Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie, a ujawnionego na rozprawie, Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 8 marca 2014 r. w godzinach przedpołudniowych - około godziny 12:00 D. K. i P. Z. przebywali w sklepie (...) przy al. (...) 14. Kierownik działu bezpieczeństwa - E. N. widząc pierwszego mężczyznę, który był mu znany z dokonywanych na terenie sklepu w przeszłości kradzieże, poinformował o jego obecności operatora monitoringu.

D. K. poruszając się pomiędzy półkami sklepowymi włożył do wózka sklepowego, 5 opakowań – puszek - mleka (...) o wartości 67,99 zł za sztukę. Następnie przeprowadził wózek z tymi produktami przez alejkę w której stał P. Z.. Gdy D. K. opuszczał tę alejkę, wózek sklepowy nie zawierał żadnych towarów. Po tym P. Z. wyszedł z alejki sklepowej niosąc wypchany plecak i przeszedł przez kasy samoobsługowe, bez regulowania jakichkolwiek należności, zaś D. K. pozostawił pusty wózek i opuścił sklep (...), bez żadnych zakupów.

Tego samego dnia w godzinach popołudniowych, tj. około godziny 15:00 D. K. powrócił do sklepu (...) i działając w taki sam sposób, jak wcześniej, spakował do wózka 5 opakowań mleka (...), a następnie udał się do jednej z alejek sklepowych, w której czekał na niego P. Z. z plecakiem. K. przełożył do niego całe znajdujące się w wózku mleko, po czym przekazał plecak Z. i tak jak poprzednim razem - wyszedł ze sklepu nie dokonując żadnych zakupów. P. Z. natomiast wziął chipsy i colę, za które zapłacił w kasie samoobsługowej, nie zapłacił natomiast za przechowywane w plecaku mleka. Po przekroczeniu linii kas Z. został ujęty przez pracowników ochrony M. S. i M. C., którzy zaprowadzili go do pomieszczenia ochrony, gdzie ujawnili i odebrali mu 5 skradzionych puszek mleka (...). Następnie wezwano funkcjonariuszy Policji, a po przybyciu na miejsce zdarzenia sierż. sztab. M. P. i post. T. G., przekazano im ujętego mężczyznę.

Okoliczności obydwu kradzieży zostały zarejestrowane na kamerach monitoringu, zainstalowanego w sklepie; nagranie pierwszej sytuacji nie objęło tylko samego momentu przepakowywania towaru z wózka sklepowego do plecaka, jednakże drugie nagranie utrwaliło cały przebieg postępowania sprawców. Zapis video pozwalał na identyfikację osób dokonujących kradzieży jako oskarżonych, ukazywał wystarczająco czytelnie ich sylwetki, i szczegóły ubioru, a częściowo również twarze sprawców.

Oskarżeni nigdy nie oddali skradzionych za pierwszym razem 5 puszek mleka, zaś całościowa wartość spowodowanej działaniem sprawców w dniu zdarzenia szkody w majątku (...) sp. z o.o. (w tym również towaru ujawnionego potem u P. Z.) została oszacowana łącznie na kwotę 679,00 zł.

D. K. ma obecnie 23 lata. Jest kawalerem posiadającym na utrzymaniu konkubinę i małoletnie dziecko. Posiada wykształcenie podstawowe, zawód wyuczony lakiernik samochodowy. Aktualnie przebywa w Areszcie Śledczym W.-S., gdzie odbywa orzeczoną w innej sprawie karę pozbawienia wolności. Był wielokrotnie karany sądownie, w tym za przestępstwa przeciwko mieniu.

P. Z. ma obecnie 25 lat. Jest bezdzietnym kawalerem, nieposiadającym nikogo na utrzymaniu. Posiada wykształcenie zawodowe, zawód wyuczony stolarz. Utrzymuje się z wykonywania dorywczych prac fizycznych, z których to otrzymuje dochód w wysokości około 1000 zł miesięcznie. Był w przeszłości karany sądownie, w tym wielokrotnie za przestępstwa przeciwko mieniu.

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił na podstawie:

Częściowo wyjaśnień oskarżonego P. Z. (k. 27-28, 393), częściowo wyjaśnień oskarżonego D. K. (k. 61-62, 393), zeznań świadków M. P. (k. 20v, 411), E. N. (k. 13-14, 513-514), M. C. (k. 53-54, 514-518), protokołu z przebiegu badania stanu trzeźwości (k. 2-3), protokołu zatrzymania osoby (k. 4-5), protokołu przeszukania osoby (k. 7-8), protokołów zatrzymania rzeczy (k. 10-12, 35-37), protokołu ujęcia osoby oraz paragonu (k. 15-16), protokołu tymczasowego zajęcia mienia (k. 29-30), informacji z K. (k. 32-34), postanowienia w przedmiocie dowodów rzeczowych wraz z wykazem (k. 38-39), nagrania monitoringu (k. 40), protokołów oględzin rzeczy wraz z dokumentacją fotograficzną (k. 41-49, 50-52), dokumentacji medycznej dot. P. Z. (k. 151-239), opinii sądowo psychiatrycznej dot. P. Z. (k. 314-317v), informacji z SR Żoliborz (k. 359-362, 421-423), informacji z US dot. D. K. (k. 498-501), informacji z noe-sad dot. oskarżonych (k. 520, 521), informacji z (...) dot. P. Z. (k. 533-538), odpis wyroku i dokumentów wykonawczych (k. 558-562), informacji o karalności P. Z. (k. 359-362, 502-504, 600-601), informacji o karalności D. K. (k. 69-70, 99-102, 505-507, 603-604).

Oskarżony P. Z. na etapie postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu w całości (k. 27-28), jednakże zdecydował się skorzystać z prawa do odmowy składania wyjaśnień. Mimo to oznajmił, że osoba razem z którą dopuścił się przedmiotowego przestępstwa ma na imię P. i zamieszkuje okolicę metra S.. Opisał tego mężczyznę, jako wysokiego i grubego o średniej długości włosach koloru blond. Prócz tego nie potrafił podać żadnych bliższych informacji na temat tej osoby. P. miał przywozić produkty w wózku, zaś oskarżony chował je do swojego plecaka. Przyznał, też że w dniu 8 marca 2014 r. ok. godz. 12:00 dokonał kradzieży 5 sztuk mleka (...), z czego dwie sztuki wydał P., zaś resztę sprzedał na bazarze przy ul. (...) w W. nieznanym sobie osobom, przyjmując 40 zł za każde z opakowań.

W dalszym toku postępowania, przed Sądem (k. 393) oskarżony wyjaśnił, że przyznaje się do kradzieży jedynie 3 lub 4 sztuk mleka i wskazał, że w pozostałym zakresie udzielone wcześniej przez niego wyjaśnienia nie były prawdziwe, a złożone zostały pod wpływem presji i zastraszenia przez przesłuchujących go funkcjonariuszy Policji.

Z kolei oskarżony D. K. w czasie całego toczącego się postępowania zarówno przygotowawczego, jak i przed Sądem, konsekwentnie przeczył swojemu sprawstwu w zakresie opisanego w akcie oskarżenia czynu, a także odmówił składania wyjaśnień w sprawie (k. 61-62, 393).

Sąd zważył, co następuje:

Zdaniem Sądu, należy w pierwszej kolejności podnieść, że materiał dowodowy, świadczący o sprawstwie obydwóch oskarżonych należało uznać za kompletny, spójny i nie budzący żadnych wątpliwości, a zatem wystarczający do wydania merytorycznego rozstrzygnięcia w sprawie.

Stąd też stanowisko D. K. i P. Z., polegające na zaprzeczeniu ich sprawstwa w zakresie dokonania zarzuconego im czynu, jak i odmowa przez tych oskarżonych składania wyjaśnień, nie przekreśliły poczynienia wiążących ustaleń w zakresie stanu faktycznego w sprawie. Nie umknął uwadze Sądu brak konsekwencji w prezentowanej przez P. Z. wersji zdarzeń objętych postępowaniem. W pierwszych swoich wyjaśnieniach podał on bowiem rysopis osoby z którą miał popełnić czyn zabroniony i przyznał, że dokonał wraz z nią kradzieży 10 sztuk mleka (...). Następnie jednak stając przed Sądem odwołał wskazane wyjaśnienia, ograniczając swoje przyznanie się do winy wyłącznie do kradzieży „3 czy 4” sztuk mleka.

W przekonaniu Sądu wiarygodne były wyjaśnienia tegoż oskarżonego w części w której przyznał się on do popełnienia zarzuconego mu przestępstwa w całości, bowiem korespondowały one z pozostałym obciążającym go materiałem dowodowym. W pozostałym zakresie Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego, jako wyraz solidarności ze współsprawcą oraz intencję odsunięcia od nich obu odpowiedzialności karnej, lub jej zredukowanie do odpowiedzialności za kradzież 3, czy 4 opakowań mleka. Podobnie przyjęta przez D. K. postawa, polegająca na konsekwentnej negacji stawianych mu zarzutów, stanowiła obraną przez niego linię obrony.

Wobec oświadczenia P. Z. o przebytym przez niego leczeniu w Samodzielnym Publicznym Psychiatrycznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej im. S. D. w C., wystąpiła wątpliwość, co do poczytalności tego oskarżonego, w związku z czym Sąd dopuścił dowód z opinii dwóch biegłych lekarzy psychiatrów oraz zwrócił się do (...) w C. o wydanie dokumentacji medycznej P. Z..

We wnioskach sporządzonej w sprawie opinii sądowo-psychiatrycznej (k. 314-317v) biegli nie stwierdzili u P. Z. choroby psychicznej ani upośledzenia umysłowego. Rozpoznano natomiast zaburzenia osobowości, nadużywanie alkoholu i szkodliwe zażywanie innych substancji psychoaktywnych. We wnioskach przedmiotowej opinii biegli przedstawili stanowisko, że ustalony stan psychiczny P. Z. nie znosił ani nie ograniczał w okresie objętym zarzutem jego zdolności rozpoznawania znaczenia analizowanego czynu, jak i zdolności pokierowania swoim postępowaniem. Ponadto zdaniem biegłych poczytalność oskarżonego w czasie postępowania karnego nie budziła wątpliwości i pozwalała na udział oskarżonego w postępowaniu sądowym.

W ocenie Sądu przedmiotowa opinia sądowo-psychiatryczna została sporządzona przez osoby dysponujące stosownymi kwalifikacjami i wiedzą specjalistyczną i w oparciu o przeprowadzone badanie oskarżonego oraz analizę akt sprawy i dołączonej do tych akt dokumentacji medycznej, dotyczącej tego oskarżonego. Sporządzona opinia jest jasna, logiczna, wyczerpująca oraz zgodna z wymogami art. 200 § 2 k.pk., a zawarte w niej twierdzenia zostały we właściwy sposób uzasadnione. Ponadto brak jest jakichkolwiek dowodów przeciwnych by podważać treść tejże opinii.

Przesłuchany w sprawie E. N. – ówczesny kierownik działu bezpieczeństwa w sklepie (...) przy al. (...) 14 zeznał, (k. 13-14, 513-514) że inkryminowanego dnia, podczas obchodu sklepu, około godz. 11:30 zauważył znanego mu z widzenia D. K., który już wcześniej wielokrotnie dokonywał na terenie tego sklepu kradzieży. Ostatni raz był zatrzymany w dniu 3 stycznia 2014 r. O obecności tego oskarżonego, świadek powiadomił pracownika monitoringu, by ten zaczął go obserwować poprzez kamery przemysłowe. W rezultacie na monitoringu zaobserwowano podejrzane zachowanie mężczyzny, który pakował do koszyka 5 sztuk mleka dla dzieci (...) o wartości 67,80 zł za sztukę. Następnie zauważono, że mężczyzna wyjeżdża z alejki, ale z pustym wózkiem - towaru nie było w wózku, lecz rozmieszczenie kamer monitoringu na hali sprzedażowej nie pozwalało na ustalenie co się stało z towarem z wózka. Mężczyzna opuścił sklep bez dokonania zakupów. Około godz. 15:00 operator monitoringu ponownie zauważył tego samego mężczyznę, który działając w ten sam sposób – spakował od koszyka 5 sztuk mleka (...), a następnie udał się do alejki z chipsami. Na kamerach monitoringu zaobserwowano, że tam spotkał drugiego mężczyznę, którym okazał się być P. Z., posiadającego przy sobie czarny duży turystyczny plecak. Według świadka, kamera zarejestrowała, że pierwszy mężczyzna przepakował produkty do plecaka drugiego mężczyzny, ten zaś skierował się do kas niosąc colę i chipsy za które zapłacił w kasie samoobsługowej.

Przekraczając linię kas P. Z. został ujęty przez pracowników ochrony. W tym czasie D. K. oddalił się ze sklepu w stronę metra.

Zatrudniony w sklepie (...) przy al. (...) 14 na stanowisku pracownika ochrony M. C. w swoich zeznaniach wskazał, że rozpoznał w oskarżonych osoby, które dopuściły się kradzieży na terenie jego miejsca pracy. Jak zeznał, (k. 53-54, 514-518) w dniu zdarzenia pracował w godzinach od 7:00 do 19:00. W godzinach popołudniowych został wezwany do ujęcia osoby, która dokonała kradzieży mleka (...). Sprawca po przekroczeniu linii kas został poproszony o okazanie w pokoju ujęć paragonu na cały posiadany przy sobie asortyment. Dobrowolnie okazał zabrane produkty, a według pamięci świadka z pewnością nie była to jedna puszka mleka, lecz 6-8. W związku z ustaleniem, że mężczyzna ten dysponował towarem, który nie został uprzednio opłacony, wezwano patrol policji. Po przybyciu funkcjonariuszy policji, M. C. przystąpił do inwentaryzacji, która przy porównaniu stanu systemowego ze stanem fizycznym wykazała braki produktów w postaci mleka (...). Wobec stwierdzenia większego braku w ilości towaru, w stosunku do towaru ujawnionego u zatrzymanego mężczyzny, pracownicy przejrzeli monitoring, na podstawie którego ustalili, że ci sami sprawcy wcześniej tego samego dnia postępując w ten sam sposób również dokonali kradzieży mleka (...).

Zeznania zarówno E. N. i M. C. Sąd uznał za wiarygodne w całej rozciągłości. Obaj mężczyźni w dniu zdarzenia wykonywali obowiązki służbowe wynikające ze stosunku zatrudnienia w sklepie pokrzywdzonej spółki przez co mieli bezpośrednią styczność ze sprawą. Zeznania te zasługują na przyznanie im dużej wartości dowodowej, albowiem świadkowie ci byli bezpośrednimi świadkami zdarzenia stanowiącego przedmiot postępowania; obserwując nagrania monitoringu z rozmieszczonych w sklepie kamer przemysłowych, zaobserwowali kradzież i zidentyfikowali sprawców, a finalnie doprowadzili też do ujęcia P. Z.. Zeznania tych świadków są ze sobą całkowicie zbieżne i stanową spójną całość, wzajemnie się uzupełniając oraz konstruując chronologiczny opis zdarzenia stanowiącego przedmiot niniejszego postępowania. Znajdują również swoje potwierdzenie w pozostałych dowodach, a w tym w zeznaniach M. P. oraz odtworzonym na rozprawie zapisie monitoringu (k. 40) i protokole z jego oględzin (k. 41-49), a także w protokole zatrzymania osoby (k. 4-5), protokole przeszukania osoby (k. 7-8), protokole zatrzymania rzeczy (k. 10-12), protokole ujęcia osoby (k. 15-16). Dokonując oceny zeznań wspomnianych świadków podkreślenia wymaga, iż są oni osobami zupełnie obcymi dla obydwóch oskarżonych. Sąd nie dopatrzył się przy tym jakichkolwiek motywów, dla których E. N. i M. C. mieliby bezpodstawnie obciążać oskarżonych.

Występujący w niniejszym postepowaniu w charakterze świadka M. P. zeznał (k. 20v, 411), że w dniu 8 marca 2014 r. pełnił służbę patrolową wraz z post. T. G.. Około godziny 14:50 udali się z polecenia radiooperatora do sklepu (...) przy al. (...) 14, gdzie zastali pracownika sklepu w osobie E. N.. Rozpytany zawiadamiający przedstawił policjantom przebieg zdarzeń, zgodnie z którym dwóch mężczyzn miało dokonać w sklepie kradzieży artykułów spożywczych. Jeden z nich zdołał uciec, natomiast drugi – P. Z. - został uchwycony tuż po przekroczeniu linii kas z nieopłaconym towarem. Mężczyzna który uciekł miał być już wcześniej zatrzymywany przez ochronę za kradzież mleka dla dzieci. Zatrzymany P. Z. posiadał przy sobie plecak z zawartością 5 opakowań mleka (...) o łącznej wartości 339,95 zł. Co więcej inwentaryzacja towaru w sklepie, wykazała braki takiego samego rodzaju mleka. Posiłkując się uzyskanym opisem drugiego sprawcy zdarzenia, M. P. wraz z pracownikiem ochrony udał się w penetrację okolicznego terenu, jednakże czynność ta przyniosła wynik negatywny. Następnie funkcjonariuszom przedstawione zostało nagranie z zainstalowanego w sklepie monitoringu. Wynikało z niego, że tego dnia mężczyźni dwukrotnie dopuścili się kradzieży artykułów spożywczych – opakowań z mlekiem dla dzieci: o godz. 11:50 oraz godz.14:54. Z uwagi na podejrzenie, że P. Z. mógł podjąć próbę kontaktu ze współsprawcą, funkcjonariusze ustalili - na podstawie analizy połączeń wykonanych z telefonu P. Z., że około godziny 11:50, 13:25 i 15:00 zatrzymany łączył się z numerem 517-866-709 zapisanym jako (...). P. Z. został następnie przewieziony do KP W. U. celem przeprowadzenia dalszych czynności z jego udziałem, wśród których przebadano go na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Wyniki wskazały u niego przy pierwszym pomiarze - 0,45 mg/l, a przy drugim pomiarze - 0,44 mg/l zawartości alkoholu. Ostatecznie P. Z. został osadzony w (...) KP W. U..

Dokonując oceny zeznań świadka M. P. Sąd przyjął je jako w pełni wiarygodne, niemniej miał na uwadze, że w większości oparte są one na wersji zaprezentowanej mu przez pracowników ochrony, bowiem nie był obecny na miejscu zdarzenia w czasie kradzieży, ani ujęcia jej sprawcy, a do interwencji został wezwany dopiero po tym. Niemniej w pozostałej części wypowiedziane przez świadka twierdzenia odnosiły się do czynności których był bezpośrednim uczestnikiem. Wiedza ta pochodziła wyłącznie z przeprowadzonych czynności służbowych. Zeznania tego świadka są logiczne, konsekwentne i spójne z pozostałym materiałem dowodowym, a przede wszystkim zeznaniami E. N. (k. 13-14, 513-514) i M. C. (k. 53-54, 514-518), a także zaprotokołowanymi przeprowadzonymi w sprawie czynnościami – badania stanu trzeźwości (k. 2-3), zatrzymania osoby (k. 4-5), przeszukania osoby (k. 7-8), zatrzymania rzeczy (k. 10-12), ujęcia osoby (k. 15-16).

Bez wątpienia dowodem o najdonioślejszym znaczeniu dla niniejszego postępowania był utrwalony na załączonych do akt płytach CD zapis monitoringu (k. 40). Nagranie to stanowi bezdyskusyjny dowód sprawstwa obydwu oskarżonych, a także pomaga w doprecyzowaniu ustaleń stanu faktycznego poprzez konkretyzację czasu zdarzenia. Na nagraniach tych widać dwóch mężczyzn, którzy w dniu zdarzenia około godz. 12:00 i około godz. 15:00 przemieszczali się osobno po sklepie. Szczególną uwagę należy poświecić płycie oznaczonej nr 3, która zawiera plik o nazwie V._ (...)_MM_2014_03_08_13_48_05 stanowiący zapis z kamery nr 10 z zaznaczoną datą 3/08/2014 oraz godziną 14:48:05.42. Utrwalony w nim obraz przedstawia D. K., który porusza się po sklepie przewożąc w popychanym przez siebie wózku sklepowym towar w postaci puszek koloru niebiesko białego. W pewnej chwili mężczyzna wchodzi w alejkę z perfumami, gdzie spotyka osobę wyglądającą jak P. Z.. Widać jak ten pierwszy przejmuje plecak drugiego i wkłada do niego towary z wózka, a następnie z powrotem oddaje mu plecak. Następnie mężczyźni rozchodzą się w różnych kierunkach.

Należy też zwrócić uwagę na pozostałe nagrania zawarte na załączonych płytach, a odtwarzanych na rozprawie, które zarejestrowały pobyt w sklepie obydwóch oskarżonych tego samego dnia, wcześniej - około godz. 12:00 i na których zostało zarejestrowane między innymi, jak D. K. bierze z półki mleko (...), wjeżdża pomiędzy półki sklepowe z wózkiem, w którym były puszki z mlekiem, a po wyłonieniu się z alejki, ma już pusty wózek.

Dowód ten nie pozostawia dowolności w interpretacji zdarzenia, wskazując zarówno jego czas, jak jego przebieg i osoby w nim uczestniczące. Trzeba przy tym podkreślić, że podczas przeprowadzonych na rozprawie oględzin monitoringu (k. 553-555) P. Z. rozpoznał siebie na tych nagraniach, jako osobę z plecakiem, do którego przepakowywano puszki z mlekiem. Nie było też wątpliwości co do identyfikacji jego osoby, jako tego, który wyniósł w plecaku towar ze sklepu, gdyż bezpośrednio po dokonaniu kradzieży został on ujęty przez pracowników ochrony, a ponadto sam przyznał się do popełnienia tego czynu zabronionego.

Sąd dał ponadto w pełni wiarę pozostałym dowodom z ujawnionych na rozprawie dokumentów w postaci: protokołu z przebiegu badania stanu trzeźwości (k. 2-3), protokołu zatrzymania osoby (k. 4-5), protokołu przeszukania osoby (k. 7-8), protokołów zatrzymania rzeczy (k. 10-12, 35-37), protokołu ujęcia osoby (k. 15-16), protokołu tymczasowego zajęcia mienia (k. 29-30), informacji z K. (k. 32-34), postanowienia w przedmiocie dowodów rzeczowych wraz z wykazem (k. 38-39), nagrania monitoringu (k. 40), protokołów oględzin rzeczy wraz z dokumentacją fotograficzną (k. 41-49, 50-52), informacji z SR Żoliborz (k. 359-362, 421-423), informacji z US dot. D. K. (k. 498-501), informacji z noe-sad dot. oskarżonych (k. 520, 521), informacji z (...) dot. P. Z. (k. 533-538), odpis wyroku i dokumentów wykonawczych (k. 558-562), informacji o karalności P. Z. (k. 359-362, 502-504, 600-601), informacji o karalności D. K. (k. 69-70, 99-102, 505-507, 603-604).

Dokumenty powyższe zostały sporządzone rzetelnie, prawidłowo pod względem formalnym i zgodnie z obowiązującymi przepisami. Ich autentyczność i wiarygodność nie była kwestionowana przez żadną ze stron, ani nie stoi w sprzeczności z żadnym innym dowodem, a tym samym nie budzi wątpliwości i brak jest podstaw aby kwestionować ich wartość dowodową.

D. K. i P. Z. zostali oskarżeni o to, że w dniu 8 marca 2014 roku w W. przy ul. (...). (...) 14, na terenie hipermarketu T., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu, zabrali w celu przywłaszczenia 10 opakowań mleka dla dzieci (...), o łącznej wartości 679,00 zł., powodując tym samym straty w ww. kwocie na szkodę (...) sp. z o.o., tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

Rodzajowym przedmiotem ochrony przepisów rozdziału XXXV kodeksu karnego jest mienie, którym według prawa cywilnego jest własność i inne prawa majątkowe. Przestępstwo określone w art. 278 § 1 k.k. polega na zaborze cudzej rzeczy ruchomej w celu przywłaszczenia. Przez zabór rozumieć należy bezprawne wyjęcie rzeczy spod władztwa osoby dotychczas nim władającej (jak właściciel, posiadacz lub osoba posiadająca do rzeczy inne prawa rzeczowe lub obligacyjne) i objęcie go we własne władanie przez sprawcę (zob. J. Bafia, K. Mioduski, M. Siewierski, Kodeks karny. Komentarz, Warszawa 1990, s. 253-254). Wyjęcie rzeczy ruchomej spod władztwa nastąpić musi wbrew woli osoby nim dysponującej. Przy przestępstwie kradzieży działanie sprawcy należy uznać za ukończone z chwilą, gdy sprawca „zawładnął rzeczą, objął ją w swoje posiadanie, bez względu na to, czy zdołał następnie zamiar rozporządzania tą rzeczą jako swoją urzeczywistnić czy też nie” ( zob. OSNPG 1985, z. 8, poz. 110). Kradzież jest przestępstwem materialnym. Do jego znamion należy skutek w postaci objęcia rzeczy wyjętej spod władztwa osoby uprawnionej we władanie sprawcy. Zgodnie z dominującą w polskiej doktrynie i orzecznictwie teorią zawładnięcia, skutek następuje w momencie zawładnięcia rzeczą przez sprawcę, tj. w chwili, gdy sprawca objął ją w swoje posiadanie (zob. OSNPG 1985, z. 8, poz. 110). Dla zrealizowania znamienia skutku przestępstwa kradzieży muszą więc zostać przesądzone łącznie dwa elementy: po pierwsze – fakt pozbawienia przez sprawcę osoby uprawnionej władztwa nad rzeczą, po wtóre – objęcie tej rzeczy przez sprawcę we władanie. Przestępstwo określone w art. 278 k.k. należy do kategorii tzw. przestępstw kierunkowych. Ustawa wymaga, aby zachowanie sprawcy było ukierunkowane na określony cel, którym jest przywłaszczenie cudzej rzeczy ruchomej. Celem działania sprawcy musi być włączenie rzeczy do majątku sprawcy, objęcie jej w posiadanie lub postępowanie z nią jak z własną. Subiektywną cechą działania określonego w art. 278 § 1 k.k. jest zamiar przywłaszczenia, bez względu na to, jaka była pobudka działania sprawcy, np. chęć wzbogacenia się czy jakikolwiek inny motyw działania.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że D. K. i P. Z. swoim zachowaniem wypełnili znamiona omawianego przestępstwa z art. 278 § 1 k.k.

Nie ulega również wątpliwości, że oskarżeni dopuścili się popełnienia zarzucanego im przestępstwa w warunkach określonych w art. 12 k.k.

Pozyskane dowody, a w szczególności te w postaci protokołu zatrzymania P. Z., nagrania z monitoringu, jak i zeznania świadków M. P., E. N. i M. C., a także częściowe wyjaśnienia P. Z. w zakresie jego przyznania się do winy, zgodnie poświadczają zarówno fakt jak i okoliczności popełnienia zarzucanego im czynu.

Nie ulega również wątpliwości, że oskarżeni D. K. i P. Z. dokonując zaboru towaru należącego do sklepu (...) przy al. (...) 14 działali wspólnie i w porozumieniu. Przeprowadzone oględziny telefonu P. Z. pozwoliły na ustalenie, że w dniu zdarzenia około godziny 11:50, 13:25 i 15:00 łączył się z numerem wywoławczym 517-866-709 zapisanym jako (...). Miało to miejsce w okolicach czasu popełnianych kradzieży i zapewne wiązało się z ustaleniami z D. K. w tym przedmiocie. Faktem jest, że każdy z nich odgrywał w kradzieży określoną rolę. Modus operandi oskarżonych polegał na tym, że w dniu 8 marca 2014 r. D. K. zabrał z półki sklepowej puszki mleka (...), a następnie spakowano je do plecaka, który wynosił poza linię kas sklepu - (...). Oskarżeni włączyli zatem do swego stanu posiadania i zawładnęli ustalonymi rzeczami bez żadnej ku temu podstawy prawnej i zgody uprawnionych osób, chcąc zmylić pracowników sklepu. W tych okolicznościach oczywistym jest, że współsprawcy wykonywane przez siebie czynności traktowali jako objęte porozumieniem i dokonywane wspólnie.

W świetle nagrania z monitoringu sklepu (...) przy al. (...) 14 bezdyskusyjnym jest, że oskarżeni w dniu 8 marca 2014 r. dopuścili się kradzieży artykułów stanowiących własność sklepu. Co prawda sklepowe kamery przemysłowe nie zarejestrowały dokładnego przebiegu dokonania przez oskarżonych pierwszej tego dnia kradzieży, niemniej zbiorcza analiza dowodów zgromadzonych dowodów niezbicie prowadzi do takiej konkluzji. Po ujawnieniu kradzieży która miała miejsce w okolicy godziny 15:00, pracownicy sklepu zapoznali się z nagraniem monitoringu oraz przeprowadzili inwentaryzację skradzionych produktów, która wykazała brak 10 sztuk mleka (...), podczas gdy w plecaku P. Z. wykryto tylko 5 puszek mleka. Wcześniej tego samego dnia w okolicy godziny 12:00 zaobserwowano pobyt w sklepie (...), który również wziął z półki mleko (...), po czym zniknął z oczu kamer w jednej z alejek. Zabezpieczone nagranie monitoringu pokazuje następnie, że mężczyzna ten wjechał pomiędzy półki sklepowe z wózkiem, w którym były puszki z mlekiem, a po wyłonieniu się z alejki, wózek okazał się być pusty. Tenże sposób działania jest zbieżny z jego drugą wizytą tego samego dnia w sklepie, podczas której ujęto P. Z.. Zarówno za pierwszym jak i drugim razem – oskarżony K. wchodził do sklepu i brał z półki taki sam towar, po czym porzucał pusty wózek i opuszczał sklep bez zakupów oddalając się w bliżej nie znanym kierunku. Należy w tym stanie rzeczy przyjąć, że działanie to stanowiło wykonanie z góry powziętego zamiaru przywłaszczenia łącznie 10 opakowań mleka dla dzieci (...).

Obydwa zachowania oskarżonych miały miejsce tego samego dnia, w krótkim - około trzy godzinnym odstępie od siebie.

Przy ocenie popełnionego czynu zauważyć należy, że działanie sprawców, które miało miejsce około godziny 15:00 zostało natychmiast ujawnione przez pracowników ochrony sklepu, dzięki czemu odebrano skradzione produkty. Sąd nie miał podstaw by kwestionować łącznej wartości skradzionych przez oskarżonych w dniu 8 marca 2014r. artykułów, która została określona na postawie aktualnych cen w tym samym dniu, a do akt dołączono paragon stanowiący wycenę utraconego towaru. Stąd wartość szkody, stanowiąca wartość zaboru 10 sztuk mleka o cenie 67,90 zł za sztukę wyniosła łącznie 679,00 zł.

Oskarżeni działali umyślnie z zamiarem bezpośrednim, kierowani zamiarem osiągnięcia zysku. Wiedzieli, że dokonują zaboru wskazanych artykułów, obejmując je w swoje bezprawne władanie. Kradzież ta została dokonana bez wątpienia w zamiarze wzbogacenia się. Tak też wynikało z pierwotnych złożonych w postępowaniu przygotowawczym wyjaśnień P. Z., który podał że po zdobyciu towaru sprzedał je na bazarze przy ul. (...) w W.. W prawdzie wyjaśnienia te zostały następnie przez niego odwołane, lecz w ocenie Sądu z uwagi na brak okoliczności wskazujących na osobiste potrzeby, czy zainteresowanie tym produktem przez oskarżonego, jest to prawdopodobna wersja wydarzeń.

Oskarżeni działali w zamiarze bezpośrednim kierunkowym. Trudno bowiem inaczej interpretować formę zamiaru sprawców, którzy weszli w porozumienie co do współdziałania, w ramach którego podzielili się zadaniami, mieli przypisane poszczególne role w zdarzeniu i przystąpili do działania, którego całokształt stanowił czyn kradzieży. Dlatego też oskarżonym należało przypisać działanie w formie zjawiskowej współsprawstwa.

Mając powyższe okoliczności na uwadze nie ma wątpliwości, że D. K. i P. Z. swoim zachowaniem wypełnili znamiona czynu z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

Sąd wnikliwie analizował zarówno elementy przedmiotowe, jak i podmiotowe czynu z troską, aby wymiar kary spełnił poczucie społecznej sprawiedliwości kary, był adekwatny do stopnia jej winy i osiągnął cele zapobiegawcze i wychowawcze.

Stopień winy oskarżonych Sąd uznał za wysoki. Występek kradzieży, co wynika z samej jego istoty, należy do przestępstw umyślnych popełnianych z zamiarem bezpośrednim. Oskarżeni mieli pełną świadomość swojego przestępnego działania, zwłaszcza że obaj byli już w przeszłości karani za popełnienie takiego samego czynu zabronionego.

Natomiast oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu Sąd uznał go jako stopień znaczny. Sąd podzielił stanowisko, że przestępstwa przeciwko mieniu należą do kategorii istotnie groźnych społecznie przestępstw. Skierowane są bowiem przeciwko jednemu z podstawowych dóbr chronionych prawem jakim jest mienie, własność, a więc przeciwko dobru, które w gradacji dóbr chronionych prawem usytuowane jest tuż za ludzkim życiem i zdrowiem. Sąd miał na względzie także wartość szkody zaistniałej popełnionym przestępstwem, która również nie była kwotą niewielką.

Za okoliczność obciążającą w stosunku do obu oskarżonych Sąd uznał fakt, że szkoda w kwocie odpowiadającej wartości 5 opakowań mleka (...), nie została przez nich naprawiona. Ponadto Sąd miał na uwadze uprzednią karalność oskarżonych oraz stan nietrzeźwości P. Z. w chwili czynu.

Sąd nie dopatrzył się natomiast w sprawie okoliczności łagodzących. Nie sposób jako taką uznać częściowego przyznania się P. Z. do winy, jako że został on przyłapany na gorącym uczynku, zaś ujawnione w dniu zdarzenia, w jego plecaku nie opłacone towary - nie pozostawiały wątpliwości co do jego sprawstwa kradzieży.

Wobec ujawnionych wyżej okoliczności, jak również mając na uwadze treść wyrażonej w art. 58 k.k. zasady priorytetu kar nieizolacyjnych, a także fakt, że na gruncie tej sprawy zrealizowane są przesłanki z art. 37a k.k., Sąd orzekł w stosunku do obydwu oskarżonych karę 10 miesięcy ograniczenia wolności, polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne we wskazanym w wyroku wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym. Wymierzenie kary surowszego rodzaju, zdaniem Sądu, byłoby niepotrzebnym jej obostrzeniem, sprzecznym z podstawowymi celami kary i nie wskazane z punktu jej społecznego oddziaływania. W przekonaniu Sądu, wymierzona kara jest adekwatna zarówno do stopnia winy, jak też stopnia społecznej szkodliwości czynu oskarżonych, a także spełni cele prewencji ogólnej i szczególnej. Orzeczona w tym rozmiarze kara powinna przekonać oskarżonych i ogół społeczeństwa, że popełnianie przestępstw nie jest opłacalne i zamiast spodziewanych korzyści przynosi dolegliwości, a w konsekwencji również konieczność naprawienia wyrządzonej przez siebie szkody.

Ponadto mając na uwadze elementarne zasady sprawiedliwości Sąd wobec faktu, iż swoim działaniem oskarżeni wyrządzili w mieniu (...) Sp. z o.o. szkodę majątkową, na mocy art. 46 § 1 k.k. zobowiązał solidarnie oskarżonych do naprawienia szkody wyrządzonej czynem zabronionym, poprzez uiszczenie na rzecz pokrzywdzonego (...) Sp. z o.o. kwoty 339,95 zł. Podejmując rozstrzygnięcie w tym zakresie Sąd miał na uwadze fakt, że naprawienie szkody poprzez wyrównanie wyrządzonej szkody należy do podstawowych norm postępowania karnego, a sprawca przestępstwa powinien oddać osobie pokrzywdzonej materialną wysokość szkody, którą doznała ona na skutek działania oskarżonego. W ocenie Sądu wymiar naprawienia szkody w całości na rzecz pokrzywdzonego sklepu jest społecznie pożądany, a nadto stanowi dla oskarżonych odpowiednią dodatkową dolegliwość, która powinna być odbierana jako kolejny sygnał dla nich iż przestępcze działania na skutek których inne osoby ponoszą szkody materialne pociągają za sobą szereg realnych dolegliwości i zasługują na potępienie.

Kierując się dyspozycją art. 63 § 1 k.k., na poczet orzeczonej wobec P. Z. kary ograniczenia wolności Sąd zaliczył oskarżonemu okres jego rzeczywistego pozbawienia wolności w niniejszej sprawie w postaci zatrzymania w dniu 8 marca 2014 r. zaokrąglając w górę do pełnego dnia, przyjmując, że jeden dzień zatrzymania odpowiada dwóm dniom kary ograniczenia wolności.

W zakresie dowodu rzeczowego w postaci płyt CD, wymienionego pod poz. 1 wykazu dowodów rzeczowych nr DRZ (...) z k. 39 Sąd orzekł o przepadku poprzez pozostawienie ich w aktach sprawy. Płyty te zawierają utrwalony zapis video przedstawiający rozpoznawany w przedmiotowej sprawie czyn przestępczy.

Ponadto Sąd na podstawie ar.t 618 § 1 pkt 11 w zw. z art. 29 ust. 1 i 2 ustawy Prawo o Adwokaturze zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. U. B. kwotę 756,00 zł (siedmiuset pięćdziesięciu sześciu złotych) powiększoną o stawkę podatku od towarów i usług (VAT) tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej obrony z urzędu udzielonej oskarżonemu P. Z., a także zasądził na rzecz adw. J. K. kwotę 756,00 zł (siedmiuset pięćdziesięciu sześciu złotych) powiększoną o stawkę podatku od towarów i usług (VAT) tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej obrony z urzędu udzielonej oskarżonemu D. K.. Zasądzone kwoty uwzględniają aktualne przepisy w przedmiotowej materii, tj. stawki wynikające z Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. z 2013 r. poz.461).

O kosztach procesu Sąd orzekł po myśli art. 624 § 1 k.p.k. i zwolnił obydwu oskarżonych z ponoszenia kosztów sądowych, wydatkami obciążając Skarb Państwa. Zdaniem Sądu mając na względzie trudną sytuację materialną oskarżonych, w tym niskie zarobki P. Z. wynikające z wykonywanych przez niego prac dorywczych, a w przypadku D. K. fakt, że ma na utrzymaniu konkubinę i małoletnie dziecko, a w toku postępowania był w innej sprawie pozbawiony wolności to ponoszenie przez nich kosztów sądowych byłoby dla oskarżonych jak i ich rodzin nazbyt uciążliwe.

Mając na uwadze powyższe orzeczono, jak w wyroku.