Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 listopada 2015 r.

Sąd Okręgowy w Radomiu I Wydział Cywilny

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Halina Sulis - Kwiecień

Protokolant: st. sekr. sądowy Agata Zegarek

po rozpoznaniu w dniu 29 października 2015r. w Radomiu

na rozprawie

sprawy z powództwa K. T.

przeciwko Towarzystwu (...) S.A. w W.

o zapłatę

I.  zasądza od Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz K. T. kwotę 84 285, 92 (osiemdziesiąt cztery tysiące dwieście osiemdziesiąt pięć 92/100) złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 7 października 2012 roku;

II.  zasądza od Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz K. T. kwotę (...) (trzy tysiące sześćset siedemnaście) złotych tytułem kosztów procesu;

III.  nakazuje ściągnąć od Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz Skarbu Państwa – kasa Sądu Okręgowego w Radomiu kwotę 1141,22 (jeden tysiąc sto czterdzieści jeden 22/100) złotych tytułem kosztów poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa na opinie biegłych oraz kwotę 4215 (cztery tysiące dwieście piętnaście) złotych tytułem opłaty sądowej.

/-/ Na oryginale właściwy podpis.-

Sygn. akt I C 342/13

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 11 lutego 2013 roku powód K. T. domagał się zasądzenia od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. V. (...) w W. kwoty 84.285,92 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, na którą składają się: kwota 80.000 złotych tytułem zadośćuczynienia za doznane krzywdy i cierpienia, kwota 1.836,96 złotych tytułem zwrotu kosztów dojazdu do szpitala, kwota 2.448,96 złotych tytułem utraconych dochodów, ustalenie odpowiedzialności pozwanego za skutki wypadku mogące pojawić się u powoda w przyszłości oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych.

Uzasadniając swoje żądanie powód wskazał, że w dniu 16 kwietnia 2012 roku poszkodowany brał udział w wypadku samochodowym. Sprawca zdarzenia M. S. kierujący samochodem osobowym O. (...) o nr rej. (...) posiadał ubezpieczenie pojazdu w pozwanym towarzystwie. Wyrokiem Sądu Rejonowego Wydział II Karny w P. w sprawie sygn. akt II K 253/12 sprawca wypadku M. S. został uznany winnym spowodowania zaistniałego zdarzenia i Sąd wymierzył mu karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat oraz grzywnę w wysokości 100 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 złotych. K. T. po zaistniałym zdarzeniu został przewieziony do (...) Szpitala (...) w R. na Oddział Anestezjologii i Intensywnej Terapii z rozpoznaniem: urazu wielonarządowego, urazu śródczaszkowego, stłuczenia mózgu, urazu brzucha, złamania miednicy, złamania żeber lewych II, V i VI, złamania uda lewego oraz złamania podgłowowego V kości śródstopia lewego. Powód miał wykonaną laparotomię, podczas której zszyto przeponę, założono drenaż opłucny, po czym podłączony został do respiratora. W dniu 26 kwietnia 2012 roku przeszedł operacyjne nastawienie krwawe kości udowej lewej oraz zespolenie płytą LCP ChM system 7. Następnie w dniu 3 maja 2012 roku został przewieziony na Oddział Ortopedii celem dalszego leczenia. K. T. porusza się o dwóch kulach, sam nie jest w stanie wykonywać wszystkich czynności dnia codziennego, potrzebuje pomocy przy ubraniu się, toalecie i przygotowaniu posiłków. W wyniku zaistniałego zdarzenia poszkodowany doznał obrażeń powodujących znaczny ból i cierpienia zarówno fizyczne jak i psychiczne. Przeszedł dwie operacje brzucha, nastawienie kości udowej, czeka go jeszcze operacja wyjęcia zespolenia uda oraz żmudna rehabilitacja. Pęknięcie miednicy i złamanie uda spowodowało, iż sprawność fizyczna poszkodowanego została znacznie ograniczona. W dniu wypadku K. T. miał 21 lat. Był osobą zdrową, w pełni sprawną fizycznie, samodzielnie się poruszającą, nawiązującą kontakty z ludźmi zarówno w sferze pracy zawodowej jak i osobistej. W obecnej sytuacji został pozbawiony lub też znacznie ograniczono jego możliwości, co do powyższego. Obecny stan zdrowia powoda nie pozwala mu na podjęcie jakiejkolwiek pracy czy ułożenie sobie w zadowalający sposób życia osobistego. W roku szkolnym 2010/2011 poszkodowany skończył Technikum Mechaniczne. W maju 2012 roku miał przystąpić do egzaminu maturalnego z języka angielskiego i matematyki. Z uwagi na zaistniały wypadek na egzamin nie zgłosił się. Po zdaniu matury planował iść na studia. Jego marzenia, plany muszą zostać przesunięte na przyszły rok. Od 2004 roku poszkodowany jest zawodnikiem Klubu Sportowego (...) w W.. Przed wypadkiem aktywnie uczestniczył rozgrywkach. Obecnie nie jest wiadomo czy pęknięta miednica, złamane udo pozwolą mu równie aktywnie uprawiać ulubiony sport. Poszkodowany zarejestrowany był również w Powiatowym Urzędzie Pracy w P. jako osoba bezrobotna, bez prawa do zasiłku. D. K. prowadząca Przedsiębiorstwo Produkcyjno Handlowo-Usługowe (...) złożyła do Urzędu Pracy w P. wniosek o zorganizowanie dla poszkodowanego stażu. Z uwagi na wypadek, jakiemu uległ poszkodowany nie doszło do podpisania umowy stażu. Tym samym utracił on dochody, jakie mógł uzyskać w łącznej kwocie 2.448,96 złotych. W związku z powyższym dochodzi w/w kwoty tytułem utraconych korzyści. Matka poszkodowanego poniosła koszty dojazdów do szpitala w kwocie 3.109,20 złotych. Pozwany przyznał powodowi kwotę 1.272,24 złotych tytułem poniesionych kosztów dojazdu. Niniejszym pozwem powód dochodzi kwoty 1.836,96 złotych, co stanowi różnicę pomiędzy kwotą rzeczywiście poniesionych kosztów dojazdów a kwotą przyznanego odszkodowania. Ojciec powoda nie żyje. Powód pomagał matce w gospodarstwie rolnym. Obecnie powód pozostaje na utrzymaniu matki, która nie jest w stanie ponieść wszystkich kosztów związanych z jego leczeniem i dojazdami do placówek medycznych. Pełnomocnik powoda zgłosił szkodę do pozwanego z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia komunikacyjnego OC sprawcy wypadku w celu wypłaty odszkodowania. Pozwany decyzją z dnia 01 października 2012 roku uznał roszczenie za szkodę w wysokości 40.800,00 złotych – świadczenie tytułem zadośćuczynienia, kwotę 60 złotych tytułem odszkodowania i tytułem poniesionych kosztów leczenia oraz kwotę 1.272,24 złote tytułem odszkodowania za poniesione koszty dojazdu i powyższe kwoty wypłacił powodowi. Przyznana kwota jest kwotą nieadekwatną do doznanych obrażeń i cierpień doznanych przez powoda (pozew k. 3-9).

W odpowiedzi na pozew z dnia 25 lipca 2013 roku pozwane Towarzystwo (...) S.A. w W. wniosło o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na jego rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych (odpowiedź na pozew k. 130-132).

W uzasadnieniu wskazało, że na podstawie analizy dokumentacji zgromadzonej w toku postępowania wyjaśniającego oraz w oparciu o dokumentację medyczną ustalono, że poszkodowany doznał następujących obrażeń: urazu wielonarządowego, w tym stłuczenia mózgu, pęknięcia przepony, złamania miednicy, złamania lewego uda i złamania podgłowowego V kości śródstopia lewego. W jego toku ustalono okoliczności zdarzenia, które miały wpływ na rozmiar doznanej krzywdy, w tym: konieczność leczenia stacjonarnego, długość leczenia ambulatoryjnego (od dnia 16 kwietnia 2012 roku do dnia 26 lipca 2012 roku), wiek poszkodowanego – 21 lat, rozmiar doznanej krzywdy, stopień natężenia cierpień fizycznych i psychicznych oraz ich długotrwałość, nasilenie bólu, przebyte zabiegi, trwałe skutki jak inwalidztwo oraz oszpecenie ciała oraz stan ogólnej niezdolności fizycznej i psychicznej. Zadośćuczynienie jest roszczeniem o kompensatę doznanej krzywdy, pozwalającym na przystosowanie się do nowej rzeczywistości. Ustalona kwota zadośćuczynienia powinna być wyznaczona w rozsądnych granicach oraz stanowić ekonomicznie odczuwalną wartość. Powyższe okoliczności doprowadziły do przyjęcia, że adekwatną kwotą z tytułu zadośćuczynienia jest kwota 40.800,00 złotych. Przyznano również odszkodowanie z tytułu poniesionych kosztów leczenia w kwocie 60,00 złotych (zgodnie z roszczeniem powoda). Ponadto wypłacono odszkodowanie z tytułu kosztów dojazdów w kwocie 1.272,24 złote. Żądana przez powoda tytułem zadośćuczynienia kwota jest rażąco zawyżona, w żadnym razie nieadekwatna do dolegliwości doznanych przez powoda. Odnosząc się z ostrożności procesowej do żądania odsetek ustawowych w zakresie zadośćuczynienia od dnia wniesienia pozwu należy podkreślić, iż takowe żądanie nie znajduje podstaw prawnych. Jako, że w sprawach tego rodzaju Sąd orzeka o kwocie zadośćuczynienia na dzień wyrokowania, ewentualne odsetki powinny zostać naliczone również od tego dnia (odpowiedź na pozew k. 130-132).

W piśmie z dnia 10 października 2013 roku powód zmodyfikował swoje stanowisko w sprawie w zakresie odsetek i wniósł o zasądzenie od pozwanego na jego rzecz łącznej kwoty 84.285,92 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 07 października 2012 roku do dnia zapłaty (k. 270).

W dalszym toku postępowania strony podtrzymywały swoje dotychczasowe stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił, co następuje:

W nocy z 15 na 16 kwietnia 2012 roku na drodze krajowej nr (...) w miejscowości Z. doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego poszkodowany został K. T.. Kierujący pojazdem marki O. (...) o numerze rejestracyjnym (...) M. S., nie zachowując należytej ostrożności przy wykonywaniu manewru wyprzedzania, doprowadził do czołowego zderzenia z prawidłowo jadącym z przeciwnego kierunku samochodem marki F. (...) kierowanym przez K. T. (zeznania powoda K. T. k. 272 w związku z k. 393, zeznania świadka M. T. k. 272v, zeznania świadka P. M. k. 272v).

Prawomocnym wyrokiem z dnia 28 sierpnia 2012 roku wydanym w sprawie II K 253/12 Sąd Rejonowy w Przysusze uznał M. S. za winnego tego, że w nocy z 15 na 16 kwietnia 2012 roku na drodze krajowej nr (...) w Z. gm. P., woj. (...), nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że kierując samochodem marki O. (...) nie dostosował techniki i taktyki jazdy do panujących warunków atmosferycznych, nie zachował szczególnej ostrożności podczas manewru wyprzedzania, zjechał na przeciwległy pas ruchu, czym doprowadził do czołowego zderzenia z prawidłowo jadącym z przeciwnego kierunku samochodu marki F. (...) kierowanym przez K. T., w wyniku którego K. T. doznał obrażeń ciała stanowiących realnie zagrażającą życiu w rozumieniu art. 156 § 1 pkt. 2 k.k., tj. o przestępstwo z art. 177 § 2 k.k. (wyrok Sądu Rejonowego w Przysusze z dnia 28 sierpnia 2012 roku k. 87 akt sprawy II K 253/12 Sądu Rejonowego w Przysusze).

Właściciel wskazanego samochodu, którym kierował sprawca wypadku –M. S., zawarł z Towarzystwem (...) S.A. w W. umowę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów (okoliczność bezsporna).

Bezpośrednio po wypadku powód K. T. przewieziony został do (...) Szpitala (...) im. dr. T. C. w R., gdzie przyjęto go na Oddział Anestezjologii i Intensywnej Terapii. U powoda rozpoznano: uraz wielonarządowy, uraz śródczaszkowy, stłuczenie mózgu, uraz brzucha, stan po operacji szycia przepony, złamanie miednicy, złamanie uda lewego, stan po operacji uda, stan po drenażu lewej jamy opłucnowej. Po przewiezieniu do szpitala (...) poddany został zabiegowi zszycia przepony i założenia drenażu opłucnowego. W dniu 03 maja 2012 roku powód został przekazany do Oddziału Ortopedii celem dalszego leczenia z zaleceniami ponownej konsultacji neurochirurgicznej i wykonaniu w dniu 07 maja 2012 roku kontrolnej tomografii komputerowej głowy (karta informacyjna leczenia szpitalnego na Oddziale Anestezjologii i Intensywnej Terapii oraz Oddziale Urazowo – Ortopedycznym (...) Szpitala (...) im. dr. T. C. w R. k. 14-19, dokumentacja medyczna k. 52-53 i k. 55-70, dokumentacja medyczna k. 75-128).

Następnie w okresie od dnia 11 maja 2012 roku do dnia 06 sierpnia 2012 roku K. T. przebywał na Oddziale (...) Neurologicznej w (...) Wojewódzkim Publicznym Zespole Zakładów (...) w R., gdzie przyjęto go z rozpoznaniem stanu po urazie wielonarządowym, urazie śródczaszkowym, stłuczeniu mózgu, urazie brzucha, operacji szycia przepony, drenażu lewej jamy opłucnowej, złamaniu miednicy, stanu po złamaniu i operacji uda lewego, przepukliny brzusznej i owrzodzenia w miejscu rozejścia szwu. Powód był poddawany dalszemu leczeniu i rehabilitacji (karta informacyjna leczenia szpitalnego w (...) Wojewódzkim Publicznym Zespole Zakładów (...) w R. k. 20-26).

Orzeczeniem (...) ds. Orzekania o Niepełnosprawności w R. z dnia 31 lipca 2012 roku K. T. został zaliczony do znacznego stopnia niepełnosprawności. Natomiast, w dniu 02 października 2013 roku powód został zaliczony do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności (orzeczenia o stopniu niepełnosprawności k. 27 i k. 257).

W chwili wypadku K. T. miał 21 lat. Mieszkał razem ze swoją matką i rodzeństwem. Ukończył Technikum w Zespole Szkół nr (...) im. L. S. w P.. Przed wypadkiem K. T. prowadził aktywny tryb życia. Był zawodnikiem Klubu Sportowego (...). Pomagał swojej matce w gospodarstwie rolnym. Powód zarejestrowany był w Powiatowym Urzędzie Pracy w P. jako osoba bezrobotna, bez prawa do zasiłku. D. K. prowadząca Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowo-Usługowe (...) złożyła do Urzędu Pracy w P. wniosek o zorganizowanie dla K. T. stażu. Z uwagi na wypadek, jakiemu uległ powód nie doszło do zawarcia umowy stażu. W związku z zaistniałym wypadkiem nie przystąpił on również do egzaminu maturalnego. Bezpośrednio po wypadku powód utracił przytomność, którą odzyskał po miesiącu leczenia. W czasie pobytu w szpitalu (...) był odwiedzany przez rodzinę. Miał on problemy z pamięcią i nie pamiętał tego kto go odwiedzał. Po zakończeniu rehabilitacji powód powrócił do domu i korzystał z pomocy psychologa. K. T. odczuwał następnie ból lewej nogi podczas zmiany pogody oraz ból głowy. W związku z tym przyjmował środki przeciwbólowe. K. T. nie mógł uprawiać sportu, podnosić cięższych przedmiotów, nie był w stanie samodzielnie przygotowywać posiłków i robić prania. Do grudnia 2012 roku powód poruszał się o kulach. Zalecono mu przebywanie w pokoju wraz z inną osobą. Powód podjął następnie naukę w technikum BHP w P. i odbył staż w Urzędzie Gminy. W związku z występującymi u niego problemami z pamięcią, nie był w stanie zdać egzaminu maturalnego. Obecnie K. T. ma 24 lata, jest kawalerem. Wspólnie z matką prowadzi gospodarstwo domowe. Powód nadal odczuwa dolegliwości bólowe i średnio jeden raz w tygodniu przyjmuje leki przeciwbólowe. Od dnia 01 grudnia 2014 roku jest zatrudniony jako kierowca w firmie (...) i otrzymuje wynagrodzenie w kwocie 1.500 złotych netto (pozew k. 3-9, k. 28-31, k. 172-174, k. 188-192, k. 232-235, zeznania powoda K. T. k. 272 w związku z k. 393, zeznania świadka M. T. k. 272v, zeznania świadka P. M. k. 272v).

W następstwie wypadku z dnia 16 kwietnia 2012 roku K. T. doznał obrażeń w postaci urazu śródczaszkowego ze stłuczeniem płatów czołowych, uszkodzenia przepony, złamania uda lewego, złamania żeber po stronie lewej z odmą oraz złamania podgłowowego V kości śródstopia lewego. Biegły z zakresu chirurgii-urazowo-ortopedycznej nie znalazł potwierdzenia radiologicznego złamania miednicy, które to rozpoznanie postawiono we wstępnej diagnozie. W początkowej fazie powód był nieprzytomny zaintubowany we wstrząsie pourazowym. Odczucie bólu mogło u niego nastąpić po powrocie czynności krążeniowo – oddechowych po rozintubowaniu. Wdrożone leczenie farmakologiczne oraz monitorowanie stanu pacjenta w znacznym stopniu łagodziło ból i cierpienie. Powód został przyjęty do szpitala w stanie ogólnym ciężkim, z niewydolnością oddechową związaną z rozerwaniem przepony. Laparoskopowo zeszyto u niego uszkodzoną przeponę, założono wyciąg na kończynę dolną lewą oraz założono dren do lewej opłucnej. Powód został podłączony do respiratora. Wykonane badanie TK głowy przy przyjęciu wykazało krwiaka przymózgowego nad lewą okolicą czołowo-ciemieniową, drobne ogniska ukrwotocznionego stłuczenia tkanki mózgowej w obu płatach czołowych oraz niewielką ilość krwi między półkulami mózgowymi i móżdżku. W dniu 26 kwietnia 2012 roku powód miał wykonane zespolenie operacyjne lewej kości udowej. W ocenie biegłego z zakresu chirurgii-urazowo-ortopedycznej, powód doznał uszczerbku na zdrowiu wynoszącego 25 %. Istnieje możliwość usunięcia materiału zespalającego kość udową i prognozowanie wydolności stawu biodrowego i czynności KDL. Złamana V kość śródstopia lewego wykazuje pełny zrost bez upośledzenia funkcji. W związku z doznanym urazem kości udowej lewej powód może w przyszłości odczuwać dolegliwości bólowe przy zmianach pogody czy też przy wchodzeniu bądź schodzeniu ze schodów. W związku z doznanymi urazami wewnętrznymi, w tym stłuczeniu mózgu, powód nie powinien podnosić i dźwigać ciężarów. Powód może uprawiać sport w postaci biegania i jazdy na rowerze. Pod względem neurologicznym powód doznał stłuczenia płatów czołowych, krwawienia pourazowego do mózgu, co obecnie przejawia się bólami głowy, zaburzeniami koncentracji – powoduje to powstanie 10% trwałego uszczerbku na zdrowiu. Powód w przyszłości może odczuwać bóle głowy, problemy z koncentracją, pamięcią. W razie nasilonych dolegliwości winien przyjmować leki przeciwbólowe i nootropowe – poprawiające funkcje komórek mózgowych. Obecnie powód nie wymaga leczenia rehabilitacyjnego (opinia biegłego chirurga k. 285-289 w związku z k. 381v-382, opinia biegłego neurologa k. 318-319).

Pismem z dnia 18 lipca 2012 roku, K. T., reprezentowany przez pełnomocnika, zwrócił się do Towarzystwa (...) S.A. w W. o wypłatę zadośćuczynienia w kwocie 400.000 złotych, zwrotu kosztów zakupionych pielucho-majtek oraz kremu w kwocie 60 złotych, zwrotu kosztów dojazdu do szpitala w kwocie 3.109,20 złotych oraz zwrotu utraconych dochodów w kwocie 2.448,96 złotych. Pismo to zostało doręczone stronie pozwanej w dniu 08 sierpnia 2012 roku. W toku postępowania likwidacyjnego K. T. przyznano i wypłacono kwotę 40.800 złotych tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, kwotę 60 złotych tytułem odszkodowania w związku z poniesionymi kosztami leczenia oraz kwotę 1.272,24 złote tytułem odszkodowania za poniesione koszty dojazdów (pozew k. 3-9, pismo pozwanego k. 32, odpowiedź na pozew k. 130-132, pismo powoda k. 175-179).

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wskazane dowody w postaci dokumentów, opinii biegłych, zeznań wskazanych świadków oraz powoda K. T. przesłuchanego w charakterze strony, jak również na podstawie bezspornych twierdzeń stron.

Zeznania świadków M. T. i P. M. zasługują na wiarę. W zakresie okoliczności mających istotne znaczenie dla sprawy ich zeznania są ze sobą zgodne i wzajemnie się uzupełniają. Są one nadto logiczne i wyczerpujące.

Na wiarę zasługują również zeznania powoda K. T.. Są one zgodne z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. Podany przez powoda oraz świadków przebieg jego leczenia i rehabilitacji, przebyte zabiegi operacyjne oraz pobyty w placówkach leczniczych znajdują potwierdzenie w dołączonej do akt dokumentacji. Co do zaś okoliczności przedmiotowego wypadku zeznania powoda miały charakter jedynie uzupełniający, ponieważ nie pamięta ona przebiegu zdarzenia.

Sąd podzielił opinie biegłych E. J. oraz I. F.. Opinie oraz wnioski w nich zawarte są spójne i jasne. Sporządzone zostały przez biegłych lekarzy będących specjalistami w dziedzinach chirurgii urazowo-ortopedycznej i neurologii. Biegli dysponują odpowiednim zakresem wiedzy oraz doświadczenia zawodowego. Wszystkie te opinie uwzględniają dokumentację lekarską dotyczącą stanu zdrowia powoda, przeprowadzonych wobec niego badań lekarskich, zabiegów medycznych, ich następstw co do stanu jego zdrowia. Ponadto, oparli się oni na przeprowadzonym przez nich bezpośrednim badaniu powoda.

Dokumenty zgromadzone w aktach sprawy, jak również w aktach szkody numer (...) nie były kwestionowane przez strony, nie budzą one również wątpliwości Sądu zarówno pod względem formalnym jak i materialnym.

Powództwo jest zasadne w całości, to jest co do zasądzenia na rzecz powoda kwoty 80.000 złotych tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 07 października 2012 roku do dnia zapłaty oraz kwoty 4.285,92 złotych tytułem odszkodowania wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 07 października 2012 roku do dnia zapłaty.

Na wstępie wskazać należy, że powód dochodzi szczegółowo wskazanych w części wstępnej uzasadnienia, roszczeń odszkodowawczych przeciwko pozwanemu towarzystwu ubezpieczeń z tytułu jego odpowiedzialności wynikającej z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zawartej z tym towarzystwem ubezpieczeń przez posiadacza samochodu kierowanego przez sprawcę wypadku komunikacyjnego mającego miejsce w dniu 16 kwietnia 2012 roku. Odpowiedzialność pozwanego za skutki tego wypadku była bezsporna. Spór natomiast sprowadzał się do ustalenia wysokości należnego powodowi zadośćuczynienia oraz odszkodowania.

Zgodnie z treścią art. 444 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu. W myśl art. 445 § 1 k.c. w wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Przechodząc do oceny zasadności roszczenia powoda należy wskazać, iż zadośćuczynienie stanowi formę rekompensaty pieniężnej z tytułu szkody niemajątkowej, której podstawą jest doznana krzywda w postaci ujemnych przeżyć związanych z cierpieniami psychicznymi i fizycznymi pokrzywdzonego. Zadośćuczynienie pieniężne ma więc na celu złagodzenie tych cierpień i winno ono mieć charakter całościowy i obejmować wszystkie cierpienia fizyczne i psychiczne (tak Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 3 lutego 2000 r., I CKN 969/98, opubl. Lex numer 50824). W orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, iż przy ocenie wysokości zadośćuczynienia za krzywdę należy uwzględniać przede wszystkim nasilenie cierpień, długotrwałość choroby, rozmiar kalectwa, trwałość następstw zdarzenia oraz konsekwencje uszczerbku na zdrowiu w życiu osobistym i społecznym (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 czerwca 1999 r., II UKN 681/98, OSNP 2000, nr 16, poz. 626, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 lipca 1977 r., IV CR 266/77, opubl. Lex numer 7966, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 grudnia 1975 r., I CR 862/75, opubl. Lex numer 7781).

Zadośćuczynienie przewidziane w art. 445 § 1 k.c. ma cel kompensacyjny i jego wysokość musi stanowić ekonomicznie odczuwalną wartość i nie może mieć charakteru symbolicznego (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 kwietnia 1978 r., IV CR 99/78, opubl. Lex numer 8095, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 marca 1978 r., IV CR 79/78, opubl. Lex numer 8087).

Ustalając wysokość należnego powodowi zadośćuczynienia z tytułu krzywdy wywołanej wypadkiem, Sąd wziął pod uwagę jego właściwości i warunki osobiste, tj. wiek, stan zdrowia, szanse na przyszłość a przede wszystkim stopień uciążliwości i cierpień fizycznych i psychicznych związanych z uszkodzeniem ciała, leczeniem, rehabilitacją oraz wpływ skutków wypadku na dotychczasowy styl życia pokrzywdzonego, nieodwracalność następstw wypadku komunikacyjnego, któremu powód uległ w dniu 16 kwietnia 2012 roku.

Przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało, że na skutek wypadku komunikacyjnego z dnia 16 kwietnia 2012 roku powód doznał szeregu poważnych obrażeń, które spowodowały u niego trwały uszczerbek na zdrowiu. Zdaniem Sądu, nie ulegało wątpliwości, iż rozmiar jego cierpień fizycznych był bardzo znaczny, zwłaszcza po odzyskaniu przytomności, miesiąc po wypadku, kiedy to powód był hospitalizowany oraz kilka tygodni po wyjściu ze szpitala. Należy mieć na uwadze, że powód poddany został zabiegowi operacyjnemu, co z pewnością zwiększyło rozmiar odczuwanych przez niego cierpień. K. T. zmuszony był korzystać ze stałej pomocy osób trzecich. Początkowo poruszał się na wózku inwalidzkim, a następnie o kulach. Zaprzestał dotychczasowej aktywności, przed wypadkiem grał w piłkę nożną, był zawodnikiem Klubu Sportowego (...).

Powód odczuwa skutki wypadku do chwili obecnej. W związku z występującymi u niego problemami z pamięcią i koncentracją, powód nie był w stanie zdać egzaminu maturalnego. Cierpi on na bóle głowy, nadal odczuwa bóle, szczególnie lewej nogi, które nasilają się wraz ze zmianą pogody. Jakkolwiek na skutek rehabilitacji sprawność ruchowa lewej nogi powoda uległa poprawie, to jednak nigdy nie wróci do stanu sprzed wypadku. K. T. jest osobą młodą, ma obecnie 24 lata, a więc skutki wypadku komunikacyjnego z dnia 16 kwietnia 2012 roku odczuwać on będzie jeszcze przez wiele lat.

W świetle powyższych rozważań Sąd uznał, że zasadne jest ustalenie zadośćuczynienia w kwocie 120.800 złotych. Zdaniem Sądu taka kwota zadośćuczynienia jest adekwatna do stopnia wyrządzonych powodowi krzywd, a ponadto stanowić będzie dlań realne przysporzenie o charakterze ekonomicznym, a więc spełni również funkcję kompensacyjną.

Powód otrzymał już od pozwanego zadośćuczynienie w kwocie 40.800 złotych (okoliczność bezsporna). Różnica stanowi, więc kwotę 80.000 złotych (120.800 złotych – 40.800 złotych).

Zgodnie z dyspozycją art. 444 § 1 k.c. na pozwanym spoczywał również obowiązek pokrycia wszelkich kosztów wynikających z przedmiotowego wypadku, a związanych z uszkodzeniem ciała i wywołaniem rozstroju zdrowia u powoda.

Odszkodowanie, o którym stanowi przytoczony przepis, obejmuje wszelkie wydatki wynikłe z uszkodzenia ciała (polegającego na naruszeniu integralności fizycznej człowieka, pozostawiającym wyraźne ślady, tak wewnętrzne, jak i zewnętrzne) lub wywołania rozstroju zdrowia (oba te pojęcia, jak w niniejszej sprawie, bardzo często pokrywają się ze sobą), jeżeli tylko były niezbędne i celowe.

Powód domagał się zwrotu kosztów dojazdów jego matki do szpitala i zasądzenia na jego rzecz utraconych dochodów w związku z niezawarciem umowy stażu. W ustalonych okolicznościach sprawy jest niewątpliwym, że wskazane wydatki oraz utracone korzyści były następstwem konieczności leczenia powoda oraz jego rehabilitacji, a więc pozostawały w normalnym (adekwatnym), w rozumieniu przepisu art. 361 § 1 i 2 k.c., związku przyczynowym z przedmiotowym wypadkiem komunikacyjnym, tj. obrażeniami doznanymi przez powoda w następstwie tegoż wypadku. Ponadto nie budzi wątpliwości Sądu, iż wydatki te były niezbędne i celowe, a utracone korzyści powód mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

W judykaturze i piśmiennictwie wskazuje się, że poszkodowany może domagać się kompensaty wszelkich kosztów, a więc także: kosztów transportu, kosztów odwiedzin osób bliskich (por. wyrok SN z dnia 7 października 1971 r., II CR 427/71, OSP 1972, z. 6, poz. 108), kosztów szczególnego odżywiania i pielęgnacji w okresie rekonwalescencji (por. uchwała SN (7) z dnia 19 czerwca 1975 r., PRN 2/75, OSNC 1976, nr 4, poz. 70; wyrok SN z dnia 21 maja 1973 r., II CR 194/73, OSP 1974, z. 4, poz. 83), kosztów nabycia specjalistycznej aparatury rehabilitacyjnej, kosztów przyuczenia do wykonywania nowego zawodu (przez jednorazowe albo okresowe świadczenie; por. wyrok SN z dnia 10 lutego 1970 r., II CR 7/70, LEX nr 6672), zwrotu utraconych zarobków (A. Olejniczak, Kodeks cywilny. Komentarz. Tom III. Zobowiązania - część ogólna., LEX, 2014).

Powód domagał się zwrotu kosztów dojazdów jego matki do szpitala w kwocie 1.836,96 złotych, załączając oświadczenie z którego wynika, że korzystała ona z pomocy osoby prywatnej w zakresie transportu. Powód wskazał, że jego matka poniosła znaczne koszty dojazdów do szpitala. W okresie od dnia 16 kwietnia 2012 roku do dnia 31 maja 2012 roku zawoził ją znajomy samochodem osobowym marki V. (...) o nr rej. (...). Następnie dojeżdżała ona własnym samochodem marki F. (...) o nr rej. (...). W okresie od dnia 16 kwietnia 2012 roku do dnia 11 maja 2012 roku była w szpitalu codziennie, od dnia 12 maja 2012 roku do dnia 18 lipca 2012 roku, co drugi dzień. Odległość od miejsca zamieszkania matki powoda tj. miejscowości W. do (...) Szpitala (...) w R. wynosi 30 km w jedną stronę. Łącznie w powyższym okresie przejechała ona 3.720 km x 0,8358 złotych (przy przyjęciu średniego przelicznika dla l km w kwocie 0,8358 złotych w oparciu o przepisy rozporządzenia Ministra Transportu z dnia 23 października 2007 roku w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych), co daje łączny koszt w kwocie 3.109,20 złotych. Dotychczas pozwany przyznał powodowi w toku postępowania likwidacyjnego kwotę 1.272,24 złotych tytułem poniesionych kosztów dojazdów do szpitala. Stąd też dochodzona przez powoda kwota 1.836,96 złotych stanowi różnicę pomiędzy kwotą rzeczywiście poniesionych kosztów dojazdów a kwotą przyznanego odszkodowania (3.109,20 złotych - 1.272,24 złotych = 1.836,96 złotych). Zdaniem Sądu, wydatki te są celowe i niezbędne oraz pozostają w związku przyczynowym z przedmiotowym wypadkiem. Sąd uznał, że wydatki te nie są wygórowane.

Powód domagał się również zasądzenia na jego rzecz kwoty 2.448,96 złotych tytułem zwrotu utraconych dochodów w związku z niezawarciem umowy stażu, załączając zaświadczenie z Powiatowego Urzędu Pracy w P. z którego wynika, że w związku z zaistniałym wypadkiem, którego doznał powód, w okresie oczekiwania na podpisanie umowy, umowa dotycząca stażu nie zostanie zrealizowana. Powód wskazał, że był zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie Pracy w P. jako osoba bezrobotna, bez prawa do zasiłku. D. K. prowadząca Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowo-Usługowe (...) złożyła do Urzędu Pracy w P. wniosek o zorganizowanie dla powoda stażu. Z uwagi na wypadek, jakiemu uległ powód nie doszło do podpisania umowy stażu. Tym samym utracił on dochody, jakie mógł uzyskać w związku z realizacją wskazanej umowy. Wysokość zasiłku dla bezrobotnych będących na stażu wynosi 816,32 złotych netto. Za okres 3 miesięcy powód uzyskałby dochód w łącznej kwocie 2.448,96 złotych netto. W ocenie Sądu, kwota ta stanowi utracone korzyści, które powód mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Zdaniem Sądu utrata zarobku przez powoda pozostaje w związku przyczynowym z przedmiotowym wypadkiem.

Wobec powyższego Sąd przyznał powodowi w punkcie I wyroku tytułem zadośćuczynienia kwotę 80.000 złotych oraz tytułem odszkodowania kwotę 4.285,92 złotych stanowiącą sumę kwot 1.836,96 złotych tytułem zwrotu kosztów dojazdów do szpitala i 2.448,96 złotych tytułem zwrotu utraconego zarobku.

O odsetkach od zasądzonych kwot zadośćuczynienia i odszkodowania orzeczono na podstawie art. 481 § 1 k.c. Należy przyjąć, że zarówno odszkodowanie jak i zadośćuczynienie za krzywdę stają się wymagalne po wezwaniu ubezpieczyciela przez poszkodowanego do spełnienia świadczenia (art. 455 § 1 k.c.) (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 lutego 2010 roku, II CSK 434/09, opubl. Lex numer 602683, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 stycznia 2011 roku, I PK 145/10, opubl. Lex numer 794777).

Zgodnie z treścią art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. 2003 r., Nr 124, poz. 1152 ze zm.) zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie.

Jak wynika z poczynionych ustaleń faktycznych, powód złożył zawiadomienie o szkodzie na osobie wraz z żądaniem wypłacenia zadośćuczynienia i odszkodowania w łącznej kwocie 405.618,16 złotych w dniu 06 września 2012 roku, a więc termin do wypłacenia odszkodowania upłynął z dniem 06 października 2012 roku. Pozwany pozostawał w zwłoce od dnia 07 października 2012 roku i od tej daty Sąd zasądził odsetki ustawowe od kwoty zadośćuczynienia i odszkodowania.

Rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów procesu (punkt II i III wyroku) znajduje oparcie w treści art. 98 k.p.c.

Na zasądzoną od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3.617 złotych składają się: koszty zastępstwa procesowego adwokata od uwzględnionego roszczenia w kwocie 3.600 złotych na podstawie stawki określonej w § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. 2002, Nr 163, poz. 1348 ze zm.) oraz opłata skarbowa od udzielonego pełnomocnictwa w kwocie 17 złotych.

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jednolity Dz. U. 2010 r., Nr 90, poz. 594 ze zm.) Sąd, w punkcie III wyroku, nakazał pobrać od pozwanego Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. łącznie kwotę 5.356,22 złotych, na którą składają się kwota 4.215 złotych tytułem opłaty od pozwu oraz kwota 1.141,22 złotych tytułem poniesionych w sprawie wydatków (koszty opinii biegłych).

/-/ Na oryginale właściwy podpis.-