Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 17 września 2013 r znak (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. odmówił T. C. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 14 sierpnia 2013 r. wnioskodawca został uznany za częściowo niezdolnego do pracy od 27 lutego 2013 roku do 31 lipca 2014 roku. Według ZUS niezdolność powstała później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania ostatniego ubezpieczenia (ostatnie ubezpieczenie ustało w dniu 09 września 2009 roku). Z uwagi jednak na fakt nie spełnienia wszystkich przesłanek wymienionych w art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówiono wnioskodawcy przyznania świadczenia

/decyzja k.284 akt ZUS /

Odwołanie od powyższej decyzji wnioskodawca złożył w dniu 25 września 2013 roku. Wskazał, że jego stan zdrowia uniemożliwia mu wykonywanie jakiejkolwiek pracy. Podniósł ,że cierpi na bóle stawów kolanowych , bóle kręgosłupa. Pomimo operacji przepuklin pachwinowych odczuwa ból i musi pobierać tzw. blokady. Ponadto T. C. wskazał na inne uporczywe dolegliwości , które uniemożliwiają mu codzienne funkcjonowanie w tym biegunki, zawroty głowy, hemoroidy. Wnioskodawca nie pobiera żadnych świadczeń i w chwili obecnej nie stać go na podjęcie leczenia. Ma problemy zdrowotne o podłożu psychiatrycznym

/odwołanie k. 2-4/

W dniu 15 listopada 2013 r. do tutejszego Sądu wpłynęła odpowiedź organu rentowego na w/w odwołanie. W uzasadnieniu organ rentowy przytoczył argumentację jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie k.6-7/

W piśmie procesowym z dnia 9 grudnia 2013 r. T. C. wniósł o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego sądowego na okoliczność ustalenia rzeczywistego stanu zdrowia wnioskodawcy oraz przeprowadzenie dowodu z załączonej do akt sprawy dokumentacji. Ponadto wnioskodawca wskazał ,że decyzja organu rentowego jest dla niego niezrozumiała ponieważ organ rentowy odmówił mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy pomimo tego ,że stan zdrowia odwołującego w dalszym ciągu pogarsza się i spełnia on kryteria do uznania go za osobę całkowicie niezdolną do pracy. T. C. wskazał ,że nie zgadza się ze stanowiskiem organu rentowego wskazującym ,że ostatnim ubezpieczeniem było ubezpieczenie z tytułu pobierania zasiłku dla bezrobotnych od 10 września 2008 r. do 9 września 2009 r. Po upłynięciu okresu pobierania zasiłku wnioskodawca w dalszym ciągu pozostawał zarejestrowany jako osoba bezrobotna. Zgodnie z ustawą z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego podlegają bezrobotni niepodlegający obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego z innego tytułu.

/pismo procesowe k.10-12/

Wyrokiem Sąd Okręgowy w Łodzi z dnia 10 lipca 2014 r. w punkcie 1 oddalono odwołanie

/wyrok – k. 38/.

Apelację od w/w wyroku złożył wnioskodawca i Sąd Apelacyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 15 stycznia 2015 r. w sprawie III AUa 1082/14 uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Sądowi Okręgowemu w Łodzi do ponownego rozpoznania. W uzasadnieniu Sąd Apelacyjny wskazał, że Sąd Okręgowy rozpoznając ponownie sprawę dokona dokładnych ustaleń faktycznych, co do istotnych dla rozstrzygnięcia faktów w zakresie stopnia niezdolności do pracy i daty przyjęcia ewentualnej częściowej niezdolności do pracy i podda gruntownej analizie materiał dowodowy zebrany w sprawie, w szczególności na podstawie opinii biegłych o specjalnościach adekwatnych do schorzeń wnioskodawcy

/wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi w sprawie III AUa 1082/14 – k.74-78, uzasadnienie /.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca T. C. urodził się (...) Wykonywał zawód montera instalacji wodno – kanalizacyjnych , ślusarza oraz magazyniera.

/bezsporne/

Na podstawie orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS z 1 czerwca 2007 r. organ rentowy przyznał wnioskodawcy prawo do świadczenia rehabilitacyjnego na okres 6 miesięcy tj. od dnia 15 kwietnia 2007 r. do dnia 13 lipca 2007 r. w wysokości 90% oraz od dnia 14 lipca 2007 r. do dnia 11 października 2007 r. w wysokości 75 %.

/decyzja k.108 akt ZUS/

Decyzją z dnia 12 grudnia 2007 r. organ rentowy odmówił wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/decyzja k.148 akt ZUS/

Decyzją z dnia 28 grudnia 2007 r. organ rentowy przyznał wnioskodawcy prawo do świadczenia rehabilitacyjnego na okres 6 miesięcy tj. od dnia 12 października 2007 r. do dnia 8 kwietnia 2008 r. w wysokości 75%.

/decyzja k.152 akt ZUS/

Decyzją z dnia 22 sierpnia 2008 r. organ rentowy odmówił wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/decyzja k.210 akt ZUS/

Ostatni okres podlegania ubezpieczeniom wnioskodawcy ustał 10 września 2009 r.

/raport k.258 akt ZUS/

T. C. udowodnił staż sumaryczny wynoszący 25 lat , 9 miesięcy i 27 dni.

/decyzja k.284 akt ZUS /

T. C. był zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie Pracy w S. jako osoba bezrobotna od dnia 2 września 2008 , pobierający zasiłek dla bezrobotnych od dnia 10 września 2008 r. do 9 września 2009 r.)

/zaświadczenie k.256/

W dniu 5 kwietnia 2013 r. T. C. złożył wniosek o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/wniosek k.264-265 akt ZUS /

Lekarz Orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 3 lipca 2013r. uznał wnioskodawcę za osobę częściowo niezdolną do pracy do dnia 31 lipca 2014 r. oraz wskazał ,że niezdolność do pracy powstała w dniu 27 lutego 2013 r. Lekarz Orzecznik ZUS rozpoznał u wnioskodawcy zaburzenia zachowania i nastroju na tle organicznego uszkodzenia oun, nadczynność tarczycy, chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego

/opinia, orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS k. 291 tom IV akt ZUS, k. 268 tom III akt ZUS/

Od powyższego orzeczenia T. C. złożył sprzeciw do Komisji Lekarskiej ZUS.

/bezsporne/

Orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z 14 sierpnia 2013 r. uznano wnioskodawcę za osobę częściowo niezdolną do pracy do dnia 31 lipca 2014 r. oraz wskazano ,że częściowa niezdolność do pracy powstała w dniu 27 lutego 2013 r. Rozpoznano u niego organiczne zaburzenia osobowości i zachowania, nadczynność tarczycy, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa i dużych stawów z przewlekłym zespołem bólowym

/opinia k. 304 tom IV akt ZUS i orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS k.280 tom III akt ZUS/

Decyzją z dnia 17 września 2013 roku odmówiono wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy z powodu uznania częściowej niezdolności do pracy od dnia 27 lutego 2013 roku do 31 lipca 2014 r w oparciu o orzeczenie komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 14 sierpnia 2013 roku

/ decyzja – k. 284 tom III akt ZUS/.

U T. C. rozpoznano organiczne zaburzenia osobowości i nastroju. Epizod depresyjny z myślami samobójczymi w wywiadach (02.2013). Nadczynność tarczycy w wywiadach ( (...)), aktualnie w stanie klinicznej i hormonalnej eutyreozy. Cukrzyca t.2, dobrze wyrównana ( stężenie glukozy 02.2013 r 101mg%). Stan po operacji i reoperacji lewej przepukliny pachwinowej i wodniaka powrózka nasiennego oraz operacji prawej przepukliny pachwinowej z dobrym efektem. Zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa i stawu kolanowego lewego z objawowym zespołem bólowym bez objawów korzeniowych i istotnego upośledzenia funkcji ruchowych. Kamica nerki lewej bez upośledzenia funkcji nerek. Miażdżyca uogólniona. Grzybica paznokci palców i stóp.

U wnioskodawcy z internistycznego punktu widzenia nie stwierdza się całkowitej niezdolności do pracy. Mnogość dolegliwości i deklarowany stopień nasilenia ma podłoże psychogenne, z którego to powodu orzeczono częściową okresową niezdolność do pracy. Do oceny stanu zdrowia wnioskodawcy wzięto pod uwagę wszystkie jego choroby oraz schorzenia i wszystkie opinie wydane w sprawie oraz wyniki badań z 2013 r i 2014 r w postaci badania RTG stawu kolanowego, kręgosłupa, usg tętnic kończyn dolnych, badanie komputerowe głowy i badanie hormonów tarczycy i retroskopia. Wszystkie te badania nie wykazały istotnych odchyleń od normy. Wnioskodawca z przyczyn internistycznych jest zdolny do pracy

(opinia lekarza biegłego sądowego specjalisty chorób wewnętrznych L. P. – k. 20 – 24, opinia uzupełniająca lekarza biegłego sądowego specjalisty chorób wewnętrznych L. P. protokół rozprawy z dnia 12 października 2016 roku 00:00:50 – 00:05:57 -płyta CD –k.164 ).

Z neurologicznego punktu widzenia rozpoznano u wnioskodawcy zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z wielopoziomowymi dyskopatiami z okresowym zespołem bólowym, obecnie bez objawów powikłań korzeniowych. Wnioskodawca jest zdolny do pracy zarobkowej. Brak jest podstaw do orzekania długotrwałej niezdolności do pracy zgodnej z posiadanym poziomem kwalifikacji zawodowych

(opinia lekarza biegłego sądowego neurologa J. Z. – k. 91-92).

Z punktu widzenia neuropsychologicznego rozpoznano u wnioskodawcy osłabienie sprawności procesów poznawczych i czynności wykonawczych, potwierdzających zmiany organiczne w mózgu aktualnie o niewielkim stopniu zakłócające funkcjonowanie T. C.. Rozpoznano u niego cechy osobowości paranoicznej ( pieniaczej ) z tendencjami do koncentracji ,, na własnej krzywdzie’’ , poczuciem niesprawiedliwości i dążeniu za wszelką cenę do udowodnienia swoich racji. Stwierdzone zmiany organiczne i cechy osobowości są przyczyną napięcia emocjonalnego i tendencji do zachowań impulsywnych. Każda osoba, która nie spełnia oczekiwań wnioskodawcy, nie wyraża opinii zgodnej z jego oceną ( w tym biegli ) staje się ,, osobą niesprawiedliwą ‘’, działającą na szkodę T. C.

( opinia biegłego sądowego neuropsychologa L. S. – k. 109 – 110).

Z punktu widzenia psychiatrycznego rozpoznano u wnioskodawcy w oparciu o badanie psychiatryczne oraz o badanie psychologiczne organiczne zaburzenia osobowości i nastroju. Wnioskodawca nie jest całkowicie niezdolny do pracy z przyczyn psychiatrycznych. Nie występują u wnioskodawcy zaburzenia psychotyczne. Ma on osobowość paranoiczną. Objawy nasila poczucie krzywdy. Występuje u T. C. częściowa niezdolność do pracy o charakterze trwałym

( opinia biegłego sądowego psychiatry S. W.- k. 94 – 96, 112, opinia uzupełniająca biegłego sądowego psychiatry S. W. protokół rozprawy z dnia 28 września 2016 roku 00:06:28 – 00:19:46 -płyta CD –k. 147 ).

Sąd Okręgowy dokonał powyższych ustaleń w oparciu o załączone akta organu rentowego, dokumenty oraz opinie biegłych internisty, neurologa, neuropsychologa, psychiatry. W ocenie Sądu opinie biegłych są w pełni wiarygodne. Zostały bowiem sporządzone przez biegłych o specjalnościach właściwych z punktu widzenia schorzeń wnioskodawcy w oparciu o analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej oraz wyniki przeprowadzonych badań własnych wnioskodawcy.

W ocenie Sądu brak jest podstaw by kwestionować opinie oraz opinie uzupełniające biegłych, gdyż są one rzetelne, a wynikające z nich wnioski logiczne i prawidłowo uzasadnione. Opinie nie zawierają braków i wyjaśniają wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy.

W ocenie Sądu Okręgowego, opinie biegłych, zarówno pisemne jak i ustne uzupełniające w sposób wystarczający obrazują stan zdrowia wnioskodawcy. Opinie są jasne, a wnioski końcowe wynikają w sposób logiczny z ich treści. Ponadto wszelkie niejasności jakie mogłyby powstać w ocenie Sądu zostały wyjaśnione przez biegłych w sposób nie budzący wątpliwości interpretacyjnych w opiniach uzupełniających.

Wskazać natomiast należy, że zastrzeżenia wnioskodawcy wobec opinii biegłego internisty są bezpodstawne.

Biegły ten uzupełnił ustnie swoją opinię na rozprawie w dniu 12 października 2016 roku, wyjaśniając w rzetelny sposób podstawy swojej opinii. Wskazał on, że schorzenia występujące u wnioskodawcy zostały przez biegłego zdiagnozowane w oparciu o wyniki badań za lata 2013 – 2014 r odnoszące się do schorzeń występujących u wnioskodawcy w dacie spornej decyzji. W ocenie Sądu biegły udzielił wyczerpującej odpowiedzi na wszystkie zastrzeżenia T. C. przytaczając merytoryczne argumenty na poparcie swojego stanowiska wyrażonego w opinii. Biegły odniósł się do stanu zdrowia wnioskodawcy w zakresie w jakim wymagane to było dla oceny stanu zdrowia wnioskodawcy w dacie spornej decyzji. Z tego względu późniejsze stwierdzenie ewentualnego nowotworu złośliwego pozostaje bez związku z treścią opinii biegłego co do stanu zdrowia na datę wydania decyzji.

W oparciu o tak szczegółową i wszechstronną opinię biegłego internisty stwierdzić należy, że zastrzeżenia wnioskodawcy wobec przywołanej opinii nie są zasadne i stanowią tylko polemikę z wnioskami biegłego, nie zawierają natomiast merytorycznych podstaw do jej zakwestionowania.

Sąd uznał zatem w pełni wartość dowodową wszystkich wydanych w sprawie opinii oraz podzielił jako przekonywujące, wnioski wypływające z ich treści. Opinie są rzetelne, sporządzone zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje :

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego odwołanie wnioskodawcy nie jest zasadne.

Stosownie do art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku (Dz. U. z 2016 r., poz. 887t.j. z późn. zm.) o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełni łącznie następujące warunki:

⚫

jest niezdolny do pracy całkowicie lub częściowo,

⚫

ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy

⚫

oraz niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w pkt 3 art. 57 w/w ustawy, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Natomiast z treści art. 57 ust. 2, powołanej ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynika, iż przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

Zgodnie z art. 58 ust. 1 pkt 5 i ust. 2 cytowanej ustawy warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego, w myśl art. 57 ust. 1 pkt 2, uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący łącznie co najmniej 5 lat - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat. Okres, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, powinien przypadać w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy; do tego dziesięcioletniego okresu nie wlicza się okresów pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy, renty szkoleniowej lub renty rodzinnej.

Według art. 58 ust. 4 ustawy emerytalnej przepisu ust. 2 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy, o którym mowa w art. 6, wynoszący co najmniej 25 lat dla kobiety i 30 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W orzeczonej sprawie spór sprowadzał się do ustalenia czy wnioskodawca jest osobą całkowicie niezdolną do pracy wobec spełnienia przesłanki dotyczącej wymaganego stażu pracy. W przypadku uznania zaś jego częściowej niezdolności do pracy kluczowe znaczenia miało ustalenie momentu jej stwierdzenia.

W ocenie Sądu biorąc pod uwagę zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w szczególności opinie biegłych internisty, neurologa, neuropsychologa, psychiatry u wnioskodawcy niezdolność do pracy powstała później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania ostatniego okresu ubezpieczenia (dzień 27 lutego 2013 roku).

W tym miejscu należy wskazać ,że zgodnie z art. 6 ust.1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jednolity Dz.U z 2016 r. poz.963 z późn. zm.) obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnym, rentowym, chorobowym i wypadkowym oprócz pracowników podlegają m.in. osoby pobierające zasiłek dla bezrobotnych. W momencie ustania prawa do zasiłku wnioskodawca przestał podlegać obowiązkowym ubezpieczeniom , a tylko do takich ubezpieczeń odnosi się okres o którym mowa w art. 57 ust. 1. Fakt pozostawania przez wnioskodawcę w rejestrze bezrobotnych i podlegania z tego tytułu ubezpieczeniu zdrowotnemu nie ma znaczenia dla ustalania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W niniejszym postępowaniu wszyscy biegli jednogłośnie orzekli, że wnioskodawca nie jest osobą całkowicie niezdolną do pracy. Jedynie biegły psychiatra stwierdził częściową niezdolność skarżącego do pracy.

Zgodnie z dyspozycją art. 6 kc to na wnioskodawcy ciążył ciężar dowodowy wykazania innej niż podana w decyzji daty początku niezdolności do pracy czego skarżący nie uczynił. W ocenie Sądu fakt stwierdzenia w orzeczeniu Komisji Lekarskiej ZUS daty początkowej niezdolności do pracy z dniem 27 lutego 2013 roku nie został skutecznie podważony przez wnioskodawcę. Skarżący przedstawiał wprawdzie w toku postępowania liczne zastrzeżenia do treści opinii biegłych jednakże jedyne przyczyny niezdolności do pracy jakie udało mu się wykazać dotyczyły podłoża psychiatrycznego jego dolegliwości. Dolegliwości te w stopniu częściowo uniemożliwiającym pracę zostały stwierdzone po raz pierwszy od dnia 27 lutego 2013 roku. Należy podkreślić, że wnioskodawca nie kwestionował daty z jaką pojawiły się u niego dolegliwości psychiatryczne a jedynie wskazywał na swój stan somatyczny uniemożliwiający mu pracę. W świetle opinii biegłych o specjalnościach innych niż psychiatryczna T. C. był w dacie wydania decyzji ZUS w pełni zdolny do pracy.

Zatem w tym miejscu uznać należy, że wnioskodawca nie spełnił jednego z wymaganych prawem warunków do uzyskania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, opisanych treścią art. 57 ust. 1 pkt 3, przywołanej ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Niezdolność do pracy nie powstała w okresie przed upływem 18 miesięcy od ustania podlegania ubezpieczeniu, a także nie spełnił warunku ust.2 całkowitej niezdolności do pracy.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy w Łodzi Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc oddalił odwołanie wnioskodawcy, potwierdzając tym samym prawidłowość decyzji z dnia 17 września 2013 r Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W..

ZARZĄDZENIE

- odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć wnioskodawcy.

D.D-Z.