płatności wynikające z faktur wystawionych na G. Ś. (1), za które poręczył pozwany.

dowód: okoliczność bezsporna, a ponadto polecenia przelewu, k. 79-80 akt, zestawienie odsetek należnych od firmy (...), k. 81 akt.

W dniach 26 kwietnia, 30 czerwca i 4 lipca 2005 r. PPHU (...) sprzedał pozwanemu nawóz, za co obciążył go fakturami VAT nr (...) na kwotę 63.617,13 zł z terminem płatności do dnia 10 maja 2005 r., nr (...) na kwotę 36.256,00 zł z terminem płatności do dnia 31 sierpnia 2005 r. i nr (...) na kwotę 48.000,56 zł z terminem płatności do dnia 31 sierpnia 2005 r.

dowód: faktury, k.82-84 akt.

W dniu 10 maja 2006 r. (...) przekazała na rachunek bankowy powoda kwotę 384.086,38 zł z tytułu Jednolitej Płatności Obszarowej i Uzupełniającej Płatności Obszarowej. Wskazaną kwotę powód zarachował w ten sposób, że na fakturę VAT nr (...) została zaliczona kwota 126.148,31 zł, a pozostała kwota - na poczet faktur o nr (...) (wystawionych na pozwanego). W dniu 6 czerwca 2006 r. (...) (...)przekazała na rachunek bankowy powoda kwotę 22.375,00 zł, którą powód zaliczył w całości na poczet należności z faktury VAT nr (...). W dniu 9 lutego 2007 r. (...)i (...)przekazała na rachunek bankowy powoda kwotę 261.726,40 zł. Powód kwotę tę zarachował na poczet zobowiązania wynikającego z faktury VAT nr (...) (123.85,47 zł) i z faktury VAT nr (...) (138.370,83 zł).

dowód: decyzja Kierownika (...)w N. o przyznaniu płatności bezpośrednich do gruntów rolnych z dnia 20 kwietnia 2005 r., k. 85-86 akt, z dnia 19 maja 2006 r., k. 88-89 akt, z dnia 11 lipca 2006 r., k. 91-92 akt, historia rachunku, k. 87, 90 akt, polecenie przelewu, k. 93 akt, zestawienie odsetek należnych od firmy (...), k. 81 akt.

W dniu 16 stycznia 2007 r. (...) w B., Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowe (...) sp. z o.o. (jako dłużnik) i powód (jako poręczyciel) zawarli porozumienie, którego przedmiotem był tryb uregulowania zobowiązań dłużnika wobec (...) w B. z tytułu zawartych w dniu 11 kwietnia 1994 r. umowy dzierżawy nieruchomości rolnej Skarbu Państwa w S. oraz umowy sprzedaży majątku ruchomego przynależnego do dzierżawionej nieruchomości. W przedmiotowym porozumieniu (...) oświadczył, że z tytułu w/w umowy dzierżawy zaległe jego zobowiązania względem Agencji wynoszą na dzień 31 grudnia 2006 r. kwotę 89.201,90 zł. Ponadto przyznał, że posiada zaległy dług względem Agencji w kwocie 284.566,16 zł wynikający z tytułu w/w umowy sprzedaży oraz niewymagalny dług z tego samego tytułu w kwocie 6.940,50 zł (§ 1 porozumienia). Powód, jako poręczyciel oraz beneficjent dopłat bezpośrednich do użytków rolnych i rolno-środowiskowych przysługujących dłużnikowi (pozwanemu) od Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, zobowiązał się uregulować w dniu następnym po dniu wpływu środków z dopłat za 2006 r. na jego rachunek bankowy, nie później jednak niż do dnia 25 stycznia 2007 r., zobowiązania z tytułu czynszu dzierżawnego i wykupu majątku ruchomego szczegółowo określonych w § 1 pkt 1 b i pkt 2 porozumienia w łącznej kwocie 333.310,97 zł. Pozostałe zobowiązania z tytułu czynszu dzierżawnego szczegółowo określone w § 1 pkt 1a i 1c w łącznej kwocie 40.457,09 zł zobowiązał się uregulować pozwany, w terminie do dnia 28 lutego 2007 r. Agencja wyraziła zgodę na przedterminową spłatę przez powoda niewymagalnych rat z tytułu wykupu majątku ruchomego (§ 2 porozumienia).

dowód: porozumienie, k. 94-96 akt.

W dniu 9 stycznia 2007 r. (...) przekazała na rachunek bankowy powoda kwotę 365.859,11 zł z tytułu płatności bezpośredniej do gruntów rolnych na rok 2006. W związku z powyższym powód w dniu 19 stycznia 2007 r. uiścił na rzecz Agencji Nieruchomości Rolnych kwotę 333.310,97 zł (w dwóch częściach wynoszących 48.744,81 zł i 284.566,16 zł), zaś pozostałą kwotę 32.518,24 zł zaliczył na poczet należności z faktury VAT nr (...). Ponadto, w dniu 22 stycznia 2007 r. w/w Agencja przekazała na rachunek bankowy powoda kwotę 22.375,00 zł, którą powód zaliczył w całości na poczet faktury VAT nr (...).

dowód: decyzja Kierownika (...) o przyznaniu płatności bezpośrednich do gruntów rolnych z dnia 1 grudnia 2006 r., k.97-98 akt, decyzja Kierownika Biura (...) i(...) o przyznaniu płatności z tytułu wspierania działalności rolniczej na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania, k. 102-103 akt, polecenia przelewu, k.99-100, 104 akt, historia rachunku, k.101 akt, zestawienie odsetek należnych od firmy (...), k. 81 akt.

Pozwany uznał w dniu 10 grudnia 2007 r. roszczenie objęte pozwem.

dowód: „informacja na temat aktualnego stanu zobowiązań (...) wobec (...) SA”, k. 161 akt, zeznania K. D. ( k. 412 akt ) , zeznania J. C. (k.412 akt), zeznania G. Ś. (1) (k.277-279, 425 akt), zeznania W. J., k. 412 akt.

W dniu 27 grudnia 2007 r. powód, jako poręczyciel, przekazał na rzecz (...) w B. kwotę 63.234,25 zł z tytułu wykupu weksla gwarancyjnego, złożonego przez pozwanego na zabezpieczenie roszczeń Agencji wynikających z zawartej w dniu 11 kwietnia 1994 r. umowy sprzedaży majątku ruchomego przynależnego do dzierżawionej nieruchomości rolnej Skarbu Państwa w S.. O powyższym powód poinformował pozwanego pismem z dnia 27 grudnia 2007 r., wskazując, że zobowiązania (...) względem (...) SA zwiększyły się o w/w kwotę.

dowód: wezwanie do wykupu weksla z dnia 12 grudnia 2007 r., k. 105-106 akt, potwierdzenie transakcji, k.107 akt, pismo powoda do pozwanego, k. 108 akt.

W dniu 30 stycznia 2008 r. (...) przekazała na rachunek bankowy powoda kwotę 362.403,59 zł z tytułu Jednolitej Płatności Obszarowej i Uzupełniającej Płatności Obszarowej. Kwotę tę powód zarachował na poczet faktury VAT nr (...) (26.700,53 zł), faktury VAT nr (...) (155.900,00 zł) i faktury VAT nr (...) (116.568,81 zł). Pozostałą kwotę z dopłaty za rok 2007 w kwocie 63.234,25 zł powód zarachował na poczet wykupu weksla z dnia 27 grudnia 2007 r. Następnie w dniu 21 lutego 2008 r. w/w Agencja przekazała powodowi kwotę 236.640,00 zł, którą powód zaliczył na poczet zobowiązania z faktury VAT nr (...) (132.167,19 zł), z faktury VAT nr (...) (7.151,81 zł), z faktury VAT nr (...) (7.411,16 zł) i faktury VAT nr (...) (42.759,04 zł). Z kolei w dniu 26 marca 2008 r. w/w Agencja przekazała powodowi kwotę 22.375,00 zł, którą powód zarachował w całości na poczet należności z faktury VAT nr (...).

dowód: decyzja Kierownika (...) w N. z dnia 14 stycznia 2008 r. w sprawie płatności do gruntów rolnych na rok 2007, k. 109-113 akt, z dnia 23 stycznia 2008 r. o przyznaniu płatności z tytułu realizacji przedsięwzięć rolno środowiskowych, k.115-117 akt, z dnia 19 lutego 2008 r. w sprawie płatności z tytułu wspierania gospodarowania na obszarach górskich i innych obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania, k. 120-122 akt, polecenia przelewu, k. 114, 119, 123 akt, zestawienie odsetek należnych od firmy (...), k. 81 akt.

W dniu 31 marca 2008 r. powód przekazał (...) kwotę 74.150,80 zł (73.410,66 zł - rata z tytułu wykupu majątku ruchomego + 740,12 zł - odsetki ustawowe od dnia 28 lutego do 31 marca 2008 r.) z tytułu zawartej w dniu 11 kwietnia 1994 r. umowy sprzedaży majątku ruchomego przynależnego do dzierżawionej nieruchomości rolnej w S., w tym raty wymagalnej na dzień 28 lutego 2008 r. wraz z odsetkami ustawowymi. Do zapłaty tej kwoty został wezwany pozwany, jednak z powodu braku środków pieniężnych nie był w stanie jej uiścić wobec Agencji. O dokonanej zapłacie powód poinformował pozwanego pismem z dnia 31 marca 2008 r., wskazując jednocześnie, że zobowiązania (...) względem (...) SA zwiększyły się o w/w kwotę.

dowód: wezwanie do zapłaty, k. 124 akt, pismo pozwanego do powoda z dnia 27 marca 2008 r., k.125 akt, potwierdzenie transakcji przelewu, k. 126 akt, pismo powoda do pozwanego, k. 127 akt,

W dniach 17, 26 i 27 lutego 2009 r. (...) przekazała na rachunek bankowy powoda kolejno następujące kwoty : 22.375,00 zł, 85.191,60 zł i 330.741,12 zł.

dowód: decyzja Kierownika (...) w N. z dnia 19 stycznia 2009 r. w sprawie płatności z tytułu wspierania gospodarowania na obszarach górskich i innych obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania, k. 128-130 akt, z dnia 28 listopada 2008 r. o przyznaniu płatności z tytułu realizacji przedsięwzięć rolno środowiskowych, k. 132-134 akt, z dnia 6 lutego 2009 r. w sprawie przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego, k. 136-141, polecenia przelewu, k. 131, 135, 142 akt.

W dniu 20 lutego 2009 r. powód uiścił za pozwanego, na jego prośbę, na rzecz (...)kwotę 91.167,22 zł wraz z odsetkami tytułem raty wykupu majątku ruchomego wymagalnej na dzień 30 września 2008 r., zaś w dniu 23 kwietnia 2009 r. kolejną kwotę w wysokości 147.208,98 zł tytułem raty czynszu za I półrocze 2008 r. w kwocie 87.409,87 zł wraz z odsetkami od czynszu do dnia 23 kwietnia 2009 r. w kwocie 5.531,53 zł oraz raty wykupu majątku z dnia 28 lutego 2009 r. w kwocie 53.243,55 zł wraz z odsetkami liczonymi od dnia wykupu do dnia 23 kwietnia 2009 r. w kwocie 1.024,03 zł. Ponadto, w dniu 8 października 2009 r. powód uiścił na rzecz Agencji, za pozwanego, kwotę 46.719,73 zł (tytułem czynszu za II półrocze 2009 r. wraz z odsetkami w kwocie 376,55 zł) oraz kwotę 51.098,37 zł (tytułem raty płatnej do dnia 30 września 2009 r. wraz z odsetkami w kwocie 145,18 zł).

dowód: pismo powoda do pozwanego z dnia 2 marca 2009 r., k. 144 akt i z dnia 21 października 2009 r., k. 152 akt wraz z dowodem nadania, k. 153 akt, nota księgowa z dnia 5 października 2009 r., k. 154 akt, potwierdzenia transakcji przelewu, k.143, 147 akt, pismo pozwanego do powoda z dnia 14 kwietnia 2009 r., k. 145 akt i z dnia 5 października 2009 r., k. 148 akt, pismo Agencji Nieruchomości Rolnych do powoda z dnia 22 kwietnia 2009 r., k.146 akt i z dnia 6 października 2009 r., k. 149 akt, polecenia przelewu, k. 150-151 akt,

W dniu 30 listopada 2009 r. pozwany poinformował Biuro (...)w N. o zmianie osoby pełnomocnika uprawnionego do występowania w imieniu spółki PHU (...), a następnie dnia 2 grudnia 2009 r. pozwany złożył wniosek o zmianę danych w systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności, wskazując nowego pełnomocnika oraz nowy numer rachunku (...) spółki PHU (...). Tym samym wygasło uprawnienie K. D. jako pełnomocnika w Ewidencji producentów (EP) gospodarstwa rolnego Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowego (...) sp. z o.o. z siedzibą w S..

dowód: pismo (...)do K. D., k. 156, 159-160 akt, pismo K. D. do Agencji, k. 157-158 akt,

Pismem z dnia 19 kwietnia 2010 r. powód złożył w Sądzie Rejonowym w Szubinie wniosek o zawezwanie pozwanego do próby ugodowej. Pozwany nie zgodził się na zawarcie ugody, podnosząc, że roszczenie spółki (...) SA jest bezzasadne.

dowód: wniosek o przeprowadzenie postępowania pojednawczego, k. 162-164 akt, protokół posiedzenia sądowego z dnia 26 maja 2010 r., k.165 akt.

W dniu 9 lutego 2011 r. pozwany złożył skargę o wznowienie przedmiotowego postępowania, powołując się na okoliczność, że nie został mu doręczony nakaz zapłaty z dnia 10 września 2010 r. (sygn. akt VIII GNc 211/10). Ostatecznie przedmiotowa skarga spółki (...) została oddalona postanowieniem Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 22 lipca 2011 r. (sygn. akt VIII GNc 41/11). Postanowienie to uprawomocniło się 26 października 2011 r. (Sąd Apelacyjny oddalił zażalenie skarżącego wniesione od postanowienia SO , wskazując iż nakaz zapłaty nie stał się prawomocny z uwagi na jego nieprawidłowe doręczenie ).

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyżej wskazanych dokumentów przedłożonych przez strony, które nie budziły wątpliwości Sądu co do swej wiarygodności. Ich wiarygodność nie była również kwestionowana przez same strony. Ponadto, Sąd oparł się na zeznaniach świadków: G. A. (k. 253-254 akt), częściowo - G. Ś. (1) (k.277-279, 425 akt), R. W. (k.279-281 akt), częściowo - A. S. (k.322-325 akt), W. C. (k.325-327 akt), Z. M. (2) (k.390-391 akt), Z. M. (3) (k.311 akt), zeznaniach przedstawicieli powoda – J. C. (k.412 akt), K. D. (k.412 akt), częściowo - reprezentanta pozwanego - W. J. (k.412 akt).

Wiarygodne, w ocenie Sądu, okazały się zeznania świadka G. A., wiceprezesa spółki PPHU (...), który wyraźnie podał, że wszelkie rozliczenia z tytułu porozumienia z dnia 27 czerwca 2003 r., zostały pomiędzy jego stronami uregulowane. Świadek potwierdził, że PPHU (...) dostarczał G. Ś. (1) towar w postaci nawozu, w celu ułatwienia mu złapania płynności finansowej. Świadek zaprzeczył, aby G. Ś. (1) kiedykolwiek wzywał spółkę (...) do uregulowania jakichkolwiek należności. Potwierdził, że z tytułu porozumienia z dnia 27 czerwca 2003 r. spółka (...) uczestniczyła w zbieraniu plonów uzyskując z tego tytułu środki pieniężne, które nie pozwoliły jednak na pokrycie należności G. Ś. (1) wobec tej spółki. Także wiarygodne okazały się, w ocenie Sądu, zeznania świadka Z. M. (3), który szczegółowo odniósł się do kwestii rozliczeń stron, wskazując konkretne kwoty zadłużenia. Ponadto, z przekonaniem zeznał, że ani pozwanemu ani G. Ś. (1) nie przysługują żadne roszczenia względem spółki (...) ani względem powoda.

Wiarygodne, w ocenie Sądu, okazały się zeznania świadka G. A., wiceprezesa spółki PPHU (...), który wyraźnie podał, że wszelkie rozliczenia z tytułu porozumienia z dnia 27 czerwca 2003 r., zostały pomiędzy jego stronami uregulowane. Świadek potwierdził, że PPHU (...) dostarczał G. Ś. (1) towar w postaci nawozu, w celu ułatwienia mu złapania płynności finansowej. Świadek zaprzeczył, aby G. Ś. (1) kiedykolwiek wzywał spółkę (...) do uregulowania jakichkolwiek należności. Potwierdził, że z tytułu porozumienia z dnia 27 czerwca 2003 r. spółka (...) uczestniczyła w zbieraniu plonów uzyskując z tego tytułu środki pieniężne, które nie pozwoliły jednak na pokrycie należności G. Ś. (1) wobec tej spółki.

Sąd dał wiarę zeznaniom G. Ś. (1) jedynie w części, w której podał on, że przedstawiciele spółki PPHU (...) oraz spółki (...) bywali w siedzibie pozwanej spółki, oraz w zakresie, w którym świadek zrelacjonował sam fakt przybycia reprezentantów spółki (...) w dniu 10 grudnia 2007 r. do siedziby spółki (...). Za niewiarygodne Sąd uznał natomiast twierdzenia tego świadka, iż przyjazd J. C. i K. D. dotyczył jedynie zobowiązań G. Ś. (1) względem spółki PPHU (...). Z pozostałego materiału dowodowego wynika bowiem co innego, zarówno J. C., jak i K. D., a także W. J. zeznali, że celem spotkania dnia 10 grudnia 2007 r. była kwestia zobowiązań spółki (...) względem (...) SA. Ponadto, Sąd nie dał wiary zeznaniom G. Ś. (1) odnośnie tego, że pismo na k. 161 akt miało jedynie charakter informacyjny. Jak wynika bowiem z przekonywujących, w ocenie Sądu, zeznań K. D. i J. C., wyłączną wolą powoda było uzyskanie potwierdzenia salda. Także twierdzenie świadka G. Ś. (1) odnośnie nierozliczenia należności wynikających z trójstronnego porozumienia z dnia 27 czerwca 2003 r., nie zasługiwały na wiarę. Twierdzenia te nie znajdują bowiem oparcia w pozostałym materiale dowodowym, o czym w dalszej części rozważań. Wreszcie, niewiarygodnie świadek zeznawał w zakresie dotyczącym obietnicy strony powodowej anulowania spornych odsetek. Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że owszem toczyły się niezobowiązujące rozmowy na temat ewentualnego odstąpienia od naliczania odsetek, ale było to w okresie przed połączeniem się spółek (...) i (...), a autorem tych ustnych deklaracji byli reprezentanci poprzednika powoda, w szczególności G. A. i to tylko przy założeniu, że zobowiązanie główne G. Ś. (1) zostanie spłacone w oznaczonych terminach.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania R. W., prezesa spółki P. który potwierdził fakt współpracy ze spółką (...) oraz G. Ś. (1) w ramach porozumienia trójstronnego z dnia 27 czerwca 2003 r. Świadek zeznał, że porozumienie to zostało podpisane ze względu na złą kondycję (...) spółki (...). Świadek wskazał, iż na terenie spółki (...) doszło do spotkania przedstawicieli spółki (...) i G. Ś. (1) w przedmiocie spłaty zobowiązań G. Ś. (1) i spółki (...). Świadek nie pamiętał jednak, jaka kwota została rozliczona z tego porozumienia. Świadek wskazał, że tuż po zbiorach pojawiła się ustna deklaracja przedstawicieli (...), że w przypadku zapłaty przez G. Ś. (1) całej należności głównej, odstąpią od żądania odsetek. Świadek nie pamiętał jednak, czy należność główna miała być spłacona w konkretnym terminie.

Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania zeznań A. S. w części, w której świadek zeznała, że była pełnomocnikiem spółki (...) w latach 2002-2003 i w tym okresie podejmowała czynności mające na celu wyegzekwowanie należności tej firmy od pozwanego. Świadek brała udział w rozmowach prowadzonych pomiędzy przedstawicielami (...) - G. A., Z. M. (3) a G. Ś. (1). Zeznała, że w trakcie tych spotkań ze strony powodowej (wówczas PPHU (...)) pojawiły się ustne obietnice na temat odstąpienia od żądania odsetek, pod warunkiem spłaty zadłużenia głównego. Wskazała jednak, że w umowie pisemnej znalazł się zapis o obowiązku zapłaty odsetek w razie opóźnienia w spłacie należności głównej, który to fakt niepokoił G. Ś. (1). Sąd nie uznał natomiast za wiarygodne twierdzenia świadka odnośnie nierozliczonych należności za wykonane prace na polu firmy (...), albowiem nie znajdują one odzwierciedlenia w pozostałym zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. W szczególności, świadek G. A. wyraźnie zeznał, że należności z tytułu porozumienia z dnia 27 czerwca 2003 r. zostały uregulowane, w przeciwnym bowiem razie spółka (...) byłaby wzywana do zapłaty, co nie zastąpiło (k.253-254 akt). Ponadto, zarzut nierozliczenia należności z tytułu w/w porozumienia nie został również poparty żadnymi dokumentami, o czym będzie jeszcze mowa poniżej. Za wiarygodne Sąd uznał zeznania W. C., który wskazał, iż brał udział w dwóch spotkaniach, na których obecni byli przedstawiciele spółki (...), G. Ś. (1) oraz przedstawiciel spółki PHU (...). Świadek wyjaśnił, iż celem przedmiotowych spotkań było znalezienie rozwiązania dotyczącego spłaty zadłużenia G. Ś. (1). Podał, że zarówno sytuacja prywatnego gospodarstwa (...), jak i spółki PHU (...), była krótko po roku 2000, niestabilna. Świadek potwierdził, że na pierwszym spotkaniu, ze strony przedstawiciela spółki (...) padła ustna deklaracja, że jeśli G. Ś. (1) spłaci należność główną, to odsetki zostaną anulowane. Świadek nie pamiętał jednak szczegółów dotyczących przedmiotowych uzgodnień, w tym nie był w stanie wskazać daty, do której miała nastąpić spłata. Podobnie, odnośnie drugiego spotkania, mającego miejsce w S., świadek również nie pamiętał ani kwot, ani terminów, o których rozmawiano.

Zeznania Z. M. (2) Sąd uznał za wiarygodne. Świadek wyjaśnił, że łączyła go z powodem umowa cywilno-prawna i w ramach tej umowy prowadził działania na rzecz odzyskania długu od G. Ś. (1). Świadek potwierdził, iż przedstawiciel PPHU (...) zadeklarował ustnie, że odstąpi od dochodzenia odsetek za opóźnienie w sytuacji, gdy G. Ś. (1) spłaci cały dług. Świadek zeznał jednak, że nie posiada wiedzy odnośnie jakiegokolwiek porozumienia stron odnośnie anulowania odsetek, ani odnośnie korespondencji prowadzonej w tym celu.

Za wiarygodne Sąd uznał zeznania przedstawiciela powoda - prezesa zarządu spółki (...), J. C., który w sposób jasny opisał współpracę stron, w szczególności okoliczności związane z podpisaniem spornego dokumentu z dnia 10 grudnia 2007 r. Podkreślił, że nie dopuszczał nigdy opcji anulowania odsetek za opóźnienie względem pozwanego, a to choćby z tego względu że spółka (...) też była zobowiązana do regulowania zobowiązań wraz z odsetkami. Potwierdził, że prowadził niejednokrotnie rozmowy z G. Ś. (1), który obiecywał zawarcie ugody, ostatecznie jednak do niej nie doszło. Sąd dał ponadto wiarę zeznaniom reprezentanta powoda - członka zarządu spółki (...), K. D.. Świadek ten w sposób szczegółowy i wyczerpujący opisał okoliczności związane z rozliczeniami stron, zwłaszcza wręczeniem przedmiotowego spornego pisma z dnia 10 grudnia 2007 r. Podkreślił, że wyłącznym celem spornego spotkania, na które strony umówiły się z wyprzedzeniem, było otrzymanie od pozwanego potwierdzenia salda należności , którego nie można było wcześniej uzyskać. Opisał dokładnie okoliczności związane z propozycją zawarcia porozumienia z pozwanym we wrześniu 2011 r., do którego ostatecznie nie doszło. Sąd odmówił natomiast wiarygodności zeznaniom przedstawiciela pozwanej strony, prezes (...) - W. J. w tej części, w której twierdziła ona, że pismo z dnia 10 grudnia 2007 r. miało charakter jedynie informacyjny oraz, że weryfikacja jego treści miała nastąpić dopiero w znacznie późniejszym terminie. Okoliczności tej wyraźnie zaprzeczyli zeznający za stronę powodową - J. C. i K. D., wskazując, że wizyta w siedzibie pozwanego w dniu 10 grudnia 2007 r. nie była wizytą kurtuazyjną, niejako „przy okazji” przejazdu, a zapowiedzianą wcześniej wizytą w celu potwierdzenia salda. Świadek nie potrafiła ponadto wyjaśnić, dlaczego nie odniosła się do treści przedstawionego przez powoda pisma z dnia 10 grudnia 2007 r., skoro, jak twierdziła, przyjęła to pismo „w celach weryfikacji w terminie późniejszym”. Jednocześnie zaś podała, że pozwany stosuje taką praktykę, iż odpowiada na pisma od kontrahentów, w którym zwracają się o potwierdzenie wzajemnych należności. W przypadku braku zastrzeżeń pozwany odsyła podpisane potwierdzenie salda, ustosunkowuje się jednak również do pisma klienta w sytuacji, gdy dostrzeże niezgodności.

Dla prawidłowości przedmiotowego rozstrzygnięcia Sąd dopuścił także dowód z opinii biegłego sądowego z dziedziny rachunkowości na okoliczność zweryfikowania prawidłowości wyliczenia przez powoda odsetek dochodzonych pozwem (post. z dnia 18 listopada 2013 r.). Przedstawioną przez biegłego E. K. opinię, w tym uzupełniającą (k.449-456, 486 akt), Sąd uznał za wyczerpującą i jasną, przydatną z punktu widzenia rozstrzygnięcia sprawy, przy czym żadna ze stron, po uzupełnieniu opinii, nie zakwestionowała jej ustaleń.

Przechodząc do analizy zarzutów złożonych przez pozwaną spółkę należy w pierwszej kolejności odnieść się do kwestii przedawnienia roszczenia. Istota zarzutu przedawnienia sprowadzała się, zdaniem Sądu, do oceny, czy treść pisma z dnia 10 grudnia 2007 r. zatytułowanego „Informacja na temat aktualnego stanu zobowiązań (...) wobec (...) SA” (k.161 akt), stanowi uznanie długu objętego żądaniem pozwu, a tym samym czy wywoła skutek w postaci przerwy biegu terminu przedawnienia roszczenia. Wstępnie zaznaczyć należy, że zgodnie z art. 118 kc, jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Co do należności odsetkowej, Sąd podziela pogląd Sądu Najwyższego wyrażony w uchwale (7) z dnia 26 stycznia 2005 r. III CZP 42/04 (OSNC 2005 nr 9 poz. 149) i wyroku z dnia 9 czerwca 2005 r. III CK 619/04 (nie publ.), w myśl którego do roszczenia o odsetki za opóźnienie, jako stanowiącego roszczenie okresowe, stosuje się samodzielny termin przedawnienia wynikający z art. 118 k.c. Jest on niezależny od terminu przedawnienia należności głównej, z tym, że roszczenie takie przedawnia się najpóźniej z chwilą przedawnienia się roszczenia głównego, a w wypadku gdy roszczenie główne wygasło na skutek zapłaty przed upływem terminu przedawnienia, a termin przedawnienia roszczenia głównego już upłynął, nadal stosuje się termin trzyletni przedawnienia roszczeń odsetkowych.

Ponadto, w świetle art. 123 § 1 pkt 2 kc, bieg przedawnienia przerywa się przez uznanie roszczenia przez osobę, przeciwko której roszczenie przysługuje. Uznanie roszczenia nie zostało zdefiniowane w przepisach kodeksu cywilnego. Ustawa przewiduje jedynie skutek dokonania tej czynności w postaci przerwania biegu przedawnienia, co wskazano w cytowanym przepisie. W doktrynie prawa i judykaturze przyjmuje się, że uznanie roszczenia może być dokonane w dwóch formach: jako uznanie właściwe oraz uznanie niewłaściwe. Pierwsze stanowi nieuregulowaną odrębnie umowę ustalającą co do zasady i zakresu istnienie albo nieistnienie jakiegoś stosunku prawnego, drugie zaś określone jest jako przyznanie przez dłużnika wobec wierzyciela istnienia długu. Uznanie niewłaściwe jest więc oświadczeniem wiedzy a nie woli dłużnika (por. wyrok SN z 19 marca 1997 r., sygn. II CKN 46/97, OSNC 1997/10/143, wyrok SA w Łodzi z 28 listopada 2013 r., sygn. I ACa 684/13, LEX nr 1416110). Uznanie niewłaściwe nie jest więc czynnością prawną, a jedynie przyznaniem obowiązku świadczenia wynikającego z innego źródła, a więc deklaratywnym stwierdzeniem, że taki obowiązek istnieje i że dłużnik nie zamierza się uchylić od jego wypłacenia (po. orzeczenie SN z 7 grudnia 1957 r., OSPiKA 1958, poz. 194, wyrok SN z 4 lutego 2005 r., sygn. I CK 580/04, LEX nr 301787). Jest to więc każdy przypadek wyraźnego oświadczenia woli lub też innego jednoznacznego zachowania się dłużnika wobec wierzyciela, z którego wynika, że dłużnik uważa roszczenie za istniejące (por. wyrok SN z 7 marca 2003 r., sygn. I CKN 11/01, Lex nr 83834, wyrok SA w Gdańsku z 8 stycznia 2013 r., sygn. V ACa 913/12, LEX nr 1314724).

Jakkolwiek uznanie niewłaściwe nie wymaga żadnej specjalnej formy, to jednak zachowanie dłużnika wyrażające przeświadczenie o istnieniu roszczenia, musi być jednoznaczne na tyle, żeby wierzyciel wiedział, iż dłużnik uznaje jego roszczenie za istniejące i przyznane (wyroki SN z dnia 22 czerwca 2004 r., sygn. akt IV CK 444/03, niepubl., z dnia 25 marca 2010 r., sygn. akt I CSK 457/2009, LEX Polonica nr 2274412, z dnia 7 marca 2003 r., sygn. akt I CKN 11/2001, LEX Polonica nr 375437, z dnia 9 marca 2004 r., sygn. akt I CK 443/2003, LEX Polonica nr 2395659). Sens instytucji uznania roszczenia sprowadza się zatem do tego, że dłużnik zapewnia wierzyciela o zamiarze wykonania zobowiązania, w związku z czym wierzyciel nie musi już obawiać się upływu przedawnienia i powstrzymać się z dochodzeniem (egzekucją) roszczenia bowiem pozostaje w usprawiedliwionym przekonaniu, że dłużnik rzeczywiście dobrowolnie spełni świadczenie (wyrok SN z dnia 11 sierpnia 2011 r., sygn. akt I CSK 703/10, LEX nr 898249).

Dla skuteczności tzw. uznania niewłaściwego nie jest wymagane istnienie po stronie zobowiązanego zamiaru wywołania skutku prawnego w postaci przerwania biegu przedawnienia. Istotne natomiast jest to, aby zachowanie zobowiązanego mogło uzasadniać przekonanie osoby uprawnionej, iż zobowiązany jest świadom swojego obowiązku, a w konsekwencji by mogło uzasadniać oczekiwanie uprawnionego, że świadczenie na jego rzecz zostanie spełnione (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 marca 2010 r., sygn. akt I CSK 457/09, LEX nr 653955). Nie musi ono wskazywać ani podstawy prawnej, ani wysokości uznawanego roszczenia (wyrok SA w Krakowie z dnia 14 grudnia 2012 r., sygn. akt I ACa 1205/12, LEX nr 1246693).

Tak szerokie przedstawienie istoty uznania niewłaściwego było, zdaniem Sądu, konieczne dla właściwej oceny treści spornego pisma z dnia 10 grudnia 2007 r., z którym powód wiąże skutek w postaci przerwy biegu terminu przedawnienia. Przenosząc te teoretyczne rozważania na kanwę sprawy ocenić należy, w opinii Sądu, że oświadczenie z dnia 10 grudnia 2007 r. stawiło klasyczny przykład uznania niewłaściwego. Przy odczytywaniu treści spornego pisma uwzględnić należało przy tym przede wszystkim kontekst, w jakim zostało ono złożone. Wobec powyższego Sąd dokonał szczegółowej analizy zeznań świadków zawnioskowanych przez strony oraz zeznań samych stron, celem ustalenia czy pozwany złożył oświadczenie, że uznaje objętą przedmiotowym pozwem należność. Na tej podstawie Sąd stwierdził, że materiał dowodowy zaoferowany przez pozwanego nie dyskwalifikuje powództwa. Po pierwsze, jak wynika z zeznań reprezentanta powodowej spółki, K. D., pozwany przed spornym spotkaniem w dniu 10 grudnia 2007 r. został uprzedzony przez powoda o planowanej wizycie, a przede wszystkim o celu tej wizyty, którym było uzyskanie potwierdzenia wysokości zadłużenia spółki (...) względem (...) SA. Przedstawiciel powoda podkreślił, że sporna wierzytelność miała dla powodowej spółki charakter szczególny, gdyż była ona długoterminowa a jej wartość była znaczna. Przede wszystkim zaś powód spłacał za pozwanego zobowiązania, w związku z czym istotnym z punktu widzenia interesów spółki (...) SA było uzyskanie dokumentu w postaci potwierdzenia salda. Sąd podziela przy tym stanowisko powoda, iż nieracjonalną ze strony powoda byłaby podróż, w grudniu, w warunkach zimowych, ze S. do siedziby pozwanego, jedynie w celu złożenia pisma w biurze spółki (...). Przesłanie pisma jedynie w celach informacyjnych mogło przecież nastąpić drogą pocztową bądź internetową. K. D. wyraźnie zaś podkreślił, że „jechali (razem z J. C.) specjalnie w grudniu 2007 r., aby dopiąć temat”.

Także prezes zarządu powodowej spółki, J. C. zeznał, że sporne spotkanie było wcześniej zaaranżowane, że prezes pozwanej spółki, W. J. wiedziała, jaki będzie jego przedmiot. Prezes wyjaśnił, że w grudniu 2007 r. powodowa spółka zbliżała się do okresu, w którym sporządzany był bilans spółki (...), a zatem spółce zależało na ustaleniu stanu przysługujących jej wierzytelności, w tym stanu zadłużenia pozwanego. Prezes powoda podkreślił, że przedkładając pozwanemu dokument z dnia 10 grudnia 2007 r. traktował go wyłącznie jako potwierdzenie salda. Argumentował, że z uwagi na fakt, że powód traktował to pismo jako dokument o charakterze finansowo-księgowym, podpisany został jedynie przez jednego członka zarządu (K. D.). Gdyby natomiast był to dokument, który nie trafia do dokumentacji księgowej powoda, a niejako „na zewnątrz”, wówczas do podpisywania dokumentu w imieniu spółki wymagana byłaby reprezentacja zgodna z KRS i statutem spółki (...), a mianowicie współdziałanie dwóch członków zarządu albo jednego członka zarządu łącznie z prokurentem. Prezes zarządu (...) podkreślił też, że z punktu widzenia powoda bez różnicy jest sposób w jaki określone zostanie pismo dotyczące stanu należności, czy będzie to „potwierdzenie salda”, czy - jak w przypadku niniejszym - „informacja o stanie zadłużenia”.

Sąd zważył, że prezes pozwanej spółki przyjęła sporne pismo, sygnując jego treść własnoręcznym podpisem i przystawiając na nim pieczęć firmową spółki (...). Po zapoznaniu się z treścią pisma nie zakwestionowała go w żaden sposób. Wprawdzie na rozprawie W. J. argumentowała, że przyjęła pismo jedynie jako „informację do weryfikacji w terminie o wiele późniejszym”, jednak - jak sama wskazała, nigdy nie odpowiedziała powodowi na to pismo, choć praktyką w pozwanej spółce było udzielanie odpowiedzi na pisma klientów dotyczące potwierdzenia salda, co też prezes przyznała. Istotnie, jak wynika z zeznań G. Ś. (1) i W. J. pozwana spółka nie posiada odrębnej kancelarii czy sekretariatu, a także nie dysponuje pieczęcią typu „data wpływu”, czy „wpłynęło dnia”. Powyższe nie oznacza jednak, że prezes pozwanego, nie może na wpływającym do spółki piśmie własnoręcznie poczynić stosownej, adekwatnej do danego zdarzenia, adnotacji „kwituję odbiór pisma”, „pismo wpłynęło dnia” itd. Tymczasem w sprawie niniejszej pod treścią spornego pisma znalazł się nie tylko podpis prezesa zarządu, ale i pieczęć firmowa spółki (...). Brak natomiast jakichkolwiek adnotacji, które mogłyby świadczyć o tym, że pismo traktowane jest jedynie jako informacyjne. Zwłaszcza zaś nie ma na nim żadnych adnotacji mogących świadczyć o tym, że pozwany nie zgadza się z jego treścią, kwestionuje treść przedstawionego wyliczenia.

Powyższe uwagi prowadzą zatem, w ocenie Sądu, do wniosku, że zachowanie pozwanego było tego rodzaju, że uzasadniało po stronie powoda przekonanie, że PHU (...) jest świadom obowiązku zapłaty odsetek, a w konsekwencji można od niego oczekiwać, że zapłaci należność wskazaną w piśmie z dnia 10 grudnia 2007 r. W konsekwencji przyjąć należało, iż w sprawie mamy do czynienia z niewłaściwym uznaniem roszczenia dochodzonego w pozwie. Pozwany podpisując pismo z dnia 10 grudnia 2007 r. uznał przedmiotowe roszczenie o odsetki „za zasadne”, przy czym uznanie to było przejawem jego wiedzy o tym, że sporne roszczenie istnieje i przysługuje powodowi. Skoro tak, to nieuzasadniony uznać trzeba podniesiony w sprzeciwie zarzut przedawnienia przedmiotowego roszczenia. Wbrew twierdzeniu pozwanego, uznanie długu dnia 10 grudnia 2007 r. przerwało bowiem bieg przedawnienia roszczenia z tytułu odsetek (art.123 § 1 pkt 2 kc), a zarzuty pozwanego odnośnie braku przerwania biegu przedawnienia, nie mogły się ostać.

Odnosząc się natomiast do pozostałych zarzutów pozwanego , Sąd zważył, że również one nie zasługiwały na uwzględnienie. Jedynie z ostrożności procesowej skarżący podniósł, że powód w swych rozliczeniach nie uwzględnił wszystkich otrzymanych od pozwanego wpłat (i tych wpłaconych za pozwaną spółkę). Na potwierdzenie powyższego stanowiska pozwany zaoferował Sądowi dowód w postaci „zestawienia faktur” (k.207 akt) oraz dowód osobowy w postaci zeznań świadka G. Ś. (1) i R. W.. Fakt zawarcia porozumienia trójstronnego pomiędzy PPHU (...) PPHU P. i G. Ś. (1) w dniu 27 czerwca 2007 r., był w sprawie okolicznością bezsporną. Zarzut „nie rozliczenia przez powoda kwoty 308.121,90 zł”, nie znajduje jednak, w ocenie Sądu, potwierdzenia w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Powód zaprzeczył, aby na podstawie tego porozumienia przejął do rozliczenia z przysługującego mu zadłużenia od G. Ś. (1) należności przysługujące G. Ś. (1) od PPHU (...) w kwocie 308.121,90 zł, której to kwoty powód w rozliczeniach z pozwanym nie uwzględnił. Świadek G. A. wyraźnie zeznał, że rozliczenia z tytułu porozumienia z dnia 27 czerwca 2003 r., zostały uregulowane, w przeciwnym bowiem wypadku, spółka (...) byłaby wzywana do uregulowania należności, co nie nastąpiło. Wprawdzie G. Ś. (1), na rozprawie, twierdził, że należności z tytułu porozumienia ze spółką (...) nie zostały rozliczone, jednak - jak zeznał G. A., G. Ś. (1) nie wzywał nigdy spółki (...) do zapłaty jakichkolwiek należności. Z kolei zawnioskowany przez pozwanego świadek R. W., przyznał wprawdzie na rozprawie, że był świadkiem rozmowy pomiędzy G. Ś. (1) i radcą prawnym (...), która odbywała się w siedzibie spółki (...) i której przedmiotem była kwestia spłaty zobowiązań G. Ś. (1) i P.. Świadek nie pamiętał jednak jaka kwota z tytułu porozumienia z dnia 27 czerwca 2003 r. została pomiędzy jego stronami rozliczona. Podał jedynie, że „mniej więcej 300 tys. zł mogło być dla pana Ś., a około 500 tys. zł dla (...). Z kolei świadek Z. M. (3) wyraźnie zaprzeczył, aby G. Ś. (1) czy pozwany mieli jakąkolwiek wierzytelność w stosunku do powoda. Podkreślił też, że G. Ś. (1) nie kierował żadnych roszczeń w stosunku do powoda ani w stosunku do (...). Wyjaśnił, że w momencie podpisywania umowy poręczenia zostały uwzględnione rozliczenia wynikające z porozumienia z dnia 27 czerwca 2003 r. I tak, w porozumieniu z dnia 11 października 2002 r. zadłużenie wynosiło 3 mln 351 tys. 165 zł 85 groszy, w porozumieniu z dnia 27 czerwca 2003 r. - 1 mln 888 tys. 196 zł 22 grosze, w umowie z dnia 10 maja 2004 r. - zadłużenie zmniejszyło się jeszcze bardziej i wyniosło 1 mln 713 tys. 280 zł 42 grosze, a w oświadczeniu o uznaniu długu wraz z potwierdzeniem sald z 18 kwietnia 2005 r. – zadłużenie wynosiło 1 mln 69 zł 650 zł 48 groszy. Z powyższego wynika, zdaniem świadka, że od czasu podpisania umowy do złożenia oświadczenia o uznaniu długu kwota zadłużenia ulegała stopniowemu zmniejszeniu (łącznie o ponad 600 tys. zł). Świadek M. podkreślił, że spółka (...) prowadziła pełną rachunkowość, a sprawozdania finansowe podlegały corocznemu badaniu przez biegłego rewidenta. Łączenie spółek (...) podlegało zaś pełnemu audytowi prawnemu i finansowemu przez biegłego sądowego. W takiej sytuacji, jak zaakcentował świadek, nie było możliwości, aby jakiekolwiek roszczenia podmiotów trzecich nie były ujęte w bilansie zamknięcia firmy (...). Okoliczność tę potwierdzili także aktualni reprezentanci powoda - K. D. i J. C.. Za zasadnością tego zarzutu pozwanego nie może przemawiać również, zdaniem Sądu, załączony do sprzeciwu dokument w postaci „zestawienia faktur” (k.207 akt). Dokument ten ma charakter wybiórczy i sam w sobie nie może stanowić dowodu na to, że powód jest dłużnikiem pozwanego w zakresie kwoty 308.121,90 zł. W zestawieniu tym wyszczególniono siedemnaście faktur, wskazując ich wartość, datę sprzedaży i termin płatności , jednakże samych faktur wystawionych przez G. Ś. (1) pozwany nie załączył do akt. Brak zatem możliwości zweryfikowania ich treści w kontekście zasadności roszczenia pozwanego. Przede wszystkim zaś, zgodnie z treścią § 1 porozumienia z dnia 27 grudnia 2003 r., ewentualne rozliczenie należności, o których mowa w tym porozumieniu, miało nastąpić dopiero po otrzymaniu przez (...) produktów rolnych. Pozwany nie wykazał zaś w trakcie przedmiotowego postępowania, że owe produkty zostały powodowi dostarczone, w związku z czym powinien on zmniejszyć swe zobowiązania względem G. Ś. (1) o kwotę 308.121,90 zł. Nie wykazał także, że G. Ś. (1) przysługiwała wierzytelność wobec PPHU (...) we wskazanej wyżej kwocie.

Zupełnie niezasadny okazał się również, w ocenie Sądu, zarzut pozwanego dotyczący rozliczeń stron w zakresie dopłat przekazywanych bezpośrednio powodowi. Skarżący wywiódł, że rozliczenie to przy uwzględnieniu wszystkich przekazanych dopłat wykazuje nadwyżkę dopłat nad zobowiązaniami pozwanego wobec powoda w kwocie 78.944,10 zł, której to nadwyżki powód nie uwzględnił. W sprawie okolicznością bezsporną był fakt, że powód do dnia wystąpienia z przedmiotowym powództwem, zaspokoił do końca 2009 roku swą wierzytelność główną względem G. Ś. (1) i jego poręczyciela - spółki (...). Uzyskiwane z tytułu dopłat kwoty, były zawsze zaliczane na poczet należności głównej, a nie odsetek. Przedstawiciel powoda K. D. wyjaśnił na rozprawie, iż powyższy sposób zarachowania był niejako ukłonem w stronę dłużnika i jego poręczyciela, wyrazem dobrej woli spółki (...), aby umożliwić im spłatę zobowiązań. Pod koniec 2009 pozwany złożył jednak wniosek o zmianę danych w systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności, wskazując nowego pełnomocnika oraz nowy numer rachunku (...) spółki PHU (...). Tym samym wygasło uprawnienie K. D. jako pełnomocnika w Ewidencji producentów (EP) gospodarstwa rolnego Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowego (...) sp. z o.o. z siedzibą w S.. Po tym okresie wpłaty z tytułu dopłat przestały trafiać na rachunek spółki (...), co potwierdził w swych zeznaniach K. D.. Odnośnie zarzutu pozwanego co do istnienia nadwyżki dopłat nad zobowiązaniami, należy zważyć, że niniejszym pozwem powód dochodzi kwoty 529.698,42 zł z tytułu odsetek liczonych od kwot pozostałych do zapłaty tytułem poszczególnych faktur od dnia 13 grudnia 2004 r. do dnia zapłaty należności wynikających z tych faktur, pomniejszonych o kwotę 4.793,46 zł - wynikającej z rozliczeń dopłat z wydatkowanymi środkami na spłatę zobowiązań pozwanego względem (...). Wysokość żądanych przez powoda odsetek umownych (półtorakrotność każdorazowych odsetek ustawowych) wynika z treści pkt 4 porozumienia z dnia 11 października 2002 r. zawartego pomiędzy G. Ś. (1) i PPHU (...) w S. (k.69 akt). Wyliczenia, w oparciu o które powód domaga się zapłaty znajdują pełne odzwierciedlenie w załączonych do pozwu licznych dokumentach, wskazujących kwoty wypłacone przez Agencję Nieruchomości Rolnych tytułem dopłat oraz wskazujących wysokość należności uiszczonych przez powoda za pozwanego. Tymczasem pozwany, formułując zarzuty przeciwko żądaniu pozwu, zaoferował sądowi w istocie jedynie dowód w postaci porozumienia z dnia 27 czerwca 2003 r., którego fakt zawarcia nie był przez strony kwestionowany, wybiórczy dokument w postaci zestawienia faktur, który nie może automatycznie świadczyć o istnieniu zobowiązania po stronie powoda na kwotę 308.121,90 zł, na co Sąd zwrócił już uwagę powyżej. Z kolei „rozliczenie zapłat z dopłat przysługujących (...) otrzymywanych przez (...) i zaliczanych na rachunek zobowiązań C. oraz W.” dowodzi jedynie tego, że sporządziła je prezes zarządu pozwanej spółki - (...)-J. w dniu 14 lutego 2012 r. (k.209-201 akt).

W świetle zgromadzonych w sprawie dowodów brak jest ponadto podstaw do przyjęcia, iż powód zobowiązał się do nienaliczania odsetek z tytułu przysługujących mu względem pozwanego należności. Istotnie, zeznania świadków potwierdzają fakt, iż pomiędzy G. Ś. (1) a przedstawicielami poprzednika powoda - spółki (...) toczyły się rozmowy, w trakcie których padły obietnice ze strony wierzyciela odnośnie odstąpienia od żądania odsetek - w razie spłaty przez dłużnika należności głównej w terminie. Żaden z przesłuchanych świadków nie stwierdził jednak, że były to ustalenia pisemne, a wręcz przeciwnie, z ich wypowiedzi wynika, że były to niezobowiązujące ustne deklaracje wierzyciela, i to tylko pod warunkiem, że dłużnik spłaci roszczenie główne w terminie. Okolicznością bezsporną w sprawie jest zaś fakt, że G. Ś. (1) nie wywiązał się ze spłaty względem firmy (...) w zakreślonym terminie. Poza tym, jak wynika z zeznań reprezentanta powoda - K. D., od czasu powstania spółki (...), tj. od końca 2005 r. nie było ze strony powoda żadnych prób w zakresie odstąpienia od naliczania odsetek względem pozwanej spółki. Prezes zarządu (...) J. C. wyraźnie zaś podkreślił, że nigdy nie dopuszczał możliwości anulowania spornych odsetek. K. D. wyjaśnił jedynie, że we wrześniu 2011 r. wystąpił z projektem porozumienia, rozmawiając w tym zakresie ze Z. M. (3) i G. Ś. (1), ostatecznie nie doszło jednak do ugody. Z kolei świadek Z. M. (3) zaprzeczył, aby składał wobec G. Ś. (1) bądź pozwanego kiedykolwiek oświadczenie dotyczące zrzeczenia się żądania odsetek. Podsumowując Sąd zważył, iż pozwany nie wykazał, aby strony zawarły formalne porozumienie w zakresie umorzenia przedmiotowych odsetek. W szczególności nie wykazał, aby strony umówiły się o to na piśmie. Jak wynika z materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy wymiana oświadczeń woli stron opierała się w głównej mierze na dokumentach. Zatem przyjąć, zdaniem Sądu, należy, że gdyby intencją stron było zawarcie porozumienia w zakresie anulowania odsetek, to również w tym przypadku strony wyraziłyby swą wolę na piśmie ,biorąc w szczególności pod uwagę wysokość zobowiązań G. Ś. (1) i przyjętą praktykę.

Mając powyższe ustalenia na względzie, Sąd uznał, iż podniesione w sprzeciwie zarzuty nie zdołały przeciwstawić się żądaniu pozwu, a w konsekwencji uwzględnił powództwo w części dotyczącej kwoty 529.904,96 zł wraz z odsetkami od dnia 29 czerwca 2010 r. do dnia zapłaty. Sąd zważył, iż w przedmiotowej opinii biegłego, której ustalenia w całości uwzględniono, biegły wyliczył należne powodowi odsetki w kwocie 539.857,78 zł. W pozwie powód domagał się jednak kwoty niższej - 529.904,96 zł i taką też kwotę Sąd zasądził od pozwanego, zważając, iż Sąd nie może zasądzać ponad żądanie (art. 321 § 1 zd. 2 kpc). O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 § 1 kc i 482 § 1 kc (pkt 1 sentencji).

Sąd oddalił natomiast żądanie powoda w zakresie dotyczącym odsetek ustawowych za okres od dnia 26 maja 2010 r. do dnia 28 czerwca 2010 r. z uwagi na treść przepisu art. 482 § 1 kc. Zgodnie z tą regulacją, od zaległych odsetek można żądać odsetek za opóźnienie dopiero od chwili wytoczenia o nie powództwa, chyba że po powstaniu zaległości strony zgodziły się na doliczenie zaległych odsetek do dłużnej sumy. Skoro powództwo zostało wytoczone w dniu 29 czerwca 2010 r., to od tej daty powód miał prawo domagać się zasądzenia odsetek od kwoty 529.904,96 zł. O powyższym Sąd postanowił jak w pkt 2 sentencji.

O kosztach procesu orzeczono na mocy art. 100 zd. 2 kpc (pkt 3 sentencji), zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, uznając powoda za stronę wygrywającą w istocie spór w całości , skoro powództwo oddalono tylko w nieznacznej części. W związku z wytoczeniem przedmiotowego powództwa powód zmuszony był ponieść koszty w łącznej kwocie 44.680,91 zł. Na kwotę tę złożyły się: opłata od pozwu w kwocie 26.497 zł, opłata od pełnomocnictwa - 17 zł, wynagrodzenie pełnomocnika powoda zasądzone w podwójnej stawce (14.400 zł), ustalone w oparciu o § 6 pkt 7 w związku z § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U.2013.490 j.t.), koszty przejazdów do sądu pełnomocnika powoda - łącznie w kwocie 1.439,32 zł (dowody ich poniesienia na k.347-351 akt), wynagrodzenie biegłego sądowego - 1.867,30 zł oraz kwota 459,69 zł tytułem kosztów związanych ze stawiennictwem świadka A. S. na rozprawie w dniu 9 listopada 2012 r.

Sąd zasądził na rzecz powoda koszty zastępstwa procesowego w wysokości podwójnej stawki minimalnej, uznając, że przemawia za tym niezbędny nakład pracy pełnomocnika powoda (por. § 2. 1 powołanego wyżej rozporządzenia). Bezsporną jest bowiem okoliczność, że powód przeanalizował, przygotował i przedstawił obszerny materiał dowodowy (dokumenty załączone do pozwu) a stan faktyczny sprawy był skomplikowany. Pełnomocnik powoda sporządził ponadto szczegółową odpowiedź na sprzeciw (pismo z dnia 9 marca 2012 r.), dalsze pisma procesowe , odniósł się do ustaleń opinii biegłego, wreszcie - brał udział w ośmiu posiedzeniach sądowych.

W pkt 4 sentencji Sąd orzekł na podstawie art. 84 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U.2014.1025 j.t).