Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 lutego 2017 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieścia we Wrocławiu Wydział X Pracy

i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSR Agnieszka Chlipała-Kozioł

Ławnicy: T. T., A. S.

Protokolant: Mariola Lewandowska

po rozpoznaniu w dniu 1. lutego 2017 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa: M. W.

przeciwko: (...) we W.

o odszkodowanie

I.  zasądza od strony pozwanej (...) we W. na rzecz powódki M. W. kwotę 21.258,00 zł brutto ( dwadzieścia jeden tysięcy dwieście pięćdziesiąt osiem złotych 00/100) tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie stosunku pracy;

II.  umarza postępowanie w zakresie w jakim powódka cofnęła powództwo, tj. co do kwoty 342 zł;

III.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 2.700,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

IV.  nakazuje stronie pozwanej uiścić na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1.063,00 zł tytułem części opłaty sądowej od pozwu, od której uiszczenia powódka była zwolniona z mocy ustawy;

V.  pozostałymi nieuiszczonymi kosztami sądowymi obciąża Skarb Państwa;

VI.  wyrokowi nadaje rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 7.086,19 zł.

UZASADNIENIE

Powódka M. W. pozwem z dnia 10.11.2016r. (data nadania) skierowanym przeciwko pracodawcy (...) we W. domagała się zasądzenia odszkodowania w kwocie równej wynagrodzeniu za 3-miesięczny okres wypowiedzenia, tj. w kwocie 21.600 zł.

W uzasadnieniu wskazała, że od 1.10.2010 r. zajmowała w (...) we W. stanowisko Zastępcy Dyrektora na podstawie powołania. Jednocześnie, od 2014 r., powódka wykonuje mandat radnego Rady Miejskiej w Ś., przez co podlega szczególnej ochronie przewidzianej w art. 25 ust. 2 ustawy z dnia 8.03.1990 r. o samorządzie gminnym. Zarząd Województwa (...), pod który podlegał (...) we W., nie miał zastrzeżeń do pracy powódki. Po zmianie ustawy o jednostkach doradztwa rolniczego z dniem 20.08.2016 r., wojewódzkie ośrodki doradztwa rolniczego stały się podległe ministrowi właściwemu do spraw rozwoju wsi. Według aktualnie obowiązujących przepisów to Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi stał się osobą upoważnioną do powoływania dyrektorów jednostek doradztwa rolniczego oraz na ich wniosek powoływania i odwoływania ich zastępców. W dniu 20.09.2016 r. został powołany przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi nowy Dyrektor (...) we W.. Powódka zapytała nowego przełożonego o możliwość dalszej pracy w Ośrodku. Dyrektor oświadczył, że powódka jest osobą polityczną, a Minister preferuje inne opcje polityczne. Z tych samych przyczyn został odwołany były dyrektor (...). Powódka wskazała, że pismem z dnia 28.09.2016 r. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi zwrócił się do Rady Miasta z wnioskiem o wyrażenie zgody na rozwiązanie stosunku pracy z powódką, wskazując przy tym wyłącznie, że przyczyna rozwiązania stosunku pracy nie jest związana z wykonywaniem przez radną mandatu. Wniosek przekazał za pośrednictwem faxu. Rada Miejska w Ś. nie wyraziła zgody na rozwiązanie stosunku pracy z powódką, wskazując, że we wniosku nie wskazano przyczyny. (...) sprzeciwiła się dyskryminacji politycznej radnej. Pomimo braku zgody Rady, w dniu 4.11.2016 r. powódka otrzymała e-mail z oświadczeniem o odwołaniu jej ze stanowiska. Załącznikiem do e-maila był skan oświadczenia o odwołaniu podpisanego przez Ministra. W dniu 4.11.2016 r. ustne oświadczenie o odwołaniu próbowała przekazać powódce D. R. – kierownik D. kadr i Organizacji Pracy (...) we W.. Tego samego dnia powódka otrzymała również smsa z oświadczeniem o odwołaniu jej ze stanowiska. W dniu 4.11.2016 r. powódka miała poprowadzić w Teatrze Miejskim w Ś. II (...), zorganizowane z jej inicjatywy jako radnej. D. R. osobiście wręczyła powódce przy schodach w Teatrze oświadczenie o odwołaniu w formie faxu.

Powódka podniosła, że art. 25 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym (u.s.g.) obejmuje swoją ochroną wszystkich pracowników, również zatrudnionych na podstawie powołania, Rada nie wyraziła zaś zgody na rozwiązanie stosunku pracy. Zarzuciła ponadto, że wniosek do Rady nie trafił w formie pisemnej, nie zawierał uzasadnienia. Rozwiązanie stosunku pracy również nastąpiło bez zachowania formy pisemnej. Powódka podkreśliła, że rzeczywistą przyczyną odwołania jej ze stanowiska były względy polityczne.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana domagała się oddalenia powództwa i zasądzenia od powódki na rzecz pozwanej kosztów procesu według norm przepisanych.

Zarzuciła, że Kierownik D. Kadr i Organizacji Pracy (...) dokonała skutecznego zawiadomienia powódki o jej odwołaniu telefonicznie, wiadomością sms oraz pocztą elektroniczną na adres powódki z załączeniem fotokopii (skanu) aktu odwołania, który został także wysłany na adres powódki pocztą poleconą. Zaprzeczyła, jakoby Dyrektor pozwanej oświadczył, że powódką „jest osobą polityczną, a Minister preferuje inne opcje polityczne”. Wskazała, że Dyrektor oświadczył powódce, że pozwany jest osobą prawną podległą Ministrowi, prowadzącemu samodzielną politykę w jednostkach, nad którymi sprawuje zwierzchni nadzór. Podkreśliła, że powódka była w przeszłości w 2014 r. karana karą porządkową, nie pracowała więc nienagannie. Dodała, że w przypadku umów o pracę na podstawie powołania przyczyna uzasadniająca odwołanie i jej zasadność nie podlega ocenie pracownika ani kontroli sądowej, jeśli odwołanie następuje z zachowaniem okresu wypowiedzenia. Wskazała, że powódce przysługiwała ochrona z art. 35 u.s.g., jednakże ochrony stosunku pracy radnego nie można przedkładać ponad interes pracodawcy.

Na rozprawie w dniu 1.02.2017 r. powódka zmodyfikowała swoje roszczenie do trzykrotności kwoty wynikającej z przedłożonego przez stronę pozwana zaświadczenia, tj. do kwoty 21.258,00 zł brutto, zaś w pozostałym zakresie, tj. co do kwoty 342 zł cofnęła pozew ze zrzeczeniem się roszczenia.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka M. W. była zatrudniona na podstawie powołania na stanowisku Zastępcy Dyrektora (...) we W. od dnia 1.10.2010 r.

Jednocześnie powódka sprawowała mandat Radnej Rady Miejskiej w Ś..

Dowód: okoliczności bezsporne, a nadto:

Uchwała Nr LX/1073/10 z dnia 30.09.2010 r.

Zaświadczenie o wyborze na radną z 1.12.2014 r. (dokumenty w aktach osobowych)

W dniu 16.09.2016 r. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi K. J. powierzył M. T. z dniem 20.09.2016 r. pełnienie obowiązków Dyrektora (...) we W..

Dowód: okoliczności bezsporne, a nadto:

pismo z dnia 16.09.2016 r. k. 29

W dniu 28.09.2016 r. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi K. J. złożył wniosek o wyrażenie zgody na rozwiązanie stosunku pracy z powołania M. W.. Wskazał w piśmie, że „przyczyna rozwiązania stosunku pracy nie jest związana z wykonywaniem przez radną mandatu”.

W uchwale nr XXIV /259/16 z dnia 28.10.2016 r. w sprawie odmowy wyrażenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radną, po rozpatrzeniu wniosku Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 28.09.2016 r. Rada Miejska w Ś. odmówiła wyrażenia zgody na rozwiązanie przez stronę pozwaną stosunku pracy z radną – powódką. W uzasadnieniu uchwały wskazano, że wniosek był przedmiotem analizy Komisji Rewizyjnej Rady Miejskiej w Ś. na posiedzeniu w dniu 10.10.2016 r. Komisja stwierdziła brak merytorycznego uzasadnienia wniosku przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi, brak było również informacji czy Dyrektor wystąpił do Ministra z wnioskiem o rozwiązanie stosunku pracy z powódką. Komisja zwróciła również uwagę na fakt nienagannej pracy radnej w (...) przez 6 lat. Komisja jednogłośnie zawnioskowała do Rady Miejskiej o niewyrażanie zgody na rozwiązanie stosunku pracy z powołania z powódką. Wskazała, że to na pracodawcy ciąży obowiązek wykazania szczególnych okoliczności uzasadniających rozwiązanie stosunku pracy z radną. Swoboda pracodawcy w nawiązywaniu i rozwiązywaniu stosunku pracy z powołania nie może być wykorzystywana do obchodzenia przepisów o ochronie trwałości stosunku pracy pracowników będących radnymi. Po analizie wniosku o zapoznaniu się z opinią Komisji Rewizyjnej, (...) stwierdziła brak podstaw do rozwiązania stosunku pracy z powódką.

Dowód: pismo z 28.09.2016 r. k. 9

Uchwała nr XXIV/259/16 z uzasadnieniem k. 46-49

Od 31.10.2016 r. do 4.11.2016 r. powódka przebywała na zwolnieniu lekarskim.

Okoliczności bezsporne

Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi K. J. w piśmie z dnia 3.11.2016 r. odwołał powódkę z dniem 4.11.2016 r. z funkcji Zastępcy Dyrektora (...) we W..

W dniu 4.11.2016 r. D. R. Kierownik D. Kadr i Organizacji Pracy (...) poinformowała powódkę telefonicznie o odwołaniu z funkcji Zastępcy Dyrektora (...) we W.. Tego samego dnia wysłał do powódki sms z treścią pisma odwołującego z funkcji oraz wysłano do powódki wiadomość poczta elektroniczną, do której załączony był skan pisma o odwołaniu.

Dowód: okoliczności bezsporne, a nadto:

pismo z 3.11.2016 r.

notatka (akta osobowe k. 39B, 40B)

S. pisma o odwołaniu powódki został jej doręczony w dniu 4.11.2016 r. przez D. R. na korytarzu Teatru w Ś., gdzie powódka była w trakcie przygotowywania (...), (...), którego była pomysłodawczynią i organizatorką.

Dowód: okoliczności bezsporne, a nadto:

notatka służbowa z 4.11.2016 r.

Średnie miesięczne wynagrodzenie powódki liczone jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy wyniosło 7086,19 zł brutto.

Dowód: zaświadczenie k. 31

Sąd Rejonowy zważył co następuje.

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Stan faktyczny niniejszej sprawy był w zakresie istotnym dla rozstrzygnięcia bezsporny. Nie było bowiem sporu miedzy stronami co do okoliczności dotyczących odwołania powódki z funkcji Zastępcy Dyrektora (...) ani co do okoliczności, w jakich powódka została zawiadomiona o odwołaniu.

Spór między stronami dotyczył prawnej oceny prawidłowości czynności podjętych przez stronę pozwana celem rozwiązania umowy z powódką.

Zgodnie z przepisami art. 68-70 k.p. dotyczącymi stosunku pracy na podstawie powołania, stosunek pracy nawiązuje się na podstawie powołania w przypadkach określonych w odrębnych przepisach, na czas nieokreślony, a jeżeli na podstawie przepisów szczególnych pracownik został powołany na czas określony, stosunek pracy nawiązuje się na okres objęty powołaniem (art. 68 k.p.). informacje o jednostce

akty wykonawcze z Dz.U. i M.P.

orzeczenia sądów

orzeczenia administracji

tezy z piśmiennictwa

komentarze

monografie

wzory i zestawienia

Powołanie może być poprzedzone konkursem, choćby przepisy szczególne nie przewidywały wymogu wyłonienia kandydata na stanowisko wyłącznie w wyniku konkursu (art. 68 ¹ k.p.). informacje o jednostce

tezy z piśmiennictwa

komentarze

monografie

Stosunek pracy na podstawie powołania nawiązuje się w terminie określonym w powołaniu, a jeżeli termin ten nie został określony - w dniu doręczenia powołania, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej. Powołanie powinno być dokonane na piśmie(art. 68 ² k.p.).

Jak wynika z art. 69 k.p., jinformacje o jednostce

orzeczenia administracji

tezy z piśmiennictwa

komentarze

monografie

wzory i zestawienia

informacje o jednostce

orzeczenia sądów

tezy z piśmiennictwa

komentarze

monografie

wzory i zestawienia

Jak wynika z art. 69 k.p., eżeli przepisy niniejszego oddziału nie stanowią inaczej, do stosunku pracy na podstawie powołania stosuje się przepisy dotyczące umowy o pracę na czas nieokreślony, z wyłączeniem przepisów regulujących:

1) tryb postępowania przy rozwiązywaniu umów o pracę;

2) rozpatrywanie sporów ze stosunku pracy w części dotyczącej orzekania:

a) o bezskuteczności wypowiedzeń,

c) o przywracaniu do pracy.informacje o jednostce

orzeczenia sądów

tezy z piśmiennictwa

komentarze

monografie

wzory i zestawienia

Przepis art. 70 k.p. stanowi zaś, że pracownik zatrudniony na podstawie powołania może być w każdym czasie - niezwłocznie lub w określonym terminie - odwołany ze stanowiska przez organ, który go powołał. Dotyczy to również pracownika, który na podstawie przepisów szczególnych został powołany na stanowisko na czas określony.

§ 1 ¹. Odwołanie powinno być dokonane na piśmie.

§ 1 ². Stosunek pracy z pracownikiem odwołanym ze stanowiska rozwiązuje się na zasadach określonych w przepisach niniejszego oddziału, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej.

§ 2. Odwołanie jest równoznaczne z wypowiedzeniem umowy o pracę. W okresie wypowiedzenia pracownik ma prawo do wynagrodzenia w wysokości przysługującej przed odwołaniem.

§ 3. Odwołanie jest równoznaczne z rozwiązaniem umowy o pracę bez wypowiedzenia, jeżeli nastąpiło z przyczyn, o których mowa w art. 52 lub 53.

Przepis art. 72 k.p. stanowi , że jeżeli odwołanie nastąpiło w okresie usprawiedliwionej nieobecności w pracy, bieg wypowiedzenia rozpoczyna się po upływie tego okresu. Jeżeli jednak usprawiedliwiona nieobecność trwa dłużej niż okres przewidziany w art. 53 § 1 i 2, organ, który pracownika powołał, może rozwiązać stosunek pracy bez wypowiedzenia (par. 1 ). W razie odwołania pracownicy w okresie ciąży, organ odwołujący jest obowiązany zapewnić jej inną pracę, odpowiednią ze względu na jej kwalifikacje zawodowe, przy czym przez okres równy okresowi wypowiedzenia pracownica ma prawo do wynagrodzenia w wysokości przysługującej przed odwołaniem. Jeżeli jednak pracownica nie wyrazi zgody na podjęcie innej pracy, stosunek pracy ulega rozwiązaniu z upływem okresu równego okresowi wypowiedzenia, którego bieg rozpoczyna się od dnia zaproponowania na piśmie innej pracy (par. 2 k.p.). Przepis § 2 stosuje się odpowiednio w razie odwołania pracownika, któremu brakuje nie więcej niż 2 lata do nabycia prawa do emerytury z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (par. 3 k.p.). W razie naruszenia przepisów § 1-3, pracownikowi przysługuje prawo odwołania do sądu pracy (par. 4 k.p.).

Rozwiązanie stosunku pracy z powódką przez odwołanie było zatem równoznaczne z wypowiedzeniem umowy o pracę (art. 70 par 2 k.p.).

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów kodeksu pracy, odwołanie powinno mieć formę pisemną (art. 70 par. 1 ¹ k.p.). Wbrew stanowisku strony pozwanej, strona pozwana wymaganej formy odwołania powódki nie dochowała. Ponieważ do odwołania powódki doszło z dniem 4.11.2016 r., winna była ona otrzymać odwołanie ze stanowiska w formie pisemnej najpóźniej w tej właśnie dacie, ewentualne późniejsze dosłanie powódce pisma listem poleconym nie sanowało bowiem nieprawidłowości formy odwołania w dacie jego dokonania. Tymczasem w niniejszej sprawie bezspornym jest, że powódka otrzymała w dniu 4.11.2016 r. informacje o odwołaniu z dniem 4.11.2016 r. w firmie sms-a, telefonicznej, mailowej oraz przez doręczenie jej osobiście skanu pisma Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi K. J. o odwołaniu jej z funkcji. Żadna z tych form nie spełnia wymogów formy pisemnej, czyli formy wymagającej złożenia na dokumencie własnoręcznego podpisu (art. 78 k.c.). Równoważne z oświadczeniem woli w firmie pisemnej jest oświadczenie woli złożone w postaci elektronicznej opatrzone bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym przy pomocy ważnego kwalifikowanego certyfikatu (art. 78 par 2 k.c.). Doręczenie powódce odwołania niespełniającego wymogu formy nie skutkuje nieważnością tej czynności, jednak świadczy niewątpliwie o jej wadliwości.

Jak wyżej wskazano, pracownik zatrudniony na podstawie powołania może być w każdym czasie - niezwłocznie lub w określonym terminie - odwołany ze stanowiska przez organ, który go powołał. Do stosunku pracy na podstawie powołania stosuje się przepisy dotyczące umowy o pracę na czas nieokreślony, z wyłączeniem przepisów regulujących tryb postępowania przy rozwiązywaniu umów o pracę i rozpatrywanie sporów ze stosunku pracy w części dotyczącej orzekania o bezskuteczności wypowiedzeń i o przywracaniu do pracy (art. 69 k.p.).informacje o jednostce

orzeczenia sądów

tezy z piśmiennictwa

komentarze

monografie

wzory i zestawienia

Z powyższego wynika, że dla skutecznego rozwiązania stosunku pracy zawartego na podstawie powołania, pracodawca co do zasady nie jest zobowiązany uzasadniać odwołania pracownika.

Rozwiązanie stosunku pracy zawartego na podstawie powołania z osobą sprawującą mandat radnego podlega jednak ponadto dalszemu, bardzo istotnemu ograniczeniu na podstawie przepisu art. 25 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Jak stanowi art. 25 ust. 1 – 2 u.s.g., w związku z wykonywaniem mandatu radny korzysta z ochrony prawnej przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych. Rozwiązanie z radnym stosunku pracy wymaga uprzedniej zgody rady gminy, której jest członkiem. Rada gminy odmówi zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym, jeżeli podstawą rozwiązania tego stosunku są zdarzenia związane z wykonywaniem przez radnego mandatu.

Zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego wyrażonym w wyroku z dnia 25.02.2015 r. , II PK 101/14. „Ogólna klauzula zawarta w art. 69 pkt 1 k.p. o wyłączeniu trybu postępowania przy rozwiązywaniu umów o pracę z pracownikami powołanymi nie ma zastosowania do pracowników zatrudnionych na podstawie powołania, będących jednocześnie radnymi. Treść art. 25 ust. 2 u.s.g. jednoznacznie obejmuje ochroną w nim przewidzianą wszystkich pracowników, w tym i tych, którzy stali się pracownikami w następstwie powołania. Ochroną objęta jest trwałość stosunku pracy . W konsekwencji odwołanie ze stanowiska pracownika powołanego - radnego, skutkujące rozwiązanie stosunku pracy bez zgody rady gminy, będzie stanowiło naruszenie art. 25 ust. 2 u.s.g. i jako niezgodne z prawem daje pracownikowi odwołanemu prawo dochodzenia odpowiednio roszczeń określonych w art. 45 k.p.”

Problematyka wyrażenia zgody przez radę gminy na rozwiązanie stosunku pracy radnego była również przedmiotem licznych orzeczeń sądów administracyjnych. Jak wskazał WSA w Lublinie (II SA/Lu 377/16) w wyroku z dnia 5.07.2016 r., motywy pracodawcy, zamierzającego rozwiązać stosunek pracy z radnym, muszą być badane, ponieważ od tych ustaleń zależy, czy rada zobowiązana będzie odmówić wyrażenia zgody, czy też odmówi z innego powodu, kierując się okolicznościami konkretnego przypadku (…). Nadrzędnym celem art. 25 ust. 2 u.s.g. jest ochrona stosunku pracy radnego, choćby miało się to odbyć kosztem uprawnień pracodawcy. Ochrona ta nie ogranicza się do bezwzględnego zakazu wyrażenia zgody, jeżeli zwolnienie miałoby być uzasadnione okolicznościami bezpośrednio związanymi z wykonywaniem mandatu radnego przez pracownika. Rozciąga się ona również na wszystkie inne wnioski pracodawcy o wyrażenie zgody przez radę gminy na zwolnienie pracownika. Zgodnie ze stanowiskiem NSA wyrażonym w wyroku z dnia 22.05.2012 r. (II OSK 644/12), „przepisu art. 25 ust. 2 u.s.g. nie można interpretować w taki sposób, że rada gminy musi wyrazić zgodę na rozwiązanie stosunku pracy z radnym, jeżeli pracodawca nie stawia mu zarzutów związanych z wykonywaniem mandatu radnego. Rada gminy nie ma obowiązku zbierania danych o rzeczywistych przyczynach zamiaru pracodawcy (…)”. Tylko w jednym przypadku, gdy podstawą rozwiązania stosunku pracy są zdarzenia związane z wykonywaniem przez radnego mandatu, rada gminy nie może wyrazić zgody na rozwiązanie stosunku pracy. W pozostałych przypadkach wyrażenie zgody lub jej odmowa pozostawione zostały uznaniu rady gminy (tak WSA w Warszawie w wyroku z 13.12.2012 r. II SA/Wa 1417/12). Uchwała rady miasta w przedmiocie wyrażenia zgody na rozwiązanie z radnym stosunku pracy, jej odmowy, o której mowa w art. 25 ust. 2 u.s.g., powinna zawierać uzasadnienie, z którego wynika, czym kierowali się radni podczas głosowania nad uchwałą, czy zostały należycie rozważone wszystkie okoliczności sprawy, a przesłanki przedstawione przez pracodawcę w złożonym wniosku były brane pod uwagę przy podejmowaniu uchwały (tak WSA w Warszawie w wyroku z dnia 10.12.2012 r. II SA/Wa 1/12).

Zacytowane wyżej stanowiska Sądu Najwyższego i sądów administracyjnych Sad Rejonowy rozpatrujący niniejszą sprawę podziela w całości.

W konsekwencji stwierdzić należy, że w celu prawidłowego rozwiązania stosunku pracy z powołanym pracownikiem – radnym, odwołujący pracownika uprawniony organ/pracodawca musi uzyskać zgodę rady gminy. W tym celu musi przedstawić radzie umotywowane przesłanki zamierzonego odwołania – nie dla badania ich zasadności, ale aby umożliwić radzie gminy ustalenie, czy podstawą rozwiązania stosunku pracy nie są w danym przypadku zdarzenia związane z wykonywaniem przez pracownika mandatu radnego.

W niniejszej sprawie organ odwołujący powódkę bezspornie nie przedstawił Radzie Miejskiej w Ś. żadnego powodu odwołania powódki ze stanowiska Zastępcy Dyrektora (...), wskazując jedynie lakonicznie, że przyczyna odwołania „nie jest związana z wykonywaniem przez radną mandatu”, a zatem wskazując własną ocenę motywów odwołania, nie zaś same motywy. Tym samym uniemożliwił Radzie dokonanie analizy i oceny, czy przyczyny zamierzanego odwołania powódki ze stanowiska są, czy też nie są związane z pełnieniem przez powódkę funkcji radnej. Komisja Rewizyjna Rady przeprowadziła pomimo tego postępowanie wyjaśniające, w którym nie ustalono żadnych nieprawidłowości, które mogłyby uzasadniać odwołanie powódki. W ocenie Sądu, w świetle braku podania przyczyn odwołania przez pracodawcę, Rada nie była zobligowana samodzielnie doszukiwać się przyczyn zwolnienia – rolą Rady jest jedynie kontrola, czy przyczyny wskazane przez pracodawcę, były rzeczywistymi przyczynami zwolnienia, i czy nie były one związane ze sprawowaniem mandatu radnego. W ocenie Sądu Rejonowego Rada Miejska w Ś. była w niniejszej sprawie zobligowana do niewyrażenia zgody na odwołanie powódki ze stanowiska. Brak zgody uniemożliwiał zaś zgodne z prawem odwołanie powódki wobec szczególnej ochrony, jaka przysługiwała jej jako radnej na podstawie art. 25 ust 2 u.s.g.

Rozpatrujący niniejszą sprawę Sąd Rejonowy nie podzielił stanowiska strony pozwanej, jakoby ochrony stosunku pracy radnego nie można było przedkładać ponad interes pracodawcy, a tym samym – jakoby brak zgody Rady Miejskiej w Ś. nie uniemożliwiał pracodawcy zgodnego z prawem rozwiązania stosunku pracy łączącego go z powódką. Podkreślenia wymaga, że zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie stanowiskiem, niewyrażenie zgody przez radę może podlegać kontroli sądowej i skutkować – w sprawach roszczeń pracowników o świadczenia związane z niezgodnym z prawem rozwiązaniem stosunku pracy – uznaniem tych roszczeń za niezgodne z zasadami współżycia społecznego. Pomimo, że nadrzędnym celem art. 25 ust. 2 u.s.g. jest ochrona stosunku pracy radnego, choćby miało się to odbyć kosztem uprawnień pracodawcy, to jednocześnie intencją regulacji zawartej w art. 25 ust. 2 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym jest zapewnienie radnemu swobody przy wykonywaniu obowiązków wynikających z mandatu radnego, a nie tworzenie dla radnych szczególnych przywilejów w trwałości stosunku pracy, w szczególności w przypadkach dopuszczenia się przez nich naruszeń o rażącym charakterze. Odpowiedni dobór pracowników należy co do zasady do uprawnień pracodawcy, a intencją przepisu nakładającego na pracodawcę szczególny obowiązek uzyskania zgody rady gminy na zwolnienie radnego nie jest pozbawienie pracodawcy tego uprawnienia, a jedynie jego kontrola w celu uniemożliwienia dokonywania zwolnień za działalność pracownika jako radnego. W konsekwencji rada gminy również nie może nadużywać przyznanego jej uprawnienia i odmawiać zgody na zwolnienie pracownika w sytuacji, gdy podstawą rozwiązania stosunku pracy są zdarzenia niezwiązane z wykonywaniem przez niego mandatu radnego, a w szczególności podejmowanie przez pracownika działań niezgodnych z prawem.

W niniejszej sprawie nie było jednak żadnych podstaw do przyjęcia, by odmowa udzielenia przez Radę Miejską zgody na zwolnienie powódki była sprzeczna z zasadami współżycia społecznego – tj. by (...) nadużyła swojego prawa, jak również żadnych podstaw do przyjęcia, by rozwiązanie umowy było związane z dopuszczeniem się przez powódkę zaniedbań pracowniczych, a tym bardziej zaniedbań o rażącym charakterze. W szczególności o dopuszczeniu się przez powódkę zaniedbań nie może świadczyć kopia przedłożonego przez stronę pozwaną dokumentu z czerwca 2014 r., a zatem dokumentu sporządzonego przed ponad dwoma laty przed odwołaniem powódki i dotyczącego zdarzeń, które nie zostały wskazane przez pracodawcę jako przyczyna odwołania.

W myśl art. 264 § 1 k.p. odwołanie od wypowiedzenia umowy o pracę wnosi się do sądu pracy w ciągu 7 dni od dnia doręczenia pisma wypowiadającego umowę o pracę. Powódka odwołała się od odwołania w dniu 10.11.2016 r., a zatem czynności dokonała w terminie.

W toku procesu ostatecznie powódka domagała się zasądzenia odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie stosunku pracy przez odwołanie w wysokości stanowiącej trzykrotność kwoty wskazanej w zaświadczeniu przez pracodawcę, tj. 21.258,00 zł brutto. Roszczenie powódki na podstawie art. 45 k.p. w zw. z art. 47 ¹ k.p. zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W zakresie, w jakim powódka doprecyzowała roszczenie po przedstawieniu zaświadczenia o wynagrodzeniu przez pracodawcę i cofnęła w tym zakresie powództwo ze zrzeczeniem się roszczenia, tj. w zakresie kwoty 342 zł, Sąd w punkcie II wyroku umorzył postępowanie.

Orzeczenie o kosztach w punkcie III sentencji wyroku, znajduje podstawę w treści art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z par. 9 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (aktualnego na dzień wniesienia pozwu), zgodnie z którym, strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). W niniejszej sprawie kosztami poniesionymi przez powódkę były koszty wynagrodzenia pełnomocnika ją reprezentującego, które zgodnie z powołanym przepisem Rozporządzenia wyniosły 2700 zł. Podkreślenia wymaga, że Sąd zastosował stawkę wskazaną w par. 9 ust 2 nie zaś w par 9 ust 1 wskazanego Rozporządzenia z uwagi na okoliczność, że zgodnie z uchwałą SN z 7.08.2002 r. (III PZP 15/02), stawki z ust. 1 (ówczesnego, analogicznie skonstruowanego) rozporządzenia mają zastosowanie w sprawach, w których pracownik dokonuje wyboru jednego z alternatywnie przysługujących mu roszczeń – odszkodowania lub przywrócenia do pracy. W niniejszej sprawie analogiczne stosowanie stawek z ust. 1 nie znajduje uzasadnienia, albowiem powódka nie mogła domagać się przywrócenia do pracy wobec wyłączenia zawartego w treści art. 69 ust 2 a i c k.p. Stąd jej roszczenie o odszkodowanie podlegało stawce wskazanej w par 9 ust 2 Rozporządzenia.

O obowiązku zapłaty przez stronę pozwaną na rzecz Skarbu Państwa, nieuiszczonej opłaty sądowej od pozwu, od wniesienia której powódka była zwolniona z mocy ustawy, orzeczono na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.), zgodnie z którym kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator lub prokurator, Sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w danej instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. W uchwale z dnia 5 marca 2007r. (I PZP 1/07, OSNP 2007/19-20/269, Biul.SN 2007/3/23, M.P.Pr. 2007/7/368) Sąd Najwyższy wyraził pogląd, iż Sąd w orzeczeniu kończącym w instancji sprawę z zakresu prawa pracy, w której wartość przedmiotu sporu nie przewyższa kwoty 50.000 zł: obciąży pozwanego pracodawcę na zasadach określonych w art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.) kosztami sądowymi, których nie miał obowiązku uiścić pracownik wnoszący powództwo lub odwołanie do sądu (art. 96 ust. 1 pkt 4 tej ustawy); z wyłączeniem opłat od pism wymienionych w art. 35 ust. 1 zdanie pierwsze tej ustawy. Sąd nakazał zatem stronie pozwanej w punkcie IV wyroku uiścić na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu kwotę 1063,00 zł (opłata od uwzględnionego powództwa), zaś pozostałymi kosztami sądowymi, czyli opłatą od pozwu w zakresie, w jakim powództwo cofnięto, obciążył w punkcie V Skarb Państwa.

O rygorze natychmiastowej wykonalności co do wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia powódki Sąd orzekł obligatoryjnie na podstawie art. 477 ² §1 k.p.c. jak w punkcie VI wyroku.

Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.