Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 listopada 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Łodzi, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSA Iwona Szybka

Sędziowie: SSA Jolanta Wolska (spr.)

SSO del. Beata Michalska

Protokolant: sekr. sądowy Przemysław Trębacz

po rozpoznaniu w dniu 7 listopada 2013 r. w Łodzi

sprawy M. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddziałowi w Ł.

o emeryturę,

na skutek apelacji M. P.

od wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 16 stycznia 2013 r., sygn. akt: VIII U 2305/12;

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Okręgowemu w Łodzi do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania apelacyjnego.

Sygn. akt: III AUa 284/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 11 maja 2012 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych - I Oddział w Ł. odmówił M. P. prawa do emerytury, ponieważ wnioskodawca nie wykazał 25 - letniego stażu pracy, a także nie udokumentował rozwiązania stosunku pracy z każdym pracodawcą, na rzecz którego praca ta była wykonywana bezpośrednio przed dniem ustalania prawa do emerytury.

W odwołaniu od powyższej decyzji M. P. wniósł o jej zmianę, uznanie okresu 4 lat i 11 dni sprawowania opieki nad wujem jako okresu nieskładkowego oraz o przyznanie prawa do emerytury.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o oddalenie odwołania.

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 16 stycznia 2013 roku Sąd Okręgowy w Łodzi oddalił odwołanie.

Rozstrzygnięcie Sądu pierwszej instancji zapadło na podstawie poniższych ustaleń i wniosków:

M. P., urodzony (...), złożył w dniu 1 lutego 2012 roku wniosek o emeryturę.

Wnioskodawca nie należy do otwartego funduszu emerytalnego. W dniu złożenia wniosku o emeryturę pozostawał w stosunku pracy z Przedsiębiorstwem Produkcyjno - Usługowym (...) W. K., M. S. sp. j. z siedzibą w P..

M. P. w okresie od 1 stycznia 1990 roku do 30 czerwca 2009 roku ( tj. aż do chwili śmierci wuja ) opiekował się samotnym, niewidomym wujem - W. S..

Orzeczeniem Obwodowej Komisji Lekarskiej do Spraw Inwalidztwa i Zatrudnienia w T. z dnia 29 września 1980 roku, rozpoznano u W. S. wadę wrodzoną soczewek obu oczu ze ślepotą, z jednoczesnym wskazaniem, że nie może on wykonywać żadnych prac, wszelkie prace są przeciwwskazane, a badany wymaga leczenia specjalnego. Nadto orzeczeniem tym Komisja Lekarska zaliczyła badanego do pierwszej grupy inwalidów z ogólnego stanu zdrowia z tytułu utraty wzroku wskazując, że inwalidztwo powstało przed dniem 7 lutego 1949 roku i ma charakter trwały.

M. P. wykazał przed organem rentowym na dzień 1 stycznia 1999 roku łączny staż pracy wynoszący 24 lata, 7 miesięcy i 20 dni, w tym 21 lat i 18 dni okresów składkowych oraz 6 miesięcy i 29 dni okresów nieskładkowych, a nadto 3 lata i 3 dni okresów uzupełniających rolniczych. Na dzień 1 stycznia 1999r. wnioskodawca udokumentował 15 lat i 9 miesięcy okresów pracy w szczególnych warunkach.

Zaskarżoną decyzją z dnia 11 maja 2012 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych - I Oddział w Ł. odmówił M. P. prawa do emerytury z uwagi na fakt, że wnioskodawca nie wykazał 25 - letniego stażu pracy i nie rozwiązał stosunku pracy z każdym pracodawcą, na rzecz którego praca ta była wykonywana bezpośrednio przed dniem ustalania prawa do emerytury. Organ rentowy odmówił wnioskodawcy zaliczenia do stażu pracy, jako okresu nieskładkowego, okresu od 1 stycznia 1990 roku do 30 czerwca 2009 roku, kiedy sprawował on opiekę nad wujem, argumentując to tym, że wuj zgodnie z ustawą z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tekst jednolity: Dz.U. z 2009 roku, Nr 153, poz. 1227) nie jest członkiem rodziny uprawnionym do renty rodzinnej.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Okręgowy stwierdził, że odwołanie nie może być uwzględnione i podlega oddaleniu. Zgodnie z treścią art. 184 ust. 1, cytowanej już ustawy z 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli: okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27. Zgodnie z aktualnym brzmieniem przepisu ustępu 2 art. 184 powołanej ustawy, obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 roku, „emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa”. Zaskarżona decyzja została wydana w dniu 11 maja 2012 roku, a zatem w dacie orzekania przez organ rentowy o prawie wnioskodawcy do emerytury, przepis ust. 2 art. 184 ustawy obowiązywał w brzemieniu sprzed wyżej powołanej nowelizacji. Tym samym odwołujący musiał spełnić wskazane w przepisie art. 184 wymogi stażowe w dniu 1 stycznia 1999 roku, aby uzyskać emeryturę na jego podstawie, po osiągnięciu wieku emerytalnego i - ponieważ był pracownikiem - rozwiązać stosunek pracy. Sąd Okręgowy zważył, że zgodnie z treścią przepisu art. 316 § 1 k.p.c. rozstrzygając sprawę, Sąd opiera się na przepisach prawa materialnego obowiązujących w chwili wyrokowania, chyba że przepisy przejściowe przewidują stosowanie przepisów poprzednio obowiązujących. Zgodnie z treścią art. 22 ustawy z dnia 11 maja 2012 roku o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw, cała ustawa nowelizująca weszła w życie z dniem 1 stycznia 2013 roku i brak w tej ustawie przepisów przejściowych nakazujących stosowania w jakichkolwiek przypadkach przepisów poprzednio obowiązujących. Tym samym okoliczność, czy wnioskodawca rozwiązał stosunek pracy z każdym pracodawcą, na rzecz którego praca ta była wykonywana bezpośrednio przed dniem ustalania prawa do emerytury, przestała mieć znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, wobec aktualnego brzmienia przepisu ustępu 2 art. 184 ustawy.

Odnosząc się do spornej kwestii kwalifikacji w stażu ubezpieczeniowym odwołującego okresu sprawowania opieki nad niewidomym wujem, Sąd Okręgowy zważył, że rozstrzygnięcia należy dokonać w świetle przepisu art. 7 pkt 7 ustawy emerytalnej. Z orzeczenia Obwodowej Komisji Lekarskiej do Spraw Inwalidztwa i Zatrudnienia w T. z dnia 29 września 1980 roku, wynika bowiem, że rozpoznano u W. S. wady wrodzone soczewek obu oczu ze ślepotą, badany nie mógł wykonywać żadnych prac, wszelkie prace były przeciwwskazane, a nadto wymagał on leczenia specjalnego. Orzeczeniem tym Komisja Lekarska zaliczyła badanego do pierwszej grupy inwalidów z ogólnego stanu zdrowia z tytułu utraty wzroku, wskazując, że inwalidztwo powstało przed dniem 7 lutego 1949 roku i jest to inwalidztwo trwałe.

Zgodnie z art. 7 pkt 7 ustawy emerytalnej, okresami nieskładkowymi są przypadające przed dniem nabycia prawa do emerytury lub renty okresy niewykonywania pracy, w granicach do 6 lat, spowodowane koniecznością opieki nad innym niż dziecko członkiem rodziny zaliczonym do I grupy inwalidów lub uznanym za całkowicie niezdolnego do pracy oraz do samodzielnej egzystencji albo uznanym za osobę niepełnosprawną w stopniu znacznym, sprawowanej przez członka jego rodziny w wieku powyżej 16 lat, który w okresie sprawowania opieki nie osiągnął przychodu przekraczającego miesięcznie połowę najniższego wynagrodzenia.

Zdaniem Sądu Okręgowego, definiowanie pojęcia „ innego niż dziecko członka rodziny ” na gruncie przepisów prawa ubezpieczeniowego nie może nastąpić w oderwaniu od dyspozycji normy z przepisu art. 67 tejże ustawy, który stanowi, że do renty rodzinnej uprawnieni są następujący członkowie rodziny spełniający warunki określone w art. 68 – 71 ustawy: dzieci własne, dzieci drugiego małżonka oraz dzieci przysposobione; przyjęte na wychowanie i utrzymanie przed osiągnięciem pełnoletniości, wnuki, rodzeństwo i inne dzieci, z wyłączeniem dzieci przyjętych na wychowanie i utrzymanie w ramach rodziny zastępczej lub rodzinnego domu dziecka; małżonek (wdowa i wdowiec) i rodzice. Za rodziców w rozumieniu ustawy uważa się również ojczyma i macochę oraz osoby przysposabiające (art. 67 ust. 2 ustawy emerytalnej). W świetle istniejącej regulacji oraz z uwagi na specjalność przepisów ubezpieczeniowych w stosunku do prawa cywilnego, dokonywanie wykładni omawianego pojęcia w oparciu o przepisy prawa cywilnego lub rodzinnego i opiekuńczego, a w efekcie jakakolwiek wykładnia rozszerzająca, jest nieuprawniona.

Reasumując Sąd Okręgowy uznał, że nie stanowi okresu nieskładkowego wymienionego w art. 7 pkt 7 ustawy emerytalnej okres sprawowania opieki nad członkiem rodziny zaliczonym do I grupy inwalidów lub uznanym za całkowicie niezdolnego do pracy oraz samodzielnej egzystencji albo uznanym za osobę niepełnosprawną w stopniu znacznym, który nie mieści się w kręgu osób, o których mowa w przepisie art. 67 ustawy emerytalnej. Z tych też przyczyn wuj ubezpieczonego nie jest innym niż dziecko członkiem rodziny w rozumieniu art. 7 pkt 7 ustawy emerytalnej i niemożliwym jest uwzględnienie okresu sprawowania opieki nad nim przez ubezpieczonego jako okresu nieskładkowego w jego stażu ubezpieczeniowym. Podobne stanowisko zajął Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z dnia 18 lutego 1999 r., sygn. akt: III AUa 753/98 (OSA 1999/3 poz. 19 str. 73). W tym stanie rzeczy, Sąd Okręgowy uznał, że ubezpieczony M. P. wykazał jako bezsporne jedynie 24 lata, 7 miesięcy i 20 dni stażu ubezpieczeniowego (tj. 21 lat i 18 dni okresów składkowych oraz 6 miesięcy i 29 dni okresów nieskładkowych, a także 3 lata i 3 dni okresów uzupełniających - rolniczych), zamiast wymaganych ustawą 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych. Z tego też powodu nie spełnił on warunków uzasadniających przyznanie mu prawa do emerytury.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ §1 k.p.c. orzekł, jak w sentencji swojego wyroku.

W apelacji M. P. wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uwzględnienie odwołania.

Uzasadniając apelację, skarżący odniósł się do okoliczności, w jakich podjął się opieki nad schorowanym wujem. Zdaniem apelującego, ważne względy społeczne przemawiają za tym, by zaliczyć mu okres opieki do stażu ubezpieczeniowego.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja skutkuje uchyleniem zaskarżonego wyroku, albowiem rozstrzygnięcie Sądu Okręgowego zapadło bez wyjaśnienia istotnych okoliczności sprawy niezbędnych dla prawidłowego rozeznania kręgu członków rodziny innych, niż dzieci w rozumieniu art. 7 pkt 7 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z FUS, nad którymi sprawowanie opieki uprawnia do zaliczenia okresów opieki do okresów nieskładkowych przy ustalaniu wymaganego stażu ubezpieczeniowego.

Zgodnie z art. 7 pkt 7 cyt. wyżej ustawy, okresami nieskładkowymi są przypadające przed dniem nabycia prawa do emerytury lub renty okresy niewykonywania pracy, w granicach do 6 lat, spowodowane koniecznością opieki nad innym, niż dziecko członkiem rodziny zaliczonym do I grupy inwalidów lub uznanym za całkowicie niezdolnego do pracy oraz do samodzielnej egzystencji albo uznanym za osobę niepełnosprawną w stopniu znacznym, sprawowanej przez członka jego rodziny w wieku powyżej 16 lat, który w okresie sprawowania opieki nie osiągnął przychodu przekraczającego miesięcznie połowę najniższego wynagrodzenia.

W rozpoznawanej sprawie skarżący dochodził zaliczenia do stażu ubezpieczeniowego (emerytalnego) okresu sprawowania opieki nad bratem jego matki (wujem), który legitymował się wydanym na stałe w dniu 29 września 1980 r. orzeczeniem o zaliczeniu go do pierwszej grupy inwalidów z ogólnego stanu zdrowia z tytułu utraty wzroku, które potwierdzało jego niezdolność do jakiejkolwiek pracy oraz wymóg leczenia specjalnego, z ustaleniem, że inwalidztwo powstało przed dniem 7 lutego 1949 r. Z materiału dowodowego zebranego w sprawie wynika, że ubezpieczony sprawował nad wujem opiekę od 1 stycznia 1990 r. do 30 czerwca 2009 r.

Na gruncie takich ustaleń, Sąd Apelacyjny nie podziela stanowiska Sądu pierwszej instancji, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem termin „ innego niż dziecko członka rodziny ” użyty w art. 7 pkt 6 i 7 ustawy o emeryturach i rentach „ odnosi się do członka rodziny uprawnionego do renty rodzinnej w myśl przepisów ustawy ” i przyjęcia, że nie stanowi okresu nieskładkowego wymienionego w art. 7 pkt 7 ustawy emerytalnej okres sprawowania opieki nad członkiem rodziny zaliczonym do I grupy inwalidów lub uznanym za całkowicie niezdolnego do pracy oraz samodzielnej egzystencji albo uznanym za osobę niepełnosprawną w stopniu znacznym, który nie mieści się w kręgu osób, o których mowa w przepisie art. 67 ustawy emerytalnej.

Sąd Apelacyjny, w składzie orzekającym w przedmiotowej sprawie, w pełni podziela stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w wyroku z dnia 24 lutego 2010r., II UK 211/09, ( publ. OSNP 2011/15-16/218, Lex nr 889716), w którym stwierdzono, że możliwe jest uznanie, iż okresy niewykonywania pracy spowodowane koniecznością sprawowania przez ubezpieczonego rzeczywistej opieki ustanowionej przez sąd nad całkowicie ubezwłasnowolnionymi członkami wspólnoty rodzinnej, a nie tylko nad członkami rodziny uprawnionymi do nabycia renty rodzinnej, którzy zostali uznani za osoby całkowicie niezdolne do pracy oraz do samodzielnej egzystencji albo za osoby niepełnosprawne w stopniu znacznym, mogą być uwzględnione jako okresy nieskładkowe przy ustalaniu prawa do świadczeń emerytalno – rentowych na podstawie art. 7 pkt 7 w związku z art. 69 pkt 2b ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w związku z art. 175 k.r.o. oraz art. 18 i 32 oraz art. 77 ust. 1 Konstytucji.

W uzasadnieniu swego stanowiska Sąd Najwyższy wskazał, że nie było przeszkód, aby ustawodawca zdefiniował lub ustawowo określił krąg członków rodziny ubezpieczonego, nad którymi okresy rzeczywiście sprawowanej opieki - w potwierdzonych odpowiednimi dokumentami stanach ich całkowitej niezdolności do pracy oraz do samodzielnej egzystencji albo stanach niepełnosprawności w stopniu znacznym - podlegają uwzględnieniu w stażu ubezpieczeniowego jako okresy nieskładkowe w rozumieniu art. 7 pkt 7 ustawy o emeryturach i rentach, tak jak ustawowo wymienił członków rodziny ubezpieczonego uprawnionych do nabycia prawa do renty rodzinnej (art. 67-71 tej ustawy). Ustawowo wskazani członkowie rodziny ubezpieczonego uprawnieni do renty rodzinnej oczywiście należą do kręgu członków jego rodziny, nad którymi okresy sprawowania opieki w stanach i na warunkach określonych w art. 7 pkt 7 mogą być uwzględnione jako okresy nieskładkowe przy ustalaniu stażu ubezpieczeniowego. Takie ograniczenie kręgu członków rodziny w rozumieniu art. 7 pkt 7 ustawy o emeryturach i rentach wyczerpywałoby możliwości zaliczenia jako okresów nieskładkowych okresów sprawowania opieki sprawowanej wyłącznie nad członkami rodziny uprawnionymi do nabycia rent rodzinnych (art. 67-71 tej ustawy), gdyby ustawodawca w art. 7 pkt 7 odesłał do odpowiedniego stosowania tych przepisów ustawy (art. 67-71) przy ustalaniu kręgu członków rodziny, w przypadkach których sprawowanie opieki uprawnia do zaliczenia okresów opieki do stażu ubezpieczonego jako nieskładkowych okresów ubezpieczenia. Skoro nie został w taki sposób ustawowo zdefiniowany lub zakreślony krąg członków rodziny dla potrzeb stosowania art. 7 pkt 7 ustawy o emeryturach i rentach, to nie zawsze można uznać, że został on ograniczony wyłącznie do kręgu członków rodziny uprawnionych do renty rodzinnej.

Sąd Najwyższy zwrócił uwagę, że takie pojęcia, jak rodzina oraz jej skład osobowy, nie zostały określone nawet w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym, chociaż na ogół te pojęcia wytycza się wedle zakresu obowiązku alimentacyjnego obciążającego krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo (art. 128-144 k.r.o.). Pojęcia te rozciągają się jednak ponadto na stosunki przysposobienia, a z mocy odrębnych przepisów mogą obejmować także osoby przyjęte na wychowanie i utrzymanie, w tym również w ramach rodziny zastępczej, co w szczególności na gruncie art. 67 ust. 1 pkt 2 in fine ustawy o emeryturach i rentach dotyczy przyjętych na wychowanie i utrzymanie przed osiągnięciem pełnoletności wnuków, rodzeństwa lub innych dzieci, którzy pod określonymi warunkami mogą nabyć prawo do renty rodzinnej. W odniesieniu do tych osób obowiązują dodatkowe rygory nabycia świadczeń lub uprawnień z ubezpieczenia społecznego, np. prawo do renty rodzinnej jest uzależnione od braku możliwości uzyskania świadczeń po własnych rodzicach lub alimentacji ze strony innych (bliższych) krewnych, którzy nie mogą im zapewnić środków utrzymania, a ubezpieczony lub jego małżonek został ustanowiony ich opiekunem przez sąd (por. art. 69 ustawy o emeryturach i rentach). Sytuacja prawna i faktyczna wynikająca ze sprawowania ustanowionej przez sąd rzeczywistej opieki nad osobą lub osobami, które zostały uznane za całkowicie niezdolne do pracy oraz do samodzielnej egzystencji albo za osoby niepełnosprawne w stopniu znacznym (art. 7 pkt 7 ustawy o emeryturach i rentach), może być niekiedy tożsama, a co najmniej wielce zbliżona do sytuacji małoletnich członków rodziny, o których mowa w tym przepisie.

Sąd Najwyższy wskazał równocześnie, że do uznania za członka rodziny, o którym mowa w art. 7 pkt 7 ustawy, nie wystarcza jakikolwiek stopień pokrewieństwa lub powinowactwa, ale decydujące znaczenie, umożliwiające zaliczenie jako nieskładkowych okresów ubezpieczenia okresów sprawowania opieki nad osobą, spełniającą warunki określone w art. 7 pkt 7 ustawy o emeryturach i rentach, ma fakt sprawowania rzeczywistej opieki nad osobą bliską ubezpieczonemu rodzinnie, która została dotknięta stanem całkowitej niezdolności do pracy oraz do samodzielnej egzystencji albo niepełnosprawności w znacznym stopniu. Z takich stanów ex definitione (art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, jednolity tekst: Dz.U. z 2008 r. Nr 14, poz. 92 ze zm.), wynika znacznie ograniczona zdolność do samodzielnej egzystencji, wymagająca udzielania stałej, długotrwałej opieki i pomocy osób trzecich.

Przenosząc powyższą wykładnię na stan faktyczny przedmiotowej sprawy, stwierdzić należy, że okresy faktycznie i stale sprawowanej przez ubezpieczonego opieki nad powierzonym jego opiece całkowicie niezdolnym do pracy bratem jego matki mogą być uznane za nieskładkowe okresy ubezpieczenia, jeżeli podopieczny był traktowany jak członek jednej wspólnoty domowej i rodzinnej (art. 7 pkt 7 ustawy o emeryturach i rentach). Konieczne jest zatem dokonanie ustaleń wymagających sprecyzowania, czy i od kiedy wuj ubezpieczonego spełniał warunki określone w tym przepisie, czy i od jakiej daty ubezpieczony sprawował rzeczywistą całodobową opiekę nad wujem w ramach pozostawania w rodzinnej wspólnocie domowej, który nie mógł przebywać ani korzystać z opieki innych osób lub wyspecjalizowanych placówek świadczących odpłatnie lub nieodpłatnie tego typu całodobowe usługi.

Sąd Okręgowy winien więc w toku ponownego rozpoznania sprawy przeprowadzić postępowanie dowodowe na skonkretyzowane okoliczności wykonywania w spornym okresie przez wnioskodawcę opieki nad wujem. A zatem, czy opieka ta spełniała wskazane wyżej przesłanki, a także, czy może być zakwalifikowana jako okres nieskładkowy z art. 7 pkt 7 ustawy. Dopiero bowiem po ustaleniu tego typu istotnych okoliczności sprawy możliwe jest uznanie, że okresy niewykonywania pracy spowodowane koniecznością sprawowania przez ubezpieczonego rzeczywistej opieki nad całkowicie niezdolnym do pracy członkiem jego wspólnoty rodzinnej, mogą być uwzględnione jako okresy nieskładkowe przy ustalaniu prawa do świadczeń emerytalno - rentowych na podstawie art. 7 pkt 7 w związku z art. 69 pkt 2 lit. b ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń w związku z art. 175 k.r.i.o. oraz w związku z art. 18 i 32 oraz art. 77 ust. 1 Konstytucji.

W tym stanie rzeczy, z omówionych powodów, Sąd Apelacyjny na podstawie art. 386 § 4 k.p.c. uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania, pozostawiającemu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania apelacyjnego.

Przewodnicząca: Sędziowie: