Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 marca 2017 r.

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Mirosława Molenda-Migdalewicz

Protokolant: star. sekr. sądowy Katarzyna Awsiukiewicz

po rozpoznaniu w dniu 29 marca 2017 r. w Legnicy

sprawy z wniosku Z. H.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o rekompensatę

na skutek odwołania Z. H.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 18 października 2016 r.

znak (...)

I.  zmienia decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. z dnia 18 października 2016 r. znak (...) w ten sposób, że przyznaje wnioskodawcy Z. H. prawo do rekompensaty z tytułu wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze od dniu 27 września 2016 r.,

II.  stwierdza, iż organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za opóźnienie w przyznaniu prawa do świadczenia.

Sygn. akt V U 1166/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 18 października 2016 r., znak: (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. m.in. odmówił wnioskodawcy Z. H. prawa do przeliczenia wysokości emerytury z uwzględnieniem rekompensaty.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji ZUS Oddział w L. wskazał , że wnioskodawca udowodnił jedynie 13 lat, 6miesięcy i15 dni pracy w szczególnych warunkach wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wobec wymaganych 15 lat.

Z okresu pracy w warunkach szczególnych wyłączono okres służby wojskowej od 27 października 1970r. do 14 października 1972r.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy nie wskazał argumentacji w tym zakresie .

Od powyższej decyzji odwołanie złożył wnioskodawca, wnosząc o jej zmianę poprzez przyznanie jemu prawa do przeliczenia wysokości emerytury z uwzględnieniem rekompensaty.

W uzasadnieniu odwołania wnioskodawca podał, iż posiada wymagany 15 letni okres pracy w szczególnych warunkach, albowiem w jego ocenie do stażu pracy w warunkach szczególnych winien być zaliczony okres odbywania zasadniczej służby wojskowej od 27 października 1970r. do 14 października 1972r.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie .

W uzasadnieniu odpowiedzi na odwołanie organ rentowy dodatkowo wskazał , że organ rentowy uznał ,iż wnioskodawca do 01 stycznia 2009r. tj. do daty wejścia w życie ustawy o emeryturach pomostowych –udokumentował 13 lat 06 miesięcy i 15 dni pracy w warunkach szczególnych , w rozumieniu art. 32 ustawy emerytalnej tj. okres od 05 lipca 1968r. do 18 kwietnia 1984r. z wyłączeniem :

- okresu służby wojskowej od 27 października 1970r. do 14 października 1972r.,

- okresu nie świadczenia pracy po odbyciu służby wojskowej od 15 października 1972r. do 02 listopada 1972r.,

- okresów urlopów bezpłatnych : od 06 listopada 1980r. do 31 grudnia 1980r. i od 11 listopada 1981r. do 10 grudnia 1981r.

Odnosząc się do żądania wnioskodawcy w zakresie zaliczenia okresu służby wojskowej do pracy w szczególnych warunkach wymaganego do przyznania prawa do rekompensaty – ZUS Oddział w L. wskazał , że uchwała Sądu Najwyższego z dnia 16 października 2013r., sygn. akt IIUZP 6/13 dotyczy jedynie sytuacji , gdy okres służby wojskowej jest zaliczany do okresu pracy w warunkach szczególnych wymaganego do nabycia prawa do emerytury w niższym wieku emerytalnym na podstawie art. 184 w zw. z art. 32 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych .

W ocenie ZUS Oddział w L. brak jest zatem podstaw prawnych do zaliczenia okresu służby wojskowej , do okresu pracy w warunkach szczególnych ,wymaganego do nabycia prawa do rekompensaty, określonej w art. 21 ust.1 ustawy o emeryturach pomostowych .

Sąd ustalił stan faktyczny sprawy :

Wnioskodawca Z. H. urodził się dnia (...)

Decyzją z dnia 07 stycznia 2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. przyznał Z. H. prawo do emerytury od dnia osiągnięcia wieku emerytalnego tj. od dnia (...)

Wypłata emerytury została zawieszona , gdyż wnioskodawca kontynuował zatrudnienie .

Decyzją z dnia 05 lutego 2016r. – na wniosek z dnia 29 stycznia 2016r. i po przedłożeniu świadectwa pracy wystawionego w dacie złożenia tego wniosku - organ rentowy ustalił wysokość i podjął wypłatę emerytury .

Dnia 29 września 2016r. Z. H. złożył wniosek o przyznanie prawa do przeliczenia wysokości emerytury z uwzględnieniem rekompensaty z tytułu pracy w warunkach szczególnych .

W wyniku rozpoznania wniosku ZUS Oddział w L. wydał zaskarżoną decyzję .

/bezsporne, nadto akta emerytalne ZUS k.42-50 /

W okresie od 05 lipca 1968 r. do 18 kwietnia 1984 r. Z. H. zatrudniony był na podstawie umowy o pracę w (...) Zakładach (...) w L. na stanowisku operatora suwnicy oraz elektryka remontu suwnic na wysokości

Służbę wojskową wnioskodawca odbywał w okresie od 27 października 1970r. do 14 października 1972r.

Od 15 października 1972r.do 02 listopada 1972r. Z. H. nie świadczył pracy po odbyciu służby wojskowej .

W 1975r. zakład pracy zakupił samojezdną suwnicę bramową (...). Był to pojazd silnikowy- specjalistyczna o napędzie 4 kołowym.Do obsługi tego pojazdu specjalistycznego wymagane były uprawnienia kierowcy samochodu ciężarowego o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony oraz uprawnienia suwnicowego. Pojazd ten służył do przenoszenia dużych ciężarów. Na platformie była konstrukcja podtrzymująca. Na kołach przednich i tylnych były umieszczone ramy i haki , które były doczepione do ramy na górze. Umocnienia od kół szły na wysokość 1,5 - 2 metrów. Na przedniej i tylnej ramie były tzw. zbrocza do których doczepiane były haki na skręconych linach. Pojazd ten służył do przewożenia i przemieszczania na odległość kilku metrów dużych ciężarów. Udźwig pojazdu16-18 ton. Kabina operatora była na wysokości ok. 3 metrów. Wnioskodawca wchodził do kabiny po schodkach .W kabinie były zamontowane główne sterowniki.

Wnioskodawca pracę tę wykonywał na stałe i w pełnym wymiarze czasu pracy . Był jedynym pracownikiem , który posiadał pełne uprawnienia do obsługi tego pojazdu specjalistycznego . Był pracownikiem Działu (...).

Wnioskodawca w okresie zatrudnienia korzystał dwukrotnie z urlopów bezpłatnych w okresach : od 06 listopada 1980r. do 31 grudnia 1980r. i od 11 listopada 1981r. do 10 grudnia 1981r.

Z okresu zatrudnienia w (...) Zakładach (...) w L. ZUS Oddział w L. uznał wnioskodawcy pracę w warunkach szczególnych w następujących okresach :

- od 05 lipca 1968r. do 27 października 1970r.( 02 lata 03 miesiące i 23 dni ) ,

- od 03 listopada 1972r. do 05 listopada 1980r. ( 08 lat i 03 dni ) ,

- od 01 stycznia 1981r. do 10 listopada 1981r. ( 10 miesięcy i 10 dni ),

- od 11 grudnia 1981r. do 31 grudnia 1982r. ( 01 rok i 21 dni ) ,

- od 01 stycznia 1983r. do 18 kwietnia 1984r. ( 01 rok 03 miesiące i 18 dni ).

W marcu 2001r. Dział (...) został przekształcony . Dział ten wyłączony został ze struktur organizacyjnych (...) Zakładów (...) w L. i powstała spółka cywilna (...) w L. .

W spółce tej wnioskodawca od 16 marca 2001r. do 30 listopada 2008r. wykonywał na stałe i w pełnym wymiarze czasu pracy pracę operatora samojezdnej suwnicy bramowej (...). Wykonywał takie obowiązki jak podczas zatrudnienia w (...) Zakładach (...) w L. .

Podczas zatrudnienia w spółce cywilnej (...) w L. wnioskodawca był jedynym posiadającym uprawnienia do obsługi tego pojazdu specjalistycznego .

W okresie zatrudnienia wnioskodawca wykorzystał łącznie 40 dni zwolnień lekarskich , za które wypłacono zasiłek chorobowy .

- akta emerytalne k.34,41,

- zeznania świadków:

A. G. k. 26v, e-protokół z dnia 29.03.2017r. 00:14:39 i nast.,

S. K. k. 26v-27, e-protokół z dnia 29.03.2017r. 00:31:20 i nast

- przesłuchanie wnioskodawcy k. 27, e-protokół z dnia 29.03.2017r. 00:43:44 i nast.

Sąd zważył:

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 19.12.2008r. o emeryturach pomostowych (Dz. U. nr 237, poz. 1656 ze zm.) rekompensata - oznacza odszkodowanie za utratę możliwości nabycia prawa do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze dla osób, które nie nabędą prawa do emerytury pomostowej.

Natomiast zgodnie z art. 21 ww. ustawy rekompensata przysługuje ubezpieczonemu, jeżeli ma okres pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w rozumieniu przepisów ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej 15 lat.

Celem rekompensaty jest łagodzenie skutków utraty możliwości przejścia na emeryturę przed osiągnięciem wieku emerytalnego przez pracowników ur. po 31 grudnia 1948r., zatrudnionych przy pracach w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

W przypadku rekompensaty realizacja tego celu polega na odpowiednim zwiększeniu podstawy wymiaru emerytury z FUS, do której osoba uprawniona nabyła prawo po osiągnięciu powszechnego wieku emerytalnego.

Art. 2 pkt 5 i art. 21 ust. l ustawy pomostowej formułują dwie zasadnicze przesłanki nabycia prawa do rekompensaty: 1) nie spełnienie warunków do nabycia prawa do emerytury pomostowej, 2) udokumentowanie okresu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z FUS wynoszącego co najmniej 15 lat.

W świetle powyższego rekompensata przysługuje tym pracownikom, którzy osiągnęli co najmniej 15-letni okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 32 ust, l i 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, ale nie nabyli prawa do emerytury pomostowej z powodu nie uznania ich pracy za wykonywaną w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. l i 3 ustawy o emeryturach pomostowych.

Dodatkowo wskazać należy, iż zgodnie z przepisami § 2 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.: "2. Okresy pracy w szczególnych warunkach stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym wg wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie §1 ust.2 rozporządzenia lub w świadectwie pracy" w którym ma określić :

-

rodzaj pracy ściśle według wykazu, działu i pozycji rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r.;

-

stanowisko pracy w szczególnych warunkach zgodnie z wykazem, działem, pozycją i punktem zarządzenia resortowego lub uchwały właściwego ministra,

-

okres, w którym praca w szczególnych warunkach wykonywana była stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Wnioskodawca przedłożył świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych wystawione przez (...) Zakłady (...) w L. i na podstawie tego dokumentu - po odliczeniu okresów wskazanych w części wstępnej uzasadnienia - ZUS O/ L. zaliczył wnioskodawcy łączny okres zatrudnienia w warunkach szczególnym 13 lat 06 miesięcy i 15 dni .

Spornym w sprawie pozostawał fakt , czy wnioskodawca ma wymagany okres 15 lat pracy w szczególnych warunkach liczonych na dzień wejścia w życie ustawy o emeryturach pomostowych tj. na dzień 01 stycznia 2009r.

Organ rentowy nie wliczył wnioskodawcy okresu pełnienia czynnej służby wojskowej w okresie od 27 października 1970r. do 14 października 1972r.

Wnioskodawca w odwołaniu twierdził, że spełniał warunki do zaliczenia okresu służby wojskowej do okresu pracy w warunkach szczególnych zgodnie z powołaną w niniejszym uzasadnieniu uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 16 października 2013r.

W tym zakresie sąd podzielił stanowisko organu rentowego przedstawione w odpowiedzi na odwołanie .

Wskazać bowiem należy , że brak jest podstaw prawnych do zaliczenia okresu służby wojskowej , do okresu pracy w warunkach szczególnych ,wymaganego do nabycia prawa do rekompensaty, określonej w art. 21 ust.1 ustawy o emeryturach pomostowych.

Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 16 października 2013r. sygn. akt IIUZP 6/13 dotyczy jedynie sytuacji , gdy okres służby wojskowej jest zaliczany do okresu pracy w warunkach szczególnych wymaganego do nabycia prawa do emerytury w niższym wieku emerytalnym na podstawie art. 184 w zw. z art. 32 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych .

Taka sytuacja w niniejszej sprawie nie miała miejsca, gdyż wnioskodawca nabył prawo do emerytury nie w niższym wieku emerytalnym , ale na podstawie art. 24 1b pkt.5 ustawy emerytalnej, po osiągnięciu ustawowego wieku emerytalnego 65 lat i 09 miesięcy.

Brak – w ocenie sądu – podstaw prawnych do zaliczenia służby wojskowej do okresu pracy w warunkach szczególnych , wymaganego do przyznania prawa do rekompensaty.

Analizując materiał dowodowy zgromadzony w sprawie sąd miał na względzie, że przedmiotem sporu w niniejszej sprawie było prawo do rekompensaty z tytułu pracy w warunkach szczególnych, którego w oparciu o art. 21ust.1 ustawy z 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych domagał się Z. H., a nie kwestia prawidłowości odmowy zaliczenia do okresu pracy w warunkach szczególnych tylko i wyłącznie okresu odbywania przez wnioskodawcę zasadniczej służby wojskowej .

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 20 października 2015r. , sygn. akt III AUa603/15 wskazał, że „według art. 83 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U.2015.121 j.t.) Zakład wydaje decyzje w zakresie indywidualnych spraw dotyczących w szczególności ustalania uprawnień do świadczeń z ubezpieczeń społecznych. Odwołanie od decyzji w przedmiocie ustalenia prawa do emerytury, renty oraz innych praw z ubezpieczeń społecznych służy do sądu pracy i ubezpieczeń społecznych, według art. 83 ust. 2 tej ustawy. Sama decyzja Zakładu ma charakter deklaratoryjny, co oznacza, że nie nadaje ona prawa do świadczenia, lecz tylko stwierdza jego nabycie wobec spełnienia warunków ustawowych. (…) Zakończeniem postępowania administracyjnego przed organem rentowym było wydanie decyzji ustalającej brak prawa do świadczenia (…) sąd w postępowaniu z zakresu ubezpieczeń społecznych zobligowany jest do oceny spełnienia wszystkich przesłanek ustawowych nabycia świadczenia i rozstrzygnięcia co do prawa”.

Zatem niniejsza sprawa dotyczyła ustalenia prawa do rekompensaty, a przede wszystkim ustalenie, czy Z. H. spełnił warunek posiadania wymaganego 15- letniego okresu pracy w warunkach szczególnych lub szczególnym charakterze , liczonego na dzień wejścia w życie ustawy o emeryturach pomostowych tj. na dzień 01 stycznia 2009r.

Organ rentowy uznał, że wnioskodawca nie udowodnił wymaganego okresu takiej pracy, wobec wymaganych 15 lat, ograniczając się do wskazania w zaskarżonej decyzji, że udowadniany staż pracy w szczególnych warunkach ogółem wynosi jedynie 13 lat, 06 miesięcy i 15 dni, i dotyczy zatrudnienia w (...) Zakładach (...) w L. od 05 lipca 1968r. do 18 kwietnia 1984r. Za ten okres bowiem zakład pracy wystawił świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych .

Biorąc jednak pod uwagę przedmiot sporu sąd miał obowiązek przeprowadzić postępowanie dowodowego nie ograniczając go jedynie do oceny stanowiska organu rentowego przedstawionego w zaskarżonej decyzji . Już bowiem z samej z analizy akt ubezpieczeniowych wynika , że organ rentowy nie dokonał analizy okresu zatrudnienia wnioskodawcy od 16 marca 2001r. do 30 listopada 2008r. kiedy wnioskodawca zatrudniony był na stanowisku operatora samojezdnej suwnicy bramowej (...) . Słuchani w sprawie świadkowie oraz wnioskodawca potwierdzili , iż na stałe i w pełnym wymiarze czasu pracy w spółce cywilnej (...) w L. wnioskodawca wykonywał prace kierowcy samochodu specjalistycznego o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony przy transporcie dużych elementów o ciężarze do 18 ton .

Pracę wnioskodawcy w części dotyczącej transportu– można, w ocenie sądu - zakwalifikować jako prace wymienione w wykazie A dział VIII pkt. 2 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( Dz.U. Nr 8 poz. 43 ze zm. ) .

W konsekwencji sąd uznał ,iż w okresie od 05 lipca 1968r. do 18 kwietnia 1984r. po odliczeniu zasiłków chorobowych Z. H. wykonywał prace w warunkach szczególnych na stałe i w pełnym wymiarze czasu pracy przez okres 07 lat 07 miesięcy i 05 dni (tj. łączny okres 07 lat 08 miesięcy i 15 dni pomniejszony o 01 miesiąc i 10 dni zasiłków chorobowych ).

Reasumując sąd uznał , iż na dzień 01 stycznia 2009r. wnioskodawca udokumentował łączny okres pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w wymiarze 21 lat 01 miesiąca i 20 dni ( 13 lat 06 miesięcy i 15 dni – okres uznany przez ZUS w zaskarżonej decyzji i 07 lat 07 miesięcy i 05 dni – okres zatrudnienia w (...) s.c. w L. .

W konsekwencji – w ocenie sądu - wnioskodawca ma prawa do emerytury z rekompensatą , ponieważ w ocenie sądu posiada wymagany powołanymi powyżej przepisami co najmniej 15 lat stażu pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze .

Z powyższych względów, Sąd –na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c.– zmienił zaskarżoną decyzję jak w pkt. I , przyznając prawo do rekompensaty od daty złożenia wniosku o prawo do tego świadczenia tj. od dnia 27 września 2016r.

W pkt. II wyroku sąd stwierdził ,iż organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za opóźnienie w przyznaniu prawa do świadczenia .

Zgodnie z treścią art. 118 pkt. 1a ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych –w przypadku ustalenia prawa do świadczenia lub jego wysokości orzeczeniem organu odwoławczego – organ rentowy wydaje decyzję w terminie 30 dni, przy czym za dzień wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji uważa się dzień wpływu do Zakładu prawomocnego orzeczenia organu odwoławczego , jeżeli organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustaleni ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji .

Przepis art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych - stanowi , że jeżeli Zakład - w terminach przewidzianych w przepisach określających zasady przyznawania i wypłacania świadczeń pieniężnych z ubezpieczenia społecznego - nie ustalił prawa do świadczenia lub nie wypłacił tego świadczenia, jest obowiązany do wypłaty odsetek od tego świadczenia w wysokości odsetek ustawowych określonych przepisami prawa cywilnego . Nie dotyczy to przypadku, gdy opóźnienie w przyznaniu lub wypłaceniu świadczenia jest następstwem okoliczności, za które Zakład nie ponosi odpowiedzialności .

W orzecznictwie Sądu Najwyższego wyrażono pogląd, że zawarte w art. 85 ust. 1 ustawy systemowej określenie: „nie ustalił prawa do świadczenia” oznacza zarówno nie wydanie w terminie decyzji przyznającej świadczenie, jak i wydanie decyzji odmawiającej przyznania świadczenia, mimo spełnienia warunków do jego uzyskania (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 marca 2001 r. II UKN 402/2000 OSNAPiUS 2002/20 poz. 501).

Powołane orzeczenie poprzez analogię można zastosować w niniejszej sprawie. Przedmiotem przeprowadzonego postępowania dowodowego było bowiem ustalenie czy wydając zaskarżoną decyzję organ emerytalny , popełnił błąd poprzez naruszenie przepisów prawa materialnego w zakresie nie uznania okresów pracy , wskazanych w dokumentach znajdujących się w aktach emerytalnych - jako pracy w warunkach szczególnych .

Istotnym dla rozstrzygnięcia rozpoznawanej sprawy jest zatem ustalenie, czy ZUS Oddział w L. przekroczył termin do ustalenia prawa wnioskodawcy do emerytury na podstawie art. 184 w zw. z art. 32 ustawy emerytalnej .Termin ten w niniejszej sprawie wynosił 30 dni od wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji (art. 118 ust. 1a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych). Analizując materiał dowodowy sprawy sąd poczynił ustalenia celem wyjaśnienia czy Zakład Ubezpieczeń Społecznych przed wydaniem w dniu 18 października 2016r. decyzji - stanowiącej przedmiot zaskarżenia w niniejszej sprawie - wypełnił w toku prowadzonego postępowania administracyjnego wszystkie obowiązki nałożone na niego przez kodeks postępowania administracyjnego .

„W tej sytuacji przypomnienia wymaga, że zgodnie z art. 66 ust. 4 ustawy systemowej w zakresie prowadzonej działalności Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych przysługują środki prawne właściwe organom administracji państwowej. W opisanej działalności zakład stosuje przepisy kodeksu postępowania administracyjnego, administracyjnego a w szczególności winien mieć na względzie:

  - obowiązek podejmowania niezbędnych kroków do wyjaśnienia stanu faktycznego (art. 7 kpa);

  - obowiązek informowania stron o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania administracyjnego (art. 9 kpa);

  - obowiązek zapewnienia stronom czynnego udziału w postępowaniu administracyjnym możliwość wypowiedzenia się co do zebranego w sprawie materiału dowodowego (art. 10 kpa);

Zgodnie z art. 75 kpa dowodami w postępowaniu administracyjnym może być wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy i nie jest sprzeczne z prawem (...) a zebrany w sprawie materiał dowodowy organ administracji państwowej jest obowiązany w sposób wyczerpujący zebrać i ocenić” (uzasadnienie wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 03 lipca 2007r. , sygn. Akt IIIAUa 1995/06 ).

Z treści akt emerytalnych prowadzonych przez ZUS Oddział w L. wynika, iż przed wydaniem zaskarżonej decyzji z dnia 18 października 2016r. organ rentowy wypełnił obowiązki wymienione w kodeksie postępowania administracyjnego art. 7, 9 i 10 . Ubezpieczony bowiem-w toku postępowania związanego z rozpoznaniem wniosku miał możliwość udziału w postępowaniu administracyjnym poprzez składanie dowodów w postaci dokumentów .

Analizując materiał dowodowy sprawy nie można pominąć i tej okoliczności , że integralną część postępowania administracyjnego – związanego z rozpoznaniem wniosku z dnia 27 września 2016r. - stanowiło postępowanie organu emerytalnego polegające na analizie dokumentów przedłożonych przez skarżącego wraz z przedmiotowym wnioskiem celem wydania decyzji W konsekwencji sąd uznał ,iż wydając zaskarżoną decyzję organ rentowy nie popełnił błędu , za który ponosi odpowiedzialność .

W postępowaniu sądowym prowadzonym w niniejszej sprawie przesłuchano świadków i wnioskodawcę - celem ustalenia charakteru prac wykonywanych przez skarżącego w okresie, za który zakład pracy nie wystawił świadectwa pracy w warunkach szczególnych . Reasumując sąd uznał, iż - wydając decyzję w dniu 18 października 2016r. - organ emerytalny w postępowaniu administracyjnym nie naruszył przepisów i zasad tego postępowania. Tym samym po stronie ZUS Oddział w L. nie zaistniały okoliczności, za które organ ten ponosi odpowiedzialność, za opóźnienie w wypłacie świadczenia .