Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 03 marca 2016 roku

Sąd Rejonowy w Oleśnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Katarzyna Kałwak

Protokolant: sekr. sądowy Klaudia Pluta

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 lutego 2016 roku

sprawy z powództwa T. G.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powódki T. G. kwotę 15.000,00 zł ( piętnaście tysięcy złotych 00/100) tytułem zadośćuczynienia wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 03 marca 2016 roku do dnia zapłaty;

II.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

III.  znosi wzajemnie pomiędzy stronami koszty procesu;

IV.  ściąga z roszczenia zasądzonego na rzecz powódki T. G. w pkt I wyroku na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Oleśnie kwotę 1.200,50 zł ( jeden tysiąc dwieście złotych 50/100) tytułem części brakujących kosztów procesu;

V.  nakazuje pobrać od pozwanego (...) S.A.
w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Oleśnie kwotę 1.232,47 zł ( jeden tysiąc dwieście trzydzieści dwa złote 47/100) tytułem części brakujących kosztów procesu;

VI.  pozostałe nieuiszczone koszty Sąd przejmuje na rachunek Skarbu Państwa;

VII.  nakazuje Skarbowi Państwa – Sądowi Rejonowemu w Oleśnie zwrócić pozwanemu (...) S.A. w W. kwotę 1.180,30 zł ( jeden tysiąc sto osiemdziesiąt złotych 30/100) tytułem niewykorzystanej kwoty zaliczki uiszczonej na poczet opinii biegłego.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 10.06.2013 r. powódka T. K. (obecnie: G. ) wystąpiła przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą
w W. o zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kwoty 20.000 zł tytułem zadośćuczynienia za krzywdę, jakiej doznała wskutek wypadku z dnia 10.11.2010 r.
z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia powództwa do dnia zapłaty. Jako podstawę prawną powództwa powódka wskazała: art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 444 k.c. oraz art. 436 § 1 k.c. Nadto, wniosła o zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych. W pozwie zawarty został też wniosek o zwolnienie powódki od kosztów sądowych w całości.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że dochodzi zadośćuczynienia za krzywdę doznaną w związku z wypadkiem z dnia 10.11.2010 r., do którego doszło w L..
W wypadku zderzyły się dwa samochody: marki F. (...) i marki F. (...). Powódka była pasażerem F. (...). Na skutek wypadku doznała urazu skrętnego kręgosłupa szyjnego. Udzielono jej pierwszej pomocy medycznej szpitalu w L. i skierowano na dalsze leczenie do poradni ortopedycznej. Proces leczenia powódki w dacie wytaczania powództwa nie został jeszcze zakończony. W związku z urazem stwierdzono u niej przepuklinę jądra miażdżystego na poziomie C5/C6, wypuklenia pierścieni włóknistych tarcz międzykręgowych na poziomie od C2 do C7. Nadto, stwierdzono u niej pourazową dyskopatię, ograniczenie ruchomości kręgosłupa, zespół korzeniowy szyjny i niedowłady siły mięśniowej prawej ręki. Leczyła się w kilku ośrodkach medycznych, odbywała konsultacje
w poradni ortopedycznej. W styczniu 2011 roku przeszła operację przepukliny na poziomie C5/C6 w PSZOZ WCM w O.. Kierowana była na rehabilitacje leczniczą do uzdrowisk
w J. i S.. Do dnia dzisiejszego odczuwa skutki wypadku. Pogorszyła się jej sytuacja materialna i życiowa. W związku z przedłużającym się procesem leczenia zwolniono ją z pracy pomimo tego, że była dobrym pracownikiem i pracowała nieprzerwanie od 5 lat na umowę na czas nieokreślony. Została zmuszona do zarejestrowania się jako osoba bezrobotna. Od stycznia 2011 r. zaliczono powódkę do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności z zaleceniem lekkiej pracy, co w obecnych realiach rynku pracy oznaczać może trwałe bezrobocie. Powódka ma problemy z wykonywaniem codziennych czynności życiowych, prania, sprzątania, gotowania, prasowania. Jest zdana na pomoc rodziny. Nie może dźwigać, obawia się o konsekwencje zdrowotne wypadku w przyszłości. Pogorszył się jej stan psychiczny. Ma poczucie bezradności życiowej i doświadczenia przez okrutny los.

Sprawca wypadku posiadał ubezpieczenie OC u pozwanego ubezpieczyciela. W toku postępowania likwidacyjnego pozwany uznał swoją odpowiedzialność gwarancyjną
i wypłacił powódce kwotę 23.000 zł, na którą składały się, według twierdzeń powódki: zwrot kosztów leczenia na kwotę 1.500,00 zł, zwrot utraconych dochodów na kwotę 3.400,00 zł, zwrot kosztów przejazdów na kwotę 1.100,00 zł i 17.000 zł tytułem zadośćuczynienia.– pozew – karta 2 – 6.

Pismem procesowym z dnia 16.02.2015 r. na podstawie art. 193 § 1 k.p.c. strona powodowa rozszerzyła powództwo w niniejszej sprawie z kwoty 20.000 zł tytułem zadośćuczynienia do łącznej kwoty 30.000 zł. Niniejsza kwota stanowi całość dochodzonego przez powódkę roszczenia. Odnosząc się do kwestii odsetek strona powodowa wskazała,
że dochodzi odsetek ustawowych od kwoty 20.000 zł od dnia wniesienia powództwa, natomiast od kwoty 10.000 zł od dnia rozszerzenia powództwa do dnia zapłaty. - rozszerzenie powództwa – k. 266-267.

Postanowieniem z dnia 16 września 2013 r. Sąd Rejonowy w Kluczborku
V Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą w Oleśnie zwolnił powódkę w całości od kosztów sądowych w sprawie – postanowienie - karta 62.

W odpowiedzi na pozew wniesionej w dniu 02.10.2013 r. pozwany (...) S.A. w W. wniósł o oddalenie powództwa i o zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów postępowania według norm przepisanych.
W uzasadnieniu pozwany podniósł, że nie kwestionuje co do zasady swojej odpowiedzialności za skutki wypadku komunikacyjnego powstałego w dniu 10.11.2010 r. Podniósł, że w wyniku tego zdarzenia powódka doznała urazu skrętnego kręgosłupa szyjnego jadąc jako pasażer pojazdu F. (...). W toku likwidacji szkody osobowej ubezpieczyciel ustalił 15% uszczerbku na zdrowiu powódki i wypłacił poszkodowanej w sumie zadośćuczynienie w kwocie 20.000 zł, kwotę 2.640 zł tytułem kosztów leczenia oraz kwotę 4.921,17 zł tytułem utraconych dochodów. Pozwany zarzucił, że przedłożona dokumentacja nie świadczy o istniejących nadal poważnych konsekwencjach wypadku. Natomiast domaganie się przez powódkę dalszej kwoty zadośćuczynienia jest bezpodstawne. – odpowiedź na pozew – karta 68 – 70.

Natomiast w piśmie procesowym z dnia 25.02.2015 r., złożonym w związku
z rozszerzeniem powództwa przez stronę powodową, pozwany zarzucił, że przy uwzględnieniu już wypłaconego zadośćuczynienia w kwocie 20.000 zł – żądanie jest rażąco wygórowane. W konsekwencji pozwany wniósł o oddalenie roszczenia powódki jako bezpodstawnego – pismo procesowe pozwanego – karta – 271.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 10.11.2010 r. o godzinie 16:15 w L. na ul. (...) przy skrzyżowaniu z ulicą (...) kierujący samochodem osobowym marki F. (...) o nr rej. (...)XA doprowadził do zderzenia z samochodem osobowym marki F. (...) o nr rej. (...). Przyczyną zdarzenia stwierdzoną przez Policję z KPP w L. było najechanie na tył poprzedzającego pojazdu. Kierujący tymi pojazdami byli trzeźwi. Kierujący samochodem marki F. (...) M. N. został ukarany mandatem karnym w kwocie 300 zł. Powódka była pasażerką pojazdu marki F. (...). Mąż powódki wezwał policję,
a policja pogotowie.

dowód : - notatka urzędowa z kolizji drogowej z dnia 10.11.2010 r., KPP

w L. – k. 9 – 10;

- opis zdarzenia sporządzony przez powódkę – akta szkody – k. 14.

Powódce została udzielona pierwsza pomoc na Izbie Przyjęć w (...) Publicznym Zespole (...) w L., gdzie stwierdzono u niej skręcenie kręgosłupa szyjnego. Kręgosłup został unieruchomiony przy pomocy miękkiego kołnierza,
a pacjentkę skierowano na leczenie w poradni ortopedycznej.

dowód : - karta informacyjna o świadczeniach udzielonych w Izbie Przyjęć SPZOZ w L. z dnia 10.11.2010 r. – k. 11, 36;

- skierowanie do poradni ortopedycznej – k. 12.

W dniach 13.01.2011 r. – 17.01.2011 r. powódka była hospitalizowana na Oddziale Neurochirurgii Publicznego (...) Zakładu Opieki Zdrowotnej Wojewódzkiego Centrum Medycznego w O.. Była leczona operacyjnie z powodu masywnej prawobocznej przepukliny przestrzeni C5/C6. Przebieg zabiegu i okres pooperacyjny niepowikłany. Została wypisana z zaleceniem kontroli w poradni neurochirurgicznej.

dowód : - karta informacyjna leczenia szpitalnego (...) al. (...)

w O. – k. 31 – 32; 130-131.

- pozostała dokumentacja z leczenia na Oddziale Neurochirurgii (...)

w O. – k. 171 – 187v.;

- historia choroby przychodni – (...) w O. – k. 167 – 170v.;

- przesłuchanie powódki – protokół rozprawy z dnia 18.02.2016 r. – protokół pisemny – k. 345v.; płyta k. 346.

Powódka kilkakrotnie przechodziła badania rezonansem magnetycznym, a także tomografię komputerową kręgosłupa szyjnego.

dowód: - wynik badania MR kanału kręgowego z 25.11.2010 r. – k. 33; opis badania (...) – k. 37 – 38, 47-48;

- opis badania MR kręgosłupa szyjnego z 20.12.2012 r. (...) – k. 23 - 24;

- opis badania MR stawu ramiennego prawego wykonanego w (...) z 02.01.2013 r. - k. 21-22, k. 88;

- opis badania MR barku prawego wykonanego w TK Medyk 25.09.2012 r. – k. 30;

- wynik badania TK kręgosłupa z dnia 30.05.2011 r. – k. 44.

Była kierowana na rehabilitację leczniczą w schorzeniach narządu ruchu w systemie stacjonarnym w ramach prewencji rentowej ZUS:

- do ośrodka rehabilitacyjnego (...) Szpitala (...)
w L. - turnus od 21.07.2013 r.;

- do Sanatorium (...) w S. – turnus rozpoczynający się od dnia 01.07.2011 r.;

- do (...) – J. Sanatorium (...) – turnus od dnia 05.05.2011 r.

W dniach 05.05.2011 r. – 28.05.2011 r. odbyła turnus rehabilitacji leczniczej
w ramach prewencji rentowej ZUS w Ośrodku (...) Oddział w J. w związku z dysfunkcją kręgosłupa szyjnego po operacyjnym leczeniu dyskopatii C5-C6 01.2011 r. z dyscektomią i artroplastyką.

Przeszła również w 2013 r. rehabilitację leczniczą w ramach prewencji rentowej ZUS w L. – turnus: 21.07.2013 – 13.08.2013 r.

Później jeszcze była dwa razy w sanatoriach. Jednak rehabilitacje pomagały jej tylko na krótki okres.

dowód: - – skierowanie na rehabilitację z ZUS do szpitala w L.. 05.03.2013 r. – k. 25;

- skierowanie z 27.06.2011 r. na rehabilitację do sanatorium w S. – k. 26;

- skierowanie z dnia 20.04.2011 r. do J. – k. 27;

- informacja o przebytej rehabilitacji leczniczej w J. – k . 40-43;

– skierowanie na rehabilitację z dnia 13.10.2011 r. – z poradni ze S. – zrealizowane (...) Zakład (...) w Z. - k. 55;

- informacja o przebytej rehabilitacji leczniczej w ramach prewencji rentowej ZUS – L. Z.13.08.2013 r. – k. 90-90v., k. 91 – 91v.;

- zeznania świadka M. M. (siostry powódki) – protokół rozprawy
z dnia 18.02.2016 r. – protokół pisemny – k. 345- 345v.; płyta k. 346;

- przesłuchanie powódki – protokół rozprawy z dnia 18.02.2016 r. – protokół pisemny – k. 345v.; płyta k. 346.

Leczyła się w poradni ortopedycznej, w Poradni Neurologicznej w K.,
w poradni ogólnej (medycyny rodzinnej) w (...) s.c. w Z. oraz
w Niemczech, gdzie obecnie przebywa.

dowód: - dokumentacja z poradni ortopedycznej w S. – k. 34, 56 – 60, 84- 84v.;

- historia choroby poradni neurologicznej w K. wraz z opisami badań –k. 51-52, 120 – 128;

- dokumentacja medyczna z leczenia powódki w poradni ogólnej w (...) s.c. w Z. – k. 53 – 54, k. 110 – 117v.;

- przesłuchanie powódki – protokół rozprawy z dnia 18.02.2016 r. – protokół pisemny – k. 345v.; płyta k. 346.

W dniu 10.05.2013 r. powódce udzielona została pomoc w Szpitalnym Oddziale Ratunkowym Szpitala (...) J. G. w S.. T. K. podała, że została „poszarpana” przez męża w dniu wczorajszym. Zgłosiła się z powodu nasilenia bólu barku. Zalecono jej temblak, leki przeciwbólowe, zakaz obciążania kończyny, kontrola ortopedyczna według zaleceń.

dowód: - karta informacyjna leczenia szpitalnego z (...) Szpitala (...) J. G. w S. – 10.03.2014 r. – k. 135.

Początkowo powódka była leczona w związku z urazem kręgosłupa. Jednak podczas przebiegu leczenia powódka w międzyczasie informowała lekarza, że oprócz kręgosłupa jeszcze bark ją boli. Początkowo lekarze twierdzili, że to od kręgosłupa, że rehabilitacja pomoże, natomiast po 1,5 roku jak powódka nacisnęła na lekarza, że to już nie da rady, lekarze zrobili rezonans i okazało się, że była konieczna kolejna operacja. Powiedziano powódce, że bark już jest źle pozrastany.

dowód : - przesłuchanie powódki – protokół rozprawy z dnia 18.02.2016 r. – protokół pisemny – k. 345v.; płyta k. 346.

W dniach od 27.05.2013 r. do 05.06.2013 r. powódka była hospitalizowana na Oddziale Chirurgii Urazowo-Ortopedycznej Publicznego (...) Zakładu Opieki Zdrowotnej Wojewódzkiego Centrum Medycznego w O. z powodu przewlekłej niestabilności przedniej stawu ramiennego prawego – uszkodzenia przedniej części obrąbka. Przeszła operację artroskopii stawu ramiennego prawego – rekonstrukcję przedniej części obrąbka (kotwica sznurkowa), zastosowano odbarczenie podbarkowe (03.06.2013 r.). Zalecono powódce chodzenie w Cortezie Desaulta, a także zakaz wykonywania ruchów rotacyjnych przez 6 tygodni i czynnych ruchów barkiem. Wystawiono skierowanie na rehabilitację – ćwiczenia bierne w stawie barkowym prawym z wyłączeniem ruchów rotacyjnych i kontrolę w poradni ortopedycznej.

Następnie leczyła się ambulatoryjnie w Wojewódzkiej Przychodni (...) w O.. Leczenie zostało zakończone 31.08.2013 roku. W międzyczasie była rehabilitowana oraz przebywała w sanatorium w ramach prewencji rentowej ZUS.

dowód : - skierowanie z dnia 03.04.2013 r. ze szpitala w S. do szpitala na oddział ortopedyczny na dzień 27.05.2013 r.– k. 20;

- historia choroby z poradni przy Szpitalu w S. 03.04.2013 r. – k. 87;

- karta informacyjna leczenia szpitalnego (...) w O. z dnia 05.06.2013 r. – k. 89 – 89v.;

- pozostała dokumentacja z leczenia szpitalnego w (...) w O. – k. 139 – 166v.;

- dokumentacja z Wojewódzkiej Przychodni (...) w O. – k. 85-86;

- informacja o przebytej rehabilitacji leczniczej w ramach prewencji rentowej ZUS – L. Z.13.08.2013 r. – k. 90-90v.;

- przesłuchanie powódki – protokół rozprawy z dnia 18.02.2016 r. – protokół pisemny – k. 345v.; płyta k. 346.

W dniu 10.03.2014 r. powódka przebywała na Oddziale Neurochirurgii (...) w O.. Był o pobyt planowy diagnostyczny ze skierowania. Po badaniu MRI kręgosłupa szyjnego pacjentka została wypisana do domu.

dowód : - historia choroby (...) w O. – k. 188-189v.;

- skierowanie do szpitala z 10.03.2014 r. – k. 190;

- karta informacyjna leczenia szpitalnego (...) w O. – k. 192;

- pozostała dokumentacja medyczna z pobytu w (...) w O. w dniu 10.03.2014 r. – k. 191 – 198v.

Przed wypadkiem T. G. prowadziła intensywne życie, dużo pracowała, brała nadgodziny jako krawcowa, uprawiała sport, jeździła na rowerze. Trenowała razem
z córkami karate. Wykonywała wszystkie prace w związku z prowadzeniem domu. Była również bardzo aktywna społecznie. Dużo we wsi pomagała wszystkim, przy remontach salek, czy zgromadzeniach wiejskich.

dowód : - zeznania świadka M. M. (siostry powódki) – protokół rozprawy z dnia 18.02.2016 r. – protokół pisemny – k. 345- 345v.; płyta k. 346;

- zeznania świadka K. P. (córki powódki) – protokół rozprawy z dnia 18.02.2016 r. – protokół pisemny – k. 345-345v.; płyta k. 346;

- przesłuchanie powódki – protokół rozprawy z dnia 18.02.2016 r. – protokół pisemny – k. 345v.; płyta k. 346.

Po wypadku powódka była praktycznie sparaliżowana, miała kręgosłup unieruchomiony. Była w ortezie. Czekała na operację prawie miesiąc, później przechodziła rehabilitację. Była ponad rok na zwolnieniu lekarskim. Dziś nie jest już tak sprawna jak kiedyś. Nie jest w stanie przepracować nawet 8 godzin w postawie siedzącej. Bardzo często się uskarżała, że boli ją ręka i kręgosłup. Gdy więcej popracuje, to musi się położyć, odpocząć. Przestała jeździć na rowerze w dłuższe trasy, ze względu na rękę, która ją boli, sztywnieje jej bark. Gdy powódka miała ręce w ortezach siostra pomagała jej przemywać rany. Nadto siostra pomagała jej w zakupach, przyniesieniu opału, w czynnościach wymagających ciężkiego dźwigania. W pracach domowych pomagała jej córka. Nie umiała jeździć po wypadku samochodem, do tej pory ma problem z prowadzeniem samochodu. Nie mogła się udzielać społecznie w miejscu zamieszkania.

Powódka non stop brała środki przeciwbólowe. Do tej pory się leczy. Uskarża się nadal na kręgosłup. Do dziś budzi się w nocy, nie może spać, zażywa leki przeciwzapalne, Ketonal, smaruje maścią bolące miejsca (Voltaren). Ten ból teraz nie jest tak silny, ale jest przy większym wysiłku. Powódka nie umie sobie powiesić do tej pory firanek. Ma problem
z ubraniem się, bo nie umie wygiąć ręki do tyłu.

dowód : - zeznania świadka M. M. (siostry powódki) – protokół rozprawy z dnia 18.02.2016 r. – protokół pisemny – k. 345- 345v.; płyta k. 346;

- zeznania świadka K. P. (córki powódki) – protokół rozprawy z dnia 18.02.2016 r. – protokół pisemny – k. 345-345v.; płyta k. 346;

- przesłuchanie powódki – protokół rozprawy z dnia 18.02.2016 r. – protokół pisemny – k. 345v.; płyta k. 346.

Od dnia 01.11.2005 r., w tym również w dacie zdarzenia szkodowego powódka była zatrudniona jako krawcowa w Zakładzie (...) w Z..
W dniu 30.01.2012 r. otrzymała wypowiedzenie umowy o pracę z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, który upłynął w dniu 30.04.2012 r. Jako przyczynę wypowiedzenia pracodawca wskazał długotrwałą chorobę i rehabilitację trwającą od 18.11.2010 r. do 13.01.2012 r. Powódce podobała się ta praca krawcowej, mogła tam pracować do końca życia, bo miała umowę na czas nieokreślony.

dowód : - wypowiedzenie umowy o pracę z dnia 30.01.2012 r. – k. 17;

- przesłuchanie powódki – protokół rozprawy z dnia 18.02.2016 r. – protokół pisemny – k. 345v.; płyta k. 346.

Decyzją z dnia 08.05.2012 r. wydaną z upoważnienia Starosty (...) T. K. została uznana z dniem 08.05.2012 r. za osobę bezrobotną z prawem do zasiłku od dnia 16.05.2012 r.

dowód : - decyzja z dnia 08.05.2012 r. – k. 18.

Orzeczeniem (...) ds. Orzekania o Niepełnosprawności przy (...) Centrum Pomocy (...) w O. z dnia 27.10.2011 r. T. K. została zaliczona do stopnia niepełnosprawności umiarkowanego. Orzeczenie zostało wydane do dnia 31.10.2012 r. Stwierdza, iż niepełnosprawność istnieje od stycznia 2011 r. Wskazania dotyczące odpowiedniego zatrudnienia – otwarty rynek pracy, praca lekka.

dowód : - orzeczenie o stopniu niepełnosprawności – k. 19.

Leczenie powódki i jej wyjazdy do sanatoriów przyczyniły się do rozpadu jej pierwszego małżeństwa, ponieważ jej mąż był chorobliwie zazdrosny. Nadto, były mąż narzekał, że powódka nie zarabia, a później, że zarabia zbyt mało.

dowód : - zeznania świadka K. P. (córki powódki) – protokół rozprawy z dnia 18.02.2016 r. – protokół pisemny – k. 345-345v.; płyta k. 346;

- przesłuchanie powódki – protokół rozprawy z dnia 18.02.2016 r. – protokół pisemny – k. 345v.; płyta k. 346.

Będąc osobą bezrobotną z orzeczoną niepełnosprawnością w stopniu umiarkowanym ubiegała się o kurs pracownika ochrony. Ukończyła go, zdała 5 egzaminów państwowych,
bowiem jej bardzo zależało, bo wiedziała, że musi coś w życiu robić, żeby dzieci utrzymać. Po egzaminach dostała pracę jako kierownik ochrony na dyżurce WRA w Hucie
w Z., gdzie poznała jej obecnego męża. W styczniu 2015 r. powódka wyjechała za granicę. Natomiast w styczniu 2016 r. powtórnie wyszła za mąż i zmieniła nazwisko
z: K. na: G..

dowód : - przesłuchanie powódki – protokół rozprawy z dnia 18.02.2016 r. – protokół pisemny – k. 345v.; płyta k. 346;

- zeznania świadka K. P. (córki powódki) – protokół rozprawy z dnia 18.02.2016 r. – protokół pisemny – k. 345-345v.; płyta k. 346.

Obecnie powódka pracuje w szpitalu w Niemczech, sprząta. Najpierw pracowała 3,5 godziny – dała radę, potem 6 godzin, jednak po paru miesiącach jej szefowa odebrała jej jedną godzinę i teraz pracuje 5 godzin, w związku z tym, iż nie dawała rady więcej pracować.

W Niemczech nadal jest pod stałą kontrolą lekarza ortopedy. Bierze Voltaren
w tabletkach na stan zapalny co parę miesięcy, bowiem odczuwa ból. Rehabilitację przechodzi powódka co 3 miesiące 6-dniową, tj. tyle, ile w Niemczech jej przysługuje. Jest trochę lepiej, ale to wszystko do niej wraca.

dowód : - przesłuchanie powódki – protokół rozprawy z dnia 18.02.2016 r. – protokół pisemny – k. 345v.; płyta k. 346.

Cała sytuacja odbiła się negatywnie na psychice powódki. Odczuwa fakt, iż przed wypadkiem mogła pracować ponad 8 godzin i nie miała z tym żadnego problemu, mogła dodatkowo zarobić, odłożyć pieniądze na remont. Odczuwa negatywne emocje w związku
z tym, że nie może już prowadzić tak aktywnego życia, jak przed wypadkiem.

dowód : - przesłuchanie powódki – protokół rozprawy z dnia 18.02.2016 r. – protokół pisemny – k. 345v.; płyta k. 346.

Powódka zgłosiła szkodę ubezpieczycielowi pismem opatrzonym datą 30.11.2010 r.

dowód : - zgłoszenie szkody osobowej – akta szkody – k. 49;

- zgłoszenie trwałego uszczerbku na zdrowiu; prezentata (...) S.A. 17.12.2010 r. – akta szkody k. 101-99.

W dniu 03.02.2011 r. (...) Centrum (...)
w K. wydało decyzję o przyznaniu na rzecz T. K. z tytułu wypadku z dnia 10.11.2010 r. łącznej kwoty 5.000,00 zł z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Ubezpieczyciel wskazał, że w dniu 07.12.2010 r. wypłacono już kwotę: 1.500,00 zł, więc aktualnie na podane konto bankowe ubezpieczyciel przekazał kwotę: 3.500,00 zł. Ustalając wysokość zadośćuczynienia uwzględniono rodzaj i charakter doznanych przez Poszkodowaną obrażeń ciała, rozmiar trwałych następstw wypadku skutkujący 3% uszczerbku na zdrowiu, jej wiek oraz okres i charakter leczenia powypadkowego. Jednocześnie ubezpieczyciel zastrzegł, że do sprawy powróci, po uzyskaniu informacji o zakończeniu leczenia
i końcowego orzeczenia komisji lekarskiej w sprawie trwałych następstw wypadku.

dowód : - decyzja z dnia 03.02.2011 r. – k. 16.

Kolejną decyzję z dnia 15.03.2012 r. ubezpieczyciel przyznał na rzecz T. K. kwotę z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w wysokości łącznej 20.000,00 zł oraz ryczałt na koszty związane z leczeniem w wysokości: 1.500,00 zł oraz kwotę z bezsporną
z tytułu utraconych dochodów w wysokości: 1.500,00 zł. Ubezpieczyciel wskazał, że w dniu 29.09.2011 r. wypłacono już z tych tytułów kwotę: 20.100,00 zł, aktualnie na podane konto bankowe zostaje przekazana kwota: 2.900,00 zł. Ubezpieczyciel wskazał w decyzji,
że poszkodowana doznała obrażeń ciała/ trwałych następstw wypadku skutkujących
15- procentowym uszczerbkiem na zdrowiu.

dowód : - decyzja z dnia 15.03.2012 r. – k. 15.

Następnie decyzją z dnia 13.12.2012 r. ubezpieczyciel odmówił przyznania T. K. dalszej kwoty z tytułu zadośćuczynienia za krzywdę. Zgodnie z orzeczeniem z dnia 06.12.2012 r. wydanym przez lekarza ze strony ubezpieczyciela, w wyniku zdarzenia doszło do skręcenia kręgosłupa szyjnego z współistniejącymi zaawansowanymi zmianami zwyrodnieniowymi o charakterze dyskopatii. Główna przyczyną dolegliwości są zaawansowane zmiany zwyrodnieniowe, dyskopatyczne, a nie następstwa wypadku z dnia 10.11.2010 r. Orzeczony trwały uszczerbek powstały w wyniku przedmiotowego zdarzenia został zmiarkowany na poziomie 3%. W związku z powyższym w ocenie ubezpieczyciela wysokość przyznanej już kwoty w wysokości 20.000,00 zł w pełni spełnia swoją funkcję kompensacyjną.

dowód : - decyzja z 13.12.2012 r. – k. 14.

Ostatecznie w decyzji z dnia 13.05.2013 r. ubezpieczyciel wyjaśnił, że nie znalazł podstaw do zmiany wcześniejszej decyzji, a tym samym do dopłaty świadczenia. Tym samym ostateczną kwotą wypłaconą powódce tytułem zadośćuczynienia na podstawie art. 445 § 1 k.c. jest kwota 20.000 zł. Również ubezpieczyciel potwierdził występujące u powódki trwałe następstwa na zdrowiu w wysokości 15%.

dowód : - decyzja z dnia 13.05.2013 r. – k. 13.

Lekarze orzecznicy (...) S.A. ostatecznie stwierdzili u T. K. w związku
z wypadkiem pourazową dyskopatię C5C6 z objawami korzeniowymi, ograniczenie ruchomości kręgosłupa szyjnego znacznego stopnia, ograniczenia odwodzenia prawego barku z osłabieniem siły ręki prawej, stan po operacji dyskopatii C5-C6. Trwały uszczerbek na zdrowiu ocenili na poziomie 15%.

dowód : - protokół do oceny medycznej następstw szkody osobowej – akta szkody – k. 133-130v;

- weryfikacja orzeczenia dokonana dnia 10.05.2013 r. – akta szkody – k. 131.

W postępowaniu sądowym biegły sądowy lek. med. J. B. - chirurg ortopeda traumatologa – specjalista rehabilitacji medycznej – sporządził pisemną opinię
w dniu 01.06.2014 r. Zgodnie z opinią, powódka w wyniku wypadku z dnia 10.11.2010 r. doznała urazu skrętnego kręgosłupa szyjnego i stłuczenia barku prawego. W wyniku tegoż wypadku doznała ona trwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości łącznej 20%, z czego:

- 15% - z tytułu urazu kręgosłupa szyjnego – wzmożenie napięcia mięśni przykręgosłupowych, odprostowanie lordozy szyjnej, przy badaniu palpacyjnym bolesność
w rzucie wyrostków ościstych C2-C6. U powódki występuje ograniczenie ruchomości kręgosłupa szyjnego. Rokowanie na przyszłość jest pomyślne. W najbliższej przyszłości nie powinno dojść do istotnego pogorszenia stanu miejscowego, ale też nie należy się spodziewać istotnej poprawy stanu miejscowego;

- 5% - z tytułu urazu barku prawego – ograniczenie ruchomości stawu łopatkowo-ramiennego prawego – ograniczenie odwodzenia przy poprawnym zgięciu. Nadto, niewielkiego stopnia ograniczenie rotacji wewnętrznej i zewnętrznej. Rokowanie na przyszłość pomyślne, nie powinno dojść do istotnego pogorszenia stanu miejscowego.

Obu urazów powódka doznała od pasów bezpieczeństwa.

Poszkodowana po wypadku odczuwała znaczne dolegliwości bólowe kręgosłupa do chwili operacji kręgosłupa tj. do dnia 14.01.2011 r. Po tym czasie dolegliwości bólowe były mniejsze. Natomiast po urazie barku prawego dolegliwości bólowe barku prawego
i ograniczenia ruchomości w stopniu miernym występują u powódki do dnia badania przez biegłego.

Nadto, w badaniach obrazowych stwierdzono zmiany zwyrodnieniowe w obrębie stawu obojczykowo-barkowego prawego, uszkodzenie bez przerwania ciągłości mięśnia nadgrzebieniowego. Zmiany te nie mają związku z wypadkiem z dnia 10.11.2010 r. Również stwierdzona w badaniu MR kręgosłupa szyjnego wielopoziomowa dyskopatia istniała przed wypadkiem. W ciągu następnych lat może dojść do stopniowego pogorszenia funkcji kręgosłupa szyjnego na skutek zmian zwyrodnieniowych. Również w badaniu MR kręgosłupa piersiowego stwierdzono wielopoziomową dyskopatię kręgosłupa piersiowego – jednak zmiany te występowały przed wypadkiem.

dowód : - opinia chirurga ortopedy traumatologa – specjalisty rehabilitacji medycznej lek. med. J. B. z dnia 01.06.2014 r. – k. 204 – 207.

W opinii uzupełniającej z dnia 18.11.2014 r. biegły lek. med. J. B. podtrzymał pierwotną opinię. Wskazał, że „ można z dużym prawdopodobieństwem domniemywać,
że w wyniku kolizji samochodów mogło dojść do urazu prawego barku”. Potwierdził istnienie zmian zwyrodnieniowych w obrębie prawej górnej kończyny. Za całokształt zmian w obrębie barku prawego biegły przyznałby 15%, ale przeważają zmiany zwyrodnieniowe (10%), więc 5% to uszczerbek na zdrowiu w ocenie biegłego jako następstwo stłuczenia i wykręcenia barku prawego.

dowód : - opinia uzupełniająca biegłego lek. med. J. B.
z dnia 18.11.2014 r. – k. 242.

W opinii sądowej z dnia 07.11.2014 r. neurologa lek. med. I. G. u powódki występuje ograniczenie ruchomości w kręgosłupie szyjnym i prawym stawie barkowym – „ jak w ocenie ortopedycznej”. Nie stwierdzono obiektywnych objawów ogniskowego uszkodzenia układu nerwowego. Brak jest podstaw do podwyższenia trwałego uszczerbku na zdrowiu w związku z dodatkowym uszkodzeniem układu nerwowego ponad ocenę biegłego ortopedy. Natomiast rokowania na przyszłość zależą od dynamiki zmian w kręgosłupie szyjnym. „ Nie należy spodziewać się wpływu przebytego wypadku na bezpośrednie pogorszenie stanu neurologicznego”.

dowód : - opinia biegłej sądowej lek. med. I. G.z dnia 07.11.2014 r. – k. 284 – 287.

Powódka nie korzystała po wypadku z pomocy psychologa ani psychiatry, ponieważ nie wystąpiły u niej takie zaburzenia, które wymagałyby leczenia. Jedynie w czasie rozwodu w 2013 r. uczestniczyła w spotkaniach grup wsparcia. Natomiast zgłaszane przez nią skargi jak lęk, bezradność, czy też niepewność, jakie pojawiły się w wyniku leczenia ortopedycznego były „ fizjologiczną” konsekwencją stresu, jaki występował u powódki
w tamtym okresie. Konsekwencje wypadku, w postaci pewnych ograniczeń fizycznych wymagały reorganizacji dotychczasowego życia zawodowego, które powódka dokonała
w sposób dojrzały. Powódka nie doznała w stanie psychicznym uszczerbku na zdrowiu psychicznym w wyniku wypadku z dn. 10.11.2010 r.

dowód : - opinia biegłej sądowej lek. med. B. Ż. – specjalisty psychiatry
z dnia 23.09.2015 r. – k. 329-330.

W dacie wypadku powódka miała 36 lat, a w dacie wyrokowania 42 lata.

dowód : - fakt bezsporny.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na częściowe uwzględnienie.

W przedmiotowej sprawie bezsporne były okoliczności zdarzenia szkodowego
i odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu OC komunikacyjnego co do zasady. Podnieść należy, że powódka błędnie wskazała w pozwie, jakoby w wyniku postępowania likwidacyjnego otrzymała od ubezpieczyciela kwotę 17.000 zł tytułem zadośćuczynienia za krzywdę. Z przedłożonych przez powódkę wraz z pozwem czterech decyzji ubezpieczyciela ( k. 13- 16) wynika wyraźnie, że powódka otrzymała tytułem zadośćuczynienia za krzywdę
w toku postępowania likwidacyjnego łącznie 20.000 zł. Potwierdził to ubezpieczyciel
w odpowiedzi na pozew. Jedynie na marginesie (bowiem żądanie pozwu dotyczy tylko zadośćuczynienia i kosztów procesu) wskazać również należy, że z załączonych do pozwu decyzji ubezpieczyciela wynika jednoznacznie, że kwoty uzyskane od ubezpieczyciela tytułem utraconego przez powódkę dochodu również były wyższe, niż wskazuje profesjonalny pełnomocnik powódki w uzasadnieniu pozwu. W postępowaniu sądowym sporna pozostawała kwota należnego powódce zadośćuczynienia, wobec stanowiska pozwanego, że wypłacona już kwota 20.000 zł wyczerpuje roszczenie poszkodowanej.

Stan zdrowia powódki, zakres doznanych obrażeń na skutek zdarzenia, przebieg leczenia oraz konsekwencje wypadku dla zdrowia i życia powódki Sąd ustalił w oparciu
o dokumentację medyczną znajdującą się w aktach sprawy i w aktach szkody, przesłuchanie powódki, spójne zeznania świadków: M. M. i K. P., a także
w oparciu o wyczerpujące i rzetelne opinie biegłych sądowych: tj. lek. med. J. B., lek. med. I. G.i lek. med. B. Ż..

Zgodnie z treścią art. 445 § 1 k.c., w wypadkach przewidzianych w art. 444 k.c., tj.
w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Pojęcie krzywdy obejmuje wszelkie ujemne następstwa uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia zarówno w sferze psychicznej jak i fizycznej. Celem zadośćuczynienia pieniężnego jest przede wszystkim złagodzenie tych cierpień. Zadośćuczynienia winno mieć charakter całościowy i obejmować wszelkie cierpienia fizyczne i psychiczne zarówno już doznane, jak i te które zapewne wystąpią w przyszłości. Wysokość sumy zadośćuczynienia zależy od rozmiaru doznanej krzywdy. Przyznana kwota powinna odzwierciedlać doznany uszczerbek na zdrowiu oraz być zauważalna, a także przynosić poszkodowanemu satysfakcję. Zasądzając określoną kwotę zadośćuczynienia, Sąd zobowiązany jest uwzględnić stopień
i czas trwania cierpień fizycznych i psychicznych, nieodwracalność skutków urazu, wiek poszkodowanego oraz ograniczenie lub niemożność wykonywania zawodu, jak również innych zajęć, wpływ skutków wypadku na dotychczasowy styl życia poszkodowanego, szanse na przyszłość. Sąd winien także uwzględnić indywidualne odczucia osoby pokrzywdzonej, jej indywidualne właściwości, poczucie nieprzydatności społecznej czy też wywołaną następstwem deliktu bezradność życiową poszkodowanego. Zadośćuczynienie pełni funkcję kompensacyjną, następującą wówczas, gdy suma pieniężna jest zasądzona na odpowiednim poziomie adekwatnym do rodzaju naruszonego dobra i rozmiaru doznanej szkody. Kompensacja dokonuje się przede wszystkim wtedy, gdy przywrócona zostaje równowaga emocjonalna, naruszona przez doznane cierpienia psychiczne (por. m.in. Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 marca 2015 r., V CSK 317/14, LEX nr 1666914; Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 lipca 2012 r., I CSK 74/12, LEX nr 1226824; Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 czerwca 2011 r., I PK 275/10, LEX nr 1164114; Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 lipca 2012 r., V CSK 332/11, LEX nr 1228612; Wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 11 lipca 2013 r., I ACa 195/13, LEX nr 1363278).

Powódka może dochodzić roszczenia o zadośćuczynienie od ubezpieczyciela OC posiadaczy pojazdów mechanicznych na podstawie ustawy z dnia 22 maja 2003 r.
o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. z 2013 r., poz. 392 j.t. ze zm.),
w szczególności art. 34 ust. 1 tej ustawy, który stanowi, że z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku
z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. Nadto na podstawie
art. 822 § 4 k.c. uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

Powódka, zgodnie z dyspozycją art. 6 k.c., wykazała jedynie w części zasadność dochodzonych powództwem żądań. Wobec tego zasadnym było zasądzenie na jej rzecz kwoty 15.000 zł tytułem zadośćuczynienia ponad już przyznaną jej w wyniku przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego kwotę 20.000 zł. W ocenie Sądu kwota łączna 35.000 zł
w pełni rekompensuje doznaną przez T. G. krzywdę i zarazem nie jest zawyżona.

Sąd uwzględnił w szczególności cały długotrwały przebieg leczenia powódki, jego uciążliwość, ból i cierpienie towarzyszące powódce w czasie rekonwalescencji, utrzymujące się w pewnym stopniu do dnia dzisiejszego. Powódka przeszła dwa zabiegi operacyjne, kilka turnusów rehabilitacyjnych, leczenie ambulatoryjne w poradniach: ortopedycznej, neurologicznej, ogólnej. Do dziś z uwagi na dolegliwości bólowe pozostaje pod opieką medyczną ortopedy i bierze leki. Sąd wziął pod uwagę również młody wiek powódki
– w dacie zdarzenia miała 36 lat, a obecnie 42 lata - a także konieczność zrezygnowania
w dużej części, w wyniku utrzymujących się dolegliwości, z aktywnego życia. Zgodnie
z zeznaniami świadków – siostry i córki powódki – jak również zgodnie z przesłuchaniem samej powódki, T. G. prowadziła aktywny tryb życia, uprawiała sport, udzielała się społecznie w miejscowości, w której zamieszkiwała. Nadto, powódka zarówno przed wypadkiem jak i po nim pracuje fizycznie. Sąd wziął pod uwagę, przyznając zadośćuczynienie, konsekwencje w życiu prywatnym powódki w związku z niepełną sprawnością po zdarzeniu – utrata pracy na stanowisku krawcowej, konieczność przekwalifikowania się, towarzyszący temu stres i obawę o przyszłość, o utrzymanie rodziny, pośrednio również rozpad małżeństwa powódki. Należy wziąć pod uwagę, że do dnia dzisiejszego powódka nie jest w stanie z uwagi na ograniczenia ruchowe i bólowe wykonywać pracy fizycznej (sprzątanie w szpitalu) w pełnym wymiarze czasu pracy. Sąd miał na uwadze również opinie na temat stanu zdrowia i rokowań dla powódki sporządzone przez biegłych, a w szczególności dwie opinie biegłego chirurga ortopedy – traumatologa
lek. med. J. B.. Przede wszystkim biegły stwierdził, że w związku
z wypadkiem powódka doznała urazu skrętnego kręgosłupa szyjnego i stłuczenia barku prawego. W wyniku tegoż wypadku doznała ona trwałego uszczerbku na zdrowiu
w wysokości łącznej 20%, z czego: 15% - z tytułu urazu kręgosłupa szyjnego (tak samo jak
w ocenie lekarza orzecznika (...)) i 5% - z tytułu urazu barku prawego. Obu urazów powódka doznała od pasów bezpieczeństwa. Związek przyczynowo-skutkowy zwłaszcza urazu barku, początkowo pomijany w leczeniu powódki, jest ewidentny nie tylko mając na uwadze treść opinii biegłego i przebieg leczenia powódki wynikający z dokumentacji medycznej (początkowo ból barku utożsamiany był jako konsekwencja urazu kręgosłupa), ale również mając na uwadze zasady doświadczenia życiowego. Powódka uległa wypadkowi siedząc na fotelu pasażera, co uzasadnia uraz prawego barku od pasu bezpieczeństwa. Biegły
J. B. oddzielił również procentowo uszczerbek w obrębie barku związany
z wypadkiem (5%) od zmian zwyrodnieniowych (10%). Tym samym zarzuty strony pozwanej zgłaszane do opinii ( pismo – k. 213) były bezzasadne, również w kontekście opinii uzupełniającej biegłego J. B., w której potwierdził on pierwszą opinię. Obie opinie zostały sporządzone w sposób wyczerpujący i logiczny, a stwierdzony w nich uszczerbek na zdrowiu powódki, choć nie jest i nigdy nie może być kryterium decydującym, był pomocny
w określeniu stopnia krzywdy powódki. Nadto, strona powodowa nie kwestionowała żadnej
z opinii biegłego J. B.. Kolejno opinia neurologa lek. med. I. G. korespondowała z w/w opiniami J. B. w zakresie wskazania ograniczenia ruchomości w kręgosłupie szyjnym i prawym stawie barkowym. Jednak neurolog nie stwierdził obiektywnych objawów ogniskowego uszkodzenia układu nerwowego. Strony nie zgłaszały zastrzeżeń do tej opinii. Również lek. med. J. B. w opinii głównej wskazywał na pomyślne rokowanie na przyszłość dla powódki, tj. na fakt, iż w najbliższej przyszłości nie powinno dojść do istotnego pogorszenia stanu miejscowego. Mając na uwadze powyższe wnioski z opinii biegłych, Sąd uznał, iż dochodzona kwota 30.000 zł tytułem zadośćuczynienia była znacząco zawyżona. Sąd wziął również pod uwagę stanowisko biegłej psychiatry lek. med. B. Ż. wyrażone w opinii z dnia 23.09.2015 r.,
a niekwestionowane przez strony, iż na skutek wypadku u powódki nie wystąpiły zaburzenia wymagające leczenia, nie doznała ona również uszczerbku na zdrowiu psychicznym. Powódka nie korzystała również w związku z wypadkiem z pomocy psychologa czy psychiatry, a z reorganizacją dotychczasowego życia zawodowego poradziła sobie w sposób dojrzały.

Wobec powyższego, adekwatną kwotą zadośćuczynienia dla powódki jest łączna kwota 35.000 zł – tj. 20.000 zł otrzymane już od pozwanego ubezpieczyciela oraz przyznana w niniejszym postępowaniu kwota 15.000 zł.

Od zasądzonej kwoty należności głównej Sąd przyznał powódce odsetki ustawowe za opóźnienie liczone dopiero od daty wyrokowania, tj. 03 marca 2016 roku, mimo żądania pozwu o zasądzenie ustawowych odsetek już od dnia wniesienia powództwa do dnia zapłaty. Powódka w pozwie wniesionym w dniu 10.06.2013 r. wskazała, że jej proces leczenia nie został jeszcze zakończony. W przesłuchaniu podniosła, że do dziś leczy się ambulatoryjnie. Wskazać należy, że jeszcze w toku sprawy strona powodowa składała w poczet materiału dowodowego dalszą dokumentację z procesu leczenia powódki ( załączniki do pisma procesowego z dnia 04.11.2013 r.- karta 83 i nast.). Wytaczając powództwo powódka pozostawała w okresie rekonwalescencji po przebytej operacji stawu barkowego – była hospitalizowana w okresie 27.05.2013 – 05.06.2013 r. – (...) O.. Natomiast
z dokumentacji Wojewódzkiej Przychodni (...) w O. ( karta 86) wynika wyraźnie, że zakończenie leczenia nastąpiło dopiero 31.08.2013 r. Tym samym w dacie wytaczania powództwa nie były znane Sądowi, ani stronie pozwanej wszystkie istotne okoliczności dotyczące stanu zdrowia powódki wpływające na wysokość dochodzonego roszczenia o zadośćuczynienie. Pozwany nie miał też możliwości na etapie postępowania likwidacyjnego odnieść się do zmiany stanu zdrowia powódki. Sąd Apelacyjny w Łodzi w uzasadnieniu wyroku z dnia 8 października 2015 r., I ACa 436/15 (LEX nr 1927625) wskazał, że „ Zasądzenie odsetek ustawowych od daty wyrokowania byłoby uzasadnione, gdyby na wysokość zadośćuczynienia wpływ miały okoliczności zaistniałe po dacie zgłoszenia roszczenia” (zob. też uzasadnienie wyroku Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 30 czerwca 2015 r., I ACa 222/15, LEX nr 1843123; uzasadnienie wyroku Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 30 czerwca 2015 r. I ACa 881/14, LEX nr 1843081). Tutejszy Sąd w całości podziela stanowisko zajęte przez Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 8 marca 2013 r., III CSK 192/12, LEX nr 1331306. Sąd Najwyższy wyjaśnił, że: „ …zasada wyrażona w art. 363 § 2 k.c., nawiązującym do art. 316 § 1 k.p.c., oznacza,
że rozmiar szkody, zarówno majątkowej, jak i niemajątkowej, ustala się, uwzględniając czas wyrokowania. Ma ona na celu możliwie pełną kompensatę szkody ze względu na jej dynamiczny charakter. Nie może więc usprawiedliwiać ograniczenia praw poszkodowanego (por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 10 lutego 2000 r., II CKN 725/98, nie publ.; z dnia 16 kwietnia 2009 r., I CSK 524/08, OSNC-ZD 2009, nr D, poz. 106). Rozmiar krzywdy oraz szkody majątkowej, może się zmieniać w czasie. Różna może być zatem w miarę upływu czasu wysokość należnego zadośćuczynienia. W związku z tym początek opóźnienia w jego zapłacie może łączyć się z różnymi terminami. Jeżeli więc powód żąda od pozwanego zapłaty określonej kwoty tytułem zadośćuczynienia z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od określonego dnia, poprzedzającego dzień wyrokowania, odsetki te powinny być zasądzone zgodnie z żądaniem pozwu, o ile tylko w toku postępowania zostanie wykazane,
że dochodzona suma rzeczywiście się powodowi należała tytułem zadośćuczynienia od wskazanego przez niego dnia (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 stycznia 2011 r., I PK 145/10, nie publ.). Jeżeli natomiast sąd ustali, że zadośćuczynienie w rozmiarze odpowiadającym sumie dochodzonej przez powoda należy się dopiero od dnia wyrokowania, odsetki od zasądzonego w takim przypadku zadośćuczynienia mogą się należeć dopiero od dnia wyrokowania. (…) W świetle przedstawionego stanowiska terminem, od którego należą się odsetki za opóźnienie w zapłacie zadośćuczynienia za krzywdę, może być więc,
w zależności od okoliczności sprawy, zarówno dzień poprzedzający wyrokowanie
o zadośćuczynieniu, jak i dzień tego wyrokowania. (…) Z tej perspektywy istotne jest nie tylko to, czy dłużnik znał wysokość żądania uprawnionego, ale także to, czy znał lub powinien znać okoliczności decydujące o rozmiarze należnego od niego zadośćuczynienia. Uwzględniając powyższe o terminie, od którego należy naliczać odsetki decyduje także kryterium oczywistości żądania zadośćuczynienia. (…) w sytuacjach, w których istnienie krzywdy oraz jej zakres są niejasne i konieczne jest często żmudne przeprowadzanie ustaleń w tych kwestiach w toku postępowania sądowego, adekwatnym terminem, od którego mogą być naliczane odsetki za zadośćuczynienie za taką krzywdę jest termin wyrokowania”. Wobec powyższego, w okolicznościach niniejszej sprawy należało zasądzić odsetki dopiero od daty wyrokowania.

Powódka domagała się zasądzenia od pozwanego odsetek ustawowych. Wskazać należy, że w dniu 01.01.2016 r. weszła w życie ustawa z dnia 9 października 2015 r.
o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2015 r., poz. 1830). Zmieniła ona m.in. brzmienie
art. 481 k.c. Natomiast stosownie do treści art. 56 tej ustawy do odsetek należnych za okres kończący się przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe. Artykuł 481 § 2 k.c. w dotychczasowym brzmieniu przewidywał, że jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe. Po zmianie wprowadzonej powyższą ustawą powyższy paragraf stanowi, że jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych. Mając na uwadze powyższe, Sąd w pkt I sentencji wyroku przyznał powódce odsetki ustawowe za opóźnienie na podstawie 481 § 2 k.c. w aktualnym brzmieniu w dacie wyrokowania.

O kosztach procesu Sąd orzekł w oparciu o treść art. 100 k.p.c. ab initio, zgodnie
z którym w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Sąd zniósł wzajemnie pomiędzy stronami koszty procesu
z uwagi na fakt, iż powódka wygrała sprawę w połowie (pkt III sentencji wyroku).

Powódka była w całości zwolniona od kosztów sądowych. Zgodnie z treścią art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U.
z 2014 r., poz. 1025 j.t. ze zm.) – dalej: u.k.s.c. - kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. Natomiast art. 113 ust. 2 pkt 1 u.k.s.c. stanowi, że koszty nieobciążające przeciwnika sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji nakazuje ściągnąć z roszczenia zasądzonego na rzecz strony, której czynność spowodowała ich powstanie. Z kolei zgodnie z treścią art. 83 ust. 2 u.k.s.c. w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie sąd orzeka o poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa wydatkach, stosując odpowiednio przepisy art. 113.

Na nieuiszczone koszty procesu w przedmiotowej sprawie składają się: opłata sądowa od pozwu – 1.500 zł oraz koszty poniesione tymczasowo przez Skarb Państwa, tj.:

- faktura z (...) O.– nr RU-2014-03- (...) z dnia 25.03.2014 r. za ksero i przesłanie dokumentacji medycznej (k. 199) – 69,77 zł; wypłacone z sum budżetowych (zarz., k. 238);

- wynagrodzenie biegłego J. B. za opinię z dnia 01.06.2014 r. (k. 208) – 383,64 zł – wypłacone z sum budżetowych (wniosek dowodowy zgłaszany przez obie strony procesu);

- wynagrodzenie dla biegłego J. B. za opinię uzupełniającą z dnia 18.11.2014 r.
(k. 251) 63,94 zł – wypłacone tymczasowo z sum budżetowych (wniosek dowodowy pozwanego);

– wynagrodzenie dla biegłej I. G. za pisemną opinię (k. 288) – 447,58 zł – wypłacone tymczasowo z sum budżetowych Sądu (wniosek dowodowy powódki).

Na podstawie art. 113 ust. 2 pkt 1 u.k.s.c., w punkcie IV sentencji wyroku Sąd ściągnął z roszczenia zasądzonego na rzecz powódki T. G. w pkt I wyroku na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Oleśnie kwotę 1.200,50 zł tytułem części brakujących kosztów procesu. Na powyższą kwotę składają się: 750 zł (1/2 opłaty od pozwu) oraz ½ w/w należności: z faktury (...) O., wynagrodzenia J. B. za opinię główną, wynagrodzenia I. G., tj. łącznie 450,50 zł (750 zł + 450,50 zł = 1.200,50 zł).

W punkcie V sentencji wyroku Sąd nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Oleśnie kwotę 1.232,47 zł tytułem części brakujących kosztów procesu. Na powyższą kwotę składają się następujące należności: jak wyżej tak jak w przypadku powódki, a nadto ½ wynagrodzenia dla J. B. za opinię uzupełniającą
z dnia 18.11.2014 r. – wniosek dowodowy pozwanego - (1/2 x 63,94 zł = 31,97 zł + 1.200,50 zł = 1.232,47 zł) – art. 113 ust. 1 u.k.s.c.

Pozostałe nieuiszczone koszty Sąd przejął na rachunek Skarbu Państwa (pkt VI sentencji wyroku (1/2 wynagrodzenia dla J. B. za opinię uzupełniającą z dnia 18.11.2014 r., tj. 1/2 x 63,94 zł = 31,97 zł), ponieważ nie było podstaw do obciążenia tymi kosztami ani pozwanego, biorąc pod uwagę zasady rozdziału kosztów procesu, ani powódki – wniosek dowodowy pozwanego - art. 113 ust. 1 i 2 u.k.s.c.

Nadto, pozwany uiścił w sprawie zaliczkę na poczet opinii biegłego psychiatry
w kwocie 1.500 zł (k. 317), z czego wykorzystano 319,70 zł (postanowienie o przyznaniu wynagrodzenia biegłej B. Ż. – k. 331). Pozostałą niewykorzystaną kwotę zaliczki,
tj. 1.180,30 zł, należało pozwanemu zwrócić na podstawie art. 84 u.k.s.c.

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w sentencji wyroku.