Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 6 czerwca 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. stwierdził, że D. S. jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą niemająca ustalonego prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, dla której podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne stanowi zadeklarowana kwota nie niższa niż 60% kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia nie podlega od dnia 1 stycznia 2014 roku obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym: emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu oraz dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, iż wnioskodawczyni z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej dokonała zgłoszenia jako płatnik składek do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych oraz do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego od 1 stycznia 2014 roku, określając podstawę wymiaru składek na kwotę 9.365 zł. Organ rentowy wskazał, że w chwili rozpoczynania prowadzenia działalności, wnioskodawczyni była w zawansowanej ciąży oraz że przedmiotem działalności wnioskodawczyni miała być internetowa sprzedaż odzieży motocyklowej, którą to odzież (40 sztuk kurtek, 40 sztuk spodni i 2 sztuki kombinezonów) wnioskodawczyni zakupiła od T. J. (będącego ojcem jej dziecka). Ponadto przed dokonaniem zgłoszenia D. S. w okresie od 26 kwietnia 2012 roku do 31 grudnia 2013 roku była zarejestrowana w Powiatowym Urzędzie Pracy, a jej ostatnie zatrudnienie ustało w dniu 9 lipca 2010 r. W ocenie organu rentowego D. S. nie rozpoczęła prowadzenia działalności gospodarczej, a uzyskanie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej i ustalenie wygórowanej podstawy wymiaru składek (9.365 zł) miało prowadzić do uzyskania nieuzasadnionych korzyści z systemu ubezpieczeń społecznych kosztem innych osób ubezpieczonych w tym systemie.

W odwołaniu od powyższej decyzji pełnomocnik D. S. wskazał, iż od dnia 1 stycznia 2014 r. D. S. rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej pod firmą (...) polegającej na sprzedaży odzieży motocyklowej za pośrednictwem serwisów internetowych takich jak: Allegro, (...) czy też Sprzedajemy.pl oraz że działalność ta prowadzona jest w jej miejscu zamieszkania (część klientów przyjeżdżała do wnioskodawczyni w celu zakupu odzieży). Podkreślono również, że w związku z prowadzoną działalnością wnioskodawczyni w dniu 7 stycznia 2014 roku zakupiła odzież motocyklową (40 sztuk kurtek, 40 sztuk spodni i 2 sztuki kombinezonów) od firmy (...) , a za towar ten została wystawiona faktura na kwotę 820 zł. Ponadto D. S. zakupiła z myślą o prowadzonej działalności gospodarczej pieczątkę firmową oraz artykuły papiernicze w postaci folii do pakowania oraz koperty i kartony. Pełnomocnik D. S. podkreślił, że sprzedaż internetowa jest początkiem rozwoju jej firmy, a ponadto wnioskodawczyni planuje otworzyć przedstawicielstwo firmy (...). Co istotne D. S. nie jest podatnikiem VAT i rozlicza się w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, co z kolei (w przypadku braku przekroczenia określonego progu) nie obliguje jej do wystawiania faktur czy też paragonów. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w sposób zorganizowany oraz trwały, a świadczy o tym fakt, że w pomimo urodzenia dziecka (w dniu 9 marca 2014 roku), w marcu 2014 roku dokonała sprzedaży na kwotę 2.510 zł. Ponadto, w dniach 11 oraz 14 kwietnia 2014 r. D. S. dokonała wysyłki zakupionego przez klientów towaru. Pełnomocnik wnioskodawczyni wskazał ponadto, że decyzja o podjęciu działalności przez D. S. zapadła latem 2013 r. (wnioskodawczyni uczestniczyła wówczas w kursach aktywizacyjnych organizowanych przez Urząd Pracy w Ł., ale w okresie od czerwca do września 2013 r. nie było możliwym uzyskanie środków unijnych na ten cel) i nie była podyktowana faktem zajścia w ciążę.

W odpowiedzi na odwołanie pełnomocnik organu rentowego wniósł o jego oddalenie.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni D. S. w dniu 1 stycznia 2014 r. rozpoczęła działalność gospodarczą pod firmą (...). Główny przedmiot działalności firmy to sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet. (zaświadczenie k.97 akt ZUS)

D. S. była zarejestrowana w Powiatowym Urzędzie Pracy w Ł. w okresie od 26 kwietnia 2012 roku do 31 grudnia 2013 roku.

W okresie od czerwca 2013 roku do września 2013 roku istniała możliwość uzyskania środków pochodzących z Unii Europejskiej na podjęcie działalności gospodarczej. (zaświadczenie k.57)

D. S. z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w dniu 7 stycznia 2014 roku dokonała zgłoszenia jako płatnik składek oraz do ubezpieczeń społecznych: emerytalnych, rentowego, wypadkowego oraz dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego od 1 stycznia 2014 roku. (okoliczności bezsporne)

Podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne zadeklarowana przez wnioskodawczynię z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej wynosiła: za styczeń 2014 roku – 9.365 zł i za luty 2014 roku – 2.006,79 zł. (okoliczności bezsporne)

Wnioskodawczyni nie uzyskała środków zewnętrznych na rozpoczęcie prowadzenia działalności gospodarczej. (zeznania wnioskodawczyni min.00:01:52 – 00:15:23 protokołu rozprawy z dnia 22 lutego 2016 r.)

Głównym czynnikiem, który zadecydował o rozpoczęciu przez wnioskodawczynię prowadzenia działalności gospodarczej był fakt, że miała możliwość nabycia odzieży motocyklowej (kurtek, spodni, kombinezonów) w okazyjnej cenie 10 zł za sztukę, bowiem sprzedawca T. J. likwidował magazyn. Odzież ta wymagała wyczyszczenia i drobnych napraw. (zeznania świadka T. J. k.164, zeznania wnioskodawczyni min.00:01:08-00:03:21 protokołu rozprawy z dnia 14 października 2015 r. w zw. z k.140 odwrót, dokumentacja k.135-137, faktura VAT k.12)

Zakupiony przez wnioskodawczynię towar zawierał wady (uszkodzenia ekspresów, nap) i wymagał naprawy oraz odświeżenia (czynności tych dokonywał kaletnik). Po usunięciu wad, towar zyskiwał na wartości. (zeznania świadka T. J. k.164, zeznania wnioskodawczyni min.00:01:08-00:03:21 protokołu rozprawy z dnia 14 października 2015 r. w zw. z k.140 odwrót oraz zeznaniami zeznania wnioskodawczyni min.00:01:52 – 00:15:23 protokołu rozprawy z dnia 22 lutego 2016 r. , dokumentacja k.135-137)

D. S. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wystawiała towar na portalach aukcyjnych: Allegro, tablica.pl, sprzedajemy.pl, (...). (zeznania świadka T. J. k.164, zeznania wnioskodawczyni min.00:01:08-00:03:21 protokołu rozprawy z dnia 14 października 2015 r. w zw. z k.140 odwrót, dokumentacja k.135-137, faktury – k.51, k.52 akt ZUS, wydruki stron z portalu sprzedajemy.pl – k.15-18)

Sprzedaż towaru następowała w mieszkaniu wnioskodawczyni, bądź w ustalonym z klientem miejscu. Wnioskodawczyni przesyłała również towar do klientów. (zeznania wnioskodawczyni min.00:01:08-00:03:21 protokołu rozprawy z dnia 14 października 2015 r. w zw. z k. 140 odwrót)

W dniu 5 lutego 2014 roku wnioskodawczyni zakupiła pieczątkę za kwotę 51,66 zł oraz koperty i folię o wartości 65,99 zł. (faktury VAT – k.43, k.45 akt ZUS)

7 lutego 2014 roku wnioskodawczyni zawarła umowę o prowadzenie dokumentacji podatkowej z kancelarią (...) w P. prowadzoną przez E. S. (1). (umowa – k.23-23 odwrót)

Wnioskodawczyni dokonywała również płatności faktur za usługi telekomunikacyjne w ramach umowy „P. dla firm”. (faktury – k.47, k.49 akt ZUS)

W dniu 4 lutego 2014 r. wnioskodawczyni sprzedała kurtkę motocyklową za pośrednictwem serwisu (...). (potwierdzenie sprzedaży – k.81 akt ZUS)

17 lutego 2014 r. użytkownik Allegro (...) zwróciła się do wnioskodawczyni z prośbą, aby przywiozła kurtkę do Ł., by mogła ją przymierzyć. 23 lutego 2014 r. z wnioskodawczynią skontaktował się M. B. pytając o możliwość przymierzenia Kuryle w Ł.. (wydruki z portalu Allegro – k.83, k.85 akt ZUS)

W marcu 2014 r. E. S. (2) oraz R. G. dokonali zakupu dwóch kurtek oraz spodni od D. S.. Płatności w wysokości 730 zł dokonali gotówką (nie otrzymali rachunku czy też faktury). E. S. (2) znalazła ofertę sprzedaży towaru na portalu internetowym Tablica.pl. (zeznania świadków: E. S. (2) k.141 odwrót, R. G. k.142)

W kwietniu 2014 roku wnioskodawczyni sprzedała P. K. kurtkę motocyklową za kwotę 249 zł. (potwierdzenie nadania – k.49)

Firma wnioskodawczyni w 2014 r. dokonała sprzedaży odzieży motocyklowej marki H. (...) o następującej wartości:

- w styczniu – 400 zł,

- w lutym – 2.500 zł,

- w marcu – 2.510 zł,

- w kwietniu – 1.280 zł,

- w maju – 730 zł,

- w czerwcu – 500 zł,

- w sierpniu – 250 zł,

- we wrześniu – 1.900 zł,

- w październiku – 300 zł. (zestawienie k.145)

We wrześniu 2014 roku wnioskodawczyni dokonywała sprzedaży odzieży motocyklowej na giełdzie w P., gdzie wynajęła powierzchnię handlową. (faktury – k.114, k. 116)

Z uwagi na brak możliwości uzyskania towaru od firmy (...) wnioskodawczyni zawiesiła prowadzenie działalności gospodarczej od marca 2015 r. (zeznania wnioskodawczyni min.00:01:08-00:03:21 protokołu rozprawy z dnia 14 października 2015 r.)

O fakcie zajścia w ciążę D. S. dowiedziała się na początku września 2013 roku, a od listopada 2013 roku pozostawała pod opieką medyczną. (zeznania wnioskodawczyni min.00:01:08 - 00:03:21 protokołu rozprawy z dnia 14 października 2015 r. w zw. z k.140 odwrót, dokumentacja medyczna k.99 – 107)

Wnioskodawczyni wystąpiła z wnioskiem o zasiłek macierzyński w dniu 7 lutego 2014 r. (okoliczność bezsporna)

D. S. urodziła dziecko w dniu 9 marca 2014 r. (dokumentacja medyczna k.75)

Powyższych ustaleń Sąd dokonał na podstawie dowodów z dokumentów w postaci: zaświadczenia z (...), faktur VAT, zestawienia sprzedaży, wydruków z portalu Allegro, sprzedajemy.pl, dokumentacji medycznej, umowy z biurem podatkowym, potwierdzenia nadania. Żadna ze stron postępowania nie kwestionowała tych dokumentów ani pod względem autentyczności ani treści merytorycznej. Sąd uznał te dokumenty za wiarygodne.

Sąd uznał również za wiarygodne zeznania świadków: T. J., E. S. (2), R. G. oraz zeznań wnioskodawczyni na okoliczność prowadzonej przez wnioskodawczynię działalności gospodarczej. Zeznania świadków i wnioskodawczyni są jasne, logiczne, wzajemnie się uzupełniają. Zeznania te znajdują potwierdzenie w dowodach z dokumentów w postaci faktur VAT, wydruków z portali allegro i sprzedajemy.pl.

Zgromadzonym dowodom Sąd dał wiarę w całości, a dokonując oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd uznał, że jest on wystarczający by wyjaśnić sporną okoliczność – a mianowicie czy wnioskodawczyni od 1 stycznia 2014 r. faktycznie prowadziła działalność gospodarczą, czy też zarejestrowała działalność w celu dokonania z tego tytułu zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych i uzyskania świadczeń z ubezpieczenia w związku z ciążą. Sąd dał wiarę zeznaniom świadków i wnioskodawczyni, w których wskazali na realne wykonywanie działalności gospodarczej w spornym okresie.

Sąd zważył co następuje:

Odwołanie D. S. w świetle zgromadzonego materiału dowodowego zasługuje na uwzględnienie i skutkuje zmianą zaskarżonej decyzji.

Przedmiotem niniejszego postępowania było ustalenie czy wnioskodawczyni prowadziła działalność gospodarczą od dnia 1 stycznia 2014 r., a zatem czy podlegała tym samym ubezpieczeniom społecznym od tego dnia.

Zgodnie z treścią art.6 ust.1 punkt 5 i art.12 ust.1 ustawy z 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2015 r. poz. 121 z późn. zm.) obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnym i rentowym, wypadkowym - podlegają osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność.

Osoby prowadzące działalność pozarolniczą podlegają obowiązkowym ubezpieczeniom od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności do dnia zaprzestania wykonywania tej działalności (art.13 punkt 4 ww. ustawy).

Definicja działalności gospodarczej jest zawarta w art.2 ustawy z 2 lipca 2004 roku o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jednolity Dz.U. z 2015 roku, poz.584 ze zm.). Działalnością gospodarczą w rozumieniu tej ustawy jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.

Stosownie do treści art.14 ust.1 ww. ustawy o swobodzie działalności gospodarczej przedsiębiorca może podjąć działalność gospodarczą w dniu złożenia wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej albo po uzyskaniu wpisu do rejestru przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym. Istnienie wpisu do ewidencji nie przesądza o faktycznym prowadzeniu działalności gospodarczej, jednakże wpis ten prowadzi do domniemania prawnego, według którego osoba wpisana do ewidencji, która nie zgłosiła zawiadomienia o zaprzestaniu prowadzenia działalności gospodarczej, jest traktowana jako prowadząca taką działalność. Domniemanie to może być obalone w drodze przeprowadzenia przeciwdowodu, który obciąża stronę twierdzącą o faktach przeciwnych twierdzeniom wynikającym z domniemania.

Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 6 grudnia 1991 roku (III CZP 117/91, OSNCP 1992 nr 5, poz. 65) wskazał, iż cechami działalności gospodarczej są:

1)  zawodowy (stały) charakter,

2)  związana z nią powtarzalność podejmowanych działań,

3)  podporządkowanie zasadzie racjonalnego gospodarowania,

4)  uczestnictwo w obrocie gospodarczym.

Podkreśla się także, iż dla uznania określonej przedmiotowo działalności za działalność gospodarczą konieczne jest łączne zaistnienie trzech jej cech funkcjonalnych: zorganizowania, ciągłości i zarobkowości. Brak którejkolwiek z nich oznacza, że dana działalność nie może być zakwalifikowana do kategorii działalności gospodarczej.

Przyjmuje, że zorganizowanie działalności oznacza, iż została wybrana forma prawna przedsiębiorczości. W pojęciu organizacji działalności gospodarczej mogą tkwić różne elementy, poczynając od wykonania podstawowych obowiązków dotyczących rejestracji działalności, zgłoszenia statystycznego, podatkowego i w zakresie ubezpieczeń społecznych, założenia rachunku bankowego, zastosowania wybranej przez przedsiębiorcę lub nakazanej przez prawo formy organizacyjno-prawnej wykonywania tej działalności oraz wystąpienia i uzyskania wymaganego zezwolenia bądź koncesji na wykonywanie działalności gospodarczej, a także kontaktów handlowych z innymi przedsiębiorcami lub odbiorcami towarów i usług (konsumentami). Każda z tych czynności świadczy o organizacji działalności gospodarczej, chociaż jednocześnie każda z nich jest wymagana z innych powodów.

Przesłanka wykonywania działalności gospodarczej w sposób ciągły nie jest rozumiana jako konieczność jej wykonywania bez przerwy, lecz jako zamiar powtarzalności określonych czynności w odróżnieniu od ich przypadkowości, sporadyczności lub okazjonalności. Przyjmuje się zatem, że działalność gospodarcza z założenia jest działalnością wykonywaną w sposób zorganizowany i nastawioną na nieokreślony z góry okres, a ponadto związana jest z nią konieczność ponoszenia przez przedsiębiorcę ryzyka gospodarczego. (wyrok Sądu Najwyższego z 30 listopada 2005 r., I UK 95/05, OSNP 2006, nr 19-20, poz.311; postanowienie Sądu Najwyższego z 17 lipca 2003 r., II UK 111/03, OSNP 2003, nr 17, poz.1; wyrok NSA z dnia 19 marca 1991 r., (...) SA/Wa 898/90, (...) 1992, nr 3-4, poz. 58; wyrok NSA z dnia 17 września 1997 r., (...) SA/Wa (...), Pr. Gosp. 1998, nr 1, s. 32). Należy też wskazać, iż Sąd Apelacyjny w Szczecinie w postanowieniu z 7 sierpnia 2006 r. (I ACz 441/06, Lex nr 279953) wskazał, iż przedsiębiorcą jest tylko ten, kto wykonuje czynności powtarzalne i w taki sposób, że tworzą one pewną całość, a nie stanowią oderwanego katalogu świadczeń określonych rzeczy lub usług. Tenże Sąd przyjął również, że stwierdzenie „prowadzi działalność” zakłada określony ciąg działań, a nie tylko pojedyncze czynności.

Jak wyjaśnił Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z 16 stycznia 2014 r. (I UK 235/13, LEX nr 1444493) „Ciągłość w działalności gospodarczej ma dwa aspekty. Pierwszy to powtarzalność czynności, tak aby odróżnić prowadzoną działalność gospodarczą od jednostkowej umowy o dzieło lub zlecenia albo umowy o świadczenie usługi, które same w sobie nie stanowią lub nie składają się jeszcze na działalność gospodarczą. Drugi aspekt, wynikający zresztą z pierwszego, to zamiar niekrótkiego prowadzenia działalności gospodarczej. Oba aspekty zależą od zachowania osoby podejmującej działalność gospodarczą. W przypadku wątpliwości, co do rozpoczęcia i prowadzenia działalności gospodarczej decyduje więc sfera faktów, gdyż również wola czy zamiar strony należą do ustaleń stanu faktycznego w sprawie.”

W ocenie Sądu z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, iż działalność ubezpieczonej spełniała wszystkie powyższe elementy.

Działalność wnioskodawczyni była działalnością zorganizowaną, gdyż spełnia określony prawem zakres obowiązków, czynności organizacyjnych (np. jej zarejestrowanie). 1 stycznia 2014 r. wnioskodawczyni rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej. Dokonała zgłoszenia w (...), dokonała zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych, w tym do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego.

7 stycznia 2014 r. wnioskodawczyni dokonała pierwszej czynności związanej z prowadzeniem działalności - kupiła od T. J. kurtki, spodnie i kombinezony motocyklowe. Odzież ta wymagała wyczyszczenia i naprawy. Wnioskodawczyni zarejestrowała się na portalach aukcyjnych Allegro, sprzedajemu.pl, gdzie wystawiła odzież motocyklową.

Okoliczność, iż T. J. jest ojcem dziecka wnioskodawczyni nie ma istotnego znaczenia. Prowadzi on własną działalność gospodarczą pod firmą (...). Sprzedaż odzieży motocyklowej została udokumentowana fakturą VAT. Odzież tą ubezpieczona wystawiła do sprzedaży przez portale aukcyjne. Zainteresowani zakupem kontaktowali się z wnioskodawczynią i ona w ramach własnej działalność gospodarczej występowała jako sprzedawca odzieży motocyklowej.

5 lutego 2014 r. ubezpieczona kupiła pieczątkę firmową, koperty i folię do pakowania odzieży. 7 lutego 2014 roku ubezpieczona popisała umowę z biurem podatkowym. Ubezpieczona kontaktowała się z osobami, które zamierzały nabyć odzież motocyklową za pośrednictwem Allegro.

Immanentną cechą działalności gospodarczej jest jej zarobkowy charakter, rozumiany jako zmierzający do osiągnięcia zysku, przy czym bez znaczenia jest czy i w jakiej wysokości faktyczny zysk osiągnięto. W każdym miesiącu 2014 roku wnioskodawczyni dokonywała sprzedaży odzieży. Niemniej jednak, odnosząc się do twierdzeń organu rentowego, iż ubezpieczona nie osiągała przychodów należy wskazać, iż w większości przypadków prowadzenia działalności gospodarczej zakładany poziom przychodów osiągany jest stopniowo i dojście do niego może zająć wiele miesięcy, wobec czego niskie przychody w początkowym okresie prowadzenia działalności nie powinny wzbudzać wątpliwości i nie świadczą o pozornym założeniu firmy. Taką zależność można było zaobserwować dopiero w znacznie dłuższym horyzoncie czasowym. W ocenie Sądu ilość dokonanych transakcji oraz czynności związanych z działalnością wskazuje na zarobkowy cel działalności ubezpieczonej.

Sąd podziela pogląd wyrażony w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w P. z 28 kwietnia 2009 roku ( (...) SA/Po 374/08, Lex 550514) zgodnie z którym o zarobkowości danej działalności świadczyć może udział danego podmiotu w obrocie gospodarczym i wykonywanie wielu czynności będących konsekwencją tego udziału, takich jak formułowanie ofert, zawieranie umów handlowych, ustalanie cen czy wystawianie faktur.

Działalność ubezpieczonej nie ma cech przypadkowości, okazyjności. Ubezpieczona zakupiła odzież motocyklową, następnie dokonała jej sprawdzenia, czyszczenia, naprawy i wystawiła do sprzedaży. Ubezpieczona sprzedawała odzież nie tylko w okresie przed urodzeniem dziecka, ale także po urodzeniu dziecka. Wnioskodawczyni uiszczała opłatę na rzecz portalu Allegro za pośrednictwo sprzedaży.

Organ rentowy wskazał, iż ubezpieczona zadeklarowała podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne w wysokości 9.365 zł. Zadeklarowana wysokość składki na ubezpieczenie społeczne przewyższająca osiągnięty w pierwszym okresie dochód, nie może dyskwalifikować sama w sobie podjętej działalności.

Z ustaleń Sądu wynika, iż ubezpieczona faktycznie wykonywała czynności związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Wolą wnioskodawczyni od samego początku było prowadzenie działalności gospodarczej i osiąganie zysku.

Przechodząc do podnoszonej przez organ kwestii określenia przez wnioskodawczynię podstawy wymiaru składek w wysokim wymiarze wskazać należy, iż D. S. określiła podstawę wymiaru składek w wysokości dozwolonej przez ustawodawcę. Nie można twierdzić w świetle zgromadzonego w niniejszej sprawie materiału dowodowego, że jedynym powodem, dla którego wnioskodawczyni zarejestrowała działalność była chęć skorzystania z tego tytułu ze świadczeń ubezpieczeniowych przysługujących po narodzinach dziecka wypłacanych od wysokiej podstawy. Sąd podziela w pełni pogląd Sądu Najwyższego wyrażony w uchwale 7 sędziów z dnia 21 kwietnia 2010 roku (II UZP 1/10, Lex 590235) zgodnie z którym Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie jest uprawniony do kwestionowania kwoty zadeklarowanej przez osobę prowadzącą pozarolniczą działalność jako podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, jeżeli mieści się ona w granicach określonych ustawą z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych. Sąd Najwyższy wskazał, że osoby prowadzące pozarolniczą działalność podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym oraz wypadkowemu (art.6 ust.1 punkt 5 i art.12 ust.1 ustawy systemowej), a ubezpieczeniu chorobowemu na zasadzie dobrowolności (art.11 ust.2 ustawy systemowej). Objęcie ochroną ubezpieczeniową wiąże się z powstaniem obowiązku opłacania składek. Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, w myśl art.20 ust. 1 ustawy systemowej, określa zawsze podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i ubezpieczenia rentowe, jedynie z ograniczeniem wynikającym z art.20 ust.3 ustawy (podstawa wymiaru składek na dobrowolne ubezpieczenie chorobowe nie może przekraczać miesięcznie 250% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w poprzednim kwartale). W rezultacie zakwestionowanie zadeklarowanej podstawy wymiaru składek na dobrowolne ubezpieczenie chorobowe powoduje także zakwestionowanie podstawy wymiaru składek na obowiązkowe ubezpieczenia emerytalne, rentowe i wypadkowe. Analiza art.18 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych prowadzi do wniosku, że podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne osób prowadzących pozarolniczą działalność została określona inaczej niż w przypadku ubezpieczonych, co do których podstawę tę odniesiono do przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych (art.4 punkt 9 i 10) lub kwoty uposażenia, wynagrodzenia bądź innego rodzaju świadczenia. Łączy się to ze specyfiką działalności prowadzonej na własny rachunek i trudnościami przy określaniu przychodu z tej działalności. Z tych względów określenie wysokości podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne ustawodawca pozostawił osobom prowadzącym pozarolniczą działalność, stanowiąc w art.18 ust.8 ustawy, że podstawę tę stanowi zadeklarowana kwota, z zastrzeżeniem jej dolnej granicy w wysokości 60% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w poprzednim kwartale (w brzmieniu obowiązującym przed 27 grudnia 2008 roku). W konsekwencji w przypadku tych ubezpieczonych obowiązek opłacania składek na ubezpieczenia społeczne i ich wysokość nie są powiązane z osiągniętym faktycznie przychodem, lecz wyłącznie z istnieniem tytułu ubezpieczenia i zadeklarowaną przez ubezpieczonego kwotą, niezależnie od tego, czy ubezpieczony osiąga przychody i w jakiej wysokości. W odniesieniu do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego tych osób ustawodawca zastrzegł, jak wskazano wyżej, górną kwotę graniczną podstawy wymiaru składek w wysokości 250% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w poprzednim kwartale. Inaczej rzecz ujmując, wysokość podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe osób prowadzących działalność pozarolniczą w przedziale od 60% do 250% przeciętnego wynagrodzenia zależy wyłącznie od deklaracji ubezpieczonego, nie mając żadnego odniesienia do osiąganego przez te osoby przychodu. Po stronie osoby prowadzącej pozarolniczą działalność istnieje zatem uprawnienie do zadeklarowania w granicach zakreślonych ustawą dowolnej kwoty jako podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, wobec czego sposób w jaki realizuje to uprawnienie zależy wyłącznie od jej decyzji. Ingerencja w tę sferę jakiegokolwiek innego podmiotu jest więc niedopuszczalna, chyba że ma wyraźne umocowanie w przepisach.

Okoliczność, iż w dacie rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej ubezpieczona była w ciąży i nie miała innego tytułu do ubezpieczenia nie stanowi podstawy do uznania, iż ubezpieczona nie miała zamiaru prowadzenia działalności gospodarczej i jej celem było uzyskania świadczeń z ubezpieczenia społecznego. W orzecznictwie Sądu Najwyższego utrwalony jest pogląd, że uzyskanie tytułu do ubezpieczeń społecznych w okresie ciąży, czy to poprzez podpisanie umowy o pracę, czy, jak ma to miejsce w rozpoznawanej sprawie zarejestrowanie działalności gospodarczej, nawet gdyby głównym motywem do tego działania było uzyskanie zasiłku macierzyńskiego nie jest naganne, ani tym bardziej sprzeczne z prawem (wyroki Sądu Najwyższego z 16 stycznia 2014 r., I UK 235/13, Lex nr 1444493, z 6 lutego 2006 r., III UK 156/05, LEX nr 272549 i z 2 sierpnia 2006 r., I UK 61/06, LEX nr 1001285). Zamiaru ciągłego prowadzenia działalności gospodarczej nie podważa przewidywanie jej zawieszenia ze względu na ciążę albo konieczność opieki nad dzieckiem.

Reasumując, udowodnienie przez stronę faktu prowadzenia działalności gospodarczej powoduje, że podlega ona ubezpieczeniom społecznym bez względu na kwotę zadeklarowanej podstawy wymiaru składki.

W rozpoznawanej sprawie ubezpieczona udowodniła, iż poczynając od 1 stycznia 2014 roku prowadziła działalność gospodarczą, w związku z czym Sąd uznał odwołanie wnioskodawczyni za zasadne i na podstawie art. 477 ¹⁴§2 k.p.c. orzekł jak w punkcie 1 sentencji.

Na podstawie art. 98 k.p.c. Sąd zasądził od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddziału w Ł. na rzecz D. S. kwotę 60 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Od 1 stycznia 2016 roku obowiązuje rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015 roku, poz.1800). Zgodnie z treścią §21 ww. rozporządzenia do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe do czasu zakończenia postępowania w danej instancji. Wysokość kosztów zastępstwa procesowego należy zatem ustalić na podstawie §12 ust.2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jednolity Dz.U. 2013.461), przy uwzględnieniu treści §2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 29 lipca 2015 roku zmieniającego rozporządzenie w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. z 2015 roku, poz.1079).

ZARZĄDZENIE

1.  Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi ZUS, pouczając go o prawie, terminie i sposobie złożenia apelacji.

2.  Wypożyczyć pełnomocnikowi ZUS akta rentowe, zobowiązując do zwrotu w przypadku złożenia apelacji.

21.03.2016r.