Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 5 lutego 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił J. K. prawa do emerytury pomostowej. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, iż wnioskodawca nie udowodnił 15 lat zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Nie udowodnił również rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą. Organ rentowy do pracy w szczególnych warunkach uwzględnił ubezpieczonemu okres zatrudnienia od 01.10.1999 r. do 28.02.2001 r., od 01.10.2001 r. do 31.08.2009 r., od 01.11.2014 r. do 02.12.2014 r. tj. łącznie udowodniony staż pracy wykonywanej w szczególnych warunkach wynosi 9 lat, 2 miesiące i 11 dni. Nie uwzględnił zaś okresu zatrudnienia:

- od 1 marca 2001 r. do 30 września 2001 r. i od 1 września 2009 r. do 31 października 2014 r. ponieważ w tych okresach wnioskodawca był zatrudniony w niepełnym wymiarze czasu pracy a do pracy wykonywanej w szczególnych warunkach może zostać uwzględniona tylko praca wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy

- od 1 lutego 1982 r. do 30 września 1999 r. ponieważ okres ten nie został stwierdzony przez zakład pracy w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do zarządzenia resortowego lub w świadectwie pracy.

Wnioskodawca udokumentował ogólny staż pracy w wymiarze 38 lat, 10 miesięcy, 8 dni okresów składkowych i nieskładkowych, w tym staż w szczególnych warunkach wynoszący 9 lat, 2 miesiące i 11 dni. /decyzja – k. 67 akt ZUS/

Wnioskodawca zaskarżył w/w decyzję w całości i wniósł o jej uchylenie i przyznanie mu prawa do emerytury pomostowej. W uzasadnieniu wskazał, że w okresie od 1 lutego 1982 r. do 30 września 1999 r. stale i w pełnym wymiarze świadczył pracę w charakterze neurochirurga na bloku operacyjnym w Szpitalu (...) w Ł.. Na tę okoliczność załączył dokumenty w postaci książeczki ubezpieczeniowej wystawionej przez Szpital (...) w Ł., w której widnieje wpis, że od 1 lutego 1982 r. został zatrudniony jako lekarz. / odwołanie – k. 2/

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podając te same argumenty, co w zaskarżonej decyzji. /odpowiedź na odwołanie – k. 3/

Na rozprawie w dniu 17 grudnia 2015 r. J. K. poparł wniesione przez siebie odwołanie, natomiast pełnomocnik organu rentowego wniósł o oddalenie odwołania. /stanowisko wnioskodawcy i pełnomocnika ZUS e–protokół rozprawy z dnia 17 grudnia 2015 r.00:00:43 – 00:02:12, płyta CD –k. 24 w zw. z e-protokół rozprawy z dnia 06 września 2016 r. 02:28:48 – 02:36:43, płyta CD –k. 33/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca J. K. urodził się dnia (...) /okoliczność bezsporna/

W dniu 5 października 1981 r. wnioskodawca uzyskał tytuł lekarza. W dniu 29 kwietnia 1986 r. wnioskodawca uzyskał dyplom pierwszego stopnia specjalizacji w zakresie neurochirurgii, a w dniu 18 maja 1990 r. uzyskał dyplom specjalisty drugiego stopnia tytuł specjalisty w zakresie neurochirurgii. W dniu 26 września 1989 r. wnioskodawca uzyskał stopień naukowy doktora nauk medycznych. /dyplom ukończenia uczelni, dyplom pierwszego stopnia specjalizacji, dyplom specjalisty drugiego stopnia, dyplom doktora nauk medycznych akta osobowe wnioskodawcy – teczka/

W dniu 11 grudnia 2014 r. ubezpieczony złożył wniosek o emeryturę. (wniosek – k. 1 – 7 akt ZUS)

W toku postępowania przed organem rentowym wnioskodawca udokumentował w sposób bezsporny ogólny staż pracy w wymiarze 38 lat, 10 miesięcy i 8 dni, w tym okresy składkowe 32 lata, 5 miesięcy i 27 dni, a okresy nieskładkowe 6 lat 4 miesiące i 11dni. /okoliczność bezsporna, a nadto karta przebiegu zatrudnienia –k.65 I plik akt ZUS, decyzja z dn. 05.02.2015 r. –k. 67 plik I akt ZUS/

W okresie od 1 lutego 1982 r. do dnia 06 września 2016 r. wnioskodawca był zatrudniony w Samodzielnym Publicznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej „ (...) Szpital (...) Medycznej (...) w Ł. – (...) Szpital (...)”. /legitymacja ubezpieczeniowa –k. 27 plik I akt ZUS, świadectwo pracy z dn. 06.09.2016 r., zeznania wnioskodawcy e–protokół rozprawy z dnia 17 grudnia 2015 r. 00:04:38 – 00:07:54, płyta CD – k. 24 w zw. z e- protokół rozprawy z dnia 06 września 2016 r 02:28:48 – 02:36:43, płyta CD – k. 33, zeznania świadka J. J. protokół rozprawy z dnia 19 kwietnia 2016 r. - k. 32, zeznania świadka M. S. protokół rozprawy z dnia 19 kwietnia 2016 r. - k. 33, zeznania świadka A. R. protokół rozprawy z dnia 06 września 2016 r. - k. 30 - 31/

W ramach tego zatrudnienia w okresie od 1 lutego 1982 r. do dnia 30 kwietnia 1983 r. wnioskodawca był zatrudniony w Szpitalu (...) z Polikliniką - Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej na stanowisku mł. asystenta – przeniesienie do WAM. /świadectwo pracy z dnia 1 października 1999 r. akta osobowe wnioskodawcy – teczka, zeznania wnioskodawcy e–protokół rozprawy z dnia 17 grudnia 2015 r. 00:04:38 – 00:07:54 płyta CD – k.24 w zw. z e- protokół rozprawy z dnia 06 września 2016 r. 02:28:48 – 02:36:43 płyta CD – k. 33, zeznania świadka J. J. protokół rozprawy z dnia 19 kwietnia 2016 r. - k. 32, zeznania świadka M. S. protokół rozprawy z dnia 19 kwietnia 2016 r. - k. 33, zeznania świadka A. R. protokół rozprawy z dnia 06 września 2016 r. - k. 30 - 31/

W okresie od 01 maja 1983 r. do 30 września 1999 r. wnioskodawca pracował w Wojskowej Akademii Medycznej w Ł. w pełnym wymiarze godzin. W okresie zatrudnienia J. K. wykonywał w pełnym wymiarze godzin pracę: asystenta - od 1 maja 1983 r. do 30 kwietnia 1986 r., starszego asystenta - od 1 maja 1986 r. do 30 czerwca 1990 r., adiunkta - od 1 lipca 1990 r. do 30 września 1999 r. Wnioskodawca przez cały okres zatrudnienia był pracownikiem w Klinice (...) w Ł. przy ul. (...), którego forma organizacyjna ulegała przekształceniom. /świadectwo pracy z dnia 30.09.1999 r. - k. 9 plik II akt ZUS, akta osobowe – teczka, zeznania wnioskodawcy e–protokół rozprawy z dnia 17 grudnia 2015 r. 00:04:38 – 00:07:54 płyta CD –k. 24 w zw. z e- protokół rozprawy z dnia 06 września 2016 r. 02:28:48 – 02:36:43 płyta CD –k. 33, zeznania świadka J. J. protokół rozprawy z dnia 19 kwietnia 2016 r. - k. 32, zeznania świadka M. S. protokół rozprawy z dnia 19 kwietnia 2016 r. - k. 33, zeznania świadka A. R. protokół rozprawy z dnia 06 września 2016 r. - k. 30 - 31.

W dniu 29 marca 1996 r. w ramach dotychczasowego zatrudnienia powierzono wnioskodawcy pełnienie dyżurów na stanowisku starszego asystenta - do dnia 31 grudnia 1996 r., w dniu 20 grudnia 1996 r. - do dnia 31 grudnia 1997 r., zaś umową z dnia 1 stycznia 1999 r. - do dnia 31 grudnia 1999 r. /umowa o pracę k. 59, k. 61, k. 43 plik I akt ZUS/

W czasie zatrudnienia w Samodzielnym Publicznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej „ (...) Szpital (...) Medycznej (...) w Ł. – (...) Szpital (...)” wnioskodawca w klinice pracował jako neurochirurg. Brał udział w operacjach jako asystent a następnie operator i pełnił dyżury lekarskie całodobowo. Dyżury trwały nawet po 3 – 4 pod rząd. Ubezpieczony początkowo wykonywał zabiegi operacyjne pod kontrolą starszych lekarzy. Łatwiejsze zabiegi wykonywał sam, a w trudniejszych asystował. Z czasem, gdy zdobywał większe kwalifikacje, doświadczenie i kolejne stopnie specjalizacji, wykonywał coraz bardziej skomplikowane operacje. Operacje były też wykonywane w godzinach nocnych czy poza Ł., często się przedłużały. Wyjazdy dotyczyły pacjentów z uszkodzeniem rdzenia kręgowego przy skokach do wody. Zabiegi w zakresie neurochirurgicznym są bardzo czasochłonne. To jest ciężka chirurgia stanów nagłych mózgu i kręgosłupa. Dla wojska wnioskodawca pełnił ciągły dyżur pracując przy diagnostyce i operacjach. Wnioskodawca wykonywał pracę w pełnym wymiarze czasu pracy, a nawet ponad normę. Wnioskodawca pracował nieustannie, miał tylko przerwy spowodowane urlopem. Wnioskodawca w tym czasie był także nauczycielem akademickim. Prowadził na terenie szpitala zajęcia dydaktyczne ze studentami. Praca dydaktyczna ze studentami nie kolidowała z pracą wnioskodawcy jako neurochirurga. Nie miało to wpływu na wymiar jego czasu pracy. Studenci uczestniczyli w operacjach jako obserwatorzy i w ten sposób uczyli się, wykłady odbywały się poza godzinami pracy wnioskodawcy. / zeznania wnioskodawcy e–protokół rozprawy z dnia 17 grudnia 2015 r. 00:13:54 – 00:31:42 - płyta CD – k. 24 w zw. z e-protokół rozprawy z dnia 06 września 2016 r. 02:28:48 – 02:36:43 - płyta CD –k. 33, zeznania świadka J. J. protokół rozprawy z dnia 19 kwietnia 2016 r. - k. 33, zeznania świadka M. S. protokół rozprawy z dnia 19 kwietnia 2016 r. - k. 33 -34/

Wnioskodawca wykonywał operacje na mózgowiu, rdzeniu kręgowym, kręgosłupie, nerwach obwodowych. Wykonywał zabiegi w ramach pracy kliniki. Przy pracy w niepełnym wymiarze czasu pracy nie można byłoby osiągnąć specjalizacji z zakresu neurochirurgii. Do tego wymagana jest określona liczba zoperowanych pacjentów i doświadczenie. Tych umiejętności nie można osiągnąć jedynie przez dorobek naukowy. /zeznania świadka A. R. - protokół rozprawy z dnia 06 września 2016 r. - k. 31/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zgromadzonych dowodów zarówno w postaci dokumentów, jak i osobowych źródeł dowodowych w postaci zeznań wnioskodawcy i świadków: A. R., J. J., M. S.. Zgromadzonym dowodom Sąd w całości dał wiarę. Zeznania świadków – osób niezainteresowanych rozstrzygnięciem sprawy na korzyść którejkolwiek ze stron, a jednocześnie pracowników tego samego zakładu w tym samym czasie co wnioskodawca, nie budzą wątpliwości przy ocenie ich wiarygodności, nie są sprzeczne wzajemnie ze sobą, ani z treścią załączonych do akt sprawy dokumentów- w tym dokumentów z kart 13-18; wzajemnie ze sobą korespondują. W ocenie Sądu zeznania wnioskodawcy oraz świadków potwierdzają jednoznacznie, że ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował w szczególnych warunkach w okresie od 1 lutego 1982 r. do 30 września 1999 r. a także w późniejszym okresie do dnia 6 września 2016 r.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie i jako takie skutkuje zmianą zaskarżonej decyzji.

Zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (t. j. Dz. U. z 2015 r., poz. 965), prawo do emerytury pomostowej, z uwzględnieniem art. 5-12, przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1) urodził się po dniu 31 grudnia 1948 r.;

2) ma okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat;

3) osiągnął wiek wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej 60 lat dla mężczyzn;

4) ma okres składkowy i nieskładkowy, ustalony na zasadach określonych w art. 5-9 i art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i co najmniej 25 lat dla mężczyzn;

5) przed dniem 1 stycznia 1999 r. wykonywał prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS;

6) po dniu 31 grudnia 2008 r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;

7) nastąpiło z nim rozwiązanie stosunku pracy.

Prace w szczególnych warunkach to w myśl art. 3 ust.1 ustawy o emeryturach pomostowych prace związane z czynnikami ryzyka, które z wiekiem mogą z dużym prawdopodobieństwem spowodować trwałe uszkodzenie zdrowia, wykonywane w szczególnych warunkach środowiska pracy, determinowanych siłami natury lub procesami technologicznymi, które mimo zastosowania środków profilaktyki technicznej, organizacyjnej i medycznej stawiają przed pracownikami wymagania przekraczające poziom ich możliwości, ograniczony w wyniku procesu starzenia się jeszcze przed osiągnięciem wieku emerytalnego, w stopniu utrudniającym ich pracę na dotychczasowym stanowisku; wykaz prac w szczególnych warunkach określa załącznik nr 1 do ustawy.

Z kolei prace o szczególnym charakterze to, w myśl art. 3 ust. 3 cytowanej ustawy, prace wymagające szczególnej odpowiedzialności oraz szczególnej sprawności psychofizycznej, których możliwość należytego wykonywania w sposób niezagrażający bezpieczeństwu publicznemu, w tym zdrowiu lub życiu innych osób, zmniejsza się przed osiągnięciem wieku emerytalnego na skutek pogorszenia sprawności psychofizycznej, związanego z procesem starzenia się; wykaz prac o szczególnym charakterze określa załącznik nr 2 do ustawy.

Według treści § 3 i 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 z późn. zm.) za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej „wymaganym okresem zatrudniania” uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia. Pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1)  osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn;

2)  ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Powołany wykaz wskazuje wszystkie te prace w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego.

W świetle § 2 ust. 1 i 2 tegoż rozporządzenia oraz zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego, okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy, przy czym powyższe okoliczności pracownik jest obowiązany udowodnić (por. wyrok SN z 15.12.1997 r. II UKN 417/97 – (...) i US (...) i wyrok SN z 15.11. 2000 r. II UKN 39/00 Prok. i Prawo (...)).

Stosownie do § 2 ust. 1 okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. W myśl § 2 ust. 2 okresy takiej pracy stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według określonego wzoru, lub świadectwie pracy.

Regulacja § 2, statuująca ograniczenia dowodowe i obowiązująca w postępowaniu przed organem rentowym, nie ma jednak zastosowania w postępowaniu odwoławczym przed sądem pracy i ubezpieczeń społecznych. W konsekwencji okoliczność i okresy zatrudnienia w szczególnych warunkach sąd uprawniony jest ustalać także innymi środkami dowodowymi niż dowód z zaświadczenia zakładu pracy, w tym zeznaniami świadków (por. uchwała Sądu Najwyższego z 27 maja 1985 r. sygn. III UZP 5/85, uchwała Sądu Najwyższego z 10 marca 1984 r. III UZP 6/84).

W przedmiotowym stanie faktycznym nie budzi wątpliwości fakt, iż wnioskodawca spełnia przesłanki ustawowe co do wieku – ukończył 60 rok życia oraz lat okresów składkowych i nieskładkowych. Skarżący nie pozostaje także w stosunku pracy. W ocenie Sądu wnioskodawca spełnia również warunek co do posiadania 15 lat stażu pracy w warunkach szczególnych.

Z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wynika, iż w spornym okresie od 1 lutego 1982 r. do 30 września 1999 r., a także w późniejszym okresie do dnia 6 września 2016 r. wnioskodawca stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował w zespołach operacyjnych dyscyplin zabiegowych w warunkach ostrego dyżuru jako lekarz asystujący do operacji i operujący. Pracę personelu medycznego w zespołach operacyjnych dyscyplin zabiegowych w ramach ostrego dyżuru zaliczyć należy do prac w warunkach szczególnych. Pomocnicze znaczenie w tym zakresie stanowi pkt 24 Załącznika nr 2 ustawy o emeryturach pomostowych z dnia 19 grudnia 2008 r. oraz Wykaz A, Dział XII, pkt 2 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Pracę na stanowisku lekarza operującego, asystującego do operacji w ramach prac w zespołach operacyjnych dyscyplin zabiegowych zaliczyć należy do prac w warunkach szczególnych. Pomocnicze znaczenie w tym zakresie stanowi wykaz zawarty w załączniku do Zarządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 12 lipca 1983 r. w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w zakładach pracy resortu zdrowia i opieki społecznej, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach uprawniające do wcześniejszego przejścia na emeryturę. Stanowisko to wymienione zostało w Wykazie A, Dziale XII, poz. 2, pkt 2 a) 1) – lekarz (operujący, asystujący do operacji).

Praca w warunkach szczególnych to praca, w której pracownik w sposób znaczny jest narażony na niekorzystne dla zdrowia czynniki. Aby nabyć prawo do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym pracę taką pracownik musi wykonywać stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku. Wnioskodawca pracował w klinice neurochirurgii szpitala (...) w Ł. stale i w pełnym wymiarze godzin, a nawet ponad normę. Praca personelu medycznego, określona w pkt 24 załącznika Nr 2 ustawy o emeryturach pomostowych z dnia 19 grudnia 2008 r. oraz w Wykazie A Działu XII pkt 2 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, którą wnioskodawca w okresie od 1 lutego 1982 r. do 30 września 1999 r. wykonywał stale i w pełnym wymiarze godzin (a nawet dłużej) wiąże się z koniecznością wykonywania obowiązków ponad normy czasu pracy w każdej porze dnia i nocy przy dużym obciążeniu zarówno psychicznym jak i fizycznym, z czym wiąże się wykonywanie wielogodzinnych operacji wymagających znacznego skupienia a tym samym obciążającym dla organizmu.

Przedmiot sporu w niniejszej sprawie stanowiła ocena czy praca na zajmowanych przez wnioskodawcę stanowiskach w spornym okresie była pracą w warunkach szczególnych i czy skarżący pracę tę wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku w rozumieniu § 2 ust. 1 rozporządzenia. Z zeznań świadków A. R., J. J., M. S. i wnioskodawcy wynika, że obowiązki dydaktyczne wnioskodawcy nie kolidowały z jego obowiązkami wynikającymi z pracy w ramach zespołu operacyjnego. Charakter pracy w szpitalu klinicznym i równocześnie na uczelni medycznej, jaką była Wojskowa Akademia Medyczna, wiąże się zarówno z podejmowaniem czynności klinicznych w ramach zespołu operacyjnego w klinice neurochirurgii, jak i z pełnieniem obowiązków dydaktycznych wobec studentów uczelni. Obowiązki dydaktyczne są jednak tego rodzaju, że nie kolidują z wykonywaniem czynności leczniczych w stosunku do pacjentów - łączą się bowiem z umożliwieniem studentom obserwowania prowadzonego leczenia w tym w szczególności zabiegów operacyjnych.

Na okoliczność pracy wykonywanej przez wnioskodawcę w szczególnych warunkach Sąd Okręgowy dopuścił dowód z dokumentów i z zeznań świadków. W ocenie Sądu wnioskodawca wykazał w przedmiotowym postępowaniu, że w spornym okresie od 1 lutego 1982 r. do 30 września 1999 r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach. Świadkowie zgodnie podali, że podczas całego okresu zatrudnienia w szpitalu (...) w Ł., niezależnie od przekształceń organizacyjnych, którym szpital ulegał na przestrzeni lat, wnioskodawca pracował w ramach zespołu operacyjnego dyscyplin zabiegowych w warunkach ostrego dyżuru jako lekarz asystujący do operacji, operujący stale i w pełnym wymiarze czasu pracy a nawet ponad normę. Ubezpieczony brał udział w operacjach jako asystent a następnie operator. Pełnił dyżury lekarskie całodobowo. Początkowo wykonywał zabiegi operacyjne pod kontrolą starszych lekarzy. Łatwiejsze zabiegi wykonywał sam a w trudniejszych asystował. Z czasem, jak zdobywał większe kwalifikacje, doświadczenie i kolejne stopnie specjalizacji, wykonywał coraz bardziej skomplikowane operacje stanów nagłych mózgu i kręgosłupa. Operacje były też wykonywane w godzinach nocnych, także poza Ł.. Często się przedłużały. Czas pracy wnioskodawcy był ponadnormatywny. Wnioskodawca pełnił również ciągły dyżur pracując przy diagnostyce i operacjach. Wnioskodawca wykonywał pracę w pełnym wymiarze czasu pracy a nawet ponad normę - pracował nieustannie, miał tylko przerwy spowodowane urlopem.

W tym stanie faktycznym, zdaniem Sądu okres zatrudnienia skarżącego w szpitalu (...) w Ł. od 1 lutego 1982 r. do 30 września 1999 r. w pełnym wymiarze czasu pracy jest pracą w szczególnych warunkach. Wnioskodawca spełnia także wszystkie pozostałe wymagane przepisami prawa przesłanki, zarówno w zakresie stażu pracy oraz nie pozostawania w stosunku pracy jak i wieku.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w pkt 1 sentencji wyroku. Prawo do emerytury pomostowej Sąd przyznał wnioskodawcy od dnia 7 września 2016 roku, to jest od dnia następującego po rozwiązaniu przez wnioskodawcę umowy o pracę (art.15 cytowanej ustawy).

O kosztach postępowania Sąd Okręgowy rozstrzygnął w punkcie 2. wyroku stosownie do wyników postępowania i na podstawie art. 98 § 1 i § 3 k.p.c. zasądził od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. na rzecz odwołującego się J. K. kwotę 60,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego – stosownie do treści § 12 ust. 2 (w brzmieniu obowiązującym do spraw wszczętych do dnia 31 lipca 2015 roku), w zw. z § 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jednolity Dz. U. z 2013 r., poz. 461), mając na uwadze, że zgodnie z § 21, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2016 roku, rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U z 2015 r, poz. 1800) - do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe do czasu zakończenia postępowania w danej instancji.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć organowi rentowemu, wypożyczając akta rentowe.