Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 stycznia 2017 r.

Sąd Rejonowy dla Krakowa-Podgórza w Krakowie XII Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 19 stycznia 2017 r. w Krakowie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) z siedzibą w W.

przeciwko K. N. (1), M. N.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od strony powodowej na rzecz pozwanych kwotę 2 417 zł (dwa tysiące czterysta siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt XII C 2124/16/P

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 19 stycznia 2017 roku

Strona powodowa (...) z siedzibą w W. wniosła przeciwko pozwanemu K. N. (2) o zapłatę kwoty 13.527,90 zł wraz odsetkami ustawowymi od dnia 26.04.2013 r. oraz odsetkami umownymi w wysokości 4-krotności stopy kredytu lombardowego NBP od kwoty 5.501,13 zł od dnia 26.04.2013 r. do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów postępowania sądowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Strona powodowa na uzasadnienie wniesionego pozwu podniosła, iż wierzytelność dochodzona pozwem wynika z braku zapłaty przez pozwanego z tytułu umowy zawartej w dniu 18.05.2007 r. między pozwanym a (...) Bank S.A. będącym poprzednikiem prawnym (...) Bank S.A., który był wierzycielem pierwotnym. Z uwagi na naruszenie umowy przez pozwanego, umowa pożyczki została wypowiedziana, co oznacza, że na pozwanym ciąży obowiązek zwrotu pobranych środków pieniężnych. Poprzedni wierzyciel wystawił przeciwko pozwanemu bankowy tytuł egzekucyjny, na podstawie którego została wszczęta egzekucja komornicza. Postępowanie egzekucyjne nie doprowadziło do wyegzekwowania należności stwierdzonej bankowym tytułem egzekucyjnym i zostało umorzone z uwagi na bezskuteczność egzekucji. Strona powodowa podniosła także, że na podstawie umowy o przelew wierzytelności z dnia 08.03.2012 r. nabyła wierzytelność wobec pozwanego wraz z prawem do naliczania odsetek. Na dochodzoną niniejszym pozwem kwotę 13.527,90 zł składają się następujące pozycje: 5.708,23 zł tytułem odsetek karnych, 21 zł tytułem kosztów poniesionych przez poprzedniego wierzyciela tytułem kosztów wezwań i monitów, 293,10 zł tytułem odsetek umownych naliczanych przez poprzedniego wierzyciela, 518,23 zł tytułem opłat windykacyjnych naliczanych przez poprzedniego wierzyciela, 5.501,21 zł tytułem niespłaconego kapitału, 1.486,21 zł tytułem odsetek karnych. Pozwany informowany był o zmianie wierzyciela oraz wzywany był do spłaty całej należności.

W dniu 16.05.2013 r., sygn. akt VI Nc-e 954976/13 Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny wydał nakaz zapłaty zgodny z żądaniem pozwu.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty oraz dalszych pismach M. N. i K. N. (1) wskazali, że pozwany K. N. (2) zmarł (...)r. a oni są jego spadkobiercami.

W toku postępowania podnieśli, że strona powodowa nie wykazała faktu cesji wierzytelności, jak również nie wykazała, aby przysługiwało jej roszczenie takiej wysokości, jakiej domaga się niniejszym pozwem. Podnieśli także, że nie jest zasadne żądanie zasądzenia odsetek karnych naliczonych od kwot niespłaconego kapitału za okres następujący po upływie terminu wypowiedzenia umowy pożyczki.

W kolejnych pismach procesowych strona powodowa podniosła, iż roszczenie nie uległo przedawnieniu. Złożenie bowiem przez wierzyciela wniosku o wszczęcie egzekucji przerywa bieg przedawnienia. Ponadto bieg przedawnienia przerwany na skutek wszczęcia egzekucji biegnie na nowo od daty prawomocnego umorzenia egzekucji. Strona powodowa podkreśliła, iż fakt cesji wynika z umowy cesji, a ponadto w przypadku, gdyby do skutecznego przeniesienia wierzytelności nie doszło, nie otrzymałaby od poprzedniego wierzyciela dokumentów potwierdzających istnienie zadłużenia względem poprzedniego wierzyciela.

Postanowieniem z dnia 20 października 2016 r. Sąd zawiesił postępowanie i podjął je z udziałem następców prawnych K. N. (2), a to K. N. (1) oraz M. N..

Podczas rozprawy w dniu 1 grudnia 2016 r. pozwani podnieśli zarzut przedawnienia roszczenia.

Bezsporne w sprawie były następujące okoliczności.

(...) Bank S.A. jest poprzednikiem prawnym (...) Bank S.A. Z dniem 04.10.2010 r. na podstawie art. 492 §1 pkt 1 k.s.h. nastąpiło połączenie (...) Bank S.A. (spółka przejmowana) z (...) Bank S.A (spółka przejmująca). Na podstawie art. 494 § 1 k.s.h. (...) Bank S.A. wstąpił z dniem połączenia we wszystkie prawa i obowiązki (...) Bank S.A. Z dniem 01.06.2012 r. na podstawie art. 492 §1 pkt 1 k.s.h. nastąpiło przeniesienie całego majątku (...) Bank S.A. (spółka przejmowana) na (...) Bank S.A. (spółka przejmująca). Na podstawie art. 494 § 1 k.s.h. (...) Bank S.A. wstąpił z dniem połączenia we wszystkie prawa i obowiązki (...) Bank S.A. Z dniem 01.06.2012 r. (...) Bank S.A. zmienił nazwę na (...) Bank S.A.

Ponadto Sąd ustalił następujące okoliczności.

W dniu 18.05.2007 r. pomiędzy (...) Bank S.A. w siedzibą w K. a K. N. (2) doszło do zawarcia umowy prostej pożyczki gotówkowej nr (...). Zgodnie z § 1 umowy Bank udzielił pożyczki w kwiocie 5.501,13 zł na okres od 18.05.2007 r. do dnia 18/05.2009 r. Zgodnie z § 3 umowy pożyczkobiorca zobowiązał się do spłaty pożyczki wraz z odsetkami w równych miesięcznych ratach kapitałowo-odsetkowych płatnych do 18-ego dnia każdego miesiąca w wysokości 269,09 zł, z zastrzeżeniem że pierwsza rata będzie ratą wyrównawczą, a jej wartość nie będzie wyższa niż 269,09 zł.

Pismem z dnia 21.08.2007 r. (...) Bank S.A. wypowiedział przedmiotową umowę z zachowaniem 30-dniowego okresu wypowiedzenia.

W dniu 29.06.2009 r. (...) Bank S.A. wystawił bankowy tytuł egzekucyjny, któremu postanowieniem Sądu Rejonowego dla Krakowa-Podgórza w Krakowie Wydział I Cywilny z dnia 27.08.2009 r., sygn. akt (...) została nadana klauzula wykonalności.

W dniu 06.10.2009 r. wierzyciel (...) Bank S.A. wniósł o wszczęcie postępowania egzekucyjnego. Egzekucja prowadzona była przez komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Krakowa-Krowodrzy M. L. pod sygn. (...). Postanowieniem z dnia 24.08.2010 r. komornik sądowy umorzył postępowanie egzekucyjne na podstawie art. 824 §1 pkt 3 k.p.c. z uwagi na bezskuteczność egzekucji.

W dniu 08.03.2012 r. pomiędzy (...) Bank S.A. w W. a (...) z siedzibą w W. doszło do zawarcia umowy sprzedaży wierzytelności, na mocy której strona powodowa nabyła przysługującą Bankowi w stosunku do K. N. (2) wierzytelność.

O cesji wierzytelności K. N. (2) została zawiadomiony pisemnie przez (...) Bank S.A. w W..

Dowód:

Umowa pożyczki, k. 148-152,

Wypowiedzenie umowy, k. 96,

Wniosek egzekucyjny w aktach (...),

Postanowienie z dnia 24.08.2010 r., k. 100,

Umowa cesji wierzytelności wraz aneksem, k. 70-77,

Zawiadomienie o przelewie, k. 88.

Ustalając stan faktyczny w niniejszej sprawie, Sąd oparł się na przedłożonych przez strony dokumentach, których prawdziwość nie była przez żadną ze stron kwestionowana. Również Sąd nie powziął w tym przedmiocie żadnych wątpliwości.

Sąd zważył, co następuje.

Powództwo - wobec skutecznie podniesionego przez pozwanych zarzutu przedawnienia roszczenia - nie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do przepisu art. 118 kodeksu cywilnego, termin przedawnienia roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej wynosi trzy lata.

W przedmiotowej sprawie K. N. (2) łączyła z wierzycielem pierwotnym (...) Bank S.A. w siedzibą w K. umowa prostej pożyczki gotówkowej o numerze (...). Nabytą przez stronę powodową wierzytelność uznać należy zatem za powstałą w związku z prowadzoną przez wierzyciela pierwotnego działalnością gospodarczą, do której znajduje zastosowanie 3-letni termin przedawnienia. Zgodnie bowiem z panującym zarówno w orzecznictwie, jak i doktrynie poglądem, kwalifikacja roszczenia decydująca o terminie przedawnienia nie ulega zmianie w przypadku zmiany podmiotowej po stronie wierzyciela (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 17 lipca 2003 r., III CZP 43/03, OSNC 2004, nr 10, poz. 151).

Bieg terminu przedawnienia należało liczyć przy tym, stosownie do treści art. 120 § 1k.c., od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Podkreślić przy tym należy, iż strona powodowa będąca funduszem sekurytyzacyjnym, nie może powoływać się na przerwę biegu przedawnienia spowodowaną wszczęciem postępowania egzekucyjnego na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego zaopatrzonego w klauzulę wykonalności. W tym przedmiocie wypowiedział się Sąd Najwyższy, który w uchwale z dnia 29 czerwca 2016 r., IIICZP 29/16 wskazał, że wniosek o wszczęcie egzekucji wywołuje skutek przerwy wtedy, gdy pochodzi od wierzyciela wskazanego w tytule egzekucyjnym, na rzecz którego została wydana klauzula wykonalności; nie jest bowiem wystarczająca tożsamość wierzytelności lecz konieczna jest również identyczność osób, na rzecz których czynność ta została dokonana. Skutki prawne postępowania egzekucyjnego wszczętego na podstawie bankowego tytułu wykonawczego związane są więc tylko z podmiotami w nim uczestniczącymi na podstawie tego tytułu w granicach podmiotowych i przedmiotowych ukształtowanych treścią klauzuli wykonalności. Sąd Najwyższy podkreślił także, że wyjątkowość przywileju wystawiania bankowego tytułu egzekucyjnego prowadzi do wniosku, że skoro nie może on być podstawą egzekucji na rzecz innych osób, niż w nim wskazane za wyjątkiem następstwa prawnego po stronie wierzyciela innego banku, to również materialnoprawne skutki wszczęcia postępowania egzekucyjnego jako czynności wierzyciela - banku prowadzącej do przerwy biegu przedawnienia dotyczą wyłącznie tego wierzyciela i nie dotyczą nabywcy nie będącego bankiem.

Uchwała ta ma zastosowanie także w niniejszej sprawie, bowiem strona powodowa będąc nabywcą wierzytelności niebędącym bankiem, nie może powoływać się na przerwanie biegu przedawnienia w sytuacji, w której przerwanie to związane jest z wystawieniem bankowego tytułu egzekucyjnego.

W przedmiotowej sprawie jak ustalono w stanie faktycznym, Bank pismem z dnia 21.08.2007 r. wypowiedział K. N. (2) umowę kredytu z zachowaniem 30-dniowego okresu wypowiedzenia. Tym samym bieg 3-letniego terminu przedawnienia rozpoczął się z upływem 30-dniowego terminu wypowiedzenia. Oznacza to, że roszczenie na moment wnoszenia pozwu w dniu 26.04.2013r. r. było już przedawnione. Sąd miał przy tym na uwadze, iż pozwanym, stosownie do przepisu art. 513 § 1 k.c., przysługują przeciwko stronie powodowej jako nabywcy wierzytelności stanowiącej roszczenie objęte żądaniem pozwu, wszelkie zarzuty, które przysługiwałyby im przeciwko zbywcy – wierzycielowi pierwotnemu.

Odnośnie zapłaty odsetek ustawowych uznać należy, iż zobowiązanie również w tym zakresie uległo przedawnieniu. Roszczenie o odsetki za opóźnienie przedawnia się bowiem najpóźniej z chwilą przedawnienia roszczenia głównego (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 maja 2005 r., V CK 655/04, Lex nr 152449).

Z powyższych względów powództwo podlegało oddaleniu, o czym orzeczono w punkcie I sentencji wyroku.

W punkcie II. sentencji wyroku Sąd orzekł o kosztach postępowania w zakresie zwrotu kosztów sądowych na podstawie art. 98 §1 i 3 k.p.c. Wobec powyższego Sąd zasądził od strony powodowej na rzecz pozwanego kwotę 2.417 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania, na którą złożyło się: wynagrodzenie pełnomocnika będącego adwokatem na zasadzie przepisu § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w wysokości 2.400 zł oraz wydatek w wysokości 17 złotych poniesiony tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa procesowego.