Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 lipca 2013 roku.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Sylwia Zierkiewicz

Protokolant: Bożena Cybin

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Jeleniej Górze – Sebastiana Ziembickiego,

po rozpoznaniu w dniach 9 lipca 2013 roku i 23 lipca 2013 roku

s p r a w y :

1. J. G.

syna J.i B.z domu R.

urodzonego w dniu (...) w C.

2. A. S. (1)

syna H. i B. z domu N.

urodzonego w dniu (...) we W.

3. R. K.

syna W. i C. z domu Ś.

urodzonego w dniu (...) w W.

oskarżonych o to, że:

w dniu 05 października 2012 roku w K.przy ul. (...)w sklepie jubilerskim, działając wspólnie i w porozumieniu, używając metalowego przedmiotu przypominającego broń palną oraz grożąc postrzeleniem użyli przemocy wobec S. K., polegającej na uderzaniu jej i kopaniu po całym ciele, doprowadzając ją do stanu nieprzytomności spowodowali u niej obrażenia w postaci stanu po urazie głowy ze wstrząśnieniem mózgu, stanu po urazie klatki piersiowej i kończyn dolnych oraz ostrej reakcji stresowej, skutkujących naruszeniem czynności narządów ciała na okres powyżej dni siedmiu, po czym rozbili szyby w ladach ekspozycyjnych i dokonali zaboru w celu przywłaszczenia wyrobów ze złota o łącznej wartości 278.335, 81 złotych, czym działali na szkodę S. K., S. S.i A. S. (2), przy czym P. D.i A. S. (1)zarzucanego im czynu dopuścili się w warunkach powrotu do przestępstwa, będąc uprzednio skazanym -P. D.wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Legnicy z dnia 10 października 2008 roku sygn. II K 232/08 na karę łączną 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności, obejmującym skazania za czyn z art. 279§1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności i za czyn z art. 157§1 k.k. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 01 sierpnia 2009 roku do 27 kwietnia 2010 roku oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Legnicy z dnia 14 grudnia 2005 roku sygn. II K 869/05 zmieniony wyrokiem Sądu Okręgowego w Legnicy z dnia 28 marca 2006 roku sygn. IV Ka 161/06 za czyn z art. 280 § 1 k.k. i z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 280 § 1 k.k. przy zastosowaniu art. 91 § 1 k.k. na karę 2 lat pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od dnia 28 lipca 2005 roku do dnia 28 września 2005 roku oraz od 02 października 2007 roku do dnia 01 sierpnia 2009 roku, a A. S. (1)wyrokiem Sądu Rejonowego w Legnicy z dnia 07 kwietnia 2004 roku sygn. VII K 1114/03 za czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. oraz czyny z art. 279 § 1 k.k. przy zastosowaniu art. 91 § 1 k.k. na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 11 października 2008 roku do dnia 11 kwietnia 2010 roku oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Legnicy z dnia 13 lipca 2005 roku sygn. II K 321/05 za czyn z art. 279 § 1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 11 kwietnia 2010 roku do dnia 25 sierpnia 2010 roku oraz od 29 stycznia 2013 roku do dnia 28 marca 2013 roku

tj. o czyn z art. 280 § 1 k.k. i art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w stosunku do J. G. i R. K. oraz o czyn z art. 280 § 1 k.k. i art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w stosunku do P. D. i A. S. (1).

I.  uznaje oskarżonych R. K., J. G. i A. S. (1) za winnych popełnienia zarzuconego im czynu opisanego w części wstępnej wyroku, przy przyjęciu, iż czynu tego dopuścili się wspólnie i w porozumieniu z inną osobą oraz przy przyjęciu, iż dokonali zaboru w celu przywłaszczenia wyrobów ze złota o łącznej wartości 457.650,97 zł tj. czynu z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., zaś w stosunku do A. S. (1) czynu z art. 280 § 1 k.k. i art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza J. G. i R. K. kary po 2 /dwa/ lata i 11 /jedenaście/ miesięcy pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33§2 k.k. wymierza im kary po 200 /dwieście/ stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 /dziesięć/ złotych każda, zaś w stosunku do A. S. (1) na podstawie art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza mu karę 3 (trzech) lat i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33 § 2 k.k. wymierza mu karę 200 (dwustu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięć) złotych każda;

II.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet wymierzonej oskarżonemu R. K. kary pozbawienia wolności zalicza okres jego zatrzymania i tymczasowego aresztowania od dnia 28 marca 2013 roku do dnia 23 lipca 2013 roku, przyjmując jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równoważny jednemu dniowi kary pozbawienia wolności;

III.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet wymierzonej oskarżonemu J. G. kary pozbawienia wolności zalicza okres jego zatrzymania i tymczasowego aresztowania od dnia 28 marca 2013 roku do dnia 23 lipca 2013 roku, przyjmując jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równoważny jednemu dniowi kary pozbawienia wolności;

IV.  na podstawie art. 46§1 k.k. orzeka wobec oskarżonych R. K., A. S. (1), J. G. solidarnie zapłatę pokrzywdzonej S. K. kwoty 30.000 /trzydziestu tysięcy złotych/ tytułem części zadośćuczynienia za doznaną krzywdę,

V.  na podstawie art. 415 § 4 k.p.k. zasądza od oskarżonych R. K., A. S. (1), J. G. solidarnie na rzecz pokrzywdzonych S. i A. S. (2) kwotę 357.650,97 zł/ trzysta pięćdziesiąt siedem tysięcy sześćset pięćdziesiąt złotych i dziewięćdziesiąt siedem groszy/ wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 5 października 2012 roku do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za wyrządzoną szkodę,

VI.  na podstawie art. 333 § 1 pkt 2 k.p.c. wyrokowi w pkt. V części dyspozytywnej nadaje rygor natychmiastowej wykonalności,

VII.  na podstawie art. 29 ust 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 roku prawo o adwokaturze i § 14 ust 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, zasadza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. M. (2) kwotę 369 / trzysta sześćdziesiąt dziewięć/ złotych (w tym podatek VAT), tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej obrony z urzędu w postępowaniu przygotowawczym,

VIII.  na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 633 k.p.k. i art. 2 ust 1 pkt 3 oraz art. 3 ust 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonych R. K., A. S. (1), J. G. rzecz Skarbu Państwa w części po 1/3 koszty sądowe, w tym opłatę w kwocie po 600 / sześćset/ złotych oraz w 1/3 każdy wydatki poniesione przez oskarżycieli posiłkowych w kwocie 504 /pięćset cztery/ złote dla S. K. oraz w kwocie 504/pięćset cztery/ złotych dla S. i A. S. (2).

UZASADNIENIE

Działając na podstawie art. 423§ 1a k.p.k. ograniczono zakres uzasadnienia do części wyroku odnoszącego się do oskarżonego J. G..

Oskarżeni J. G., A. S. (1), R. K. i P. D. przed dokonaniem zarzucanego im czynu spotykali się parę razy w L., na terenie miejscowych pubów. W czasie jednego ze spotkań, działając w celu szybkiego wzbogacenia się, zaplanowali, z podziałem na konkretne role, dokonanie czynu polegającego na „napadzie na jubilera”, w jednej z okolicznych, mniejszych miejscowości. W toku rozmowy, wybrali jubilera mieszczącego się w miejscowości K. oraz uzgodnili, że napadu dokonają w dzień z uwagi na łatwiejszy dostęp do salepu.

Ustalili również, że P. D. pierwszy wejdzie do sklepu jubilerskiego i obezwładni sprzedawcę, po czym A. S. (1) i R. K. wejdą do wnętrza sklepu i dokonają kradzieży znajdującego się tam złota. W tym czasie J. G. będzie na nich czekał w samochodzie zaparkowanym nieopodal miejsca czynu.

W dniu 4 października 2012 roku w godzinach wczesno popołudniowych pojechali do K. na rekonesans samochodem marki M. (...), rocznik 1999 o numerach rejestracyjnych (...),należącym do J. G.. Tego też dnia ustalili gdzie będzie zaparkowany samochód w czasie napadu.

Dowód: wyjaśniania P. D.k 368-379,873 odwrót -874, protokół okazania S. K. A.k. 234-236, wyjaśnienia A. S. (1)K. 358-359,872 odwrót -873częściowe wyjaśnienia J. G.k. 468-473,873-873 odwrót, wyjaśnienia R. K.k.681-685, 873.

W dniu 5 października 2012 roku około godziny 10 oskarżony J. G., P. D., A. S. (1) i R. K. przyjechali do K.. Zaparkowali samochód marki M. o numerach rejestracyjnych (...) na ul. (...). J. G. pozostał w samochodzie, zaś pozostali trzej oskarżeni udali się na główną ulicę (...), gdzie mieścił się sklep jubilerski A. i S. S.. Najpierw oskarżeni przechadzali się ulicą przy której mieścił się sklep,w dół i w górę, czekając na odpowiedni moment, gdy nie będzie klientów, aby wejść do sklepu.

Dowód : protokół zabezpieczenia płyt CD z zapisem monitoringu Biura (...) w K. i płyty k.114-117, 128-131, protokół zabezpieczenia płyt CD z zapisem monitoringu Cukierni (...) w K. i płyty k.k.118, protokół zabezpieczenia płyt CD z zapisem monitoringu DW (...)w K. i płyty k.123-126, zeznania E. K. k. 174-176,protokół eksperymentu procesowego z udziałem J. G. k. 474-478 wyjaśniania P. D. k 368-379,873 odwrót -874, wyjaśnienia A. S. (1) K. 358-359,872 odwrót -873częściowe wyjaśnienia J. G. k. 468-473,873-873 odwrót, wyjaśnienia R. K. k.681-685, 873.

Około godziny 14 P. D.wykorzystując moment, nieobecności w sklepie jubilerskim klientów, wszedł do jego wnętrza, przeszedł przez lady i zaatakował sprzedawczynię sklepu S. K., która wychodziła w tym momencie z pomieszczenia -zaplecza. Uderzył ją pięścią w twarz, trzymał za włosy , a następnie przykładając do skroni przedmiot przypominający broń, przewrócił na ziemię twarzą do podłoża, usiadł na jej nogach i trzymając za głowę wypowiadał słowa: „ chcesz kurwo żyć, to się zamknij”. W tym czasie pierwszy do sklepu wszedł A. S. (1), drugi R. K., po czym zaczęli rozbijać szyby w ladach, gdyż nie mogli ich otworzyć, a następnie zaczęli zabierać „tacki” ze złotymi wyrobami i pakować do zielonej torby z materiału.

Po zabraniu złota przeszli na zaplecze, gdzie znajdował się P. D., przytrzymujący na ziemi S. K., po czym zadając uprzednio kobiecie kopnięcia wyszli przez okno zaplecza na bok budynku. Pierwszy A. S. (1), drugi R. K. a trzeci P. D.. Następnie kolejno przechodzili przez ulicę na drugą stronę , gdzie czekał zaparkowany samochód marki M. z J. G..

Dowód: zeznania S. K. k. 15-16,235,protokół eksperymentu procesowego z udziałem P. D. i płyty CD k.449-452,wyjaśnienia A. S. (1), opinia z zakresu badań genetyki sądowej k.553-565,k.681-684,zeznania H. M. k. 45-47,zeznania K. K. (1) K. 22-23, wyjaśniania P. D. k 368-379,873 odwrót -874, wyjaśnienia A. S. (1) K. 358-359,872 odwrót -873 częściowe wyjaśnienia J. G. k. 468-473,873-873 odwrót, wyjaśnienia R. K. k.681-685, 873.

W czasie, gdy sprawcy kradli złote wyroby zauważała ich przechodząca koło sklepu P. S.z 7 letnią córką. Kobieta pobiegła do E. C., właścicielki sklepu z pamiątkami mieszczącego się obok i zawiadomiła ją o napadzie na sklep jubilerski.

Dowód: zeznania P. S. k. 43-44, płyty CD k.105-107, zeznania E. C. k. 19-21

Po opuszczeniu sklepu przez sprawców, przypadkowa turystka E. M. usłyszała wołanie pokrzywdzonej S. K. i poprosiła koleżankę o wezwanie pomocy, a sama weszła do sklepu udzielić pomocy pokrzywdzonej. Następnie S. K. powiadomiła o zdarzeniu S. S., ochronę i policję.

Dowód: zeznania E. M. k. 28, zeznania D. R. k. 28-31,K. S. k. 39-40, zeznania pokrzywdzonej S. K. k. 15-16, 235 i S. S. k.64-65

Na miejsce zdarzenia przybył J. S. z kolegami M. B. i Ł. B., którzy wezwali pogotowie. Koledzy syna pokrzywdzonych państwa S. , na drodze ucieczki oskarżonych, znajdowali wyroby ze złota.

Dowód: zeznania J. S. k. 24,32-33, zeznania Ł. B. k. 36-37, zeznania M. B. k.41-42 , zeznania S. S. k. 64-65,

Oskarżeni wsiedli do samochodu i we czterech odjechali. W drodze powrotnej jechali przez okoliczne wioski . Przed L. zatrzymali się w lasku, gdzie dokonali podziału skradzionego złota, wg wagi wskazanej na metkach skradzionych wyrobów.

Dowód: wyjaśniania P. D. k 368-379,873 odwrót -874, wyjaśnienia A. S. (1) K. 358-359,872 odwrót -873 częściowe wyjaśnienia J. G. k. 468-473,873-873 odwrót, wyjaśnienia R. K. k.681-685, 873.

Jak ustalono w czasie napadu skradziono 3.056,1 grama złota o wartości 457.650,97 złotych, zaś S. K. doznała w wyniku pobicia obrażeń ciała w postaci: stanu po urazie głowy ze wstrząśnieniem mózgu, stanie po urazie klatki piersiowej i kończyn dolnych ,ostrej reakcji stresowej. Doznane obrażenia skutkowały rozstrojem zdrowia trwającym dłużej niż 7 dni co wyczerpuje znamiona czynu z art. 157§1 k.k.

Dowód: opinia sądowo- lekarska k.223-224, dokumentacja lekarska k. 225,dokumenty przedstawione przez S. K. na rozprawie w dniu 23 lipca 2013 roku k. 848-852, dokumenty dotyczące ustalenia wartości skradzionego złota k.861-871.

Towarzystwo Ubezpieczeniowe (...) wypłaciło pokrzywdzonym S.i A. S. (2)100.000 złotych .

Dowód: dokumenty k.853-857

Oskarżony J. G. nie był dotychczas karany. W toku prowadzonego postępowania przygotowawczego z uwagi na wskazanie oskarżonego, iż posiada problemy z pamięcią , powzięto wątpliwość co do stanu poczytalności oskarżonego, dlatego też został poddany badaniu przez lekarzy psychiatrów, którzy w wydanej opinii wskazali, że J. G. nie jest chory psychicznie ani upośledzony umysłowo, a w czasie popełnienia zarzucanego mu czynu nie miał zniesionej ani ograniczonej w stopniu znacznym zdolności rozpoznania znaczenia czynów i pokierowania swoim postępowaniem. Aktualny stan zdrowia psychicznego pozwala na branie udziału w postępowaniu i przebywaniu w warunkach Aresztu Śledczego lub zakładu karnego.

Dowód: dane o karalności k. 520,opinia sądowo- psychiatryczna k.607-608.

J. G. w czasie złożenia pierwszych wyjaśnień zaprzeczył, aby w ogóle w dniu 5 października 2012 roku był na terenie K.. Wyjaśnił również, że nie zna A. S. (1) i oskarżonego wyłączonego do odrębnego prowadzenia postępowania, natomiast R. K. układał u niego w zeszłym roku, a spotkał go kilka razy w mieście. W dniu 5 października 2012 roku nie był w lasku (...), nie słyszał również nic o napadzie na jubilera w K..

W kolejnych wyjaśnieniach zmienił linie obrony, nie podtrzymał złożonych uprzednio wyjaśnień i wskazał, iż w godzinach rannych zawiózł jako taksówkarz, oskarżonego wyłączonego do odrębnego prowadzenia postępowania, A. S. (1) i R. K. od K.. Po powrocie otrzymał od P. D. 500 złotych. Za klika dni znowu do niego zadzwonił któryś z oskarżonych, aby ich zawiózł ponownie do K.. W K., jeden z oskarżonych kazał mu zjechać w boczna uliczkę i tam czekać. Wyjaśnił, iż oczekiwał na pozostałych oskarżonych godzinę może więcej, po czym przyszli niosąc torbę z włókna. W samochodzie pasażerowie zachowywali się nerwowo, rozmawiali, ale on twierdził , iż nie słyszał o czym. Nie widział też złota. W drodze powrotnej nigdzie się nie zatrzymywali, zaś jak przyjechali do L. na ul. (...) to oskarżony wyłączony do odrębnego prowadzenia postępowania, dał mu 700 złotych i kazał „trzymać mordę na kłódkę”.

Ponownie, J. G. był przesłuchany przed Sądem. Przyznał się do zarzucanego mu czynu. Nie podtrzymał złożonych w postępowaniu przygotowawczym wyjaśnień i wyjaśnił, iż zna współoskarżonych K. i oskarżonego wyłączonego do odrębnego prowadzenia postępowania. Który z nich zadzwonił do niego i dwukrotnie byli w K.. Przed napadem i w dniu napadu. Gdy wyjeżdża poza miasto zawsze ściąga koguta z napisem TAXI. Po przyjeździe do K. zaparkował samochód w tym samym miejscu , w którym poprzedniego dnia. Tam czekał na pozostałych współoskarżonych dwie godziny może dłużej. W międzyczasie oskarżeni dzwonili do niego. Po napadzie współoskarżeni przybiegli, po czym szybko odjechali. W drodze powrotnej jechali przez okoliczne wioski. Zatrzymali się w lasku przed L. gdzie podzielili się złotem. Następnie pojechali do L.. Oskarżony nie chciał udzielić odpowiedzi na pytanie co zrobił ze swoją częścią złota. A następnie obrońca w jego imieniu złożył wniosek o dobrowolne poddanie się odpowiedzialności karnej na karę i wysokości odszkodowania i zadośćuczynienia wskazaną w wyroku.

Sąd zważył, co następuje:

Zmiennym i niespójnym wyjaśnieniom oskarżonego można dać wiarę tylko w części. Początkowo jego linia obrony ukierunkowana była nie na przedstawienie rzeczywistego przebiegu zdarzenia, ale na uniknięcie lub zminimalizowanie odpowiedzialności karnej. Przedstawiał możliwie najkorzystniejszą wersję zdarzeń, dopowiadał okoliczności, zmieniał je. Z tym tez wiązała się duża zmienność jego wypowiedzi, oczywista niekonsekwencja twierdzeń, nielogiczność i niespójność. Te cechy jak i sprzeczność wyjaśnień złożonych w postępowaniu przygotowawczym ze zdecydowaną większością zebranych dowodów, dyskwalifikują je jako jedyną podstawę czynienia w sprawie ustaleń faktycznych. Dopiero wyjaśnienia złożone przed Sądem, przyznanie się w całości do zarzucanego aktem oskarżenia czynu, dają podstawy do czynienia na ich podstawie ustaleń faktycznych tworzących z pozostałymi dowodami jedną logiczną całość. Za wiarygodne Sąd uznał wyjaśnienia współoskarżonych oskarżonego wyłączonego do odrębnego prowadzenia postępowania, A. S. (1)i R. K., którzy bez wątpliwości wskazują na rolę oskarżonego, z którym dokładnie planowali dokonanie czynu, ustalali podział czynności każdego ze sprawców, a także dzielili się łupem. Wszyscy współsprawcy wskazywali w swoich wyjaśnieniach, iż J. G.od samego początku uczestniczył w ustaleniach i dokładnie wiedział w jakim celu jedzie do K., za każdym razem. Wina i sprawstwo oskarżonego J. G.zostały ustalone na podstawie spójnych, logicznych i konsekwentnych wyjaśnień współoskarżonych, którzy w czasie postępowania przygotowawczego nie mieli ze sobą kontaktu, z uwagi na zastosowane wobec dwóch izolacyjne środki zapobiegawcze, a także opinii z zakresu badań genetyki sądowej G.Uniwersytetu Medycznego, z której wynika, iż na opasce samozaciskowej zabezpieczonej na miejscu zdarzenia ujawniono allele zgodne z tymi jakie posiadają J. G.i R. K.. Pozostałe dowody zgromadzone w sprawie, w tym zeznania świadków wymienionych w akcie oskarżenia, którym Sąd w całości przydał walor wiarygodnych nie miały wpływu na udowodnienie winy i sprawstwa J. G.. J. G.w przeciwieństwie do pozostałych oskarżonych, nie został zarejestrowany przez monitoring w mieście, ani też rozpoznany przez któregokolwiek świadka przesłuchanego w sprawie.

Walor wiarygodności Sąd przydał zgromadzonym w sprawie dokumentom, w tym opiniom uzyskanym od biegłych. Wydane zostały przez osoby posiadające wiedzę niezbędną dla przeprowadzenia badania stanu psychicznego oskarżonego oraz uprawnionych do prawidłowej jego oceny. Pozostałe dokumenty zostały przeprowadzone w przepisanej prawem formie, pochodzą od podmiotów uprawnionych do ich wydania i nie były kwestionowane przez strony postępowania. Za wiarygodne Sąd uznał również dokumenty przedłożone na rozprawie przez pełnomocnika pokrzywdzonych dotyczące wypłaty z TU (...)odszkodowania i rzeczywistej wartości skradzionego złota oraz jego wyceny na dzień dokonania czynu. Co do tych dokumentów strony przeciwne nie wnosiły żadnych uwag.

W świetle dokonanej analizy poszczególnych dowodów pod kątem ich wiarygodności, wzajemnej konfrontacji tych dowodów, poczynionych w oparciu o nie ustaleń faktycznych sprawstwo oskarżonego co do przypisanego mu czynu nie budzi wątpliwości. W dniu 5 października 2012 roku działając wspólnie i w porozumieniu z pozostałymi oskarżonymi w K. dokonał zrucanego mu aktem oskarżenia czynu z przyjętą przez niego modyfikacją co do wartości skradzionego mienia.

Oskarżony działał świadomie, miał zachowaną zdolność rozumienia znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Od początku jego postępowanie było nastawione na osiągnięcie korzyści majątkowej i zabór skradzionego złota, niezależnie od czynności jakie w tym celu podejmą pozostali współsprawcy. Jego działania stanowiły istotny wkład w przedsięwzięcie, albowiem tylko on posiadł samochód i prawo jazdy i w ramach uzgodnionego podziału ról ułatwiał pozostałym sprawcom realizację wspólnie zamierzonego celu do którego dążyli wspólnymi siłami. Przyjmując, iż oskarżeni działali wspólnie i w porozumieniu zasadnym jest również przyjęcie, iż każdy odpowiadał za skutki działań podejmowanych przez poszczególnych współsprawców choć sam ich nie wykonywał.

J. G., swoim zamiarem bezpośrednim obejmował zatem zarówno zabór mienia w celu przywłaszczenia, jak i uprzednio zastosowany wobec S. K. przez oskarżonego wyłączonego do odrębnego prowadzenia postępowania ,sposób działania i jego skutki. Był zdolny do zawinienia, działał umyślnie. Jego wina nie budzi wątpliwości.

Sąd zakwalifikował zachowanie J. G. jako czyn wyczerpujący znamiona występku z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 157§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. Do przyjęcia wyżej wskazanej kwalifikacji prawnej wystarczy użycie wobec osoby pokrzywdzonej nawet niewielkiej siły noszącej znamiona naruszenia nietykalności cielesnej, jeżeli wystarczy ona do pozbawienia pokrzywdzonego, zgodnie z zamiarem sprawcy, możliwości przeciwstawienia się zaborowi mienia. Przewrócenie pokrzywdzonej na ziemię, szarpanie za włosy i przyciśnięcie do niej do ziemi i przystawienie do głowy przedmiotu przypominającego broń, stanowiło bez wątpienia przemoc powodującą przełamanie jej oporu i umożliwiało zabór przez pozostałych oskarżonych złota. Użyta przemoc służyła realizacji zamiaru zaboru mienia posiadanego przez pokrzywdzonych S..

W oparciu o ocenę elementów przedmiotowo – podmiotowych leżących w granicach czynu będącego przedmiotem postępowania, Sąd przyjął, iż stopień jego społecznej szkodliwości jest znaczny. Na taką ocenę wpływ ma charakter popełnionego czynu, wysokość szkody oraz sposób jego popełnienia – zuchwały i w miejscu publicznym z użyciem przemocy a nie tylko groźby jej użycia. Dodatkową okolicznością jest zaplanowany sposób działania z niskich pobudek. Dla oceny stopnia społecznej szkodliwości trzeba mieć również na uwadze rozmiar siły zastosowanej wobec pokrzywdzonej S. K. oraz wysokość szkody poniesionej przez pokrzywdzonych S. i A. S. (2).

Przy wymiarze kary oskarżonemu Sąd wziął pod uwagę jako okoliczność łagodzącą przyznanie się oskarżonego do zarzucanego mu czynu oraz brak uprzedniej karalności.

Łącząc wymienione wyżej okoliczności z dyrektywami wymiaru kary z art. 53 § 1 i 2 k.k., Sąd uznał, że karą adekwatną do stopnia społecznej szkodliwości i uwzględniającą stopień winy oskarżonego będzie kara 2 lat i 11 miesięcy pozbawienia wolności. Uwzględnia ona przede wszystkim stopień użytej przez przemocy oraz rozmiar wyrządzonej szkody.

W ocenie Sądu orzeczona kara mieszcząca się i tak w dolnych granicach ustawowego zagrożenia, przy uwzględnieniu znacznego stopnia społecznej szkodliwości czynu nie może być uznana za nadmiernie surową. Z drugiej strony dla osiągnięcia celów kary oraz oddania naganności postępowania sprawcy nie było konieczne wymierzanie mu kary w wyższym wymiarze. Orzeczona kara powinna czynić zadość zadaniom prewencji szczególnej, jak i ogólnej.

Zgodnie z art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary zaliczono oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w niniejszej sprawie, tj. okres tymczasowego aresztowania od dnia 28 marca 2013 roku do 23 lipca 2013 roku.

Na podstawie art. 415§4k.p.k. Sąd orzekł solidarnie wobec oskarżonych J. G., A. S. (1)i R. K., tytułem odszkodowania za wyrządzoną szkodę kwotę w wysokości 357.650,97 złotych, co stanowi różnicę miedzy faktycznie zaistniałą szkodą w kwocie 457.650.97 złotych a wypłaconym odszkodowaniem od TU (...)dla S.i A. S. (2)w Kwocie 100.000 złotych, wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 5 października 2012 roku do dnia zapłaty. W tym zakresie wyrokowi nadano rygor natychmiastowej wykonalności.

Ponadto na podstawie art. 46§1 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego solidarnie zapłatę na rzecz pokrzywdzonej S. K. kwoty 30.000 złotych z tytułu części zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

W toku postępowania przygotowawczego oskarżonemu wyznaczony został obrońca z urzędu, który nie reprezentował go już przed Sądem. Koszty obrony z urzędu za postępowanie przygotowawcze nie zostały opłacone, w związku z czym należało zasądzić je w odpowiedniej wysokości wraz z podatkiem od towarów i usług na rzecz wyznaczonego obrońcy z urzędu adw. M. M. (2).

Sytuacja osobista i majątkowa oskarżonego pozwala na zasądzenie od niego kosztów sądowych, w tym opłaty, a także wydatków poniesionych przez oskarżycieli posiłkowych w 1/3 kwot ustalonych, z uwagi na skazanie wspólnie i porozumieniu z dwoma oskarżonymi.