Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VIII Kop 130/14

POSTANOWIENIE

Dnia 12 sierpnia 2014 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie w VIII Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSO Agnieszka Radojewska

Protokolant: sekretarz sądowy Anna Kopeć

przy udziale Prokuratora: Krystyny Nogal – Załuskiej

po rozpoznaniu sprawy H. Y.

z wniosku Ministra Sprawiedliwości

w przedmiocie wydania postanowienia o prawnej dopuszczalności przekazania do wykonania kary 12 (dwunastu) lat pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 21 lutego 2013 roku, sygn. akt VIII K 265/12

na podstawie art. 610 § 2 kpk, art. 611 § 3 kpk

postanawia:

1. stwierdzić prawną dopuszczalność przekazania do wykonania w Republice Turcji kary 12 (dwunastu) lat pozbawienia wolności orzeczonej wobec H. Y. syna H.i A. z d. Y., ur. (...) w E. (Turcja) – obywatela Republiki Turcji, prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 21 lutego 2013 roku, sygn. akt VIII K 265/12;

2. na podstawie art. 618 § l pkt 11 kpk i art. 29 ust. 1 ustawy Prawo o adwokaturze zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz adw. S. Z. kwotę 600 zł (sześćset złotych) plus VAT tytułem wynagrodzenia za nieopłaconą pomoc prawną udzieloną skazanemu z urzędu przed Sądem Okręgowym jako pierwszą instancją;

3. na podstawie art. 624 § 1 kpk koszty postępowania przejąć na rachunek Skarbu Państwa.

UZASADNIENIE

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 21 lutego 2013 roku, sygn. akt VIII K 265/12, skazano H. Y. za popełnienie zbrodni zabójstwa (art. 148 § 1 kk), na karę 12 (dwunastu) lat pozbawienia wolności. W wyroku zaliczono skazanemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres tymczasowego aresztowania w sprawie od dnia 29 listopada 2011 roku do dnia 21 lutego 2013 roku.

Powyższy wyrok utrzymany został w mocy wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 21 czerwca 2013 roku, sygn. akt II AKa 183/13.

Obecnie H. Y. odbywa karę w Zakładzie Karnym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Do tut. Sądu wpłynął wniosek Ministra Sprawiedliwości z dnia 29 maja 2014 roku, o wydanie postanowienia w przedmiocie dopuszczalności przekazania do wykonania w Republice Turcji kary orzeczonej wobec H. Y. wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 21 lutego 2013 roku, sygn. akt VIII K 265/12.

Obecny na posiedzeniu w dniu 12.08.2014 roku H. Y. oświadczył, że wyraża zgodę na przekazanie jego osoby do Republiki Turcji celem wykonania wobec niego kary 12 lat pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem w sprawie VIII K 265/12.

Sąd zważył co następuje

Rolą Sądu w postępowaniu o przekazanie do wykonania kary, jest ocena prawnej dopuszczalności dokonania przedmiotowego przekazania. Podstawę przekazania w niniejszej sprawie stanowią przepisy Konwencji o przekazywaniu osób skazanych z dnia 21 marca 1983 roku, której Polska jest sygnatariuszem, a także art. 611 b § 2 kpk, który wskazuje negatywne przesłanki przekazania kary do wykonania w państwie obcym. Zaistnienie choćby jednej z negatywnych przesłanek wskazuje na niedopuszczalność przekazania orzeczenia, do wykonania w państwie obcym. Natomiast art. 3 Konwencji w ust. 1 ustanawia bezwzględne przesłanki o charakterze pozytywnym, co oznacza, iż wszystkie muszą zostać spełnione, aby nastąpiło przekazanie orzeczenia do wykonania w państwie obcym.

W przedmiotowej sprawie Sąd nie stwierdził istnienia żadnych prawnych przeszkód do przekazania kary 12 lat pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie.

Przedmiotowy wyrok uprawomocnił się z dniem 21 czerwca 2013 roku i podlega wykonaniu, zaś przedawnienie wykonania kary nastąpi w dniu 12 kwietnia 2043 roku. H. Y. jest obywatelem Republiki Turcji i nie korzysta w Rzeczypospolitej Polskiej z prawa azylu. Czyn, za który H. Y. został skazany, jest również karalny sądownie według prawa karnego Republiki Turcji.

W tym stanie rzeczy Sąd uznał przekazanie wyżej wymienionego orzeczenia do wykonania za granicę za dopuszczalne. O kosztach za obronę skazanego wykonywaną z urzędu, która nie została opłacona w całości ani w części, orzeczono na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 roku Prawo o adwokaturze (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 146, poz. 1188 z późn. zm.). Podstawą zaś naliczenia wysokości wynagrodzenia były § 2 ust. 3 oraz § 14 ust. 2 pkt. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z dnia 3 października 2002 r. Nr 163 poz. 1348 z późn. zm.).

Mając na uwadze powyższe, postanowiono jak w sentencji.

VIII Kop 130/14

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE