Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 stycznia 2017 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 stycznia 2017 r. w Warszawie

sprawy K. T. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

o wysokość renty z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania K. T. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

z dnia 15 lipca 2015 r. znak: (...)

1.  oddala odwołanie,

2.  przyznaje adwokatowi K. P. (1) ze Skarbu Państwa – Kasa Sądu Okręgowego Warszawą – Praga w Warszawie kwotę 540 zł (pięćset czterdzieści złotych) podwyższoną o stawkę podatku VAT tytułem zwrotu kosztów nie opłaconej pomocy prawnej udzielonej K. T. (1) z urzędu w pierwszej i drugiej instancji oraz kwotę 30 zł (trzydzieści złotych) tytułem zwrotu wydatków poniesionych w procesie.

3.  UZASADNIENIE

W dniu 5 sierpnia 2015 r. ubezpieczony K. T. (1) wniósł za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddziału w W. pismo adresowane do Prokuratury Okręgowej w Warszawie oraz Sądu Okręgowego w Warszawie, dotyczące pisma organu rentowego z dnia 15 lipca 2015 r. znak: (...). W piśmie tym K. T. (1) domagał się wyznaczenia obrońcy z urzędu oraz wyjaśnienia na jakiej podstawie prawnej działa komornik w postępowaniu egzekucyjnym o sygn. akt KM 6/622/14, a także wniósł o zasądzenie wypłaty 100% potrąconej renty z odsetkami.

(pismo z dnia 5 sierpnia 2015 r. k. 2 a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o odrzucenie odwołania na podstawie art. 199 § 1 pkt 1 k.p.c. w związku z art. 477 ⁹ k.p.c.

W uzasadnieniu odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wskazał, że zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 121) odwołanie przysługuje od decyzji organu rentowego, w terminie i według zasad określonych w przepisach kodeksu postępowania cywilnego. Organ rentowy podkreślił, że pismo K. T. (1) dotyczy zawiadomienia Komornika Sądowego P. P. (1) z dnia 15 lipca 2015 r. o wysokości świadczenia przysługującego ubezpieczonemu od dnia 10 sierpnia 2015 r. Zdaniem organu rentowego brak było możliwości ustalenia od jakiej decyzji dotyczy odwołanie ubezpieczonego K. T. (1), co powoduje, że droga sądowa nie została otwarta , a odwołanie ubezpieczonego podlega zatem odrzuceniu na podstawie art. 199§ 1 pkt 1 k.p.c.

(odpowiedź na odwołanie z dnia 21 sierpnia 2015 r., k. 4 a.s.)

Zarządzeniem z dnia 2 września 2015 r. tutejszy Sąd zobowiązał ubezpieczonego do wskazania w terminie 7 dni daty i numeru decyzji organu rentowego, od której się odwołuje oraz przesłać odwołującemu oświadczenie o stanie rodzinnym, majątku i źródłach utrzymania

(zarządzenie z dnia 2 września 2015 r., k. 7 a.s.)

Wykonując powyższe zobowiązania ubezpieczony K. T. (1) załączył oświadczenie o stanie rodzinnym, majątku, dochodach i źródłach utrzymania oraz wskazał, że nie otrzymał z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i od komornika żadnej decyzji oprócz pisma o przekazaniu jego renty komornikowi z Ł..

(oświadczenie z dnia 14 września 2015 r. oraz pismo z dnia 11 lipca 2015 r., k. 9 – 11 a.s.)

W dniu 28 września 2015 r. Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie Wydział VII Pracy i Ubezpieczeń Społecznych odrzucił odwołanie K. T. (1) wskazując, że odwołanie jako kwalifikowane pismo procesowe powinno spełniać warunki formalne wskazane w art. 126 i nast. k.p.c. oraz wymogi wskazane w art. 477 ¹⁰ § 1 k.p.c. Zgodnie z tym przepisem odwołanie powinno zawierać oznaczenie decyzji, określenie i zwięzłe uzasadnienie zarzutów i wniosków oraz podpis ubezpieczonego albo jego przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika, natomiast pismo ubezpieczonego z dnia 10 sierpnia 2015 r. dotyczyło pismo organu rentowego z dnia 15 lipca 2015 r. (znak: (...)), stanowiącego zawiadomienie Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowego dla Łodzi – Widzewa P. P. (1) o wysokości świadczenia ustalonej od 10 sierpnia 2015 r. Ponadto Sąd Okręgowy stwierdził, że brak oznaczenia od jakiej konkretnie decyzji organu rentowego odwołuje się ubezpieczony skutkuje niemożnością prowadzenia postępowania, w związku z czym, na podstawie art. 191 § 1 pkt 1 k.p.c. odrzucił odwołanie

(postanowienie z dnia 28 września 2015 r., k. 14-15 a.s.).

Następnie pismem z dnia 21 października 2015 r. ubezpieczony K. T. (1) ponownie zwrócił się do Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie Wydział VII Pracy i Ubezpieczeń Społecznych o ustanowienie pełnomocnika z urzędu oraz zwrot kwot potrąconych z renty

(pismo z dnia 21 października 2015 r., k. 19 a.s.).

Postanowieniem z dnia 23 października 2015 r. Sąd Okręgowy przyznał ubezpieczonemu pełnomocnika z urzędu

(postanowienie z dnia 23 października 2015 r., k. 23 a.s.).

W dniu 10 grudnia 2015 r. pełnomocnik ubezpieczonego K. T. (1) wniósł zażalenie na powyższe postanowienie z dnia 28 września 2015 r., w którym domagał się jego uchylenia w całości zarzucając mu naruszenie art. 199 § 1 pkt 1 k.p.c. przez jego zastosowanie w sytuacji, gdy pismo Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 15 lipca 2015 r. pomimo niezachowania formy decyzji, winno być uznane za decyzje otwierającą wnioskodawcy możliwość jej zaskarżenia odwołaniem do Sądu Okręgowego

(zażalenie z dnia 10 grudnia 2015 r., k. 37 – 39 a.s.)

Postanowieniem z dnia 12 lipca 2016 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych uchylił zaskarżone postanowienie i zniósł postępowanie w sprawie od dnia 28 września 2015 r. przekazując sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu Warszawa – Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych. Sąd Apelacyjny wskazał, że zgodnie z treścią art. 379 pkt 5 k.p.c. nieważność postępowania zachodzi, jeśli strona została pozbawiona możności obrony swych praw. W ocenie Sądu Apelacyjnego postanowienie z dnia 28 września 2015 r. wydane przez Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w przedmiocie odrzucenia odwołania przed ustanowieniem pełnomocnika z urzędu dla ubezpieczonego K. T. (1) powodowało pozbawienie go możliwości obrony jego praw. Wobec powyższego naruszenie to, zgodnie z 379 pkt 5 prowadziło do nieważności, którą dotknięte było postępowanie od dnia 28 września 2015 r.

Sąd Apelacyjny wskazał ponadto, że Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie przy rozpoznawaniu ponownie sprawy ubezpieczonego K. T. (1) powinien zbadać czy w istocie nie sposób ustalić, od jakiej decyzji odwołuje się wnioskodawca, przytaczając jednocześnie treść utrwalonego stanowiska orzecznictwa, zgodnie z którym pisma, które zawierają rozstrzygnięcia w sprawie załatwianej w drodze decyzji są decyzjami, pomimo nieposiadania w pełni formy przewidzianej w art. 107 § 1 k.p.a., jeśli tylko zawierają minimum elementów niezbędnych do zakwalifikowania ich jako decyzji (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 lipca 1981 r., SA 1163/81, OSPiKA 1982 z. 9-10 poz. 169).

Dodatkowo w ocenie Sądu Apelacyjnego Sąd Okręgowy powinien wziąć również pod uwagę fakt, że sprawa, w której ubezpieczony kwestionuje wysokość potrąceń ze świadczenia emerytalno – rentowego na podstawie art. 139 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS (Dz. U. z 2015r., poz. 748 ze zm.) jest sprawą o wysokość świadczenia (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 lipca 2007 r., II UK 267/06) i jako taka podlega załatwieniu w drodze decyzji (art. 83 ust.1 pkt 5 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, Dz. U. z 2015 r., poz. 121 ze zm.). Uznając bowiem pismo ubezpieczonego K. T. (1) z dnia 15 lipca 2015 r. za mające charakter decyzji, to droga sądowa byłaby otwarta

(postanowienie Sądu Apelacyjnego w Warszawie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 22 kwietnia 2016 r. k. 48-54 a.s.)

Realizując zalecenia Sądu Apelacyjnego, po ponownym rozpoznaniu sprawy wydane przez organ rentowy pismo, pomimo że nie zostało ono nazwane decyzją za takie Sąd Okręgowy je uznał, ponieważ biorąc pod uwagę, że zmieniało ono wysokość wypłacanego świadczenia, a wiec wpływało istotnie na uprawnienia odwołującego należało uznać, że kształtuje ono uprawnienia odwołującego i co za tym idzie pismo to spełnia warunki do zakwalifikowania go jako decyzję.

Decyzja wydana przez organ rentowy z dnia 15 lipca 2015 r. znak: (...)dotyczyła zawiadomienia ubezpieczonego, że wysokość jego świadczenia została potrącona i od dnia 10 sierpnia 2015 r. wynosi miesięcznie 1 163,27 zł. Fakt ten wynikał z sytuacji, że w związku z prowadzoną przeciwko ubezpieczonemu egzekucją komorniczą, wysokość świadczenia na skutek zajęcia komorniczego, egzekwującego należność w postepowaniu o sygn. akt Km 61622/14 została zmniejszona.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny.

K. T. (1) urodzony w dniu (...) nr PESEL (...) nosił uprzednio nazwisko P.. K. P. (2) zawarł z (...) SA umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych. K. P. (2) nie dokonywał płatności z tytułu tej umowy. (...) SA zawarła w dniu 20 czerwca 2007 r. z (...) SA umowę przelewu wierzytelności, a następnie (...) SA scedował wierzytelność na rzecz (...) Fundusz Inwestycyjny (...) (pozew ze sprawy VI Nc-e 1206471/11 – k113-116 akt sądowych).

W dniu 15 marca 2014 r. do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla miasta Łódź –Widzew wpłynął wniosek wierzyciela o nazwie „(...) Fundusz Inwestycyjny (...)” o wszczęcie egzekucji kwoty 2216,87 zł od K. P. (2) PESEL (...) (wniosek – akta komornicze Km 61622/14). Do wniosku załączono Nakaz zapłaty wydany w postępowaniu upominawczym przez Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny z dnia 23 listopada 2013 r. sygn. akt VI Nc-e 1206471/11, którym zasądzono od K. P. (2) na rzecz wierzyciela kwotę 1352,54 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 21 września 2011 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 210,54 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Nakaz zapłaty został zaopatrzony w klauzule wykonalności.

Zawiadomienie o wszczęciu egzekucji z dnia 30 marca 2014 r. zostało wysłane dla K. P. (2) na adres ul. (...), (...) W.. Przesyłka była dwukrotnie awizowana i nie została podjęta przez dłużnika.

Organ rentowy pismem z dnia 24 marca 2014 r. powiadomił komornika sądowego, że K. T. (1) – poprzednio P. nr PESEL (...), zameldowany (...) W., ul. (...), pobierał rentę z tytułu niezdolności do pracy, a także był zatrudniony w firmie (...) od 1 lipca 2013 r. Komornik wystawił pisma o zajęciu należności między innymi z wynagrodzenia za pracę i świadczeń rentowych.

K. T. (1) urodzony w dniu (...) zamieszkały w W. przy ul. (...) decyzją Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. z dnia 26 maja 2014 r. znak: (...) uzyskał prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 lipca 2013 r. do dnia 30 września 2014 r. (decyzja – k. 23 akt rentowych). W decyzji określono wysokość świadczenia po waloryzacji na 1.136,27 zł. Jednocześnie organ rentowy wskazał, że renta ulega zmniejszeniu na mocy tytułu wykonawczego od dnia 1 czerwca 2014 r. o kwotę 287,69 zł oraz od 1 lipca 2014 r. o kwotę 284,06 zł.

Decyzją z dnia 15 września 2014 r. organ rentowy dokonał przeliczenia świadczenia od dnia 1 października 2014 r. i przyznano K. T. (1) prawo do renty na okres do 31 sierpnia 2016 r. Wysokość świadczenia została zmniejszona na mocy tytułu wykonawczego o kwotę 284,06 zł.

Pismem z dnia 27 marca 2015 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym dla Łodzi Widzewa zawiadomił organ rentowy, że celem ostatecznego zaspokojenia należności przysługującej podmiotowi o nazwie: „(...) Fundusz Inwestycyjny (...)” od dłużnika P. (obecnie T.) K., organ powinien potrącić z najbliższego świadczenia kwotę główną 312,37 zł, wraz z kwotę 3,15 zł odsetek i kwotą 41,86 zł kosztów egzekucyjnych. (k37 akt rentowych).

Pismem z dnia 16 kwietnia 2015 r. organ rentowy powiadomił komornika sądowego i odwołującego się, że wysokość świadczenia przysługującego K. T. (1) od dnia 10 maja 2015 r. wynosi miesięcznie 1163,27 zł, a potrącenie ze świadczenia wprowadzone zostało począwszy od należności za maj 2015 r. w piśmie wskazano, że potrącenie dokonywane będzie zgodnie z art. 139 i art. 140, z zastrzeżeniem art. 141 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1440 ze zm.).

Pismem z dnia 11 czerwca 2015 r. (k. 41 akt rentowych) komornik sądowy dokonał aktualizacji zajęcia i wskazał, że w związku ze spłatą całej mależności na rzecz wierzyciela, do zapłaty pozostała jedynie kwota 25,33 zł tytułem spłaty kosztów egzekucyjnych. Po przekazaniu ww kwoty, postępowanie egzekucyjne należy uważać za zakończone a komornik wnosi o niedokonywanie potrąceń do powyższej sprawy.

Pismem z dnia 15 lipca 2015 r. (k. 43 akt rentowych) organ rentowy zawiadomił komornika i świadczeniobiorcę o tym, że wysokość świadczenia od 10 sierpnia 2015 r. wynosi miesięcznie 1163,27 zł, a potrącenie zostało wprowadzone począwszy od należności za sierpień 2015 r.

Zawiadomieniem z dnia 13 lipca 2015 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w W. poinformował organ rentowy o zajęciu świadczeń z zaopatrzenia emerytalnego i ubezpieczenia społecznego z uwagi na tytuł wykonawczy wystawiony przez Wojewodę (...) – (...) Urząd Wojewódzki w W. na kwotę 53,40 zł. Pismem z dnia 22 lipca 2015 r. organ rentowy powiadomił Urząd Skarbowy i dłużnika o potrąceniu należności od świadczeń od sierpnia 2015 r.

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o dokumenty zgromadzone w aktach sprawy, w aktach rentowych i aktach komorniczych Km 61622/14. Wszystkie te dokumenty są wiarygodne i nie były kwestionowane przez strony. Nie ulega wątpliwości, że K. P. (2) i K. T. (1) to ta sama osoba. W świetle zgromadzonego materiału dowodowego nie ulega wątpliwości, że w toku postępowania przed Sądem Rejonowym Lublin-Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny został wydany nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym o sygnaturze VI Nc-e 1206471, który został opatrzony klauzulą wykonalności. Na podstawie tego tytułu egzekucyjnego komornik sądowy wszczął postępowanie egzekucyjne, w wyniku którego doszło do zajęcia świadczenia rentowego przysługującego dłużnikowi.

Okoliczności faktyczne sprawy nie były w istocie rzeczy sporne między stronami. Odwołujący kwestionował uprawnienie organu rentowego do zmniejszenia świadczenia rentowego. W toku postępowania pełnomocnik odwołującego ustanowiony z urzędu podnosił zarzuty i okoliczności, które nie mogły skutkować zmianą zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie K. T. (1) od decyzji organu rentowego z dnia 15 lipca 2015 r., znak: (...) nie zasługuje na uwzględnienie.

Kwestią sporną w niniejszym postępowaniu była okoliczność zasadności potrącenia wysokości świadczenia przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych na skutek zajęcia komorniczego, które zostało zastosowane przez komornika egzekwującego należność w postepowaniu pod sygn. akt Km 61622/14.

Zgodnie z art. 761 § 1 k.p.c. organ egzekucyjny może żądać od uczestników postępowania złożenia wyjaśnień oraz zasięgać od organów administracji publicznej, organów wykonujących zadania z zakresu administracji publicznej, organów podatkowych, organów rentowych, banków, spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych, przedsiębiorstw maklerskich, organów spółdzielni mieszkaniowych, zarządów wspólnot mieszkaniowych oraz innych podmiotów zarządzających mieszkaniami i lokalami użytkowymi, jak również innych instytucji i osób nieuczestniczących w postępowaniu informacji niezbędnych do prowadzenia egzekucji.

W niniejszej sprawie Komornik Sądowy prowadzący egzekucję pozyskał informację, iż ubezpieczony posiada prawo do świadczenia rentowego pobieranego od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.. Wobec tego przedstawił organowi rentowemu tytuł egzekucyjny, na mocy którego została potrącona wysokość świadczenia od sierpnia 2015 r. Tytuł egzekucyjny był wystawiony na nazwisko K. P. (2), a nie na K. T. (1).

Na mocy art. 788 § 1. jeżeli uprawnienie lub obowiązek po powstaniu tytułu egzekucyjnego lub w toku sprawy przed wydaniem tytułu przeszły na inną osobę, sąd nada klauzulę wykonalności na rzecz lub przeciwko tej osobie, gdy przejście to będzie wykazane dokumentem urzędowym lub prywatnym z podpisem urzędowo poświadczonym.

Na gruncie rozpoznawanej sprawy, wskazać należy, że K. P. (2) oraz K. T. (1) to te same osoby, gdyż inicjator niniejszego postępowania zmienił nazwisko (okoliczność ta nie jest kwestionowana). Zatem Zakład Ubezpieczeń Społecznych, czy też Komornik Sądowy nie musiał posiadać sądowego przeniesienia należności, czy też przeniesienia uprawnień na rzecz K. T. (1). Ponadto brak było podstaw do wystąpienia z wnioskiem o nadanie kolejnej klauzuli wykonalności w trybie art. 788 k.p.c. Wskazać także należy, że art. 788 k.p.c. ma zastosowanie jedynie w przypadkach przejścia na inną osobę uprawnienia lub obowiązku. Tego rodzaju przejścia nie stanowi natomiast zmiana nazwiska osoby fizycznej.

W ocenie Sądu Okręgowego tytuł egzekucyjny wystawiony na K. P. (2) mógł stanowić podstawę do wyegzekwowania należności w stosunku do K. T. (1). Jednocześnie tytuł egzekucyjny nie został pozbawiony wykonalności. Organ rentowy jako organ administracji był zobowiązany na żądanie Komornika dokonać potrącenia należności ze świadczenia rentowego ubezpieczonego K. T. (1).

Podkreślenia wymaga, że Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, czy też Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie są uprawnione do badania poprawności wystawienia tytułu egzekucyjnego. Odwołujący musiałby dokonać stosownych czynności procesowych aby doprowadzić do wzruszenia prawomocnego orzeczenia sądowego lub pozbawienia wykonalności tytułu egzekucyjnego. Nawet błędy popełnione przez komornika, w tym kierowanie pism do dłużnika na błędny adres, nie mogą uzasadnić uwzględnienia odwołania K. T. (1). Czynności egzekucyjne zmierzają jedynie do realizacji tytułu egzekucyjnego. Zarzuty dotyczące kwestii cesji wierzytelności, także nie mogą być badane w niniejszym postępowaniu. Podkreślić jeszcze raz należy, że zmiana nazwiska dłużnika nie powoduje konieczności modyfikacji tytułu wykonawczego. Tożsamość dłużnika nie ulega wątpliwości. Numer Pesel K. P. (2) i K. T. (1) oraz miejsce zameldowania są takie same.

Ponadto, zgodnie z treścią art. 139 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. Nr 162, poz. 1118 ze zm.) ze świadczeń pieniężnych określonych w ustawie - po odliczeniu składki na ubezpieczenie zdrowotne oraz zaliczki i innych należności z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych - podlegają potrąceniu, z uwzględnieniem art. 141, sumy egzekwowane na mocy tytułów wykonawczych na pokrycie należności innych niż świadczenia alimentacyjne.

Zgodnie z treścią art. 140 ust. 1 ustawy potrącenia, o których mowa w art. 139, mogą być dokonywane, z zastrzeżeniem art. 141, w następujących granicach:

1) świadczeń alimentacyjnych, o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 3 - do wysokości 60% świadczenia;

2) należności egzekwowanych związanych z:

a) odpłatnością za pobyt w domach pomocy społecznej,

b) odpłatnością za pobyt w zakładach opiekuńczo-leczniczych,

c) odpłatnością za pobyt w zakładach pielęgnacyjno-opiekuńczych, do wysokości 50% świadczenia;

3) innych egzekwowanych należności - do wysokości 25% świadczenia.

Zgodnie zaś z treścią art. 140 ust. 4 ustawy potrącenia, z zastrzeżeniem art. 141, nie mogą przekraczać 50% miesięcznego świadczenia - jeżeli potrąceniu podlegają należności, o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz w pkt 6-9;

Wysokość części świadczenia podlegającego egzekucjom, o których mowa w ust. 1, oraz wysokość potrąceń, o których mowa w ust. 4, a także wysokość części świadczenia podlegającego potrąceniom, o których mowa w ust. 6 i 6a, oraz ustaloną orzeczeniem sądu, ugodą sądową lub aktem notarialnym procentową wysokość potrąceń ze świadczeń z tytułu należności alimentacyjnych bez wskazania sposobu ich naliczania, ustala się od kwoty świadczenia przed odliczeniem miesięcznej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz składki na ubezpieczenie zdrowotne (art. 140 ust. 7 ustawy).

Zgodnie z treścią art. 141 ust. 1 ustawy emerytury i renty są wolne od egzekucji i potrąceń, z zastrzeżeniem ust. 2, w części odpowiadającej:

1) 50% kwoty najniższej emerytury lub renty - zależnie od rodzaju pobieranego przez emeryta (rencistę) świadczenia - przy potrącaniu:

a) należności, o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 3, wraz z kosztami i opłatami egzekucyjnymi,

b) należności, o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 4,

c) należności, o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 5, wraz z kosztami i opłatami egzekucyjnymi;

2) 60% kwoty najniższej emerytury lub renty - przy potrącaniu należności, o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 1 i 2 i 6-9;

3) 20% najniższej emerytury lub renty - przy potrącaniu należności, o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 10.

Mając na względzie wysokość potrącenia jakiego dokonał organ rentowy zaskarżoną decyzją, należy dojść do wniosku, że nie przekroczyło ono wysokości wskazanych w zacytowanych przepisach. W toku postępowania profesjonalny pełnomocnik odwołującego nie podnosił zarzutów co do wysokości potrącenia, a jedynie kontestował sam fakt potrącenia. Analiza wysokości świadczenia odwołującego się i jego wysokości po potrąceniu pozwala na jednoznaczne stwierdzenie, ze potrącenie zostało dokonane zgodnie z treścią art. 139, 140 i 141 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

W tej sytuacji Sąd Okręgowy, na podstawie wszechstronnej analizy zebranego w sprawie materiału dowodowego oraz w oparciu o obowiązujące przepisy prawa przyjął, że odwołanie wnioskodawcy było bezzasadne o czym orzekł w punkcie 1 na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.

O kosztach zastępstwa prawnego, Sąd Okręgowy orzekł w pkt. 2 wyroku. Wysokość tychże kosztów Sąd ustalił w oparciu o treść § 12 ust. 2 w związku z 13 § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. 2013 poz. 461 j.t.) w sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przed adwokata ustanowionego z urzędu, opłaty za czynności adwokata z tytułu zastępstwa prawnego są podwyższane o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach. Wobec powyższego Sąd przyznał adwokatowi K. P. (1) kwotę 540,00 zł powiększoną o stawkę podatku od towarów i usług tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego udzielonego odwołującemu oraz w związku z art. 36 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z dnia 28 lipca 2005 r. (Dz.U. Nr 167, poz. 1398) Sąd przyznał kwotę 30 zł tytułem zwrotu wydatków poniesionych w procesie.

ZARZĄDZENIE

(...)