Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W związku ze złożeniem wniosku o uzasadnienie wyroku jedynie co do rozstrzygnięcia o karze na podstawie art. 82 § 1 kpw w zw. z art. 424 § 3 kpk ograniczono zakres uzasadnienia do wyjaśnienia podstawy prawnej wyroku oraz podjętych rozstrzygnięć.

Sąd zważył, co następuje:

Na podstawie przedstawionych dowodów sąd ustalił , że obwiniona H. C. prowadząc działalność gospodarczą w R. i mając ustawowy obowiązek terminowego opłacania składek , nie dopełniła tego obowiązku i nie opłaciła składek na ubezpieczenie społeczne , ubezpieczenie zdrowotne oraz Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych za siebie za miesiące październik 2015 r , listopad 2015 r , grudzień 2015 r , styczeń 2016 r , luty 2016 r , marzec 2016 r , kwiecień 2016 r płatnych do dnia 10 następnego miesiąca oraz za siebie i pracownika za miesiące maj 2016 r , czerwiec 2016 r , lipiec 2016 r oraz sierpień 2016 r płatnych do dnia 15 następnego miesiąca.

W myśl art. 13 pkt 4 ustawy z 13.10.1998 r o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. 2015.121 j.t) osoby prowadzące działalność pozarolniczą podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu , rentowemu , chorobowemu i wypadkowemu – od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności do dnia jej zaprzestania. Według art. 46 ust 1 ustawy płatnik składek jest obowiązany według zasad wynikających z przepisów ustawy obliczać oraz opłacać należne składki za każdy miesiąc kalendarzowy. W myśl art. 47 ust 1 pkt 1 ustawy płatnik opłaca składki za dany miesiąc nie później niż do dnia 10 dnia następnego miesiąca - dla osób fizycznych opłacających składkę wyłącznie za siebie. Z kolei według art. 47 ust. 1 pkt 3 ustawy do 15 dnia następnego miesiąca składki winni zapłacić pozostali płatnicy.

Swoim zachowaniem obwiniona wyczerpała dyspozycję wykroczeń z art. 98 ust 1 pkt 1a ustawy z 13.10.1998r o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2007 nr 11 poz. 74 z późn.zm.) Według tego przepisu kto jako płatnik składek nie dopełnia obowiązku ich opłacania w przewidzianym przepisami terminie podlega karze grzywny do 5000 zł. Również z art. 98 ust 3 ustawy , który stanowi że tej samej karze podlega kto dopuszcza się czynu jak wyżej przy opłacaniu składek lub dokonywaniu wpłat z innych tytułów , do których poboru obowiązany jest Zakład. Nie opłacając składek na ubezpieczenie zdrowotne obwiniona dopuściła się również wykroczeń z art. 193 pkt 3 ustawy z 27.08.2004r o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r nr 164 poz. 1027 z późn. zm.) zagrożonych karą grzywny do 5000 zł. Czyny obwinionej zakwalifikować należy również jako wykroczenia z art. 122 ust 1 pkt 1 ustawy z 20.04.2004r o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U. 2008 nr 69 poz. 415 z późn.zm.) . Według tego przepisu kto nie dopełnia obowiązku opłacania składek na Fundusz Pracy podlega karze grzywny nie niższej niż 3000 zł. W postanowieniu z 25.05.2010 r sygn. I KZP 4/10 Sąd Najwyższy wyraził pogląd , że za czas popełnienia wykroczeń z art. 98 ust 1 pkt 1 i 6 wymienionej wyżej ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych należy przyjąć moment początkowy sytuacji , w której płatnik składek nie może już wykonać nałożonego na niego obowiązku opłacenia składek na ubezpieczenie społeczne. Biorąc pod uwagę redakcję zarzutu sformułowanego we wniosku o ukaranie sąd uznał ,że obwiniona nie wywiązywała się z ustawowego obowiązku opłacenia należnych składek od miesiąca października 2015 r. Popełniła zatem nie jedno wykroczenie , lecz ogółem jedenaście poprzez nie wniesienie należnych składek płatnych do dnia 10 następnego miesiąca za każdy miesiąc do kwietnia 2016 r . W maju 2016 r obwiniona zatrudniła pracownicę a więc od tego miesiąca składki winna wnosić do dnia 15 następnego miesiąca .

Sąd wymierzył karę obwinionej za wszystkie zbiegające się wykroczenia kierując się przepisem art.9 § 1 i 2 kw przyjmując za podstawę wymiary kary przepis przewidujący najsurowszą karę tj. art. 122 ust 1 pkt 1 ustawy z 20.04.2004r o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U. 2008 nr 69 poz. 415 z późn.zm.) , który przewiduje grzywnę w kwocie nie niższej niż 3000 zł . Wymierzając obwinionej H. C. karę sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 33 kw. Wziął pod uwagę nie tylko liczbę przypisanych jej czynów lecz również obojętny stosunek obwinionej wobec ciążącego na niej obowiązku ustawowego. Obwiniona unikała kontaktu z Zakładem i nie próbowała wyjaśnić przyczyny swego postępowania . Niezrozumiałe jest postępowanie obwinionej , która mimo nie płacenia składek w maju 2016 r zatrudniła pracownicę od której również nie opłacała składek powiększając tym samym rozmiar swego zadłużenia. Sąd wziął pod uwagę trudną sytuację majątkową H. C.. Z mocy wspomnianego wyżej przepisu wymierzył jej karę 3000 zł grzywny uznając ,że kara w takim wymiarze jest adekwatna do okoliczności popełnionych wykroczeń . Kara ta zadziała na nią wychowawczo i skłoni do respektowania obowiązujących zasad związanych z obowiązkowym ubezpieczeniem społecznym . Sąd nie dopatrzył się istnienia szczególnych okoliczności przewidzianych w treści art. 39 § 1 kw uzasadniających nadzwyczajne załagodzenie kary lub odstąpienie od jej wymierzenia.

Oskarżyciel nadto zarzucił obwinionej popełnienie wykroczeń polegających na nie opłacaniu składek na ubezpieczenie społeczne , zdrowotne oraz Fundusz Pracy za miesiąc sierpień i wrzesień 2015 r . Biorąc pod uwagę , że postępowanie w sprawie wszczęto w dn.07.11.2016 r zdaniem sądu karalność tych wykroczeń przedawniła się albowiem od ich popełnienia upłynął rok. Dlatego postępowanie w tym zakresie sąd umorzył na zasadzie art. 5§ 1 pkt 4 kpw w zw. z art.45 § 1 kw (pkt II wyroku).

O kosztach postępowania sąd orzekł w myśl art. 119 kpw w zw. z art. 624 § 1 kpk i zwolnił obwinioną od obowiązku ich ponoszenia z uwagi na jej trudną sytuację materialną.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

(...)