Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powód M. G. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. w W. kwoty 5 330,69 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 29 kwietnia 2016 r. do dnia zapłaty. Nadto wniósł o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych.

W uzasadnieniu wskazał, że w dniu 29 marca 2016 r. doszło do zdarzenia komunikacyjnego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ należący do niego pojazd marki A. (...) o numerze rejestracyjnym (...) 1JH3. Sprawca zdarzenia posiadał wykupione ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego ubezpieczyciela. Pozwany uznał swoją odpowiedzialność za skutki zdarzenia i po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego przyznał i wypłacił odszkodowanie w łącznej kwocie 3 941,68 zł. Powód nie zgodził się z wysokością przyznanego odszkodowania i wezwał pozwanego do dopłaty.

Pozwany (...) Spółka Akcyjna w W. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych.

W uzasadnieniu przyznał, że ubezpieczał odpowiedzialność cywilną sprawcy zdarzenia z dnia 29 marca 2016 r. Wskazał, że prawidłowo przeprowadził postepowanie likwidacyjne i kwotę wynikającą z kalkulacji szkody wypłacił na rzecz powoda. Podniósł, że brak jest podstaw do stosowania w kosztorysie naprawy hipotetycznej stawki za jedną roboczogodzinę prac blacharsko – lakierniczych jeśli powód naprawił pojazd.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 29 marca 2016 r. doszło do kolizji drogowej, w następstwie której uszkodzeniu uległ stanowiący własność powoda pojazd marki A. (...) o numerze rejestracyjnym (...) 1JH3.

Sprawca zdarzenia zawarł umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych z pozwanym, zgodnie z polisą nr (...), obejmującą ochroną dzień zdarzenia.

Powód zgłosił pozwanemu szkodę w dniu 29 marca 2016 r., którą ten zarejestrował pod numerem (...). Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego, na podstawie sporządzonej przez siebie kalkulacji szkody pozwany przyznał i wypłacił powodowi łącznie kwotę 3 941,68 zł tytułem odszkodowania. W tym pozwany decyzją z dnia 26 kwietnia 2016 r. przyznał powodowi kwotę 737,06 zł tytułem dopłaty podatku VAT.

Powód nie zgodził się z wysokością przyznanego odszkodowania i bezskutecznie wezwał pozwanego do dopłaty.

(dowód: akta szkody nr (...), wiadomość e-mail k. 10)

W następstwie zdarzenia z dnia 29 marca 2016 r. w pojeździe powoda marki A. (...) uszkodzeniu uległy w stopniu kwalifikującym do wymiany: zderzak tylny, spoiler zderzaka tylnego, czujniki parkowania tylne 3 sztuki, wspornik haka holowniczego, hak holowniczy i dźwignia zaczepu haka holowniczego.

Brak jest danych wskazujących, że części w pojeździe powoda uszkodzone w wyniku zdarzenia z dnia 29 marca 2016 r. były wcześniej uszkodzone bądź naprawiane.

Wszystkie uszkodzone w przedmiotowej kolizji w pojeździe powoda części były oryginalne, stąd zastosowanie w procesie jego naprawy części zamiennych typu P nie przywróciłoby go do stanu, jak sprzed szkody.

Z części uszkodzonych i zakwalifikowanych do wymiany na krajowym rynku nie są dostępne części zamienne typu (...).

Średnia stawka jednej roboczogodziny prac blacharsko – lakierniczych stosowana na terenie województwa (...) w nieautoryzowanych zakładach naprawczych spełniających wymagania techniczne i kadrowe do wykonania danych prac na dzień szkody wynosiła 120 zł.

Naprawa wykonana prawidłowo, zgodnie z technologią zalecaną przez producenta pojazdu, przy użyciu części zamiennych typu O w stacji napraw spełniającej kryteria techniczne i kadrowe do wykonania danych prac, przywróciłaby pojazd powoda do stanu, jak sprzed szkody.

Wartość rynkowa pojazdu w stanie, jak przed szkodą na dzień 29 marca 2016 r. wynosi 28 000 zł.

Koszt przywrócenia pojazdu powoda do stanu, jak sprzed szkody na dzień 29 marca 2016 r. wynosi 9 294,64 zł.

(dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego mgr inż. M. D. k. 41-59)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty zgromadzone w aktach sprawy niniejszej oraz aktach szkody pojazdu powoda albowiem nie zostały one skutecznie podważone przez żadną ze stron. Sąd uwzględnił również opinię biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego M. D. (2), uznając ją co do zasady za jasną, nie zawierającą luk i sprzeczności oraz fachową. Biegły wskazał rzeczowe argumenty na poparcie swoich końcowych wniosków w zakresie wyliczenia kosztów naprawy samochodu powoda.

W przedmiotowej sprawie poza sporem pozostawał fakt, iż samochód stanowiący własność powoda uległ uszkodzeniu w wyniku zderzenia, do którego doszło dnia 29 marca 2016 r. Nie budził także wątpliwości fakt, iż odpowiedzialny za zdarzenie, posiadał ubezpieczenie u pozwanego w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Tym samym podstawę odpowiedzialności pozwanego, która co do zasady nie była kwestionowana, stanowią przepisy art. 805 § 1 k.c. w zw. z art. 822 k.c.

Pierwsza z powołanych norm wskazuje, iż przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Artykuł 822 § 1 k.c. z kolei przewiduje, iż przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. W dalszej części przepis ten stanowi, że jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia. Strony mogą postanowić, że umowa będzie obejmować szkody powstałe, ujawnione lub zgłoszone w okresie ubezpieczenia ( § 3). Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela ( § 4). Ubezpieczyciel nie może przeciwko uprawnionemu do odszkodowania podnieść zarzutu naruszenia obowiązków wynikających z umowy lub ogólnych warunków ubezpieczenia przez ubezpieczającego lub ubezpieczonego, jeżeli nastąpiło ono po zajściu wypadku ( § 5).

Przesłanką odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń jest natomiast, zgodnie z treścią art. 361 k.c., istnienie związku przyczynowego pomiędzy normalnymi następstwami działania lub zaniechania ubezpieczonego a zaistniałą szkodą. W świetle art. 363 § 1 k.c. w razie uszkodzenia rzeczy w stopniu umożliwiającym przywrócenie jej do stanu poprzedniego osoba odpowiedzialna za szkodę obowiązana jest zwrócić poszkodowanemu wszelkie celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty. Efekt naprawienia szkody zostaje osiągnięty, gdy uszkodzony pojazd zostaje doprowadzony do stanu technicznej używalności odpowiadającej stanowi przed uszkodzeniem. Obowiązek naprawienia szkody obejmuje zatem wszelkie straty, które poniósł poszkodowany.

W przedmiotowej sprawie sporem objęta była wysokość szkody w pojeździe powoda. Z uwagi na rozbieżność stanowisk stron w zakresie wysokości należnego odszkodowania, Sąd odwołał się do wiadomości specjalnych biegłego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego mgr inż. M. D. (2).

Jak wynika z opinii biegłego, celowy i ekonomicznie uzasadniony koszt naprawy pojazdu powoda w przypadku przeprowadzenia jej z uwzględnieniem stawki roboczogodziny na poziomie średnim w regionie tj. 120 zł i zastosowaniem cen części zamiennych o jakości O wynosi 9 294,64 złotych.

Przedstawiona przez biegłego M. D. (2) opinia stanowiła główny dowód w niniejszej sprawie w zakresie ustalenia wysokości zaistniałej po stronie powoda szkody. Sąd uwzględnił rzeczony dowód, ponieważ była ona opinią jasną, nie zawierającą luk i sprzeczności. Sąd uznał za słuszne rozumowanie biegłego przedstawione w opinii i jej uzasadnieniu, jak również stwierdził poprawność poszczególnych elementów opinii, składających się na trafność jej wniosków końcowych, które nie zostały w ogóle zakwestionowane przez strony postępowania.

Sąd Najwyższy m.in. w uchwałach z dnia 15 listopada 2001 r., III CZP 68/01 (OSNC 2002, nr 6, poz. 74) i z dnia 17 maja 2007 r., III CZP 150/06 (OSNC 2007, nr 10, poz. 144) oraz w wyrokach z dnia 11 czerwca 2001 r., V CKN 226/00 (OSP 2002, nr 3, poz. 40) i z dnia 7 sierpnia 2003 r., IV CKN 387/01 (LEX nr 141410), a także w uzasadnieniu uchwały 7 sędziów z dnia 17 listopada 2011 r., III CZP 5/11 (LEX nr 1011468) wielokrotnie wypowiadał pogląd, że naprawa uszkodzonego pojazdu nie jest warunkiem wypłaty odszkodowania, bo istotne znaczenie ma sam fakt powstania szkody, a nie jej naprawienie.

Sąd oddalił wobec powyższego wnioski dowodowe pozwanego zawarte w punkcie 4 , 5 , 6 i 7 odpowiedzi na pozew jako nie mające znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

W tych warunkach, wobec wypłaty powodowi kwoty 3 941,68 zł, na zasadzie art. 805 i n. k.c., art. 361 k.c., art. 34 i nast. ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych (Dz. U. z dnia 16 lipca 2003 r., nr 124, poz. 1152) zasadne było powództwo o zapłatę kwoty 5 330,69 zł ( 9 294,64 zł – 3 941,68 zł=5.352,96 zł).

Odsetki od zasądzonej kwoty Sąd zasądził od dnia 29 kwietnia 2016 r., zgodnie z żądaniem pozwu, na podstawie art. 817 § 1 k.c. w zw. z art. 481 § 1 k.c. zważywszy, że szkoda została zgłoszona w dniu 29 marca 2016 r.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, nakazując pozwanemu zwrócić powodowi kwotę 3 134 zł tytułem kosztów procesu (punkt II wyroku). Na koszty procesu składa się opłata od pozwu -267 zł, koszty zastępstwa procesowego -2.400 zł ( par.2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie), opłata skarbowa od pełnomocnictwa -17 zł, zaliczka na wynagrodzenie biegłego -450 zł.

W punkcie III wyroku nakazano ściągnąć na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2005r., Nr 167, poz. 1398 ze zm.) w zw. z art. 98 k.p.c. od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Olsztynie kwotę 415,11 zł tytułem kosztów sądowych pokrytych tymczasowo ze Skarbu Państwa w postaci wynagrodzenia biegłego.

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować,

2.  odpis orzeczenia doręczyć pełn. pozwanego,

3.  za 14 dni lub z apelacją.

O., dnia 01 marca 2017 r. SSR Katarzyna Jerka