Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 września 2016 r.

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

w składzie następującym:

Przewodniczący SSO Andrzej Marek (spr.)

Sędziowie SSO Krzysztof Główczyński, SSO Jacek Wilga

Protokolant star. sekr. sądowy Ewa Sawiak

po rozpoznaniu w dniu 29 września 2016 r. w Legnicy

na rozprawie

sprawy z powództwa S. J.

przeciwko (...) Spółka Akcyjna Oddział Zakłady (...) w P.

o nagrodę jubileuszową

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Lubinie IV Wydziału Pracy

z dnia 19 maja 2016 r. sygn. akt IV P 58/16

I.  oddala apelację,

II.  nie obciąża powoda kosztami zastępstwa procesowego należnymi stronie pozwanej w postępowaniu apelacyjnym.

SSO Krzysztof Główczyński SSO Andrzej Marek SSO Jacek Wilga

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 19 maja 2016 r. Sąd Pracy w Lubinie oddalił powództwo S. J. przeciwko (...) S.A. Odział Zakłady (...) w P. o nagrodę jubileuszową. Sąd Rejonowy ustali, że Powód S. J. był zatrudniony:

- (...) S.A. Oddział Zakłady (...)
w P. od 03.09.1973 do 31.03.1997

- PTS (...) – Spółka z o.o. w P. od 01.04.1997
do 16.08.1999 ( przekazany z (...) R. do T. na podstawie art. 23 ¹ kp)

- (...) S.A. Oddział Zakłady (...)
w P. od 17.08.1999 do 30.06.2015r.

W dniu 26.05.2008 r. powód nabył uprawnienia do nagrody jubileuszowej za 35 lat pracy. Jubileusz 30- lecia przysługiwał mu w 2003r. Nie zaliczono mu wówczas okresu zatrudnienia w PTS (...) – Spółka z o.o. (...) do nagrody jubileuszowej za 25 lat pracy nabył w dniu 2.09.1995r.

Pismem z dnia 20.04.2000 r. strona pozwana wypowiedziała powodowi warunki pracy i płacy w związku z wprowadzeniem Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy (ZUZP) dla pracowników (...) S.A. z marca 2000r.

U strony pozwanej obowiązuje ZUZP dla pracowników (...) S.A. w L. z marca 2000 r., który wszedł w życie w dniu 01.05.2000 r. Załącznik nr 6 do ZUZP stanowi, że do okresu pracy uprawniającego do nagrody jubileuszowej, z zastrzeżeniem postanowień punktów 3,4,5 i 6 wlicza się okresy zatrudnienia u pracodawców wymienionych w § 2 ust. 1 Układu oraz u innych pracodawców wchodzących w skład przedsiębiorstwa państwowego (...)w L. oraz (...) S.A. w L.. Paragraf 2 ZUZP wskazywał na następujące zakłady pracy wchodzące w skład (...) S.A.: Oddział Zakłady (...) w L., Oddział Zakłady (...) w K., Oddział Zakłady (...) w P., Oddział (...) w G., Oddział (...) w L., Oddział (...) w O., Oddział Zakłady (...) w P., Oddział Zakład (...) w R., Oddział (...) w L., Centrala w L., Oddział (...)w P.. W/w paragraf nie uwzględnia byłego pracodawcy powoda (...) sp. z o.o. Pkt 5 załącznika nr 6 do ZUZP stanowi, że pracownicy, którzy w dniu wejścia w życie Układu pozostają w zatrudnieniu u pracodawców wymienionych w § 2 ust. 1 Układu i którzy przed tym dniem nabyli u tych pracodawców prawo do nagrody jubileuszowej, w związku z wliczeniem, na podstawie dotychczasowych przepisów, okresów innych niż wymienione w pkt. 2 – zachowują prawo do wliczenia tych okresów na dotychczasowych zasadach przy ustalaniu prawa do kolejnych nagród.

Na podstawie takich ustaleń faktycznych Sąd I Instancji wskazał, ze pkt 2 Załącznika nr 6 do obowiązującego u strony pozwanej ZUZP nie przewiduje możliwości wliczenia okresu zatrudnienia powoda w spółce (...). Z kolei odnosząc się do treści pkt 5 załącznika sąd uznał, iż wprawdzie powód w dniu wejścia w życie układu był pracownikiem strony pozwanej, to jednak przed 2000 r., był zatrudniony w Spółce (...), i tenże okres nigdy nie był zaliczony powodowi do nagrody jubileuszowej. Nie może być zatem także zaliczony do nabycia prawa do - spornej w niniejszej sprawie - nagrody jubileuszowej za 45 lat pracy.

Apelację od powyższego wyroku wniósł powód. Podniósł następujące zarzuty:

- naruszenia art. 18 ^3a k.p poprzez przyjęcie , iż powód w chwili wejścia w życie ZUZP dla pracowników strony pozwanej nie posiadał zrównanego z pozostałymi pracownikami (...) prawa do nagrody jubileuszowej opartej o cały staż pracy,

- naruszenia art. 18 ^3b k.p poprzez uznanie, iż niekorzystne ukształtowanie przez pozwanego warunków zatrudnienia oraz przyznaniu innych świadczeń (nagrody jubileuszowej) jest zgodne z obowiązującym prawem,

- naruszenia art. 18 ^3c k.p poprzez uznanie, że pozwany słusznie nie uznał stażu pracy powoda jako okresu zatrudnienia uprawniającego do nagrody jubileuszowej w czasie gdy inni pracownicy pozwanego w chwili wejścia w życie ZUZP to prawo posiadają w pełni,

- naruszenia art. 8 k.p. poprzez uznanie, iż pozwany słusznie nie zaliczył części okresu zatrudnienia powoda do prawa do nagrody jubileuszowej,

- naruszenia pkt 2 i 6 załącznika nr 6 ZUZP dl dla pracowników strony pozwanej poprzez uznanie , iż powód w chwili wejścia w życie układu nie posiadał wymaganego stażu pracy do kolejnych nagród jubileuszowych podczas gdy z treści pkt 2 układu wynika wprost, iż pracownicy (...) SA (a takim był powód) w chwili wejścia w życie układu mają zaliczany cały okres dotychczasowego zatrudnienia,

- naruszenie art. 233 k.p.c. poprzez wyprowadzenie błędnych wniosków „z stanowiących podstawę wyroku wobec poprawnie ustalonego stanu faktycznego” w zakresie faktu zatrudnienia powoda przez (...) SA w chwili wejścia w życie ZUZP

Skarżący wniósł o „ uchylenie (zaskarżonego wyroku) w całości i orzeczeniu zgodnie z żądaniem pozwu, a w razie uznania za celowego uchylenie i przekazanie do ponownego rozpoznania”.

W odpowiedzi na apelację strona pozwana wniosła o oddalenie apelacji i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu w postępowaniu odwoławczym.

Sad Okręgowy – na podstawie prawidłowych ustaleń faktycznych, które sąd okręgowy przyjmuje jako własne – zważył, co następuje:

Apelacje nie dostarczyła argumentów mogących skutkować wzruszeniem zaskarżonego wyroku.

Sąd okręgowy w całości aprobuje nie tylko stan faktyczny sprawy ustalony przez Sad Rejonowy, ale także argumentacje prawną przedstawioną przez Ten sąd w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, uznając iż nie wymaga ona powtarzania lub uzupełniania. Słuszne było w szczególności uznanie, iż pkt 2 Załącznika nr 6 do obowiązującego u strony pozwanej ZUZP nie przewiduje możliwości wliczenia do stażu uprawniającego do nagrody jubileuszowej okresu zatrudnienia powoda w spółce (...), a treść pkt 5 załącznika do tego układu prowadzi do wniosku, że wprawdzie powód w dniu wejścia w życie układu był pracownikiem strony pozwanej, to jednak przed 2000 r., pozostwał w zatrudnieniu w Spółce (...) (pracodawca nie wymieniony w § 2 ust. 1 układu) i tenże okres nigdy nie był zaliczony powodowi do nagrody jubileuszowej. Powód nabył prawo do nagrody jubileuszowej za 25 lat pracy we wrześniu 1995r. , czyli przed przejściem do spółki (...). Kolejna nagroda za 30 lat pracy została powodowi przyznana 2003r. już na podstawie ZUZP z 2000r. zatem pomiędzy nabyciem przez powoda prawa do nagrody jubileuszowej za 25 i 30 lat nie było podstaw do zaliczenia powodowi pracy w T. do stażu uprawniającego do nagrody. Stażu tego zatem nie zaliczono.

Słusznie także w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku wskazano, iż skoro nagroda jubileuszowa nie jest składnikiem płacowym powszechnym, to przepisy wprowadzające tego rodzaju świadczenia (w tym wypadku ZUZP) należy interpretować ściśle.

Zupełnie niezasadny był zarzut apelacji dotyczące naruszenia przez Sąd I instancji art. 233 k.p.c. Tak naprawdę zarzut ten nie został wyjaśniony, a rozumowanie Sadu Rejonowego - oparte o bezsporny przecież stan faktyczny (co apelacja sama przyznaje) – jest logiczne, nie zawiera błędów formalnych ani sprzeczności z zasadami doświadczenia życiowego.

Nie można także uznać za trafny zarzut naruszenia art. 8 k.p. Skarżący – oprócz powołania jednego z orzeczeń SN dotyczącego stosowania powołanego przepisu – nie wyjaśnia na czym konkretnie w tej sprawie polegać by miało naruszenie zasad (których) współżycia społecznego.

Główny watek apelacji dotyczy jednak zarzutów związanych z naruszeniem zasady niedyskryminacji. Zarzuty te pojawiały się przy tym dopiero w apelacji. Nie można ich uwzględnić. W orzecznictwie Sądu Najwyższego (vide: uzasadnienie wyroku SN z 21 stycznia 2011, II PK 169/10) dyskryminacja w sferze zatrudnienia rozumiana jest jako bezprawne pozbawienie lub ograniczenie praw wynikających ze stosunku pracy albo nierówne traktowanie pracowników ze względu na wymienione w przepisach prawa pracy kryteria dyskryminacyjne, a także przyznawanie z tych względów niektórym pracownikom mniejszych praw niż te, z których korzystają inni pracownicy, znajdujący się w takiej samej sytuacji faktycznej i prawnej. Nie narusza jednak zasady równego traktowania usprawiedliwione i racjonalne zróżnicowanie (dyferencjacja) sytuacji prawnej podmiotów ze względu na różniącą je cechę istotną (relewantną). Zwraca się również uwagę, że dyskryminacja (art. 11 ³ k.p.), w odróżnieniu od "zwykłego" nierównego traktowania (art. 11 ² k.p.), oznacza gorsze traktowanie pracownika ze względu na jakąś jego cechę lub właściwość, określoną w Kodeksie pracy jako przyczyna (podstawa bądź kryterium) dyskryminacji. Negatywne wyróżnienie dyskryminacji jako kwalifikowanej postaci nierównego traktowania służy przeciwdziałaniu najbardziej nagannym społecznie i szkodliwym przejawom tego zjawiska. Przepisy Kodeksu pracy odnoszące się do zakazu dyskryminacji w zatrudnieniu nie mają zastosowania w przypadkach nierównego traktowania niespowodowanego przyczyną uznaną za podstawę dyskryminacji (art. 11 ² i 11 ³ k.p.). Jeśli zatem pracownik zarzuca pracodawcy naruszenie przepisów dotyczących zakazu dyskryminacji i domaga się zastosowania przepisów o równym traktowaniu w zatrudnieniu, to powinien wskazać przyczynę, ze względu na którą dopuszczono się wobec niego aktu dyskryminacji, oraz okoliczności dowodzące nierównego traktowania z tej przyczyny (por. wyrok Sądu Najwyższego z 9 stycznia 2007 r., II PK 180/06, OSNP 2008 nr 3-4, poz. 36). W sporach, w których pracownik wywodzi swoje roszczenia z faktu naruszenia wobec niego zakazu dyskryminacji, powinien przedstawić przed sądem fakty, z których można wyprowadzić domniemanie bezpośredniej lub pośredniej dyskryminacji, a wówczas na pracodawcę przechodzi ciężar dowodu, że przy różnicowaniu sytuacji pracowników kierował się obiektywnymi przesłankami (por. wyrok Sądu Najwyższego z 24 maja 2005 r., II PK 33/05, LEX nr 184961; z 9 czerwca 2006 r., III PK 30/06, OSNP 2007 nr 11-12, poz. 160 oraz z 22 lutego 2007 r., I PK 242/06, OSNP 2008 nr 7-8, poz. 98). Uzasadnienie zarzutu dyskryminacji nie może być ogólnikowe, twierdzenia powoda powinny nawiązywać do okoliczności wskazanych przez pracodawcę, jako względy, którymi się kierował różnicując pracowników (art. 18 ^3b § 1 k.p. in fine) (wyrok Sądu Najwyższego z 4 stycznia 2008 r., I PK 188/07, LEX nr 442864).

Przenosząc te poglądy na grunt niniejszej spawy należy stwierdzić, że powód dochodząc swego roszczenia z powołaniem się na naruszenie w stosunku do niego zakazu dyskryminacji w odniesieniu do szeroko pojętego wynagrodzenia (art. 18 ^3c § 2 k.p.) - powinien wykazać, że spełniał każdą z wymienionych w art. 18 ^3a § 1 k.p. cech istotnych w takim samym stopniu jak inni pracownicy zatrudnieni u strony pozwanej, którzy otrzymali sporną nagrodę jubileuszową, a mimo to został potraktowany w sferze przyznania mu nagrody gorzej od innych. Inaczej mówiąc, powód powinien był wykazać, że do nierównego traktowania doszło z którejś z przyczyn wymienionych w art. 11 ³ k.p. i art. 18 ^3a § 1 k.p.. Temu zadaniu powód w żaden sposób nie sprostał (nie wskazał nawet przyczyny, ze względu na którą dopuszczono się wobec niego aktu dyskryminacji oraz okoliczności dowodzących nierównego traktowania z tej przyczyny). Uniemożliwiło to rozważanie zasadności jego roszczenia w oparciu o art. 18 ^3c § 1 k.p. Dopiero w razie skutecznego przeprowadzenia tego rodzaju dowodu (wykazania, że doszło do dyskryminacji powoda z jednej z przyczyn wymienionych w art. 11 ³ k.p. lub art. 18 ^3a § 1 k.p.), pozwana musiałaby wykazać, że różnicując sytuację zarobkową powoda i innych pracowników kierowała się racjonalnymi i sprawiedliwymi kryteriami owej dyferencjacji (art. 18 ^3b § 1 k.p. in fine).

Z tych względów apelację oddalono (art. 385 k.p.c.)

O kosztach procesu w postępowaniu apelacyjnym orzeczono przy zastosowaniu art. 102 k.p.c. mając na uwadze charakter sprawy, długi staż pracy powoda jako pracownika strony pozwanej, subiektywne przekonanie powoda o zasadności żądania oraz dość znaczne koszty zastępstwa procesowego zasądzone już od powoda w postępowaniu przed Sądem Rejonowym.

SSO Krzysztof Główczyński SSO Andrzej Marek SSO Jacek Wilga