Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 24 sierpnia 2015 roku, po rozpatrzeniu wniosku z dnia
13 maja 2015 roku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił P. M. prawa do wcześniejszej emerytury. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że ubezpieczony nie osiągnął do dnia 1 stycznia 1999 roku 15-letniego okresu pracy w szczególnych warunkach, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, a jedynie 10 lat , 1 miesiąc i 22 dni ( tj. okres zatrudnienia w (...) od 4 sierpnia 1977 r. do 30 kwietnia 1984 r. oraz okres zatrudnienia w Odlewni (...) od 8 sierpnia 1985 r. do 31 grudnia 1988 r.) . Za udowodniony – na dzień 1 stycznia 1999 roku - Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyjął ogólny staż pracy w wymiarze 26 lat, 6 miesięcy i 12 dni, w tym 26 lat, 1 miesiąc i 8 dni okresów składkowych oraz 5 miesięcy i 4 dni okresów nieskładkowych.

Organ rentowy nie uznał wnioskodawcy do pracy w warunkach szczególnych okresu zatrudnienia od 1 marca 1989 r. do 15 marca 1994 r. na stanowisku ślusarza , ponieważ w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach z dnia 30 września 1996 r. zakład pracy nie określił charakteru wykonywanych prac ściśle według brzmienia Działu III , pozycji 78 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. , wpisując jedynie prace ślusarza w narzędziowni. Organ rentowy wskazał ,że pod wskazaną pozycją wymienione zostały prace polegające na szlifowaniu lub ostrzeniu wyrobów i narzędzi metalowych i polerowaniu mechanicznym. Ponadto w dziale III , pozycji 78 w punkcie 7 wykazu A stanowiącego załącznik do zarządzenia Ministra Przemysłu i Handlu wymienione jest stanowisko ,, ślusarz – wyrównywacz tarcz szlifierskich”. Niniejszą decyzją uchylono wcześniej wydaną decyzję z dnia 12 czerwca 2015 r.

/decyzja - k.67-67 odwrót plik I akt ZUS/

P. M. uznał decyzję organu rentowego za krzywdzącą i w dniu
24 września 2015 roku złożył odwołanie, wnosząc o jej zmianę poprzez przyznanie prawa do emerytury. W uzasadnieniu odwołania wskazał, że organ rentowy nie zaliczając mu okresu od 1 marca 1989 r. do 15 marca 1994 r. skupił się jedynie na literalnym brzmieniu dołączonych dokumentów i tym samym pominął jego wyjaśnienia. Wnioskodawca wskazał ,że dla oceny czy konkretna praca była pracą wykonywaną w warunkach szczególnych decydujące znaczenie ma nie nazwa stanowiska , a czynności jakie w jej ramach były wykonywane. P. M. podkreślił ,że w nieuznanym okresie pracował jako ślusarz , a zakres jego obowiązków obejmował szlifowanie lub ostrzenie wyrobów i narzędzi metalowych oraz polerowanie mechaniczne. Wskazane prace wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. W ocenie wnioskodawcy jego praca odpowiadała pracom w warunkach szczególnych wymienionym w wykazach stanowiących załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. , jak również Zarządzenia Nr 3 Ministra Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego z dnia 30 marca 1985 r. w sprawie stanowisk , na których wykonywane są prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w zakładach pracy resortu hutnictwa i przemysłu maszynowego. P. M. podniósł ,że świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych nie jest dokumentem urzędowym i tym samym w postępowaniu sądowym Sąd ocenia zasadność umieszczenia w świadectwie pracy wzmianki , że pracownik wykonywał pracę w warunkach szczególnych. Ponadto okoliczności od których uzależnione jest prawo do emerytury mogą być wykazywane wszelkimi środkami dowodowymi przewidzianymi w kodeksie postępowania cywilnego , w tym także zeznaniami świadków czy opiniami biegłych. W ocenie wnioskodawcy istnienie świadectwa pracy odnoszącego się do spornego okresu nie uniemożliwia przeprowadzenia postępowania dowodowego na okoliczność ustalenia czy świadczona praca odpowiada pracom wykonywanym w warunkach szczególnych w myśl przepisów ww. rozporządzenia i ustalenia czy okres pracy podlega zaliczeniu do stażu pracy wykonywanej w szczególnych warunkach.

/odwołanie - k. 2-4/

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 26 października 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wywodził jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie - k. 5/

Na rozprawie w dniu 31 maja 2016 roku pełnomocnik wnioskodawcy poparł odwołanie i wniósł o przyznanie zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 180,00 zł.

/stanowisko pełnomocnika wnioskodawcy: 39 min. 17 sek. – płyta CD - k. 61/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca P. M. urodził się w dniu (...).

/bezsporne, a nadto: wniosek – k. 1- 4 odwrót plik I akt ZUS/

P. M. z wnioskiem o emeryturę wystąpił w dniu 13 maja 2015 roku. Wnioskodawca nie jest członkiem Otwartego Funduszu Emerytalnego.

/bezsporne, a nadto: wniosek – k. 1- 4 plik I akt ZUS/

Decyzją z dnia 12 czerwca 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił P. M. prawa do emerytury wskazując ,że wnioskodawca do dnia 1 stycznia 1999 r. nie udowodnił 15 lat pracy w warunkach szczególnych oraz na dzień wydania decyzji nie osiągnął wymaganego wieku emerytalnego.

/decyzja k.19-19 odwrót plik I akt ZUS/

W dniu 8 lipca 2015 r. wnioskodawca przedstawił nowe dokumenty w sprawie , a po ich rozpatrzeniu organ rentowy wydał zaskarżoną decyzję.

/protokół k.20 plik I akt ZUS/

Wnioskodawca na dzień 1 stycznia 1999 roku udokumentował 26 lat, 6 miesięcy i 12 dni ogólnego stażu pracy, w tym 26 lat, 1 miesiąc i 8 dni okresów składkowych oraz 5 miesięcy i 4 dni okresów nieskładkowych.

/okoliczność bezsporna , a nadto decyzja - k.67-67 odwrót plik I akt ZUS/

Zakład Ubezpieczeń Społecznych zaliczył wnioskodawcy do stażu pracy w warunkach szczególnych okres zatrudnienia wymiarze 10 lat , 1 miesiąc i 22 dni ( tj. okres zatrudnienia w (...) od 4 sierpnia 1977 r. do 30 kwietnia 1984 r. oraz okres zatrudnienia w Odlewni (...) od 8 sierpnia 1985 r. do 31 grudnia 1988 r.)

/decyzja - k.67-67 odwrót plik I akt ZUS/

Wnioskodawca w okresie od 7 maja 1984 r. do 31 sierpnia 1995 r. zatrudniony był w Odlewni (...). We wskazanym okresie zajmował następujące stanowiska pracy : mechanika samochodowego , oczyszczacza , wybijacza form.

/ świadectwo pracy z dn. 31.08.1995 r. – akta osobowe w kopercie k.17/

Wystawione przez Odlewnię (...) świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze świadectwo pracy wskazuje ,że P. M. w okresie od 8 sierpnia 1985 r. do 31 grudnia 1988 r. i okresie od 1 marca 1989 r. do 15 marca 1994 r. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace : oczyszczacza , wybijacza form oraz ślusarza w narzędziowni na stanowiskach : oczyszczacza , wybijacza form oraz ślusarza wymienionych : w dziale III pozycji 23 punkcie 2 , dziale III pozycji 22 punkcie 8 , dziale III pozycji 78 punkcie 7 załącznika nr 1 do zarządzenia nr 3 Ministra Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego z dnia 30 marca 1985 r. w sprawie stanowisk pracy , na których wykonywane są prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w zakładach pracy resortu hutnictwa i przemysłu maszynowego ( Dz. Urz. (...) nr 1 -3 , poz.1).

/świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze z dn. 30.09. 1996 r. – akta osobowe w kopercie k.17/

W okresie od dnia 1 marca 1989 r. do dnia 15 marca 1994 r. P. M. zajmował następujące stanowiska pracy:

- od dnia 1 marca 1989 r. ślusarza w Oddziale M. i Narzędzi.

- od dnia 1 maja 1989 r. ślusarza w Oddziale M. i Narzędzi.

- od dnia 1 czerwca 1989 r. ślusarza w Narzędziowni.

- od dnia 1 września 1989 r. ślusarza w D. G2.

- od dnia 1 lutego 1990 r. ślusarza w Oddziale M. i Narzędzi.

- od dnia 1 sierpnia 1990 r. ślusarza w D. PN.

- od dnia 1 października 1993 r. ślusarza w D. TN.

/angaż z dn. 28.03.1989 r. , angaż z dn.12.06.1989 r. , angaż z dn. 28.06.1989 r. , angaż z dn.29.09.1989 r. , angaż z 03.1990 r. , angaż z dn. 27.09.1990 r. , angaż z dn.01.10.1993 r. , angaż z dn.31.03.1994 r. . – akta osobowe w kopercie k. 17/

W ww. okresie obowiązki pracownicze wnioskodawcy sprowadzały się do obsługi szlifierek ( zarówno automatycznych jak i ręcznych ) wykorzystywanych w procesie produkcyjnym zakładu pracy. Wnioskodawca zobowiązany był do utrzymania szlifierek w stanie gotowości do pracy , gdyż tylko sprawne maszyny zapewniały ciągłość produkcji pracy zakładu ( praca odbywała się w systemie dwuzmianowym). P. M. dokonywał zatem demontażu głowic szlifierek i znajdujących się w nich noży , a następnie szlifował je , ostrzył oraz polerował. Wnioskodawca szlifował noże za pomocą diamentowych tarcz do momentu uzyskania odpowiedniej wielkości ( dopasowania) oraz gładkości. Po wykonaniu czynności związanych z naostrzeniem noży wnioskodawca montował głowicę na szlifierce oraz dokonywał jej ustawienia.

/zeznania świadków: J. M. min.00:13:23 – 00:20:00 , W. Ś. min.00:22:00 – 00:27:32 oraz zeznania wnioskodawcy min.00:32:48 – 00:37:53 – płyta CD k.41/

W w/w okresie wnioskodawca wykonywał obowiązki pracownicze na oddziale szlifierni ( skórowni) zakładu pracy w wymiarze 8 godzin dziennie.

/zeznania świadków : J. M. min.00:13:23 – 00:20:00 , W. Ś. min.00:22:00 – 00:27:32 oraz zeznania wnioskodawcy min.00:37:53 – 00:39:17 – płyta CD k.41/

W zakładzie pracy nie było przestojów , a w przypadku awarii maszyny była ona niezwłocznie naprawiana przez głównego mechanika ( w czasie naprawy pracownicy pracowali na innej maszynie lub zostawali w pracy w nadgodzinach).

/zeznania świadka J. M. min.00:13:23 – 00:20:00 – płyta CD k.41/

Na oddziale szlifierni pracowały osoby z angażami na stanowisko szlifierza , ale nie zajmowały się one czynnościami związanymi ze szlifowaniem noży.

/zeznania świadka J. M. min.00:06:21 – 00:13 :23 – płyta CD k.41/

Z uwagi na hałas oraz duże zapylenie panujące w zakładzie pracy wnioskodawca obowiązany był nosić ochronniki uszu oraz okulary przeciwpyłowe. Pracownicy zatrudnieni na w/w oddziale otrzymywali posiłki regeneracyjne, mleko oraz napoje chłodzące.

/zeznania świadków: J. M. min.00:06:21 – 00:13 :23 , W. Ś. min.00:22:00 – 00:27:32 oraz zeznania wnioskodawcy min.00:32:48 – 00:37:53 – płyta CD k.41/

Angaże otrzymywane przez pracowników zatrudnionych na oddziale szlifierni nie odpowiadały obowiązkom faktycznie przez nich wykonywanym.

/zeznania świadków: J. M. min.00:20:00 – 00:22:00 , W. Ś. min. 00:27:32 – 00:31:12– płyta CD k.41/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zgromadzonych dowodów zarówno w postaci dokumentacji osobowej ze spornych okresów pracy wnioskodawcy, jak
i osobowych źródeł dowodowych w postaci zeznań wnioskodawcy i świadków : J. M. oraz W. Ś. pracujących z wnioskodawcą w spornym okresie w Odlewni (...) ,a zatem posiadających wiedzę odnośnie charakteru zatrudnienia wnioskodawcy, wymiaru czasu pracy, rodzaju wykonywanych przez niego czynności. Zgromadzone dokumenty, zeznania wnioskodawcy oraz zeznania świadków nie budzą wątpliwości, co do ich wiarygodności.

W ocenie Sądu zeznania wnioskodawcy oraz świadków J. M. oraz W. Ś. dają dostateczną podstawę do przyjęcia, iż w okresie od dnia 1 marca 1989 r. do dnia 15 marca 1994 r. wnioskodawca pracował jako szlifierz oraz że pracę tę wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Zeznania wnioskodawcy oraz wskazanych wyżej świadków, co do charakteru świadczonej przez P. M. w tym okresie pracy, są spójne, logiczne i wiarygodne. Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności, które uzasadniałyby odmówienie im wiarygodności.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie i jako takie skutkuje zmianą zaskarżonej decyzji.

W myśl art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2015 roku Nr 748), ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy tj. w dniu 1 stycznia 1999 roku (art. 196 ustawy) osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat – dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Zaś ust. 2 w/w przepisu (wg stanu prawnego do dnia 31 grudnia 2012 roku) stanowił, że emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa oraz rozwiązania stosunku pracy - w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem.

Od dnia 1 stycznia 2013 roku ust. 2 w/w przepisu uległ zmianie poprzez rezygnację ustawodawcy z warunku rozwiązania stosunku pracy (ustawa z dnia 11 maja 2012 roku
o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw – art. 1 – Dz. U. z 2012r., poz. 637)

Według treści § 3 i 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku
w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub
w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43, z późn. zm.) za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej „wymaganym okresem zatrudniania” uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia. Pracownik, który wykonywał prace
w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1)  osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn;

2)  ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Powołany wykaz wskazuje wszystkie te prace w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego.

W świetle § 2 ust. 1 tegoż rozporządzenia oraz zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych
w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy, przy czym powyższe okoliczności pracownik jest obowiązany udowodnić (por. wyrok Sądu Najwyższego z 15 grudnia 1997 r. II UKN 417/97 – (...)
i US (...) i wyrok Sądu Najwyższego z 15 listopada 2000 r. II UKN 39/00 Prok.
i Prawo (...)).

Stosownie do § 2 ust. 2 rozporządzenia okresy takiej pracy stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według określonego wzoru, lub świadectwie pracy.

W przedmiotowym stanie faktycznym nie budzi wątpliwości fakt, że wnioskodawca spełnia przesłanki ustawowe: co do wieku – wnioskodawca ukończył 60 lat w dniu
13 czerwca 1955 roku oraz nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego. W ocenie Sądu wnioskodawca spełnia również warunek posiadania 15 lat pracy w warunkach szczególnych oraz 25 letniego okresu składkowego i nieskładkowego.

Regulacja § 2, statuująca ograniczenia dowodowe i obowiązująca w postępowaniu przed organem rentowym, nie ma zastosowania w postępowaniu odwoławczym przed sądem pracy i ubezpieczeń społecznych. W konsekwencji okoliczność i okresy zatrudnienia w szczególnych warunkach Sąd uprawniony jest ustalać także innymi środkami dowodowymi niż dowód z zaświadczenia zakładu pracy, w tym zeznaniami świadków (por. uchwała Sądu Najwyższego z 27 maja 1985 r. sygn. III UZP 5/85 – LEX 14635, uchwała Sądu Najwyższego z 10 marca 1984 r. III UZP 6/84 – LEX 14625).

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na okoliczność pracy wykonywanej
przez wnioskodawcę w szczególnych warunkach dopuścił dowód z zeznań świadków, przesłuchania skarżącego oraz z zachowanej dokumentacji osobowej ze spornego okresu.

Jak wynika ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w okresie od dnia 1 marca 1989 r. do dnia 15 marca 1994 r. większość obowiązków pracowniczych wnioskodawcy sprowadzała się do szlifowania czy też ostrzenia noży szlifierek wykorzystywanych na oddziale szlifierni zakładu. Niemniej jednak cześć obowiązków P. M. sprowadzała się także do demontażu noży ( głowic) ,a po wykonaniu ich ostrzenia do ich ponownego zamontowania i dokonania stosownych ustawień, co wynikało z warunków technicznych. Wnioskodawca pracował na hali produkcyjnej, w warunkach szkodliwych. Obowiązki wnioskodawcy sprowadzały się do wykonywania szlifowania i ostrzenia elementów maszyn. Na tych czynnościach polegała naprawa i konserwacja maszyn, które były używane w zakładzie.

Analiza treści wykazu A do powołanego rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983 roku wskazuje, że wymienione w punkcie 78 działu III prace polegające na szlifowaniu lub ostrzeniu wyrobów i narzędzi metalowych oraz polerowaniu mechaniczne są pracami w szczególnych warunkach.

Analiza treści wykazu A do powołanego rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983 roku wskazuje, że wymienione w punkcie 25 działu XIV prace polegające na bieżącej konserwacji agregatów i urządzeń oraz prace budowlano-montażowe i budowlano-remontowe na oddziałach będących w ruchu, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie są pracami w szczególnych warunkach.

Przyczyną nieuwzględnienia przez organ rentowy w/w okresu do stażu pracy
w warunkach szczególnych była okoliczność ,iż zakład pracy nie określił charakteru wykonywanych prac ściśle według brzmienia Działu III , pozycji 78 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. , wpisując jedynie prace ślusarza w narzędziowni , gdy tym czasem w dziale III , pozycji 78 w punkcie 7 wykazu A stanowiącego załącznik do zarządzenia Ministra Przemysłu i Handlu wymienione jest stanowisko ,, ślusarz – wyrównywacz tarcz szlifierskich”.

Podkreślić należy jednak, iż ustawodawca w obecnie obowiązujących przepisach celowo odszedł od szczegółowego określania stanowisk pracy, skupiając się na zakresach obowiązków, bowiem nazwy stanowisk pracy mogły być bardzo różne w zależności od zakładu pracy. Ponadto ustalano je często na długo przed wejściem w życie przepisów określających pracę w warunkach szczególnych. Z tej przyczyny Sąd ma nie tylko prawo, ale
i obowiązek ustalać rzeczywisty zakres obowiązków, bez względu na nazwę stanowiska.

Dla oceny, czy pracownik pracował w szczególnych warunkach, nie ma istotnego znaczenia nazwa zajmowanego przez niego stanowiska, tylko rodzaj powierzonej mu pracy. Praca w szczególnych warunkach to praca wykonywana stale (codziennie) i w pełnym wymiarze czasu pracy (przez 8 godzin dziennie, jeżeli pracownika obowiązuje taki wymiar czasu pracy) w warunkach pozwalających na uznanie jej za jeden z rodzajów pracy wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze. Przy ustalaniu okresów pracy w szczególnych warunkach, wymaganych do nabycia prawa do emerytury w niższym wieku emerytalnym, nie jest dopuszczalne zaliczanie innych równocześnie wykonywanych prac w ramach dobowej miary czasu pracy, które nie oddziaływały szkodliwie na organizm pracownika w stopniu powodującym wcześniejszą utratę zdolności do zatrudnienia i nie zostały wymienione w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia (wyrok Sądu Najwyższego z dnia z dnia 10 kwietnia 2014 r., II UK 395/13, Lex Nr 1455235).

Z zeznań świadków: J. M. oraz W. Ś. wynika, iż wnioskodawca stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę w oddziale szlifierni zakładu pracy ,a sprowadzała się ona głównie do szlifowania oraz ostrzenia noży szlifierek ,a także do czynności związanych z montażem czy też demontażem ostrzy. Co prawda wnioskodawca w spornym okresie otrzymywał angaże jedynie na stanowiska ślusarza , ale zeznający w sprawie świadkowie jak i wnioskodawca jednoznacznie określili na czym konkretnie polegała jego praca.

Wskazać należy, że istotnym warunkiem przyznania świadczenia z tytułu pracy wykonywanej w szczególnych warunkach jest stwierdzenie w ramach pełnego wymiaru czasu pracy oddziaływania szkodliwych warunków na organizm pracownika. R. legis instytucji przewidzianej w art. 32 ustawy z 1998 roku o emeryturach i rentach z FUS opiera się na założeniu, że praca wykonywana w szczególnych warunkach przyczynia się do szybszego obniżenia wydolności organizmu, stąd też osoba wykonująca taką pracę ma prawo do emerytury wcześniej niż inni ubezpieczeni. Jak wynika z powyższego chodzi zatem o charakter i warunki, w jakich dana praca jest wykonywana. W ocenie Sądu w przedmiotowej sprawie wykazano, że wnioskodawca wykonując obowiązki na oddziale szlifierni w spornym okresie faktycznie wykonywał pracę w szczególnych warunkach przyczyniających się do szybszego obniżenia wydolności jego organizmu. Podkreślenia wymaga, że praca w warunkach szczególnych ma być, zgodnie z cytowanym przepisem, wykonywana stale, czyli ma to być podstawowe, zasadnicze zajęcie pracownika.

Reasumując , w ocenie Sądu praca wykonywana przez wnioskodawcę w spornym okresie była pracą wykonywaną w warunkach szczególnych wymienioną w dziale XIV , pozycji 25 wykazu A do powołanego rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983 r. (bieżąca konserwacja agregatów i urządzeń oraz prace budowlano-montażowe i budowlano-remontowe na oddziałach będących w ruchu, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie). Nie ulega bowiem wątpliwości ,że na oddziale szlifierni zakładu pracy wykonywano czynności polegające na szlifowaniu ( tj. czynności wymienione w punkcie 78 działu III ww. rozporządzenia) , a praca wnioskodawcy sprowadzała się do utrzymania szlifierek w należytym stanie technicznym ,a co za tym idzie zapewnienia ciągłości pracy w zakładzie.

Po doliczeniu powyższego spornego okresu do stażu pracy wnioskodawcy wykonywanego w warunkach szczególnych ustalonego przez organ rentowy , uzasadnione jest stwierdzenie ,iż ubezpieczony legitymuje się zarówno ponad 15-letnim okresem pracy w szczególnych warunkach jak i ogólnym stażem pracy , ukończył wymagany wiek, nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnym, co uprawnia go do wcześniejszej ze względu na wiek emerytury.

Na mocy art. 129 ust. 1 ustawy świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu.

P. M. złożył wniosek o emeryturę w dniu 13 maja 2015 r. wiek 60 lat uzyskał w dniu 13 czerwca 2015 roku, a dodatkowe dokumenty pozwalające na skonkretyzowanie jego obowiązków pracowniczych złożył w dniu 8 lipca 2015 r. , a zatem prawo do emerytury należało wnioskodawcy przyznać od dnia 1 lipca 2015 r.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w punkcie 1 sentencji.

Na podstawie art. 98 k.p.c. Sąd zasądził od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddziału w Ł. na rzecz ubezpieczonego kwotę 180 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, ustalając kwotę kosztów w oparciu o treść §12 ust.2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jednolity Dz.U. 2013.461 ze zm.), mając na uwadze treść §2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 29 lipca 2015 roku zmieniającego rozporządzenie w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. z 2015 roku, poz.1079) oraz treść § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie ( Dz. U. z 2015 roku , poz.1800).

ZARZĄDZENIE

1.odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi organu rentowego wypożyczając akta rentowe zobowiązując do zwrotu w razie złożenia apelacji.

2.doręczyć pełnomocnikowi organu rentowego odpis protokołu rozprawy z dnia 31 maja 2016 r.