Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

28 września 2016

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu w VIII. Wydziale Cywilnym

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Agata Cieśla

Protokolant Aleksandra Bęben

po rozpoznaniu na rozprawie 23 września 2016 we Wrocławiu

sprawy z powództwa „Z. (...) z siedzibą w P.

przeciwko P. (...)

o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej P. (...) na rzecz strony powodowej „Z. (...) z siedzibą w P. kwotę 67.876,32 zł (sześćdziesiąt siedem tysięcy osiemset siedemdziesiąt sześć złotych trzydzieści dwa grosze) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 12 lutego 2014 do dnia zapłaty;

II.  zasądza od strony pozwanej na rzecz strony powodowej kwotę 7.011 zł tytułem kosztów procesu, w tym kwotę 3.600 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Sygnatura akt VIII C 90/15

UZASADNIENIE

Pozwem z 06 czerwca 2014 „Z. (...) z siedzibą w P. domagała się zasądzenia w od P. (...)kwoty 67.876,32 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od 12 lutego 2014 do dnia zapłaty oraz kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego w kwocie 3.600 zł.

W uzasadnieniu swojego żądania powód podał, że na podstawie umowy o roboty budowlane z 24 sierpnia 2012 z (...) Przedsiębiorstwem Budownictwa (...) S.A. z siedzibą we W. zobowiązał się do wykonania zadania polegającego na dostawie i montażu podłogi podniesionej (...) wraz z najazdami i stopniami, kratkami wentylacyjnymi, ramami wsporczymi pod urządzenia oraz systemową barierkę techniczną w pomieszczeniach technicznych na realizowanym zadaniu p.n: „Budowa (...)na potrzeby (...) - zlokalizowanej przy pl. (...) we W.. Powód wskazał, że generalny wykonawca pismem z 06 sierpnia 2012 zwrócił się do strony pozwanej o wyrażenie zgody na zawarcie umowy z podwykonawcą - stroną powodową i zgodę taką otrzymał pismem z 13 sierpnia 2012. Powód wskazał, że na mocy aneksu nr (...) z 24 października 2012 do umowy nr (...)/bud. (...) z 24 sierpnia 2012 strony zmieniły termin zakończenia wykonania umowy na 20 grudnia 2012, natomiast w aneksie nr (...) z 21 maja 2013 do umowy (...)/bud. (...) z 24 sierpnia 2012 strony dokonały kolejnej zmiany zakończenia wykonania przedmiotu umowy na 27 maja 2013. Strona powodowa wskazała, że zgodnie z protokołem robót ryczałtowych nr 04 z 03 grudnia 2013, obejmującym okres od 01 czerwca 2013 do 30 czerwca 2013, wartość robót polegających na dostawie i montażu podłogi wraz z kratkami wentylacyjnymi, ramami wsporczymi pod urządzenia oraz systemową barierką wykonanych od początku budowy wynosiła 308.520 zł, natomiast za okres rozliczeniowy od 01 czerwca 2013 do 30 czerwca 2013 wynosiła 55.184 zł netto. Przedstawiciele generalnego wykonawcy podpisali dokument rozliczenia podwykonawcy dotyczący realizacji umowy nr (...)/bud. (...). Strona powodowa podała, że 12 grudnia 2013 wystawiła generalnemu wykonawcy ( (...)) fakturę VAT nr (...) na kwotę 67.867,32 zł, której termin płatności został wyznaczony na 11 stycznia 2014. Doręczenie faktury nastąpiło 23 grudnia 2013. Strona powodowa podała ponadto, że 03 stycznia 2014 złożyła (...) Przedsiębiorstwu Budownictwa (...) S.A. z siedzibą we W. oświadczenie o przysługującym jej roszczeniu opiewającym na kwotę 67.876,32 zł z terminem wymagalności na dzień 22 stycznia 2014. Następnie 24 stycznia 2014 strona powodowa skierowała do strony pozwanej wezwanie do zapłaty w terminie 7 dni od otrzymania wezwania kwoty 67.876,32 zł wynikającej z faktury VAT nr (...), które zostało odebrane przez stronę pozwaną 04 lutego 2014. W związku z brakiem reakcji strony pozwanej, wezwaniem do zapłaty z 05 marca 2014 strona pozwana została ponownie wezwana do zapłaty powyższej kwoty. Strona pozwana odebrała wezwanie 11 marca 2014. Roboty objęte umową w całości zostały wykonane przez stronę powodową. Jako podstawę prawną swojego roszczenia powód wskazał przepisy art. 647 k.c. w zw. z art. 647 ^{( 1)} § 2 i § 5 k.c., wywodząc na ich podstawie solidarną odpowiedzialność pozwanego jako inwestora za zapłatę należnego mu wynagrodzenia za wykonane roboty budowlane .

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym 24 listopada 2014 w sprawie o sygn. akt VII Nc 9361/14 orzeczono zgodnie z żądaniem pozwu (k. 52).

Pozwana P. (...)wniosła sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości, zarzucając nadmierność roszczenia zgłaszanego przez stronę powodową oraz brak wymagalności roszczenia objętego powództwem. W związku z tym strona pozwana wnosiła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od strony powodowej na rzecz strony pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego oraz opłaty skarbowej w wysokości 17 zł od udzielonego pełnomocnictwa. Nadto strona pozwana, w oparciu o art. 84 k.p.c., wniosła o zawiadomienie Syndyka Masy Upadłości (...) Przedsiębiorstwa Budownictwa (...) S.A. w upadłości układowej z siedzibą we W. o toczącym się postępowaniu i wezwanie go do wzięcia udziału w sprawie po stronie pozwanej.

Uzasadniając swoje stanowisko pozwana wskazała, że jako inwestor realizowała inwestycję pod nazwą Budowa (...)i (...) na potrzeby (...) – zlokalizowanej przy pl. (...) we W. na podstawie umowy łączącej ją z (...) Przedsiębiorstwem Budownictwa (...) S.A. z siedzibą we W., a nadto, że wyraziła zgodę na zawarcie umowy przez generalnego wykonawcę ze stroną powodową. Jednocześnie jednak strona pozwana podniosła, że roszczenie strony powodowej jest nadmierne, tj. nie istnieje we wskazywanej wysokości. Według strony pozwanej odpowiedzialność inwestora względem podwykonawcy ogranicza się do roszczenia głównego, nie obejmując odpowiedzialności za terminowe dokonanie zapłaty przez wykonawcę, czyli odsetek za opóźnienie powstałych po stronie wykonawcy. Jednocześnie w razie uznania, że inwestor odpowiada także za terminowe wykonanie zobowiązania przez generalnego wykonawcę, strona pozwana podniosła, że powinna być zobowiązana, zgodnie z art. 7 ustawy z 12 czerwca 2003 o terminach zapłaty w transakcjach handlowych , do zapłaty odsetek w wysokości odsetek za zwłokę określanej na podstawie art. 56 ustawy z 29 sierpnia 1997 Ordynacja podatkowa . Na uzasadnienie zarzutu braku wymagalności roszczenia strony powodowej, strona pozwana wskazała, że zgodnie z postanowienia umowy (§ 4 ust. 5) obowiązek zapłaty kwoty wskazanej na fakturze aktualizuje się z jej prawidłowym założeniem wraz z dokumentami odbiorowymi. Według strony pozwanej, strony umowy zdefiniowały co rozumieją przez prawidłowe złożenie faktury częściowej lub końcowej wskazując, że wynagrodzenie płatne będzie na podstawie protokołów odbiorów wraz z dokumentami rozliczeniowymi. Stosownie natomiast do § 4 ust. 2 umowy podstawą do wystawienia faktury przez Wykonawcę jest protokół odbioru podpisany przez inspektora nadzoru i kierownika budowy zamawiającego, protokół rozliczeń materiałowych podpisany przez kierownika budowy zamawiającego oraz przekazane zamawiającemu niezbędne certyfikaty, deklaracje zgodności i atesty na wbudowane materiały, natomiast powód nie udowodnił w żadnej mierze, że certyfikaty te przekazał. Strona pozwana podniosła przy tym, że według § 4 ust. 4 zd. 2 umowy złożenie faktury bez któregokolwiek z wymienionych załączników, spowoduje wstrzymanie zapłaty faktury, bez prawa do naliczania odsetek za zwłokę. Nadto w umowie wskazano, że brak dostarczenia do ostatniej faktury podpisanego druku rozliczenia końcowego upoważnia Zamawiającego do wstrzymania płatności, a taki załącznik nie został dołączony do pozwu. W ocenie strony pozwanej powoduje to, iż roszczenie powoda jest niewymagalne, a w konsekwencji przedwczesne. Niezależnie od powyższego strona pozwana wskazała, że bez znaczenia dla oceny jej odpowiedzialności za zapłatę wynagrodzenia należnego stronie powodowej pozostaje fakt, że współdłużnik solidarny (...) Przedsiębiorstwo Budownictwa (...) S.A. z siedzibą we W. uznał dług. Zgodnie bowiem z art. 371 k.c. działania i zaniechania współdłużników solidarnych nie mogą szkodzić współdłużnikom (k. 55-75).

W odpowiedzi na sprzeciw (k. 84-127) strona powodowa podtrzymała żądanie pozwu w całości, zaś odnosząc się do zarzutów strony pozwanej wskazała, że wbrew twierdzeniom strony pozwanej zobowiązanie inwestora nie ogranicza się jedynie do należności głównej, jest przy tym zobowiązaniem terminowym, które winno zostać spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do jego wykonania. Zaznaczyła przy tym, że dwukrotnie wzywała stronę pozwaną do zapłaty kwoty dochodzonej pozwem, a wobec upływu terminu wskazanego w wezwaniu do zapłaty, strona pozwana zobowiązana jest do zapłaty odsetek ustawowych od dnia następnego po upływie tego terminu. Powódka nie obciąża więc pozwanej skutkami braku zapłaty wynagrodzenia w terminie przez wykonawcę, lecz jedynie skutkami niespełnienia świadczenia w terminie przez samą pozwaną. Powódka zaprzeczyła również, aby roszczenie dochodzone pozwem nie stało się wymagalne, podnosząc, że do faktury VAT załączyła protokół robót ryczałtowych nr 4 z 03.12.2013 oraz dokument rozliczenia podwykonawcy, które dołączono także do pozwu, a które potwierdzają bezusterkowe wykonanie robót budowlanych przez powódkę, zaakceptowane bez zastrzeżeń przez kierownika budowy (...). Powódka dodała, że przekazała pozwanej niezbędne certyfikaty, deklarację zgodności oraz atesty na wbudowane materiały, co potwierdza korespondencja mailowa pracownika powódki K. P. (1) oraz B. M. – pracownika (...) z 18 czerwca 2012. Wreszcie całość prac (...) zdała inwestorowi, który odebrał je, zatem zostały wykonane i zaakceptowane.

Strona pozwana, w piśmie przygotowawczym z 29 maja 2015, wskazała, że strona powodowa zasadność swojego roszczenia opiera przede wszystkim na podpisaniu przez kierownika budowy protokołu robót ryczałtowych nr 04 z 03 grudnia 2013 oraz dokumentu rozliczenia podwykonawcy. Jednakże w ocenie strony pozwanej kierownik budowy jako samodzielny uczestnik procesu budowlanego (zgodnie z art. 22 i 23 ustawy z 07 lipca 1994 Prawo Budowlane) nie stanowi właściwej reprezentacji inwestora na budowie. Strona pozwana zakwestionowała ponadto, że przedstawione przez stronę powodową protokoły ryczałtowe stanowią protokoły odbioru. Dodatkowo strona pozwana podniosła, że w związku z nieprzedstawieniem wszystkich wymaganych dokumentów dotyczących prowadzonej inwestycji przez generalnego wykonawcę, należna mu kwota w wysokości przekraczającej 5.000.000 zł została wstrzymana ( k. 138-142).

Pismem przygotowawczym z 01 września 2015 strona powodowa wskazała, że znaczącym dla oceny wymagalności jej roszczenia jest faktyczne dojście od odbioru robót budowlanych, a nie sporządzenie samego protokołu odbioru, który ma jedynie charakter sprawozdawczy. Strona powodowa podniosła także, że przedtem strona pozwana nie zwracała się do niej bezpośrednio, ani za pośrednictwem generalnego wykonawcy o uzupełnienie dokumentacji rozliczeniowej. Dopiero w sytuacji, gdy strona powodowa zwróciła się do strony pozwanej o rozliczenie wykonanych prac, ta zaczęła podnosić zarzuty co do braków formalnych dokumentacji celem uchylenia się od zapłaty należnego stronie powodowej wynagrodzenia. Natomiast z związku z okolicznością zatrzymania wypłaty wynagrodzenia przez stronę pozwaną generalnemu wykonawcy, strona powodowa wniosła o zasądzenie należnej jej kwoty ewentualnie na podstawie przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu (k. 171-175).

Pismem złożonym na rozprawie 22 kwietnia 2016 strona pozwana wskazała, że niezależnie od dokonywanych modyfikacji w przedmiocie terminu zakończenia prac przez stronę powodową, ich zakończenie nastąpiło 26 sierpnia 2013, a więc 91 dni po upływie umownego terminu. Jednocześnie wskazała, że 25 lutego 2016 poinformowała stronę powodową, iż na podstawie umowy przelewu wierzytelności z 15 października 2105 nabyła od Syndyka Masy Upadłości (...) Przedsiębiorstwa Budownictwa (...) S.A. w (...)z siedzibą we W., wierzytelność wynikającą z umowy podwykonawczej (...) (...) z 24 sierpnia 2012 wraz z aneksami nr (...) w zakresie wszelkich uprawnień tego podmiotu związanych z nienależytym wykonaniem zobowiązania przez drugą stronę umowy - stronę powodową. W związku z powyższym strona pozwana naliczyła stronie powodowej karę umowną za nieterminowe zakończenie robót budowlanych w wysokości 172.663,22 zł (tj. 91 dni x 0,5 % x 379.479,60 zł brutto) i wezwała do jej uregulowania w terminie 7 dni od daty otrzymania wezwania na rachunek (...) Przedsiębiorstwa Budownictwa (...) S.A. w (...). W związku z brakiem ustosunkowania się strony powodowej do tego wezwania, (...) Przedsiębiorstwo Budownictwa (...) S.A. w (...) 16 marca 2016 złożyło oświadczenie o potrąceniu swojej wierzytelności z tytułu kary umownej za nieterminowe wykonanie robót w kwocie 172.663,22 zł z wierzytelnością strony powodowej udokumentowaną fakturą VAT nr (...) z 12 grudnia 2013 w kwocie 67.876,32 zł. Z uwagi na powyższe strona pozwana podniosła zarzut nieistnienia wierzytelności dochodzonej przez powoda w niniejszym postępowaniu (k. 226-269).

W piśmie z 13 maja 2016 strona powodowa wskazała, że strona pozwana nie wykazała w należyty sposób swojego uprawnienia do dochodzenia od strony powodowej roszczeń z tytułu nienależytego wykonania zobowiązania, albowiem wraz z umową sprzedaży wierzytelności z 15 października 2015 nie załączono załącznika nr 2 obejmującego umowy będące przedmiotem sprzedaży wierzytelności. Przekazała jedynie jego fragment, który w istocie stanowi kserokopię umowę generalnego wykonawcy (...) Przedsiębiorstwa Budownictwa (...) S.A. w (...)z siedzibą we W. z podwykonawcą. Strona powodowa w konsekwencji zakwestionowała uprawnienie strony pozwanej do złożenia oświadczenia o potrąceniu wierzytelności. Strona powodowa wskazała ponadto na sprzeczność samej treści umowy sprzedaż wierzytelności z 15 października 2015, albowiem wskazuje ona, że niezależnie od sprzedaży wierzytelności na rzecz strony pozwanej (...) Przedsiębiorstwo Budownictwa (...) S.A. w (...) z siedzibą we W. jednocześnie udziela jej upoważnienia do wykonywania uprawnień z tytułu nienależytego wykonania umowy podwykonawczej. Z ostrożności procesowej, w razie uznania, że oświadczenie o potrąceniu jest skuteczne, strona powodowa wniosła o miarkowane naliczonej kary umownej (k. 273- 286).

Pismem z 05 lipca 2016 strona pozwana wskazała, że jej uprawnienie do dokonania potrącenia wierzytelności (...) Przedsiębiorstwa Budownictwa (...).A. w (...) z siedzibą we W. z tytułu kary umownej nie wynikało z umowy sprzedaży wierzytelności, lecz z odrębnego umocowania jakie strona pozwana otrzymała od Syndyka Masy Upadłości (...) S.A. w (...) z siedzibą we W. (k. 297-302).

Syndykowi Masy Upadłości (...) Przedsiębiorstwa Budownictwa (...) S.A. w upadłości z siedzibą we W. doręczono odpis sprzeciwu strony pozwanej z wnioskiem o wezwanie go do wzięcia udziału w sprawie po stronie pozwanej oraz zawiadomienie o toczącym się postępowaniu i terminie rozprawy. Syndyk, wezwany do udziału w sprawie w trybie art. 84 k.p.c., nie zgłosił swego przystąpienia w sprawie jako interwenient uboczny po stronie pozwanej.

Sąd ustalił w sprawie następujący stan faktyczny istotny dla rozstrzygnięcia:

03 czerwca 2011 strona pozwana P. (...) zawarła z (...) Przedsiębiorstwem Budownictwa (...) S.A. z siedzibą we W. umowę o roboty budowlane nr (...).

Przedmiotem umowy było wykonanie zadania inwestycyjnego pod nazwą „Budowa (...)i (...) na potrzeby Innowacyjnej (...) zlokalizowanej przy Placu (...) we W., cześć działki nr (...), obręb Plac (...) i (...), obręb Plac (...).

[ dowód umowa o roboty budowlane z 03.06.2011 k. 67- 75]

24 sierpnia 2012 strona powodowa „ Zakład Produkcyjno-Usługowo-Handlowy (...)-ka Spółka komandytowa z siedzibą w P. zawarła umowę numer (...)/bud. (...) o roboty budowlane z (...) Przedsiębiorstwem Budownictwa (...) S.A. z siedzibą we W., która była generalnym wykonawcą zadania inwestycyjnego Politechniki (...).

Przedmiotem umowy pomiędzy stroną powodową a generalnym wykonawcą było wykonanie zadania polegającego na dostawie i montażu podłogi podniesionej (...) wraz z najazdami i stopniami, kratkami wentylacyjnymi, ramami wsporczymi pod urządzenia oraz systemową barierkę techniczną w pomieszczeniach technicznych na realizowanym zadaniu pod nazwą: „(...) i (...) na potrzeby (...)” zlokalizowanej przy pl. (...) we W..

Strony umowy postanowiły, że rozliczenie nastąpi na podstawie faktur częściowych, wystawianych nie częściej niż raz na kwartał zgodnie z cyklem inwestorskim, według stanu wykonania grup, robót zgodnie z harmonogramem stanowiącym załącznik nr 2 do niniejszej umowy. Suma wartości faktur częściowych nie może przekroczyć 90 % wynagrodzenia wskazanego w § 3 ust 1. Faktura końcowa, wystawiona po odbiorze całego zadania inwestycyjnego, obejmuje pozostałe 10 % wynagrodzenia wykonawcy.

Podstawą do wystawienia faktury przez Wykonawcę będzie protokół odbioru (zaawansowania) podpisany przez inspektora nadzoru oraz kierownika budowy Zamawiającego, protokół rozliczeń materiałowych podpisany przez kierownika Zamawiającego (załącznik nr 3.1) oraz przekazane Zamawiającemu niezbędne certyfikaty, deklaracje zgodności i atesty na wbudowane materiały.

Na zawarcie powyższej umowy przez generalnego wykonawcę (...) Przedsiębiorstwo Budownictwa (...) S.A. z siedzibą we W. z „Z. (...)z siedzibą w P. Inwestor - P. (...)wyraził zgodę pismem z 13 sierpnia 2012.

[ dowody:

- umowa nr (...)/bud. (...) z 24 sierpnia 2012 k. 18-27,

- pismo P. (...)z 13 sierpnia 2012 k. 28]

(...) S.A. z siedzibą we W. i „Z. (...) z siedzibą w P. 24 października 2012 podpisali aneks nr (...) do umowy nr (...)/bud. (...), uzgadniając termin zakończenia robót na 20 grudnia 2012 (a nie 25 października 2012) (§ 1 ust. 1), a następnie aneksem nr (...) z 21 maja 2013 uzgodnili, że termin zakończenia prac wykonywanych przez podwykonawcę nastąpi 27 maja 2013, a nie 20 grudnia 2012 (§ 1 ust. 1).

W obu aneksach strony postanowiły, że z tytułu zmiany terminu wykonania umowy, o którym mowa w ust. 1 Wykonawca nie wnosi, ani nie będzie wnosić żadnych roszczeń do Zamawiającego (§ 1 ust. 2).

[ dowody:

- aneks nr (...) z 24 października 2012 do umowy nr (...)/ bud. (...) k. 29,

- aneks nr (...) z 21 maja 2013 do umowy nr (...)/ bud. (...) k. 30]

Na zlecenie strony powodowej (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. 19 listopada 2012 wystawił na rzecz (...) S.A. z siedzibą we W. gwarancję bankową stanowiącą zabezpieczenie należytego wykonania umowy nr (...)/(...).

Termin ważności gwarancji to 30 listopada 2018.

[ dowody:

- gwarancja bankowa nr (...) z 19 listopada 2012 wraz z aneksem nr (...) do gwarancji bankowej k. 202 -203,

- zaświadczenie (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. z 10.03.2016 k. 225,

- zeznania świadka D. R. na rozprawie 17.02.2016, protokół elektroniczny k. 208]

03 grudnia 2013 przedstawiciel Zamawiającego (...) Przedsiębiorstwa Budownictwa (...) S.A. z siedzibą we W. – kierownik budowy K. P. (2) oraz przedstawiciel Dostawcy sporządzili protokół robót ryczałtowych nr 04 za okres od 01 do 30 czerwca 2013. Wartość robót wykonanych w tym okresie rozliczeniowym określono na kwotę 55.184 zł. W protokole tym dokonano odbioru prac w zakresie dostawy i montażu podłogi podniesionej. Komisja stwierdziła, że zakres wykonanych przez powoda robót jest zgodny z zapisami umowy, roboty zostały wykonane zgodnie z umową, dokumentacją techniczną oraz zatwierdzonym harmonogramem realizacji robót. Jakość wykonanych robót została oceniona jako dobra. Dokument potwierdzał stan finansowy, zaawansowanie robót i stanowił odbiór częściowy wykonanych robót. Do wykonanych robót nie zgłoszono uwag.

Następnie sporządzono dokument rozliczenia podwykonawcy, w którym wartość brutto przedmiotu umowy określono na kwotę 379.479,60 zł.

[ dowody:

- protokół robót ryczałtowych nr 04 z 03 grudnia 2013 k. 31,

- rozliczenie podwykonawcy - umowy ryczałtowe k. 32,

- zeznania świadka K. P. (2) na rozprawie 17.02.2016, protokół elektroniczny k. 208,

- zeznania świadka T. W. na rozprawie 17.02.2016, protokół elektroniczny k. 208]

Strona powodowa „Z. (...)z siedzibą w P. do zatwierdzenia przez generalnego wykonawcę wykonanych przez siebie prac przedstawiła: (...), (...)oraz dokumenty materiałowe: (...) - podłoga podniesiona, Krajową Deklarację Zgodności nr (...) - podłoga podniesiona, Atest Higieniczny nr (...) – podłoga podniesiona, Kartę katalogową podłogi podniesionej, Kartę barierki technicznej systemowej, (...), (...)– wykładzina PCV, Atest Higieniczny nr (...) - wykładziny PCV, Raport z badań wyznaczania napięcia elektrostatycznego na (...) – wykładzina PCV, Raport z badań wyznaczania rezystancji elektrycznej nr (...) - wykładzina PCV, Klasyfikację w zakresie reakcji na ogień nr (...)– wykładzina PCV, Kartę Techniczną wykładziny PCV.

[ dowody:

- korespondencja e-mail pracownika strony powodowej z pracownikiem generalnego wykonawcy k. 93-95,

- materiały do zatwierdzenia wykonawcy k. 96 – 121,

- zeznania świadka K. P. (2) na rozprawie 17.02.2016, protokół elektroniczny k. 208,

- zeznania świadka T. W. na rozprawie 17.02.2016, protokół elektroniczny k. 208]

12 grudnia 2013 strona powodowa „Z. (...)z siedzibą w P. wystawiła generalnemu wykonawcy (...) Przedsiębiorstwu Budownictwa (...) S.A. z siedzibą we W. fakturę VAT nr (...) za wykonane prace na kwotę 67.876,32 zł z terminem płatności 11 stycznia 2014. Faktura została doręczona generalnemu wykonawcy 23 grudnia 2013.

Następnie 03 stycznia 2014 podwykonawca złożył inwestorowi - P. (...)pisemne oświadczenie, że z tytułu zawartej z generalnym wykonawcą umowy nr (...)/(...)z 24 sierpnia 2012 przysługuje mu roszczenie w kwocie 67.876,32 zł, która stanie się wymagalna 22 stycznia 2014.

[ dowody:

- faktura VAT nr (...)/13z 12 grudnia 2012 wraz z potwierdzeniem odbioru k. 33-35,

- oświadczenie podwykonawcy z 03 stycznia 2014 k. 35-36].

Strona powodowa, pismem z 28 stycznia 2014, wezwała stronę pozwaną do zapłaty kwoty 67.876,32 zł wynikającej z faktury VAT nr (...) z 12 grudnia 2013 w terminie 7 dni od otrzymania wezwania. Wezwanie zostało doręczone stronie pozwanej 04 lutego 2014.

Wobec braku uiszczenia przez stronę pozwaną powyższej należności, strona powodowa ponownie wezwała ją do zapłaty pismem z 05 marca 2014, doręczonym 11 marca 2014.

Strona pozwana nie uiściła na rzecz strony powodowej żądanej należności.

[ dowody:

- wezwanie do zapłaty z 28 stycznia 2014 wraz z potwierdzeniem odbioru k. 37-38,

- ostateczne wezwanie do zapłaty z 05 marca 2014 wraz z potwierdzeniem odbioru k. 39-40].

Poprzednie należności strony powodowej wynikające z realizacji umowy nr (...)/(...)były pokrywane przez stronę pozwaną na podstawie umów przelewu wierzytelności, na które strona pozwana jako inwestor wyraziła pisemną zgodę.

[ dowód umowa przelewu wierzytelności z 21 maja 2013 k. 122-123]

Otwarcie obiektu (...)i (...) na potrzeby (...) odbyło się 14 listopada 2014.

[dowód wydruk ze strony internetowej strony pozwanej k. 124]

15 października 2015 Syndyk Masy Upadłości (...) Przedsiębiorstwa Budownictwa (...) S.A. w (...) z siedzibą we W. zawarł zP. (...)umowę sprzedaży wierzytelności.

Na jej zawarcie uzyskano zgodę Sędziego – komisarza, ustanowionego w postępowaniu upadłościowym prowadzonym przed Sądem Rejonowym dla Wrocławia- Fabrycznej we Wrocławiu Wydział VIII Gospodarczy ds. upadłościowych i naprawczych pod sygn. akt VIII GUp 5/14.

Zgodnie z postanowieniami umowy sprzedaży wierzytelności Wykonawca dokonuje przelewu i dokonuje sprzedaży wierzytelności, o których mowa w § 1 pkt 11 i pkt 12 niniejszej umowy, w szczególności dokonuje przelewu praw z rękojmi i gwarancji udzielonych przez podwykonawców w ramach umów podwykonawczych zawartych przez Wykonawcę z podwykonawcami związanych z realizacją umowy oraz umów podwykonawczych, związanych z realizacją umowy o roboty budowlane nr (...)z 17 kwietnia 2013 i umowy nr (...) z 10 października 2013 (stanowiących załącznik nr 2) – na wykonane przez nich prace podwykonawcze, a także na świadczenie usług polegających na wykonywaniu wymian eksploatacyjnych i serwisu urządzeń i elementów obiektu B., jak również dokonuje przelewu roszczeń z tytułu nienależytego wykonania robót przez podwykonawców w ramach umów podwykonawczych (stanowiących załącznik nr 2) a Zamawiający wierzytelności te nabywa (§3 umowy).

Jednocześnie 15 października 2015 Syndyk Masy Upadłości (...) Przedsiębiorstwa Budownictwa (...) S.A. w (...) udzielił stronie pozwanej pełnomocnictwa do wykonywania wszelkich uprawnień z gwarancji i rękojmi oraz z tytułu nienależytego wykonania umów wynikających z umów podwykonawczych zawartych w załączniku nr 2 do umowy sprzedaży wierzytelności z 15 października 2015 wobec podwykonawców określonych w załączniku nr 2 do umowy sprzedaży wierzytelności z 15 października 2015.

Pismem z 25 lutego 2016 skierowanym do strony powodowej P. (...), powołując się na udzielone pełnomocnictwo, poinformowała o naliczeniu kary umownej w związku z nieterminowym zakończeniem robót budowlanych, to jest 91 dni po wyznaczonym temu terminie. Pismo zostało doręczone stronie powodowej 02 marca 2016.

Pismem z 16 marca 2016 strona pozwana złożyła stronie powodowej oświadczenie o potrąceniu przysługującej jej wierzytelności z tytułu kary umownej w wysokości 172.663,22 zł z wierzytelnością strony powodowej w kwocie 67.876,32 zł udokumentowaną fakturą VAT nr (...) z 12 grudnia 2013 do wysokości wierzytelności niższej. Oświadczenie strona powodowa odebrała 22 marca 2016.

[ dowody:

- umowa sprzedaży wierzytelności z 15 października 2015 k. 230-235,

- pismo strony powodowej z 15 kwietnia 2016 k. 236-237,

- oświadczenie o potrąceniu wierzytelności z 16.03.2016 wraz z potwierdzeniem odbioru k. 256 - 261,

- pismo strony pozwanej z 25.02.2016 o naliczeniu kary umownej za nieterminowe zakończenie robót wraz z potwierdzeniem odbioru k. 263-268,

- postanowienie Sędziego Sądu Komisarza Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabrycznej, Wydział VIII Gospodarczy dla spraw upadłościowych i naprawczych z 03.08.2015 k. 293,

- wniosek syndyka o wyrażenie zgody na dokonanie czynności polegającej na zawarciu umowy sprzedaży wierzytelności k. 303 -306,

- pełnomocnictwo udzielone przez Syndyka Masy Upadłości (...) S.A. w (...) z 15.10.2015 z podpisem notarialnie poświadczonym k. 328]

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Podstawą dokonanych powyżej ustaleń faktycznych były wyżej przeprowadzone dowody z dokumentów oraz zeznań świadków, które przedstawiły spójny i logiczny obraz stanu faktycznego sprawy. Przedmiotem postępowania dowodowego były dowody zaoferowane zarówno przez stronę powodową, jak i stronę pozwaną. Postanowieniami zapadłymi na rozprawie 23 września 2016 Sąd oddalił wniosek strony pozwanej o dopuszczenie dowodu z zeznań świadków P. H., B. (...) albowiem były to dowody, które strona mogła powołać na wcześniejszym etapie postępowania, a co za tym idzie zastosowanie do nich znalazła zasada prekluzji dowodowej. Dodatkowo oddalono wnioski strony powodowej o dopuszczenie dowodów z wydruków wiadomości e-mail z 03 grudnia 2013 oraz zeznań świadków K. P. (2), R. M. i K. P. (1), ponieważ miały być przeprowadzone na okoliczności, które zdaniem Sądu nie były istotne dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Strona powodowa "Z. (...) z siedzibą w P. domagała się zapłaty od strony pozwanej P. (...)kwoty 67.876,32 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od 12 lutego 2014 do dnia zapłaty oraz kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego w kwocie 3.600 zł, tytułem należności za dostawę i montaż podłogi podniesionej (...) wraz z najazdami i stopniami, kratkami wentylacyjnymi, ramami wsporczymi pod urządzenia oraz systemową barierkę techniczną w pomieszczeniach technicznych w ramach inwestycji „(...) i (...) na potrzeby (...)”- zlokalizowanej przy pl. (...) we W., w której to inwestycji P. (...)pełniła rolę inwestora, (...) Przedsiębiorstwo Budownictwa (...): S.A. w (...) z siedzibą we W. – generalnego wykonawcy, zaś strona powodowa – podwykonawcy.

Podstawę prawną roszczenia powoda stanowi przepis art. 647 ¹ § 5 k.c., który przewiduje solidarną odpowiedzialność inwestora i wykonawcy za zapłatę wynagrodzenia za roboty budowlane wykonane przez podwykonawcę. Przyjęcie tej odpowiedzialności uwarunkowane jest spełnieniem li tylko przesłanek wymienionych w § 2-4 art. 647 ¹ k.c. Celem tej regulacji, wskazanym w uzasadnieniu projektu ustawy, było zapobieganie zjawisku bezprawnego zatrzymywania przez wykonawców wynagrodzenia należnego podwykonawcom, nie płacenie im wynagrodzenia za wykonane prace budowlane. Zabezpieczeniem interesów inwestora jest zaś uzależnienie zawarcia przez wykonawcę umów z podwykonawcami od akceptacji ich przez inwestora. Odpowiedzialność ta wchodzi bowiem w grę jedynie w sytuacji wyrażenia przez inwestora zgody na zawarcie konkretnej umowy podwykonawczej ze zindywidualizowanym podmiotem, o której to zgodzie mowa w § 2 art. 647 ¹ k.c. W ten sposób inwestor uzyskuje wpływ na wybór podwykonawców i treść zawieranych z nimi umów.

Zgoda inwestora, jak przyjmuje orzecznictwo, stanowi jedynie przesłankę jego solidarnej odpowiedzialności z wykonawcą za zobowiązania z tytułu wynagrodzenia należnego podwykonawcy wynikającego z umowy podwykonawczej. Jej wyrażenie nie powoduje nawiązania jakichkolwiek więzi obligacyjnych pomiędzy inwestorem a podwykonawcą, a jedynie skutkuje obciążeniem inwestora odpowiedzialnością solidarną za realizację umowy (zapłatę wynagrodzenia), której nie jest stroną na równi z zawierającym umowę podwykonawczą wykonawcą wobec podwykonawców za zapłatę należnego im wynagrodzenia. Odpowiedzialność ta ma charakter gwarancyjny w postaci odpowiedzialności ex lege za cudzy dług. Granice tej odpowiedzialności wyznacza zakres odpowiedzialności wykonawcy, jako zobowiązanego kontraktowo do zapłaty wynagrodzenia podwykonawcy za wykonane przez niego roboty. Inwestor odpowiada więc za zapłatę wynagrodzenia należnego podwykonawcy, ustalonego w umowie pomiędzy wykonawcą a podwykonawcą.

W niniejszej sprawie poza sporem pozostawało, że strona powodowa uczestniczyła w inwestycji prowadzonej przez stronę pozwaną P. (...) pod nazwą „(...)i (...) na potrzeby (...)”- zlokalizowanej przy pl. (...) we W., jako podwykonawca na podstawie umowy łączącej ją z firmą (...) S.A. w (...) z siedzibą we W., która realizowała inwestycję jako generalny wykonawca.

Pozwana P. (...)nie kwestionowała faktu wyrażenia zgody na uczestnictwo powoda przy realizacji tego zadania w charakterze podwykonawcy, co zresztą zostało potwierdzone załączonym do pozwu dokumentem w postaci jej oświadczenia złożonego 13 sierpnia 2012 (k. 28).

Bezsporny był również pomiędzy stronami zakres oraz wartość robót wykonanych przez powoda w ramach tego zadania, w tym zwłaszcza objętych fakturą VAT numer (...) na kwotę 67.867,32 zł, na podstawie których powód domaga się zasądzenia żądanej w pozwie kwoty.

W tej sytuacji rozważenia wymagały podniesione przez stronę pozwaną zarzuty braku wymagalności roszczeń strony powodowej, nadmierności zgłoszonych roszczeń w związku z brakiem odpowiedzialności strony pozwanej za nieterminowe wykonanie zobowiązania przez kontrahenta strony powodowej tj. (...) S.A. w (...) z siedzibą we W. oraz uprawnienia strony pozwanej do dokonania potrącenia ewentualnych wierzytelności przysługujących kontrahentowi strony powodowej.

Jak wynika z umowy łączącej stronę powodową z generalnym wykonawcą wynagrodzenie należne stronie miało być płatne w ciągu 30 dni od przekazania przez powoda generalnemu wykonawcy faktury VAT wraz z załącznikami w postaci protokołu odbioru robót wraz z dokumentami rozliczeniowymi oraz raportów postępu robót. Strony uzgodniły dodatkowo, że złożenie faktury bez któregokolwiek z tych powoduje wstrzymanie wypłaty należnego mu wynagrodzenia.

W ocenie Sądu ustalenia stron, które uzależniają wymagalność zapłaty wynagrodzenia od dokonania innych czynności, poza wykonaniem robót objętych umową, w szczególności przedłożenia odpowiedniej dokumentacji, są dopuszczalne zgodnie z wynikająca z art. 353 ¹ k.c. zasadą swobody umów.

Jednakże w niniejszej sprawie, wbrew stanowisku strony pozwanej Politechniki Wrocławskiej, strona powodowa wykazała fakt doręczenia generalnemu wykonawcy stosownych dokumentów potwierdzających wymagalność jej roszczenia o zapłatę wynagrodzenia, były to certyfikaty, gwarancje jakości i badania techniczne. Fakt przedłożenia generalnemu wykonawcy wszelkich wymaganych dokumentów potwierdził dodatkowo świadek K. P. (2) (kierownik budowy), który zeznał, że warunkiem odbioru robót, do którego przecież przystąpiono i odbiór ten nastąpił, było złożenie przez podwykonawcę wszelkiej dokumentacji związanej z wykonaniem przez stronę powodową robót budowlanych. Tym samym uznano, że strona powodowa dopełniła wszelkich wymogów wskazanych w umowie z 24 sierpnia 2012 powodujących, że jej wierzytelność względem kontrahenta uzyskała przymiot wymagalności. Strona powodowa załączyła ponadto do pozwu podpisany przez kierownika budowy K. P. (2) protokół ryczałtowy odbioru robót budowlanych wykonanych w okresie od 01 czerwca 2013 do 30 czerwca 2013, na podstawie którego wystawiono fakturę VAT numer nr (...), stanowiącą podstawę dochodzenia przez stronę powodową roszczenia w niniejszym postępowaniu. Protokół ten, jak i poprzedni, na podstawie którego strona powodowa otrzymała wynagrodzenie, zawierały nie tylko szczegółowe wskazanie rodzaju i wartości prac przeprowadzonych przez powoda w podanym okresie, ale również dokładne określenie stopnia zaawansowania robót (ich postępu) w odniesieniu zarówno do okresu rozliczeniowego, do poprzednio dokonywanego odbioru częściowego, jak również do początku budowy.

Tym samym Sąd uznał, że dokumenty te spełniały wymagania określone w umowie z 24 sierpnia 2012, od których zależała wymagalność roszczenia objętego kwestionowaną fakturą. Ponadto strona pozwana, zgłaszając zarzut niezłożenia przez stronę powodową wszystkich wymaganych dokumentów, nie wskazała w sposób enumeratywny jakich dokumentów dotyczy jej zarzut. Zauważyć należy, że strona powodowa wykazała, że dostarczyła generalnemu wykonawcy kwestionowaną fakturę VAT, a zatem ich roszczenie było wymagalne (§ 4 pkt 5 umowy).

W ocenie Sądu na uwzględnienie nie zasługiwał także podniesiony przez stronę pozwaną zarzut potrącenia należności strony powodowej objętej powództwem z należnością wynikającą z kar umownych za opóźnienie w wykonaniu umowy o roboty budowlane przez stronę powodową. Pomijając w tym miejscu kwestię czy rzeczywiście strona powodowa pozostawała w opóźnieniu względem generalnego wykonawcy, zważyć w tym miejscy należy, że pozwana P. (...), jako dłużnik solidarny, mogła bronić się jedynie zarzutami, które przysługują jej osobiście względem powoda, jak również tymi, które ze względu na sposób powstania lub treść zobowiązania są wspólne wszystkim dłużnikom (art. 375 § 1 k.c.). Tymczasem roszczenie o zapłatę przez stronę powodową kar umownych ustalonych w umowie z 24 sierpnia 2012 przysługiwać mogło ewentualnie jej kontrahentowi, to jest (...) Przedsiębiorstwu Budownictwa (...) S.A. w (...) z siedzibą we W., a zatem zgłaszanie przez inwestora zarzutów w tym zakresie było niedopuszczalne (vide wyrok Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z 27 lutego 2014, sygn. akt I ACa 467/13; Lex numer 1474764). Pozwana P. (...)nie mogła złożyć skutecznego oświadczenia o potrąceniu wierzytelności z tytułu kar umownych, albowiem potrącenie jest możliwe tylko wtedy, gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami (art. 498 § 1 k.c.). Wprawdzie P. (...) przedłożyła do akt sprawy umowę sprzedaży wierzytelności zawartą 15 października 2015 przez Syndyka Masy Upadłości (...) Przedsiębiorstwo Budownictwa (...) S.A. w (...) z siedzibą we W. ze stroną pozwaną, zgodnie z treścią której obejmuje ona wierzytelności wynikające z rękojmi, gwarancji i nienależytego wykonania umów przez podwykonawców (...) Przedsiębiorstwa Budownictwa (...) S.A. w (...) z siedzibą we W., stanowiących załącznik nr 2. Jednakże, w ocenie Sądu, sposób określenia przedmiotu umowy przelewu wierzytelności z 15 października 2015 - poprzez odwołanie się do załącznika nr 2, który stanowią same umowy podwykonawcze, bez określenia zamkniętego ich zbioru (przez sporządzenie wykazu, spisu czy katalogu), nie pozwala na ustalenie, iż wskutek zawartej umowy doszło do przelewu wierzytelności objętej umową zawartą ze stroną powodową. W ramach załącznika nr 2 do umowy przelewu wierzytelności nie sporządzono bowiem listy wierzytelności, które zostały objęte umową o sprzedaż wierzytelności z 15 października 2015 ani jakiejkolwiek ich specyfikacji w inny sposób, który pozwoliłby zidentyfikować, które umowy faktycznie były przedmiotem umowy sprzedaży wierzytelności. Umowa o sprzedaż wierzytelności nie zawierała więc w swojej treści żadnego stałego i niezmiennego w treści elementu wskazującego na to jakich wierzytelności dotyczy. Strony umowy o sprzedaż wierzytelności, sporządzając załącznik numer 2, dokonały jedynie fizycznego połączenia różnych umów (...) S.A. z siedzibą we W. z podwykonawcami i dołączenia ich do umowy. Na podobne formułowanie umowy o sprzedaż wierzytelności nie można się zgodzić, albowiem w ten sposób jej najważniejszy element - wskazanie jej przedmiotu, jest nieprecyzyjne, a nawet może być po jej zawarciu w sposób dowolny modyfikowany - poprzez wyłączenie jednej z umów, bądź dołączenie takiej, która w momencie zawierania umowy o sprzedaż wierzytelności nie była faktycznie jej przedmiotem. Reasumując, strona pozwana nie wykazała w sposób dostateczny i skuteczny przejścia uprawnień wynikających z umowy zawartej przez (...) S.A. w (...) z siedzibą we W. a stroną powodową, w konsekwencji nie można było przyjąć, ażeby strona pozwana mogła wywodzić z niej jakiekolwiek roszczenia względem strony powodowej. Na marginesie należy wskazać, że także z postanowienia Sędziego – komisarza w przedmiocie wyrażenia zgody na zawarcie umowy o sprzedaż wierzytelności nie wynika których wierzytelności dotyczy umowa sprzedaży wierzytelności z 15 października 2015.

Powyższe rozważania należy odpowiednio odnieść do złożonego przez stronę pozwaną oświadczenia o naliczeniu kary umownej, w oparciu o pełnomocnictwo udzielone stronie pozwanej 15 października 2015 przez (...) Przedsiębiorstwa Budownictwo (...).A. w (...) z siedzibą we W.. Zakres umocowania wskazany w tym pełnomocnictwie powiela bowiem określenie umów podwykonawczych jako zawartych w załączniku nr 2 do umowy sprzedaży wierzytelności z 15 października 2015. W konsekwencji strona pozwana nie wykazała swego uprawnienia do dokonania potrącenia wierzytelności (...) Przedsiębiorstwa Budownictwa (...).A. w (...) z siedzibą we W. z tytułu kary umownej również w oparciu o powyższe pełnomocnictwo.

Stanowisko strony pozwanej nie było także uzasadnione w zakresie nadmierności zgłoszonych żądań przez stronę powodową. Zastosowanie w tym przypadku znajdował § 5 ust. 1 umowy stanowiący, iż rozliczenie między stronami na podstawie faktur częściowych może nastąpić jedynie do 90 % wynagrodzenia umownego. Biorąc pod uwagę łączną wartość prac prowadzonych przez stronę powodową opiewającą na kwotę 308.520,00 zł, kwota stanowiąca żądanie pozwu w niniejszym postępowaniu nie wykracza poza zakres ustalony przez strony w umowie. Po drugie, strona pozwana podnosiła, że roszczenie strony powodowej jest wygórowane ze względu na żądanie oprócz roszczenia głównego także odsetek ustawowych za opóźnienie, argumentując, że strona pozwana, jako inwestor nie może odpowiadać za zaniechania dłużnika strony powodowej, wobec której odpowiada z nim solidarnie. Innymi słowy strona pozwana kwestionowała możliwość obciążenia jej odsetkami ustawowymi za zwłokę z tytułu opóźnienia w płatności przez (...) S.A. z siedzibą we W..

Zakres przedmiotowy odpowiedzialności inwestora ograniczony jest w art. 647 ¹ § 5 k.c. do wynagrodzenia należnego podwykonawcy od wykonawcy, a w konsekwencji inwestor nie powinien świadczyć również odsetek za opóźnienie powstałe po stronie wykonawcy. Za ograniczeniem odpowiedzialności inwestora wyłącznie do wynagrodzenia (należności głównej) przemawia chociażby wykładnia gramatyczna tego przepisu. Takie stanowisko prezentowane jest również w orzecznictwie (vide wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 27 lutego 2014, sygn. akt V ACa 746/13, wyrok Sądu Najwyższego z 05 września 2012, sygn. akt IV CSK 91/12) oraz doktrynie.

Powyższe zdaniem Sądu nie pozbawia jednak strony powodowej prawa domagania się od pozwanej P. (...)odsetek od dłużnej sumy na zasadach ogólnych, a jedynie powoduje, że terminy płatności należności generalnego wykonawcy i inwestora w związku z różną podstawą odpowiedzialności (umowa i ustawowa odpowiedzialność gwarancyjna) ustalane są odmiennie (w szczególności terminy płatności oznaczone na fakturach nie odnoszą się do zobowiązania inwestora).

W ocenie Sądu w niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie art. 455 k.c., jako że zobowiązanie inwestora wobec podwykonawcy do zapłaty wynagrodzenia za roboty budowlane wykonane przez podwykonawcę co do zasady ma charakter bezterminowy. Co za tym idzie termin jego spełnienia przez inwestora wyznacza skierowane do niego wezwanie do zapłaty. Jak wynika z zebranego w sprawie materiału procesowego, strona powodowa dwukrotnie (pismami z 28 stycznia 2014 i 05 marca 2014) wzywała stronę pozwaną do zapłaty w terminie 7 dniowym od otrzymania wezwania. Pierwsze z wezwań strona pozwana odebrała 04 lutego 2014. Biorąc zaś pod uwagę fakt, że żądanie odsetek za opóźnienie dotyczy okresu od 12 lutego 2014, trzeba stwierdzić, że strona pozwana żąda odsetek ustawowych od strony pozwanej nie tytułem opóźnienia w spełnieniu świadczenia przez (...) S.A. z siedzibą we W., lecz tytułem opóźnienia w spełnieniu świadczenia przez stronę pozwaną.

Z uwagi zatem na niezasadność zarzutów podniesionych przez stronę pozwaną, przy jednoczesnym spełnieniu się przesłanek podstaw jej odpowiedzialności względem strony powodowej, a określonych w powołanym wyżej art. 647 ¹ § 5 k.c., roszczenie strony powodowej zasługiwało na uwzględnienie.

Orzeczenie o odsetkach oparto na art. 481 § 1 k. c., zgodnie z którym, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Strona powodowa wezwała stronę pozwaną do zapłaty należnej jej kwoty w terminie 7 dni pismem, które zostało doręczone stronie pozwanej 04 lutego 2014. Termin płatności upłynął 11 lutego 2014, zatem żądanie odsetek ustawowych za opóźnienie liczonych od 12 lutego 2014 Sąd uznał za uzasadnione i orzekł zgodnie z tym żądaniem.

Z powyższych względów Sąd orzekł jak w punkcie I. sentencji wyroku.

Konsekwencją powyższego jest rozstrzygnięcie o kosztach procesu, które wydano w oparciu o normę art. 98 k.c. Przepis ten stanowi, iż strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi, na jego żądanie, koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw lub celowej obrony. Na zasądzoną w punkcie II. sentencji wyroku kwotę 7.011 zł składa się opłata od pozwu w wysokości 3.394 zł oraz koszty zastępstwa procesowego ustalone na kwotę 3.600 zł stosownie do § 6 pkt 6 w zw. z § 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenie przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 490), powiększone o koszty poniesionej w wysokości 17 zł opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.