Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 września 2013r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Grzegorz Stupnicki

Protokolant: Magdalena Rybak

Prokurator Prokuratury Rejonowej w Jeleniej Górze – Włodzimierz Leonczuk

po rozpoznaniu w dniach 25.06.2013 r. i 04.09.2013 r.

s p r a w y : T. T.

syna B. i K. z domu L.

ur. (...) w J.

oskarżonego o to, że:

1)  w dniu 10 marca 2013 roku w J.przy ul. (...), woj. (...)działając wspólnie i w porozumieniu z M. M.usiłował dokonać kradzieży z włamaniem w ten sposób, że po uprzednim wybiciu podwójnej szyby w oknie piwnicznym otworzył je a następnie przez powstały otwór okna piwnicznego o wymiarach 68x45 cm dostał się do wnętrza budynku numer (...)tzw. bloku żywnościowego wyłączonego z eksploatacji z wnętrza którego z różnych jego pomieszczeń i kondygnacji po uprzednim demontażu za pomocą posiadanych przy sobie narzędzi usiłował dokonać zaboru w celu przywłaszczenia armaturę sanitarną w postaci między innymi: baterii umywalkowych, zaworów wodnych, zaworów kulkowych, zaworów przelotowych, rozet, wylewek do baterii, manometrów ciśnieniowych do kotłów o łącznej wartości 1.931,23 złotych, jednak zamierzonego celu nie zrealizował z uwagi na fakt zatrzymania przez funkcjonariuszy Policji, czym działał na szkodę Skarbu Państwa - Odział Terenowy Agencji Mienia Wojskowego we W.,

tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k.

2)  w nieustalonym dniu w przedziale czasowym między 01/06 lutego 2013 roku w J.przy ul. (...), woj. (...)dokonał kradzieży z włamaniem w ten sposób, że po uprzednim wyłamaniu nieustalonym narzędziem kłódki zabezpieczającej drzwi wejściowe do pomieszczenia piwnicznego dostał się do jego wnętrza skąd następnie dokonał zaboru w celu przywłaszczenia narty marki "R." wraz z kijkami, buty narciarskie marki "D.”, szlifierkę kątową nieustalonej marki oraz słoiki z przetworami, gdzie wartość skradzionego mienia wyniosła na sumę 2.000 złotych na szkodę J. S.,

tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k.

3)  w przedziale czasowym między dniem 07/08 lutego 2013 roku w J. przy ul. (...), woj. (...) dokonał kradzieży z włamaniem w ten sposób, że po uprzednim pokonaniu w nieustalony sposób kłódki zabezpieczającej drzwi wejściowe do pomieszczenia piwnicznego dostał się do jego wnętrza skąd następnie dokonał zaboru w celu przywłaszczenia metalową rozkładaną czterostopniową drabinę koloru czerwonego, wiertarkę elektryczną udarową nieustalonej marki koloru szarego wraz z plastikowym futerałem, metalową brytfannę do pieczenia z przykrywką oraz około 20 sztuk słoików różnej pojemności z przetworami, gdzie wartość skradzionego mienia wyniosła na sumę 700 złotych na szkodę S. K.,

tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k.

4)  w nieustalonym dniu w przedziale czasowym między 18/25 lutego 2013 roku w J.przy ul. (...), woj. (...)dokonał kradzieży z włamaniem w ten sposób, że po uprzednim pokonaniu w nieustalony sposób kłódki zabezpieczającej metalowe drzwi pomieszczenia piwnicznego dostał się do jego wnętrza skąd następnie dokonał zaboru w celu przywłaszczenia deskę snowbordową marki "(...)koloru czarnego z kolorowymi poprzecznymi paskami na środku, używane buty miękkie o rozmiarze 44 do wymienionej deski snowbordowej, walizkę podróżną na kółkach oraz amortyzator do roweru gdzie wartość skradzionego mienia wyniosła na sumę 1.890 złotych na szkodę A. K.,

tj. o czyn z art. 279§1 k.k.

I.  uznaje oskarżonego T. T. za winnego popełnienia czynów opisanych w pkt 1, 2, 3 i 4 części wstępnej wyroku, przy przyjęciu, iż stanowią one ciąg przestępstw ,tj. czynów z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. i art. 279 § 1 k.k. i za to za podstawie art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 69 § 1 i § 2 k.k. wykonanie wymierzonej oskarżonemu T. T. kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza ustalając na podstawie art. 70 § 2 k.k. okres próby na 4 (cztery) lata;

III.  na podstawie art. 73 § 2 k.k. oddaje oskarżonego T. T. w okresie próby pod dozór kuratora sądowego;

IV.  na podstawie art. 72 § 1 pkt 4 k.k. zobowiązuje oskarżonego T. T. w okresie próby do nauki bądź wykonywania pracy zarobkowej;

V.  na podstawie art. 72 § 2 k.k. zobowiązuje oskarżonego T. T. do naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz J. S.kwoty 2.000 (dwa tysiące) złotych, S. K.kwoty 700 ( siedemset) złotych, A. K.kwoty 1890 ( tysiąc osiemset dziewięćdziesiąt) złotych w terminie 2 (dwóch) lat od uprawomocnienia się wyroku;

VI.  na podstawie art. 44 § 2 k.k. orzeka przepadek dowodów rzeczowych opisanych w wykazie dowodów rzeczowych Drz 196/13, Drz 197/13, Drz 198/13;

VII.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet wymierzonej oskarżonemu T. T. kary pozbawienia wolności zalicza okres zatrzymania od dnia 10.03.2013 r. do dnia 11.03.2013 r.

VIII.  na podstawie art. 29 ust.1 ustawy prawo o adwokaturze zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. G. J. kwotę 804 zł netto, oraz kwotę 184,92 zł tytułem podatku od towarów i usług, tj. łącznie kwotę 988,92 zł brutto;

IX.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia w całości oskarżonego T. T. od kosztów sądowych obciążając nimi Skarb Państwa, w tym na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych nie wymierza mu opłaty.

UZASADNIENIE

T. T.urodził się w dniu (...). Mieszka w wraz z rodzicami w J.przy ul. (...).

(dowód: wyjaśnienia T. T.k.40-41, 276;

dane wywiadu środowiskowego k.211-214).

W bliżej nieustalonym dniu, ale w przedziale czasowym między 1 a 6 lutego 2013 T. T.udał się do bloku mieszkalnego znajdującego się przy ul. ul. (...)w J.. Po wejściu do bloku wszedł do pomieszczeń piwnic a następnie przy użyciu nieustalonego narzędzia wyłamał kłódkę zabezpieczającą drzwi wejściowe do pomieszczenia piwnicznego J. S.po czym dostał się do jego wnętrza a następnie zabrał w celu przywłaszczenia znajdujące się tam narty marki "R." wraz z kijkami, buty narciarskie marki "D.”, szlifierkę kątową nieustalonej marki oraz słoiki z przetworami. Łączna wartość zabranych przedmiotów należących do J. S.wyniosła 2 000 złotych.

(dowód: wyjaśnienia T. T.k.40-41, 227-228,276;

zeznania świadka A. S. k.71-74)

W bliżej nieustalonym dniu, ale w przedziale czasowym między dniem 7 a 8 lutego 2013 roku T. T.udał się do bloku mieszkalnego znajdującego się przy ul. (...)w J.. Po wejściu do bloku wszedł do pomieszczeń piwnic a następnie przy użyciu nieustalonego narzędzia wyłamał kłódkę zabezpieczającą drzwi wejściowe do pomieszczenia piwnicznego S. K.po czym dostał się do jego wnętrza a następnie zabrał w celu przywłaszczenia znajdujące się tam przedmioty tj. metalową rozkładaną czterostopniową drabinę koloru czerwonego, wiertarkę elektryczną udarową nieustalonej marki koloru szarego wraz z plastikowym futerałem, metalową brytfannę do pieczenia z przykrywką oraz około 20 sztuk słoików różnej pojemności z przetworami. Łączna wartość zabranych przedmiotów należących do S. K.wyniosła 700 złotych .

(dowód: wyjaśnienia T. T.k.40-41, 227-228,276;

zeznania świadka S. K. k.83-84;

protokół oględzin k.88)

W bliżej nieustalonym dniu, ale w przedziale czasowym między dniem 18 a 25 lutego 2013 roku T. T.udał się do bloku mieszkalnego znajdującego się przy ul. (...)w J.. Po wejściu do bloku wszedł do pomieszczeń piwnic a następnie przy użyciu nieustalonego narzędzia wyłamał kłódkę zabezpieczającą drzwi wejściowe do pomieszczenia piwnicznego A. K.po czym dostał się do jego wnętrza a następnie zabrał w celu przywłaszczenia znajdujące się tam przedmioty tj. deskę snowboardową marki "(...)koloru czarnego z kolorowymi poprzecznymi paskami na środku, używane buty miękkie o rozmiarze 44 do wymienionej deski snowboardowej, walizkę podróżną na kółkach oraz amortyzator do roweru. Łączna wartość zabranych przedmiotów należących do A. K.wyniosła 1 890 złotych.

(dowód: wyjaśnienia T. T.k.40-41, 227-228,276;

zeznania świadka A. K. k.98-99;

protokół oględzin k.101)

T. T.i M. M.są kolegami. Obaj wpadli na pomysł aby udać się na ulicę (...)– na teren byłej jednostki wojskowej by dokonać zaboru rzeczy znajdujących się w położonym tam budynku będący własnością Oddziału Terenowego Agencji Mienia Wojskowego we W.. W dniu 10 marca 2013 roku w godzinach porannych, przed godziną 7.00 T. T.i M. M.zgodnie z uprzednim porozumieniem udali się na ul. (...)po czym w znajdującym się tam budynku numer (...)tzw. bloku żywnościowym wyłączonym z eksploatacji wybili podwójną szybę w oknie piwnicznym i otworzyli je. Następnie przez powstały otwór dostali się do wnętrza budynku po czym z różnych jego pomieszczeń i kondygnacji dokonali, za pomocą posiadanych przy sobie narzędzi, demontażu armatury sanitarnej w postaci między innymi: baterii umywalkowych, zaworów wodnych, zaworów kulkowych, zaworów przelotowych, rozet, wylewek do baterii, manometrów ciśnieniowych do kotłów o łącznej wartości 1 931,23 złotych. Przedmioty te T. T.i M. M.zamierzali zabrać w celu ich sprzedaży na skupie złomu jednak zamierzonego celu nie zrealizowali z uwagi na fakt zatrzymania ich przez funkcjonariuszy Policji.

(dowód: częściowo wyjaśnienia T. T.k.40-41, 227-228,276;

częściowo zeznania i wyjaśnienia M. M. k.55-56,230-231,285;

zeznania świadka A. D. k.25a-25b,284-285;

zeznania świadka W. D. k.26-27,283-284;

zeznania świadka T. Z. k.4-5;

protokół oględzin i dokumentacja fotograficzna k.11-31b;

protokół eksperymentu k.28-31b)

T. T.nie był uprzednio karany sądownie za przestępstwa. W środowisku ma przeciętną opinię. Wobec niego jako nieletniego był stosowany środek wychowawczy w postaci dozoru kuratora.

(dowód: zapytanie o karalność oskarżonego T. T.k. 36;

dane wywiadu środowiskowego k.211-214)

T. T.zarówno w postępowaniu przygotowawczym jak i przed Sądem przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów na szkodę S. K., A. K.i J. S.. W zakresie zaś czynu na szkodę Oddziału Terenowego Agencji Mienia Wojskowego we W.przyznał, że wspólnie z M. M.zdemontował znajdującą się w budynku przy ul. (...)armaturę sanitarną by ją zabrać lecz zapewnił, że do wewnątrz budynku wszedł przez otwarte drzwi nie zaś przez rozbite okno.

Sąd zważył co następuje:

Oceniając wyjaśnienia oskarżonego T. T.w zakresie czynów na szkodę S. K., A. K.i J. S.– Sąd w całości uznał za wiarygodne podawane przez niego okoliczności. Wyjaśnienia te znajdowały potwierdzenie nie tylko w wiarygodnych zeznaniach pokrzywdzonych S. K.i A. K.oraz świadka A. S., ale także w dowodach z dokumentów, w tym przede wszystkim protokołach oględzin. Z dowodów tych jednoznacznie wynika T. T.opisał czyny, które w rzeczywistości zostały przez niego dokonane. Podkreślić przy tym należy, iż oskarżony nie miał żadnych powodów by wyjaśniać w tym zakresie niezgodnie z prawdą zwiększając przez to swoją odpowiedzialność karną.

Jako wiarygodne Sąd ocenił także wyjaśnienia oskarżonego w zakresie w jakim przyznał, że wspólnie z M. M.z budynku po byłej jednostce wojskowej chciał zabrać zdemontowane przedmioty z armatury sanitarnej. Wyjaśnienia te były bowiem zgodne nie tylko z zeznaniami współdziałającego z nim M. M.ale także z wiarygodnymi zeznaniami świadków W. D.i A. D.. Niewiarygodne były natomiast wyjaśnienia T. T.w zakresie w jakim zapewnił, że do budynku dostali się wraz z M. M.przez otwarte drzwi. Wyjaśnienia te były niezgodne nie tylko z wiarygodnymi zeznaniami W. D.i A. D.ale także z wyjaśnieniami złożonymi przez M. M.w toku postępowania przygotowawczego jak również z dowodami z dokumentów w postaci protokołów oględzin miejsca i eksperymentu procesowego. A. D.– pracownik firmy ochroniarskiej jednoznacznie zeznał, iż w godzinach nocnych dokonał obchodu budynku sprawdzając w szczególności, czy nie są otwarte drzwi budynku. Czynił to poprzez sprawdzenie, czy plomby zabezpieczające drzwi nie są uszkodzone. Z dokumentacji fotograficznej obrazującej m.in. te zabezpieczenia (k. 30-31) jasno wynika, iż nie było możliwości otwarcia drzwi bez uszkodzenia plomby. Skoro zatem w godzinach nocnych drzwi budynku nie były otwarte to twierdzenia oskarżonego jakoby do tego budynku dostał się przez otwarte drzwi były niewiarygodne. Podkreślić przy tym należy, iż M. M.składając wyjaśnienia w postępowaniu przygotowawczym opisał, iż wspólnie z oskarżonym dostał się do wnętrza budynku przez dziurę w rozbitym oknie - po uprzednim wybiciu szyby w tym oknie. Zważywszy, iż opisał on zdarzenie bezpośrednio po zajściu, zaś jego relacja korespondowała z zeznaniami A. D., Sąd uznał, iż te wyjaśnienia M. M.były wiarygodne. Gdyby w rzeczywistości T. T.wspólnie z M. M.wszedł do budynku poprzez otwarte drzwi to niewątpliwie M. M.nie opisywałby, iż do budynku dostali się przez rozbite okno. Takie wyjaśnienia byłyby bowiem nielogiczne. Dodać przy tym należy, iż relacja T. T.wskazywała na nielogiczne działania. Gdyby bowiem w rzeczywistości drzwi budynku były otwarte, jak twierdzi oskarżony, sprawcy nie wybijaliby szyby w oknie, gdyż ta czynności byłaby nie tylko zbyteczna dla osiągnięcia zamierzonego przez nich rezultatu – dostania się do wnętrza budynku by dokonać zaboru znajdujących się tam rzeczy ale wręcz szkodliwa. Oczywistym jest bowiem, iż rozbijanie szyby w oknie spowodowało nie tylko hałas mogący wszcząć alarm ale także wskazywało, iż jakieś niepowołane osoby są wewnątrz budynku. Wszak A. D.ustalił, iż jakieś osoby dokonały włamania do budynku właśnie dzięki temu, iż wykrył rozbitą szybę w oknie. Take te okoliczności utwierdziły Sąd w uznaniu, iż wiarygodne były wyjaśnienia M. M.i zbieżne z nimi zeznania W. D.i A. D.zaś niewiarygodne sprzeczne z nimi zeznania M. M.(złożone na rozprawie) oraz wyjaśnienia oskarżonego. Nie bez znaczenia był również fakt, iż wskazane na rozprawie przez M. M.powody dla których opisał w dochodzeniu, że do budynku wraz oskarżonym dostał się przez rozbite okno w budynku – rzekomo niezgodnie z rzeczywistością były nieprzekonujące, zwłaszcza, iż opis zdarzeń dokonany przez niego w postępowaniu przygotowawczym był zbieżny z ujawnionymi nie tylko uszkodzeniami budynku ( wybite okno) ale także otwartymi od wewnątrz drzwiami budynku (k.30-31). Świadek ten sam wskazał w toku postępowania przygotowawczego iż drzwi te otworzył od wewnątrz dopiero gdy wraz z oskarżonym był już w środku budynku (k.56)

Sąd jako zgodne z prawdą ocenił zeznania świadków W. D. i A. D.. Osoby te były obce dla oskarżonego a przez to niezainteresowane określonym rozstrzygnięciem w sprawie. Sąd nie przeoczył, iż w pewnych szczegółach relacja tych świadków nie była tożsama – jednakże rozbieżności te nie dotyczyły kwestii istotnych dla dokonania ustaleń faktycznych w zakresie sprawstwa oskarżonego lecz kwestii pobocznych. Nieścisłości w relacji obu świadków wykazywały wręcz, iż osoby te nie uzgodniły uprzednio swoich zeznań – co wskazywało na ich spontaniczność a przez to wiarygodność.

Sąd obdarzył walorem wiarygodności dowody z dokumentów ujawnione na rozprawie, bowiem zostały sporządzone przez powołane do tego podmioty w granicach ich kompetencji.

T. T.swoim zachowaniem podjętym w dniu 10 marca 2013r. wspólnie i w porozumieniu z M. M., polegającym na tym, że usiłował dokonać kradzieży z włamaniem w ten sposób, że po uprzednim wybiciu podwójnej szyby w oknie piwnicznym otworzył je a następnie przez powstały otwór okna piwnicznego o wymiarach 68x45 cm dostał się do wnętrza budynku numer (...)tzw. bloku żywnościowego wyłączonego z eksploatacji z wnętrza którego z różnych jego pomieszczeń i kondygnacji po uprzednim demontażu za pomocą posiadanych przy sobie narzędzi usiłował dokonać zaboru w celu przywłaszczenia armaturę sanitarną w postaci między innymi: baterii umywalkowych, zaworów wodnych, zaworów kulkowych, zaworów przelotowych, rozet, wylewek do baterii, manometrów ciśnieniowych do kotłów o łącznej wartości 1.931,23 złotych, jednak zamierzonego celu nie zrealizował z uwagi na fakt zatrzymania przez funkcjonariuszy Policji, czym działał na szkodę Skarbu Państwa - Odział Terenowy Agencji Mienia Wojskowego we W., czym wyczerpał znamiona czynu z art.13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k.

Oskarżony działał umyślnie. Chcąc osiągnąć korzyść majątkową kosztem innej osoby podjął działania zmierzające do zapewnienia mu takiej korzyści. Wpierw wszedł w porozumienie z M. M. a następnie zgodnie z porozumieniem wspólnie dokonywali czynności polegające na przełamaniu zabezpieczenia budynku wybijając szybę w oknie a następnie, po pokonaniu zabezpieczenia chcieli zabrać z jego wnętrza przedmioty należący do innej osoby. Zważywszy, iż oskarżony nie zdołał dokonać zaboru żadnych rzeczy z wnętrza budynku (gdyż został zatrzymany przez Policję) czyn jego zatrzymał się na stadium usiłowania tj. wyczerpał znamiona czynu z art.13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k.

T. T.swoim zachowaniem podjętym w nieustalonym dniu w przedziale czasowym między 01/06 lutego 2013 roku w J.przy ul. (...)polegającym na tym, że po uprzednim wyłamaniu nieustalonym narzędziem kłódki zabezpieczającej drzwi wejściowe do pomieszczenia piwnicznego dostał się do jego wnętrza skąd następnie dokonał zaboru w celu przywłaszczenia narty marki "R." wraz z kijkami, buty narciarskie marki "D.”, szlifierkę kątową nieustalonej marki oraz słoiki z przetworami, gdzie wartość skradzionego mienia wyniosła na sumę 2.000 złotych na szkodę J. S., czym wyczerpał znamiona czynu z art. 279 § 1 k.k.

Oskarżony działał umyślnie. Chcąc osiągnąć korzyść majątkową kosztem innej osoby podjął działania zmierzające do zapewnienia mu takiej korzyści. Wpierw dokonał czynności polegającej na przełamaniu zabezpieczenia chroniącego pomieszczenie przed nieuprawnionymi osobami – tj. wyłamał kłódkę w drzwiach wejściowych a następnie, po pokonaniu zabezpieczenia zabrał z jego wnętrza przedmioty należący do innej osoby, czym wyczerpał znamiona czynu z art. 279 § 1 k.k.

W ocenie Sądu czyn ten nie stanowił wypadku mniejszej wagi. O przyjęciu wypadku mniejszej wagi decydują przedmiotowe i podmiotowe znamiona czynu. Wśród znamion strony przedmiotowej istotne znaczenie mają w szczególności: rodzaj dobra, w które godzi przestępstwo, zachowanie się i sposób działania sprawcy, użyte środki, charakter i rozmiar szkody wyrządzonej lub grożącej dobru chronionemu prawem, czas, miejsce i inne okoliczności popełnienia czynu oraz odczucie szkody przez pokrzywdzonego. Dla elementów strony podmiotowej istotne są: stopień zawinienia oraz motywy i cel działania sprawcy / tak wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 29 września 2010r. w sprawie II AKa 270/10 za LEX nr 621279/

Mając zaś na względzie wartość zabranych przez oskarżonego przedmiotów, która nie była niska a także fakt uszkodzenia zabezpieczania by wejść do wnętrza Sąd uznał, iż czyn oskarżonego nie stanowił wypadku mniejszej wagi o jakim stanowi art. 283 k.k. lecz był typem podstawowym przestępstwa kradzieży z włamaniem.

T. T.swoim zachowaniem podjętym w nieustalonym dniu w przedziale czasowym między 07/08 lutego 2013 roku w J.przy ul. (...)polegającym na tym, że po uprzednim pokonaniu w nieustalony sposób kłódki zabezpieczającej drzwi wejściowe do pomieszczenia piwnicznego dostał się do jego wnętrza skąd następnie dokonał zaboru w celu przywłaszczenia metalową rozkładaną czterostopniową drabinę koloru czerwonego, wiertarkę elektryczną udarową nieustalonej marki koloru szarego wraz z plastikowym futerałem, metalową brytfannę do pieczenia z przykrywką oraz około 20 sztuk słoików różnej pojemności z przetworami, gdzie wartość skradzionego mienia wyniosła na sumę 700 złotych na szkodę S. K., czym wyczerpał znamiona czynu z art. 279 § 1 k.k.

Oskarżony działał umyślnie. Chcąc osiągnąć korzyść majątkową kosztem innej osoby podjął działania zmierzające do zapewnienia mu takiej korzyści. Wpierw dokonał czynności polegającej na przełamaniu zabezpieczenia chroniącego pomieszczenie przed nieuprawnionymi osobami – tj. wyłamał kłódkę w drzwiach wejściowych a następnie, po pokonaniu zabezpieczenia zabrał z jego wnętrza przedmioty należący do innej osoby, czym czerpał oni znamiona czynu z art. 279 § 1 k.k.

Biorąc pod uwagę nie tylko wartość zabranych przedmiotów ale także sposób działania oskarżonego Sąd uznał, iż jego czyn oskarżonego nie stanowił wypadku mniejszej wagi o jakim stanowi art. 283 k.k. lecz był typem podstawowym przestępstwa kradzieży z włamaniem.

T. T.swoim zachowaniem podjętym w nieustalonym dniu w przedziale czasowym między 18/25 lutego 2013 roku w J.przy ul. (...), polegającym na tym, że po uprzednim pokonaniu w nieustalony sposób kłódki zabezpieczającej metalowe drzwi pomieszczenia piwnicznego dostał się do jego wnętrza skąd następnie dokonał zaboru w celu przywłaszczenia deskę snowboardową marki "(...)koloru czarnego z kolorowymi poprzecznymi paskami na środku, używane buty miękkie o rozmiarze 44 do wymienionej deski snowboardowej, walizkę podróżną na kółkach oraz amortyzator do roweru gdzie wartość skradzionego mienia wyniosła na sumę 1 890 złotych na szkodę A. K.czym wyczerpał znamiona czynu z art. 279 § 1 k.k.

Oskarżony działał umyślnie. Chcąc osiągnąć korzyść majątkową kosztem innej osoby podjął działania zmierzające do zapewnienia mu takiej korzyści. Wpierw dokonał czynności polegającej na przełamaniu zabezpieczenia chroniącego pomieszczenie przed nieuprawnionymi osobami – tj. wyłamał kłódkę w drzwiach wejściowych a następnie, po pokonaniu zabezpieczenia zabrał z jego wnętrza przedmioty należący do innej osoby, czym czerpał oni znamiona czynu z art. 279 § 1 k.k.

Także w zakresie tegoż czynu, biorąc pod uwagę nie tylko wartość zabranych przedmiotów ale także sposób działania oskarżonego Sąd uznał, iż czyn ten oskarżonego nie stanowił wypadku mniejszej wagi o jakim stanowi art. 283 k.k. lecz był typem podstawowym przestępstwa kradzieży z włamaniem.

Oskarżony T. T.jest osobą zdolną do zawinienia działającą w normalnej sytuacji motywacyjnej. Można mu zatem przypisać winę.

Oskarżony M. G. dopuścił się przypisanych mu czynów z art. 279 § 1 k.k. w. i art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu, zanim zapadł wyrok, co do któregokolwiek z nich. Tym samym czyny te stanowiły ciąg przestępstw o jakim stanowi art. 91 § 1 k.k.

Stopień społecznej szkodliwości popełnionych przez oskarżonego przestępstw jest wysoki. Na stopień społecznej szkodliwości tych czynów miała wpływ motywacja oskarżonego, postać zamiaru oraz wysokość wyrządzonych szkód. Jego działanie było planowane i przemyślane zaś szkody obejmowały nie tylko wartość zabranych rzeczy ale także konieczność naprawy uszkodzeń.

Jako okoliczności łagodzące przy wymiarze kary Sąd uwzględnił przyznanie się oskarżonego do popełnienia trzech z czterech zarzucanych mu czynów. Sąd nie przeoczył, iż gdyby nie wyjaśnienia oskarżonego przyznającego się do popełnienia tych zarzucanych mu czynów przypisanie mu sprawstwa byłoby bardzo utrudnione.

W ocenie Sądu stosowanie wobec oskarżonego środków poprawczych, wychowawczych bądź leczniczych przewidzianych dla nieletnich jest niecelowe gdyż nie przemawiały za tym nie tylko okoliczności sprawy w tym wielość przypisanych mu czynów ale także jego właściwości. Z wywiadu środowiskowego dotyczącego tegoż oskarżonego wynika, iż jest on osobą niepoprawną, mająca przeciętną opinię w środowisku co do której stosowano już uprzednio środki wychowawcze.

Za adekwatną do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynów przypisanych oskarżonemu Sąd uznał karę roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, uznając, że mimo wymierzenia jej w dolnych granicach ustawowego zagrożenia spełni ona wobec niego swoje cele. W ocenie Sądu kara w tym wymiarze uzmysłowi mu bowiem nieopłacalność wchodzenia w konflikt z prawem a także wykaże, iż przestępstwo nie pozostaje bez odpowiedniej odpłaty. Tym samym kara ta wdroży oskarżonego do przestrzegania porządku prawnego a także utrwali prawidłowe wzorce społeczne.

Sąd uznał, że dla osiągnięcia zakładanych celów kary nie jest konieczna izolacja oskarżanego od społeczeństwa. W ocenie Sądu istnieje wobec niego pozytywna prognoza kryminologiczna pozwalająca stosownie do art. 69 § 1 k.k. zawiesić wykonanie wymierzonej mu kary pozbawienia wolności. Ta pozytywna prognoza kryminologiczna, pozwala przypuszczać, iż pomimo zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności oskarżony będzie przestrzegał porządku prawnego i nie wejdzie w konflikt z prawem. Nie był on bowiem dotychczas karany sądownie. Dla zweryfikowania przyjętej wobec oskarżonego pozytywnej prognozy kryminologicznej, w ocenie Sądu wystarczający był czteroletni okres próby toteż taki okres na podstawie art. 70 § 2 k.k. został ustalony. Oskarżonego jako młodocianego Sąd oddał w okresie próby pod dozór kuratora sądowego (art. 73 § 2 k.k.) oraz zobowiązał go do nauki bądź wykonywania pracy zarobkowej (art. 72 § 1 pkt 4 k.k. ). Zważywszy, iż oskarżony dotychczas nie naprawił szkód wyrządzonych swoimi czynami, Sąd na podstawie art. 72 § 2 k.k. zobowiązał go do naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz J. S. kwoty 2 000 złotych, S. K. kwoty 700 złotych oraz A. K. kwoty 1890 złotych w terminie 2 lat od uprawomocnienia się wyroku. W ocenie Sądu dwuletni okres wystarczy by oskarżony zdobył niezbędne środki finansowe by naprawić szkody wyrządzone pokrzywdzonym.

W ocenie Sądu nałożone na oskarżonego obowiązki probacyjne zapewnią mu należyty przebieg okresu próby.

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. Sąd był zobligowany zaliczyć na poczet orzeczonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności okres jego rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie tj. okres zatrzymania od dnia 10.03.2013 r. do dnia 11.03.2013 r.

Na podstawie art. 44 § 2 k.k. Sąd orzekał przepadek dowodów rzeczowych opisanych w wykazie dowodów rzeczowych Drz 196/13, Drz 197/13, Drz 198/13 albowiem służyły one do popełnienia przestępstw przypisanych oskarżonemu.

Sąd zobowiązany był na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy Prawo o adwokaturze zasądzić na rzecz obrońcy oskarżonego z urzędu koszty nieopłaconej pomocy prawnej. Zasądzona na rzecz na rzecz adw. G. J. kwota 988,92 zł brutto ( tj.804 zł netto i 184,92 zł tytułem podatku od towarów i usług) wynika z § 14 ust 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 i § 16 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Sąd zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych uznając, że jego sytuacja majątkowa nie pozwala na ich uiszczenie. Nie posiada on bowiem żadnego majątku, ani nigdzie nie pracują na stałe pozostając na utrzymaniu rodziców.