Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W dniu 17 grudnia 2014 roku funkcjonariusze Referatu Dozoru Urzędu Celnego w T. przeprowadzili kontrolę w barze ,,U (...) przy ul. (...). P. 31A w W.. Właścicielem baru jest M. O., a jego pracownikiem J. H..

Dowód:

- protokół z kontroli w zakresie urządzania i prowadzenia gier hazardowych (k. 3-5)

Na podstawie umowy najmu numer (...), zawartej w dniu 17 października 2014 roku M. O. wynajął P. R., prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą SUPER SPORT P. R. 4 m ² powierzchni użytkowej swojego lokalu, z przeznaczeniem na zainstalowanie oraz użytkowanie automatów o niskich wygranych zarobkowych. Zgodnie z tą umową, M. O., jako wynajmujący miał otrzymywać kwotę w wysokości 800 zł miesięcznie. W oparciu o zawartą umowę, P. R. zainstalował w barze ,,U (...) automat (...) typ bębnowy.

Dowód:

- umowa najmu numer (...) z dnia 17.10.2014 r. (k. 10-11)

- zeznania świadka M. O. (k. 67-68, k. 108v - 109)

- protokół z kontroli w zakresie urządzania i prowadzenia gier hazardowych (k. 3-5)

Funkcjonariusze Referatu Dozoru podczas kontroli przeprowadzonej w obecności właściciela i pracownika baru dokonali oględzin zewnętrznych automatu SUPER BANK typ bębnowy, oznaczonego w celu identyfikacji samoprzylepną plombą z nadrukiem ,,Godło RP, Urząd Celny w T., nr (...)”. Dokonano także eksperymentu procesowego na przedmiotowym urządzeniu. Warunkiem jego uruchomienia, było zakredytowanie go gotówką. Eksperyment wykazał, że gry urządzanie na wskazanym powyżej automacie mają charakter losowy. Ponadto gry organizowane były o wygrane pieniężne, realizowane bezpośrednio przez automat. Z powodu braku kluczy do zamków znajdujących się na tylnej ścianie automatu, nie dokonano jego oględzin wewnętrznych.

Dowód:

- protokół z kontroli w zakresie urządzania i prowadzenia gier hazardowych (k. 3-5)

- protokół oględzin rzeczy z dnia 17.12.2014 r. (k. 8-8v)

- płyta CD zawierająca nagranie eksperymentu (k. 17)

W wyniku kontroli funkcjonariusze Referatu Dozoru zajęli należący do P. R. automatu do gry SUPER BANK typ bębnowy. Urządzenie zostało zatrzymane na potrzeby niniejszego postępowania.

Dowód:

- protokół zatrzymania rzeczy z dnia 17.12.2014 r. (k. 6-7)

W celu przeprowadzenia wewnętrznych oględzin automatu, Prokurator Prokuratury Rejonowej w Wąbrzeźnie postanowieniem z dnia 16 czerwca 2015 roku zażądał od P. R. wydania kluczy do automatu do gry SUPER BANK typ bębnowy. W dniu 27 lipca 2015 roku P. R. złożył pisemne oświadczenie, w którym zezwolił na siłowe otwarcie należącego do niego urządzenia. W związku z tym dnia 08 stycznia 2016 roku w magazynie depozytowym Urzędu Celnego w T. wyłamano zamki i otwarto urządzenie, ujawniając w nim monety i banknoty.

Dowód:

- postanowienie o żądaniu wydania rzeczy z dnia 16.06.2015 r. (k.50)

- protokół zatrzymania rzeczy z dnia 27.07.2016 r. wraz z oświadczeniem P. R. (k. 53-55)

- protokół oględzin rzeczy z dnia 08.01.2016 r. (k. 58-58v)

P. R. posiada wykształcenie zawodowe, z zawodu jest murarzem. Prowadzi on własną działalność gospodarczą, osiągając z tego tytułu dochód w wysokości 800 zł.

Dowód: protokół przesłuchania podejrzanego k. 51

P. R. był w przeszłości karany sądownie za przestępstwa przeciwko mieniu. P. R. był też kilkanaście razy karany sądownie za przestępstwa skarbowe z art. 107 § 1 kks.

Dowód:

- dane o karalności (k. 103-105)

P. R. przesłuchany w charakterze podejrzanego na etapie postepowania przygotowawczego nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień. P. R. oświadczył jedynie, że automat gry SUPER BANK typ bębnowy, ujawniony w barze ,,U (...) w trakcie kontroli przez funkcjonariuszy Referatu Dozoru Urzędu Celnego w T. należy do niego. (k. 51-52)

Na rozprawę główną oskarżony się nie stawił i Sąd prowadził rozprawę pod jego nieobecność, odczytując jednocześnie jego wyjaśnienia z etapu postępowania przygotowawczego.

Przystępując do oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego należy stwierdzić, że Sąd wyjaśnienia oskarżonego w zakresie, w jakim zanegował on swoje sprawstwo, ocenił jako niewiarygodne. Pozostają one w sprzeczności z zebranym w sprawie materiałem dowodowym, w szczególności z protokołem kontroli.

W ocenie Sądu na przymiot wiarygodności zasługują zeznania świadka M. O., właściciel baru ,,U (...). Zeznał on, że do jego lokalu wstawiono tylko jeden automat należący do P. R. - (...). Świadek wskazał, że przyszedł do niego mężczyzna i zapytał czy może wynająć część lokalu celem wstawienia automatu do gier. M. O. podniósł, że jedynie wynajmował powierzchnię pod wskazany automat. Na automacie podany był numer do serwisanta tego automatu. Nie posiadał kluczy do tego automatu i go nie obsługiwał. Na automacie grały osoby przychodzące do jego baru na piwo. Zeznania świadka M. S. uznał za wiarygodne, ponieważ były logiczne, spójne i konsekwentne. W ocenie Sądu nie ma podstaw by kwestionować zeznania tego świadka. Mając na uwadze umowę najmu i oświadczenie P. R., bezsprzecznie automat stanowił własność oskarżonego. Świadek M. O. jedynie wynajmował powierzchnię w swoim barze. (k.67-68, k. 108v-109)

Jako wiarygodny i rzetelny Sąd ocenił protokół z kontroli w zakresie urządzania i prowadzenia gier hazardowych sporządzony przez pracowników Referatu Dozoru Urzędu Celnego w T.. Został on sporządzony w zakresie ich kompetencji i w przepisanej przez prawo formie. Wskazany protokół zawiera opis zewnętrzny urządzenia, a nadto szczegółowy opis sposobu prowadzenia gier na automacie, wynikający z uprzednio przeprowadzonego eksperymentu. Sąd podziela wnioski sformułowane w tym protokole, sprowadzające się do tezy, że gry prowadzone na przedmiotowym automacie stanowią gry na automatach w rozumieniu ustawy o grach hazardowych, ponieważ mają charakter losowy, a nadto wygrane pieniężne realizowane są bezpośrednio przez automat. (k. 3-5)

Jako wiarygodne zostały też ocenione przez Sąd pozostałe dowody z dokumentów w postaci protokołów: zatrzymania rzeczy (k. 6-7).), oględzin rzeczy z dnia z dnia 17.12.2014 r. (k. 8-8v) i z dnia 08.01.2016 r. (k. 58-58v) oraz informacji o osobie z Krajowego Rejestru Karnego (k. 103-105) , ponieważ zostały sporządzone przez właściwe podmioty, w przepisanej formie.

Tak zgromadzony i oceniony materiał dowodowy dostarczył wystarczających podstaw do uznania, że wina oskarżonego nie budzi wątpliwości.

P. R. został oskarżony o to, że urządzał gry od dnia 17.10.2014 r. do dnia 17.12.2014 r., na automacie SUPER BANK ozn. w celu identyfikacji samoprzylepną plombą z nadrukiem (...), Urząd Celny w T. i nr (...)” w lokalu Bar U (...), ul. (...). P. 31a, (...)-(...) W., wbrew przepisom ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (Dz. U. z 2009r. Nr 201, poz. 1540 ze zm.), tj. o przestępstwo skarbowe z art. 107 § 1 kks.

Art. 107 § 1 kks, z którego kwalifikowany jest czyn zarzucany oskarżonemu P. R. penalizuje urządzanie lub prowadzenie gier i zakładów wzajemnych wbrew przepisom ustawy lub warunkom koncesji lub zezwolenia. Artykuł ten ma charakter przepisu blankietowego, dla zastosowania którego konieczne jest uwzględnienie właściwych regulacji, zawartych w innych aktach prawnych, w tym ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych.

Zgodnie z treścią art. 1 ugh, ustawa ta określa warunki urządzania i zasady prowadzenia działalności w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych i gier na automatach. Natomiast z art. 3 ustawy wynika, urządzanie gier losowych, zakładów wzajemnych, gier w karty i gier na automatach oraz prowadzenie działalności w tym zakresie jest dozwolone na podstawie właściwej koncesji, zezwolenia lub dokonanego zgłoszenia. Stosownie do treści art. 6 ust. 1 ugh, działalność w zakresie gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości oraz gier na automatach może być prowadzona na podstawie udzielonej koncesji na prowadzenie kasyna gry. W myśl art. 14 ust. 1 ugh, urządzanie gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości oraz gier na automatach dozwolone jest wyłącznie w kasynach gry. Zgodnie z art. 2 ust. 3 ugh, na automatach są gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych lub elektronicznych, w tym komputerowych o wygrane pieniężne lub rzeczowe, w których gra zawiera element losowości.

Pojęcia „urządzania” i „prowadzenia”, którymi posługuje się przepis art. 107 § 1 kks nie posiadają swoich definicji legalnych w przepisach ustawy o grach hazardowych, niemniej z treści jej przepisów można wnioskować, że w wypadku „urządzania” chodzi o zaprowadzenie czy uruchomienie działalności hazardowej w określonym miejscu: kasynie, salonie, punkcie. Stąd też przyjąć należy, że urządzenie gry czy zakładu poprzedza czasowo ich prowadzenie. Prowadzenie przeto dotyczy działalności już uprzednio urządzonej, co wymaga też uwzględnienia przez prowadzącego konieczności przestrzegania wymogów prawidłowego organizowania gry od strony technicznej i organizacyjnej ( Komentarz do art. 107 Kodeksu karnego skarbowego, G Łabuda, Lex Omega 45/2014; Komentarz do art. 107 Kodeksu karnego skarbowego. T. Grzegorczyk, Lex Omega 45/2014).

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 4 § 1 kks, czyn z art. 107 § 1 kks może być popełniony wyłącznie umyślnie, w obu postaciach zamiaru, tj. bezpośrednim, jak i ewentualnym. Art. 4 § 2 kks stanowi, że czyn popełniony jest umyślnie, jeżeli sprawca ma zamiar jego popełnienia, to jest chce go popełnić albo przewidując możliwość jego popełnienia, na to się godzi.

Zaakcentować w tym miejscu wypada, że na odpowiedzialność karną P. R. nie ma wpływu problem obowiązywania norm ugh. Co prawda orzecznictwo w tej kwestii było niejednolite, jednakże Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 13 października 2016 r., w sprawie C-303/15, udzielając odpowiedzi na pytanie prejudycjalne Sądu Okręgowego w Łodzi jednoznacznie stwierdził, że artykuł 1 dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasady dotyczące usług społeczeństwa informacyjnego w brzmieniu zmienionym na mocy dyrektywy 98/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 lipca 1998 r. należy interpretować w ten sposób, że przepis krajowy, taki jak art. 6 ugh, nie wchodzi w zakres pojęcia „przepisów technicznych” w rozumieniu tej dyrektywy, podlegających obowiązkowi zgłoszenia na podstawie art. 8 ust. 1 tej samej dyrektywy, którego naruszenie jest poddane sankcji w postaci braku możliwości stosowania takiego przepisu. Podobne stanowisko zajął Sąd Najwyższy w uchwale składu siedmiu sędziów z dnia 19 stycznia 2017 roku (I KZP 17/16). SN w ślad za stanowiskiem (...) zaprezentowanym w w/w wyroku uznał, że przepis art. 6 ust. 1 ugh, uzależniający prowadzenie działalności m.in. w zakresie gier na automatach od uzyskania koncesji na prowadzenie kasyna gry, nie stanowi przepisów technicznych w rozumieniu dyrektywy 98/34/WE, w związku z czym projekt tego uregulowania nie podlegał notyfikacji Komisji Europejskiej. Nadto Sąd Najwyższy stwierdził, że art. 6 ust. 1 ugh mógł i może nadal stanowić uzupełnienie normy blankietowej zawartej w art. 107 § 1 kks, o ile okoliczności faktyczne konkretnej sprawy pozwalają na ustalenie, że przepis ten ma zastosowanie i został naruszony. Nadto Sąd Najwyższy w w/w wyroku, odwołując się do jednolitego stanowiska zajmowanego przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej co do ograniczeń ,,lokalizacyjnych” dotyczących (tak, jak to zawarte w art. 14 ust 1 ugh), wykorzystywania automatów do gier hazardowych, potwierdził techniczny charakter art. 14 ugh. Na uwadze należy mieć też wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 lutego 2017 roku (IV KK 282/16), gdzie wskazano, że urządzanie gry na automatach dozwolone jest tylko w kasynach gry prowadzonych w ramach udzielonej koncesji. Zakaz prowadzenia tego rodzaju działalności poza warunkami koncesji jest adresowany do wszystkich podmiotów, a zatem zarówno osób fizycznych jak i prawnych; niezależnie od tego, czy posiadają one koncesję na prowadzenie kasyna gry, czy też nie. Działalność w zakresie gier cylindrycznych, gier w karty, w tym turniejów gry pokera, gier w kości oraz gier na automatach, bez względu na jej formę prawną, urządzana bez koncesji poza kasynem gry jest więc zawsze działalnością nielegalną, prowadzoną wbrew normie wynikającej z treści art. 6 ust. 1 ugh i stanowi przestępstwo z art. 107 § 1 kks., zaś od dnia 3 września 2015 r. w ramach odesłania zawartego w art. 107 § 1 kks. także narusza art. 14 ust. 1 u.g.h.

W wyniku całościowej analizy zgromadzonego materiału dowodowego Sąd doszedł do przekonania, że wina oskarżonego P. R. w zakresie przypisanego mu czynu nie budzi wątpliwości. Protokół oględzin zabezpieczonego automatu nie pozostawia najmniejszych wątpliwości co do tego, że należał on do urządzeń służących do rozgrywania gier hazardowych. Automat do gry SUPER BANK typ bębnowy to urządzenie działające na zasadzie losowej i wypłacające wygrane, czyli takie, jakim posługuje się ustawodawca w art. 2 ust. 3 ugh. P. R. prowadził gry na automatach wbrew przepisom ugh, a w szczególności wbrew obowiązkom wynikającym z art. 3 i 6 tej ustawy. P. R. nie posiadał koncesji na prowadzenie gier losowych. Oskarżony wynajął powierzchnię w barze ,,U (...), a następnie zainstalował tam automat. Reasumując, należy jednoznacznie stwierdzić, iż oskarżony P. R. w lokalu Bar U (...), ul. (...). P. 31a w W. urządzał gry wbrew przepisom ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych. Takim zachowaniem wyczerpał znamiona czynu z art. 107 § 1 kks.

Wobec uznania oskarżonego P. R. za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu akcie oskarżenia Sąd na podstawie art. 107 § 1 kks na podstawie art. 107 § 1 kks i art. 23 § 1 i 3 kks wymierzył mu karę 60 stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej grzywny za równoważną kwocie 70 złotych, uznając iż będzie ona adekwatna do wagi popełnionego czynu i spełni stawiane przed nią cele w zakresie prewencji ogólnej i indywidualnej.

Przy wymiarze kary Sąd uwzględnił dyrektywy prewencji ogólnej z art. 53 § 1 i 2 kk w zw. z art. 20 kks, które nie nakazują wymierzenia kary tylko surowej, nastawionej wyłącznie na odstraszanie społeczeństwa, a więc przekraczającej granicę winy i stopień społecznej szkodliwości czynu oderwanej od ujemnych następstw przestępstwa. Pozytywne cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa wypełni tylko bowiem kara sprawiedliwa, wymierzona w granicach winy i współmierna do stopnia społecznej szkodliwości konkretnego czynu, a nadto kara uwzględniająca cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego. Dla określenia wymiaru kary koniecznym jest wzięcie pod uwagę motywów i sposobu popełnienia przestępstwa, rodzaju i rozmiarów ujemnych następstw przestępstwa właściwości i warunki osobiste sprawcy. W przedmiotowej sprawie, przy podejmowaniu decyzji w zakresie wymiaru kary, Sąd uznał, iż za ujemną oceną działań sprawcy przemawiało to, iż miał on wiedzę w tym zakresie, ponieważ był on już uprzednio za ten sam czyn karany.

Na podstawie art. 29 pkt 2 kks w zw. z art. 30 § 1 i 5 kks Sąd orzekł wobec oskarżonego przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego w postaci automatu do gry SUPER BANK oznaczonego w celu identyfikacji samoprzylepną plombą z nadrukiem „Godło RP, Urząd Celny w T. i nr (...)” przechowywanego w magazynie Urzędu Celnego w T. pod pozycją magazynową (...) oraz dowodu rzeczowego w postaci pieniędzy w kwocie 728 zł (siedemset dwadzieścia osiem złotych zero groszy) zabezpieczonych podczas oględzin wewnątrz automatu i zdeponowanych na koncie sum depozytowych Izby Celnej w T..

Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa – kasy Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie kwotę 420,00 zł (czterysta dwadzieścia złotych zero groszy) tytułem opłaty sądowej oraz kwotę 80,00 zł (osiemdziesiąt złotych zero groszy) złotych tytułem kosztów postępowania w sprawie.

O opłacie sądowej orzeczono na podstawie ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych. O kosztach procesu Sąd zasądził na podstawie art.627 kpk.