Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 24 czerwca 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił A. K. prawa do emerytury. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że na wymagane 15 lat pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wnioskodawca do dnia 1 stycznia 1999 roku nie udowodnił wymaganego 15 letniego okresu pracy w szczególnych warunkach. Organ rentowy nie uwzględnił okresów od 02.05.1985 r do 30.11.1987 r, od 01.07.1988r do 31.12.1998r na stanowisku Kierownika warsztatów mechanicznych, gdyż brak jest dokumentów stwierdzających czy wnioskodawca będąc zatrudnionym na stanowisku kierownika pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w warunkach szczególnych, w czasie zmiany robotniczej przebywał w pomieszczeniu oddalonym od stanowisk robotniczych wymienionych w wykazie, czy zakres jego obowiązków wykraczał poza osobiste dozorowanie lub kontrolę robotniczych stanowisk /decyzja k.41 akt ZUS/

W dniu 23 lipca 2015 roku A. K. odwołał się od powyższej decyzji wskazując, że pracował w szczególnych warunkach w spornym okresie razem z pracownikami, których uczył i którym pomagał i których dozorował /odwołanie k 2 – 3/

Odpowiadając na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu podtrzymał argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji

/odpowiedź na odwołanie k- 5 - odwrót /.

W piśmie procesowym z dnia 4 grudnia 2015 roku radca prawny Z. C. zgłosił swój udział w przedmiotowej sprawie w charakterze pełnomocnika powoda załączając pełnomocnictwo. W uzupełnieniu odwołania wnioskodawcy wskazał, że A. K. w spornym okresie zatrudnienia na stanowisku kierownika warsztatów mechanicznych sprawował nadzór nad pracownikami, a także zajmował się naprawą silników, instalacji i urządzeń na wydziałach produkcyjnych będących w ruchu. Jego praca polegała niezmiennie na nadzorze bieżącej konserwacji urządzeń niezbędnych w procesie technologicznym produkcji cukru, a jego zadania nie miały jednorodnego charakteru ponieważ musiał on nadzorować i jednocześnie uczestniczyć w naprawach urządzeń w procesie produkcji cukru. Pełnomocnik wskazał, że w trakcie kampanii cukrowniczej tj., przez okres 4 miesięcy w roku powód każdorazowo powoływany był na stanowisko kierownika zmianowego, któremu podlegały w zakresie utrzymania ruchu wszystkie maszyny na terenie cukrowni / pismo procesowe –k.14/.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

A. K. urodzony (...), nie będący członkiem OFE, w dniu 17 kwietnia 2015 roku złożył wniosek o przyznanie emerytury Wykształcenie wyższe techniczne inżynier mechanik specjalność technologia budowy maszyn

/ wniosek k. 1 akt ZUS, akta osobowe – teczka /.

Ogólny staż ubezpieczeniowy wnioskodawcy na dzień 1 stycznia 1999 roku wyniósł 25 lat (okoliczności bezsporne ).

W okresie od 02 maja 1985 r do 30 listopada 1987 r oraz od 01 lipca 1988 r do 31 grudnia 1998 r wnioskodawca był zatrudniony w Krajowej Spółce (...) S.A w T. Oddział Cukrownia (...) będącej następcą prawnym Cukrowni (...) S.A. w D. na stanowisku kierownika warsztatów mechanicznych, mechanika zmianowego

/ świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych z dnia 28.11.2014 r, zeznania świadka W. D. protokół rozprawy z dnia 11 października 2016 r – k. 66, zeznania świadka B. K. protokół rozprawy z dnia 11 października 2016 r –k. 67, zeznania świadka A. T. e- protokół rozprawy z dnia 06 października 2016 r 00:05:28 – 00:20:07 – płyta CD k.62, zeznania świadka L. S. e- protokół rozprawy z dnia 06 października 2016 r 00:20:07 – 00:30:11, zeznania świadka B. Ś. e- protokół rozprawy z dnia 19 maja 2016 r 01:22:53 – 02:05:23 płyta CD k.55, umowa o pracę z dnia 1 maja 1985 r, karta obiegowa zmian przyjęcie z dniem 2.05.1985r i zwolnienie z dniem 30.11.1987r, umowa o pracę z dnia 1.07.1988r, świadectwo pracy z dnia 30.11.1987 r, angaż z dnia 4.10.1989 r k.B14 - akta osobowe - teczka /.

Z dniem rozpoczęcia w przedmiotowym przedsiębiorstwie kampanii cukrowniczej powołano wnioskodawcę na stanowisko mechanika zmianowego. Do zakresu jego obowiązków należało dodatkowo zabezpieczenie ruchu pod względem mechaniczno – energetycznym w tym nadzór nad kotłownią i turbinownią na zmianie kierowanej przez wnioskodawcę

/ angaż z dnia 4.10.1989r, z dnia 1.10.1994 r, akta osobowe k.B14,B20 - teczka/.

Zatrudniający ubezpieczonego zakład pracy prowadził produkcję w okresie 3- 4 miesięcy w ruchu podczas kampanii cukrowej.

Na okres kampanii cukrowniczej wnioskodawca jako mechanik zmianowy podlegał kierownikowi zmiany. Wnioskodawcy podlegali wszyscy pracownicy utrzymania ruchu z Wydziału Mechanicznego, Elektrycznego, Energetycznego oraz inni pracownicy oddelegowani z innych Wydziałów do realizacji zadań specjalnych. Do obowiązków wnioskodawcy na zmianie należało m.in. utrzymanie ciągłości ruchu zakładu, zapewnienie prawidłowej i bezawaryjnej pracy maszyn i urządzeń w tym urządzeń kotłowni, turbinowni, elektrowni, wapniarni, suszarni. Zapobieganie awariom, szkolenie na stanowisku pracy, nadzór nad podległymi pracownikami i właściwa eksploatacja maszyn i urządzeń, nadzór i ochrona powierzonego mienia. W okresie kampanii cukrowej wnioskodawca sprawował stały i bezpośredni dozór na w/w oddziałach i wydziałach przy produkcji cukru, która odbywała się tylko w okresie kampanii. Jego zadaniem w powyższym okresie było utrzymanie wszystkich urządzeń, maszyn w ruchu

/ zakres czynności na okres kampanii – akta osobowe wnioskodawcy k.B18 – teczka, zeznania świadka B. K. protokół rozprawy z dnia 11 października 2016 r k.67, zeznania świadka A. T. e – protokół rozprawy z dnia 06 października 2016 r 00:05:28 – 00:20:07 płyta CD –k.62, zeznania świadka L. S. e- protokół rozprawy z dnia 06 października 2016 r 00:20:07 – 00:30:11 płyta CD – k. 62, zeznania wnioskodawcy e - protokół rozprawy z dnia 28 stycznia 2016 roku 00:27:49 – 01:09:42 płyta CD – k.37, w zw. z protokołem rozprawy z dnia 11 października 2016 r k.67, zeznania wnioskodawcy e- protokół rozprawy z dnia 19 maja 2016r 00:42:46 – 01:15:26 płyta CD –k.55 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 11 października 2016 r k.67, zeznania świadka B. Ś. e- protokół rozprawy z dnia 19 maja 2016 r 01 :37:59 – 02:05:23 płyta CD k. 55 /.

Wnioskodawca w okresie remontowym czyli poza kampanijnym pracował w warsztacie około 4 godzin w ciągu dnia w okresie kampanijnym w systemie 12/24 od 6 do 18 i od 18 do 6 rano. Wnioskodawcy na zmianie podlegało 60 – 65 osób. Na jednej zmianie było około 50 ślusarzy. W okresie remontowym podlegało mu mniej pracowników – około 20. Wnioskodawca jako kierownik warsztatu mechanicznego był odpowiedzialny za pracowników warsztatu mechanicznego to byli ślusarze, tokarze, spawacze. Warsztat mechaniczny podlegał w całości wnioskodawcy. Wszystkie usterki były mu zgłaszane jako szefowi i on wydawał polecenia co naprawić i jak naprawić maszyny , sprawdzał, mierzył. Każde urządzenie miało książkę, która musiała być wypełniona, była to książka remontów i ją wypełniał wnioskodawca. W okresie remontowym ci pracownicy remontowali urządzenia w warsztacie. Wnioskodawca im pomagał, gdy pracownicy spawali to wnioskodawca trzymał detale i nadzorował ich pracę. Okres remontowy polegał na zadbaniu aby urządzenia były sprawne w okresie kampanii cukrowej. Wnioskodawca miał biuro w budynku warsztatu na piętrze. Z wnioskami o urlop, o przepustkę, premię pracownicy warsztatu zwracali się do wnioskodawcy. W buraczarni w okresie remontowym zagrożeń nie było. W okresie poza kampanią przynajmniej jeden spawacz zawsze miał co robić. Wnioskodawca często chodził razem ze spawaczem, żeby pokazać mu co ma zrobić. / zeznania wnioskodawcy e- protokół rozprawy z dnia 19 maja 2016r 00:22:00 – 01:15:26 płyta CD k.55 oraz z dnia 28 stycznia 2016 r 00:27:49 – 00:39:45 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 11 października 2016 r k.6, oraz z dnia 11 października 2016 r k.68, zeznania świadka B. Ś. e- protokół rozprawy z dnia 19 maja 2016 r 01 :22:53 – 02:05:23 płyta CD k. 55, zeznania świadka A. T. – e- protokół rozprawy z dnia 06 października 2016 r 00:05:28 – 00:20:07 płyta CD –k.62, zeznania świadka L. S. e- protokół rozprawy z dnia 06 października 2016 r 00:20:07 – 00:30:11 płyta CD – k. 62, zeznania świadka W. D. protokół rozprawy z dnia 11 października 2016 r k. 66, zeznania świadka B. K. protokół rozprawy z dnia 11 października 2016 r k. 67 /.

Zgodnie z przyjętym przez wnioskodawcę w dniu 1 września 1987r zakresem czynności w Cukrowni (...) jako kierownik warsztatów mechanicznych podlegał Kierownikowi Wydziału Mechanicznego. Do zasadniczych zadań i obowiązków kierownika warsztatu mechanicznego należało m.in. prowadzenie i obsługa warsztatów mechanicznych, kotlarskich, kowalskich, spawalniczych oraz urządzeń narzędziowni i narzędziowni dla wszystkich działów, remont sprzętu budowlanego, urządzeń mechanizacji zewnętrznej. Remont buraczarni, dyfuzji, krajalnic, urządzeń produktowni i segregacji cukru, magazynów cukru oraz urządzeń stacji produkcji cukru pudru. Remont wszystkich przenośników taśmowych i napędów mechanicznych. Prowadzenie gospodarki smarowniczej urządzeń mechanicznych i zabiegów konserwacyjnych w zakresie urządzeń ruchowych. Opracowanie planów zużycia materiałów i części zamiennych do remontów narzędzi. Zapewnienie w zakładzie właściwego ruchu maszyn i urządzeń współpraca z użytkownikami maszyn i urządzeń w zakresie właściwego ich wykorzystania

/ zakres czynności kierownika warsztatów mechanicznych – akta osobowe – teczka k.B9/.

Pracodawca wystawił skarżącemu świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach, w którym m.in. wskazano, że w okresie od 02.05.1985 r do 30.11.1987r oraz w okresie od 01.07.1988r do 31.12.1998r ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace związane z kontrolą międzyoperacyjną, kontrolą jakości produkcji i usług oraz dozór inżynieryjno – techniczny na oddziałach i wydziałach, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie A działu XIV poz 24 wg Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r

/ świadectwa pracy z dnia 28 listopada 2014 r – k.26, k. 27/.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych dowodów z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, w tym w aktach ZUS oraz akt osobowych wnioskodawcy. Podstawę ustaleń stanu faktycznego stanowiły także zeznania świadków oraz samego ubezpieczonego bowiem korespondowały z pozostałym uznanym za wiarygodny materiałem dowodowym. W szczególności podkreślenia wymaga, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w tym zeznania wzajemnie się uzupełniając, stworzyły spójną całość.

W ocenie Sądu wynik przeprowadzonego w sprawie postępowania dowodowego nie daje uzasadnionych podstaw do stwierdzenia, że ubezpieczony legitymuje się wymaganym przez prawo 15 letnim okresem pracy w warunkach szczególnych. Nie uszło uwadze Sądu, że wnioskodawca dysponuje wystawionym przez pracodawcę świadectwem wykonywania prac w szczególnych warunkach, w których przywołane powyżej okresy zostały zakwalifikowane jako te uznane za pracę w szczególnych warunkach określoną w wykazie A działu XIV poz poz 24. Jednakże w ocenie Sądu przedmiotowa dokumentacja nie jest wystarczająca do dokonania takiego uznania. Mając na uwadze fakt, że wystawione przez zakład pracy przywołane świadectwo stoi w sprzeczności z twierdzeniami wynikającymi z analizy pozostałego zgromadzonego materiału dowodowego Sąd odmówił mu wiarygodności.

Z zeznań świadków B. Ś., A. T., L. S., W. D., B. K. jak i ubezpieczonego wynika, że wnioskodawca stale i w pełnym wymiarze czasu pracy a nawet dłużej wykonywał pracę w warunkach szczególnych w czasie kamapii cukrowej. W tym bowiem okresie 3 – 4 miesięcy zakład pracy pracował w ruchu przy produkcji cukru. Wnioskodawca miał powierzony na ten okres specjalny zakres obowiązków. W okresie kampanii cukrowej wnioskodawca sprawował stały i bezpośredni dozór na oddziałach i wydziałach przy produkcji cukru, która odbywała się tylko w okresie kampanii. Jego zadaniem w powyższym okresie było utrzymanie wszystkich urządzeń, maszyn w ruchu. Podlegali mu wówczas wszyscy pracownicy pracujący przy produkcji tj., ślusarze, energetycy, elektrycy, automatycy, tokarze, spawacze, kierowca operatorem koparki. Wnioskodawca był bezpośrednio przy produkcji cukru zapewniając prawidłową i bezawaryjną pracę maszyn i urządzeń w tym urządzeń kotłowni, turbinowni, elektrowni, wapniarni, suszarni. Zapobiegał awariom celem utrzymania w ruchu produkcji cukru. W okresie kampanii cukrowej wnioskodawca stale i w pełnym wymiarze a nawet dłużej przebywał na terenie produkcji cukru wśród urządzeń i maszyn będących w ruchu sprawując nad nimi bezpośrednią kontrolę wykonując czynności w rozumieniu prac szczególnych określonych w wykazie A działu XIV pod poz 24. polegających na kontroli międzyoperacyjnej, kontroli jakości produkcji i usług oraz dozorze inżynieryjno – technicznym na oddziałach i wydziałach, w których jako podstawowe wykonywane są prace w warunkach szczególnych.

Również z zeznań świadków jak i ubezpieczonego wynika, że w pozostałym okresie pracy w cukrowni tzw okresie remontowym wnioskodawca nie pracował w w/w przedsiębiorstwie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w warunkach szczególnych. W okresie remontowym cukrowania nie pracowała w ruchu. Był to okres spokojniejszy. Do zakresu obowiązków wnioskodawcy jako wówczas kierownika warsztatów mechanicznych należało prowadzenie i obsługa warsztatów mechanicznych. Wykonywał on z pomocą pracowników warsztatu tj., ślusarzy, tokarzy, spawaczy, którzy mu w tym czasie podlegali i których nadzorował planowane remonty urządzeń, remont wszystkich przenośników taśmowych i napędów mechanicznych. Prowadził gospodarkę smarowniczą urządzeń mechanicznych i zabiegów konserwacyjnych w zakresie urządzeń ruchowych. Opracowywał plany zużycia materiałów i części zamiennych do remontów narzędzi. Okres remontowy polegał na zadbaniu przez kierownika warsztatów mechanicznych aby urządzenia były sprawne w okresie kampanii cukrowej. Wnioskodawca miał biuro w budynku warsztatu na piętrze. Z wnioskami o urlop, o przepustkę, premię pracownicy warsztatu zwracali się do wnioskodawcy. W buraczarni w okresie remontowym zagrożeń nie było. W okresie poza kampanią przynajmniej jeden spawacz zawsze miał co robić. Wnioskodawca często chodził razem ze spawaczem, żeby pokazać mu co ma zrobić. Kierownik warsztatu nie pojawiał się na produkcji bo jej w tym czasie nie było. W ocenie Sądu wnioskodawca w okresie remontowym nie wykonywał czynności w rozumieniu prac szczególnych określonych w wykazie A działu XIV pod poz 24. polegających na kontroli międzyoperacyjnej, kontroli jakości produkcji i usług oraz dozorze inżynieryjno – technicznym na oddziałach i wydziałach, w których jako podstawowe wykonywane są prace w warunkach szczególnych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie jest zasadne.

Zgodnie z brzmieniem art.184 ust.1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t. j. Dz. U z 2013 r., poz.1440 z późn. zm.) (dalej: ustawa emerytalna) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art.32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1. okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2. okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

W myśl art.184 ust.2 ustawy emerytalnej emerytura, o której mowa w ust.1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa oraz rozwiązania stosunku pracy - w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem.

Z przepisu art.32 ustawy emerytalnej wynika z kolei, że możliwe jest wcześniejsze przejście na emeryturę przez pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Zasady przechodzenia na wcześniejsze emerytury oraz wykazy stanowisk do tego uprawniających określa Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r., nr 8, poz. 43 z późn. zm).

Według treści § 3 i 4 tego rozporządzenia za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia. Pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn;

2) ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Powołany wykaz wskazuje wszystkie te prace w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego. Analiza treści wykazu A stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. wskazuje, że do prac w warunkach szczególnych należy wymieniona w dziale XIV poz 24 kontrola międzyoperacyjna, kontrola jakości produkcji i usług oraz dozór inżynieryjno – techniczny na odziałach i wydziałach, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie.

Zdaniem Sądu wnioskodawca tego rodzaju prace szczególne wykonywał w okresie kampanii cukrowej przez okres 3 -4 miesięcy na stanowisku mechanika zmiany. W tym bowiem okresie zakład pracy pracował w ruchu przy produkcji cukru. Wnioskodawca miał powierzony na ten okres specjalny zakres obowiązków. W okresie kampanii cukrowej wnioskodawca sprawował stały i bezpośredni dozór na oddziałach i wydziałach przy produkcji cukru, która odbywała się tylko w okresie kampanii. Jego zadaniem w powyższym okresie było utrzymanie wszystkich urządzeń, maszyn w ruchu. Podlegali mu wówczas wszyscy pracownicy tj., ślusarze, energetycy, elektrycy, automatycy, tokarze, kierowca operatorem koparki. Wnioskodawca był bezpośrednio przy produkcji cukru zapewniając prawidłową i bezawaryjną pracę maszyn i urządzeń w tym urządzeń kotłowni, turbinowni, elektrowni, wapniarni, suszarni. Zapobiegał awariom celem utrzymania w ruchu produkcji cukru. W okresie kampanii cukrowej wnioskodawca stale i w pełnym wymiarze a nawet dłużej przebywał na terenie produkcji cukru wśród urządzeń i maszyn będących w ruchu sprawując nad nimi bezpośrednią kontrolę. Wnioskodawca w tym okresie sprawował stały i bezpośredni dozór inżynieryjno – techniczny na oddziałach i wydziałach, w których jako podstawowe wykonywane są prace przy wytwarzaniu i przesyłaniu energii elektrycznej i cieplnej oraz przy montażu, remoncie i eksploatacji urządzeń elektroenergetycznych i cieplnych ( Dział II ,, w energetyce’’ wykazu A Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r ), sprawował stałą i bezpośrednią kontrolę międzyoperacyjną, kontrolę produkcji na oddziałach i wydziałach, w których jako podstawowe wykonywane są prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym, atomowowodorowym ( Dział XIV prace różne poz 12).

Stosownie zaś do treści § 2 ust.1 cytowanego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach w nim określonych są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Środkiem dowodowym stwierdzającym okresy zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest - w myśl § 2 ust. 2 - świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach wystawione według określonego wzoru lub świadectwo pracy, w którym zakład pracy stwierdza charakter i stanowisko pracy w poszczególnych okresach oraz inne okoliczności, od których jest uzależnione przyznanie emerytury z tytułu zatrudnienia w szczególnych warunkach.

W ocenie Sądu wnioskodawca nie wykonywał czynności określonych w dziale XIV poz 24 w sporym okresie od dnia 02.05.1985 r do 30.11.1987r oraz w okresie od 01.07.1988r do 31.12.1998r stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, gdyż z oceny materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wynika, że w okresie remontowym wnioskodawca na stanowisku kierownika warsztatów mechanicznych nie wykonywał pracy w warunkach szczególnych stale i w pełnym wymiarze. W okresie remontowym zakład nie działał w ruchu przy produkcji cukru. Był to okres spokojniejszy. W buraczarni w okresie remontowym zagrożeń nie było. W okresie poza kampanią zakres prac był mniejszy ,, przynajmniej jeden spawacz zawsze miał co robić’’. Do zakresu obowiązków wnioskodawcy jako kierownika warsztatów mechanicznych należało prowadzenie i obsługa warsztatów mechanicznych. Wykonywał on z pomocą pracowników warsztatu tj., ślusarzy, tokarzy, spawaczy, którzy mu w tym czasie podlegali i których nadzorował planowane remonty urządzeń, remont wszystkich przenośników taśmowych i napędów mechanicznych. W tym okresie był dokonywany przegląd sprawności urządzeń na czas kampanii cukrowej, były robione próby sprawności maszyn.

Wymaga podkreślenia, iż dla oceny, czy pracownik pracował w szczególnych warunkach, nie ma istotnego znaczenia nazwa zajmowanego przez niego stanowiska , a tylko rodzaj powierzonej mu pracy. Świadczy to o tym, że nawet jeśli w świadectwie pracy, czy też w innych dokumentach znajdujących się w aktach osobowych ubezpieczonego w sposób nieprecyzyjny została wskazana nazwa stanowiska zajmowanego przez ubezpieczonego, to i tak nie może to być decydującym kryterium w zakresie jego oceny pod kątem zakwalifikowania do prac wykonywanych (czy też nie) w szczególnych warunkach, zwłaszcza wobec kategorycznych i w pełni wiarygodnych zeznań powołanych w sprawie świadków oraz informacji wynikających z akt (por. wyrok SA w Gdańsku III AUa 2119/2012, Lex Polonica nr 5269010).

Ustalenia Sądu dokonane w przedmiotowej sprawie wykazały, że praca, którą w spornym okresie wykonywał wnioskodawca jedynie w okresie kampanii cukrowej jest szczególna wykonywana stale i w pełnym wymiarze.

W tym miejscu zaakcentować należy, że zgodnie z art. 6 k.c. to na wnioskodawcy spoczywał ciężar dowodowy w niniejszej sprawie. Oparcie polskiej procedury cywilnej na zasadzie kontradyktoryjności jedynie w wyjątkowych przypadkach dozwala Sądowi na podjęcie czynności mających na celu pobudzenie inicjatywy stron, a zasadą w tym zakresie jest samodzielne dążenie uczestników postępowania do wykazania prawdziwości podnoszonych twierdzeń. Jeżeli twierdzenie istotne dla rozstrzygnięcia nie zostanie udowodnione, to o merytorycznym rozstrzygnięciu sprawy decyduje rozkład ciężaru dowodu. Zatem strona, na której spoczywa ciężar dowodu, ponosi ryzyko ujemnych skutków niedopełnienia swoich obowiązków w tym zakresie. Sąd Okręgowy uznał również, zgodnie z poglądem wyrażonym przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 17 grudnia 1996 roku, iż nie jest zarówno zobowiązany, jak i uprawniony do przeprowadzenia dochodzenia w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie ani też do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (patrz wyrok SN z dnia
17 grudnia 1996 roku, I CKU 45/96, OSNC 1997/6-7/76). Tymczasem wnioskodawca nie przedłożył w toku sprawy żadnych dowodów, które by świadczyły o tym, że praca którą wykonywał w okresie poza kampanijnym w tzw okresie remontowym była pracą wykonywaną stale i w pełnym wymiarze czasu w szczególnych warunkach. W konsekwencji Sąd odmówił wiarygodności świadectwu wykonywania pracy w warunkach szczególnych z dnia 28 listopada 2014 r z uwagi na to, że jest sprzeczne z zeznaniami wnioskodawcy, świadków wynikającymi z analizy pozostałego zgromadzonego materiału dowodowego.

Należy tutaj wskazać, że świadectwo pracy w warunkach szczególnych wydane pracownikowi przez pracodawcę z zachowaniem warunków przewidzianych normą § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. stanowi domniemanie i podstawę do przyjęcia, iż okres pracy w nim podany jest okresem pracy w warunkach szczególnych. Samo jednakże posiadanie świadectwa pracy potwierdzającego wykonywanie zatrudnienia w warunkach szczególnych organu rentowego nie wiąże i nie przesądza automatycznie o przyznaniu świadczenia emerytalnego na podstawie art. 32 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, gdyż musi ono znajdować oparcie w dokumentacji pracowniczej (zob. wyroki SA we Wrocławiu: z dnia 19 kwietnia 2012 r., III AUa 226/12, LEX nr 1164109 i z dnia 4 kwietnia 2012 r., III AUa 249/12, LEX nr 1164113). Świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach w postępowaniu sądowym traktuje się jako dokument prywatny w rozumieniu art. 245 k.p.c., który stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie. Dokument taki może być więc weryfikowany pod kątem prawdziwości wskazanych w nim faktów / por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 4 listopada 2008 r. sygn. III AUa 3113/08, opubl. LEX nr 552003; wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 30 listopada 2006 r. sygn. III AUa 466/06, opubl: Orzecznictwo Sądu Apelacyjnego w Katowicach rok 2007, Nr 3, poz. 8; wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 24 września 2008 r. sygn. III AUa 795/08, opubl: Orzecznictwo Sądów Apelacji B. rok 2008, Nr 4, str. 60/.

Miedzy kontrolą i dozorem wskazanymi w wykazie A rozporządzenia z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43) w dziale XIV pod poz. 24 a pracami podstawowymi wykonywanymi w szczególnych warunkach powinna zachodzić bezpośrednia i funkcjonalna relacja. Chodzi o kwalifikowaną, kontrolę na tych stanowiskach, a nie o kontrolę jakąkolwiek i gdziekolwiek, a więc o kontrolę międzyoperacyjną, czyli między etapami (operacjami) w wytwarzaniu produkcji lub usług, jednak tych szczególnych, bo na stanowiskach pracy w szczególnych warunkach. Również dozór inżynieryjno-techniczny powinien być specjalistyczny, czyli sprawdzający określone normy dla produktów lub usług wykonywanych przez pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach (Wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 27 września 2016 r sygn. akt III AUa 676/16).

Przekładając powyższe stanowisko Sądu na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że wnioskodawca kwalifikowaną kontrolę i dozór w rozumieniu wykazu A Rozporządzenia poz 24 wskazująca prace szczególne - wykonywał w okresie kampanii cukrowej przez okres 3 – 4 miesięcy. W pozostałym natomiast okresie remontowym sprawował kontrolę w ramach warsztatów mechanicznych nie w czasie produkcji, która to kontrola jako nie kwalifikowana nie może podlegać zaliczeniu na poczet prac wykonywanych stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w warunkach szczególnych.

Reasumując, w ocenie Sądu, w przedmiotowej sprawie z zebranego materiału dowodowego wynika jasno, iż wnioskodawca w spornym okresie nie wykonywał stale, a więc w sposób ciągły w ramach obowiązującego go pełnego wymiaru czasu pracy czynności określonych w dziale XIV poz. 24 wykazu A rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 z późn. zm.) określającego prace w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy stwierdzić należy, że pomimo iż wnioskodawca spełnił pozostałe przesłanki do przyznania emerytury, a mianowicie: wieku – na dzień złożenia wniosku o emeryturę ukończył 60 rok życia, posiadania co najmniej 25-letniego okresu składkowego i nieskładkowego oraz niebycia członkiem otwartego funduszu emerytalnego, ze względu na nieprzepracowanie wymaganego ustawowo okresu 15-letniego okresu pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze emerytura wnioskodawcy nie przysługuje

W konsekwencji na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 Sąd Okręgowy odwołanie oddalił.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi wnioskodawcy

D. D-Z.