Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

P., dnia 29 lipca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu IX Wydział Gospodarczy w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Jarosław Marczewski

Protokolant: p.o. stażysty J. W.

po rozpoznaniu w dniu 24 lipca 2015 r. w Poznaniu

sprawy z powództwa C. A., S. Sp. j. z siedzibą w P.

przeciwko K. K.

- o zapłatę

1. Zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 79.945,15 zł (siedemdziesiąt dziewięć tysięcy dziewięćset czterdzieści pięć złotych 15/100) z ustawowymi odsetkami od kwoty 74.304,64 zł od dnia 3 października 2014 roku do dnia zapłaty z zaznaczeniem, że pozwana K. K. może powoływać się na solidarność swojego zobowiązania wobec powoda ze zobowiązaniem J. K..

2. Zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 7615 zł tytułem zwrotu kosztów procesu z zaznaczeniem, że pozwana może powoływać się na solidarność swojego zobowiązania co do zapłaty w/w kwoty ze zobowiązaniem J. K..

SSO Jarosław Marczewski

UZASADNIENIE

Powód – (...) A., (...) Spółka jawna w P. w pozwie wniesionym 3 października 2014 r. domagał się solidarnego zasądzenia od pozwanych – J. K. oraz K. K. kwoty 79.945,15 zł z ustawowymi odsetkami od kwoty 74.304,64 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Powód domagał się także solidarnej zapłaty przez pozwanych kosztów procesu wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, na podstawie zamówień złożonych przez (...) sp. z o.o. w dniach 11 października 2011 r. i 13 października 2011 r. zaprojektował szatę graficzną na kartoniki na śliwkę w czekoladzie i dostarczył zamawiającemu, opakowania, etykiety, owijki, za co nie otrzymał zapłaty.

Z uwagi na to, wystąpił on przeciwko w/w dłużnikowi na drogę sądową.

W dniu 27 marca 2012 r. referendarz Sądu Rejonowego Poznań – Stare Miasto w P. w sprawie oznaczonej sygn. akt IX GNc 2258/12, wydał nakaz zapłaty, w którym nakazał (...) Sp. z o.o. w J. k/P. zapłacić powodowi kwotę 74.304,64 zł tytułem należności głównej wraz z odsetkami ustawowymi oraz kwotę 4677 zł tytułem kosztów procesu.

Sąd nadał w/w nakazowi zapłaty klauzulę wykonalności w dniu 1 marca 2013 roku.

Dłużna spółka nie dokonała płatności wynikających z rzeczonego tytułu wykonawczego, a egzekucja wobec spółki okazała się bezskuteczna.

Pozwani są członkami zarządu tej spółki od 29.06.2011r., w związku z czym powód wystąpił przeciwko nim o zasądzenie kwot nie wyegzekwowanych od spółki (...).

Powód wskazał w uzasadnieniu pozwu, że na dochodzoną nim sumę składają się następujące kwoty:

1. 74304,64 zł jako należność główna,

2. 63,51 zł stanowiąca zasądzone, skapitalizowane odsetki

3. 4677 zł tytułem kosztów procesu,

4. 900 zł tytułem przyznanych kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu egzekucyjnym.

Wobec pozwanego J. K. zapadł w sprawie przed tut. Sądem IX GC 1112/14 29 maja 2015 r. wyrok zaoczny.

Pozwana wniosła odpowiedź na pozew, w której zażądała oddalenia powództwa i przyznała, że w okresie zaciągnięcia zobowiązania u powoda przez spółkę (...) tj. w 2011 roku była członkiem zarządu tejże spółki.

Pozwana podała, że 4.01.2013 r. sprzedała swoje udziały w rzeczonej spółce (...). W związku z treścią umowy sprzedaży udziałów pozwana czuła się zwolniona z odpowiedzialności za zobowiązania spółki. W. K. zobowiązał się bowiem zwolnić pozwaną od wszelkich istniejących i przyszłych roszczeń związanych z pozwaną, jako członkiem zarządu, przedsiębiorstwa spółki.

Powód po zapoznaniu się ze stanowiskiem pozwanej podtrzymał swoje powództwo w całości, wskazując, że pozwana nie wskazała żadnej przesłanki wyłączającej jej odpowiedzialność za zobowiązania spółki.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwana była członkiem zarządu spółki Przedsiębiorstwo Produkcyjno – Handlowe (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w J. k. P. od 30 czerwca 2011 r. Pozwana w okresie zaciągnięcia zobowiązania u powoda, tj. w 2011 roku była członkiem zarządu tejże spółki. Członkiem zarządu w tymże okresie był również J. K..

bezsporne, a nadto dowód: poświadczona za zgodność z oryginałem przez pełnomocnika powoda będącego radcą prawnym kserokopia odpisu pełnego z KRS spółki Przedsiębiorstwo Produkcyjno – Handlowe (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w J. k. P. w aktach sprawy IX GC 1112/14 (kserokopia k.29 i n.)

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, na podstawie zamówień P.P.H. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z 11 i 13 października 2011 r., powód zaprojektował szatę graficzną na kartoniki na śliwkę w czekoladzie i dostarczył zamawiającemu opakowania, owijki, etykiety.

Bezsporne.

Z uwagi na to, że zamawiający nie zapłacił powodowi należności za wykonane usługi, powód wystąpił przeciwko niemu na drogę sądową.

W dniu 27 marca 2012 r. referendarz Sądu Rejonowego Poznań – Stare Miasto w P. w sprawie oznaczonej sygn. akt IX GNc 2258/12, wydał nakaz zapłaty, w którym nakazał, aby Przedsiębiorstwo Produkcyjno – Handlowe (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w J. k. P. zapłaciło powodowi kwotę 74.304,64 zł tytułem należności głównej wraz z odsetkami ustawowymi od kwoty 10489,84 zł od 7 do 23 marca 2012r. oraz kwotę 4677 zł tytułem kosztów procesu.

Po uprawomocnieniu się w/w nakazu, referendarz sądowy nadał mu w dniu 1 marca 2013r. klauzulę wykonalności.

Bezsporne, a nadto dowód – poświadczona za zgodność z oryginałem przez pełnomocnika powoda będącego radcą prawnym kserokopia ww. nakazu zapłaty z klauzulą wykonalności w aktach sprawy IX GC 1112/14 (kserokopia k.9 i n.) i postanowienia Referendarza Sądu Rejonowego Poznań – Stare Miasto w P. w sprawie oznaczonej sygn. akt IX GNc 2258/12 z 21.03.2013 r. w aktach sprawy IX GC 1112/14 (kserokopia k. 10).

Dłużna spółka nie dokonała płatności należności wynikających z rzeczonego tytułu wykonawczego, wobec czego powód złożył wniosek o wszczęcie w stosunku do niej postępowania egzekucyjnego.

Egzekucja prowadzona przeciwko spółce (...) przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym Poznań – Grunwald i Jeżyce w Poznaniu M. R. okazała się bezskuteczna, w związku z czym została ona umorzona.

Powodowi została przyznany zwrot kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu egzekucyjnym w kwocie 900 zł.

Bezsporne, a nadto dowód – poświadczona za zgodność z oryginałem przez pełnomocnika powoda będącego radcą prawnym kserokopia postanowienia Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym Poznań – Grunwald i Jeżyce w Poznaniu M. R. w sprawie KM 653/13 z 15.03.2013 i 23.05.2014 w aktach sprawy IX GC 1112/14 (kserokopia k.11 i n.).

W dniu 4 stycznia 2013r. uchwałą Zgromadzenia Wspólników spółki (...) pozwana została odwołana z funkcji członka jej zarządu.

Umową z 4 stycznia 2013 r. pozwana sprzedała W. K. wszystkie posiadane udziały w Przedsiębiorstwo Produkcyjno – Handlowe (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w J. k. P.. Po przejęciu zarządu spółki przez nabywcę, nabywca zobowiązał się doprowadzić do zwolnienia zbywcy ze wszystkich roszczeń istniejących lub przyszłych związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa spółki przez zbywcę w charakterze członka zarządu.

Bezsporne, a nadto dowód – kserokopia umowy sprzedaży udziałów z 4.01.2013 (k. 56 - 59) i protokołu z (...) Sp. z o.o. z 4.01.2013 (k. 52 - 55).

Powód wezwał pozwaną do zapłaty kwoty dochodzonej pozwem.

Pozwana do zamknięcia rozprawy nie uczyniła zadość żądaniu powoda.

Bezsporne, a nadto dowód – poświadczona za zgodność z oryginałem przez pełnomocnika powoda będącego radcą prawnym kserokopia: wezwania z 12.06.2014 wraz z dowodem nadania

\w aktach sprawy IX GC 1112/14 (kserokopia k.13 i n.).

Oceniając materiał dowodowy, Sąd uznał za wiarygodne zgromadzone w sprawie dokumenty. Nie wykazują one śladów podrobienia czy przerobienia, a ich treść i autentyczność nie były kwestionowane przez strony w trakcie procesu. Dokumenty prywatne stanowiły dowód tego, że osoby, które je podpisały złożyły oświadczenia w nich zawarte (art. 245 k.p.c.), a dokumenty urzędowe stanowiły dowód tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone (art. 244 § 1 k.p.c.).

Sąd oddalił wniosek pełnomocnika pozwanej złożony na rozprawie w dniu 24 lipca 2015r. o zakreślenie terminu na złożenie wniosków dowodowych - z uwagi na przepis art. 207 § 6 k.p.c. Uwzględnienie tego wniosku doprowadzić musiałoby do odroczenia rozprawy, co spowodowałoby zwłokę w postępowaniu, skoro wszystkie dowody zaproponowane przez strony zostały przeprowadzone na rozprawie 24 lipca 2015 r., po czym nastąpiło jej zamknięcie.

Poza tym, działanie pozwanej nie zasługiwało na aprobatę Sądu, jako naruszające przepis art. 3 k.p.c. Zgodnie z tym przepisem strony obowiązane są w szczególności dokonywać czynności procesowych zgodnie z dobrymi obyczajami.

Zdaniem Sądu w sprzeczności z dobrymi obyczajami stoi powoływanie pełnomocnika na dzień przed wyznaczonym terminem rozprawy (por. oświadczenia pełn. pozwanej – k. 78), w sytuacji, gdy wiadomość o tym terminie strona uzyskała przeszło 6 tygodni wcześniej (k. 74). Jest to wystarczająco długi okres na ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika, który miałby wówczas wystarczającą ilość czasu na przygotowanie wniosków dowodowych zwłaszcza w sytuacji, gdy strona może w postępowaniu złożyć pismo obejmujące wnioski dowodowe bez stosownego zezwolenia sądu w każdym czasie (tj. nie narażając się na zwrot pisma). – por. wyrok SA w Szczecinie z 11 czerwca 2014 r., I ACa 269/14, LEX nr 1483836.

Sąd zważył co następuje:

Wniesionym w niniejszej sprawie pozwem powód dochodził od pozwanej zapłaty kwoty 79.945,15 zł z ustawowymi odsetkami od kwoty 74304,64 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, swoje roszczenie wywodząc z treści art. 299 k.s.h. statuującego subsydiarną odpowiedzialność członków zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością za jej zobowiązania.

Zgodnie z art. 299 § 1 k.s.h. jeżeli egzekucja przeciwko spółce okaże się bezskuteczna, członkowie zarządu odpowiadają solidarnie za jej zobowiązania.

Przepis art. 299 k.s.h. chroni wierzycieli spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, ustanawiając subsydiarną odpowiedzialność odszkodowawczą członków zarządu obok odpowiedzialności samej spółki.

Celem wspomnianej regulacji jest zagwarantowanie wierzycielom spółki dodatkowej ochrony w wypadku, gdyby egzekucja wszczęta przeciwko spółce nie doprowadziła do zaspokojenia ich wierzytelności z powodów zawinionych przez członków zarządu spółki.

Ten charakter odpowiedzialności członków zarządu wyraża się tym, że stają się oni odpowiedzialni względem wierzyciela spółki dopiero z chwilą, gdy egzekucja przeciwko spółce za jej zobowiązania wobec wierzyciela, okaże się bezskuteczna.

W analizowanej sprawie bezspornym było, że pozwana pełniła od 30 czerwca 2011 r. do 4 stycznia 2013 r. funkcję członka zarządu spółki Przedsiębiorstwo Produkcyjno – Handlowe (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w J. k. P..

Pozwana – co sama przyznała - była członkiem zarządu spółki w chwili powstania oraz w czasie wymagalności wierzytelności powoda w stosunku do Przedsiębiorstwa Produkcyjno – Handlowego (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w J. k. P..

Kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy miało przyjęcie odpowiedniego rozkładu ciężaru dowodu oraz zweryfikowanie twierdzeń stron w kontekście przedłożonych przez nie w toku sprawy dowodów.

Zgodnie z treścią art. 6 k.c., ciężar udowodnienia danego faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne.

Dokonując wykładni art. 299 § 1 k.s.h. należy stwierdzić, że wierzyciel (powód) w procesie toczącym się przeciwko członkowi zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością musi wykazać zaistnienie dwóch przesłanek: po pierwsze faktu niezaspokojenia jego wierzytelności przysługującej mu w stosunku do spółki, a po drugie – bezskuteczność egzekucji powyższej wierzytelności, prowadzonej przeciwko spółce.

Należało mieć przy tym na uwadze, że odpowiedzialność członków zarządu konstruowana przez wspomniany przepis nie jest odpowiedzialnością bezwzględną. Samo spełnienie przesłanek określonych w art. 299 § 1 k.s.h. nie przesądza jeszcze o odpowiedzialności pozwanego członka zarządu. Pozwani członkowie zarządu dłużnej spółki mogą bronić się wykazując, że zaszły przesłanki wyłączające ich odpowiedzialność wskazane w art. 299 § 2 k.s.h.

Ciężar dowodu zostaje w tym przypadku przerzucony na stronę pozwaną i to ona musi wykazać zaistnienie okoliczności ekskulpacyjnych.

Zatem odpowiedzialność odszkodowawcza członków zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością uzależniona jest od wykazania przez wierzyciela jedynie istnienia zobowiązania spółki oraz bezskuteczności egzekucji z majątku spółki (uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 7 listopada 2008 r. III CZP 72/08, OSNC 2009/2/20). Zarówno powstanie szkody, rozumianej jako obniżenie potencjału finansowego spółki, a nie bezpośredni uszczerbek w majątku wierzyciela, jak i inne przesłanki odpowiedzialności: tj. wina i związek przyczynowy pomiędzy tak rozumianą szkodą a zachowaniem członków zarządu spółki, funkcjonują na zasadzie domniemania ustawowego. Dlatego dowody na okoliczności opisane w art. 299 § 2 k.s.h. muszą przedstawić członkowie zarządu – czyli w tym wypadku pozwana.

Do powstania przewidzianej w art. 299 § 1 k.s.h. (poprzednio art. 298 § 1 Kodeksu handlowego) odpowiedzialności członków zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością nieodzowne jest więc dysponowanie przez wierzyciela spółki tytułem egzekucyjnym stwierdzającym istnienie wobec niego zobowiązania spółki i udowodnienie, że egzekucja tego zobowiązania przeciwko spółce okazała się bezskuteczna (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 15 czerwca 1999 r., III CZP 10/99, OSNC 1999, nr 12, poz. 203).

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy należało stwierdzić, że powód dysponował tytułem egzekucyjnym przeciwko Przedsiębiorstwu Produkcyjno – Handlowemu (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w J. k. P. - czego pozwana nie kwestionowała - prawomocnym nakazem zapłaty Referendarza Sądu Rejonowego Poznań – Stare Miasto w P. w sprawie oznaczonej sygn. akt IX GNc 2258/12 z klauzulą wykonalności.

Tym samym należało uznać, że powód wypełnił obowiązek należytego wykazania swojej wierzytelności wobec dłużnej spółki.

W ocenie Sądu powód wykazał także, że egzekucja należności wynikającej z opatrzonego klauzulą wykonalności nakazu zapłaty Referendarza Sądu Rejonowego Poznań – Stare Miasto w P. wydanego w sprawie oznaczonej sygn. akt IX GNc 2258/12 przeciwko wyżej wymienionej spółce, okazała się bezskuteczna. Przedstawił on bowiem, niekwestionowane przez stronę przeciwną, postanowienie komornika prowadzącego egzekucję z wielu składników majątkowych wobec dłużnej spółki, stwierdzające bezskuteczność czynności.

Co do zasady należało więc uznać, że pozwana odpowiada za zobowiązanie spółki Przedsiębiorstwo Produkcyjno – Handlowe (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w J. k. P., której była członkiem zarządu, stwierdzone dołączonym do pozwu tytułem egzekucyjnym – wspomnianym nakazem zapłaty.

Trzeba mieć również na względzie, że pozwana nie wykazała istnienia choćby jednej z przesłanek egzoneracyjnych, o których mowa w art. 299 § 2 k.s.h, mimo ciążącego na niej w tym zakresie obowiązku dowodowego.

Zgodnie z tym przepisem wyłączenie odpowiedzialności odszkodowawczej członka zarządu może nastąpić gdy:

- zgłoszenie wniosku o upadłość spółki nastąpiło we właściwym czasie,

- niezgłoszenie wniosku o wszczęcie postępowania upadłościowego nastąpiło bez winy członka zarządu,

- mimo nie zgłoszenia we właściwym czasie wniosku o ogłoszenie upadłości, wierzyciel spółki nie poniósł szkody.

Z treści odpowiedzi na pozew wynika, że pozwana nie kwestionowała faktu, że nie zgłosiła wniosku o ogłoszenie upadłości, zatem odpada automatycznie pierwsza w/w przesłanka egzoneracyjna.

W dodatku pozwana nie wskazywała nawet na obiektywne okoliczności, związane z tym, że nie ponosi winy w niezgłoszeniu we właściwym czasie wniosku o wszczęcie postępowania upadłościowego wobec dłużnej spółki.

Zauważyć trzeba, że zgodnie z przepisem art. 11 ust. 1 Ustawy z 28 lutego 2003 Prawo upadłościowe i naprawcze - dłużnika uważa się za niewypłacalnego, jeżeli nie wykonuje swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych. Fakt braku zapłaty należności na rzecz powoda przez dłużną spółkę, będący podstawą wystawienia tytułu wykonawczego wobec dłużnej spółki, której członkiem zarządu była pozwana, był bezsporny.

Skoro zaś, zgodnie z przepisem art. 21 ust. 1 Prawa upadłościowego i naprawczego dłużnik jest obowiązany, nie później niż w terminie 2 tygodni od dnia, w którym wystąpiła podstawa do ogłoszenia upadłości, zgłosić w sądzie ów wniosek, a obowiązek ten, w myśl przepisu art. 21 ust. 2 ww. ustawy ciążył na pozwanej, jako członku zarządu spółki Przedsiębiorstwo Produkcyjno – Handlowe (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w J. k. P., to pozwana winna taki wniosek złożyć, czego bezspornie nigdy nie uczyniła.

Jeśli brać tylko pod uwagę, że c złonek zarządu odpowiada natomiast na podstawie art. 299 § 1 k.s.h., gdy przez niezłożenie wniosku w terminie doprowadził do powstania nowych niezaspokojonych zobowiązań spółki, które nie powstałyby gdyby wniosek o upadłość został złożony we właściwym czasie. Wierzyciel powstałego w takich okolicznościach zobowiązania spółki ponosi szkodę, gdyż na skutek takiego zachowania członka zarządu nie miałby tego prawa wobec spółki, a tym samym nie mogłoby powstać jego roszczenie wynikające z omawianego unormowania (wyrok SN z 4 lipca 2013, I CSK 646/12, LEX nr 1365595), a owe nowe niezaspokojone zobowiązanie wobec powódki powstało przed terminem na złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości spółki Przedsiębiorstwo Produkcyjno – Handlowe (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w J. k. P., to pozwanej można przypisać odpowiedzialność z art. 299 § 1 k.s.h . Przeto, jeśli wniosek o ogłoszenie upadłości zostałby złożony w odpowiednim terminie, wierzytelność powoda w kwocie co najmniej dochodzonej pozwem mogłaby nie powstać.

Pozwana w toku postępowania nie podniosła okoliczność, że wskutek niezgłoszenia wniosku o upadłość dłużnej spółki powód nie poniósł szkody. Przesłanka egzoneracyjna przewidziana w art. 299 § 2 in fine k.s.h., że pomimo niezgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości oraz niewszczęcia postępowania układowego wierzyciel nie poniósł szkody, uwalnia pozwanego od odpowiedzialności tylko w razie przeprowadzenia dowodu, że wierzyciel nie uzyskałby zaspokojenia swej wierzytelności z powodu braku wystarczającego majątku, nawet gdyby wszczęto postępowanie upadłościowe lub układowe na skutek wniosku w tym przedmiocie złożonego we właściwym czasie (wyrok SN z 2012-11-29, V CSK 575/11, LEX nr 1289054).

Pozwana jednak wniosku o przeprowadzenie dowodu na te okoliczności skutecznie nie zgłosiła

Opierając się na przytoczonych argumentach należało uznać, że pozwana nie wykazała w trakcie procesu istnienia jakiejkolwiek przesłanki egzoneracyjnej z art. 299 § 2 k.s.h.

Na koniec należy wskazać, że wbrew twierdzeniom pozwanej, zawarcie przez nią umowy sprzedaży udziałów nie zwolniło jej z odpowiedzialnościm wobec powoda. Zauważyć trzeba, że osobista odpowiedzialność członka zarządu wobec wierzycieli spółki za jej zobowiązania powstaje, gdy egzekucja z majątku spółki – zmierzająca do zaspokojenia wierzycieli – okaże się bezskuteczna; jest to odpowiedzialność subsydiarna, mająca miejsce w przypadku niemożności wyegzekwowania roszczeń od samej spółki (A. Koch, Prawo spółek handlowych. Podręcznik akademicki, Warszawa 2013, s. 330). Pozwana – jako ówczesny członek zarządu - odpowiada zatem na podstawie przepisu prawa – art. 299 § 1 k.s.h., i jedynie w przypadku spełnienia przesłanki egzonercyjnej może się uwolnić od odpowiedzialności.

Co prawda Sąd dostrzega, że sprzedając udziały pozwana liczyła na to, że strona kupująca wykona przyjęte na siebie zobowiązania stosownie do zasady pacta sunt servanda. Niemniej, nawet w sytuacji, gdy zawierając umowę sprzedaży udziałów kupujący już w momencie zawierania umowy zakładał, że przyjętych na siebie zobowiązań nie spełni, to okoliczność ta, zdaniem Sądu, nie może dawać podstaw do uchylenia się przez pozwaną od odpowiedzialności przypisywanej jej na zasadzie art. 299 § 1 k.s.h. (por. uzasadnienie wyroku SA w Warszawie z 4 września 2014 r., I ACa 233/14, http://orzeczenia.ms.gov.pl/).

Pozwana nie powoływała się – nawet na etapie na którym była reprezentowana przez zawodowego pełnomocnika – na przejęcie długu przez stronę umowy sprzedaży udziałów z 4.01.2013 r.

Z kolei przepisy Kodeksu cywilnego (art. 519 § 2 k.c. i n.) enumeratywnie wskazują przebieg zmiany dłużnika oraz wyznaczają restrykcyjne warunki, aby tego typu umowa była zawarta. Trudno zaś w umowie z 4.01.2013 r. doszukiwać się tego typu zobowiązań stron, a co najważniejsze – oświadczenia woli wierzyciela (powoda), które w każdym przypadku winno być na piśmie pod rygorem nieważności (art. 522 k.c.).

Zobowiązanie zaś kupującego z umowy z 4.01.2013 r. pozostaje poza sferą relacji powód (wierzyciel) – pozwana (dłużnik) i jako takie nie ma wpływu na niniejszy proces.

Ewentualne nie wywiązanie się ze swoich zobowiązań przez nabywcę udziałów może prowadzić do zaistnienia podstaw do powstania roszczeń pozwanej w stosunku do niego.

Sąd Okręgowy, w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę, podziela stanowisko wyrażone przez Sąd Najwyższy w uchwale z 7 grudnia 2007 r. III CZP 118/06 (OSNC 2007/9/136), zgodnie z którym: odpowiedzialność członków zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością na podstawie art. 299 k.s.h. obejmuje zasądzone w tytule wykonawczym, wydanym przeciwko spółce, koszty procesu, koszty postępowania egzekucyjnego umorzonego z powodu bezskuteczności egzekucji i odsetki ustawowe od należności głównej.

Zatem żądanie powódki zapłaty skapitalizowanych odsetek (63,51 zł) oraz kwot: 4677 zł i 900 zł, jako zgodne z ww. poglądem, znalazło swoje odzwierciedlenie w wyroku jako zasadne. Dwie ostatnie z wymienionych kwot stanowią bowiem wysokość kosztów z nakazu zapłaty zasądzonych od dłużnej spółki oraz kosztów postępowania egzekucyjnego.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł w całości zgodnie z żądaniem pozwu.

O odsetkach ustawowych Sąd orzekł stosownie do art. 481 § 1 k.c.: jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik nie ponosi odpowiedzialności; zasądzając je od dnia wytoczenia powództwa w niniejszej sprawie.

Z dniem tym kwota dochodzona pozwem była już wymagalna, gdyż pozwana została przed procesem wezwana do jej zapłaty (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 lutego 2002 r., IV CKN 793/00, OSNC 2003 r., nr 2, poz. 22) .

O kosztach procesu, Sąd orzekł w punkcie II sentencji wyroku na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c., art. 99 k.p.c. i art. 108 § 1 k.p.c., zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik postępowania.

W związku z tym, że pozwana przegrała spór w całości winna zwrócić powodowi poniesione przez niego koszty procesu, na które składają się: uiszczona opłata od pozwu w kwocie 3998 zł, wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 3600 zł wynikające z § 6 pkt 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (…), to jest w granicach stawki minimalnej oraz opłata skarbowa od udzielonego pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.

Sąd zaznaczył w punktach I i II sentencji wyroku, z uwagi na charakter zobowiązania pozwanej oraz przepis art. 299 § 1 k.s.h. i art. 375 § 2 k.c. a contrario, że jej zobowiązanie jest solidarne z zobowiązaniem drugiego członka zarządu – J. K., wobec którego w sprawie IX GC 1112/14 przed tut. Sądem zapadł 29 maja 2015 r. wyrok zaoczny w całości uwzględniający powództwo.

SSO Jarosław Marczewski