Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III K 354/12

POSTANOWIENIE

Dnia 11 grudnia 2012 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu w Wydziale III Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSO Ewa Mokrzysz

Protokolant: Anna Konieczna

bez udziału Prokuratora Prokuratury Rejonowej Wrocław Stare Miasto

na posiedzeniu

po rozpoznaniu w sprawie A. L.

wniosku w przedmiocie wydania wyroku łącznego

p o s t a n a w i a

I.  na podstawie art. 572 k.p.k. umorzyć postępowanie w sprawie o wydanie wyroku łącznego co do wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 21 września 2001 r. (sygn. akt III K 263/01),

II.  na podstawie art. 35 § 1 k.p.k. w zw. z art. 569 § 1 k.p.k. w pozostałym zakresie stwierdzić swoją niewłaściwość i sprawę przekazać jako właściwemu Sądowi Rejonowemu dla Warszawy Śródmieścia w Warszawie.

III.  na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze i § 14 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz adw. Wojciecha Różańskiego kwotę 147,60 /sto czterdzieści siedem złotych 60/100/ brutto tytułem kosztów nieopłaconej obrony udzielonej skazanemu z urzędu;

IV.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnić skazanego od ponoszenia kosztów sądowych zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa.

UZASADNIENIE

A. L. został skazany prawomocnymi wyrokami:

I.  Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 21 września 2001 r. (sygn. akt IIIK 263/01);

II.  Sądu Rejonowego w Gnieźnie z dnia 27 marca 2006 r. (sygn. akt II K 145/06)

objętych wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 28 lutego 2007 r. (sygn. akt III K 186/06)

III.  Sądu Rejonowego w Poznaniu z dnia 17 października 2007 r. (sygn. akt II K 1436/07);

IV.  Sądu Rejonowego dla Krakowa-Śródmieścia z dnia 23 marca 2011 r. (sygn. akt II K 959/10);

V.  Sądu Rejonowego dla Krakowa-Śródmieścia z dnia 9 maja 2011 r. (sygn. akt II K 1525/10);

VI.  Sądu Rejonowego Poznań Nowe Miasto i Wilda z dnia 23 maja 2011 r. (sygn. akt VI K 365/11);

VII.  Sądu Rejonowego dla Warszawy Śródmieścia z dnia 21 października 2011r. (sygn. akt X K 1208/10).

We wniosku z dnia 2 sierpnia 2012 r. (data wpływu) skazany wniósł o wydanie wyroku łącznego obejmującego skazania w sprawach o sygn. akt II K 1436/07, II K 959/10, II K 1525/10.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W ocenie Sądu Okręgowego brak jest podstaw do wydania wyroku łącznego przez ten Sąd.

W myśl art. 85 k.k., jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną, biorąc za podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa. Wydanie wyroku łącznego w oparciu o wskazany wyżej przepis dopuszczalne jest tylko wówczas, gdy przed datą wydania pierwszego wyroku skazującego sprawca popełnił również inne przestępstwa, za które nie został z różnych przyczyn skazany jednym, lecz wieloma, wyrokami. Wydanie wyroku łącznego zatem jest celowe i prawnie dopuszczalne wyłącznie w sytuacji istnienia właściwej, normatywnej relacji czasu popełnionych przestępstw do daty wydania chronologicznie pierwszego wyroku, choćby nieprawomocnego. Łańcuch czynów, będących w realnym zbiegu zostaje bowiem „przecięty” z chwilą wydania przez Sąd wyroku skazującego co do któregokolwiek z tych czynów.

Sąd zbadał wymienione wyżej wyroki w aspekcie przesłanek do wydania wyroku łącznego i stwierdził, iż brak jest podstaw do wydania wyroku łącznego przez sąd okręgowy. Wymieniony wyżej wyrok Sądu Okręgowego we Wrocławiu sygn. akt III K 263/01 został wydany w dniu 21 września 2001 r., zaś czyny w kolejno zapadłych orzeczeniach były popełniane przez skazanego już po wydaniu tego wyroku, w dniach: 2 sierpnia 2007 r., 29 października 2008r., 10, 13 i 15 luty 2010 r., oraz od 1 do 8 grudnia 2010 r.

Umorzenie postępowania przez sąd wyższej instancji może przybrać dwojaką postać. Po pierwsze jako umorzenie postępowania w całości, gdy brak jest podstaw do wydania wyroku łącznego, a po drugie jako umorzenie postępowania w części, gdy istnieją podstawy do wydania wyroku łącznego w zakresie tylko niektórych skazań. Jak trafnie zauważył Sąd Najwyższy w uzasadnieniu postanowienia z dnia 20 grudnia 2006 r. (sygn. akt I KZP 32/06, OSNKW 2007, nr 1, poz. 3), każdy sąd rozpoznający sprawę o wydanie wyroku łącznego zobowiązany jest do umorzenia postępowania na podstawie art. 572 k.p.k. zawsze wówczas i w takim zakresie, w jakim stwierdzi brak warunków do wydania wyroku łącznego. W sytuacji, gdy sąd wyższego rzędu stwierdzi brak warunków do "połączenia" wyroku tego sądu z wyrokami sądów niższego rzędu, ocena właściwości rzeczowej do dalszego prowadzenia sprawy o wydanie wyroku łącznego uzależniona będzie od etapu rozpoznania sprawy. Jeśli nastąpi to w toku przygotowania do rozprawy, znajdzie zastosowanie art. 35 § 1 k.p.k., przy czym postanowienie o przekazaniu sprawy innemu sądowi, poprzedzone być musi orzeczeniem o stosownym umorzeniu postępowania o wydanie wyroku łącznego.

Sąd Okręgowy podziela stanowisko prezentowane w judykaturze, że gdyby się okazało, że postępowanie o wyrok łączny obejmujące skazanie także przez sąd okręgowy podlega umorzeniu, zaś do połączenia zostają wyroki sądów rejonowych, należy umorzyć postępowanie o wyrok łączny i przekazać sprawę według właściwości odpowiedniemu sądowi rejonowemu. Odmienna decyzja skutkowałaby bowiem wydaniem wyroku łącznego przez sąd niewłaściwy rzeczowo i miejscowo (tak też Sąd Apelacyjny w Krakowie w postanowieniu z dnia 20 kwietnia 2004 r., II AKz 106/06, KZS 2006, nr 4, poz. 44).

Mając na uwadze, iż w stosunku do kar orzeczonych wyrokami Sądów Rejonowych wymienionymi wyżej w punktach od IV do VII uzasadnienia zachodzi przesłanka określona w art. 85 k.k., Sąd Okręgowy, kierując się przedstawionymi argumentami oraz treścią art. 569 § 1 k.p.k. przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu dla Warszawy Śródmieścia w Warszawie albowiem ten Sąd wydał ostatni wyrok skazujący w pierwszej instancji – wyrok z dnia 21 października 2011 r., sygn. akt X K 1208/10.

Mając na uwadze powyższe, należało orzec jak w sentencji postanowienia.

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13