Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 22 grudnia 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze odmówił W. K. prawa do emerytury. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że ubezpieczony nie udowodnił 15 - letniego okresu pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Do pracy w warunkach szczególnych nie zaliczono ubezpieczonemu okresu pracy od 14.09.1976 do 31.12.1998 w Zakładach (...) , ponieważ świadectwo pracy z dnia 31.03.2005 r z adnotacją o wykonywaniu pracy w warunkach szczególnych nie spełnia wymogów formalnych – brak powołania na odpowiednie zarządzenia resortowe wraz z podaniem punktów odpowiadającym zajmowanym stanowiskom pracy.

Organ rentowy przyjął, iż wnioskodawca posiada staż sumaryczny w wysokości 25 lat.

/decyzja – k.8 akt rentowych/

W. K. wniósł odwołanie od powyższej decyzji i zaliczenie okresu zatrudnienia w Zakładach (...) do pracy w warunkach szczególnych .

/odwołanie – k. 2/

W odpowiedzi na odwołanie pełnomocnik organu rentowego wniósł o jego oddalenie, argumentując, jak w zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie – k. 3/

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony W. K. urodził się w dniu (...).

W dniu 20 grudnia 2016 roku ubezpieczony złożył wniosek o emeryturę.

Ubezpieczony nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego. Ubezpieczony na dzień 1 stycznia 1999 roku udokumentował 25 lat ogólnego stażu pracy.

/okoliczności bezsporne, wniosek – k. 1, karta przebiegu zatrudnienia – k. 7 akt ZUS/

W okresie od 14 września 1976 r do 31 marca 2005 r wnioskodawca był zatrudniony w Zakładach (...), w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku:

- od 14.09.1976 – robotnika transportu wewnętrznego wydziału

-od 5.11.1979 – ślusarza remontowego

-od 1.10.1992 – nastawiacza maszyn

-od 1.01.1995 – ślusarza remontowego.

W okresie 27.10.1977 r do 16.10.1979 r odbył służbę wojskową. W świadectwie pracy wskazano, że wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze:

- 14.09.1976 – 26.10.1977 r – robotnik transportu wew.wydz.

-5.11.1979 – 30.09.1992. 1.01.1995-31.03.2005 - ślusarz remontowy

- 1.10.1992 -31.12.1994 – nastawiacz maszyn

/świadectwo pracy – k. 14 akt ZUS/

Do obowiązków wnioskodawcy na stanowisku robotnika transportu wewnętrznego (woziciel niedoprzędu) należało m.in., rytmiczne dostarczanie potrzebnej ilości szpulek wrzeciennicowych, niedoprzędu na przędzarki obrączkowe, zbieranie i wywożenie czystych szpulek, zbieranie i segregowanie szpulek, obrywanie zwisających końców niedoprzędu.

/Zakres obowiązków - kserokopia akt osobowych zał. do akt/

Na stanowisku ślusarza remontowego do jego obowiązków należało , m.in. wykonywanie wszelkiego rodzaju prac związanych z remontem maszyn i urządzeń – wykonywanie remontu, demontażu, przenoszenie oraz montaż maszyn i urządzeń, montowanie, pasowanie i regulowanie części maszyn, podzespołów i zespołów, rozwiercanie otworów oraz nacinanie gwintów zewnętrznych i wewnętrznych, piłowanie i dopasowywanie klinów, kształtowanie osłon profilowych z blach, prętów i płaskowników,

/zakres obowiązków - kserokopia akt osobowych zał. do akt/

Ubezpieczony został przeszeregowany ze stanowiska ślusarza na stanowisko nastawiacza maszyn z uwagi na ujednolicenie systemu wynagradzania dla pracowników pozyskanych z Wydziału Przędzalni.

/ wniosek o przeszeregowanie - kserokopia akt osobowych zał. do akt/

Ubezpieczony został przeszeregowany ze stanowiska nastawiacza maszyn na stanowisko ślusarza remontowego z uwagi na to, że został przeniesiony do grupy remontowej, poznał maszyny na przędzalni, które wymagają już dokładnego przeglądu.

/wniosek o przeszeregowanie - kserokopia akt osobowych zał. do akt/

W Zakładach (...) była wytwarzana bawełna. Jako robotnik transportu wewnętrznego wnioskodawca pchał wózki o rozwoził przędzę.

Po odbyciu służby wojskowej jako nastawiacz maszyn naprawiał maszyny na hali. Naprawiał punkty, sprężyny, łożyska, ustawiał , regulował, smarował maszyny. Mimo zmiany nazwy stanowiska na ślusarza wykonywał te same czynności. Innych prac nie wykonywał. Na hali nie było klimatyzacji, było gorąco, był kurz z bawełny i panował hałas.

/zeznania wnioskodawcy – e – prot. 00:26:41 w zw. z 00:01:04- 00:13:34, zeznania świadka A. A. – 00:15:14 – 00:21:40, M. S. 00:21:40 – 00:26:34 – świadkowie pouczeni o obowiązku mówienia prawdy i odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań mimo braku adnotacji w protokole skróconym /

W dniu 16 czerwca 2005 r zostało wystawione dla wnioskodawcy świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, z którego wynikało, że w okresie 14.09.1976 r do 26.10.1977 r stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace: obróbka surowców włókienniczych i ich przędzenie na stanowisku robotnik transportu wewnętrznego, wymienione w wykazie A dziale VII poz. 1 pkt. 11 wykazu stanowiącego załącznik nr 1 do zarządzenia Ministra Przemysłu Chemicznego i Lekkiego nr 7 z dnia 7 lipca 1987 r w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w zakładzie pracy resortu przemysłu chemicznego i lekkiego.

/ świadectwo – kserokopia akt osobowych zał. do akt/

W dniu 16 czerwca 2005 r zostało wystawione dla wnioskodawcy świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, z którego wynikało, że w okresie 5.11.79 r do 30.09.1992 r, 1.01.1995 – 31.03.2005 stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace budowlano – montażowe i budowlano remontowe na oddziałach będących w ruchu na stanowisku ślusarz remontowy, wymienione w wykazie A dziale XIV poz. 25 pkt. 1 wykazu stanowiącego załącznik nr 1 do zarządzenia Ministra Przemysłu Chemicznego i Lekkiego nr 7 z dnia 7 lipca 1987 r w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w zakładzie pracy resortu przemysłu chemicznego i lekkiego.

/ świadectwo – kserokopia akt osobowych zał. do akt/

W dniu 16 czerwca 2005 r zostało wystawione dla wnioskodawcy świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, z którego wynikało, że w okresie 1.10.1992 r do 31.12.1994 r stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace obróbka surowców włókienniczych i ich przędzenie na stanowisku nastawiacz maszyn i urządzeń, wymienione w wykazie A dziale VII poz. 1 pkt. 13 wykazu stanowiącego załącznik nr 1 do zarządzenia Ministra Przemysłu Chemicznego i Lekkiego nr 7 z dnia 7 lipca 1987 r w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w zakładzie pracy resortu przemysłu chemicznego i lekkiego.

/ świadectwo – kserokopia akt osobowych zał. do akt/

Sąd dokonał następującej oceny dowodów i zważył, co następuje:

Odwołanie jest zasadne.

Postępowanie w niniejszej sprawie sprowadziło się do rozstrzygnięcia czy okres pracy ubezpieczonego- od 14.09.1976 do 31.12.1998 w Zakładach (...) był okresem pracy w warunkach szczególnych.

Zgodnie z treścią art.184 ust.1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz.U. z 2016 roku, poz.887) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art.32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1)  okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymagany w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2)  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Stosownie do treści art.184 ust.2 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013 roku, emerytura, o której mowa w ust.1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Prawo do emerytury na podstawie art.184 ww. ustawy przysługuje ubezpieczonemu, który na dzień wejścia w życie ustawy (1 stycznia 1999 roku) spełnił określone w niej wymogi stażowe, a po tej dacie osiągnął wymagany wiek, niezależnie od tego czy w chwili osiągnięcia tego wieku wykonywał pracę w szczególnych warunkach, czy wykonywał inną pracę i czy pozostawał w zatrudnieniu.

Z treści przepisu art.32 ww. ustawy wynika, że możliwe jest wcześniejsze przejście na emeryturę przez pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Zgodnie art.32 ust.4 ww. ustawy wiek emerytalny, o którym mowa w ust.1 rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki na podstawie którym osobom wymienionym w ust.2 i 3 przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych. Za dotychczasowe przepisy (w rozumieniu art.32 ust.4 ww. ustawy) należy uważać przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. nr 8, poz.43), ale wyłącznie w zakresie regulowanym przez ww. ustawę o emeryturach i rentach, a więc co do wieku emerytalnego, rodzaju prac lub stanowisk oraz warunków, na jakich osobom wykonującym prace określone w ust.2 i ust.3 art. 32 tej ustawy przysługuje prawo do emerytury (uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 13 lutego 2002 roku, III ZP 30/01, OSNAP 2002/10/243 oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 września 2009 roku, II UK 31/09, Lex nr 559949).

Zgodnie z treścią §3 i 4 ww. rozporządzenia za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczanymi do okresów zatrudnienia. Pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1)  osiągnął wiek emerytalny wynoszący 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2)  ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Powołany wykaz wskazuje wszystkie te prace w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego.

W wykazie tym do pracy w szczególnych warunkach zostały zaliczone prace w postaci prac przy produkcji i wykańczaniu wyrobów włókienniczych( wykaz A dział VII punkt 4) oraz prace w postaci bieżącej konserwacji agregatów i urządzeń oraz prace budowlano – montażowe i budowlano – remontowe na oddziałach będących w ruchu, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie (wykaz A dział XIV pkt. 25)

Także w ZARZĄDZENIU Nr MINISTRA PRZEMYSŁU CHEMICZNEGO I LEKKIEGO z dnia 7 lipca 1987 r. w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w zakładach pracy resortu przemysłu chemicznego i lekkiego /Dz.Urz.nr 48 z 1987 r /, w dziale VII( w przemyśle lekkim) prace przy produkcji i wykańczaniu wyrobów włókienniczych- w poz. 4, wskazano stanowiska:

-konserwator maszyn i urządzeń (pkt. 47)

-nastawiacz maszyn i urządzeń (pkt. 48)

- robotnik transportu wewnętrznego (pkt. 50),

w poz. 1 dotyczącej obróbki surowców włókienniczych i ich przędzenie wskazano stanowiska:

-konserwator maszyn i urządzeń (pkt. 12)

-nastawiacz maszyn (pkt. 13)

- robotnik transportu wewnętrznego (pkt. 11),

oraz w dziale XIV w poz. 25 wskazano na bieżącą konserwację agregatów i urządzeń oraz prace budowlano – montażowe i budowlano – remontowe na oddziałach będących w ruchu, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie: stanowiska pracy, na których prace wykonywane są stale bezpośrednio przy stanowiskach wymienionych w wykazie.(pkt.1).

Regulacja § 2 rozporządzenia , statuująca ograniczenia dowodowe i obowiązująca w postępowaniu przed organem rentowym, nie ma zastosowania w postępowaniu odwoławczym przed sądem pracy i ubezpieczeń społecznych. W konsekwencji okoliczność i okresy zatrudnienia w szczególnych warunkach Sąd uprawniony jest ustalać także innymi środkami dowodowymi niż dowód z zaświadczenia zakładu pracy, w tym zeznaniami świadków (por. uchwała Sądu Najwyższego z 27 maja 1985 r. sygn. III UZP 5/85 – LEX 14635, uchwała Sądu Najwyższego z 10 marca 1984 r. III UZP 6/84 – LEX 14625).

Wcześniejsza emerytura jest dla powszechnego systemu świadczeń emerytalnych instytucją wyjątkową, określającą szczególne uprawnienia uprzywilejowanego kręgu podmiotów, stąd wymaga ścisłej wykładni i pewnego ustalenia przesłanek prawa. Należy jednak podkreślić, że brak świadectwa pracy wykonywanej w warunkach szczególnych nie przekreśla ustalania, że tego rodzaju praca była wykonywana. W szczególności ubezpieczony może wykazywać innymi środkami dowodowymi, że praca świadczona była w warunkach szczególnych. W postępowaniu z zakresu ubezpieczeń społecznych stosuje się bowiem te same reguły dowodzenia, jak w zwykłym procesie cywilnym. W szczególności zastosowanie mają art. 6 k.c., art. 232 k.p.c. Strony mają też prawo podważać moc dowodową dokumentów, w tym także świadectwa pracy, które jest dokumentem prywatnym i podlega ocenie przez sąd zgodnie z zasadami art. 233 § 1 k.p.c. W postępowaniu sądowym nie jest dopuszczalne oparcie się wyłącznie na zeznaniach świadków, w sytuacji, gdy z dokumentów wynikają okoliczności przeciwne./tak SA w Szczecinie w wyroku z dnia 20 lipca 2016 r, III AUa 690/15, LEX nr 2121869 /.

W sprawie o emeryturę w obniżonym wieku z tytułu pracy w warunkach szczególnych, gdzie przedmiotem ustaleń sądu ma być charakter zatrudnienia, dokonywanie ustaleń stanu faktycznego odbywa się z reguły poprzez przeprowadzenie dowodów osobowych oraz - o ile to jest możliwe - dowodów z dokumentów znajdujących się w aktach osobowych. Osobowe źródła dowodowe (w tym zarówno zeznania świadków, jak i strony procesowej) muszą być skonfrontowane z istniejącą dokumentacją i dopiero uzyskanie przekonania graniczącego z pewnością co do przebiegu zatrudnienia, może pozwolić na pozytywne rozstrzygnięcie o prawie do emerytury. Ocena osobowych źródeł dowodowych musi być przy tym wolna od jakiejkolwiek dowolności, uwzględniając reguły logiki oraz zasady doświadczenia zawodowego./tak SA w Szczecinie w wyroku z dnia 27 października 2016 r III AUa 41/16 LEX nr 2151525/

Dla oceny, czy pracownik pracował w szczególnych warunkach, nie ma istotnego znaczenia nazwa zajmowanego przez niego stanowiska, tylko rodzaj powierzonej mu pracy. Praca w szczególnych warunkach to praca wykonywana stale (codziennie) i w pełnym wymiarze czasu pracy (przez 8 godzin dziennie, jeżeli pracownika obowiązuje taki wymiar czasu pracy) w warunkach pozwalających na uznanie jej za jeden z rodzajów pracy wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 czerwca 2011 r. I UK 393/10).

W orzecznictwie (por. np. wyrok z dnia 15 grudnia 1997 r., II UKN 417/97, OSNAPiUS 1998 nr 21, poz. 638) przyjmuje się, że nie korzysta z uprawnienia do emerytury w niższym wieku emerytalnym pracownik, który nie udowodnił, że wykonywał pracę w szczególnych warunkach w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku. Z rozważań zawartych w tym orzeczeniu należy wyprowadzić nadto wniosek, iż - ze względu na charakter omawianego świadczenia (wcześniejsza emerytura) - przepisy rozporządzenia należy wykładać ściśle.

Pełne zatrudnienie w warunkach szczególnych pojmowane jest jako bezwzględna cecha tego zatrudnienia jako uprawniającego do świadczeń z ubezpieczenia emerytalnego. Możliwe jest przy tym łączenie w przebiegu dniówki prac o różnym charakterze polegające na wykonywaniu nie jednego, lecz kilku rodzajów prac w szczególnych warunkach, wymienionych w wykazie. W takim wypadku do czasu pracy w warunkach szczególnych zlicza się czas równolegle wykonywanych czynności tylko wtedy, gdy różne prace wszystkie łącznie lub każda z osobna odpowiadają pracom w szczególnych warunkach i wszystkie razem wykonywane są stale i w pełnym wymiarze czasu pracy./tak SA w Łodzi w wyroku z dnia z dnia 2 czerwca 2016 r., III AUa 1687/15, LEX nr 2062050/

Z przywileju przejścia na emeryturę w niższym wieku emerytalnym, przysługującego pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, mogą korzystać wyłącznie pracownicy, którzy byli rzeczywiście zatrudnieni stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w szkodliwych warunkach pracy. Oznacza to, że nie jest dopuszczalne uwzględnianie przy ustalaniu okresów pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, innych równocześnie wykonywanych prac w ramach dobowej miary czasu pracy, które nie oddziaływały szkodliwie na organizm pracownika./tak SA w Łodzi w wyroku z dnia z dnia 18 kwietnia 2016 r. ,III AUa 1636/15, LEX nr 2044356/.

Mając powyższe na uwadze Sąd na okoliczność pracy wykonywanej
przez wnioskodawcę w szczególnych warunkach dopuścił dowód z zeznań świadków
i z przesłuchania wnioskodawcy oraz przeprowadził dowód z dostępnej dokumentacji osobowej ze spornego okresu zatrudnienia. W ocenie Sądu zeznania świadków i wnioskodawcy są logiczne, spójne i wzajemnie się uzupełniają, nadto nie są sprzeczne z dokumentacją osobową.

Z ustaleń poczynionych na podstawie zgromadzonego w ten sposób materiału dowodowego wynika, że w spornym okresie zatrudnienia ubezpieczony zajmował stanowiska związane z pracą przy produkcji i wykańczaniu wyrobów włókienniczych oraz bieżącą kontrolą urządzeń, pracami remontowych na oddziałach będących w ruchu, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie. Z dokumentacji osobowej wynika, że zajmował stanowiska robotnika transportu wewnętrznego, nastawiacza maszyn i ślusarza remontowego. Zostały wystawione świadectwa dla wnioskodawcy wykonywania pracy w szczególnych warunkach za sporny okres.

Do obowiązków wnioskodawcy na stanowisku robotnika transportu wewnętrznego (woziciel niedoprzędu) należało m.in., rytmiczne dostarczanie potrzebnej ilości szpulek wrzeciennicowych, niedoprzędu na przędzarki obrączkowe, zbieranie i wywożenie czystych szpulek, zbieranie i segregowanie szpulek, obrywanie zwisających końców niedoprzędu.

Na stanowisku ślusarza remontowego do jego obowiązków należało , m.in. wykonywanie wszelkiego rodzaju prac związanych z remontem maszyn i urządzeń – wykonywanie remontu, demontażu, przenoszenie oraz montaż maszyn i urządzeń, montowanie, pasowanie i regulowanie części maszyn, podzespołów i zespołów, rozwiercanie otworów oraz nacinanie gwintów zewnętrznych i wewnętrznych, piłowanie i dopasowywanie klinów, kształtowanie osłon profilowych z blach, prętów i płaskowników.

Ubezpieczony został przeszeregowany ze stanowiska ślusarza na stanowisko nastawiacza maszyn z uwagi na ujednolicenie systemu wynagradzania dla pracowników pozyskanych z Wydziału Przędzalni, natomiast ze stanowiska nastawiacza maszyn na stanowisko ślusarza remontowego z uwagi na to, że został przeniesiony do grupy remontowej, poznał maszyny na przędzalni, które wymagają już dokładnego przeglądu.

W Zakładach (...) była wytwarzana bawełna. Jako robotnik transportu wewnętrznego wnioskodawca pchał wózki o rozwoził przędzę. Po odbyciu służby wojskowej jako nastawiacz maszyn naprawiał maszyny na hali. Naprawiał punkty, sprężyny, łożyska, ustawiał , regulował, smarował maszyny. Mimo zmiany nazwy stanowiska na ślusarza wykonywał te same czynności. Innych prac nie wykonywał. Na hali nie było klimatyzacji, było gorąco, był kurz z bawełny i panował hałas.

Zebrany w niniejszej sprawie materiał dowodowy wskazuje zatem, że ubezpieczony zajmował się pracami związanymi z pracą przy produkcji i wykańczaniu wyrobów włókienniczych (robotnik transportu wewnętrznego, konserwator maszyn, nastawiacz maszyn) oraz bieżącą kontrolą urządzeń, pracami remontowymi na oddziałach będących w ruchu, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie i stanowiły one pracę w warunkach szczególnych.

Reasumując z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, iż ubezpieczony spełnia wszystkie warunki do przyznania prawa do emerytury określone w art.184 ust.1 ww. ustawy, bowiem okres zatrudnienia w spornych zakładach w warunkach szczególnym daje wnioskodawcy ponad 15 lat pracy w takich warunkach. Pozostałe warunki nie były sporne między stronami.

Wniosków dowodowych mających wykazać okoliczności przeciwne organ rentowy nie zgłosił.

Wobec powyższego podstawie art.477 ¹⁴§2 k.p.c. Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał wnioskodawcy prawo do emerytury .

O dacie przyznania prawa do emerytury, Sąd orzekł na podstawie art. 100 w zw. z art. 129ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, przyznając prawo do emerytury od dnia 17 stycznia 2017 roku, w związku ze spełnieniem w tym dniu wszystkich przesłanek uprawniających o świadczenia (ukończenie 60 roku życia).

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełn. ZUS wraz z aktami rentowymi