Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 26 sierpnia 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił K. W. prawa do świadczenia przedemerytalnego z uwagi na fakt, że rozwiązanie stosunku pracy nie nastąpiło z przyczyn dotyczących zakładu pracy, gdyż na wniosek ubezpieczonego a nie z inicjatywy pracodawcy zostało zawarte w dniu 19.01.2015 r. porozumienie stron, rozwiązujące umowę o pracę z (...) SA w W., (decyzja k. 17 - 17 verte akt ZUS dotyczących K. W.)

Decyzją z dnia 7 września 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił A. W. prawa do świadczenia przedemerytalnego z uwagi na fakt, że rozwiązanie stosunku pracy nie nastąpiło z przyczyn dotyczących zakładu pracy, gdyż na wniosek ubezpieczonej a nie z inicjatywy pracodawcy zostało zawarte w dniu 19.01.2015 r. porozumienie stron, rozwiązujące umowę o pracę z (...) SA w W., (decyzja k. 31 - 32 akt ZUS dotyczących A. W.)

Od powyższej decyzji wnioskodawcy: K. W. i A. W. odwołali się w dniach 9 i 15 września 2015 r. do Sądu Okręgowego w Łodzi wnosząc o ich zmianę i przyznanie prawa do spornego świadczenia. Skarżący podnieśli, że rozwiązanie umowy o pracę nastąpiło na podstawie porozumienia pracownika z pracodawcą, które zostało zawarte w związku z przeprowadzanym w zakładzie pracy - (...) S.A Centralny Zakład Spółki w W. (...) zainicjowanym przez pracodawcę. Faktyczną przyczynę rozwiązania umowy o pracę stanowiła restrukturyzacja i redukcja zatrudnienia w Spółce z przyczyn dotyczących zakładu pracy. (...) nie stanowił nic innego jak ofertę dotyczącą ustania stosunku pracy z tym zakładem, którą pracodawca kierował do pracownika. Porozumienie stron rozwiązujące umowę o pracę zostało zawarte na wniosek pracownika jednakże

fakt ten w ocenie ubezpieczonych nie może być interpretowany na równi z rozwiązaniem umowy o pracę z inicjatywy pracownika. (...) rozwiązania stosunku pracy zaistniała bowiem po stronie pracodawcy. Wnioskodawcy podkreślili, że w wyniku podpisania porozumienia stron rozwiązującego stosunek pracy, pracodawca wypłacił im należną zgodnie z przepisami z Ustawy z 13 marca 2003 roku o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. Nr 90, poz. 844 ze zm.), odprawę pieniężną. Wobec powyższego w ocenie odwołujących się rozwiązanie umowy o pracę nastąpiło zgodnie z przepisami przytoczonej ustawy, (odwołanie k. 2 - 3, odwołanie k. 2-3 akt o sygn. VIII U 2645/15)

W piśmie procesowym z dnia 6 maja 2016 r. profesjonalny pełnomocnik wnioskodawców wniósł o zasądzenie od organu rentowego kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, (pismo pełnomocnika wnioskodawcy k. 32, k. 38 akt o sygn. VIII U 2645/15)

W odpowiedzi na odwołania organ rentowy wniósł o ich oddalenie wywodząc jak w uzasadnieniu decyzji, (odpowiedź na odwołanie k. 13 - 13 verte, (odpowiedź na odwołanie k. 18 -18 verte załączonych akt VIII U 2645/15)

Na podstawie art. 219 k.p.c. Sąd Okręgowy w Łodzi połączył do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy o sygn. akt VIII U 2507/15 i VIII U 2645/15 oraz postanowił prowadzić je łącznie pod sygn. akt VIII U 2507/15. (okoliczność bezsporna)

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca K. W. urodził się w dniu (...) (i okoliczność bezsporna).

Ubezpieczony od dnia 3 września 1973 r. do dnia 31 stycznia 2015 r. był zatrudniony w (...) S.A. Centralny Zakład Spółki w W. ostatnio na stanowisku starszego specjalisty elektromontera w Sekcji Utrzymania i Napraw Taboru Oddział w K. a następnie w W. w pełnym wymiarze czasu

pracy, (świadectwo pracy k. 10 akt ZUS K. W., a nadto umowy o pracę i angaże w załączonych aktach osobowych k. 29)

W. A. W. urodziła się w dniu (...) (okoliczność bezsporna).

Ubezpieczona od dnia 6 sierpnia 1998 r. do dnia 31 stycznia 2015 r. była zatrudniona w (...) S.A. Centralny Zakład Spółki w W. ostatnio na stanowisku starszego odprawiacza pociągów w Sekcji Zakładu (...) w pełnym wymiarze czasu pracy, (świadectwo pracy k. 13 akt ZUS A. W., a nadto umowy o pracę i angaże w załączonych aktach osobowych k. 35 załączonych akt VIII U 2645/15)

(...) S.A. w dniu 17 listopada 2014 r. podjęło uchwałę dotyczącą (...). Na jej podstawie został opracowany (...).

W §1 pkt. 2 Regulamin przewidywał, że celem wprowadzenie

przedmiotowego Programu jest restrukturyzacja zatrudnienia u pracodawcy z jednoczesnym wprowadzeniem dodatkowych świadczeń dla pracowników rozwiązujących umowy o pracę w ramach Programu. Według § 2 przepisy niniejszego Programu miały zastosowanie do wszystkich pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę przez tego pracodawcę. Przepisy Programu nie miały zastosowania do pracowników, którzy na dzień wejścia w życie Programu pozostawali w okresie wypowiedzenia umowy o pracę lub z którymi zawarto porozumienie o rozwiązaniu umowy o pracę. Pracodawca był podmiotem wyłącznie uprawnionym do oceny spełniania przez pracownika kryteriów objęcia Programem. Warunkiem skorzystania z Programu było złożenie przez pracownika wniosku o przystąpienie do tego programu. Przystąpienie do Programu stanowiło uprawnienie pracownika i było dobrowolne. Pracownik przystępował do Programu poprzez złożenie w nieprzekraczalnym terminie od dnia 29 grudnia 2014 r. do dnia 15 stycznia 2015 r. wniosku w tym przedmiocie. W myśl § 3 pkt. 4 Regulaminu złożenie wniosku przez pracownika było równoznaczne z jego nieodwołalną ofertą

rozwiązania umowy o pracę w trybie porozumienia stron na zasadach określonych w Programie. Stosownie do § 3 pkt. 5 i 6 Regulaminu pracodawca podejmował decyzję o wyrażeniu zgody na rozwiązanie umowy o pracę z pracownikiem, który złożył taki wniosek a decyzja ta miała charakter uznaniowy i leżała w wyłącznej kompetencji pracodawcy. Pracodawca mógł nie wyrazić zgody na rozwiązanie umowy o pracę z pracownikiem w ramach programu w szczególności wtedy, gdy przemawiała za tym celowość dalszego zatrudnienia tego pracownika uzasadniona względami organizacyjnymi lub ekonomicznymi leżącymi po stronie pracodawcy. Brak wyrażenia zgody przez pracodawcę na rozwiązanie umowy o pracę z pracownikiem, który złoży wniosek nie stanowi podstawy do podnoszenia przez pracownika roszczeń z tego tytułu. W myśl § 3 pkt. 11 rozwiązanie umowy o pracę w ramach Programu następuje z przyczyn niedotyczących pracowników w rozumieniu Ustawy z dnia 13 marca 2003 roku o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. Nr 90, poz. 844 ze zm.). Pracodawca w § 3 pkt. 12 zobowiązał się wskazać w indywidualnych świadectwach pracy pracowników, że umowa o pracę uległa rozwiązaniu z przyczyn niedotyczących pracownika zgodnie z przepisami Ustawy z dnia z 13 marca 2003 roku o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.

Regulamin (...) został podpisany przez dyrektora zakładu w dniu 28 listopada 2014 r. (uchwała Zarządu (...) S.A. z 17.11.2014 r. k. 4, Regulamin z 28.11.2014 r.k.9-11)

Na podstawie wskazanego wyżej Regulaminu zainteresowani pracownicy w określonym terminie składali akces o skorzystanie z (...). Ostateczną decyzję podejmował jednak zawsze pracodawca, o czym był informowany pracownik. W przypadku pozytywnej decyzji pracodawcy o rozwiązaniu umowy było sporządzane pismo o rozwiązaniu umowy i z dniem 31 stycznia 2015 r. z tymi pracownikami następowało rozwiązanie umów o pracę za porozumieniem stron. Celem programu była racjonalizacja i restrukturyzacja

zatrudnienia. Zakład pracy miał problemy ekonomiczne spowodowane mniejszą ilością przewozów. Oferta dotycząca rozwiązania umowy o pracę była skierowana do wszystkich pracowników, których działy zostały objęte restrukturyzacją. Gdyby wnioskodawcy nie wystąpili z wnioskiem dotyczącym rozwiązania umowy o pracę za porozumieniem stron w grudniu 2014 r. w ramach tego (...), to zostaliby oni poproszeni o skorzystanie z (...) w maju 2015 r. ze skutkiem rozwiązania umowy na dzień 30.06.2015 r. Gdyby i na to się nie zgodzili, to otrzymaliby wypowiedzenie umów w ramach zwolnień grupowych. Pracownik, który odszedł w trybie (...) z pracy, otrzymywał odprawę pieniężną na podstawie Ustawy z dnia 13 marca 2003 roku o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. Nr 90, poz. 844 ze zm.). Z (...) skorzystało około 474 pracowników. Pracodawca pozostawił sobie możliwość wyrażenia zgody na rozwiązanie w tym trybie umowy o pracę po to, aby zatrzymać pracowników potrzebnych do funkcjonowania zakładu, w szczególności maszynistów pojazdów trakcyjnych. Jedynym warunkiem nieuzyskania zgody na dobrowolne odejście była niezastępowalność pracownika na danym stanowisku. Program Dobrowolnych Odejść obejmował swoim zakresem właściwość Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z terenu województwa (...), (...), (...), (...) i (...) i tylko z okręgu (...) pracownicy nie otrzymali świadczenia przedemerytalnego z uwagi na odmowne decyzje (...) Oddział w Ł., (zeznania świadka B. K. k. 56)

W Sekcji Utrzymania i Napraw Taboru w W. w okresie od listopada 2014 r. do marca 2015 r. zmniejszono stan zatrudnienia z 214 pracowników do 173.

Zmniejszono ilość stanowisk starszych specjalistów elektromonterów z 18 do 11 oraz zlikwidowano sekcję Utrzymania i Napraw Taboru w K., w której pracował K. W..

W okresie od listopada 2014 r. do kwietnia 2015 r. w Sekcji Utrzymania i Napraw Taboru w W. zatrudniono 23 pracowników jedynie na szkolenie na stanowisko maszynisty pojazdu trakcyjnego zgodnie z programem opublikowanym w Rozporządzeniu Infrastruktury i (...) z dnia 10.02.2014 r. w sprawie świadectwa maszynisty, które przewiduje 260 godzin przy naprawie i utrzymaniu taboru kolejowego, (wykaz zatrudnienia k. 59 - 60, zeznania świadka B. K. k. 56, zeznania wnioskodawcy K. W. k. 57 verte)

W okresie od listopada 2014 r. do kwietnia 2015 r. w Sekcji P. w Ł. zmniejszono stan zatrudnienia z 263 pracowników do 223. W okresie tym zatrudniono jedną osobę i zlikwidowano jedno stanowisko odprawiacza pociągów. (wykaz zatrudnienia k. 63 - 64, zeznania świadka B. K. k. 56, zeznania wnioskodawczym A. W. k. 57)

Ubezpieczeni: K. W. i A. W. wzięli udział w (...) i pracodawca wyraził zgodę na rozwiązanie z nimi umów o pracę. Ich stanowiska pracy zlikwidowano.

W wyniku zawartego z pracodawcą porozumienia stron w przedmiocie rozwiązania stosunku pracy stosunek między wnioskodawcami a (...) SA ustał z dniem 31.01.2015 r. za porozumieniem stron z przyczyn nie leżących po stronie pracownika w związku z rozwiązaniem umowy o pracę z przyczyn wynikających z Ustawy z 13 marca 2003 roku o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. Nr 90, poz. 844 ze zm.).

Wnioskodawcy otrzymali odprawy pieniężne, zgodnie z przepisami Ustawy z 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. Nr 90, poz. 844 ze zm.). (zeznania świadka B. K. k. 56, zeznania wnioskodawczym A. W. k. 57, zeznania wnioskodawcy K. W. k. 57 verte, porozumienia stron z 22.01.2015 r. i 21.01.2015 r. oraz wnioski o przystąpienie do

(...) wnioskodawców z 29.12.2014 r. w załączonych aktach osobowych k. 29 i k. 35 akt VIII U 2645/15)

W świadectwach pracy wystawionych przez (...) S.A wskazano, że rozwiązanie z ubezpieczonymi umów o pracę nastąpiło w drodze porozumienia stron na podstawie art. 30 § 1 pkt. 1 kp w związku z art. 10 Ustawy z dnia 13.03.2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. Nr 90, poz. 844 ze zm.). Wskazano, że rozwiązanie umów nastąpiło wyłącznie z przyczyn niedotyczących pracownika. (świadectwo pracy k. 10 akt ZUS K. W., świadectwo pracy k. 13 akt ZUS A. W., a nadto w załączonych aktach osobowych wnioskodawców, porozumienie stron z 22.01.2015 r. i 21.01.2015 r. w załączonych aktach osobowych K. W. i A. W. k. 29 i k. 35 akt VIII U 2645/15)

Ubezpieczony K. W. w dniu 3 lutego 2015 r. został zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie Pracy w Ł. i uzyskał status osoby bezrobotnej. Od dnia 3 lutego 2015 r. do 2 lutego 2016 r. pobierał z tego tytułu zasiłek dla bezrobotnych, (zaświadczenie PUP w K. z 4.08.2015 r. k. 11 akt ZUS)

W okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych wnioskodawca nie odmówił bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, gdyż nie przedstawiono mu propozycji zatrudnienia. (bezsporne, a nadto zeznania wnioskodawcy K. W. k. 57 verte)

K. W. posiada okres składkowy i nieskładkowy w wymiarze przekraczającym 40 lat. (okoliczność bezsporna, a nadto wykaz okresów składkowych i nieskładkowych k. 15 -16 akt ZUS K. W.)

W dniu 5 sierpnia 2015 r. K. W. złożył wniosek o przyznanie prawa do świadczenia przedemerytalnego, (wniosek k. 1-5 akt ZUS K. W.)

Decyzją z dnia 26 sierpnia 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił K. W. prawa do świadczenia przedemerytalnego z uwagi na fakt, że rozwiązanie stosunku pracy nie nastąpiło z

przyczyn dotyczących zakładu pracy, gdyż na wniosek ubezpieczonego a nie z inicjatywy pracodawcy zostało zawarte w dniu 19.01.2015 r. porozumienie stron, rozwiązujące umowę o pracę z dniem 31.01.2015 r. (decyzja k. 17 - 17 verte akt ZUS dotyczących K. W.)

Ubezpieczona A. W. w dniu 2 lutego 2015 r. została zarejestrowana w Powiatowym Urzędzie Pracy w Ł. i uzyskała status osoby bezrobotnej. Od dnia 1 lutego 2015 r. do 31 lipca 2015 r. pobierała z tego tytułu zasiłek dla bezrobotnych, (zaświadczenie PUP w Ł. z 14.08.2015 r. k. 15, karta wypłat świadczeń k. 17 akt ZUS A. W.)

W okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych wnioskodawczym nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, gdyż nie przedstawiono jej propozycji zatrudnienia, (bezsporne, a nadto zeznania wnioskodawczym A. W. k. 57 verte, zaświadczenie PUP w Ł. z 14.08.2015 r. k. 15 akt ZUS A. W.)

A. W. posiada okres składkowy i nieskładkowy w wymiarze przekraczającym 30 lat. (okoliczność bezsporna, a nadto wykaz okresów składkowych i nieskładkowych k. 15-16 akt ZUS K. W.)

W dniu 17 sierpnia 2015 r. A. W. złożyła wniosek o przyznanie prawa do świadczenia przedemerytalnego, (wniosek k. 1-5 akt ZUS A. W.)

Decyzją z dnia 7 września 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił A. W. prawa do świadczenia przedemerytalnego z uwagi na fakt, że rozwiązanie stosunku pracy nie nastąpiło z przyczyn dotyczących zakładu pracy, gdyż na wniosek ubezpieczonej a nie z inicjatywy pracodawcy zostało zawarte w dniu 19.01.2015 r. porozumienie stron, rozwiązujące umowę o pracę z dniem 31.01.2015 r. (decyzja k. 31 - 32 akt ZUS dotyczących A. W.)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o całokształt materiału dowodowego zebranego w sprawie, w szczególności o dokumenty zawarte w aktach emerytalnych ZUS wnioskodawców i dokumenty w postaci Uchwały Zarządu (...) S.A. z 17.11.2014 r., Regulaminu (...) z 28.11.2014 r., wykazu zatrudnienia w Sekcji Utrzymania i Napraw Taboru w W. oraz w Sekcji P. w Ł. z okresu od listopada 2014 r. do kwietnia 2015 r., nadto o zeznania wnioskodawców i świadka B. G. - (...) S.A. Centralnego Zakładu Spółki w W..

Zeznania powołanego świadka mają tym większy walor dowodowy, że pochodzą od osoby, która zajmowała się w przedmiotowym zakładzie pracy sprawami pracowniczymi jako kierownika działu kadr w spornych okresach zatrudnienia i korelują one z zeznaniami wnioskodawców i zawartymi przez nich z pracodawcą porozumieniami stron oraz dokumentami w postaci: Uchwały Zarządu (...) S.A. z 17.11.2014 r., Regulaminu z 28.11.2014 r. (...), wykazu zatrudnienia w Sekcji Utrzymania i Napraw Taboru w W. oraz w Sekcji P. w Ł. z okresu od listopada 2014 r. do kwietnia 2015 r., a ponadto także świadectwami pracy wnioskodawców, w których wskazano, że rozwiązanie umowy nastąpiło wyłącznie z przyczyny niedotyczącej pracownika. Wyżej wymieniony świadek ma zatem jako przedstawiciel pracodawcy pełną wiedzę na temat okoliczności i przyczyn rozwiązania z wnioskodawcami stosunku pracy, ponadto nie ma żadnego interesu w tym, by zeznawać na ich korzyść, gdyż jest dla nich osobą obcą. Stanowi tym samym wiarygodne źródło dowodowe. Podkreślić należy także, iż zeznania przedmiotowego świadka oraz wskazane wyżej dokumenty nie zostały zasadnie podważone przez organ rentowy w toku procesu.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego i poczynionych na jego podstawie ustaleń faktycznych, odwołania wnioskodawców: K. W. i A. W. są zasadne i zasługują na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 2 ust. 1 pkt. 2 Ustawy o świadczeniach przedemerytalnych z dnia 30 kwietnia 2004 roku (Dz. U. z 2013 r., poz. 170 t.j.) prawo do świadczenia przedemerytalnego przysługuje osobie, która do dnia rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów Ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz. 1001), zwanej dalej "ustawą o promocji zatrudnienia", w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, ukończyła co najmniej 55 lat - kobieta oraz 60 lat - mężczyzna oraz posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 30 lat dla kobiet i 35 lat dla mężczyzn.

Stosownie zaś do treści art. 2 ust. 1 pkt 5, Ustawy o świadczeniach przedemerytalnych z dnia 30 kwietnia 2004r., prawo do świadczenia

przedemerytalnego przysługuje osobie, która do dnia rozwiązania stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy o promocji zatrudnienia, w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, posiada okres uprawniający do emerytury wynoszący co najmniej 35 lat dla kobiet i 40 lat dla mężczyzn.

Natomiast art. 2 ust. 3, przywołanej ustawy, stanowi, iż świadczenie przedemerytalne przysługuje osobie określonej w ust. 1 po upływie co najmniej 6 miesięcy pobierania zasiłku dla bezrobotnych, o którym mowa w ustawie o promocji zatrudnienia, jeżeli osoba ta spełnia łącznie następujące warunki:

1)  nadal jest zarejestrowana jako bezrobotna,

2)  w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia, albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych,

3) złoży wniosek o przyznanie świadczenia przedemerytalnego w terminie nieprzekraczającym 30 dni od dnia wydania przez powiatowy urząd pracy dokumentu poświadczającego 6-miesięczny okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 29 lit. a Ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jednolity: Dz. U. z 2015 roku, poz. 145 wraz z późniejszymi zmianami), przez przyczyny dotyczące zakładu pracy należy rozumieć, między innymi, rozwiązanie stosunku pracy lub stosunku służbowego z przyczyn niedotyczących pracowników, zgodnie z przepisami Ustawy z dnia 13.03.2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników lub zgodnie z przepisami ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz.U. z 2014 r., poz. 1502, z późn. zm.), w przypadku rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z tych przyczyn u pracodawcy zatrudniającego mniej niż 20 pracowników.

Przyczyny niedotyczące pracowników wynikają z Ustawy z 13 marca 2003 roku o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. z 2015 r., poz. 192 ze zm.). Uważa się za nie przyczyny ekonomiczne, organizacyjne, produkcyjne lub technologiczne powodujące konieczność dokonania redukcji zatrudnienia tzw. zwolnień grupowych lub indywidualnych z tych przyczyn przez pracodawcę zatrudniającego co najmniej 20 pracowników. W wypadku pracodawcy zatrudniającego mniejszą ilość osób (do którego nie mają zastosowania przepisy ustawy z 13.03.2003 r.) za „przyczyny dotyczące zakładu pracy" należy uważać takie same powody, jak wskazane powyżej. Jednoznacznie wskazuje na to określenie „ z tych przyczyn" użyte w art. 2 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy z 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, (vide wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 15 maja 2008 roku, III AUa 1567/07)

Zgodnie z treścią art. 1 ust. 1 Ustawy z dnia 13.03.2003 r. (Dz. U nr 90, poz. 844) przepisy ustawy stosuje się w razie konieczności rozwiązania przez pracodawcę

zatrudniającego co najmniej 20 pracowników stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, w drodze wypowiedzenia dokonanego przez pracodawcę, a także na mocy porozumienia stron, jeżeli w okresie nieprzekraczającym 30 dni zwolnienie obejmuje co najmniej:

1)  10 pracowników, gdy pracodawca zatrudnia mniej niż 100 pracowników,

2)  10% pracowników, gdy pracodawca zatrudnia co najmniej 100, jednakże mniej niż 300 pracowników,

3)  30 pracowników, gdy pracodawca zatrudnia co najmniej 300 lub więcej pracowników

- zwanego dalej "grupowym zwolnieniem".

W myśl art. 10 ust. 1 cytowanej Ustawy przepisy art. 5 ust. 3-6 i art. 8 stosuje się odpowiednio w razie konieczności rozwiązania przez pracodawcę zatrudniającego co najmniej 20 pracowników stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, jeżeli przyczyny te stanowią wyłączny powód uzasadniający wypowiedzenie stosunku pracy lub jego rozwiązanie na mocy porozumienia stron, a zwolnienia w okresie nieprzekraczającym 30 dni obejmują mniejszą liczbę pracowników niż określona w art. 1 tej ustawy.

Zgodnie z treścią art. 8 w związku z treścią art. 10 ust. 1 cytowanej ustawy pracownikowi z którym ustał stosunek pracy w ramach grupowego lub indywidualnego zwolnienia przysługuje odprawa pieniężna.

W niniejszym postępowaniu należało rozstrzygnąć, czy zatrudnienie wnioskodawców K. W. i A. W. ustało w skutek rozwiązania stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy w rozumieniu przepisów Ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Zgodnie bowiem z cytowanym wyżej art. 2 ust. 1 pkt 5 Ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych okoliczność ta stanowi niezbędną przesłankę nabycia świadczenia przedemerytalnego.

Ustalenia dokonane w toku przedmiotowej sprawy uzasadniają zmianę zaskarżonych decyzji. Przeprowadzone postępowanie dowodowe przed sądem wykazało bowiem, że wnioskodawcy: K. W. i A. W. spełnili wymagane przez ustawodawcę warunki do uzyskania prawa do świadczenia przedemerytalnego określone w cytowanym art. 2 ust. 1 pkt. 5 oraz ust. 3 Ustawy o świadczeniach przedemerytalnych z dnia 30 kwietnia 2004 r.

Z dniem 31 stycznia 2015 r. zakład pracy (...) S.A. Centralny Zakład Spółki w W. rozwiązał z ubezpieczonymi stosunek pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy. Wyłączną przyczyną rozwiązania umowy o pracę za porozumieniem stron były bowiem przyczyny ekonomiczne spowodowane mniejszą ilością przewozów. Zakład Pracy przeprowadzał restrukturyzację co powodowało konieczność redukcji zatrudnienia. Wnioskodawcy przystąpili do zaproponowanego przez pracodawcę (...) a z treści Regulaminu tego Programu oraz zeznań świadka zajmującego się sprawami pracowniczymi oraz wdrażaniem tego Programu w zakładzie, wynika jednoznacznie, że wybór pracowników do zwolnienia należał do pracodawcy. Wnioskodawcy byli przez zakład pracy byli zachęcani do złożenia wniosku o przystąpienie do tego Programu. Byli to pracownicy, którzy kwalifikowali się do otrzymania świadczeń przedemerytalnych.

Ostateczną decyzję o rozwiązaniu umowy o pracę podejmował zawsze zakład pracy, o czym następnie był informowany pracownik (powyższe wynika z treści § 3 pkt. 5 i 6 Regulaminu). Z (...) skorzystało 474 pracowników. Pracodawca nie wybrał wszystkich pracowników chętnych do rozwiązania z nimi stosunków pracy. Pracodawca pozostawił sobie możliwość wyrażenia zgody na rozwiązanie w tym trybie umowy o pracę po to, aby zatrzymać jedynie pracowników potrzebnych do funkcjonowania zakładu, tj. głównie pracowników zatrudnionych na stanowisku maszynistów pojazdów trakcyjnych. W sytuacji, gdy nie skorzystała z programu wystarczająca ilość osób powstał kolejny

program dobrowolnych odejść w maju 2015 r. na mocy, którego rozwiązano umowę z kolejnymi pracownikami w takim samym trybie.

W Sekcji Utrzymania i Napraw Taboru w W. w okresie od listopada

2014  r. do marca 2015 r. zmniejszono stan zatrudnienia z 214 pracowników do 173.

Sekcja Utrzymania i Napraw Taboru Oddział w K. została zlikwidowana.

W okresie od listopada 2014 r. do kwietnia 2015 r. w Sekcji P. w Ł. zmniejszono stan zatrudnienia z 263 pracowników do 223.

Stanowiska pracy pracowników zwolnionych w tym wnioskodawców były likwidowane i nikt nie był zatrudniany na ich miejsce. Zatrudnienia w (...) SA w W., które miały miejsce w okresie od listopada 2014 r. do kwietnia 2015 r. dotyczyły jednie pracowników przeznaczonych na szkolenie na stanowisko maszynisty pojazdu trakcyjnego zgodnie z programem opublikowanym w Rozporządzeniu Infrastruktury i (...) z dnia 10.02.2014 r. w sprawie świadectwa maszynisty, które przewiduje 260 godzin przy naprawie i utrzymaniu taboru kolejowego.

Zatem w tym miejscu uznać należy, że wnioskodawcy:K.

W. i A. W. spełnili wszystkie wymagane przez ustawodawcę warunki do uzyskania prawa do świadczenia przedemerytalnego określone w cytowanym art. 2 Ustawy o świadczeniach przedemerytalnych z dnia 30 kwietnia 2004 r., gdyż spełnienie przez ubezpieczonych pozostałych przesłanek warunkujących przyznanie powyższego świadczenia było między stronami bezsporne.

Mając na względzie wymienione wyżej okoliczności Sąd Okręgowy w Łodzi na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc zmienił zaskarżone decyzje i przyznał K. W. prawo do świadczenia przedemerytalnego od dnia 6 sierpnia

2015  r., A. W. od dnia 18 sierpnia 2015 r. - to jest od dnia następnego po dniu złożenia wniosku o świadczenie stosownie do treści art. 7 Ustawy o świadczeniach przedemerytalnych z dnia 30 kwietnia 2004 r.

Stosownie do wyników postępowania, na podstawie art. 98 kpc, Sąd obciążył organ rentowy obowiązkiem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego poniesionych przez pełnomocnika wnioskodawców. Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika Sąd ustalił na podstawie § 2 ust. 1 i 2 w zw. z § 11 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu z dnia 28 września 2002 r. (Dz. U. z 2015 r., poz. 507 j.t).

Na marginesie jedynie zauważyć należy, że analogiczny tok rozumowania, który przyjęty został w niniejszej sprawie przeprowadził także Sąd Okręgowy w Łodzi w wielu sprawach toczących się z odwołania byłych pracowników (...) S.A. Centralny Zakład Spółki w W. od odmownych decyzji Zakładu (...) I Oddział w Ł. w przedmiocie świadczeń przedemerytalnych, a w szczególności w sprawach o sygn. akt VIII U 2611/15, VIII U 2626/15, VIII U 2673/15.

/-

■f

Z/ odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć organowi rentowemu, wypożyczając akta emerytalne.