Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 czerwca 2017 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi, Wydział II Cywilny w następującym składzie:

Przewodnicząca : SSR A. M.

Protokolant : staż. W. Ł.

po rozpoznaniu w dniu 8 czerwca 2017 roku w Łodzi na rozprawie sprawy

z powództwa P. B.

przeciwko (...) Spółka Akcyjna z siedzibą
w W.

o odszkodowanie

1.  zasądza od pozwanej (...) Spółki Akcyjnej
z siedzibą w W. na rzecz P. B. kwotę 5.548,67 zł (pięć tysięcy pięćset czterdzieści osiem złotych sześćdziesiąt siedem groszy)
z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 28 czerwca 2015 roku do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanej (...) Spółki Akcyjnej
z siedzibą w W. na rzecz P. B. kwotę 2.201,00 zł (dwa tysiące dwieście jeden złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

3.  nakazuje zwrócić na rzecz pozwanej (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Łodzi – Widzewa w Łodzi kwotę 143,98 zł (sto czterdzieści trzy złote dziewięćdziesiąt osiem złotych) tytułem nadpłaconej zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego, uiszczonej w dniu 30 marca 2016 roku, zaksięgowanej pod pozycją (...)/ (...).

Sygn. akt II C 940/15

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 24 lipca 2015 roku P. B. wniósł o zasądzenie od (...) Spółki Akcyjnej w W. kwoty 5.669,05 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 28 czerwca 2015 roku do dnia zapłaty, a także zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu, według norm przepisanych z uwzględnieniem kosztów zastępstwa procesowego.

Na uzasadnienie swego roszczenia strona powodowa wskazała, iż w dniu 11 maja 2015 roku w wyniku kolizji drogowej uległ uszkodzeniu samochód osobowy marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Sprawca kolizji drogowej, kierując w chwili wypadku samochodem osobowym F. (...) o numerze rejestracyjnym (...), posiadał zawartą z pozwanym umowę obowiązkowego ubezpieczenia OC w związku z ruchem pojazdów mechanicznych. W toku postępowania likwidacyjnego, strona pozwana przyznała i wypłaciła powodowi kwotę 3.234,29 zł odszkodowania. Powód zakwestionował wycenę dokonaną przez pozwanego. Zlecił wykonanie prywatnej ekspertyzy, z której wynika, że koszt naprawy pojazdu wynosi 8.903,34 złotych. Dochodzona pozwem kwota oscyluje w granicach wartości uzasadnionych ekonomicznie kosztów naprawy pojazdu marki F. (...) wskazanej w prywatnej ekspertyzie a różnicą wypłaconej przez pozwanego kwoty odszkodowania (pozew k. 2-6).

W odpowiedzi na pozew pozwana zakwestionowała powództwo zarówno co do zasady jak i co do wysokości i wniosła o jego oddalenie w całości oraz o zasądzenie od powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych.

Na uzasadnienie swego stanowiska pełnomocnik pozwanej wskazał, iż przedstawiony przez powoda kosztorys i uwzględniony w nim zakres naprawy pojazdu wykracza poza uszkodzenia pojazdu wynikające ze zdarzenia z dnia 11 maja 2015 roku. Pozwana zakwestionowała prywatną kalkulację kosztów naprawy przedłożoną przez powoda, jako zawyżoną i nieodzwierciedlającą stanu faktycznego. W ocenie pozwanej zastosowanie do naprawy pojazdu powoda części nowych
i oryginalnych skutkować będzie wzbogaceniem powoda. Ponadto pozwana zakwestionowała datę początkową naliczania odsetek ustawowych wskazując, iż żądanie zapłaty w tym zakresie winno uwzględniać dodatkowy termin ubezpieczyciela na weryfikację nowo zgłoszonych przez poszkodowanego roszczeń (odpowiedź na pozew k. 51-52, pełnomocnictwo k. 53).

W toku procesu strony podtrzymały swoje stanowiska w sprawie. (okoliczność bezsporna)

Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 11 maja 2015 roku, w Ł. na skrzyżowaniu ulic (...), doszło do kolizji drogowej z udziałem pojazdu powoda. Sprawcą wypadku była J. K., kierująca samochodem marki samochodem F. (...) o numerze rejestracyjnym (...), która wykonując manewr skrętu w lewo z ulicy podporządkowanej nie ustąpiła pierwszeństwa przejazdu pojazdowi powoda i uderzyła w przednią część prawego boku pojazdu powoda marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) (zeznania świadka J. K. – elektroniczny protokół rozprawy z dnia 24 marca 2016 roku czas elektroniczny 00:06:12-00:19:33, k. 69, zeznania powoda – elektroniczny protokół rozprawy z dnia z dnia 24 marca 2016 roku czas elektroniczny 00:20:54-00:38:56, k. 69-70).

Na skutej wyżej wskazanego zdarzenia w pojeździe powoda uszkodzeniu uległy części: nakładka zderzaka przedniego, tablica rejestracyjna, kratka zderzaka przedniego, reflektor prawy, dysza spryskiwacza reflektora prawego, osłona dyszy spryskiwacza reflektora prawego, nadkole prawe, wzmocnienie przednie, błotnik przedni prawy, pokrywa komory silnika, oba zawiasy pokrywy komory silnika (zeznania powoda – elektroniczny protokół rozprawy z dnia z dnia 24 marca 2016 roku czas elektroniczny 00:20:54-00:38:56, k. 69-70, dokumentacja fotograficzna – załączona w aktach szkodowych k. 57, pisemna opinia biegłego – k. 80-97)

Pojazd marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) w dniu zdarzenia objęty był ochroną ubezpieczeniową odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego na podstawie umowy zawartej z (...) Spółką Akcyjną w W. (okoliczność bezsporna).

W dniu 13 maja 2015 roku P. B. zgłosił pozwanemu szkodę i wystąpił do pozwanego o wypłatę odszkodowania z tytułu OC. Decyzją z dnia 27 maja 2015 roku (...) Spółka Akcyjna w W. przyjęło odpowiedzialność za skutki zdarzenia z dnia 11 maja 2015 r. i wypłaciło odszkodowanie z tytułu uszkodzenia samochodu marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) w kwocie 3.234,29 zł (zgłoszenie szkody k. 33-33v., decyzja k. 34).

Celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty przywrócenia pojazdu F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) do stanu sprzed szkody, z wykorzystaniem nowych oryginalnych części zamiennych z logo producenta pojazdu wynoszą 8.782,96 zł, natomiast przy użyciu części oryginalnych bez logo producenta pojazdu, naprawa wyraża się kwotą 7.533,68 złotych. Koszt naprawy tego pojazdu z wykorzystaniem używanych oryginalnych części zamiennych wynosi 5.901,80 zł. Wśród części zakwalifikowanych do wymiany niestwierdzono części innych niż oryginalne z logo producenta pojazdu (opinia biegłego sądowego k. 78-97, pisemna opinia uzupełniająca k. 109-111a, ustna opinia uzupełniająca - elektroniczny protokół rozprawy z dnia 8 czerwca 2017 roku czas elektroniczny 00:03:45-00:20:44, k. 138).

Poczynione ustalenia faktyczne Sąd oparł na kserokopiach dokumentów załączonych do akt sprawy, których prawdziwość nie została zakwestionowana przez strony i które Sąd ocenił przez pryzmat treści art. 308 k.p.c., Sąd skorzystał również z zeznań powoda oraz świadka J. K., których depozycje wzajemnie ze sobą korespondowały.

W toku postępowania została zakwestionowana wartość szkody. W tym zakresie decydujące znaczenie miała opinia biegłego. Pełnomocnicy strony zgłaszali zastrzeżenia do wydanej przez biegłego opinii i wnosili o jej uzupełnienie. Strona pozwana zarzucała opinii biegłego nieuwzględnienie w kosztorysie naprawy współczynnika odchylenia na materiał lakierniczy oraz wyników badań grubości powłoki lakierniczej.

Do podniesionych zarzutów biegły szczegółowo ustosunkował się w opinii uzupełniającej wyjaśniając, iż wśród uszkodzonych części tylko nakładka zderzaka posiadała wcześniejsze drobne uszkodzenia lakiernicze, czego wynikiem było potrącenie w kwocie 104,27 zł netto. W przypadku pozostałych części nieujawniono uszkodzeń warstw lakierniczych, w związku z tym nie było podstaw do przyjmowania dodatkowych potrąceń. Odnosząc się do kolejnego zarzutu biegły wskazał, iż w protokole badania powłoki lakierniczej sporządzonego w toku oględzin pojazdu przez likwidatora nie zostały odnotowane istotne rozbieżności w tym zakresie. Na tej podstawie ustalono, iż pokrywa komory silnika była wcześniej naprawiana co implikowało przyjęcie tej części do naprawy, a nie do wymiany. Biegły podkreślił, iż w przypadku żadnej części zakwalifikowanej do wymiany nie stwierdzono na podstawie wyników pomiarów grubości powłok lakierniczych, by wcześniej była naprawiana. Dodatkowo biegły podał, iż ze względu na stan utrzymania pojazdu zastosował korektę wartości w wysokości 1 %, z uwagi na kilka drobnych zarysowań powłok lakierniczych pojazdu. Biegły zgodnie z wnioskiem pełnomocnika pozwanej wyliczył również koszt naprawy pojazdu powoda z wykorzystaniem używanych oryginalnych części zamiennych i określił go na kwotę 5.901,80 zł, wskazując iż koszt ten uwzględnia koszt lakierowania wszystkich części, bowiem przy stosowaniu części używanych zachodzi konieczność ich lakierowania pod kolor samochodu. Jednocześnie biegły zastrzegł, że zastosowanie części używanych w dobrym stanie pozwala przywrócić walory estetyczne pojazdu, nie dając przy tym gwarancji przywrócenia trwałości i wytrzymałości. Odnośnie zaś części zamiennych biegły wyjaśnił, iż wyniki przeprowadzonych badań wskazują, że części zamienne są wykonywane z innych materiałów co może skutkowa pojawieniem się problemów z ich dopasowaniem, a z uwagi na zastosowany w nich materiał mogą odbiegać w zakresie trwałości i wytrzymałości.

Sąd nie znalazł podstaw, aby odmówić wiary dowodowi z opinii biegłego T. S.. Opinie pisemne oraz ustna opinia uzupełniająca są rzeczowe, nie zawierają twierdzeń pozostających ze sobą w sprzeczności oraz są poparta fachową wiedzą z zakresu mechaniki samochodowej, wyceny pojazdów i doświadczeniem biegłego.

Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi zważył, co następuje.

Powództwo podlegało uwzględnieniu w całości.

Podstawą prawną odpowiedzialności ubezpieczyciela za skutki wypadku w niniejszej sprawie jest przyjęcie odpowiedzialności za ubezpieczonego na podstawie umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Zgodnie z art. 822 k.c. przez umowę odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim względem, których odpowiedzialność ponosi ubezpieczający, albo osoba, na której rzecz umowa została zawarta. Stosownie do art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 392), z ubezpieczenia OC przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierowca pojazdu mechanicznego są zobowiązani – na podstawie prawa – do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę. Natomiast, stosownie do przepisu art. 19 ust. 1 tej ustawy, uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń. Zakład ubezpieczeń odpowiada za sprawcę szkody w granicach jego odpowiedzialności. Odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej (art. 36 powołanej ustawy).

Wysokość odszkodowania winna odpowiadać rzeczywistym, uzasadnionym kosztom usunięcia skutków wypadku i ograniczona jest kwotą określoną w umowie ubezpieczenia (art. 824 § 1 k.c.).

Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 13 ust. 3 w zw. z art. 34 i art. 36 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczenia obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. Nr 124, poz. 1152 ze zm.), obowiązującej w dniu zawarcia umowy OC odszkodowanie z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia mienia wypłaca się w kwocie odpowiadającej wysokości poniesionej szkody, w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu, z ograniczeniem do sumy ubezpieczenia. Przy czym, ubezpieczeniem posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w czasie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej wyrządziła szkodę z związku z ruchem tego pojazdu (art. 35 ustawy).

Poza sporem w niniejszej sprawie było objęcie ochroną ubezpieczeniową J. K., kierującą w chwili zdarzenia samochodem marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...).

Pozwany jako ubezpieczyciel z umowy ubezpieczenia OC zawartej ze sprawcą szkody, wstąpił na podstawie art. 805 k.c. w sytuację prawną tegoż sprawcy szkody, odpowiadającego z mocy art. 436 § 2 k.c. Przepis art. 436 § 2 k.c. stanowi, że w razie zderzenia się mechanicznych środków komunikacji poruszanych za pomocą sił przyrody, samoistni posiadacze tych środków mogą wzajemnie żądać naprawienia poniesionych szkód na zasadach ogólnych, to jest na zasadzie winy.

Ubezpieczyciel odpowiada w granicach odpowiedzialności sprawcy szkody, unormowanej w Kodeksie cywilnym. Odpowiada on zatem za normalne następstwa działania bądź zaniechania, z którego szkoda wynikła. Naprawienie szkody (odszkodowanie) w tych granicach winno obejmować wszystkie straty, poniesione wskutek zaistnienia szkody, stanowiące normalne następstwo działania, z którego szkoda wynikła (art. 361 § 2 kc) i następuje, według wyboru poszkodowanego: przez restytucję stanu poprzedniego bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Odszkodowanie ma zapewnić całkowitą kompensatę doznanego uszczerbku, ale przy zastrzeżeniu, że nie powoduje jednocześnie nieuzasadnionego wzbogacenia poszkodowanego. Naprawienie szkody przez ubezpieczyciela następuje poprzez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej – sumy niezbędnej do przywrócenia samochodu do stanu poprzedniego (art. 363 § 1 kc). Naprawienie szkody może polegać na przywróceniu stanu poprzedniego lub na zapłacie odpowiedniej sumy pieniężnej. Wybór jednego ze sposobów naprawienia szkody ustawodawca pozostawił poszkodowanemu (art. 363 § 1 k.c.). Zarówno w literaturze, jak i orzecznictwie podkreśla się, że ubezpieczyciel w istocie jest zobowiązany tylko do odszkodowania pieniężnego, zarówno przy restytucji dokonanej przez osobę trzecią na zlecenie poszkodowanego lub przez samego poszkodowanego, jak i przy spełnieniu roszczenia o treści pieniężnej (tak Sąd Najwyższy w wyroku z 29.01.2002r, V CKN 682/00, LEX nr 54343). Powód takiego wyboru dokonał, żądając od pozwanego wypłaty odpowiedniej sumy pieniężnej. Istota sporu w niniejszej sprawie sprowadza się właściwie do ustalenia, jaka jest odpowiednia suma pieniężna, którą powinien wypłacić powodowi pozwany zakład ubezpieczeń.

W wypadku częściowego uszkodzenia samochodu, tj., gdy wysokość kosztów naprawy pojazdu nie przekracza jego wartości, odszkodowanie powinno stanowić równowartość kosztów przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu pierwotnego, przy czym naprawa samochodu
i rzeczywiste poniesienie kosztów z tego tytułu nie jest warunkiem koniecznym dla dochodzenia odszkodowania (tak Sąd Najwyższy: w wyroku z 16.01.2002r, IV CKN 635/00, opubl. L.; w wyroku z 16.04.2002r, V CKN 980/00, opubl. L.; w wyroku z 16.05.2002r, V CKN 1273/00, publ. LEX nr 55515). Nie ulega przy tym wątpliwości, że funkcja kompensacyjna odszkodowania musi być realizowana przy uwzględnieniu indywidualnej sytuacji poszkodowanego. Aby odszkodowanie odpowiadało wymaganiu pełnego naprawienia szkody, musi uwzględniać realia konkretnej sprawy i nie powinno prowadzić do wzbogacenia poszkodowanego. Za ugruntowane w orzecznictwie można uznać stanowisko, stosownie, do którego odszkodowanie może ulec stosownemu obniżeniu, gdyby okazało się, że użycie nowych części i materiałów do naprawy uszkodzonego pojazdu prowadziłoby do wzrostu jego wartości (tak Sąd Najwyższy: w uchwale z 12.04.2012r, III CZP 80/11, opubl. www.sn.pl; w postanowieniu z 24.02.2006r, III CZP 91/05, opubl. L.; w wyroku z 11.06.2003r, V CKN 308/01, opubl. L.).

Transponując powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy wskazać należy, iż uzasadnione koszty naprawy pojazdu powoda zostały, przez biegłego sądowego wydającego opinię w przedmiotowej sprawie, oszacowane na kwotę 8.782,96 zł przy wykorzystaniu nowych oryginalnych części zamiennych z logo producenta. Biegły wyjaśnił, przy tym, iż wśród części zakwalifikowanych do wymiany na skutek zdarzenia z dnia 11 maja 2015 roku były tylko części oryginalne z logo producenta. Nadto zgodnie z opinią biegłego nie doszłoby do ubytku wartości pojazdu powoda po naprawie, w sytuacji gdy ta zostałaby przeprowadzona zgodnie z technologią producenta, przy zastosowaniu części oryginalnych z logo producenta. Co prawda biegły wskazał również, iż w realiach rozstrzyganej sprawy mogło doiść do skutecznej naprawa pojazdu powoda przy wykorzystaniu części oryginalnych bez logo producenta, jednakże w ocenie Sądu z treści przywołanego już powyżej art. 363 §1 k.c. wynika zasada pełnej kompensacji. Wśród części zakwalifikowanych do naprawy pojazdu F. (...) znajdowały się jedynie części oryginalne z logo producenta, tym samym, tego rodzaju części winne być zastosowane przy naprawie pojazdu powoda, nadto nie wykazano aby użycie powyższych części prowadziło do wzrostu wartości pojazdu, a tym samym do bezpodstawnego wzbogacenia powoda, w tym zakresie onus probandi spoczywał na stronie pozwanej, która nie zgłaszała na powyższa okoliczność żadnych wniosków dowodowych, nie wnosiła również o wydanie opinii uzupełniającej w tym zakresie. Tym samym Sąd podziela zapatrywania Sądu Najwyższego wyrażone w uzasadnieniu postanowienia z dnia 20 czerwca 2012 roku (sygn.. akt III CZP 85/11), iż w sytuacji gdy uszkodzeniu uległy części oryginalne pochodzące bezpośrednio od producenta, zachodzą przesłanki do ustalenia, iż takimi częściami pojazd winien zostać naprawiony. Mając na względzie powyższe Sąd przyjął, iż koszty restytucji powoda zamykają się w kwocie 8.782,96 zł. Powyższą kwotę należało pomniejszyć o kwotę wypłaconego przez stronę pozwaną w toku postępowania likwidacyjnego odszkodowania, tj. o kwotę 3.234,29 zł. Powodowi przysługuje zatem odszkodowanie dodatkowe w wysokości 5.548,67 zł.

Rozstrzygnięcie o odsetkach z tytułu opóźnienia w wypłacie należnego powodowi odszkodowania zapadło na podstawie art. 817 § 1 k.c. i 481 § 1 k.c. Wymagalność roszczenia w stosunku do zakładu ubezpieczeń powstaje w terminie 30 dni licząc od dnia otrzymania zawiadomienia o wypadku, chyba, że w powyższym terminie wyjaśnienie okoliczności koniecznych do ustalenia jego odpowiedzialności lub wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe. W niniejszej sprawie szkoda została zgłoszona stronie pozwanej w dniu 13 maja 2015 roku. Biorąc to pod uwagę należało uznać, że w zakresie zasądzonej kwoty odsetki należne są powodowi zgodnie z żądaniem pozwu tj. od dnia 28 czerwca 2015 roku.

Mając powyższe na uwadze, Sąd zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 5.548,67 zł tytułem dodatkowego odszkodowania z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 28 czerwca 2015 r.

O kosztach w pkt 2 wyroku Sąd orzekł na podstawie art. 98 §1 k.p.c., statuującego zasadę odpowiedzialności stron za wynik procesu. Strona pozwana przegrała proces w całości, a zatem jest zobowiązana do zapłaty na rzecz powoda kwoty 2.201,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Na kwotę tą składają się: kwota 284,00 zł, poniesiona tytułem opłata sądowej od pozwu, kwota 700,00 zł poniesiona tytułem zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego, kwota 17,00 zł tytułem opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa, kwota 1.200 zł z tytułu kosztów zastępstwa procesowego.

Na podstawie art. 84 ust 1 i 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. Nr 167, poz. 1398), Sąd zwrócił stronie pozwanej ze Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi kwotę 143,98 zł tytułem nadpłaconej zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w sentencji.