Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 września 2015 r.

Sąd Rejonowy w Jarocinie II Wydział Karny

w składzie:

przy udziale Prokuratora PR w J. D. S.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9.07.2015 i 15.09.2015 r.

sprawy G. W.,

s. R. i E. z domu P.,

ur. (...) w O. W..,

PESEL (...)

oskarżonego o to, że:

I.  w dniu 30 stycznia 2012 r. w J., woj. (...), ze skutkiem w Ś., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, prowadząc działalność gospodarczą pod nazwą (...) z/s w J., doprowadził C. P. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten sposób, że zawarł z nim umowę kupna – sprzedaży części do pojazdów militarnych, wprowadzając go w błąd co do możliwości i zamiaru wywiązania się z tej umowy, wyłudził pieniądze w kwocie 12.500 zł, czym działał na szkodę C. P.,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.,

II.  w dniu 16 maja 2013 r. w J. (w miejscu zamieszkania), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, prowadząc działalność gospodarczą pod nazwą (...), doprowadził obywatela Niemiec W. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten sposób, że nie mając zamiaru ani możliwości wywiązania się z warunków transakcji kupna - sprzedaży części do pojazdów militarnych, wyłudził od niego pieniądze w kwocie 1.927 Euro, czym działał na szkodę W. K.,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.,

1.  Oskarżonego G. W. uznaje za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt I części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 286 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

2.  N podstawie art. 33 § 2 k.k. wymierza oskarżonemu G. W. grzywnę w wysokości 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych ustalając na podstawie art. 33 § 3 k.k. wartość jednej stawki dziennej na kwotę 10 zł (dziesięć złotych).

3.  Oskarżonego G. W. uznaje za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt II części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 286 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

4.  Na podstawie art. 46 § 1 k.k. zobowiązuje oskarżonego G. W. do naprawienia szkody w całości przez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego W. K. kwoty 1.927 Euro wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 16 maja 2013 r. do dnia zapłaty;

5.  Na podstawie art. 85 § 1 k.k. i art. 86 § 1 k.k. łączy kary pozbawienia wolności wymierzone oskarżonemu w pkt 1 i 3 wyroku i wymierza mu karę łączną 1 (jednego) roku i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;

6.  Na podstawie § 19 oraz § 14 ust. 2 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163 poz. 1348, z późn. zm.) zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata J. S. – Kancelaria Adwokacka w J. kwotę 420 zł powiększoną o należny podatek VAT w wysokości 96,60 zł tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu;

7.  Na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. i art. 627 k.p.k. zasądza od oskarżonego G. W. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 445,87 zł tytułem kosztów postępowania oraz na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych zwalnia go od opłat od wymierzonej mu kary pozbawienia wolności oraz kary grzywny.

Sędzia (-)

UZASADNIENIE

Zgodnie z art. 424 § 3 k.p.k. sąd może ograniczyć zakres uzasadnienia wyroku wydanego w trybie art. 387 k.p.k. do wyjaśnienia podstawy prawnej wyroku oraz wskazanych rozstrzygnięć. W niniejszym uzasadnieniu sąd wyjaśnia przyczyny nieuwzględnienia wniosku pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego o orzeczenie na podstawie art. 46 § 1 k.k. obowiązku naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz C. P. kwoty 12.500 zł oraz o zasądzenie na jego rzecz kwoty 2.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę

G. W. w sprawie sygn. akt II K 54/15 oraz w sprawie sygn. akt II K 640/14 został oskarżony o to, że:

I. w dniu 30 stycznia 2012 r. w J., woj. (...), ze skutkiem w Ś., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, prowadząc działalność gospodarczą pod nazwą (...) z/s w J., doprowadził C. P. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten sposób, że zawarł z nim umowę kupna – sprzedaży części do pojazdów militarnych, wprowadzając go w błąd co do możliwości i zamiaru wywiązania się z tej umowy, wyłudził pieniądze w kwocie 12.500 zł, czym działał na szkodę C. P.,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.;

II. w dniu 16 maja 2013 r. w J. (w miejscu zamieszkania), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, prowadząc działalność gospodarczą pod nazwą (...), doprowadził obywatela Niemiec W. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten sposób, że nie mając zamiaru ani możliwości wywiązania się z warunków transakcji kupna - sprzedaży części do pojazdów militarnych, wyłudził od niego pieniądze w kwocie 1.927 Euro, czym działał na szkodę W. K.,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.

Postanowieniem z dnia 6 maja 2015 r. Sąd Rejonowy w Jarocinie na podstawie art. 34 § 2 k.p.k. połączył do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia ze sprawą II K 640/14 sprawę II K 54/15 ( por. k. 78).

Sąd ustalił , że G. W. jest synem R. i E. z d. P., ur. (...) w O. W.., mieszka w J. przy ul. (...), przy czym obecnie odbywa karę pozbawienia wolności w AŚ w O. W.., ma wykształcenie średnie (bez zawodu), do czasu rozpoczęcia kary prowadził działalność gospodarczą, nie ma dochodów, jest kawalerem, nie ma nikogo na utrzymaniu, był karany sądownie. Wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia Fabrycznej z dnia 18.04.2008 r. w sprawie II K 332/08 za czyn z art. 288 § 1 k.k. G. W. został skazany na karę grzywny, a wyrokiem Sądu Rejonowego w Jarocinie z dnia 9.05.2013 r. w sprawie II K 98/13 za czyn z art. 286 § 1 k.k. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywa od 29.04.2015 r.

Dowód: dane dotyczące osoby oskarżonego k. 112, informacja o osobie z K. k. 60-61 akt II K 54/15, odpis wyroku Sądu Rejonowego w Jarocinie z dnia 9.05.2013 r. w sprawie II K 98/13, k. 33.

Pokrzywdzony C. P. zgłosił się do sprawy w charakterze oskarżyciela posiłkowego. Jego pełnomocnik w piśmie z dnia 14 września 2015 r. wniósł o orzeczenie na podstawie art. 46 § 1 k.k. obowiązku naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz C. P. kwoty 12.500 zł , a ponadto wniósł o zasądzenie na jego rzecz kwoty 2.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę (por. k. 119).

Oskarżony G. W. na rozprawie w dniu 15 września 2015 r. przyznał się do czynu popełnionego w dniu 30 stycznia 2012 r. opisanego w akcie oskarżenia z dnia 28 stycznia 2015 r. przy czym wyjaśnił, że prawomocnym nakazem zapłaty z dnia 6.09.2013 r. Sąd Rejonowy w Gorzowie W.. nakazał mu aby zapłacił C. P. kwotę 12.500 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1 marca 2012 r. do dnia zapłaty.

G. W. przyznał się również do czynu popełnionego w dniu 16.05.2013 r. opisanego w akcie oskarżenia z dnia 13.11.2013 r. Wyjaśnił, że z otrzymanej od W. K. kwoty 1.927 euro nie zwrócił nic.

Oskarżony odmówił składania dalszych wyjaśnień ale nie kwestionował dowodów wymienionych w aktach oskarżenia w obu połączonych do rozpoznania sprawach.

Oskarżony w trybie art. 387 § 1 k.p.k. wniósł o wydanie wyroku skazującego i wymierzenie mu określonej kary bez przeprowadzania postępowania dowodowego.

W odniesieniu do czynu popełnionego w dniu 30.01.2012 r. G. W. wniósł o wymierzenie mu kary 1 roku pozbawienia wolności oraz o wymierzenie mu kary grzywny w wymiarze 150 stawek dziennych po 10 zł stawka, przy czym wyjaśnił że nie wnosi o orzeczenie obowiązku naprawienia szkody bo o tym obowiązku orzeczono w prawomocnym nakazie zapłaty dnia 6.09.2013 r.

W odniesieniu do czynu popełnionego w dniu 16.05.2013 r. G. W. wniósł o wymierzenie mu kary 1 roku pozbawienia wolności oraz zobowiązanie go do naprawienia szkody w całości przez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego W. K. kwoty 1.927 euro wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 16 maja 2013 r. do dnia zapłaty.

Oskarżony G. W. wniósł o wymierzenie mu kary łącznej pobawienia wolności w wymiarze 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności. Zobowiązał się ponadto ponieść część kosztów postępowania w kwocie 445,87 zł a pozostałej części wniósł o zwolnienie go od opłat od kary pozbawienia wolności i kary grzywny.

Wnioskowi oskarżonego sformułowanemu na rozprawie w dniu 15.09.2015 r. nie sprzeciwił się prokurator ani pokrzywdzeni, którzy byli wprawdzie nieobecni na rozprawie lecz zostali należycie powiadomieni o terminie rozprawy oraz o możliwości zgłoszenia przez oskarżonego wniosku w trybie art. 387 § 1 k.p.k.

Na podstawie art. 387 § 2 k.p.k. Sąd uwzględnił wniosek oskarżonego G. W. o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzania postępowania dowodowego albowiem okoliczności popełnienia przestępstw i wina oskarżonego nie budziły wątpliwości a cele postepowania zostały osiągnięte bez przeprowadzania rozprawy w całości. Na podstawie art. 387 § 5 k.p.k. sąd uznał za ujawnione dowody wymienione w aktach oskarżenia:

- w tomie akt oznaczonym II K 54/15- wyjaśnienia oskarżonego k. 92-93, k. 118 -120, zeznania świadków C. P. k. 45-4, N. P. k. 85-86, T. K. k. 123-125, zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa k. 1-42 (w tym odpis pozwu o zapłatę k. 14- 17, nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym SR w Gorzowie W.. w sprawie sygn. akt V GNc 1423/13, postanowienie z dnia 8.11.2013 r. k. 18), dane o karalności k. 60-61, odpis wyroku k. 67, k. 69-70, dokumentacja komornicza k. 74-80, informacja z US k. 72, protokół przeszukania k. 88-89, informacja z ksiąg wieczystych k. 91, wydruki aukcji internetowych k. 126-130,

- w tomie akt oznaczonym II K 640/14 - wyjaśnienia oskarżonego k. 26-27, zeznania świadków A. J. k. 1-3, potwierdzenie przelewu pieniędzy k. 5, korespondencja email k. 6-10, dane o karalności k. 30-31, odpis wyroku k. 33.

W tym stanie rzeczy sąd w wyroku uznał oskarżonego G. W. za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt I części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 286 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k. wymierzył mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności; na podstawie art. 33 § 2 k.k. sąd wymierzył oskarżonemu G. W. grzywnę w wysokości 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych ustalając na podstawie art. 33 § 3 k.k. wartość jednej stawki dziennej na kwotę 10 zł (dziesięć złotych).

Mając na uwadze treść art. 415 § 1 zd. 2 k.p.k. - „Nawiązki na rzecz pokrzywdzonego, obowiązku naprawienia szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę nie orzeka się, jeżeli roszczenie wynikające z popełnienia przestępstwa jest przedmiotem innego postępowania albo o roszczeniu tym prawomocnie orzeczono” - sąd nie orzekł o obowiązku naprawienia szkody przez oskarżonego w stosunku do pokrzywdzonego C. P.. O roszczeniu wynikającym z popełnienia przestępstwa na szkodę C. P. prawomocnie orzeczono bowiem w nakazie zapłaty wydanym w dniu 6.09.2013 r. w postepowaniu upominawczym przez Sąd Rejonowy w Gorzowie W.. w sprawie sygn. akt V GNc 1423/13 (nakazowi temu nadano klauzulę wykonalności postanowieniem z dnia 8.11.2013 r. – por. k. 18). Jako nieporozumienie lub niezrozumienie sytuacji prawnej pokrzywdzonego sąd potraktował wniosek jego pełnomocnika o zasądzenie w niniejszej sprawie (poza prawomocnie zasądzoną w sprawie cywilnej kwotą 12.500 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1.03.2012 r. do dnia zapłaty) kwoty 2.000 zł jako zadośćuczynienia za krzywdę – krzywdy bliżej nie doprecyzowano a roszczenia nie uzasadniono.

Jednocześnie oskarżonego G. W. sąd uznał za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt II części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 286 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k. wymierzył mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności. Na podstawie art. 46 § 1 k.k. sąd zobowiązał oskarżonego G. W. do naprawienia szkody w całości przez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego W. K. kwoty 1.927 Euro wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 16 maja 2013 r. do dnia zapłaty. Na podstawie art. 85 § 1 k.k. i art. 86 § 1 k.k. sąd połączył kary pozbawienia wolności wymierzone oskarżonemu (w pkt 1 i 3 wyroku) i wymierzył mu karę łączną 1 (jednego) roku i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie § 19 oraz § 14 ust. 2 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163 poz. 1348, z późn. zm.) sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokata J. S. – Kancelaria Adwokacka w J. kwotę 420 zł powiększoną o należny podatek VAT w wysokości 96,60 zł tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu;

Na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. i art. 627 k.p.k. sąd zasądził od oskarżonego G. W. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 445,87 zł tytułem kosztów postępowania oraz na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych zwolnił go od opłat od wymierzonej mu kary pozbawienia wolności oraz kary grzywny.

Sąd przychylając się do wniosku oskarżonego G. W. i wydając wyrok baczył, by zgodnie z treścią art. 53 § 1 i 2 k.k. dolegliwość kary nie przekraczała jego stopnia winy i uwzględniała stopień społecznej szkodliwości czynów. Sąd wziął pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego oraz uwzględnił w szczególności właściwości i warunki osobiste sprawcy - jego wiek, wysokość dochodu oraz uprzednią karalność. Ukształtowany w wyroku wymiar kary sąd uznał za wystarczający i współmierny do stopnia zawinienia oskarżonego oraz stopnia szkodliwości społecznej jego czynów.

Sędzia (-)