Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 27 lipca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Brzesku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 27 lipca 2016 r. w Brzesku

na rozprawie

sprawy z wniosku A. S. (1)

z udziałem M. K. (1), D. S.

o zasiedzenie

postanawia:

I.  oddalić wniosek;

II.  zasądzić od wnioskodawcy A. S. (1) na rzecz uczestniczki M. K. (1) kwotę 1817 zł (tysiąc osiemset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sędzia

SR Stanisław Kostrzewa

Sygn. akt I Ns 841/15

UZASADNIENIE

postanowienia z dnia 27 lipca 2016 r.

Wnioskodawca A. S. (1) we wniosku domagał się stwierdzenia, że nabył przez zasiedzenie własność nieruchomości stanowiącej działki nr (...) o łącznej powierzchni 10,36 ha położone w D. objęte KW nr (...) Sądu Rejonowego w B..

W uzasadnieniu wnioskodawca podał, że objęte wnioskiem nieruchomości położone w D. były własnością matki wnioskodawcy J. S. (1). J. S. (1) zmarłą w dniu 29.03.2009 r. J. S. (1) w 1980 r. przekazała gospodarstwo rolne w 1980 r. wnioskodawcy jako swojemu następcy. Siostra wnioskodawcy uczestniczka M. K. (1)wyszła za mąż i po pewnym okresie zamieszkiwania w domu rodzinnym, w którym to czasie wybudowała własny dom na nieruchomości męża, przeprowadziła się do R.. Budując własny dom otrzymała materiał na budowę domu – drewno na pokrycie dachowe. Było wiadome powszechnie, nie tylko rodzinie, ale również w sąsiedztwie, że na gospodarstwie pozostanie wnioskodawca. Wnioskodawca podał, że od tego czasu posiadał całe gospodarstwo przez cały okres czasu aż do dnia dzisiejszego. Płacił wnioskodawca i nadal płaci wszystkie podatki i inne daniny publiczne, dokonywał wszystkich niezbędnych napraw w budynkach gospodarczych, uprawiał pole i wykonywał wszystkie czynności w należące do prawidłowej gospodarki. Wnioskodawca podał, że mając to na uwadze wnioskodawca od 1980 r posiadał gospodarstwo jako samoistny posiadacz mając pełne przeświadczenie, że jest jego pełnoprawnym właścicielem, ponieważ zostało mu ono przekazane przez matkę, a siostra został zaopatrzona w czasie kiedy budował własny dom. Przekazanie gospodarstwa nie zostało uregulowane w przewidzianej prawem formie aktu notarialnego, ponieważ zawsze były inne ważne sprawy do załatwienia i tak schodziło aż J. S. (1) zmarła.

Uczestniczka M. K. (1) w odpowiedzi na wniosek wniosła o oddalenie wniosku i zasądzenie od wnioskodawcy na rzecz uczestniczki M. K. (1) kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych. Uczestniczka przyznała, że otrzymała od J. S. (1) drewno na budowę domu, przy czym wnioskodawca pominął, że w analogicznym okresie czasu wnioskodawca również budował dom i także otrzymał pomoc ze strony J. S. (1). Uczestniczka M. K. (1) zakwestionowała twierdzenie wnioskodawcy dotyczące przekazania mu gospodarstwa rolnego przez J. S. (2), gdyż do takiego przekazania nigdy nie doszło. Uczestniczka stwierdziła, że wnioskodawca pomija, że w 1980 r. gospodarstwo prowadzili wspólnie rodzice wnioskodawcy i uczestniczki K. S. (1) i J. S. (1). K. S. (1) zmarł w 1991 r., natomiast gospodarstwo prowadził do 1990 r. J. S. (1) pracowała w gospodarstwie do 1992 r., w którym to roku zachorowała. W 1992 r. J. S. (1) przeprowadziła się do uczestniczki M. K. (1), lecz nie ze względu na przekazanie gospodarstwa wnioskodawcy, a wyłącznie wobec koniecznej jej pomocy osoby trzeciej, której to pomocy nie mogła oczekiwać ze strony wnioskodawcy. J. S. (1) zamieszkiwała wspólnie z M. K. (1) do swojej śmierci w 2000 r. J. S. (1) nigdy nie wspominała o przekazaniu gospodarstwa rolnego na rzecz wnioskodawcy, nigdy nie rozważała takiej możliwości. Wnioskodawca zamieszkiwał w gospodarstwie rolnym matki, gdyż sprzedał dom, który budował i nie miał innego miejsca zamieszkania. J. S. (1) wyprowadziła się ze swojego domu w związku z konfliktami z wnioskodawcą. Relacje pomiędzy wnioskodawcą a J. S. (1) może obrazować fakt, że w okresie 8 lat, gdy J. S. (1) zamieszkiwała u M. K. (1) wnioskodawca odwiedził matkę wyłącznie kilka razy. Uczestniczka podniosła, że z treści zaświadczenia wydanego w dniu 18.06.2009 r., które zostało dołączone do wniosku wynika, że w oświadczeniu wnioskodawcy złożonym w Urzędzie Miejskim w Z. wnioskodawca twierdził, że jest użytkownikiem gospodarstwa po zmarłej matce od dnia 26.02.2001 r., zatem stanowisko przedstawione w niniejszej sprawie nie polega na prawdzie. Uczestniczka poddała w wątpliwość spełnianie przez wnioskodawcę przesłanki samoistnego posiadania od 1992 r. podając, że dokumenty przedstawione przez wnioskodawcę wraz z wnioskiem określają wnioskodawcę mianem użytkownika, a nie posiadacza. Określenie wnioskodawcy mianem użytkownika dowodzi, że sam wnioskodawca uważał siebie się jedynie za posiadacza zależnego, a nie samoistnego. Podniosła uczestniczka, że upływ około 16 lat uniemożliwia zasiedzenie nieruchomości zwłaszcza, że w niniejszej sprawie można rozpatrywać wyłącznie nabycie posiadania w złej wierze.

Uczestniczka D. S. – żona wnioskodawcy odnośnie żądania wniosku o zasiedzenie nie zajęła stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Działki ewidencyjne nr (...) o powierzchni 0,23 ha, nr (...) o powierzchni 0,86 ha, nr (...) o powierzchni 1,43 ha, nr (...) o powierzchni 3,01 ha, nr (...) o powierzchni 0,63 ha, nr (...) o powierzchni 2,14 ha, nr (...) o powierzchni 1,23 ha, nr (...) o powierzchni 0,83 ha położone w D. objęte są KW nr (...) prowadzoną przez Wydział Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego w B., a w dziale II tej księgi wieczystej jako właściciel wpisana jest J. S. (1) córka H. i K.. Działy III i IV tej księgi wieczystej nie zawierają wpisów.

Działka nr (...) jest zabudowana, pozostałe działki nie są zabudowane. W ewidencji gruntów Starosty T. działki nr (...) stanowią grunty orne, działka nr (...) stanowi grunt orny, pastwisko i las, działka nr (...) stanowi łąkę, pastwisko i las, działka nr (...) stanowi las i grunty pod wodami powierzchniowymi płynącymi, działka nr (...) stanowi grunt orny, sad i grunty rolne zabudowane.

(dowód: wypis z rejestru gruntów z dnia 15.12.2015 r. k. 9, odpis z księgi wieczystej nr (...) k. 25-26, wyrysy z mapy ewidencyjnej k. 10 -14 )

Działka nr (...) o powierzchni 2,14 ha położona w D. zabudowana jest drewnianym domem mieszkalnym, budynkiem gospodarczym w postaci stodoły razem ze stajnią.

( dowód: zeznania świadków H. W. k. 43 – 44, J. W. k. 60 – 61, zeznania wnioskodawcy A. S. k. 61 – 62, zeznania uczestniczki M. K. (1) k. 46 – 47, wyrys z mapy ewidencyjnej k. 10 )

J. S. (1) i K. S. (1) byli małżeństwem, byli rodzicami wnioskodawcy A. S. (1) i uczestniczki M. K. (1), innych dzieci nie mieli.

( dowód: zeznania świadków H. W. k. 43 – 44, Z. S. k. 44 – 45, T. K. k. 45 – 46, Z. S. k. 59 – 60, J. W. k. 60 – 61, zeznania wnioskodawcy A. S. k. 61 – 62, zeznania uczestniczki M. K. (1) k. 46- 47)

K. S. (1) zmarł w dniu 11.01.1991 r. w B., ostatnio stale zamieszkiwał w Z., a jego żona J. S. (1) zmarła w dniu 29.03.2000 r. w T., ostatnio stale zamieszkiwała w R..

( dowód: odpis skrócony aktu zgonu K. S. k. 54 odpis skrócony aktu zgonu J. S. k. 15 )

Wnioskodawca A. S. (1) od 1973 r. do 1978 r. zamieszkiwał w K., a do D. wrócił na stałe w 1978 r. W 1976 r. wnioskodawca A. S. (1) zawarł związek małżeński z D. S. i pozostają małżeństwem do chwili obecnej oraz od zawarcia związku małżeńskiego do chwili obecnej pozostają w ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej.

( dowód: zeznania wnioskodawcy A. S. k. 61 – 62 )

Siostra wnioskodawcy uczestniczka M. K. (1) zawarła związek małżeński ze S. K. w 1978 r. Dochodziło do konfliktów, sprzeczek z jej bratem wnioskodawcą A. S. (1) i w 1981 r. M. K. (1) wyprowadziła się z D. z domu rodzinnego do R., gdzie mieszkał jej mąż S. K.. Do domu rodzinnego do D. M. K. (1) już mieszkać nie wróciła.

( dowód: zeznania uczestniczki M. K. (1) k. 46 – 47, częściowo zeznania świadka Z. S. k. 59 – 60 )

Działki nr (...) położone w D. o łącznej powierzchni 10,36 ha stanowiły gospodarstwo rolne J. S. (1) i K. S. (1) – rodziców wnioskodawcy i uczestniczki M. K. (1). A. S. (1) miał być właścicielem tego gospodarstwa rolnego po śmierci swoich rodziców. Gdy żył K. S. (1) to razem z żoną J. S. (1) rządzili i decydowali tym gospodarstwem, obrabiali gospodarstwo, obsiewali, opłacali podatki. Jak żyli rodzice wnioskodawcy to wnioskodawca A. S. (1), jak przyjeżdżał do domu ze Ś. to pracował w tym gospodarstwie rolnym, pomagał rodzicom.

( dowód: zeznania świadków H. W. k. 43 – 44, Z. S. k. 44 – 45, J. W. k. 60 – 61, wypis z rejestru gruntów z dnia 15.12.2015 r. k. 9 )

Ojciec wnioskodawcy K. S. (1) około 1,5 roku przed swoją śmiercią nie mógł już pracować w tym gospodarstwie rolnym, bo źle się czuł.

( dowód: zeznania uczestniczki M. K. (1) k. 46 – 47, zeznania świadka T. K. k. 45 – 46 )

Od 1970 r. pracowała w sklepie spożywczym (...) na posesji na J. i K. S. (1) w ich domu w D. J. W. (2) i pomagała w tym gospodarstwie rolnym J. S. (1) po pracy w sklepie przy żniwach, omłotach, najmowała ją do pracy w gospodarstwie J. S. (1) i płaciła jej za tą pracę pieniędzmi, czasami mlekiem, zawsze pracowała za wynagrodzeniem. Po śmierci swojego męża K. S. (1) J. S. (1) prowadziła nadal gospodarstwo rolne w D.. J. S. (1) rządziła tym gospodarstwem rolnym do 1992 r. Do 1992 r. pomagała jej w polu, w domu J. W. (2). Wtedy w 1992 r. J. S. (1) wyprowadziła się z D. do R. do córki M. K. (1) i tam zamieszkała. Do 1992 r. J. S. (1) mieszkała w D. ze swoim synem A. S. (1).

( dowód: zeznania świadków J. W. k. 60 – 61, Z. S. k. 59 – 60 )

Wnioskodawca A. S. (1) miał być właścicielem tego gospodarstwa rolnego po śmierci swoich rodziców. Rodzice wnioskodawcy mówili do H. W. (2), że po nich to ma być wszystko A. S. (1). Po śmierci męża J. S. (1) dopóki była w D. najmowa do pracy w polu H. W. (2), który robił końmi u J. S. (1) w polu za pieniądze i za darmo.

( dowód: zeznania świadków H. W. k. 43 – 44, częściowo Z. S. k. 44 – 45 )

Dopóki żył K. S. (1) to J. S. (1) mieszkała z nim, a po jego śmierci mieszkała sama w D.. W drugiej części domu mieszkał A. S. (1).

( dowód: zeznania świadka T. K. k. 45 – 46 )

W 1992 r. J. S. (1) zachorowała i wyprowadziła się z D. mieszkać do swojej córki M. K. (1), gdzie zmarła w dniu 29.03.2000 r.

( dowód: zeznania świadków J. W. k. 60 – 61, Z. S. k. 59 – 60, T. K. k. 45 – 46, zeznania uczestniczki M. K. (1)k. 46 – 47, częściowo zeznania wnioskodawcy A. S. k. 61 – 62, odpis skrócony aktu zgonu J. S. k. 15 )

Do 1992 r. rządziła całym gospodarstwem rolnym J. S. (1).

( dowód: zeznania świadków J. W. k. 60 – 61, Z. S. k. 59 – 60, zeznania uczestniczki M. K. (1)k. 46 – 47 )

J. S. (1) chowała krowę w D. w 1992 r., jak wyprowadziła się do R. to krowę sprzedała.

( dowód: zeznania świadka J. W. k. 60 – 61, zeznania wnioskodawcy A. S. k. 61 – 62 )

Gdy się wyprowadziła do R. J. S. (1) to działkami rolnymi wchodzącymi w skład tego gospodarstwa rolnego zaczął rządzić i decydować wnioskodawca A. S. (1) i rządzi tymi działkami do chwili obecnej. Nie zawierał wnioskodawca żadnej umowy pisemnej ze swoimi rodzicami dotyczącej tego gospodarstwa rolnego położonego w D.. Gdy się wyprowadziła z D. mieszkać do R. J. S. (1) to w tym gospodarstwie w D. zostali mieszkać A. S. (1) z żoną D. S. i ich dziećmi.

( dowód: zeznania wnioskodawcy A. S. k. 61 – 62, zeznania świadków Z. S. k. 59 – 60, J. W. k. 60 – 61, zeznania uczestniczki M. K. (1)k. 46 - 47 )

Na działkach wchodzących w skład gospodarstwa rolnego po rodzicach wnioskodawca pracował z żoną D. S.. Uprawiali tam zboże, jarzyny, kosili trawy, brali drzewo na opał z lasu. Wnioskodawca chował 2 krowy, konia.

( dowód: zeznania świadków H. W. k. 43 – 44, Z. S. k. 44 – 45, zeznania uczestniczki M. K. (1) k. 46 – 47 )

Z działek leśnych z tego gospodarstwa rolnego po rodzicach wnioskodawca brał drzewo na zmianę dachu na domu mieszkalnym i stodole.

( dowód: zeznania wnioskodawcy A. S. k. 61 – 62, zeznania uczestniczki M. K. (1) k. 46 – 47 )

Obecnie część działek wchodzących w skład gospodarstwa rolnego po rodzicach jest wydzierżawiana przez A. S. (1) innym osobom.

( dowód: zeznania świadka Z. S. k. 59 – 60, zeznania uczestniczki M. K. (1) k. 46 – 47 )

Na części działki na której są budynki w D. wnioskodawca uprawia warzywa, ziemniaki, zboże, a z działek leśnych pozyskuje drewno.

( dowód: zeznania świadka Z. S. k. 59 – 60 )

Rodzice wnioskodawcy nigdy nie przekazali wnioskodawcy gospodarstwa rolnego ani pisemnie ani ustnie.

( dowód: zeznania uczestniczki M. K. (1) k. 46 – 47, częściowo zeznania wnioskodawcy A. S. k. 61 – 62 )

W oświadczeniu pisemnym z dnia 26.02.2001 r. złożonym w Urzędzie Miejskim w Z. A. S. (1) oświadczył, że świadomy odpowiedzialności karnej z art. 233 kk oświadcza, że zgodnie z prawdą jest użytkownikiem gospodarstwa rolnego po zmarłej mamie położonego we wsi D. o pow. 10,36 ha.

( dowód: oświadczenie wnioskodawcy A. S. z dnia 26.02.2001 r. k. 58 )

Z zaświadczenia Burmistrza Miasta i Gminy Z. z dnia 9.12.2015 r. wynika, że na podstawie przechowywanych dowodów księgowych w okresie od 2009 do chwili obecnej płatnikiem podatku za działki nr (...) o łącznej powierzchni 10,36 ha położone w D. jest A. S. (1).

( dowód: zaświadczenie Burmistrza Miasta i Gminy Z. z dnia 9.12.2015 r. k.6 )

Z zaświadczenia o stanie posiadania z dnia 18.06.2009 r. wydanego przez Urząd Miejski w Z. wynika, że właściciel gospodarstwa rolnego to J. S. (1), a użytkownik to A. S. (1), który jest użytkownikiem gospodarstwa rolnego po zmarłej matce o powierzchni 10,36 ha od dnia 26.02.2001 r. zgodnie ze złożonym oświadczeniem w Urzędzie Miejskim w Z..

( dowód: zaświadczenie o stanie posiadania z dnia 18.06.2009 r. k. 7 )

Z tego gospodarstwa rolnego położonego w D. podatek płaci A. S. (1), od czasu gdy jego matka wyprowadziła się mieszkać do córki M. K. (1) do R..

( dowód: zeznania świadka H. W. k. 43 – 44, T. K. k. 45 – 46, zeznania uczestniczki M. K. (1)k. 46 – 47, zeznania wnioskodawcy A. S. k. 61 – 62 )

Około 5 – 6 lat temu wnioskodawca A. S. (1) rozwalił starą stodołę w D. i dostawił do stajni stodołę na słupach betonowych, zmienił pokrycie dachowe na stajni i stodole zdejmując dachówkę i zakładając eternit. Wnioskodawca około 14 – 15 lat temu zmienił dach i blachę na domu mieszkalnym w którym zamieszkuje w D. na blacho - dachówkę. Wnioskodawca wykonał remont tego domu mieszkalnego, wykonał łazienkę w tym domu, bo nie było, wyremontował ogrodzenie.

( dowód: zeznania świadków Z. S. k. 59 – 60, T. K. k. 45 – 46, Z. S. k. 44 – 45, H. W. k. 43 - 44, zeznania uczestniczki M. K. (1)k. 46 – 47, zeznania wnioskodawcy A. S. k. 61 – 62 )

Od kilkunastu lat wnioskodawca pozostaje w konflikcie ze swoją siostrą M. K. (1), są skłóceni.

( dowód: zeznania świadka T. K. k. 45 – 46 )

Wnioskodawca A. S. (1) ma 61 lat, jest elektrykiem, rolnikiem, nie ma renty ani emerytury, utrzymuje się z gospodarstwa rolnego, pobiera dopłaty unijne do gospodarstwa rolnego.

( dowód: zeznania wnioskodawcy A. S. k. 61 – 62 )

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyżej wymienionych dokumentów oraz zeznań świadków, wnioskodawcy i uczestniczki M. K. (1).

Powyższych ustaleń Sąd dokonał na podstawie dokumentów w postaci odpisu z księgi wieczystej, wyrysów z mapy ewidencyjnej, wypisu z rejestru gruntów, odpisów skróconych aktów zgonu, zaświadczenia Burmistrza Miasta i Gminy Z. z dnia 9.12.2015 r., zaświadczenia o stanie posiadania z dnia 18.06.2009 r. wydanego przez Urząd Miejski w Z., oświadczenie wnioskodawcy A. S. (1) z dnia 26.02.2001 r. albowiem nie były kwestionowane.

Za wiarygodne uznał Sąd zeznania świadków H. W. (2), Z. S. (3), T. K. (2), Z. S. (4), J. W. (2) albowiem są logiczne, przekonywujące i wzajemnie się w zasadniczych kwestiach uzupełniają, nadto znajdują potwierdzenie w zeznaniach uczestniczki M. K. (1) oraz wnioskodawcy A. S. (1) oraz w dowodach z dokumentów. Za wiarygodne uznał Sąd zeznania świadków T. K. (2) – syna uczestniczki M. K. (1), Z. S. (4) także w częściach w których nie były zaprzeczone innymi dowodami.

Sąd nie dał wiary jednak zeznaniom świadka Z. S. (3) w części w której zeznał, że gdzieś od 1980 r. A. S. (1) rządzi, gospodarzy, uprawia to gospodarstwo, gdyż pozostaje to w sprzeczności z zeznaniami tego świadka, gdzie stwierdził, że jak żył K. S. (1) to rządził tym gospodarstwem K. S. (1), wspólnie z żoną decydowali tym gospodarstwem. Mając na uwadze, że K. S. (1) zmarł w dniu 11.01.1991 r. zeznania świadka Z. S. (3) w części dotyczącej tego, że gdzieś od 1980 r. A. S. (1) rządzi, gospodarzy, uprawia to gospodarstwo są zdaniem Sądu niewiarygodne, pozostają w sprzeczności z pozostałym materiałem dowodowym, w tym także zeznaniami samego wnioskodawcy A. S. (1), który zeznał, że 23 lata rządzi tymi działkami, jak się wyprowadziła matka i stwierdził, że jego mama J. S. (1) wyprowadziła się do R. w 1993 r.

Za wiarygodne uznał Sąd także zeznania wnioskodawcy i uczestniczki M. K. (1) w których są ze sobą zgodne czy też nie zostały zaprzeczone innymi dowodami. Materiał dowodowy nie dostarczył podstaw do ustalenia aby rodzice wnioskodawcy przekazali za swojego życia wnioskodawcy gospodarstwo rolne położone w D. w formie ustnej czy pisemnej.

Pozostały materiał dowodowy zebrany w niniejszej sprawie Sąd pominął jako nieistotny do rozstrzygnięcia sprawy.

Sąd rozważył, co następuje:

Zasiedzenie jest instytucją prawa cywilnego, której celem jest usunięcie długo trwającej sprzeczności między faktycznym władaniem, a rzeczywistym stanem prawnym, jednakże na rzecz faktycznie władającego. Polega ono na nabyciu prawa własności rzeczy przez niebędącego dotąd jej właścicielem posiadacza samoistnego na skutek jej długotrwałego posiadania.

Do nabycia własności nieruchomości w drodze zasiedzenia w świetle art. 172 kc konieczne jest spełnienie dwóch przesłanek tj. samoistne posiadanie nieruchomości oraz upływ czasu przewidzianego w ustawie. Posiadanie ma charakter posiadania samoistnego, jeżeli posiadacz włada rzeczą „jak właściciel”, czyli wykonuje faktycznie uprawnienia składające się na treść prawa własności, stąd też posiadanie takie zwane jest również właścicielskim.

W doktrynie i orzecznictwie wielokrotnie podkreślano, że decydujące znaczenie ma wola posiadania „jak właściciel”. Nadto decydują także okoliczności faktyczne o charakterze zewnętrznym - zachowanie się posiadacza względem przedmiotu posiadania dostrzegalne dla innych osób: postrzeganie go przez otoczenie jako właściciela (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 18 kwietnia 1997 r., III CKN 35/97, publ. OSNC 1997/10/150, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 5 marca 2004 r. I CK 398/2003, publ. LEX nr 175949). Samoistne posiadanie musi trwać nieprzerwanie przez czas określony ustawą, w zależności do tego czy posiadanie jest w dobrej czy złej wierze.

W prawie rzeczowym obowiązującym od dnia 1.01.1947 r. do dnia 1.01.1965 r. termin zasiedzenia nieruchomości wynosił 20 lat w dobrej i 30 lat w złej wierze. W kodeksie cywilnym dla zasiedzenia nieruchomości obowiązywał termin 10 lat w dobrej wierze i 20 lat w złej wierze. Z dniem 1.10.1990 r. terminy te zostały przedłużone odpowiednio do 20 i 30 lat.

Wnioskodawca A. S. (1) we wniosku domagał się stwierdzenia, że nabył przez zasiedzenie własność nieruchomości stanowiącej działki nr (...) o łącznej powierzchni 10,36 ha położone w D. objęte KW nr (...) Sądu Rejonowego w B..

Zdaniem Sądu wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.

Posiadanie prowadzące do zasiedzenia, jak już wcześniej wspomniano musi mieć charakter posiadania samoistnego, jeżeli posiadacz włada rzeczą „jak właściciel” czyli wykonuje faktycznie uprawnienia składające się na treść prawa własności. Decydujące znaczenie ma wola posiadania „jak właściciel”. Natomiast właściciel nie musi wykazywać się żadną aktywnością wobec swojej rzeczy, żeby zachować prawo własności do niej, ale posiadacz, który pragnie nieruchomość zasiedzieć kosztem dotychczasowego właściciela musi w widoczny sposób manifestować swoje władztwo quazi-właścicielskie nad nią (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 18.10.2013 r. sygn. III CSK 12/13, Lex nr 1413547 ).

Istotnym elementem stanu prowadzącego do zasiedzenia musi być zatem posiadanie określone mianem „posiadania samoistnego” polegającego na władaniu rzeczą jak właściciel. Konieczne jest zatem wykonywanie przez posiadacza, który nie jest właścicielem czynności faktycznych wskazujących na samodzielny, rzeczywisty, niezależny od woli innej osoby stan władztwa. Wszystkie dyspozycje posiadacza powinny swą treścią odpowiadać dyspozycjom właściciela, co wcale nie oznacza, że w każdej sytuacji posiadacz musi mieć przekonanie, iż jest właścicielem ( postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 12.09.2002 r. IV CKN 1277/00, LEX nr 1164744 ).

O tym, czy posiadanie jest samoistne bowiem tylko takie może prowadzić do zasiedzenia rozstrzyga stan woli posiadacza i jej uzewnętrznienie. Posiadacz, który wie, że nie jest właścicielem, ale chce posiadać nieruchomość tak jak właściciel i wolę swoją manifestuje jest posiadaczem samoistnym ( postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 5.06.2009 r., I CSK 430/08, LEX nr 528169 ).

Przeprowadzone postępowanie dowodowe nie potwierdziło tezy wnioskodawcy jakoby jego matka J. S. (1) w roku 1980 przekazała gospodarstwo wnioskodawcy jako swojemu następcy. Okoliczności tej nie potwierdzili przesłuchiwani w sprawie świadkowie, uczestniczka M. K. (1), a ponadto wnioskodawca A. S. (1) w swoich zeznaniach stwierdził, że 23 lata rządzi tymi działkami, jak się wyprowadziła matka, jak też, że jego mama J. S. (1) wyprowadziła się do R. w 1993 r. Gdy się wyprowadziła do R. J. S. (1) ( miało to miejsce w 1992 r. ) to działkami rolnymi wchodzącymi w skład tego gospodarstwa rolnego zaczął rządzić i decydować wnioskodawca A. S. (1) i rządzi tymi działkami do chwili obecnej.

Z materiału dowodowego zebranego w przedmiotowej sprawie wynika, że działki nr (...) położone w D. o łącznej powierzchni 10,36 ha objęte KW nr (...) stanowiły własność matki wnioskodawcy J. S. (1). Działka nr (...) o powierzchni 2,14 ha położona w D. zabudowana jest drewnianym domem mieszkalnym, budynkiem gospodarczym w postaci stodoły razem ze stajnią. Działki te stanowiły gospodarstwo rolne J. S. (1) i K. S. (1)– rodziców wnioskodawcy. Uczestniczka M. K. (1) jest siostrą wnioskodawcy. A. S. (1) miał być właścicielem tego gospodarstwa rolnego po śmierci swoich rodziców. Gdy żył K. S. (1) to razem z żoną J. S. (1) rządzili i decydowali tym gospodarstwem, obrabiali gospodarstwo, obsiewali, opłacali podatki. Jak żyli rodzice wnioskodawcy to wnioskodawca A. S. (1), jak przyjeżdżał do domu ze Ś. to pracował w tym gospodarstwie rolnym, pomagał rodzicom. Ojciec wnioskodawcy K. S. (1) zmarł w dniu 11.01.1991 r., a matka wnioskodawcy J. S. (1) zmarła w dniu 29.03.2000 r. Do 1992 r. rządziła całym gospodarstwem rolnym J. S. (1). W 1992 r. J. S. (1) zachorowała i wyprowadziła się z D. mieszkać do swojej córki M. K. (1) do R., gdzie zmarła w dniu 29.03.2000 r. Z tego gospodarstwa rolnego położonego w D. podatek płaci A. S. (1), od czasu gdy jego matka wyprowadziła się mieszkać do córki M. K. (1) do R.. Około 5 – 6 lat temu wnioskodawca A. S. (1) rozwalił starą stodołę w D. i dostawił do stajni stodołę na słupach betonowych, zmienił pokrycie dachowe na stajni i stodole zdejmując dachówkę i zakładając eternit. Wnioskodawca około 14 – 15 lat temu zmienił dach i blachę na domu mieszkalnym w którym zamieszkuje w D. na blacho - dachówkę. Wnioskodawca wykonał remont tego domu mieszkalnego, wykonał łazienkę w tym domu, bo nie było, wyremontował ogrodzenie. Rodzice wnioskodawcy nigdy nie przekazali wnioskodawcy gospodarstwa rolnego ani pisemnie ani ustnie. Gdy się wyprowadziła z D. mieszkać do R. J. S. (1) to w tym gospodarstwie w D. zostali mieszkać A. S. (1) z żoną D. S. i ich dziećmi.

W świetle powyższego należy stwierdzić że wnioskodawca jest samoistnym posiadaczem wyżej wymienionych działek o łącznej powierzchni 10,36 ha położonych w D. od 1992 r., a zatem przez okres 24 lat.

W kodeksie cywilnym dla zasiedzenia nieruchomości obowiązywał termin 10 lat w dobrej wierze i 20 lat w złej wierze. Z dniem 1.10.1990 r. terminy te zostały przedłużone odpowiednio do 20 i 30 lat.

W dobrej wierze jest posiadacz, który pozostaje w błędnym, ale usprawiedliwionym okolicznościami przeświadczeniu, że przysługuje mu prawo własności. Oczywiście w przypadku zasiedzenia nieruchomości, chodzi o takie przeświadczenie w chwili uzyskania posiadania. Dobrą wiarę posiadacza wyłącza jego wiedza o rzeczywistym stanie prawnym (stanie własności) oraz jego niedbalstwo. Pozostaje również w złej wierze osoba, która przy dołożeniu należytej staranności mogła się dowiedzieć, że nie jest właścicielem nieruchomości.

W świetle powyższego zdaniem Sądu wnioskodawca A. S. (1) jest samoistnym posiadaczem powyższych działek w złej wierze, a zatem do nabycia własności tych działek poprzez zasiedzenie wymagane jest upływ 30 letniego okresu posiadania samoistnego, który jeszcze nie upłynął.

Mając powyższe na uwadze wniosek wnioskodawcy o zasiedzenie podlega oddaleniu.

W tym stanie rzeczy na podstawie powołanych przepisów orzeczono jak w sentencji.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 520 § 3 kpc. Na podstawie tego przepisu Sąd zasądził od wnioskodawcy na rzecz uczestniczki M. K. (1) koszty postępowania w kwocie 1817 zł związane z reprezentowaniem uczestniczki przez profesjonalnego pełnomocnika. Na koszty te złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w kwocie 1800 zł ustalone zgodnie z § 6 pkt 6 w zw. z § 8 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenie przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. nr 163, poz. 1348 ze zm.) oraz koszty opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.

SSR Stanisław Kostrzewa