Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Po przeprowadzeniu rozprawy , postanowieniem z dnia 30 stycznia 2017 r. Sąd Rejonowy w Częstochowie na podstawie art. 572 k.p.k. umorzył postępowanie o wydanie wyroku łącznego wobec skazanego J. K.. W uzasadnieniu orzeczenia wskazał, że na mocy postanowienia Sądu Okręgowego w Opolu z dnia 2 lutego 2015 r. IV Kow 7132/14/wz J. K. został warunkowo przedterminowo zwolniony w z odbycia reszty zasadniczych kar pozbawienia wolności w sprawach III K 27/10 i III K 380/13 Sądu Rejonowego w Częstochowie. W okresie warunkowego przedterminowego zwolnienia popełnił w dniach 27 marca 2015 r. , 28 marca 2015 r. i 2 kwietnia 2015 r. przestępstwa , za który został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Częstochowie z dnia 16 lipca 2015 roku sygn. akt IV K 474/14. Choć kary orzeczone w sprawach III K 27/10 i III K 380/13, IV K 474/15 Sądu Rejonowego w Częstochowie są karami tego samego rodzaju i nie zostały wykonane w to brak jest podstaw do ich połączenia z uwagi na negatywną przesłankę z art. 85 § 3k.k.

Powyższe postanowienie zaskarżył obrońca J. K.. Zarzucił obrazę przepisów postępowania to jest art. 572 k.p.k. mogącą mieć istotny wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, polegającą na błędnym przyjęciu, iż niniejsze postępowanie należy umorzyć z uwagi na brak warunków do wydania wyroku łącznego . Podniósł ,że w doktrynie wyrażany jest pogląd ,że jeżeli sprawca popełni przestępstwo w okresie próby związanym z warunkowym przedterminowym zwolnieniem z odbycia reszty kary pozbawienia wolności to przepis art. 85 § 3 k.k. nie ma zastosowania .

Wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia Sądu Rejonowego w Częstochowie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji.

Przy rozpoznawaniu środka odwoławczego przez Sąd Okręgowy w Częstochowie wyłoniło się zagadnienie prawne wymagające zasadniczej wykładni ustawy: czy popełnienie przestępstwa przez sprawcę w okresie próby wyznaczonym w związku z warunkowym przedterminowym zwolnieniem go z odbycia reszty kary pozbawienia wolności stanowi negatywną przesłankę w rozumieniu art. 85 § 3 k.k. orzeczenia kary łączonej pozbawienia wolności obejmującej karę, z której odbycia został warunkowo przedterminowo zwolniony i karę orzeczoną za przestępstwo popełnione w okresie próby?

W ocenie Sądu Okręgowego w Częstochowie spełnione zostały łącznie wszystkie przesłanki przedstawienia przez sąd odwoławczy Sądowi Najwyższemu do rozstrzygnięcia zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni ustawy o treści wskazanej powyżej. W postępowaniu odwoławczym wyłoniło się zagadnienie prawne, czyli istotny problem interpretacyjny. Przepis art. 85 § 3 k.k. został sformułowany w niejasny sposób tak, że możliwe jest jego całkowicie rozbieżne interpretowanie . Zagadnienie to wymaga zasadniczej wykładni ustawy, aby zapobiec rozbieżnościom w orzecznictwie sądów , gdy już obecnie przepis art. 85 § 3 k.k. interpretowany jest sprzecznie. Taka sytuacja jest oczywiście niekorzystna dla funkcjonowania przepisu w praktyce, w sprawach, w których często musi być rozważane zastosowanie lub niestosowanie przepisu art.85§ 3 k.k. . Przedmiotowe zagadnienie pojawiło się przy rozpoznaniu środka odwoławczego, jest związane z niniejszą sprawą i to od rozstrzygnięcia przedstawionego zagadnienia prawnego zależy rozstrzygnięcie sprawy, to jest stwierdzenie, że wbrew stanowisku Sądu Rejonowego spełnione zostały przesłanki do wydania wyroku łącznego i orzeczenia kary łącznej pozbawienia wolności wobec J. K. bądź też, że brak jest warunków do wydania wyroku łącznego.

Sąd Apelacyjny w Katowicach w uzasadnieniu wyroku z dnia 13 października 2016 r. sygn. akt II AKa 388/16 ( (...)) przyjął , że do momentu upływu okresu próby powiększonego o 6 miesięcy, mimo zastosowania wobec skazanego dobrodziejstwa warunkowego przedterminowego zwolnienia karę uważa się za nieodbytą, a więc niewykonaną. Należało zatem uznać, że nie nastąpiło jej zakończenie w rozumieniu art. 85§ 3 k.k. O ustaniu wszelkich konsekwencji związanych z wykonaniem kary przesądza dopiero taka sytuacja , w której wobec skazanego korzystającego z warunkowego przedterminowego zwolnienia nie istnieje już możliwość odwołania warunkowego przedterminowego zwolnienia i - co za tym idzie - ponownego rzeczywistego wykonania wymierzonej kary.

Z drugiej strony w doktrynie i prawa karnego wyrażany jest pogląd przeciwny. W Kodeks karny . Komentarz K.-W. V. (red.), L. A., Lachowski J., O. T., Z. I., Z. A. ( (...) Prawnej Lex) autorzy stwierdzili ,że przepis art. 85 § 3 k.k. stanowi o łączeniu kary za przestępstwo popełnione po rozpoczęciu, a przed zakończeniem wykonywania kary podlegającej łączeniu z karą wykonywaną w chwili popełnienia przestępstwa, co oznacza, że przestępstwo musi być popełnione w czasie wykonywania kary. Jeśli zatem sprawca popełni nowe przestępstwo na przykład w okresie próby związanym z warunkowym przedterminowym zwolnieniem, to przepis art. 85 § 3 k.k. nie znajdzie zastosowania. W takim przypadku nowe przestępstwo nie zostało popełnione w trakcie wykonywania kary. Prezentowane stanowisko jest zdaniem autorów tym bardziej uzasadnione, gdy zważy się na wyjątek przewidziany w art. 89 k.k. dopuszczający łączenie kary, która nie podlega wykonaniu z uwagi na warunkowe zawieszenie. Istota warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności sprowadza się do tego, że kara pozbawienia wolności nie może być wprowadzona do wykonania, nie podlega ona zatem wykonaniu. Podobnie jest w przypadku warunkowego przedterminowego zwolnienia z odbycia reszty kary pozbawienia wolności. Jakkolwiek wyrok skazujący na taką karę jest prawomocny, to nie podlega ona wykonaniu w zakresie, w jakim idzie o karę. Gdyby uznać, że kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania oraz ta, z której odbycia sprawca został warunkowo zwolniony, są karami podlegającymi wykonaniu, to zastrzeżenie wyjątku, o którym mowa w art. 85 § 2 k.k., byłoby całkowicie zbędne.

W Kodeks karny. Komentarz .pod redakcją A. G. i K. W. ( Wydawnictwo C. H. Beck 2017 , Wydanie 4 System Informacji Prawnej Legalis) autorzy stwierdzili ,że przekonujące wydaje się stanowisko uznające za kryterium "podlegania wykonaniu" nieuchronność wykonania kary (zob. np. wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z 24 marca 2016 r., II AKA 27/16, L., gdzie stwierdzono jej istnienie w przypadku zawieszenia postępowania wykonawczego). Przy tym założeniu, tytułem przykładu, wydaje się, że jako karę niepodlegającą wykonaniu należy traktować między innymi , "czas pozostały do odbycia kary" objętej warunkowym przedterminowym zwolnieniem (art. 82 k.k.).

Celem wykładni jest ustalenie znaczenia określonego przepisu lub jego fragmentu zgodnie z prawem i w oparciu o przyjęte w orzecznictwie i doktrynie dyrektywy wykładni prawa. Powszechnie przyjęta jest zasada pierwszeństwa wykładni językowej . Dopiero w sytuacji, w której wyinterpretowanie normy metodą językową prowadzi do niedających się usunąć wątpliwości albo do absurdalnych lub niemożliwych do zaakceptowania konsekwencji niezbędne staje się korzystanie z wykładni systemowej lub funkcjonalnej (por. Lech Morawski Wykładnia prawa w orzecznictwie sądów. Toruń 2002 str. 81,222; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 25 lutego 2009 r. I KZP 34/08 OSNKW 2009/5/35).

Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 19 stycznia 2017 r. I KZP 12/16 (OSNKW 2017/2/8) przedstawił argumentację, uzasadniającą odejście od zasad wykładni językowej art. 85 § 3 k.k. w realiach rozpatrywanej sprawy popełnienia przestępstwa przez skazanego pozostającego na wolności po upływie okresu udzielonego mu zezwolenia na opuszczenie zakładu karnego bez dozoru. Przyjął ,że właśnie absurdalną i niemożliwą do zaakceptowania jest taka interpretacji zwrotu ,,kara odbywana’’, która daje możliwość łączenia kary orzeczonej za przestępstwo niepowrotu najpóźniej w ciągu 3 dni po upływie wyznaczonego terminu czasowego opuszczenia zakładu karnego z art. 242§ 2 k.k. z karą, w toku wykonywania której skazany uzyskał owe zezwolenie na czasowe opuszczenie jednostki penitencjarnej. W konsekwencji uznał, że popełnienie przestępstwa przez skazanego, któremu udzielono zezwolenia na opuszczenie zakładu karnego bez dozoru w trybie artykułu 138§1 pkt 8 k.k.w. i który odbywa w tym czasie karę pozbawienia wolności, stanowi negatywną przesłankę wymierzenia kary łącznej w wyroku łącznym; tak samo należy ocenić sytuację, gdy skazany popełnił przestępstwo po upływie przedmiotowego zezwolenia, a więc w czasie już bezprawnego przebywania na wolności.

W realiach niniejszego postępowania sytuacja wydaje się jednak zupełnie inna. Trudno bowiem kwestionować zasadę pierwszeństwa wykładni językowej przepisu art. 85 § 3 k.k. , gdy prowadzi ona do logicznych a jednocześnie racjonalnych wniosków. W czasie popełnienia przestępstw osądzonych w sprawie IV K 474/15 Sądu Rejonowego w Częstochowie J. K. przebywał na wolności zgodnie z prawem , na podstawie prawomocnego postanowienia Sądu Okręgowego w Opolu o warunkowym przedterminowym zwolnieniu z odbycia reszty kar pozbawienia wolności w sprawach III K 27/10 i III K 380/13 Sądu Rejonowego w Częstochowie , które ukształtowało nowy stan prawny . Sąd penitencjarny udzielając J. K. w toku odbywania kary pozbawienia warunkowego przedterminowego zwolnienia z odbycia jej reszty dokonał bowiem , na podstawie uzyskanych dodatkowych danych, fakultatywnej modyfikacji wykonania orzeczenia skazującego. Służyło to racjonalizowaniu kary, by nie pozbawiać go wolności bez niezbędnej potrzeby.(por. Wróbel W. (red.), Zoll A. (red.), Barczak-Oplustil A., Bielski M., Bogdan G., Ćwiąkalski Z., Dąbrowska-Kardas M., Górowski W., Iwański M., Jakubowski M., Jodłowski J., Kardas P., Majewski J., Małecki M., Plich A., Pyrcak-Górowska M., Raglewski J., Szewczyk M., Tarapata S. Kodeks karny. Część ogólna. Tom I. Cześć II. Komentarz do art. 53-116 System Informacji Prawnej LEX; postanowienie Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 8 kwietnia 2003 r. II AKz 125/03 , KZS 2003, z.4, poz. 33). W Kodeks karny . Komentarz K.-W. V. (red.), L. A., Lachowski J., O. T., Z. I., Z. A. ( (...) Prawnej Lex) autorzy wyrazili pogląd ,że warunkowe przedterminowe zwolnienie polega na rezygnacji z kontynuowania wykonywania orzeczonej kary pozbawienia wolności i dalszego pobytu skazanego w zakładzie karnym przed upływem końcowego terminu jej wykonywania, jaki wynika z wyroku sądu. Funkcją warunkowego przedterminowego zwolnienia jest przyspieszenie i ułatwienie osobie, która z powodu popełnienia przestępstwa znalazła się w izolacji penitencjarnej - readaptacji społecznej, jeżeli istnieje co do niej pozytywna prognoza kryminologiczna.

Zgodnie z wydanym orzeczeniem J. K. nie miał już nieuchronnie wykonać reszty kary . Jedynie w razie spełnienia określonych ustawowych przesłanek i wydania nowego orzeczenia sądu penitencjarnego o odwołaniu warunkowego przedterminowego zwolnienia mógłby zostać zmieniony stan prawny a reszta kary byłaby wykonana.

O istocie instytucji warunkowego przedterminowego zwolnienia z odbycia reszty kary pozbawienia wolności wypowiedział się Sąd Najwyższy w Uchwale Izby Karnej z dnia 11 stycznia 1999 r. I KZP 15 /98 ( OSNKW 1999/1-2/1) . Stwierdził, że dopóki decyzji o warunkowym przedterminowym zwolnieniu nie podjęto, dopóty nie można mówić o nabyciu przez osobę skazaną uprawnień, które mogłyby podlegać ochronie w świetle konstytucyjnej zasady ochrony praw słusznie nabytych. Upływ określonego quantum kary nie tworzy jeszcze bowiem po stronie skazanego żadnego "roszczenia" ("uprawnienia"), czy choćby samej "ekspektatywy" warunkowego zwolnienia, które mogłyby podlegać ochronie. O tego typu skutkach można byłoby mówić jedynie wówczas, gdyby po odbyciu określonej części kary istniał obowiązek warunkowego zwolnienia skazanego po tym właśnie okresie. Omawiana instytucja ma jednak, jak notoryjnie wiadomo, charakter fakultatywny i jej zastosowanie uzależnione jest od tego, jak sąd oceni spełnienie (lub jego brak) przesłanek materialnych, od których zależy warunkowe przedterminowe zwolnienie. Tak więc dopiero z chwilą, gdy w orzeczeniu sądowym uprawniony organ da wyraz przeświadczeniu, iż w odniesieniu do konkretnego skazanego spełnione są wszystkie, w tym i materialne, warunki przedterminowego zwolnienia, można mówić o uzyskaniu przez skazanego prawa do wcześniejszego, warunkowego zwolnienia z odbycia reszty kary.

Skoro zatem J. K. został prawomocnym orzeczeniem sądu warunkowo przedterminowo zwolniony z odbycia reszty kary pozbawienia wolności to ukształtowane zostało jego prawo , choć warunkowe, do legalnego przebywania na wolności, podlegające ochronie w świetle konstytucyjnej zasady ochrony praw słusznie nabytych, wyprowadzonej z art.2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej . Choć zasada praw słusznie nabytych nie ma charakteru absolutnego, to oznacza zakaz arbitralnego odebrania lub ograniczenia prawa podmiotowego . Wydaje się także stanowić przeszkodę do takiego interpretowania przepisu art. 85 § 3 k.k. , które osobie warunkowo przedterminowo zwolnionej z odbycie reszty kary pozbawienia wolności nadaje jednak status osoby odbywającej tę karę w rozumieniu art. 85 §3 k.k. in fine, a karę uznaje za niezakończoną . Wobec takiej osoby istnieje jedynie możliwość wydania w przyszłości, w razie spełnienia ku temu ustawowych przesłanek, orzeczenia sądu o odwołaniu warunkowego przedterminowego zwolnienia. Dopiero w razie wydania prawomocnego postanowienia o odwołaniu warunkowego przedterminowego zwolnienia reszta kary podlegałaby wykonaniu.

Wydaje się zatem ,że w okresie próby związanym z warunkowym przedterminowym zwolnieniem z odbycia reszty kar pozbawienia wolności J. K. nie odbywał tych kar , z których został przecież zwolniony. Nie została więc spełniona przesłanka negatywna z art. 85 § 3 k.k. i nie ma zakazu łączenia kary łącznej za czyny popełnione w okresie próby z karami łącznymi , których wobec warunkowego przedterminowego zwolnienia J. K. wówczas nie odbywał. Jeżeli został warunkowo przedterminowo zwolniony z odbycia reszty kary pozbawienia wolności to wydaje się ,że zakończył ich wykonywanie . Gdyby nie doszłoby do odwołania warunkowego przedterminowego zwolnienia, obie kary w myśl przepisu art. 82 § 1 k.k. uznane byłyby za odbyte z chwilą warunkowego przedterminowego zwolnienia. Gdy odwołano warunkowe przedterminowe zwolnienie, to dopiero z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia sądu penitencjarnego powstał nowy stan prawny skutkujący wykonaniem reszty kar łącznych pozbawienia wolności w sprawach III K 27/10 i III K 380/13 Sądu Rejonowego w Częstochowie . Wobec braku spełnienia przesłanki negatywnej z art. 85 § 3 k.k. kary te podlegać powinny połączeniu z karą łączną w sprawie IV K 474/15 Sądu Rejonowego w Częstochowie.

Z uzasadnienia projektu ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw wynika ,że nowelizacja ma służyć zasadniczemu uproszczeniu przesłanek materialnoprawnych i ograniczeniu obowiązków procesowych sądu przy wymierzaniu kary łącznej. Odchodzi się w niej od uzależnienia zbiegu przestępstw prowadzącego do wymiaru kary łącznej od ich popełnienia przed pierwszym, chociażby nieprawomocnym wyrokiem co do któregokolwiek ze zbiegających się przestępstw. Podstawą wymiaru kary łącznej ma być po prostu wymierzenie za dwa lub więcej przestępstw kary tego samego rodzaju lub inne podlegające łączeniu i podlegające wykonaniu, w całości lub w części, kary za poszczególne przestępstwo. Kara łączna może również powstać na bazie poprzednio orzeczonej kary łącznej, po tym, jak pojawia się przestępstwo nieuwzględnione w orzekaniu poprzedniej kary łącznej (niewykryte, nieosądzone lub popełnione później). Jedynym instrumentem wyłączającym w pewnym zakresie łączenie kar jednorodzajowych lub innych podlegających łączeniu jest proponowany art. 85 § 3 k.k., wedle którego podstawą orzeczenia jednej kary łącznej nie może być kara wymierzona za przestępstwo popełnione przed zakończeniem wykonywania innej kary podlegającej łączeniu oraz ta kara lub kara łączna, w skład której wchodzi. Ma on zapobiegać sytuacjom, w których skazany na surową karę pozbawienia wolności (jednostkową lub łączną), zbliżającą się do górnej granicy zagrożenia, przed zakończeniem odbywania aktualnej kary mógłby popełnić nawet przestępstwa o znacznej szkodliwości społecznej, a kary za nie wymierzone w ogóle lub jedynie w minimalnym stopniu wpływałyby (z uwagi na niemożność przekroczenia górnej granicy rodzajowej kary) na rozmiar kary pozostającej mu jeszcze do odbycia. Innym refleksem tej swoistej bezkarności byłby niewątpliwie fakt, że skazanym zależałoby w opisanej sytuacji na prawnym, bądź nawet bezprawnym odwlekaniu w czasie zakończenia odbywania kary pozbawienia wolności. Po jej zakończeniu musieliby bowiem odbyć nową karę w całości.

Przepis art. 85 k.k. został następnie zmieniony ustawą z dnia 11 marca 2016 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw . W uzasadnieniu projektu tej ustawy stwierdzono ,że propozycja ukształtowania na nowo treści dotychczasowego art. 85 § 3 wynika jedynie z uzasadnionych wątpliwości co do językowej poprawności obecnej redakcji. Wobec powyższego przepis ten został rozdzielony na dwie jednostki redakcyjne.

Zarówno treść znowelizowanych przepisów Rozdziału IX kodeksu karnego jak i przedstawione powyżej fragmenty uzasadnienia projektów ustaw potwierdzają ,że zamiarem ustawodawcy było istotne uproszczenie i zliberalizowanie zasad orzekania kary łącznej. Odrzucając uzależnienie wymierzenia kary łącznej od popełnienia co najmniej dwóch przestępstw zanim zapadł pierwszy, chociażby nieprawomocny wyrok co do któregokolwiek z nich, łączy się obecnie węzłem kary łącznej kary orzeczone także wobec niepoprawnych sprawców , którzy popełnili wiele przestępstw w powtarzającej się nawet kilkakrotnie konfiguracji czasowej: czyn lub czyny zabronione i wyroki co do nich zapadłe , kolejny czyn lub czyny zabronione i wyroki co do nich zapadłe itd., byleby tylko wymierzone kary podlegały wykonaniu. Taka kara łączna obejmuje kary wymierzone za wiele przestępstw , gdy wcześniej , w częstej praktyce sądów, wobec niespełnienia przesłanek art. 85 k.k. w brzmieniu poprzednio obowiązującym , odrębnemu wykonaniu podlegały trzy lub więcej kary łączne lub kary łączne i kary za przestępstwa nie podlegające łączeniu. Były to na przykład sprawy osób niepoprawnych, skazywanych początkowo na kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania (następnie zarządzone do wykonania) , później na kary bezwzględne pozbawienia wolności, popełniających jeszcze kolejne przestępstwa aż do osadzenia w jednostce penitencjarnej. Kara łączna może również powstać na bazie poprzednio orzeczonej kary łącznej, po tym jak pojawią się nowe przestępstwa , później popełnione przez takiego sprawcę . Art. 85 § 3 k.k. nie można zatem interpretować jako ustanawiającego zakaz orzekania, wobec niepoprawności sprawcy, kary łącznej obejmującej karę, z której odbycia sprawca ten został warunkowo przedterminowo zwolniony i karę orzeczoną za przestępstwo popełnione przez niego w okresie próby. Uzasadnienie projektu ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw przekonuje również , że zamiarem ustawodawcy było wąskie wyłączenie możliwości orzekania kary łącznej. Wprowadzenie przepisu art. 85 § 3 k.k. miało w ocenie autorów projektu zapobiegać sytuacjom, w których skazany na surową karę pozbawienia wolności , zbliżającą się do górnej granicy zagrożenia, przed zakończeniem odbywania aktualnej kary mógłby popełnić przestępstwa o znacznej szkodliwości społecznej, a kary za nie wymierzone w ogóle lub jedynie w minimalnym stopniu wpływałyby ,z uwagi na niemożność przekroczenia górnej granicy rodzajowej kary, na rozmiar kary pozostającej mu jeszcze do odbycia. Skazanym zależałoby w opisanej sytuacji na prawnym, bądź nawet bezprawnym odwlekaniu w czasie zakończenia odbywania kary pozbawienia wolności. Po jej zakończeniu musieliby bowiem odbyć nową karę w całości.

Wydaje się ,że w uzasadnieniu projektu nowelizacji kodeksu karnego chodzi o sytuacje faktycznego wykonywania kary pozbawienia wolności , która ma być nieuchronnie wykonana lub sytuacje racjonalnie wyinterpretowane ( jak w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 19 stycznia 2017 r. I KZP 12/16), nie zaś o sytuację osoby warunkowo przedterminowo zwolnionej z odbycia reszty kary , która legalnie nie odbywa kary wobec wydania prawomocnego orzeczenia warunkowo modyfikującego wyrok skazujący, poprzez rezygnację z wykonania reszty kary. Nie ma bowiem analogii pomiędzy sytuacją osoby warunkowo przedterminowo zwolnionej a skazanym , który w jaskrawym przypadku przed zakończeniem odbywania kary pozbawienia wolności zbliżonej do górnej granicy ustawowego zagrożenia bezprawnie uwolnił się i nawet przez wiele lat przebywał na wolności. W razie niewprowadzenia przepisu art. 85 § 3 k.k. byłby rzeczywiście bliski bezkarności popełniając na wolności nawet wiele nowych, poważnych przestępstw. Po ujęciu go , osądzeniu nowych przestępstw i wydaniu kary łącznej obejmującej kary za wszystkie jego przestępstwa kara łączna nie mogłaby przekroczyć górnej granicy rodzajowej kary.

W razie nie wydania postanowienia o odwołaniu warunkowego przedterminowego zwolnienia w okresie próby i następnych 6 miesięcy brak jest przesłanek do wydania następnie wyroku łącznego , obejmującej karę objętą zwolnieniem, wobec uznania kary za odbytą z chwilą warunkowego zwolnienia.

W tym stanie rzeczy uzasadnione było odroczenie posiedzenia Sądu Okręgowego i przekazanie na podstawie art. 441§ 1 k.p.k. Sądowi Najwyższemu do rozstrzygnięcia zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni ustawy.