Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 października 2016 roku

Sąd Rejonowy w Kędzierzynie-Koźlu I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodnicząca: SSR Małgorzata Michalska-Księżyk

Protokolant: stażysta Magdalena Michalska

po rozpoznaniu w dniu 11 października 2016 r. na rozprawie sprawy

z powództwa M. S.

przeciwko (...) S.A. w S.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) S.A.
w S. na rzecz powoda M. S. kwotę 13.500,00 zł (słownie: trzynaście tysięcy pięćset złotych) z odsetkami ustawowymi od dnia 21.10.2013r. do 31.12.2015r., a od dnia 01.01.2016r. do dnia zapłaty z odsetkami ustawowymi za opóźnienie;

2.  powództwo oddala w pozostałym zakresie;

3.  zasądza od pozwanego (...) S.A.
w S. na rzecz powoda M. S. kwotę 2.400,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

4.  zasądza od pozwanego (...) S.A.
w S. na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Kędzierzynie-Koźlu kwotę 675,00 zł tytułem opłaty sądowej od ponoszenia której powód był zwolniony oraz kwotę 453,00 zł tytułem niepokrytych kosztów opinii biegłego, odstępując od obciążenia stron dalszymi kosztami w sprawie.

I C 148/15

UZASADNIENIE

M. S. wystąpił przeciwko (...) S.A. w S. z powództwem o zapłatę kwoty 33.500 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 21.10.2013r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu.

Powód argumentował, iż w dniu 27.04.2013r. w K., na ul. (...) , przechodząc przez drogę osiedlową, potknął się o wyrwę w asfalcie, stracił równowagę, po czym upadł, doznając złamania wyrostka barkowego obojczyka lewego. Za stan drogi, na której doszło do wypadku odpowiada Zarząd Dróg Powiatowych w K., który jest ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej u pozwanego. Dziura była wynikiem całkowitego zaniedbania ze strony zarządcy, nie była w żaden sposób zabezpieczona ani oznakowana. W wyniku złamania, powód zmuszony był nosić opatrunek gipsowy, a następnie ortezę oraz podjąć leczenie w przychodni ortopedycznej w K.. W wyniku podjętego przez stronę pozwaną postępowania likwidacyjnego, M. S. zostało przyznane zadośćuczynienie w kwocie 1.500 zł, które zdaniem ww. jest nieadekwatne do wielkości odniesionej przez powoda szkody niemajątkowej.

W odpowiedzi na pozew, (...) S.A. w S. wniosło o oddalenie powództwa w całości, zasądzenie od powoda na rzecz strony pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

(...) S.A.w S.za bezsporny uznała fakt zaistnienia w dniu 27.04.2013r. wypadku, w wyniku którego uszkodzenia ciała doznał powód M. S.. Nie kwestionując swojej odpowiedzialności za ww. zdarzenie, strona pozwana wypłaciła powodowi kwotę 1.500 zł tytułem zadośćuczynienia. W ocenie strony pozwanej, sporny w sprawie pozostaje rozmiar doznanej przez powoda krzywdy oraz skutki wypadku z dnia 27.04.2013r. dla zdrowia powoda. Pozwany zwrócił uwagę na okoliczność, iż w Karcie Leczenia Szpitalnego, jako przyczynę złego stanu barku powoda, podano podnoszenie ciężkich przedmiotów. Strona pozwana podniosła, iż, celem udowodnienia podnoszonych przez siebie okoliczności, w poczet materiału dowodowego powód przedłożył takie same dokumenty, jakie były już analizowane w procesie likwidacji szkody. Ww. dowody obrazujące jego stan zdrowia, nie wykazują, jaka jest aktualna kondycja zdrowotna M. S.i czy uległa ona poprawie. (...) S.A.w S.podniosła, iż konsultant medyczny pozwanego wyliczył uszczerbek na zdrowiu powoda z tytułu złamania końca barkowego obojczyka lewego na poziomie 1%. Konsultacje medyczne przeprowadzone przez lekarza orzecznika pozwanego w roku 2013 i ponowne w roku 2014 wykazały ten sam procent uszczerbku na zdrowiu powoda. Z tego też powodu, strona pozwana uznała, że roszczenie powoda o zapłatę dalszych 33.500 zł jest niewspółmierne do doznanej szkody osobowej. Pozwany zanegował nie tylko roszczenie powoda o zapłatę zadośćuczynienia, ale nadto roszczenie ww. o zapłatę odsetek za opóźnienie. Skoro bowiem nie jest zasadne roszczenie główne, to jego los winno podzielić roszczenie akcesoryjne - jakim jest roszczenie o zapłatę odsetek, pozwany bowiem, wedle swej oceny, nie pozostawał w zwłoce ze spełnieniem świadczenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 27.04.2013r. w K., poruszając się pieszo drogą osiedlową (ul. (...)), 27 – letni M. S.potknął się o wyrwę w asfalcie, stracił równowagę, po czym upadł, doznając złamania wyrostka barkowego obojczyka lewego. Dzień był pogodny, bez opadów. Bezpośrednio po zdarzeniu, D. K.będąca świadkiem zdarzenia i ówczesną paterką powoda, pomogła ww. wstać, po czym zawiozła go do J. J., który w sposób prawidłowy wykonał u M. S.zabieg nastawienia złamanego końca barkowego obojczyka. Po dwóch dniach od wypadku, z uwagi na narastający obrzęk urażonej części ciała, powód udał się do (...) Publicznego Zespołu (...)w K., gdzie został zaopatrzony poprzez założenie opatrunku gipsowego sięgającego od lewego barku do pasa. U ww. zastosowano leczenie zachowawcze, przeciwbólowe oraz zalecono kontrolę w Poradni Ortopedycznej.

dowody:

karta informacyjna leczenia szpitalnego – k8-9,

historia choroby – k10-11,

fotografie -14,

zeznania świadka D. K. – k36-37,

zeznania świadka J. M. – k37,

przesłuchanie powoda M. S. – k56,

opinia z dnia 16.05.2016r. – k106-107,

zdjęcie RTG – k93,

akta szkody – załącznik do akt

Przez okres ponad jednego miesiąca powód nosił opatrunek gipsowy, w dalszej zaś kolejności, przez okres półtora miesiąca, stabilizator ortopedyczny. Powód odbywał regularne kontrole w Poradni Ortopedycznej oraz uczęszczał na zabiegi rehabilitacyjne. W okresie następującym bezpośrednio po wypadku powód wymagał pomocy osób trzecich przy wykonywaniu czynności życia codziennego tj. spożywanie posiłków, zabiegi higieniczne. Pomoc na rzecz ww. świadczyła ciocia J. M.oraz D. K.. Proces leczenia powoda zakończył się w dniu 6.08.2013r., po stwierdzeniu wystąpienia u ww. zrostu z przebudową.

dowody:

zeznania świadka D. K. – k36-37,

zeznania świadka J. M. – k37,

przesłuchanie powoda M. S. – k56

W chwili wypadku powód był zatrudniony w Centrum (...)w K.w charakterze magazyniera. Do obowiązków M. S.należało m.in. przenoszenie worków z ziemią. W zw. z wypadkiem ww. przebywał na zwolnieniu lekarskim do dnia 10.08.2013r. Nadto powód otrzymał zaświadczenie lekarskie stwierdzające przeciwwskazanie do wykonywania przez niego pracy wymagającej dźwigania przedmiotów o ciężarze przekraczającym 10 kg, przez okres od pół roku do roku. Z uwagi na powyższe, dotychczasowy pracodawca wypowiedział powodowi umowę o pracę. Okoliczność przebytego wypadku wykluczyła możliwość podjęcia przez powoda pracy w markecie budowlanym (...) w K.w dziale ogrodniczym.

dowody:

zeznania świadka D. K. – k36-37,

zeznania świadka J. M. – k37,

przesłuchanie powoda M. S. – k56

Dnia 27.09.2013r. powód zgłosił szkodę stronie pozwanej. Pismem z dnia 21.10.2013r. (...) S.A. w S. powiadomiło M. S. o przyznaniu zadośćuczynienia w wysokości 1.500 zł.

dowody:

pismo pozwanego z dnia 21.10.2013r. – k7,

zgłoszenie wypadku – k12-13,

akta szkody – załącznik do akt

Aktualnie u powoda występuje stan po urazie obręczy kończyny górnej lewej ze złamaniem końca barkowego lewego obojczyka. U M. S. nie występują jakiekolwiek widoczne deformacje w obrębie lewego stawu barkowo-obojczykowego, czy ograniczenia ruchomości. Staw barkowy lewy powoda zachował pełną siłę mięśniową. U ww. wyczuwalna jest niewielka deformacja w obrębie przyczepu barkowego lewego obojczyka oraz niewielkie krepitacje w obrębie stawu obojczykowo — barkowego. W zw. z wypadkiem z dnia 27.04.2013r., M. S. doznał stałego uszczerbku na zdrowiu wielkości 5%. Uraz odniesiony przez powoda jest typowym urazem mechanicznym wynikającym z upadku na odwiedzioną i zrotowaną na zewnątrz w stawie barkowym kończynę górną. Uwidocznione obrażenia nie noszą cech złamania dźwigniowego, wywołanego próbą nieprofesjonalnego nastawienia stawu. Aktualna kondycja zdrowotna powoda jest dobra, a rokowania, co do stanu zdrowia ww. na przyszłość, pomyślne.

Powód odczuwał dolegliwości bólowe przez okres pół roku, po zdjęciu opatrunku gipsowego, sprawność kończyny nie była taka, jak przed wypadkiem, powód odczuwał mrowienia drętwienia, miewał kłopoty ze snem. Obecnie powód nadal odczuwa bóle przy zmianie pogody, przy natężonej pracy. Wcześniej powód uprawiał akrobatykę sportową taniec break dance, grał w piłkę, koszykówkę. Obecnie nie uprawa żadnych sportów. Miał problemy z ponownym zatrudnieniem. Nie miał przed wypadkiem problemów zdrowotnych.

dowody:

opinia z dnia 16.05.2016r. – k106-107

zeznania powoda k. 56

Za stan drogi, na której doszło do wypadku (ul. (...)) odpowiada Zarząd Dróg Powiatowych w K.. WW. jest beneficjentem umowy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej w (...) S.A. w S..

fakt bezsporny

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo należało uwzględnić w części.

W pierwszej kolejności podkreślenia wymaga okoliczność, iż poza sporem leży fakt zaistnienia zdarzenia z dnia 27.04.2013r., jak również będące jego konsekwencją postępowanie likwidacyjne przeprowadzone przez ubezpieczyciela odpowiedzialnego za stan drogi, na której doszło do wypadku, Zarządu Dróg Powiatowych w (...)- (...) S.A. w S.i zaspokajające roszczenie powoda z tytułu zadośćuczynienia w zakresie kwoty 1.500 zł.

Istota niniejszej sprawy sprowadza się do rozstrzygnięcia zaistniałego pomiędzy stronami sporu, co do wysokości wypłaconego na rzecz M. S. zadośćuczynienia, jak również zasadności domagania się przez powoda rekompensaty pieniężnej w wysokości 33.500 zł (ponad przyznaną przez ubezpieczyciela kwotę 1.500zł) tytułem cierpień natury psychicznej i fizycznej (zadośćuczynienia).

Skonstruowane przez M. S. roszczenie swoją podstawę znajduje w treści art. 445 §1 k.c. w zw. z art. 444 §1 k.c.

Istota zadośćuczynienia uregulowana jest w art. 445 § 1 kodeksu cywilnego, zgodnie z którym w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia poszkodowanemu należy się odpowiednia suma pieniężna tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Celem zadośćuczynienia jest więc wynagrodzenie doznanych cierpień fizycznych i psychicznych związanych z odniesionymi obrażeniami. Ponadto stanowi ono często swoistą rekompensatę za utratę radości z życia.

W przedmiotowej sprawie niepodważalnym jest, iż w wyniku zdarzenia z dnia 27.04.2013r. powód odniósł obrażenia w postaci złamania wyrostka barkowego obojczyka lewego. Powód został zaopatrzony w (...) Publicznym Zespole (...) w K. poprzez założenie opatrunku gipsowego sięgającego od lewego barku do pasa. Sąd nie ma wątpliwości, iż powyższe spowodowało u powoda cierpienia fizyczne oraz dyskomfort natury psychicznej spowodowany koniecznością pobytu w szpitalu w celach diagnostycznych, odbywania regularnych wizyt u specjalisty-ortopedy oraz prowadzenia leczenia rehabilitacyjnego (nierzadko bolesnego) i farmakologicznego - przeciwbólowego.

Sprzeciwiając się roszczeniu powoda, strona pozwana konsekwentnie stała na stanowisku, iż wypłacona na jego rzecz kwota zadośćuczynienia w wysokości 1.500zł w pełni rekompensuje poniesioną przez ww. szkodę niemajątkową (krzywdę). Jednocześnie ubezpieczyciel podnosił, iż M. S. nie dowiódł zasadności swojego roszczenia co do wysokości.

Zgodnie z treścią art. 361 § 1 kc. sprawca ponosi odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną wskutek zdarzenia (działania bądź zaniechania), przy czym dla przyjęcia jego odpowiedzialności musi zaistnieć adekwatny tj. normalny związek przyczynowy pomiędzy bezprawnym czynem i szkodą. W judykaturze i doktrynie powszechnie przyjmuje się, że przepis ten należy uznać za odwołanie się do teorii adekwatnego związku przyczynowego, która odpowiedzialnością podmiotu obejmuje jedynie zwykłe następstwa danej przyczyny.

Celem ustalenia konsekwencji wypadku z dnia 27.04.2013r., na stan zdrowia powoda, na wniosek M. S. oraz strony pozwanej, sąd dopuścił dowody z opinii biegłego lekarza ortopedy - traumatologa S. G.. Po zapoznaniu się z aktami sprawy wraz z dokumentacją medyczną w niej zawartą oraz przeprowadzeniu fizykalnego badania powoda, biegły stwierdził u M. S. stan po urazie lewego stawu barkowego, aktualnie, bez zaburzeń funkcji stawu barkowego. W ocenie lek. med. S. G. w wyniku przebytego urazu, powód nie doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu. Zgodnie z konkluzją opinii, u M. S. nie występują zaburzenia ruchomości stawu barkowego, ograniczenia ruchomości stawu barkowego oraz niestabilność czy deformacja w obrębie stawu barkowo-obojczykowego.

Do opinii biegłego lek. med. S. G. zastrzeżenia złożył M. S., kwestionując poczynione w niej ustalenia w całości. Powód za bezzasadne uznał stanowisko biegłego, według którego ww. nie doznał, w zw. z doznanym urazem, trwałego uszczerbku na zdrowiu. W ocenie powoda, przy wydawaniu opinii, biegły nie wziął pod uwagę tak wyniku przeprowadzonego wywiadu lekarskiego, podczas którego powód zgłaszał nadal występujące dolegliwości bólowe w obrębie miejsca urazu, jak i zebranego w sprawie materiału dowodowego, w tym zeznań przesłuchanych świadków oraz dokumentacji medycznej, z której jednoznacznie wynika, iż ww. doznał złamania wyrostka barkowego obojczyka lewego. Z uwagi na powyższe, powód wniósł o dopuszczenie w sprawie dowodu z innego biegłego sądowego na okoliczności objęte treścią pozwu, przedkładając w poczet materiału dowodowego zdjęcie RTG lewego barku powoda, wykonane w (...) Publicznym Zespole (...) w K..

Strona pozwana nie wniosła zastrzeżeń do ww. opinii. Jednocześnie ubezpieczyciel wniósł o oddalenie wniosku dowodowego o powołanie w sprawie innego biegłego sądowego celem oceny skutków wypadku z dnia 27.04.2013r. na stan zdrowia powoda.

W myśl art. 286 k.p.c., sąd może zażądać ustnego wyjaśnienia opinii złożonej na piśmie, może też w razie potrzeby zażądać dodatkowej opinii od tych samych lub innych biegłych. W treści opinii z dnia 7.01.2016r. biegły stwierdził, iż bez oceny zdjęcia RTG nie jest w stanie stwierdzić, czy u powoda doszło do złamania końca barkowego obojczyka. Zważyć jednak należy, iż w karcie informacyjnej leczenia szpitalnego powoda wskazano, iż zdjęcie RTG wykazało złamanie wyrostka barkowego obojczyka lewego. Wobec powzięcia przez sąd wątpliwości co do poprawności konkluzji opinii i możliwości jej zakwalifikowania jako dowodu pełnowartościowego, sąd dopuścił w sprawie dowód z opinii biegłego lekarza ortopedy i traumatologa R. H., której przedmiotem było ustalenie: rodzaju obrażeń ciała doznanych przez powoda w wyniku wypadku z dnia 27.04.2013r. oraz ich skutków w sferze zdrowotnej powoda; czy uraz odniesiony przez powoda mógł powstać, nie w wyniku upadku na chodnik, lecz na skutek podnoszenia ciężkich przedmiotów lub wadliwego (nieprofesjonalnego) nastawienia stawu barkowego przez osobę niekompetentną; jaki jest aktualny stan zdrowia, ewentualnie rokowania co do jego poprawy; czy u powoda nastąpił trwały lub długotrwały uszczerbek na zdrowiu, jakiego rodzaju i w jakiej wysokości.

Opierając się na bezpośrednim badaniu powoda (w tym badaniu USG wykonanym przez biegłego), wywiadzie lekarskim oraz dokumentacji medycznej zgromadzonej w aktach sprawy (w tym zdjęcie RTG lewego barku), w treści opinii z dnia 16.05.2016r. biegły lekarz z zakresu ortopedii i traumatologii R. H. stwierdził u powoda stan po urazie obręczy kończyny górnej lewej ze złamaniem końca barkowego lewego obojczyka. Ww. nie potwierdził wystąpienia u M. S.zwichnięcia lewego stawu ramiennego. Biegły podniósł, iż aktualnie u M. S.nie stwierdza się jakichkolwiek widocznych deformacji w obrębie lewego stawu barkowo-obojczykowego, czy ograniczenia ruchomości. Jednocześnie biegły potwierdził zachowanie pełnej siły mięśniowej stawu barkowego lewego przy występowaniu wyczuwalnej, niewielkiej deformacji w obrębie przyczepu barkowego lewego obojczyka oraz niewielkich, wyczuwalnych krepitacji w obrębie stawu obojczykowo — barkowego. W ocenie lek. med. R. H., w zw. z wypadkiem z dnia 27.04.2013r., M. S.doznał stałego uszczerbku na zdrowiu wielkości 5% (poz. 100 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania (Dz. U. 2002 r. nr 234, poz. 1974)). Przyczyną określenia trwałego uszczerbku na zdrowiu, zgodnie z treścią opinii, była deformacja kostna końca barkowego obojczyka wyczuwalna w badaniu fizykalnym w połączeniu z klinicznymi objawami artrozy stawu barkowo -obojczykowego, którego związek z urazem jest logiczny i bezsprzeczny. Biegły podniósł, iż uraz odniesiony przez powoda jest typowym urazem mechanicznym wynikającym z upadku na odwiedzioną i zrotowaną na zewnątrz w stawie barkowym kończynę górną. Uwidocznione obrażenia nie noszą cech złamania dźwigniowego, a więc wywołanego próbą nieprofesjonalnego nastawienia stawu. Wykonane przez biegłego, dla potrzeb przedmiotowej sprawy, badanie USG nie wykazało cech przebytego zwichnięcia samego stawu ramiennego, ani też jego wewnętrznych uszkodzeń, w związku z czym, w ocenie eksperta, należy przypuszczać, z dużą dozą prawdopodobieństwa graniczącą z pewnością, że sama czynność nastawienia nie dotyczyła stawu ramiennego, a jedynie złamanego końca barkowego obojczyka. Co istotne, także na zdjęciu RTG sporządzonym po urazie, wedle biegłego, nie można dopatrzyć się następstw wadliwego nastawienia tego złamania. Aktualny stan zdrowia powoda biegły uznał za dobry, a rokowania na przyszłość pomyślne.

Strony nie zgłosiły zastrzeżeń co do treści opinii z dnia 16.05.2016r.

Sąd także nie powziął żadnych wątpliwości co do treści opinii biegłego lek. med. R. H., pod względem dokonania rzetelnej oceny stanu zdrowia powoda M. S., przy pełnym wykorzystaniu i analizie dokumentacji medycznej oraz wyników przeprowadzonych badań lekarskich, w tym badania USG.

Ponieważ przepisy Kodeksu cywilnego nie definiują ani nie precyzują wprost jednolitej metody ustalania wartości zadośćuczynienia za ból i cierpienia, przy ustalaniu przez sąd brane są pod uwagę następujące czynniki wynikające z linii orzecznictwa mające wpływ na wysokość świadczenia tj. nasilenie i długość cierpień, trwałość następstw zdarzenia, długotrwałość choroby oraz czas leczenia i liczba przebytych operacji, rozmiar oraz uciążliwość kalectwa, konsekwencje uszczerbku na zdrowiu w życiu prywatnym i zawodowym, doznane cierpienia fizyczne oraz psychiczne, utrata możliwości wykonywania pracy zawodowej, korzystania z rozrywek, sytuacja życiowa ofiary wypadku przed jego zaistnieniem oraz po jego zaistnieniu, wiek poszkodowanego, wyłączenie poszkodowanego z normalnego życia (np. trudności w samodzielnym poruszaniu się lub opuszczaniu mieszkania).

Rozpatrując realia przedmiotowej sprawy, zważyć należy, iż w chwili wypadku M. S.miał 27 lat, był osobą zdrową, czynnie spędzającą czas wolny i aktywną zawodowo. Wypadek uczynił powoda niezdolnym do samodzielnej egzystencji na okres 2 miesięcy (konieczność korzystania przez ww. z pomocy osób trzecich podczas spożywania posiłków, wykonywania zbiegów higienicznych). Przez okres ponad jednego miesiąca powód nosił opatrunek gipsowy, w dalszej zaś kolejności, przez okres półtora miesiąca, stabilizator ortopedyczny (także w porze nocnego odpoczynku). Stwierdzone wobec ww. przez lekarza przeciwwskazanie do wykonywania prac wymagających dźwigania przedmiotów o ciężarze przekraczającym 10 kg na okres do 1 roku czasu było przyczyną utraty przez powoda pracy w charakterze magazyniera w Centrum (...)oraz niemożności podjęcia pracy w markecie budowlanym (...) w K.. Powyższe w sposób oczywisty było przyczyną narastającego u powoda napięcia psychicznego i stresu, potęgując poczucie krzywdy spowodowanej wypadkiem.

Po starannym rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy, na podstawie przeprowadzonych w sprawie dowodów z: przesłuchania poszkodowanego, zeznań świadków D. K.i J. M., dokumentacji medycznej i opinii biegłego lek. spec. z zakresu ortopedii i traumatologii R. H. (ta ostatnia, jako kluczowy dowód w sprawie), sąd uznał, iż adekwatną i odpowiadająca stosunkom majątkowym w społeczeństwie rekompensatą pieniężną dla M. S., tytułem doznanej krzywdy, ponad już wypłaconą przez ubezpieczyciela bezsporną kwotę zadośćuczynienia (tj. 1.500zł), będzie kwota 13.500zł (pkt I wyroku). W tym miejscu wskazać należy, iż w zw. z konsekwencją urazu w postaci deformacji kostnej końca barkowego obojczyka w połączeniu z klinicznymi objawami artrozy stawu barkowo - obojczykowego, biegły R. H., stwierdził u ww. 5-procentowy, trwały uszczerbek na zdrowiu, co nie pozostaje bez znaczenia dla ustalenia rozmiaru doznanej przez powoda szkody niemajątkowej. Co istotne, brak jest podstaw do przyjęcia, iż zabieg nastawienia stawu barkowego lewego powoda wykonany przez J. J.został przeprowadzony w sposób wadliwy, przyczyniając się do zwiększenia rozmiaru odniesionej przez ww. krzywdy. Z drugiej strony zważyć jednak należy, iż aktualnie u M. S.nie stwierdza się jakichkolwiek widocznych deformacji w obrębie lewego stawu barkowo-obojczykowego, czy ograniczenia ruchomości, przy zachowaniu pełnej siły mięśniowej stawu barkowego lewego. Znamiennym jest także, iż aktualny stan zdrowia powoda jest dobry, a rokowania na przyszłość, co do kondycji fizycznej poszkodowanego, pomyślne.

Z uwagi na powyższe, sąd oddalił dalej idące powództwo M. S..

Wraz z kwotą główną, sąd, na podstawie art. 481 §1 i §2, k.c. przyznał M. S. ustawowe odsetki od dnia 21.10.2013r. tj. dnia wydania przez ubezpieczyciela decyzji o przyznaniu ww. zadośćuczynienia w kwocie 1.500 zł, do dnia 31.12.2015r. oraz na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. w zw. z: art. 56 i 57 ustawy z dnia 9.10.2015 r. o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z dnia 9 listopada 2015 r.), odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia 1.01.2016r. do dnia zapłaty. Wyrok dotyczący zadośćuczynienia ma charakter deklaratoryjny (por. wyrok SN wyrok z dnia 22.02.2007r. ICSK 433/06). Dlatego też powód może bez wątpienia żądać odsetek od dnia wymagalności roszczenia. Mając na uwadze tok postępowania likwidacyjnego prowadzonego przez pozwanego, należało uznać, iż w dacie zgłoszenia szkody wraz z załącznikiem w postaci historii choroby pozwany posiadał komplet dokumentacji medycznej, mógł zatem bez większych przeszkód zakończyć już wówczas postępowanie likwidacyjne. Konieczność działania przez ubezpieczyciela bez uzasadnionej zwłoki przy prowadzeniu postępowania likwidacyjnego wynika również z orzecznictwa sądowego. „Każdemu zakładowi ubezpieczeń jako profesjonaliście mającemu odpowiednie doświadczenie w swojej branży, dysponującemu fachową obsługą oraz łatwiejszym dostępem do opinii rzeczoznawców i innych specjalistów w danej dziedzinie, stawia się wymóg przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego starannie i bez nieuzasadnionej zwłoki oraz z uwzględnieniem interesu wierzyciela (art. 354 § 1 k.c. i art. 355 § 2 k.c.”) - por wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 13 sierpnia 2014 r. I ACa 233/14.

Orzeczenie o kosztach w pkt 3 wyroku uzasadnia art. 100 k.p.c. Zasądzona z tego tytułu kwota obejmuje wynagrodzenie profesjonalnego pełnomocnika reprezentującego powoda w kwocie 2.400 zł (§ 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. 2002r. Nr 163, poz.1348).

Orzeczenie o kosztach w pkt 4 wyroku uzasadnia art. 113 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2010 Nr 90, poz. 594). Postanowieniem z dnia 3.11.2014r., wydanym w sprawie opatrzonej sygn. akt I Co 507/14, referendarz sadowy w Sądzie Rejonowym w Kędzierzynie-Koźlu zwolnił powoda od kosztów sądowych w całości. Wysokość należnej opłaty sądowej w przedmiotowej sprawie równa jest kwocie 1.675 zł (5% z w.p.s. 35.000 zł, art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2010 Nr 90, poz. 594)). Postanowieniem z dnia 5.02.2016r. sąd przyznał biegłemu sądowemu S. G. wynagrodzenie w kwocie 510,51 zł, z czego kwota 210,51 zł została tymczasowo wypłacona z sum budżetowych Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kędzierzynie-Koźlu. Postanowieniem z dnia 13.06.2016r. sąd przyznał biegłemu sądowemu R. H. wynagrodzenie w kwocie 924,19 zł, które zostało tymczasowo wypłacone z sum budżetowych Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kędzierzynie-Koźlu. Łącznie zatem Skarb Państwa – Sąd Rejonowy w Kędzierzynie-Koźlu pokrył tymczasowo koszty czynności biegłych w wysokości 1.134,70 zł. Ponieważ powództwo zostało uwzględnione w zakresie 40%, sąd zasądził od pozwanego (...) S.A. w S. na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Kędzierzynie-Koźlu kwotę 675 zł (40% z 1.675 zł) tytułem opłaty sądowej od ponoszenia której powód był zwolniony oraz kwotę 453 zł (40% z 1.134,70 zł) tytułem niepokrytych kosztów opinii biegłych, odstępując od obciążenia stron dalszymi kosztami w sprawie (art. 100 k.p.c.)