Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Cz 351/16

POSTANOWIENIE

K., dnia 6 czerwca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu, II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Henryk Haak

Sędziowie: SSO Wojciech Vogt

SSO Marian Raszewski – spr.

po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2016 r. w Kaliszu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa B. (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w G.

przeciwko E. R.

o zapłatę

w przedmiocie zażalenia powoda

na zarządzenie Przewodniczącego w Sądzie Rejonowym w Krotoszynie

z dnia 26 kwietnia 2016 r., sygn. akt I C 475/16

p o s t a n a w i a :

uchylić zaskarżone zarządzenie.

Dnia 6 czerwca 2016 roku

Sygn. akt II Cz 351/16

UZASADNIENIE

Zarządzeniem z dnia 26 kwietnia 2016 r. zwrócono pozew B. (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w G. z uwagi na uiszczenie przez profesjonalnego pełnomocnika opłaty od pozwu w nieprawidłowej wysokości.

W uzasadnieniu wskazano, że w niniejszej sprawie nie ma zastosowania art. 13 ust. 1a ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, gdyż powód nie jest bankiem.

Zażalenie na powyższe zarządzenie złożył powód zaskarżając je w całości i domagając się jego uchylenia i zasądzenia kosztów postępowania zażaleniowego. Zaskarżonemu zarządzeniu zarzucono naruszenie art. 130 (2) § 1 k.p.c. poprzez jego zastosowanie, art. 13 ust. 1a ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz art. 509 k.c. poprzez ich niezastosowanie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie zasługuje na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie nie budzi wątpliwości, że źródłem zobowiązania pozwanego jest umowa pożyczki, stanowiąca czynność bankową w rozumieniu art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe, która to przesłanka przesądza o zastosowaniu przy wymiarze opłaty w niniejszej sprawie art. 13 ust. 1a ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

Analizując zarzuty wobec zaskarżonego zarządzenia słuszność należy przyznać skarżącemu, że art. 13 ust. 1a ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2014 r. poz. 1025 ze zm.), w brzmieniu nadanym mu z dniem
27 listopada 2015 r., wprowadza jedynie kryterium przedmiotowe stosowania tej regulacji. Przepis ten nie przewiduje obecnie jakichkolwiek ograniczeń podmiotowych, w zakresie możliwości korzystania z dobrodziejstwa tej regulacji.

W przepisie tym jasno wskazano, że opłata stosunkowa wynosząca maksymalnie 1.000 zł, należna jest w sprawach o roszczenia wynikające z czynności bankowych, o których mowa w art. 5 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2015 r. poz. 128, ze zm.). Podzielić zatem należy stanowisko skarżącego, że nie ma żadnych podstaw prawnych, by w świetle brzmienia tego przepisu różnicować sytuację podmiotów będących bankami w rozumieniu art. 2 Prawa bankowego od podmiotów, które od banków nabyły wierzytelność wynikającą z czynności bankowej. W ocenie Sądu Okręgowego powyższe unormowanie odnosi się zarówno do spraw inicjowanych przez banki, jak też spraw inicjowanych przez kontrahentów banków. W tym ostatnim przypadku nie ma znaczenia
to, czy kontrahent banku jest konsumentem czy przedsiębiorcą.

Na marginesie wskazać należy, że swoją wolę wprowadzenia ograniczenia podmiotowego do brzmienia art. 13 ust. 1a ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych ustawodawca uzewnętrznił dopiero w ustawie nowelizującej z dnia 18 marca 2016 r. o zmianie ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 421), która wejdzie w życie 15 kwietnia br. i będzie miała zastosowanie jedynie do spraw wszczętych po dniu wejścia w życie tej regulacji.

W zakresie wniosku o przyznanie kosztów postępowania zażaleniowego wskazać należy, że na obecnym etapie postępowania rozstrzygnięcie to jest przedwczesne, ze względu na nie spełnienie przesłanki zakończenia sprawy w instancji (art. 108 § 1 k.p.c.).

Mając na uwadze powyższe rozważania na podstawie art. 386 § 4 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. orzeczono jak w sentencji.

SSO Wojciech Vogt SSO Henryk Haak SSO Marian Raszewski

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13