Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 lipca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Magdalena Hupa-Dębska

Sędzia SO Leszek Dąbek (spr.)

Sędzia SR (del.) Barbara Glenc-Poślednik

Protokolant Beata Michalak

po rozpoznaniu w dniu 20 lipca 2016 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy z powództwa G. K.

przeciwko M. K.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Żorach

z dnia 9 lutego 2016 r., sygn. akt I C 240/14

1.  oddala apelację;

2.  przyznaje adwokatowi M. B. od Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w Żorach) kwotę 4428 zł (cztery tysiące czterysta dwadzieścia osiem złotych), w tym kwotę 828 zł (osiemset dwadzieścia osiem złotych) podatku od towarów i usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu powodowi w postępowaniu odwoławczym.

SSR (del.) Barbara Glenc-Poślednik SSO Magdalena Hupa-Dębska SSO Leszek Dąbek

Sygn. akt III Ca 608/16

UZASADNIENIE

Powódka G. K. żądał zasądzenia na jego rzecz od pozwanego M. K. zadośćuczynienia w kwocie 60 000zł.

Uzasadniając żądanie twierdził, że od 2009 roku przebywa w Zakładzie Karnym. Pozwany złożył wniosek o wymeldowanie go ze stałego miejsca pobytu i po odbyciu kary nie będzie miał gdzie mieszkać, brak zameldowania utrudni
mu znalezienie zatrudnienia, co doprowadziło u niego do rozstroju zdrowia psychi-cznego i fizycznego.

Pozwany M. K. wnosił o oddalenie powództwa i zasądzenie na jego rzecz od powoda zwrotu kosztów procesu.

Pozwany przyznał, że złożył wniosek o wymeldowanie syna G. K. z pobytu stałego z lokalu na osiedlu (...) w Ż. oraz twierdził, iż miał prawo do złożenia takiego wniosku i jego zachowanie nie może być uznane
za bezprawne.

Sąd Rejonowy w Żorach w wyroku z dnia 9 02 2016r. oddalił powództwo oraz przyznał pełnomocnikowi powoda od Skarby Państwa wynagrodzenie.

W ustalonym stanie faktycznym w motywach orzeczenia przywołał regulację
art. 415 k.c., art. 445 k.c. i art. 6 k.c., cenił, że działanie pozwanego nie było bezprawne oraz iż powód nie wykazał, by w wyniku tego działania doszło do uszkodzenia jego ciała lub wywołania rozstroju jego zdrowia i z tej przyczyny uznał powództwo za bezzasadne.

O kosztach pomocy prawnej udzielonej powodowi z urzędu orzekł na mocy § 19, 6 pkt 6 i § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 09 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy pranej udzielonej z urzędu.

Orzeczenie zaskarżył powód M. K. , który wnosił o jego zmianę poprzez uwzględnienie powództwa oraz przyznanie jego pełnomocnikowi wynagrodzenia za świadczenie z urzędu pomocy prawnej w postępowaniu odwoławczym, bądź jego uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji.

Zarzucił, że przy ferowaniu wyroku popełniono błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzekania mający wpływ na jego treść poprzez przyjęcie,
że ze względu na wymeldowanie nie doszło do pogorszenia stanu psychicznego powoda. Ponadto zarzucił, że naruszono prawo procesowe tj. regulacje art. 233 k.p.c. poprzez brak wszechstronnego rozważenia zebranego w sprawie materiału dowodowego i jego dowolną ocenę, skutkujące pominięciem stanowiska powoda.

W uzasadnieniu między innymi podnosił, iż w związku z sytuacją wymeldowania
go pogorszył się jego stan zdrowia, nasiliły się jego negatywne doznania i przeżycia.

Pozwany G. K. wniósł o oddalenie apelacji.

Sąd Odwoławczy ustalił i zważył co następuje:

Ustalenia faktyczne składające się na podstawę faktyczną orzeczenia (zawarte w części ustalającej uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia) mają odniesienie
w informacja zawartych we wskazanych w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku wiarygodnych źródłach dowodowych i co należy podkreślić nie były one kwestionowane w apelacji

W toku postępowania powód twierdził, że leczy się psychiatrycznie

oraz na nerwicę pourazową i zażywa leki antydepresyjne (pismo z dnia 20 04 2015r., k-66).

W kontekście pozostałych jego twierdzeń oraz wskazanej przez niego kwalifikacji prawnej dochodzonych roszczeń twierdzenia te dotyczyły okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy.

Nie zostały one formalnie zaprzeczone przez pozwanego i w okolicznościach sprawy należy je uznać za przyznane przez pozwanego (art. 230 k.p.c.), co prowadziło do uzupełnienia podstawy faktycznej zaskarżonego wyroku i dodatkowego ustalenia,

iż powód „leczy się psychiatrycznie oraz na nerwicę pourazową i zażywa leki antydepresyjne”.

Z tych też względów Sąd odwoławczy z powyższą modyfikacja przyjął

za własne ustalenia faktyczne Sądu pierwszej instancji.

Dokonana przez Sąd Rejonowy ocena prawna ustalonego stanu faktycznego w swym zasadniczym zarysie jest prawidłowa i Sąd odwoławczy
ja podziela (orzecz. SN z dn. 26 04 1935r. III C 473/34, ZB. Urz. 1935r. nr 12, poz. 496).

Powództwo zostało oparte na twierdzeniu, że pozwany w sposób bezprawny wymeldował powoda z lokalu mieszkalnego położonego w Ż. na Osiedlu (...)w następstwie czego powód doznał rozstroju zdrowia psychicznego

i fizycznego.

Dlatego Sąd Rejonowy trafnie przyjął, że miało one prawne oparcie we wskazanej przez powoda regulacji art. 445 § 1 k.c. w związku z art. 415 k.c.,

co obligowało powoda do wykazana w toku postępowania, iż działanie pozwanego było bezprawne, wystąpienia u powoda krzywdy oraz istnienia związku przyczyno-skutkowego pomiędzy doznaną przez niego krzywdą a zachowaniem się pozwanego.

W materiale sprawy brak jest jakichkolwiek wiarygodnych informacji pozwalających przyjąć, iż pomiędzy zachowaniem pozwanego a pogorszeniem się stanu zdrowia powoda istnieje związek przyczynowo-skutkowy i podniesione w tej kwestii

w apelacji zarzuty sa oczywiście bezzasadne (jego ustalenie wymagało wiadomości specjalnych w rozumieniu regulacji art. 278 k.p.c. co zgodnie z tą regulacją wymagało

z kolei zaoferowania Sądowi na te okoliczność dowodu z opinii biegłego, czego nie uczyniono).

Już zatem tylko z tej przyczyny powództwo było nieuzasadnione i jako takie należało je oddalić (niezależnie od tego w materiale sprawy brak jest podstaw do przy-jęcia, iż zachowanie pozwanego było bezprawne).

Znalazło to prawidłowe odzwierciedlenie w zaskarżonym wyroku i tym samym apelacja powoda jest bezzasadna w rozumieniu regulacji art. 385 k.p.c., co z jej mocy prowadziło do jej oddalenia.

Reasumując zaskarżony wyrok jest prawidłowy i dlatego apelację

powoda jako bezzasadną oddalono w oparciu o regulację art. 385 k.p.c.

Ustanowionemu z urzędu adwokatowi reprezentującemu powoda przyznano wynagrodzenie od Skarbu Państwa w oparciu o regulację art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 05 1982r. – Prawo adwokaturze (tekst jednolity Dz.U. 2015r. poz. 615z późniejszymi zmianami) w związku z § 16 ust. 1 pkt 1 i § 8 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 10 215r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U. 2015r. poz. 1801), zwiększając je stosownie do regulacji § 4 ust 3 rozporządzenia o należną stawkę podatku od towarów i usług.

SSR (del.) Barbara Glenc-Poślednik SSO Magdalena Hupa-Dębska SSO Leszek Dąbek