Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 marca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim IV Wydział Pracy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 7 marca 2016 r. w Tomaszowie Mazowieckim na rozprawie

sprawy z powództwa Z. N.

przeciwko (...) S.A Zakład (...) z siedzibą w K.

o przywrócenie do pracy

1.  oddala powództwo,

2.  odstępuje od obciążania powoda Z. N. kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa prawnego na rzecz pozwanego.

Sygn. akt IV P 388/12

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 30 października 2012r., sprecyzowanym w piśmie procesowym z dnia 06.11.2012r., skierowanym przeciwko (...) S.A. Zakład (...) w K., powód Z. N. wnosił o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach pracy i płacy, wobec nieuzasadnionego rozwiązania z nim umowy o pracę bez wypowiedzenia oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania wg norm przepisanych.

W odpowiedzi na pozew z dnia 22 listopada 2012 roku, pozwany reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika nie uznał powództwa i wnosił o jego oddalenie w całości oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Na uzasadnienie swojego stanowiska pozwany wskazał, iż w dniu 17.10.2012r. miało miejsce zdarzenie polegające na kradzieży elementów sieci trakcyjnej, a podczas prowadzonego postępowania wyjaśniającego przy udziale funkcjonariuszy SOK i Policji stwierdzono, że w/w elementy miedziane znajdowały się w zaparkowanym na terenie zakładu pracy samochodzie powoda, jak i również w jego szafce ubraniowej.

Nadto pełnomocnik pozwanego wskazał, iż zgodnie ze stanowiskiem SN zaprezentowanym w wyroku z dnia 12 lipca 2001r. już samo usiłowanie kradzieży na szkodę pracodawcy stanowi ciężkie naruszenie podstawowego obowiązku pracowniczego dbałości o mienie pracodawcy i bez znaczenia dla sprawy jest przy tym wartość zagarniętego mienia, czy też wcześniejszy przebieg pracy zawodowej powoda cechujący się brakiem jakichkolwiek naruszeń interesów pracodawcy, bowiem o zwolnieniu w trybie art. 52 k.p. decyduje jednostkowy czyn.

Postanowieniem z dnia 12 kwietnia 2013r. sąd na podstawie art. 177 §1 pkt 4 k.p.c. zawiesił postępowanie w sprawie.

Postanowieniem z dnia 02 lipca 2013r. sąd na podstawie art. 180 § 1 pkt 4 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. podjął zawieszone postępowanie w sprawie.

Sąd ustalił, następujący stan faktyczny:

Powód Z. N. był zatrudniony u pozwanego (...) S.A. Zakład (...) w K. z miejscem pracy Sekcja Zasilania Elektroenergetycznego I. w okresie od dnia 23.09.1976r. do dnia 25.10.2012r., na podstawie umowy o pracę, w pełnym wymiarze czasu pracy, ostatnio na stanowisku specjalisty elektromontera.

Od dnia 01 października 2012r. pracownicy Sekcji I. pracowali przy demontażu sieci trakcyjnej S. – B.. Elementy tej sieci, między innymi liny CU -120 cięli na kawałki długości około 1 metra i składowali w pomieszczeniach sekcji .

W dniu 17 października 2012r. powód Z. N. przyjechał do pracy własnym samochodem marki V. o numerze rejestracyjnym (...) i zaparkował go na terenie zakładu. Po godzinie 7.00 wraz z innymi pracownikami został zawieziony samochodem służbowym do pracy przy noszeniu obciążników.

dowód: zeznania powoda Z. N. – protokół rozprawy audio- video z dnia 09.12.2015r. 00:23:25-00:48:58 – k. 121 verte- k.122;

Około godziny 8.30 zastępca naczelnika sekcji T. M. zauważył przez szybę samochodu powoda Z. M., iż znajdują się w nim elementy miedziane.

dowód: zeznania świadka T. M.- protokół rozprawy audio- video z dnia 07.03.2016r. 00: 04:14 – 00:17:11 – k. 138 verte;

Następnie, w obecności naczelnika W. K. oraz funkcjonariuszy Służby Ochrony Kolei i Komendy Powiatowej Policji w O. powód Z. N. bez użycia kluczyków otworzył własne auto, w którym łącznie ujawniono: 21 kawałków przewodów miedzianych o średnicy 120 mm , rożnych długościach i łącznej masie 11,55 kg, 3 kawałki linki CU 10 o łącznej masie 0,11 kg, 6 sztuk śrub miedzianych o średnicy 10 mm z 1 miedzianą nakrętką.

dowód: zeznania świadka W. B. – k. 82 verte- k.83;

zeznania świadka J. L. – k.83 verte- k.84;

pismo z dnia 17.10.2012r. i z dnia 18.10.2012r. adresowane do (...) S.A. – k.20 i k.53;

W szafce ubraniowej powoda znajdującej się w szatni zakładowej ujawniono dodatkowo czterożyłowy przewód elektryczny w izolacji gumowej, aluminiową rurkę spłaszczoną na całej długości, 8 elektrod spawalniczych, element podtrzymujący linę nośną trakcji elektrycznej, końcówkę z miedzianą zakuwką z fragmentem miedzianej linki i linkę miedzianą. Trzy ostatnie elementy pochodziły z demontażu linii kolejowej.

dowód: protokół przeszukania z dnia 17.10.2012r. – k.8-10 akt sprawy II K (...)

Oświadczeniem z dnia 19.10.2012r., pozwany pracodawca (...) S.A. Zakład (...) w K. rozwiązał z powodem Z. N. umowę o pracę na podstawie art. 52 § 1 pkt 1 k.p. bez zachowania okresu wypowiedzenia. Jako przyczynę rozwiązania z powodem umowy o pracę pozwany pracodawca wskazał ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych w postaci zagarnięcia mienia pracodawcy tj.: elementów miedzianych sieci trakcyjnej po demontażu ze szlaku S.- B. tor nr 1. Dodatkowo pozwany wskazał również, że został poinformowany przez Sekcję Zasilania Elektroenergetycznego I., iż w dniu 17.10.2012r. miało miejsce zdarzenie dotyczące kradzieży elementów miedzianych sieci trakcyjnej po demontażu ze szklaku S.- B. tor nr 1 (tj. kawałków liny nośnej Cu 120 w ilości 11,5 kg), która jest składowana w budynku sekcji pod zamknięciem i cięta przez pracowników na odcinki około metra. Podczas postępowania wyjaśniającego, przy udziale funkcjonariuszy SOK i Policji stwierdzono, że w/w elementy miedziane znajdowały się w samochodzie powoda pozostawionym na placu sekcji. Po dokładnym przeszukaniu auta stwierdzono, iż łączna ilość elementów miedzianych wynosi 11,5 kg. Elementy miedziane stanowiące mienie pracodawcy znaleziono również w szafce ubraniowej powoda.

Pismo to zostało doręczone powodowi Z. N. w dniu 25.10.2012r., co wynika ze zwrotnego potwierdzenia odbioru

dowód: akta osobowe powoda Z. N. – Dział C;

Wyrokiem z dnia 09 grudnia 2013r. wydanym przez Sąd Rejonowy w O. (...), w sprawie sygn. akt II K (...)powód Z. N. został uznany za winnego tego , że w okresie od 01 października 2012r. do 17 października 2012r. z pomieszczenia sekcji zasilania elektroenergetycznego (...), woj. (...), dokonał kradzieży ze zdemontowanej uprzednio sieci trakcyjnej elementów w postaci 21 kawałków przewodów miedzianych o średnicy 120 mm i różnych długościach o łącznej masie całkowitej 11,55 kg, 3 kawałków linku CU 10 o łącznej masie 0,11 kg , 6 śrub Ø 10 miedzianych z jedną miedzianą nakładką, elementu podtrzymującego linię nośną trakcji elektrycznej, kawałka linki miedzianej , końcówki z miedzianą zakuwką z fragmentem miedzianej linki o łącznej wartości 260 zł na szkodę (...) S.A. Zakład (...) w K. tj. o wykroczenie z art. 119 §1 k.w. i za to wymierzono mu karę grzywny w wysokości 200 zł i obciążono kosztami postępowania.

Wobec wniesionej apelacji, wyrokiem z dnia 07 marca 2014r., wydanym w sprawie sygn. akt IV Ka (...) S. O. w (...) utrzymał w mocy zaskarżony wyrok.

dowód: akta sprawy sądu Rejonowego w O.sygn. akt II K (...) – k.130 i k. 156;

Powód Z. N. nie był nigdy karany dyscyplinarnie przez pracodawcę. Był dobrym fachowcem. Cieszył się dobrą opinią w miejscu pracy.

dowód: zeznania świadka J. N. - protokół rozprawy audio- video z dnia 09.12.2015r. 00:10:20 -00:22:51 k. 120 verte;

Obecnie, powód Z. N. otworzył własną działalność gospodarczą, która to działalność za ostatni kwartał żadnego zysku nie przyniosła. W chwili zwolnienia z pracy, powodowi do 40 - lecia pracy brakowało 14 dni. Miał ukończone 55 lat i łączny staż pracy 39 lat.

dowód: zeznania powoda Z. N. – protokół rozprawy audio- video z dnia 09.12.2015r. 00:23:25-00:48:58 - k. 121 verte- k.122

Powyższe ustalenia faktyczne, Sąd poczynił w oparciu o dokumenty załączone do akt niniejszej sprawy jak i dokumenty zgromadzone w aktach osobowych powoda oraz w aktach sprawy II K (...) Sądu Rejonowego w O. jak i również w oparciu o zeznania świadków W. B., J. L., T. M., które uznał za wiarygodne.

Żadna ze stron postępowania nie kwestionowała powyższych dowodów ani pod względem autentyczności ani treści merytorycznej.

Zeznania powoda Z. N. sąd uznał za niewiarygodne, albowiem nie znajdują one potwierdzenia w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym, a ponadto są one niespójne i niekonsekwentne.

Odnośnie dowodu z zeznań świadków L. R. i J. M. Sąd uznał, iż zeznania tych osób poza potwierdzeniem okoliczności, w jakich świadkowie dowiedzieli się o zaistniałym w dniu 17.10.2012r. zdarzeniu nie wnoszą do sprawy istotnych treści. Świadkowie ci nie prowadzili bowiem żadnych czynności wyjaśniających związanych z przedmiotowym zdarzeniem.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 52 § 1pkt 1 k.p. pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika w razie ciężkiego naruszenia przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych.

W myśl art. 30 § 4 k.p. pracodawca składając pracownikowi oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia powinien w jego treści wskazać rzeczywistą i konkretną przyczynę uzasadniającą to rozwiązanie.

W użytym w art. 52 § 1 pkt 1 k.p. pojęciu „ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych” mieszczą się trzy elementy. Są to: bezprawność zachowania pracownika (naruszenie podstawowego obowiązku pracowniczego), naruszenie albo zagrożenie interesów pracodawcy, a także zawinienie obejmujące zarówno winę umyślną, jak i rażące niedbalstwo. Odnośnie stopnia winy w orzecznictwie ukształtował się jednolity pogląd, że powinna się ona przejawiać w umyślności (złej woli) lub rażącym niedbalstwie pracownika. (por. wyrok SN z dnia 11 września 2001 r. I PK 634/00 LEX, wyrok SN z 28 czerwca 2012 r. II PK 285/11 LEX nr 1254679).

Na tle regulacji art. 100 § 2 pkt. 4 k.p. nie budzi wątpliwości to, że pracownik jest obowiązany w szczególności dbać o dobro zakładu pracy, chronić jego mienie.

Bezprawność zachowania nie uzasadnia rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia w trybie art. 52 § 1 pkt 1 k.p., jeżeli stosunek psychiczny pracownika do skutków postępowania określony jego świadomością nie wskazuje ani na winę umyślną, ani na rażące niedbalstwo (wyrok SN z 7 lutego 2008 r. II PK 162/07, OSNP 2009/7-8/98). O istnieniu winy wnioskuje się na podstawie całokształtu okoliczności związanych z zachowaniem pracownika. Jak trafnie przyjął SN w wyroku z dnia 19 sierpnia 1999 r., I PKN 188/99, OSNAPiUS 2000, nr 22, poz. 818, w razie rozwiązania umowy z tej przyczyny ocena rodzaju i stopnia winy pracownika powinna być dokonana w stosunku do naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych, jak i z uwzględnieniem zagrożenia lub naruszenia interesów pracodawcy. Analogiczny pogląd wyraził SN w wyroku z dnia 23 września 1997 r., I PKN 274/97, OSNAPiUS 1998, nr 13, poz. 396, oraz w wyroku z dnia 19 marca 1998 r., I PKN 570/97, OSNAPiUS 1999, nr 5, poz. 163. W wyroku z dnia 24 lutego 2012 r., II PK 143/11, LEX nr 1217883, SN stwierdził natomiast, że uzasadnioną przyczyną rozwiązania z pracownikiem umowy o pracę w trybie art. 52 § 1 pkt 1 kp nie musi być jedynie zawinione uchybienie podstawowym obowiązkom pracowniczym, wywołujące istotną szkodę majątkową w mieniu pracodawcy. Taką przyczyną może być także zawinione i bezprawne zachowanie pracownika powodujące samo zagrożenie interesów pracodawcy.

Przywłaszczenie mienia pracodawcy jest zawsze ciężkim naruszeniem podstawowych obowiązków pracowniczych, niezależnie od tego, czy ze względu na jego wartość stanowi przestępstwo, czy wykroczenie (wyrok SN z dnia 10 listopada 1999 r., I PKN 361/99, OSNAPiUS 2001, nr 7, poz. 216). Tak samo zakwalifikował SN jednorazową, drobną kradzież mienia pracodawcy (wyrok z dnia 25 kwietnia 2013 r., I PK 275/12, niepubl.). Tak samo kwalifikować należy usiłowanie bądź przygotowanie kradzieży lub przywłaszczenia mienia pracodawcy (wyrok SN z dnia 12 września 2000 r., I PKN 28/00, OSNAPiUS 2002, nr 7, poz. 161).

Zdaniem Sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy potwierdza, iż powód Z. N. dokonał zaboru mienia pracodawcy w postaci: 21 kawałków przewodów miedzianych o średnicy 120 mm i różnych długościach o łącznej masie całkowitej 11,55 kg, 3 kawałków linku CU 10 o łącznej masie 0,11 kg , 6 śrub Ø 10 miedzianych z jedną miedzianą nakładką, elementu podtrzymującego linię nośną trakcji elektrycznej, kawałka linki miedzianej , końcówki z miedzianą zakuwką z fragmentem miedzianej linki na łączną kwotę 260 zł.

Co istotne, za ten czyn wypełniający znamiona wykroczenia, o którym mowa w art. 119 § 1 k.w., powód Z. N. prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w. O. z dnia 09.12.2013r., wydanym w sprawie sygn. akt II K (...) został ukarany grzywną w wysokości 200 zł.

W przedmiotowej sprawie Sąd nie był związany ustaleniami co do faktu popełnienia przestępstwa wydanego w postępowaniu karnym wyroku, gdyż powód Z. N. nie został skazany za przestępstwo lecz za wykroczenia z art. 119 §1 k.w.(art.11 k.p.c.), jednak z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, iż wskazana przez pozwanego pracodawcę w oświadczeniu o rozwiązaniu umowy o pracę przyczyna jest prawdziwa. Powód Z. N. dopuścił się bowiem przywłaszczenia mienia pracodawcy na łączną kwotę 260 zł.

W ocenie Sądu nie może budzić wątpliwości to, że powyższe zachowanie powoda Z. N. może być potraktowane jako ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych.

W świetle powyższych rozważań Sąd przyjął, iż przyczyna rozwiązania z powodem Z. N. umowy o pracę była prawdziwa i uzasadniała rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia.

Z powyższych względów Sąd oddalając wniesione powództwo, orzekł jak w punkcie 1 wyroku.

Z uwagi na sytuację rodzinną i majątkową powoda Z. N., który prowadzi własną działalność gospodarczą, a która za ostatni kwartał poprzedzający wydanie wyroku nie przyniosła mu żadnego dochodu oraz mając na uwadze charakter dochodzonych roszczeń, Sąd na podstawie art. 102 k.p.c. odstąpił od obciążania powoda kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa prawnego na rzecz strony pozwanej.

Z tych wszystkich względów, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.