Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VIII U 2061/16

Decyzją z dnia 4 sierpnia 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł., na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, odmówił M. B. prawa do emerytury. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że ubezpieczony na dzień 1 stycznia 1999 r. nie udowodnił 15-letniego okresu pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Organ rentowy uznał za udowodnione 25 lat , 9 miesięcy i 22 dni stażu sumarycznego. Do pracy w warunkach szczególnych organ rentowy nie uwzględnił wnioskodawcy następujących okresów : od 6 września 1975 r. do 28 października 1975 r. oraz od 4 listopada 1977 r. do 21 stycznia 1990 r. , ponieważ świadectwo pracy z dnia 28 marca 2001 r. nie spełnia wymogów formalnych – brak powołania odpowiedniego zarządzenia resortowego.

/decyzja k.17 plik II akt ZUS/

W dniu 29 sierpnia 2016 r. do organu rentowego wpłynęło odwołanie M. B. od ww. decyzji. M. B. wniósł o zaliczenie do pracy w warunkach szkodliwych następujących okresów: od 3 kwietnia 1991 r. do 31 grudnia 1998 r. w Zakładach (...) oraz od 6 września 1975 r. do 28 października 1975 r. oraz od 4 listopada 1977 r. do 21 stycznia 1990 r. w Zakładach (...).

/odwołanie k. 2-2 odwrót/

W odpowiedzi na odwołanie , która wpłynęła do tutejszego Sądu w dniu 5 września 2016 r. organ rentowy wniósł o jego oddalenie przytaczając argumentację jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie k.29 - 29 odwrót/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony M. B. urodził się (...) W 1975r. ukończył zasadniczą szkołę zawodową przy (...) Przedsiębiorstwie (...), uzyskując zawód montera.

/okoliczność bezsporna/

W dniu 14 lipca 2016 roku ubezpieczony złożył wniosek o emeryturę, po którego rozpatrzeniu wydano zaskarżoną decyzję.

/wniosek k.1-4 odwrót plik II akt ZUS , decyzja k.17 plik II akt ZUS/

M. B. nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

/okoliczność bezsporna/

Od dnia 18 czerwca 1975 r. wnioskodawca posiada uprawnienia spawalnicze.

/okoliczność bezsporna/

Ubezpieczony na dzień 1 stycznia 1999 roku udokumentował 25 lat , 9 miesięcy oraz 22 dni ogólnego stażu pracy.

/okoliczność bezsporna/

W okresie od 1 września 1972 r. do 21 stycznia 1990 r. M. B. zatrudniony był (...) Spółce Akcyjnej. Podczas zatrudnienia zajmował następujące stanowiska pracy:

- od 1 września 1972 r. do 5 września 1975 r. uczeń Przyzakładowej (...) Szkoły Zawodowej.

- od 6 września 1975 r. do 28 października 1975 r. monter instalacji przemysłowych.

- od 4 listopada 1977 r. do 4 kwietnia 1984 r. monter instalacji przemysłowych.

- od 5 kwietnia 1984 r. do 4 listopada 1984 r. praca w eksporcie.

- od 5 listopada 1984 r. do 21 stycznia 1990 r. monter instalacji sanitarnych i ogrzewczych.

/dokumentacja osobowa wnioskodawcy k.72/

W okresie od 29 października 1975 r. do 3 listopada 1977 r. M. B. odbywał zasadniczą służbę wojskową.

/dokumentacja osobowa wnioskodawcy k.72/

Z treści świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach z dnia 28 marca 2011 r. wynika ,że w okresie od 6 września 1975 r. do 28 października 1975 r. oraz w okresie od 4 listopada 1977 r. do 21 stycznia 1990 M. B. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace wodnokanalizacyjne w głębokich wykopach na stanowisku montera instalacji przemysłowych sanitarnych i ogrzewczych wymienionych w wykazie A , dziale V , poz.1.

/świadectwo pracy k.7 plik II akt ZUS/

(...) Szkołę Zawodową przy (...) Przedsiębiorstwie (...) , wnioskodawca ukończył w 1975 r. ( nauka odbywała się w systemie 3 dni nauki szkole oraz 3 dni pracy na budowie) i podjął zatrudnienie w ww. przedsiębiorstwie. Od początku zatrudnienia ,M. B. wykonywał obowiązki pracownicze w wykopach , przy układaniu instalacji sanitarnych ( tj. deszczówka, kanalizacja i wodociągi). Wykopy liczyły od 1,5 do 3-4 metrów głębokości. Po odbyciu zasadniczej służby wojskowej , M. B. powrócił do pracy w ww. przedsiębiorstwie i nadal wykonywał prace w wykopach. Praca wnioskodawcy sprowadzała się do montowania szalunków , układania kręgów do studzienek kanalizacyjnych , czy też do spawania rur. Pomimo powierzenia wnioskodawcy obowiązków brygadzisty , charakter jego pracy nie uległ zmianie. M. B. wykonywał obowiązki także zimą (gdy koparka wykonała wykop , rozpalał koksowniki) , a w sytuacji gdy temperatura spadał poniżej minus 5 stopni , M. B. wykonywał prace w wykopach w halach znajdujących się w stanie surowym. M. B. wykonywał obowiązki pracownicze na budowach eksportowych w ZSRR ( przez pół roku w 1984 r. oraz w 1988 r.) , a sprowadzały się one do wykonywania prac wodociągowych oraz do układania instalacji wodociągowej i kanalizacyjnej w wykopach.

/zeznania wnioskodawcy min.00:18:04 – 00:39:45 protokołu rozprawy z dnia 8 marca 2017 r. , płyta CD k.108 w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami min.00:04:09 – 00:34:46 protokołu rozprawy z dnia 16 stycznia 2017 r. , płyta CD k.90/

Wnioskodawca wykonywał obowiązki montera instalacji sanitarnych i grzewczych. Wszystkie prace wykonywał w ziemi, w głębokich wykopach liczących od 2 do 4 metrów głębokości. Zimą , wnioskodawca wykonywał prace wewnątrz budynków ( wykonywał tzw. podłogówkę czyli rozprowadzał kanalizację pod poszczególne piony).

/zeznania świadka S. M. min.00:58:33 – 01:07:14 protokołu rozprawy z dnia 16 stycznia 2017 r. , płyta CD k.90/

Oprócz wykonywania ww. obowiązków pracowniczych , wnioskodawca zajmował się także wykonywaniem prac na powierzchni ( m.in. kratek ściekowych czy też podejść pod umywalki.

/zeznania świadka J. P. min.01:07:04 – 01:14:58 protokołu rozprawy z dnia 16 stycznia 2017 r. , płyta CD k.90/

Od dnia 3 kwietnia 1991 r. M. B. zatrudniony jest w Spółdzielni Pracy (...) i stale oraz w pełnym wymiarze czasu pracy wykonuje prace przy oczyszczaniu albo naprawianiu aparatów lub pojemników po produktach toksycznych , żrących i parzących oraz prace wewnątrz cystern , kotłów , zbiorników , aparatów i kanałów technologicznych wymienione w wykazie A , dziale IV , pkt 39 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. na stanowisku montera aparatury i urządzeń chemicznych , starszy monter aparatury i urządzeń chemicznych.

/świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach k.97/

Z treści umowy o pracę z dnia 3 kwietnia 1991 r. wynika , że z dniem 3 kwietnia 1991 r. wnioskodawcy powierzono obowiązki pracownicze hydraulika. W kolejnych angażach, wskazywano ,że wnioskodawca zajmuje stanowisko hydraulika. W angażu z dnia 4 stycznia 2010 r. wskazano , że z dniem 1 stycznia 2010 r. powierzono mu obowiązki pracownicze montera aparatury i urządzeń chemicznych.

/dokumentacja pracownicza k.51/

Obowiązki pracownicze, wykonywane przez wnioskodawcę na rzecz Spółdzielni Pracy (...) , sprowadzały się do montażu ( w tym spawania) instalacji wodnych, parowych jaki i kanalizacyjnych , zarówno na powierzchni jak i w wykopach ( do głębokości 1,40 metra) . M. B. zajmował się wykonywaniem prac związanych z oczyszczaniem lub naprawianiem pojemników po produktach toksycznych ( ługów czy też kwasów). Wnioskodawca wykonywał także prace związane z bieżącą konserwacją i remontem maszyn i urządzeń na wydziałach produkcyjnych.

/zeznania świadków: J. J. min.00:36:31 – 00:48:50 , K. K. min.00:48:50 – 00:58:33 protokołu rozprawy z dnia 16 stycznia 2017 r. , płyta CD k.90 , M. P. min.00:02:09 – 00:17:03 protokołu rozprawy z dnia 8 marca 2017 r. , płyta CD k.108 oraz zeznania wnioskodawcy min.00:18:04 – 00:39:45 protokołu rozprawy z dnia 8 marca 2017 r. , płyta CD k.108 w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami min.00:04:09 – 00:34:46 protokołu rozprawy z dnia 16 stycznia 2017 r. , płyta CD k.90/

M. B. w latach 1991 – 1998 był członkiem Spółdzielni Pracy (...).

/zeznania M. P. min.00:02:09 – 00:17:03 protokołu rozprawy z dnia 8 marca 2017 r. , płyta CD k.108/

M. B. nadal pracuje w Spółdzielni Pracy (...) i jest jej członkiem.

/ zeznania wnioskodawcy min.00:18:04 – 00:39:45 protokołu rozprawy z dnia 8 marca 2017 r. , płyta CD k.108 w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami min.00:04:09 – 00:34:46 protokołu rozprawy z dnia 16 stycznia 2017 r. , płyta CD k.90/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zgromadzonych dowodów zarówno w postaci dokumentacji osobowej ze spornych okresów zatrudnienia wnioskodawcy jak i osobowych źródeł dowodowych w postaci zeznań wnioskodawcy oraz zeznań świadków. Zgromadzone dokumenty, zeznania wnioskodawcy oraz zeznania świadka nie budzą wątpliwości i stanowią tym samym wiarygodne źródło dowodowe.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie jako niezasadne, podlega oddaleniu.

Zgodnie z treścią art. 184 ust.1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz.U. z 2016 roku, poz.887 z późn. zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art.32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1)  okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2)  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Stosownie do treści art.184 ust.2 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013 roku, emerytura, o której mowa w ust.1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. Prawo do emerytury na podstawie art.184 ww. ustawy przysługuje ubezpieczonemu, który na dzień wejścia w życie ustawy (1 stycznia 1999 roku) spełnił określone w niej wymogi stażowe, a po tej dacie osiągnął wymagany wiek, niezależnie od tego czy w chwili osiągnięcia tego wieku wykonywał pracę w szczególnych warunkach, czy wykonywał inną pracę i czy pozostawał w zatrudnieniu.

Z treści przepisu art. 32 ww. ustawy wynika, że możliwe jest wcześniejsze przejście na emeryturę przez pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Zgodnie art. 32 ust.4 ww. ustawy wiek emerytalny, o którym mowa w ust.1 rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki na podstawie którym osobom wymienionym w ust.2 i 3 przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych. Za dotychczasowe przepisy (w rozumieniu art.32 ust.4 ww. ustawy) należy uważać przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. nr 8, poz.43), ale wyłącznie w zakresie regulowanym przez ww. ustawę o emeryturach i rentach, a więc co do wieku emerytalnego, rodzaju prac lub stanowisk oraz warunków, na jakich osobom wykonującym prace określone w ust.2 i ust.3 art. 32 tej ustawy przysługuje prawo do emerytury (uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 13 lutego 2002 roku, III ZP 30/01, OSNAP 2002/10/243 oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 września 2009 roku, II UK 31/09, Lex nr 559949).

Zgodnie z treścią §3 i 4 ww. rozporządzenia za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczanymi do okresów zatrudnienia. Pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1)  osiągnął wiek emerytalny wynoszący 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2)  ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Powołany wykaz wskazuje wszystkie te prace w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego. Analiza treści wykazu A stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. wskazuje, że do prac w warunkach szczególnych należą w szczególności wymienione w dziale V (zatytułowanym „W budownictwie i przemyśle materiałów budowlanych”) pod poz. 1 „ roboty wodnokanalizacyjne oraz budowa rurociągów w głębokich wykopach”.

Stosownie zaś do treści § 2 ust. 1 rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach w nim określonych są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Środkiem dowodowym stwierdzającym okresy zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest - w myśl § 2 ust. 2 - świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach wystawione według określonego wzoru lub świadectwo pracy, w którym zakład pracy stwierdza charakter i stanowisko pracy w poszczególnych okresach oraz inne okoliczności, od których jest uzależnione przyznanie emerytury z tytułu zatrudnienia w szczególnych warunkach.

W rozpoznawanej sprawie wnioskodawca spełnił warunki do uzyskania emerytury w zakresie wymaganego wieku (ukończone 60 lat), ogólnego stażu pracy (co najmniej 25 lat) oraz nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego. Postępowanie w niniejszej sprawie sprowadziło się zatem do rozstrzygnięcia czy okres pracy ubezpieczonego w (...) Spółce Akcyjnej oraz w Spółdzielni Pracy (...) były okresami pracy w warunkach szczególnych.

Odnosząc się do powyższej spornej kwestii w pierwszej kolejności zwrócić należy uwagę, że regulacja § 2, statuująca ograniczenia dowodowe i obowiązująca w postępowaniu przed organem rentowym, nie ma zastosowania w postępowaniu odwoławczym przed sądem pracy i ubezpieczeń społecznych. W konsekwencji okoliczność i okresy zatrudnienia w szczególnych warunkach sąd uprawniony jest ustalać także innymi środkami dowodowymi niż dowód z zaświadczenia zakładu pracy, w tym nawet zeznaniami świadków /por. uchwała Sądu Najwyższego z 27 maja 1985 r. III UZP 5/85; uchwała Sądu Najwyższego z 10 marca 1984 r. III UZP 6/84; wyrok Sądu Najwyższego z 30 marca 2000 r. II UKN 446/99, opubl. OSNAPiUS 2001, nr 18, poz. 562/.

Wskazania także wymaga, że orzecznictwo Sądu Najwyższego jest zgodne i jednolite co do tego, że prawo do emerytury w niższym wieku na podstawie art. 32 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przysługuje wyłącznie pracownikom (tj. osobom świadczącym pracę na podstawie umowy o pracę) zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, a nie przysługuje ubezpieczonym z tytułu zatrudnienia na podstawie innych stosunków prawnych, choćby wykonywali zatrudnienie w szczególnych warunkach. Reguła ta nie narusza konstytucyjnej zasady równości wobec prawa z uwagi na pewne szczególne cechy świadczenia pracy na podstawie umowy o pracę /por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 stycznia 2010 r. sygn. II UK 162/09, opubl. LEX nr 583806/. Problem czy do stażu emerytalnego, który wymagany jest do nabycia prawa do wcześniejszej emerytury, może zostać zaliczony okres wykonywania pracy przez członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych świadczących pracę na rzecz spółdzielni w oparciu o stosunek członkostwa został przez Sąd Najwyższy rozstrzygnięty w wyroku z dnia 25 stycznia 2005 r., sygn. I UK 142/04 (opubl. OSNP 2005 nr 17, poz. 272). W orzeczeniu tym Sąd Najwyższy stwierdził, że praca w charakterze członka rolniczej spółdzielni produkcyjnej nie daje prawa do przejścia na emeryturę w wieku niższym niż podstawowy wiek emerytalny z uwagi na zatrudnienie w szczególnych warunkach, o których mowa w art. 32 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. W wyroku tym Sąd Najwyższy wyraził też pogląd, że przedstawione w art. 32 ustawy emerytalnej ograniczenia prawa do wcześniejszej emerytury jedynie do wypadków świadczenia pracy w charakterze pracownika nie jest niezgodne z konstytucyjną zasadą równego traktowania (art. 31 Konstytucji RP). Identycznie Sąd Najwyższy rozstrzygnął w wyroku z dnia 18 stycznia 2005 r. sygn. II UK 136/04 (opubl. LEX nr 602703).

Analogiczny problem był przedmiotem także późniejszych orzeczeń. W wyroku z dnia 8 grudnia 2009 r. sygn. I UK 186/09 /opubl. OSNP 2011/13-14/189/ Sąd Najwyższy jednoznacznie stwierdził, że członek rolniczej spółdzielni produkcyjnej nie może pozostawać z tą spółdzielnią w pracowniczym stosunku zatrudnienia. W rezultacie okres wykonywania pracy w charakterze członka spółdzielni nie może zostać zaliczony do okresu, od którego zależy nabycie prawa do wcześniejszej emerytury z art. 32 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Stwierdził także, że przyjęcie pracownika w poczet członków rolniczej spółdzielni produkcyjnej powoduje dorozumiane rozwiązanie dotychczasowego stosunku pracy za porozumieniem stron. Wyjaśniając przyjęte zapatrywanie, Sąd Najwyższy, przede wszystkim zaznaczył, że prawa i obowiązki członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych są uregulowane w odmienny sposób do praw i obowiązków pracowniczych. Aktem szczególnym regulującym także wykonywanie przez nich pracy jest ustawa z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze. W art. 155 § 1 tej ustawy stwierdza się, że zdolny do pracy członek spółdzielni ma prawo i obowiązek pracować w spółdzielni w rozmiarze ustalanym corocznie przez zarząd, stosownie do potrzeb wynikających z planu działalności gospodarczej spółdzielni. Zgodnie z art. 156 § 1 ustawy oprócz członków spółdzielnia może zatrudniać także ich domowników. Natomiast zatrudnienie osób niebędących członkami spółdzielni jest regulowane w art. 157 ustawy. Przepis ten stanowi, że spółdzielnia poza członkami i domownikami może zatrudniać stosownie do swoich potrzeb również inne osoby na podstawie umowy o pracę lub na podstawie innego stosunku prawnego, którego przedmiotem jest świadczenie pracy. Tak więc z przepisów tych wynika, że członkowie spółdzielni produkcyjnej i ich domownicy mogą świadczyć pracę na rzecz spółdzielni wyłącznie w oparciu o stosunek członkostwa. Umowa o pracę lub umowy cywilnoprawne mogą zaś być zawierane jedynie z osobami, które nie są członkami rolniczej spółdzielni produkcyjnej. Stanowisko zajęte w wyroku z dnia 8 grudnia 2009 r. potwierdzone zostało w licznym orzecznictwie Sądu Najwyższego przywołanym w uzasadnieniu do tego wyroku.

Zebrany w niniejszej sprawie materiał dowodowy wskazuje ,że wnioskodawca od dnia 3 kwietnia 1991 r. jest członkiem Spółdzielni Pracy (...) i świadczenie przez niego pracy wynika wprost ze stosunku członkostwa w spółdzielni. W świetle zeznań wnioskodawcy nie budzi wątpliwości, że miał on pełną świadomość tego, że pracę na rzecz Spółdzielni Pracy (...) od początku świadczył jako jej członek.

Reasumując , z poczynionych ustaleń faktycznych wynika jasno, że w okresie od 3 kwietnia 1991 r. do 31 grudnia 1998 r. wnioskodawca wykonywał pracę na rzecz spółdzielni produkcyjnej nie w ramach realizacji klasycznej umowy o pracę, ale , w ramach - stosunku członkostwa w Spółdzielni Pracy. W tym stanie rzeczy, mając również na uwadze przytoczone powyżej orzecznictwo Sądu Najwyższego, Sąd Okręgowy uznał, że okresu pracy wnioskodawcy od 3 kwietnia 1991 r. do 31 grudnia 1998 r. nie można i zaliczyć mu do stażu pracy wykonywanej w warunkach szczególnych na podstawie art. 32 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w związku z § 4 ust.1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Przepisy te nie mają bowiem zastosowania do członków spółdzielni produkcyjnych świadczących pracę na podstawie stosunku członkostwa. Odnośnie kwestii zatrudnienia wnioskodawcy w drugim zakładzie pracy, to jest w (...) Spółce Akcyjnej w okresie od 1 września 1972 r. do 21 stycznia 1990 r. wskazać należy , że do dnia 5 września 1975 r. M. B. był uczniem przyzakładowej szkoły zawodowej ww. przedsiębiorstwa i z całą pewnością nie wykonywał powierzonych mu obowiązków stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Tym samym , jedynie okres pracy wnioskodawcy w ww. przedsiębiorstwie przypadający po 5 września 1975 r. mógł być rozpatrywany pod kątem pracy wnioskodawcy w warunkach szczególnych. Niemniej jednak , biorąc pod uwagę okres zatrudnienia wnioskodawcy przypadający od 6 września 1975 r. do 21 stycznia 1990 r. ( łącznie z przypadającą w tym okresie służbą wojskową) nadal nie spełnia on warunku legitymowania się okresem 15 lat pracy w warunkach szczególnych.

Wobec powyższego podstawie art.477 ¹⁴§1 k.p.c. Sąd oddalił odwołanie.