Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 stycznia 2015 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów

w składzie:

Przewodniczący: SSO Jolanta de Heij - Kaplińska

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Katarzyna Dawejnis

po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2015 roku w Warszawie na rozprawie

sprawy z odwołania G. B.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

z udziałem zainteresowanych: (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w G. oraz (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w K.

o zawarcie umowy o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej

na skutek odwołania od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 30 kwietnia 2009 roku Nr (...)

I.  oddala odwołanie,

II.  zasądza od G. B. na rzecz (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w G. kwotę 737,00 zł (siedemset trzydzieści siedem złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego w pierwszej i drugiej instancji;

III.  przejmuje na rzecz Skarbu Państwa kwotę 431,62 zł (czterysta trzydzieści jeden złotych sześćdziesiąt dwa grosze) tytułem wypłaconego wynagrodzenia przedstawicielowi Instytutu Politechniki (...).

SSO Jolanta de Heij - Kaplińska

Sygn. akt XVII AmE 168/11

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 30 kwietnia 2009 r. nr (...) na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (dalej: PE) oraz art. 104 § 1 k.p.a. w zw. z art. 30 ust. 1 PE, po rozpatrzeniu wniosku G. B. prowadzącego działalność gospodarczą (...) z siedzibą w P. o rozstrzygnięcie sporu z (...) S.A. z siedzibą w G. w sprawie odmowy zawarcia umowy o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej farmy wiatrowej (...) należącej do G. B., Prezes Urzędu Regulacji Energetyki orzekł, że na (...) S.A. z siedzibą w G. nie ciąży obowiązek zawarcia umowy o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej farmy wiatrowej (...).

( decyzja, k. 3-9).

Odwołanie od powyższej decyzji w dniu 21 maja 2009 r. (data stempla pocztowego) wywiódł przedsiębiorca G. B., zaskarżając decyzję w całości i wnosząc:

1.  o zmianę zaskarżonej decyzji w całości poprzez stwierdzenie, iż na (...) S.A. z siedzibą w G. ciąży obowiązek zawarcia umowy o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej farmy wiatrowej (...) oraz ustalenie treści umowy, jaką (...) S.A. z siedzibą w G. ma zawrzeć z G. B.,

względnie:

2.  o zmianę zaskarżonej decyzji w całości poprzez nakazanie (...) S.A. określenia zakresu koniecznej modernizacji sieci elektroenergetycznej, niezbędnych nakładów finansowych i terminów ich realizacji, potrzebnych do przyłączenia farmy wiatrowej (...) do sieci elektroenergetycznej,

lub:

3.  o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości,

a nadto:

4.  o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych oraz kwoty 17 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa.

5.  o zobowiązanie (...) S.A. oraz (...) S.A. do dostarczenia na rozprawę pełnej listy farm wiatrowych przyłączonych oraz planowanych do przyłączenia do pierwszego i drugiego autotransformatora w stacji 400/110 kV S. wraz ze wskazaniem ich mocy przyłączeniowej, terminów złożenia wniosków o określenie warunków przyłączenia, a także do podania informacji, czy farmy te spełniają warunki do przyłączenia, tzn., czy osoby, które wnioskowały o ich przyłączenie posiadają ważną ekspertyzę wpływu przyłączanych urządzeń, instalacji lub sieci na system elektroenergetyczny, tytuł prawny do korzystania z obiektu, w którym będą używane przyłączane urządzenia, instalacje lub sieci, plan zabudowy lub szkic sytuacyjny określający usytuowanie obiektu, w którym będą używane przyłączone urządzenia, instalacje lub sieci, względem istniejącej sieci oraz usytuowanie sąsiednich obiektów oraz wyciąg ze sprawozdania z badań jakości energii elektrycznej wytworzonej przez turbiny wiatrowe,

6.  o zobowiązanie (...) S.A. oraz (...) S.A. do dostarczenia na rozprawę mapy (planu sytuacyjnego) sporządzonej na dzień 27.07.2006 r., na której farma (...), została oznaczona jako farma wiatrowa planowana do przyłączenia do stacji S.,

7.  o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu sieci elektroenergetycznych na okoliczność tego, czy istnieją techniczne warunki przyłączenia farmy wiatrowej (...) do sieci elektroenergetycznej przedsiębiorstwa (...) S.A., a nadto czy istnieje możliwość dostosowania istniejącej sieci do wykonania tego podłączenia i uwzględnienia tych zmian w warunkach przyłączenia,

8.  o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu sieci elektroenergetycznych na okoliczność tego, czy istnieje możliwość zwiększenia mocy pierwszego i drugiego autotransformatora w stacji 400/110 kV S. powyżej 330 MVA, a także tego, czy istnieją techniczne, przestrzenne i ruchowe warunki do wybudowania trzeciego stanowiska autotransformatora w tej stacji lub obok niej,

9.  o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu sieci elektroenergetycznych na okoliczność tego, czy istnieje możliwość wybudowania przez powoda własnego transformatora i przyłączenia farmy wiatrowej (...) za jego pośrednictwem do sieci energetycznej z pominięciem stacji 400/110 kV S. 330 MVA,

10.  o dopuszczenie dowodu z dokumentu w postaci „Analizy możliwości przyłączenia GW do stacji NN 400/110 kV S. na pracę i parametry sieci Krajowego Systemu Elektroenergetycznego” Instytutu (...) w G. z czerwca 2006r. na okoliczność tego, że istnieje możliwość zwiększenia mocy pierwszego i drugiego autotransformatora w stacji 400/110 kV S. powyżej 330 MVA, a tym samym, że istnieją techniczne warunki przyłączenia farmy wiatrowej (...) do sieci elektroenergetycznej przedsiębiorstwa (...) S.A.,

11.  o dopuszczenie dowodu z zeznań świadka B. S. na okoliczność tego, że istnieją techniczne warunki przyłączenia farmy wiatrowej (...) do sieci elektroenergetycznej przedsiębiorstwa (...) S.A., a nadto że istnieje możliwość dostosowania istniejącej sieci do wykonania tego podłączenia i uwzględnienia tych zmian w warunkach przyłączenia oraz że istnieje możliwość zwiększenia mocy pierwszego i drugiego autotransformatora w stacji 400/110 kV S. powyżej 330 MVA, a także tego, że istnieją techniczne, przestrzenne i ruchowe warunki do wybudowania trzeciego stanowiska autotransformatora w tej stacji lub obok niej.

Zaskarżonej decyzji zarzucono:

1.  naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 7 ust. 1, 4 i 5 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. prawo energetyczne w zw. z § 8 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 4 maja 2007 r. w sprawie szczegółowych warunków funkcjonowania systemu elektroenergetycznego poprzez ich błędne zastosowanie i uznanie, że brak jest technicznych warunków przyłączenia farmy wiatrowej (...) do sieci elektroenergetycznej przedsiębiorstwa (...) S.A., pomimo możliwości dostosowania istniejącej sieci do wykonania tego podłączenia i uwzględnienia tych zmian w warunkach przyłączenia;

2.  naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 7 ust. 1, 4 i 5 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. prawo energetyczne w zw. z § 8 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 4 maja 2007 r. w sprawie szczegółowych warunków funkcjonowania systemu elektroenergetycznego poprzez ich błędne zastosowanie i zaniechanie nakazania przedsiębiorstwu (...) S.A. dokładnego określenia zakresu koniecznej modernizacji sieci elektroenergetycznej, niezbędnych nakładów finansowych i terminów ich realizacji, potrzebnych do przyłączenia farmy wiatrowej (...) do sieci elektroenergetycznej;

3.  naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 7 w zw. z art. 77 i art. 80 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego, mających istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez brak wszechstronnego rozważenia wszystkich istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności i ustalenie, że farma wiatrowa (...) nie zmieściła się w bilansie mocy planowanej do przyłączenia do pierwszego i drugiego autotransformatora w stacji S., których planowana moc została określona na 330 MVA, pomimo tego, że w toku postępowania nie zostało ustalone, jakie konkretnie farmy zostały przyłączone do pierwszego transformatora i czy farmy planowane do przyłączenia do drugiego autotransformatora spełniały warunki do przyłączenia, a nadto czy faktycznie wnioski o wydanie warunków ich przyłączenia zostały złożone wcześniej, aniżeli wniosek powoda;

4.  naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 7 w zw. z art. 77 i art. 80 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego, mających istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez brak wszechstronnego rozważenia wszystkich istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności i przyjęcie na podstawie ekspertyzy zleconej przez (...) S.A., że moc pierwszego i drugiego autotransformatora w stacji 400/110 kV S. nie może przekraczać 330 MVA;

5.  naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 7 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego, mających istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez pominięcie przy wydaniu zaskarżonej decyzji słusznego interesu powoda.

( odwołanie, k. 10-18).

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 3 lipca 2009 r. po dokonaniu ponownej analizy akt sprawy oraz zarzutów zawartych w odwołaniu, stwierdzając brak podstaw do zmiany zaskarżonej decyzji, Prezes URE wniósł o oddalenie odwołania.

( odpowiedź na odwołanie, k. 29-34).

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 9 lipca 2009 r. zainteresowana (...) S.A. wniosła o:

1.  oddalenie odwołania,

2.  zasądzenie od powoda na rzecz zainteresowanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych,

3.  dopuszczenie dowodu z zeznań świadka J. B., na okoliczności związane z możliwościami technicznymi przyłączenia powoda do sieci zainteresowanego, stanu sieci w tym przedmiocie na dzień złożenia wniosku o przyłączenie powoda, oraz możliwości rozbudowy pól w rozdzielni 110 kV po stronie zainteresowanego.

( odpowiedź na odwołanie, k. 38-46).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

G. B., prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...) z siedzibą w P., złożył w dniu 25 lipca 2006 r. wniosek o określenie warunków przyłączenia do sieci elektroenergetycznej Koncernu (...) S.A. Oddział w S. farmy wiatrowej (...). Energia wytwarzana przez ww. farmę wiatrową miała być transportowana do Krajowego Systemu Elektroenergetycznego siecią dystrybucyjną należącą do (...) S.A, obejmującą linie 110 kV i rozdzielnię 110 kV, znajdującą się w stacji S.. W stacji tej znajduje się również rozdzielnia 400 kV, do której doprowadzone są linie o tym samym napięciu, będąca własnością (...) S.A. oraz autotransformator łączący 2 rozdzielnie tj. 110 kV i 400 kV, dokonujący transformacji tej energii na energię o napięciu 400 kV, która to energia transportowana jest dalej liniami o napięciu 400 V. Rozdzielnia 400 kV, autotransformator oraz linie 400 kV są własnością (...) S.A. i stanowią elementy sieci przesyłowej.

(dowód: okoliczności bezsporne; wniosek z załącznikiem, k. 153-160 akt admin., opinia Politechniki (...) Instytut (...), k. 579, nagranie rozprawy 01:01:06, 01:33:55-01:38:23).

„Analiza możliwości przyłączenia GW do stacji NN 400/110 kV S. na pracę i parametry sieci KSE” wykonana przez Instytut (...) na zlecenie G. B. przewidywała możliwość przyłączenia farmy.

(dowód: Analiza możliwości przyłączenia GW do stacji NN 400/110 kV S. na pracę i parametry sieci KSE, wnioski k. 31-109 akt admin.).

W związku z powyższym wnioskiem Instytut (...) w G. ponownie wydał ekspertyzę pt.„Ekspertyza wpływu przyłączenia farmy wiatrowej (...) (49,5 MW) na pracę i parametry sieci rozdzielczej (...) S.A. Oddział w S. oraz Krajowego Systemu Elektroenergetycznego” Dnia 6 września 2006 r. do Koncernu (...) S.A. Oddział w S. wpłynęło „Uzupełnienie do ekspertyz wpływu na Krajowy System Elektroenergetyczny farm wiatrowych: P. o mocy 150 MW, (...) o mocy 49,5 MW”.

(dowód: Ekspertyza wpływu przyłączenia farmy wiatrowej (...) – wersja elektroniczna na CD-ROM, k. 212 akt admin.; Pismo przewodnie Instytutu (...) w G. w zw. z przesłaniem uzupełnienia do ekspertyz wpływu na Krajowy System Elektroenergetyczny wraz z prezentatą, k. 161 akt admin.).

Na podstawie złożonego wniosku i opracowanej ekspertyzy (...) S.A. przystąpił do opracowywania i uzgadniania warunków przyłączenia dla farmy wiatrowej (...). W dniu 28 lutego 2007 r. przesłał projekt warunków przyłączenia do (...) SA w celu uzgodnienia dla farm P., N.-B., Z.-Starkowo-Duninowo, (...) i P. o łącznej mocy 339,5 MW.

(dowód: pismo (...) SA z 17.09.2008 r., k. 126 akt admin., pismo (...) warunkami przyłączenia projekt, k. 245-250 akt admin.).

W piśmie datowanym 19 kwietnia 2007 r. skierowanym do Koncernu (...) S.A. – Oddział w S., (...) S.A. odmówił uzgodnienia warunków przyłączenia dla wszystkich farm wskazując, że potrzebny jest drugi transformator w stacji S., ale nie o mocy zaproponowanej 500 MVA (bo to jednostka nietypowa w polskim systemie elektroenergetycznym), tylko zaplanowanej 330 MVA, ponadto w związku instalacją drugiego transformatora jest konieczność rozbudowy rozdzielni 400 kV. W tym samym piśmie (...) SA wystąpił z propozycją spotkania w celu omówienia warunków przyłączenia farm, które nie otrzymały uzgodnienia.

(dowód: pismo (...) S.A. z 19.04.2007, k. 130- 132 akt admin.).

17 lipca 2007 r. (...) S.A. poinformowała G. B., że projekt warunków przyłączenia nie został uzgodniony przez (...) S.A., albowiem jest konieczność rozbudowy sieci w zakresie pola 400 kV, stanowiska drugiego autotransformatora i pola 100 kV na terenie stacji S.. (...) S.A. musi mieć opracowaną ekspertyzę wpływu przyłączenia drugiego autotransformatora na KSE i ta ekspertyza warunkuje uzgodnienie przez (...) S.A. warunków przyłączenia.

(dowód: pismo z dnia 17.07.2007 r., TR3/L.dz.6558 2007, k. 14 akt admin.).

„Ekspertyza wpływu przyłączenia nowych autotransformatorów 400/110 kV w stacjach S. oraz D. na Krajowy System Elektroenergetyczny” została opracowana i stała sie podstawą do określenia przez (...) S.A. mocy drugiego autotransformatora w stacji S. (pkt 7.1 ekspertyzy).

(dowód: płyta CD opisana „załącznik do pisma (...) FW P. II”, k. 212 akt admin.).

Na spotkaniu 24 kwietnia 2008 r. (...) S.A. poinformował, że zakłada się instalację autotransformatora o mocy 330 MVA, a (...) S.A. przekaże do (...) S.A. informacje dotyczące farm wiatrowych przewidywanych do przyłączenia do rozdzielni 110 kV w związku z instalacja nowego autotransformatora.

(dowód: notatka ze spotkania z 24.04.2008 r. z lista obecności, k. 133-134 i 164 akt admin.)

Podczas kolejnego spotkania 7 maja 2008 r. dotyczącego zasad postępowania przy określaniu warunków przyłączenia dla farm wiatrowych planowanych do przyłączenia do rozdzielni po zainstalowaniu drugiego autotransformatora, którego moc miała wynosić 330 MVA, ustalono, że (...) S.A. zredaguje listę farm wiatrowych dopasowując sumaryczną moc farm do mocy drugiego autotransformatora według kolejności złożenia przez inwestorów farm wiatrowych kompletnych wniosków o określenie warunków przyłączenia. Do tych farm, które nie zostaną przyłączone z uwagi na zbyt małą moc drugiego autotransformatora (...) S.A. miała wysłać pisma wyjaśniające i informujące o planowanej budowie nowej rozdzielni i konieczności wycofania wniosków o przyłączenia.

(dowód: notatka ze spotkania z dnia 7.05.2008 r., k. 129 akt admin.).

2 czerwca 2008 r. (...) S.A. poinformowała G. B., że (...) S.A. na podstawie opracowanej ekspertyzy określił moc drugiego autotransformatora na 330 MVA i przyjmując kolejność złożonych kompletnych wniosków farm wiatrowych do przyłączenia, (...) o mocy 49,5 MW nie znalazła sie w bilansie mocy stacji S.. (...) S.A. zwróciła się o wycofanie złożonego wniosku o określenie warunków przyłączenia zaznaczając, że (...) S.A. planuje budowę nowej rozdzielni 110 kV i daje to możliwość złożenia wniosku bezpośrednio do (...) S.A.

(dowód: pismo z 2.06.2008 r TR3/L.dz. 4202 2008, k. 16 akt admin.).

W odpowiedzi G. B. zwrócił się o wydanie warunków przyłączenia dla farmy wiatrowej (...) o mocy 49,5 MW. Na co (...) S.A. na podstawie art. 7 PE odmówiła zawarcia umowy o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej z powodu braku technicznych warunków przyłączenia. Farma wiatrowa (...) nie mieści sie w bilansie mocy stacji S. nawet po jej rozbudowie o drugi autotransformator. Jednocześnie wskazując, że odmowa nie zamyka możliwości ubiegania się o przyłączenie do (...) S.A., który planuje budowę nowej rozdzielni 110 kV w stacji 400/110 kV S..

(dowód: pismo z 16.06.2008 , k. 17 akt admin., pismo z 22.07.2008 TR3/L.dz. 5490/2008, k. 18 akt admin.)

Pismem datowanym 22 lipca 2008 r. (...) S.A. zawiadomiła Urząd Regulacji Energetyki o odmowie zawarcia umowy o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej m.in. farmy wiatrowej (...), ze względu na brak technicznych warunków przyłączenia.

(dowód: pismo z 22.07.2008 r. (...)., k. 1-2 akt admin.).

Wnioskiem z dnia 29 lipca 2008 r., na podstawie art. 8 ust. 1 PE G. B., prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...) z siedzibą w P., wystąpił do Urzędu Regulacji Energetyki o wydanie decyzji w sprawie warunków przyłączenia Farmy Wiatrowej 49,5MW do sieci elektroenergetycznej (...) S.A.

(dowód: wniosek z załącznikami, k. 12-18 akt admin.).

Pismami z dnia 1 września 2008 r. Prezes URE zawiadomił przedsiębiorcę G. B. oraz przedsiębiorstwo (...) S.A. o wszczęciu postępowania administracyjnego w przedmiocie rozstrzygnięcia sporu dotyczącego odmowy zawarcia umowy przyłączenia do sieci elektroenergetycznej farmy wiatrowej (...), wzywając jednoczenie strony do udzielenia wszelkich informacji i przedłożenia dokumentów dotyczących przedmiotowej sprawy.

(dowód: zawiadomienie, k. 24-28 akt admin.).

Pismami datowanymi na dzień 10 października 2008 r. oraz 23 grudnia 2008 r. Prezes URE wystąpił do (...) S.A. o przedstawienie stanowiska co możliwości przyłączenia farmy wiatrowej (...) do sieci elektroenergetycznej. Przedsiębiorstwo przedstawiło swoje stanowisko w pismach z dnia 21 października 2008 r. i 5 stycznia 2009 r. W pierwszym z nich OSP wskazał, że nie przewiduje zainstalowania w stacji S. transformatora o mocy 500 MVA. Do czasu ustalenia zasad i warunków instalacji transformatorów o mocy powyżej 400 MVA co wiąże się z opracowaniem nowych standardów i specyfikacji technicznych (...) SA przewiduje instalowanie transformatorów zgodnie z obowiązującymi standardami. Jednocześnie w planie rozwoju na lata 2008-2010 spółka zaplanowała budowę nowej rozdzielni 110 kV, co miało poprawić warunki techniczne przyłączania nowych farm wiatrowych.

(dowód: pismo (...), k. 173-174 akt admin.; pismo (...), k. 213-215 akt admin.; pismo (...), k. 179-181 akt admin.; pismo (...), k. 217-218 akt adm.).

W dniu 17 listopada 2008 r. w siedzibie (...) Oddziału Terenowego URE w S. odbyło się spotkanie z udziałem stron, którego przedmiotem było ustalenie warunków przyłączenia do sieci elektroenergetycznej farmy wiatrowej (...).

(dowód: notatka służbowa z załącznikiem, k. 193-195 akt adm.).

Na pytanie Prezesa URE, (...) S.A. przedstawiła listę farm wiatrowych oczekujących na przyłączenie po zainstalowaniu dodatkowego autotransformatora według kryterium daty złożenia kompletnego wniosku o przyłączenie do sieci. Na przedmiotowej liście znalazły się:

- farma wiatrowa M. o mocy 100 MW (data złożenia kompletnego wniosku - 8 maja 2002 r.),

- farma wiatrowa Z., S., D. o mocy 40 MW (data złożenia kompletnego wniosku - 3 marca 2005 r.),

- farma wiatrowa P. o mocy 50 MW (data złożenia kompletnego wniosku - 12 marca 2005 r.),

- farma wiatrowa N. o mocy 50 MW (data złożenia kompletnego wniosku - 20 kwietnia 2005 r.)

oraz farma P. o mocy 150 MW ograniczonej do 90 MW (data złożenia kompletnego wniosku - 28 czerwca 2006 r.).

Wobec tego, że moc pierwszego autotransformatora została już wykorzystana, co ustalono na podstawie ekspertyzy opracowanej dla farmy M., (...) S.A. warunkowo wyraził zgodę na przyłączenie do pierwszego autotransformatora farmy wiatrowej M. z mocą ograniczoną do 48 MW do chwili instalacji drugiego autotransformatora.

(dowód: pismo z 24.11.2008 (...), k. 202-203 akt admin. i zestawienie farm wiatrowych, k. 204 akt admin., pismo z 5.12.2008 (...), k. 209-212 akt admin.).

Pismem z dnia 9 marca 2009 r. zawiadomiono strony o zakończeniu postępowania dowodowego oraz o możliwości wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań.

(dowód: zawiadomienie, k. 254-255 akt adm.).

W dniu 30 kwietnia 2009r. Prezes URE wydał decyzję, która została zaskarżona w niniejszym postępowaniu.

Na skutek odwołania wniesionego od powyższej decyzji przez przedsiębiorcę G. B., wyrokiem z dnia 4 sierpnia 2010 r. Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów oddalił odwołanie.

(dowód: wyrok o sygn. akt XVII AmE 106/09, k. 146).

Apelacja G. B. od ww. wyroku została uwzględniona przez Sąd Apelacyjny w Warszawie, który wyrokiem z dnia 21 września 2011 r. uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Warszawie – SOKiK, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania apelacyjnego.

(dowód: wyrok o sygn. akt VI ACa 72/11, k. 224).

Sąd postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 13 stycznia 2015 r. rozstrzygnął w zakresie wniosków dowodowych z dokumentów dołączonych do pism procesowych oddalając te, które były złożone z naruszeniem art. 479 ^{( 12)} k.p.c. i nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Nie zostały uwzględnione również wnioski zmierzające do aktualizacji stanu faktycznego uwzględniającego wymogi prawa energetycznego obowiązujące po dacie wydania decyzji. Wreszcie Sąd nie uwzględnił wniosku o powołanie dodatkowej opinii innego biegłego sądowego, bowiem opinia Politechniki (...) Instytutu (...) jest wykonana w sposób profesjonalny, udziela odpowiedzi na zadane pytania i klarownie przedstawia tło zagadnień energetycznych. Fakt, że jej wnioski nie są po myśli odwołującego nie oznacza, że zachodzi konieczność poszukiwania innych biegłych. Nie było też podstaw do wyłączenia sporządzającego opinię Politechniki (...) Instytutu (...), bowiem nie zostały wskazane żadne konkretne przykłady relacji z zainteresowanym o charakterze zawodowym. Sporządzający opinie wskazał, że uczestniczy w spotkaniach z (...) S.A. dotyczących planowania pracy systemu elektroenergetycznego, rynku energii elektrycznej, szkoleniach i są to związki nieformalne wykluczające zawodowe. Nie uczestniczył w pracach dotyczących stacji S. (nagranie 00:42:29 do 00:44:18). Nieuniknione jest, że pracownik naukowy zajmujący się problematyką energii styka się operatorem sieci przesyłowej.

Po ponownym rozpoznaniu sprawy, Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Do rozpoznania niniejszej sprawy mają zastosowanie przepisy ustawy kodeksu postępowania cywilnego w brzmieniu obowiązującym przed zmianą dokonaną ustawą z dnia 16 września 2011 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 233, poz. 1381). Ustawa zmieniająca weszła w życie 3 maja 2012 r. uchylając przepisy postępowania odrębnego w sprawach gospodarczych. Jednak zgodnie z art. 9 ust. 1 tej ustawy, ma ona zastosowanie do postępowań wszczętych po dniu jej wejścia w życie, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w jego ust. 2-7. Wyjątek z ust. 7 dotyczy niniejszej sprawy, mianowicie „ w sprawach z zakresu ochrony konkurencji, regulacji energetyki, regulacji telekomunikacji i poczty oraz regulacji transportu kolejowego przepisy art. 479 ¹-479 ², art. 479 ⁴, art. 479 ⁶ i art. 479 ^6a, art. 479 ⁸, art. 479 ⁹-479 ^14b, art. 479 ¹⁶-479 ^19a oraz art. 479 ²² ustawy, o której mowa w art. 1, stosuje się nadal, jeżeli decyzja prezesa właściwego urzędu wydana została przed dniem wejścia w życie ustawy”. Decyzja Prezesa URE została wydana 30 kwietnia 2009 r. co oznacza, że mają zastosowanie przepisy postępowania odrębnego w sprawach gospodarczych, w tym zasady zgłaszania twierdzeń i dowodów z art. 479 ¹² i art. 479 ¹⁴ k.p.c.

Właściwym z kolei prawem materialnym stanowiącym postawę oceny zdarzeń prawnych jest art. 7 PE w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 12 stycznia 2007 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne, ustawy – Prawo ochrony środowiska oraz ustawy o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 21, poz. 124), które to przepisy obowiązywały od 24 lutego 2007 r. Nie ma zastosowania w niniejszej sprawie brzmienie art. 7 PE nadane ustawą z dnia 8 stycznia 2010 r. o zmianie ustawy - Prawo energetyczne oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 21, poz. 104) obowiązujące od 11 marca 2010 r.

Ustawa z 8 stycznia 2010 r. w przepisach przejściowych w art. 20 ustanawiała zasadę działania nowej ustawy do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem jej wejścia w życie. Linię wytyczającą granicę czasową między stosowaniem ustawy dotychczasowej a zastosowaniem ustawy nowej wyznacza chwila „zakończenia sprawy”. Określenie momentu zakończenia sprawy o przyłączenie a contrario udzieli odpowiedzi, kiedy sprawa jest niezakończona. Sprawa jest zakończona, gdy stronie nie przysługuje środek zaskarżenia albo mimo dopuszczalności środka strona z niego nie korzysta. Podobną myśl wyraził Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 24 listopada 2010 r. VI ACa 428/10 (LEX nr 898329) stwierdzając, że powyższy przepis nie precyzuje kategorii spraw wszczętych i niezakończonych, w szczególności nie ogranicza ich do spraw prowadzonych w postępowaniu administracyjnych, przyjmować zatem należy, iż chodzi o wszystkie sprawy, a więc też prowadzone (kontynuowane) w postępowaniu sądowym - przed sądem powszechnym. Ustawa zmieniająca nie wprowadziła typowej dla innych dziedzin prawa procesowego rozwiązania „zakończenie postępowania w danej instancji”, gdzie pojęcie „zakończenie postępowania w (danej) instancji" oznacza wydanie orzeczenia kończącego postępowanie sprawie w danej instancji, a więc wydanie wyroku (postanowienia co do istoty sprawy w postępowaniu nieprocesowym) lub innego orzeczenia trwale zamykającego drogę do wydania wyroku (np. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 24 stycznia 2007 r. III CZP 124/06 OSNC 2007/6/91 i cytowane tam orzecznictwo). W tym samym kierunku idą rozwiązania w innych dziedzinach prawa procesowego, w których przez zakończenie postępowania w danej instancji rozumie się wydanie orzeczenia (rozstrzygnięcia) co do istoty sprawy albo załatwienie sprawy w inny sposób kończący postępowanie (por. np. art. 104 k.p.a., art. 157 k.p.k., art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 1 grudnia 1961 r. o izbach morskich, Dz. U. Nr 58, poz. 320 ze zm., art. 207 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, jedn. tekst: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, albo art. 223 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Sprawa nie zastała zakończona przed dniem 11 marca 2010 r. gdyż toczyło się postępowanie przed sądem pierwszej instancji. Tym samym oznacza to, że ma do niej zastosowanie art. 20 ustawy z 8 stycznia 2010 r. Z kolei w art. 7 przepisów przejściowych ustawy z 8 stycznia 2010 r. uregulowana została sytuacja podmiotów, które złożyły wniosek o określenie warunków przyłączenia przed dniem wejścia w życie ustawy. Jeżeli podmiot, o którym mowa w art. 7 ust. 8a ustawy zmienianej w art. 1 (tj. podmiot ubiegający się o przyłączenie źródła do sieci elektroenergetycznej o napięciu znamionowym wyższym niż 1 kV), przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy złożył wniosek o określenie warunków przyłączenia, otrzymał warunki przyłączenia, których ważność upływa nie wcześniej niż z upływem 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, ale nie zawarł umowy o przyłączenie do sieci, wnosi zaliczkę w terminie 60 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Z kolei jeżeli podmiot, o którym mowa w art. 7 ust. 8a ustawy zmienianej w art. 1, przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy złożył wniosek o określenie warunków przyłączenia i nie zostały mu wydane warunki przyłączenia do sieci, wnosi zaliczkę oraz dostarcza, w terminie 180 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, właściwemu przedsiębiorstwu energetycznemu dokument, o którym mowa w art. 7 ust. 8d ustawy zmienianej w art. 1 wskazujący na możliwość lokalizacji inwestycji, której dotyczy wniosek o określenie warunków przyłączenia.

W świetle art. 7 przepisów przejściowych ustawy z 8 stycznia 2010 r. powstanie obowiązku zapłaty zaliczki i uaktualnienia dokumentów jest oceniane na datę wejścia w życie tej ustawy. G. B. przed dniem wejścia w życie ustawy z 8 stycznia 2010 r. złożył wniosek o określenie warunków przyłączenia i otrzymał odmowę zawarcia umowy o przyłączenie do sieci energetycznej. Nie podlegał więc obowiązkowi dostosowania wniosku do nowych zasad w ciągu 180 dni od dnia wejścia w życie ustawy zmieniającej, czyli do 7 września 2010 roku bowiem jego wniosek o wydanie warunków przyłączenia do sieci został rozpoznany odmownie. „Nie zostały wydane warunki przyłączenia do sieci” należy odnosić do przypadku braku rozpoznania wniosku a nie rozpoznania wniosku w sposób odmowny. Taką interpretację nadaje treść art. 7 ust. 3 pkt 2 ustawy z 8 stycznia 2010. Odmowa zawarcia umowy o przyłączenie z powodu braku technicznych nie wymaga zatem według przepisów przejściowych dostosowania wniosku do warunków wprowadzonych ust. 8a-8l art. 7 PE. Niezmienione zostało brzmienie art. 7 ust. 1 PE, który jest podstawą oceny odmowy zawarcia umowy o przyłączenie do sieci.

Zgodnie z przepisem art. 8 ust. 1 PE w sprawach spornych dotyczących odmowy zawarcia umowy o przyłączenie do sieci rozstrzyga Prezes Urzędu Regulacji Energetyki na wniosek strony. W niniejszym przypadku wniosek w tym trybie złożył G. B. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...) z siedzibą w P. zwracając się o wydanie decyzji w sprawie warunków przyłączenia farmy wiatrowej (...) o mocy 49,5 MW do sieci elektroenergetycznej (...) S.A., wskazując iż przedsiębiorstwo energetyczne odmówiło zawarcia umowy o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej ze względu na brak warunków technicznych przyłączenia. W tym miejscu nadmienić trzeba, iż w sprawie bezspornym jest, że powód występując do (...) S.A. o określenie warunków przyłączenia przedstawił wymagane dokumenty. Powód został zaliczony do II grupy przyłączeniowej. W takim wypadku stosownie do § 8 ust. 3 rozporządzenia Ministra Gospodarki w sprawie szczegółowych warunków funkcjonowania systemu elektroenergetycznego (Dz.U. z 2007, Nr 93, poz. 623) projekt warunków przyłączenia wymaga uzgodnienia z operatorem sieci przesyłowej. Istotnym jest w tym względzie, iż brak zgody ze strony operatora sieci przesyłowej na warunki przyłączenia powoduje, że przedsiębiorstwo energetyczne będące właścicielem sieci dystrybucyjnej nie może wydać takich warunków ubiegającemu się o przyłączenie, ani zawrzeć z nim umowy przyłączeniowej, gdyż nie byłoby w stanie ich spełnić. Tymczasem w niniejszym przypadku (...) S.A. odmówił uzgodnienia warunków przyłączenia dla farmy wiatrowej (...).

Farma wiatrowa (...) o mocy 49,5 MW miała być przyłączona do stacji 400/110 S.. Tymczasem, początkowo w przedmiotowej stacji zainstalowany był jeden autotransformator o mocy 330 MVA. Moc tego autotransformatora była jednak wykorzystana. W tym miejscu dodania wymaga, że planowano wprawdzie dodatkowo podłączenie farmy wiatrowej M. do pierwszego autotransformatora o mocy 330 MVA, jednakże tylko warunkowo z mocą ograniczoną do 48 MW i to do chwili instalacji drugiego autotransformatora, do którego farma wiatrowa M. miała zostać przyłączona jako pierwsza. Ustalenia takie wynikają z opinii Politechniki (...) Instytutu (...) (k. 579 – 617). Jak wynika z akt sprawy w związku z dużą liczbą podmiotów ubiegających się o przyłączenie w danym rejonie celem umożliwienia przyłączenia podjęto działania, aby wybudować drugi autotransformator w stacji S.. Przy czym (...) S.A. określił moc drugiego autotransformatora na 330 MVA. Sąd zważył, że moc ta określona została zgodnie ze standardowymi parametrami stosowanymi w Krajowym Systemie Elektroenergetycznym. W KSE instalowano bowiem transformatory bądź autotransformatory o następujących standardowych parametrach:

- 220/110 kV – 160 MVA,

- 400/110 kV – 250 lub 330 MVA,

- 400/220 kV – 330 lub 550 MVA.

Co prawda (...) S.A. prowadził prace mające na celu ustalenie nowych parametrów standardowych dla tego typu jednostek, rozpatrywał również warunki instalacji transformatorów o większej mocy, powyżej 400 MVA, jednakże do czasu ustalenia zasad i warunków ich instalacji, co wiązało się z opracowaniem nowych standardów i specyfikacji technicznych, jak również wyposażeniem pól transformatorowych w aparaturę pierwotną i wtórną (...) S.A. racjonalnie przewidział zainstalowanie transformatorów zgodnie z obowiązującymi standardami. Farma wiatrowa (...) nie zmieściła się jednak w bilansie mocy tegoż autotransformatora. (...) S.A. sporządziła listę farm oczekujących na przyłączenie według kolejności złożenia kompletnego wniosku. Moc drugiego transformatora „rozdysponowano” pomiędzy farmy, które złożyły wnioski o przyłączenie przed powodem- farmę wiatrową M. o mocy 100 MW (data złożenia kompletnego wniosku to 08 maja 2002r.), farmę wiatrową Z., S., D. o mocy 40 MW (data złożenia kompletnego wniosku to 03 marca 2005r.), farmę wiatrową P. o mocy 50 MW (data złożenia kompletnego wniosku to 12 marca 2005r.), farmę wiatrową N. o mocy 50 MW (data złożenia kompletnego wniosku to 20 kwietnia 2005r.) i farmę P. o mocy 150 MW ograniczonej do 90 MW (data złożenia kompletnego wniosku to 28 czerwca 2006r.). Wobec tego suma mocy generacji wiatrowej przewidzianej do przyłączenia do sieci za pośrednictwem drugiego autotransformatora wynosiła 330 MVA i wyczerpywała całą jego moc. Sąd zważył, że ze zgromadzonych dowodów wynika również, iż w stacji S. brak jest warunków przestrzennych i ruchowych, które umożliwiłyby wybudowanie trzeciego stanowiska autotransformatora (opinia Politechniki (...) Instytutu (...)). Fakt ten wskazuje na aktualną i niezależną od (...) S.A. niemożność stworzenia warunków dla przyłączenia do sieci nie tylko farmy powoda, ale także innych farm, które nie zmieściły się w bilansie mocy drugiego autotransformatora.

W pierwszej kolejności odwołujący się wskazał, że błędne było przyjęcie przez Prezesa URE, iż w niniejszej sprawie brak jest technicznych warunków przyłączenia farmy wiatrowej (...) do sieci elektroenergetycznej (...) S.A. Zdaniem przedsiębiorcy, Prezes URE bezkrytycznie przyjął uzasadnienie przedsiębiorstwa energetycznego, które oparło się na analizie sporządzonej na zlecenie (...) S.A., iż aktualny stan sieci i planowane inwestycje nie pozwalają na podłączenie wnioskowanej farmy. W opinii strony odwołującej się, Prezes URE niezasadnie przyjął, że farma wiatrowa (...) nie zmieściła się w bilansie mocy planowanej do przyłączenia drugiego transformatora w stacji S., którego planowana moc została określona na 330 MVA, ponieważ faktyczna łączna moc farm wiatrowych: Z., S., D., P., N.-B. i P., wynosiła 230 MVA i pozwalała na przyłączenie kolejnych farm, w tym farmy (...). Odwołujący się przedsiębiorca zarzucił również organowi, iż ten bezkrytycznie przyjął - na podstawie ekspertyzy przygotowanej na zlecenie (...) S.A. – że obecna i planowana moc autotransformatorów w stacji S. nie może przekroczyć 330 MVA. W ocenie strony, istnieje możliwość zwiększenia mocy pierwszego i drugiego autotransformatora w stacji 400/110 kV S. aż do 500 MVA. Według strony odwołującej, organ nie ustalił jaka była faktyczna ilość i kolejność składania wniosków o przyłączenie i czy rzeczywiście wniosek przedsiębiorcy został złożony najpóźniej.

Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 7 ust. 1, ust. 4 i ust. 5 PE należy stwierdzić, że przepis ten nakłada na przedsiębiorstwa energetyczne publicznoprawny obowiązek zawierania umów. Obowiązek ten nie jest bezwzględny. Aktualizuje się tylko w ściśle określonych okolicznościach, wymienionych w tym przepisie. Stosownie do treści art. 7 ust. 1 PE przedsiębiorstwo energetyczne ma obowiązek zawarcia takiej umowy, tylko jeżeli łącznie spełnione są dwie przesłanki wymienione w tym przepisie

1) istnieją techniczne warunki przyłączenia oraz

2) przyłączenie jest ekonomicznie uzasadnione.

Istnienie tych warunków weryfikowane jest co do zasady przez przedsiębiorstwo sieciowe wówczas, gdy podmiot zainteresowany przyłączeniem do sieci wystąpi ze stosownym wnioskiem. Złożenie takiego wniosku rodzi po stronie przedsiębiorstwa sieciowego obowiązek przeprowadzenia oceny, czy przyłączenie danego podmiotu jest możliwe z technicznego punktu widzenia (to jest czy przedsiębiorstwo sieciowe może dostarczać lub przyjmować do sieci wnioskowaną ilość energii elektrycznej) oraz czy będzie ekonomicznie uzasadnione. Jeżeli w przekonaniu przedsiębiorstwa energetycznego brak warunków technicznych lub ekonomicznych, wówczas odmawia ono zawarcia umowy o przyłączenie do sieci i informuje o tym Prezesa URE. Odmowa zawarcia umowy o przyłączenie, gdy warunki te nie są spełnione, nie upoważnia również Prezesa URE do wydania decyzji zastępującej umowę o przyłączenie do sieci, chyba że w postępowaniu przez Prezesem Urzędu zostanie wykazane, że warunki techniczne i ekonomiczne istniały (por. wyrok SN z dnia 11 kwietnia 2012 r. III SK 33/11, OSNP 2013/9-10/120).

Czym innym są zaś warunki przyłączenia wydawane przez przedsiębiorstwo energetyczne po rozpatrzeniu wniosku podmiotu ubiegającego się o przyłączenie. Warunki te określają aspekty techniczne przyłączenia stosownie do okoliczności konkretnego przypadku, przy czym ze względu na bezpieczeństwo sieci i niezawodność dostaw prawo do ich kształtowania należy do przedsiębiorstwa energetycznego. W sensie cywilnoprawnym warunki przyłączenia nie rodzą zobowiązań, ani nie kreują obowiązku zawarcia umowy o przyłączenie, lecz jedynie potwierdzają gotowość przedsiębiorcy sieciowego do jej zawarcia na podanych warunkach w okresie ich ważności. Dopiero w nowelizacji z dnia 8 stycznia 2010 r. wskazano, że w okresie ważności warunki przyłączenia stanowią warunkowe zobowiązanie przedsiębiorstwa energetycznego do zawarcia umowy o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej. Szczegółowo kwestie wydawania warunków technicznych przyłączenia oraz wymagań technicznych stawianych urządzeniom, sieciom i instalacjom podmiotów ubiegających się o przyłączenie uregulowane jest w tzw. rozporządzeniu systemowym.

Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 4 maja 2007 r. w sprawie szczegółowych warunków funkcjonowania systemu elektroenergetycznego wydane na podstawie art. 9 ust. 3 PE określa w § 4, iż przyłączenie do sieci następuje na podstawie umowy o przyłączenie do sieci, o której mowa w art. 7 ust. 1 PE i po spełnieniu warunków przyłączenia do sieci, zwanych dalej „warunkami przyłączenia”. To co określają warunki przyłączenia wskazuje §8 rozporządzenia i są to kwestie techniczne, m.in. zakres niezbędnych zmian w sieci związanych z przyłączeniem. Rozporządzenie podkreśla zaś, że dla zawarcia umowy o przyłączenie do sieci ważna jest ocena art. 7 ust. 1 PE „jeżeli istnieją techniczne i ekonomiczne warunki przyłączenia do sieci i dostarczania tych paliw lub energii, a żądający zawarcia umowy spełnia warunki przyłączenia do sieci i odbioru”. Zarówno art. 7 ust. 1 PE jak i §4 rozporządzenia wymagają najpierw ustalenia (i) istnienia warunków technicznych i ekonomicznych przyłączenia do sieci i dostarczania paliw lub energii, następnie (ii) spełnienia przez podmiot żądający zawarcia umowy warunków przyłączenia do sieci i odbioru.

Odwołujący G. B. we wniosku do Prezesa URE opartym na art. 8 ust. 1 PE wnosił o wydanie decyzji w sprawie warunków przyłączenia podobnie w odwołaniu akcentował brak wydania warunków przyłączenia. Decyzja Prezesa URE opiera się na braku technicznych warunków przyłączenia a nie nieistnieniu warunków przyłączenia. Może bowiem być tak, że przedsiębiorstwo wyda warunki przyłączenia z projektem umowy, ale nie zawrze umowy o przyłączenie. Drugi przypadek mający miejsce w niniejszej sprawie to taki, że przedsiębiorstwo nie wydaje warunków przyłączenia, bo wie, że nie może zawrzeć umowy o przyłączenie. Farmę wiatrową (...) planowano przyłączyć do stacji 400/110 kV S., operatora sieci dystrybucyjnej. Dla takiego przyłączenia potrzebne jest uzgodnienie z operatorem sieci przesyłowej. Operator sieci przesyłowej odmówił uzgodnienia warunków technicznych przyłączenia wskazując na konieczność rozbudowy rozdzielni 400 kV w ww. stacji i budowy drugiego autotransformatora o mocy 330 MVA.

Stosownie do treści art. 7 ust. 5 PE przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją paliw gazowych lub energii jest obowiązane zapewnić realizację i finansowanie budowy rozbudowy sieci, w tym na potrzeby przyłączania podmiotów ubiegających się o przyłączenie, na warunkach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 9 ust. 1-4, 7 i 8 i art. 46. Przepis art. 7 ust. 6 ww. ustawy przewiduje zaś, iż budowę i rozbudowę odcinków sieci służących do przyłączenia instalacji należących do podmiotów ubiegających się o przyłączenie do sieci zapewnia operator sytemu dystrybucyjnego. Art. 9c ust. 3 pkt 3 PE przewiduje, iż operator w zakresie eksploatowanego sytemu dystrybucyjnego, stosując obiektywne przejrzyste zasady zapewniające równe traktowanie użytkowników tego systemu jest odpowiedzialny między innymi za zapewnienie rozbudowy sieci dystrybucyjnej. Z kolei art. 9c ust. 3 pkt 11 przewiduje obowiązek planowania i rozwoju sieci dystrybucyjnej związany między innymi z rozwojem mocy wytwórczych przyłączanych sieci dystrybucyjnych.

Obowiązek rozbudowy sieci nie ma charakteru bezwzględnego - jak podkreślił Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 11 kwietnia 2012 r.- i aktualizuje się na określonych w tym przepisie warunkach. Mianowicie, obowiązek ten spoczywa na przedsiębiorstwie energetycznym tylko i wyłącznie w zakresie wynikającym z przepisów wykonawczych, wydanych na podstawie art. 9 oraz 46 PE oraz w zakresie wynikającym z założeń lub planów, o których mowa w art. 19 i 20 PE.

W ocenie Sądu nie można wymagać, aby dla przyłączenia farmy wiatrowej dystrybutor miał obowiązek rozbudowy sieci umożliwiającej przyłączenie. Rozbudowa sieci jest obowiązkiem ale planowym, opartym na odpowiednich zamysłach inwestycyjnych. Jeżeli ten publicznoprawny obowiązek rozbudowy jest realizowany i sieć istnieje w zasięgu podmiotu przyłączanego wówczas przedsiębiorstwo co do zasady nie może odmówić przyłączenia, bo koszty przyłączenia zrównoważą ekonomiczne zyski. Jeżeli jednak sieć nie istnieje w zasięgu podmiotu przyłączanego, nie ma takiej rozbudowy w planach albo jest w dalekiej przyszłości, wówczas nie można wymagać inwestycji nakierowanych na realizację prywatnoprawnego interesu podłączanego podmiotu bez zbadania interesów przedsiębiorstwa energetycznego. Brak było również zdaniem Sądu podstaw do przyjęcia, iż Prezes URE winien nakazać zainteresowanemu (...) S.A. dokładnie określić zakres koniecznej modernizacji sieci elektroenergetycznej, terminów ich realizacji, niezbędnych nakładów finansowych potrzebnych do przyłączenia farmy wiatrowej (...) do sieci elektroenergetycznej. Zainteresowani podkreślali, że istnieje możliwość złożenia wniosków o określenie warunków przyłączenia do (...) S.A., który planuje budowę nowej wydzielonej rozdzielni 110 kV przy stacji 400/110 S. dla przyłączania kolejnych farm wiatrowych. Ze stanowiska (...) S.A. wynika bowiem, iż mimo braku technicznych możliwości wprowadzania mocy z kolejnych farm wiatrowych do sieci dystrybucyjnej, mogą one być za to przyłączane bezpośrednio do sieci przesyłowej poprzez wydzielone autotransformatory 400/110 kV.

Odnosząc się do zarzutu naruszenia przepisów art. 7 w zw. z art. 77 i art. 80 k.p.a. dodać trzeba, iż kolejność przyłączania farm wiatrowych została opisana w opinii Politechniki (...) Instytutu (...). Nadto jak podkreślał sam Prezes URE przepisy prawa nie określają, jakie kryteria w zakresie ustalenia kolejności przyłączania farm wiatrowych powinny być brane pod uwagę. Stąd podnoszona przez powoda kwestia oceny kolejności rozpatrywania przez przedsiębiorstwo wniosków o wydanie warunków przyłączenia nie może decydować o rozstrzygnięciu w przedmiotowej sprawie.

Biorąc powyższe względy pod uwagę Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów nie znajdując podstaw do jego uwzględnienia, oddalił wniesione odwołanie na podstawie art. 479 ⁵³ § 1 k.p.c. O kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku sporu i w oparciu o 98 k.p.c. związku z art. 98 § 3 k.p.c. w związku z art. 99 k.p.c. zaliczono do niezbędnych kosztów procesu poniesionych przez (...) S.A. wynagrodzenie radcy prawnego należne stosownie do § 14 ust. 3 pkt 3 i §12 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jedn. Dz.U. z 2013 r. poz. 490) w wysokości 360 zł za obie instancje oraz opłatę od pełnomocnictwa 17 zł. Kwota wydatków na podstawie art. 113 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tj. Dz.U. z 2010 Nr 40, poz. 594 ze zm.) przejęta została na rzecz Skarbu Państwa.

SSO Jolanta de Heij-Kaplińska