Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Adam Bednarczyk (spr.)

Sędziowie: SO Małgorzata Bańkowska

SO Ludmiła Tułaczko

Protokolant: p.o. protokolanta sądowego Sylwester Sykut

przy udziale prokuratora Wojciecha Groszyka

po rozpoznaniu dnia 17 lipca 2017 r.

sprawy K. F. (1) syna F. i A. ur. (...) w L. oskarżonego z art. 13§1kk w zw. z art. 286§1kk w zb. z art. 297§1kk w zw. z art. 11§2kk

G. C. (1) syna J. i E. ur. (...) w W.

oskarżonego z art. 13§1kk w zw. z art. 286§1kk w zb. z art. 297§1kk w zw. z art. 11§2kk, art. 276kk, art. 18§1kk w zw. z art. 286§1kk w zb. z art. 297§1kk w zw. z art. 11§2kk

P. G. syna L. i D. ur. (...) w W.

Oskarżonego z 286§1 kk w zb. z art. 297§1 kk w zw. z art. 11§2 kk

A. P. syna L. i T. ur. (...) w W.

oskarżonego z art. 286§1 kk w zb. z art. 297§1 kk w zw. z art. 11§2kk

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżyciela publicznego i obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi Północ w Warszawie

z dnia 22 grudnia 2015 r. sygn. akt III K 783/13

zaskarżony wyrok uchyla i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu dla Warszawy Pragi Północ w Warszawie do ponownego rozpoznania.

SSO Małgorzata Bańkowska SSO Adam Bednarczyk SSO Ludmiła Tułaczko

VI Ka 747/16

UZASADNIENIE

K. F. (1) został oskarżony o to, że:

I.  W dniu 16 lutego 2009 r. w W. w Banku (...) S.A. (...) Oddział przy ul. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z G. C. (1),
w celu osiągnięcia korzyści majątkowej usiłował doprowadzić w/w Bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 20.000 zł w ten sposób,
że przedłożył poświadczające nieprawdę zaświadczenie o zatrudnieniu
i zarobkach w (...) (...) W., ul. (...) w celu uzyskania pożyczki gotówkowej w w/w kwocie, o istotnym znaczeniu dla tej pożyczki, wprowadzając w ten sposób w błąd w/w Bank, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na negatywną weryfikację złożonego zaświadczenia, tj. o czyn z art. 13§1 kk w zw. z art. 286§1 kk w zb. z art. 297§1 kk w zw. z art. 11 §2 kk

G. C. (1) został oskarżony o to, że:

II.  W dniu 16 lutego w W. w Banku (...) S.A. (...) Oddział przy ul. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z K. F. (1), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej usiłował doprowadzić w/w Bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 20.000 zł w ten sposób,
że przedłożył poświadczające nieprawdę zaświadczenie o zatrudnieniu
i zarobkach w (...) (...) W., ul. (...) w celu uzyskania pożyczki gotówkowej w w/w kwocie, wprowadzając w ten sposób Bank w błąd co do zatrudnienia i zarobków pożyczkobiorcy, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na negatywną weryfikację złożonego oświadczenia, tj. o czyn z art. 13§1 kk w zw. z art. 286§1 kk w zb. z art. 297§1 kk w zw. z art. 11 §2 kk

III.  W dniu 20 lutego 2009r w W. ukrywał dokumenty, którymi nie miał prawa wyłącznie rozporządzać w postaci prawa jazdy nr (...) wystawionego na nazwisko M. W., dowodu osobistego serii (...) wystawionego na nazwisko M. W., książeczki wojskowej seria (...) na nazwisko A. P., tj. o czyn z art. 276 kk

IV.  w dacie bliżej nieustalonej, nie później niż w dniu 27.03.2009r w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz w celu doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Kasę (...) w P., poprzez złożenie przez P. G. do wniosku o udzielenie mu pożyczki pieniężnej w kwocie 36.000 złotych nierzetelnego pisemnego oświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach, mającego istotne znaczenie dla uzyskania tej pożyczki oraz poświadczającego nieprawdę zaświadczenia o zatrudnieniu w firmie (...) z/s w W. wystawionego na dane P. G., czym P. G. wprowadził w/w (...) w błąd co do sytuacji finansowej pożyczkobiorcy, kierował dokonaniem tego przestępstwa przez wyżej wymienionego P. G. w ten sposób, że decydując uprzednio o tym, w którym Banku i w jakiej wysokości ma być zawarta umowa pożyczki, wręczył mu zaświadczenie o zarobkach i dochodach, które następnie P. G. przedłożył w do w/w wniosku oraz polecił mu zawarcie umowy pożyczki,
tj. o czyn z art. 18§1 kk w zw. z art. 286§1 kk w zb. z art. 297§1 kk w zw. z art. 11§2 kk.

V.  w dacie bliżej nieustalonej, nie później niż 11.02.2009r w W., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz w celu doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Kasę (...) z/s w L., (...) Oddział w W., poprzez złożenie przez P. G. do wniosku z dnia 10.02.2009r o udzielenie pożyczki pieniężnej w kwocie 16.000 złotych nierzetelnego pisemnego oświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach, mającego istotne znaczenie dla uzyskania tej pożyczki oraz poświadczającego nieprawdę zaświadczenia o zatrudnieniu w firmie (...) z/s w W. wystawionego na dane P. G., czym P. G. wprowadził w/w (...) w błąd co do sytuacji finansowej pożyczkobiorcy, kierował dokonaniem tego przestępstwa przez wyżej wymienionego P. G. w ten sposób, że decydując uprzednio o tym, w którym Banku i w jakiej wysokości ma być zawarta umowa pożyczki, wręczył mu zaświadczenie o zarobkach i dochodach, które następnie P. G. przedłożył w do w/w wniosku oraz polecił mu zawarcie umowy pożyczki, tj. o czyn z art. 18§1 kk w zw. z art. 286§1 kk w zb. z art. 297§1 kk w zw. z art. 11 §2 kk.

VI.  w dacie bliżej nieustalonej, nie później niż 16.09.2008r w W., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz w celu doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Bank (...), poprzez złożenie przez A. P. do wniosku z dnia 15.09.2008r o udzielenie pożyczki pieniężnej w kwocie 10.000 złotych nierzetelnego pisemnego oświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach w firmie (...) z/s w W., mającego istotne znaczenie dla uzyskania tej pożyczki, czym A. P. wprowadził w/w Bank w błąd co do sytuacji finansowej pożyczkobiorcy, kierował dokonaniem tego przestępstwa przez wyżej wymienionego A. P. w ten sposób, że decydując uprzednio o tym, w którym Banku i w jakiej wysokości ma być zawarta umowa pożyczki, polecił mu jej zawarcie, tj. o czyn z art. 18§1 kk w zw. z art. 286§1 kk w zb. z art. 297§1 kk w zw. z art. 11 §2 kk.

VII.  w dacie bliżej nieustalonej, nie później niż 3.03.2008 r. w W., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz w celu doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Bank (...), poprzez złożenie przez A. P. do wniosku z dnia 29.02.2008 r. o udzielenie pożyczki pieniężnej w kwocie 20.000 złotych nierzetelnego pisemnego oświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach w firmie (...) z/s w W., mającego istotne znaczenie dla uzyskania tej pożyczki, czym A. P. wprowadził w/w Bank w błąd co do sytuacji finansowej pożyczkobiorcy, kierował dokonaniem tego przestępstwa przez wyżej wymienionego A. P. w ten sposób, że decydując uprzednio o tym, w którym Banku i w jakiej wysokości ma być zawarta umowa pożyczki, polecił mu jej zawarcie, tj. o czyn z art. 18§1 kk w zw. z art. 286§1 kk w zb. z art. 297§1 kk w zw. z art. 11 §2 kk.

VIII.  w dacie bliżej nieustalonej, nie później niż 10.06.2008 r. w W., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz w celu doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Bank S.A. z/s w W., poprzez złożenie przez A. P. do wniosku o udzielenie kredytu w wysokości 18.000 złotych oraz karty M., poświadczającego nieprawdę zaświadczenia o zatrudnieniu w firmie (...)z/s w W., wystawione na dane A. P., mającego istotne znaczenie dla uzyskania tego kredytu, czym A. P. wprowadził w/w Bank w błąd co do sytuacji finansowej kredytobiorcy, kierował dokonaniem tego przestępstwa przez wyżej wymienionego A. P. w ten sposób, że decydując uprzednio o tym, w którym Banku i w jakiej wysokości ma być zawarta umowa kredytu oraz o kartę kredytową, polecił mu ich zawarcie,
tj. o czyn z art. 18§1 kk w zw. z art. 286§1 kk w zb. z art. 297§1 kk w zw. z art. 11 §2 kk.

P. G. został oskarżony o to, że:

IX.  w dniu 27.03.2009r. K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Kasę (...) w P. w ten sposób, że do wniosku o udzielenie pożyczki pieniężnej w kwocie 36.000 złotych złożył nierzetelne pisemne oświadczenie o zatrudnieniu i zarobkach, mające istotne znaczenie dla uzyskania tej pożyczki oraz poświadczające nieprawdę zaświadczenie
o zatrudnieniu w firmie (...) z/s w W., wprowadzając w ten sposób w/w (...) w błąd co do swojej sytuacji finansowej,
a po uzyskaniu pożyczki w wysokości 36.000 zł nie dokonał jej spłaty,
tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

X.  w okresie od 10.02.2009r. do 11.02.2009r. w W., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Kasę (...) z/s w L., (...) Oddział w W. w ten sposób, że do wniosku z dnia 10.02.2009r o udzielenie pożyczki pieniężnej w kwocie 16.000 złotych złożył nierzetelne pisemne oświadczenie o zatrudnieniu i zarobkach, mające istotne znaczenie dla uzyskania tej pożyczki oraz poświadczające nieprawdę zaświadczenie o zatrudnieniu w firmie (...) z/s w W., wprowadzając w ten sposób w/w (...) w błąd co do swojej sytuacji finansowej, a po uzyskaniu w dniu 11.02.2009r pożyczki w wysokości 16.000 zł nie dokonał jej spłaty, tj. o czyn z art. 286§1 kk
w zb. z art. 297§1 kk w zw. z art. 11§2 kk.

A. P. został oskarżony o to, że:

XI.  w dniu okresie od 15.09.2008r do 16.09.2008r w W., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Bank (...) w ten sposób, że do wniosku z dnia 15.09.2008r o udzielenie pożyczki pieniężnej w kwocie 10.000 złotych złożył nierzetelne pisemne oświadczenie o zatrudnieniu i zarobkach w firmie (...) z/s w W., mające istotne znaczenie dla uzyskania tej pożyczki, wprowadzając w ten sposób w/w Bank w błąd co do swojej sytuacji finansowej,
a po uzyskaniu w dniu 16.09.2008r pożyczki w wysokości 9.400 zł nie dokonał jej spłaty, tj. o czyn z art. 286§1 kk w zb. z art. 297§1 kk w zw. z art. 11 §2 kk

XII.  w okresie od 29.02.2008r do 3.03.2008r w W., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Bank (...) w ten sposób, że do wniosku z dnia 29.02.2008r o udzielenie pożyczki pieniężnej w kwocie 20.000 złotych złożył nierzetelne pisemne oświadczenie o zatrudnieniu i zarobkach w firmie (...) z/s w W., mające istotne znaczenie dla uzyskania tej pożyczki, wprowadzając w ten sposób w/w Bank w błąd co do swojej sytuacji finansowej, a po uzyskaniu w dniu 3.03.2008r pożyczki w wysokości 20.000 zł nie dokonał jej spłaty, tj. o czyn z art. 286§1 kk w zb. z art. 297§1 kk w zw. z art. 11 §2 kk.

XIII.  w dniu 10.06.2008r. w W., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Bank S.A.
z siedzibą w W. w ten sposób, że w celu uzyskania dla siebie kredytu
w wysokości IS.OOOzł oraz karty M. złożył poświadczające nieprawdę zaświadczenie o zatrudnieniu w firmie (...)z/s
w W. mające istotne znaczenie dla uzyskania tego kredytu, wprowadzając w ten sposób w/w Bank w błąd co do swojej sytuacji finansowej, a po uzyskaniu kredytu nie dokonał jego spłaty tj. o czyn z art. 286§1 kk w zb. z art. 297§1 kk
w zw. z art. 11§2 kk.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Północ w Warszawie wyrokiem z dnia
22 grudnia 2015 roku w sprawie o sygn. akt III K 783/13 orzekł:

1.  K. F. (1) w ramach zarzucanego mu czynu uznał za winnego tego, że: w dniu 20 lutego 2009 r. w W. w Banku (...) S.A. (...) Oddział przy ul. (...), w celu uzyskania dla siebie od w/w banku pożyczki gotówkowej
w kwocie 20.000 zł., przedłożył nierzetelny dokument w postaci zaświadczenia
o zatrudnieniu i wysokości miesięcznego wynagrodzenia w firmie (...), sporządzony przez G. C. (1),
tj. popełnienia czynu z art. 297 § 1 kk

Za to na podstawie art. 297 § 1 kk skazał i wymierzył karę pięciu miesięcy pozbawienia wolności. Na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk
w brzmieniu sprzed 01.07.2015 r. w zw. z art. 4 § 1 kk wykonanie orzeczonej kary warunkowo zawiesił na trzy lata. Na podstawie art. 624 § 1 kpk zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych w całości.

2.  P. G. uznał za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów, z tym, że ustalił, że oskarżony czyny te popełnił w podobny sposób,
w krótkich odstępach czasu - w warunkach art. 91 § 1 kk w brzmieniu sprzed 01.07.2015r.

odnośnie czynu opisanego w pkt IX aktu oskarżenia ustalił, że oskarżony doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 36.000 zł. za pomocą wprowadzenia w błąd pracownika (...) Kasy (...) co do zamiaru spłaty pożyczki, w celu uzyskania pożyczki przedłożył nierzetelny dokument w postaci zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości miesięcznego wynagrodzenia w firmie (...), sporządzony przez G. C. (1),

odnośnie czynu opisanego w pkt X aktu oskarżenia ustalił, że oskarżony doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 13.616, 99 zł., za pomocą wprowadzenia w błąd pracownika (...) Kasy (...) z/s w L., (...) Oddział w W. co do zamiaru spłaty pełnej kwoty pożyczki, w celu uzyskania pożyczki przedłożył nierzetelny dokument w postaci zaświadczenia o zatrudnieniu i wysokości miesięcznego wynagrodzenia w firmie (...), sporządzony przez G. C. (1). Za to skazał na podstawie art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk. Przy zastosowaniu art. 11 § 3 kk na podstawie art. 286 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk w brzmieniu sprzed 01.07.2015 r. w zw. z art. 4 § 1 kk wymierzył karę roku i czterech miesięcy pozbawienia wolności. Na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk w brzmieniu sprzed 01.07.2015 r. w zw. z art. 4 § 1 kk wykonanie orzeczonej kary warunkowo zawiesił na cztery lata. Na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 kpk zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. L. 504 zł. powiększone o wysokość podatku VAT tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu. Na podstawie art. 624 § 1 kpk zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych w całości.

3.  A. P. uznał za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów, z tym, że ustalił, że oskarżony czyny te popełnił w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu - w warunkach art. 91 § 1 kk, w brzmieniu sprzed 01.07.2015r. odnośnie czynu opisanego w pkt XI aktu oskarżenia ustalił, że oskarżony doprowadził bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 9.347, 60 zł. za pomocą wprowadzenia w błąd pracownika banku co do zamiaru spłaty pełnej kwoty pożyczki, w celu uzyskania pożyczki złożył nierzetelne pisemne oświadczenia do wniosków o udzielenie pożyczek na kwoty 10.000zł. oraz 9.400zł.,

odnośnie czynu opisanego w pkt XII aktu oskarżenia ustalił, że oskarżony doprowadził bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 18.717, 15 zł. za pomocą wprowadzenia w błąd pracownika banku co do zamiaru spłaty pełnej kwoty pożyczki, nierzetelne pisemne oświadczenie złożył nadto w celu uzyskania pożyczki,

odnośnie czynu opisanego w pkt XIII aktu oskarżenia ustalił, że oskarżony doprowadził bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 15.278, 85 zł. za pomocą wprowadzenia w błąd pracownika banku co do zamiaru spłaty pełnej kwoty kredytu, przedłożył nierzetelne zaświadczenie o zatrudnieniu
i wysokości wynagrodzenia,

Za to, za czyny opisane w pkt XI, XII, XIII aktu oskarżenia skazał na podstawie art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk. Przy zastosowaniu art. 11 § 3 kk na podstawie art. 286 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk w brzmieniu sprzed 01.07.2015 r. w zw. z art. 4 § 1 kk wymierzył karę roku i sześciu miesięcy pozbawienia wolności. Na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk w brzmieniu sprzed 01.07.2015 r. w zw. z art. 4 § 1 kk wykonanie orzeczonej kary warunkowo zawiesił na cztery lata. Na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 kpk zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. C. 504 zł. Powiększone
o wysokość podatku VAT tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu.
Na podstawie art. 624 § 1 kpk zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych
w całości.

4.  G. C. (1) uznał za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów, z tym, że, ustalił, że oskarżony czyny opisane w pkt II, IV, V, VI, VII, VIII aktu oskarżenia popełnił w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu- w warunkach art. 91 § 1 kk w brzmieniu sprzed 01.07.2015 r.

Odnośnie czynu opisanego w pkt II aktu oskarżenia ustalił , że czynu tego dopuścił się w okresie od 12.02.2009r. do 20 lutego 2009r., usiłował doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem za pomocą wprowadzenia w błąd pracownika banku co do zamiaru spłaty zaciągniętej pożyczki, sporządził
i dostarczył nierzetelny dokument w postaci zaświadczenia o zatrudnieniu K. F. (1) i wysokości miesięcznego wynagrodzenia w firmie (...), który sam uprzednio sporządził.

Z opisu czynu zawartego w pkt III aktu oskarżenia wyeliminował książeczkę wojskową serii (...) na nazwisko A. P..

Odnośnie czynu opisanego w pkt IV aktu oskarżenia ustalił, że oskarżony, działając wspólnie i w porozumieniu z P. G., doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 36.000 zł. za pomocą wprowadzenia w błąd pracownika (...) Kasy (...) co do zamiaru spłaty pożyczki, w celu uzyskania pożyczki przedłożył nierzetelny dokument w postaci zaświadczenia o zatrudnieniu P. G. i wysokości miesięcznego wynagrodzenia w firmie (...), który sam uprzednio sporządził,
tj. popełnienia czynu z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

Odnośnie czynu opisanego w pkt V aktu oskarżenia ustalił, że oskarżony, działając wspólnie i w porozumieniu z P. G., doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 13.616, 89 zł. za pomocą wprowadzenia w błąd pracownika (...) Kasy (...) z/s w L., (...) Oddział w W. co do zamiaru spłaty pełnej kwoty pożyczki, w celu uzyskania pożyczki przedłożył nierzetelny dokument w postaci zaświadczenia o zatrudnieniu P. G. i wysokości miesięcznego wynagrodzenia w firmie (...), który sam uprzednio sporządził, tj. popełnienia czynu z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

Odnośnie czynu opisanego w pkt VI aktu oskarżenia ustalił, że oskarżony kierował doprowadzeniem banku do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 9.347, 60 zł. za pomocą wprowadzenia w błąd pracownika banku co do zamiaru spłaty pełnej kwoty pożyczki, oraz złożeniem nierzetelnych pisemnych oświadczeń do wniosków o udzielenie pożyczek na kwoty 10.000 zł. oraz 9.400 zł.,

Odnośnie czynu opisanego w pkt VII aktu oskarżenia ustalił, że oskarżony kierował doprowadzeniem banku do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 18.717, 15 zł. za pomocą wprowadzenia w błąd pracownika banku co do zamiaru spłaty pełnej kwoty pożyczki, oraz złożeniem nierzetelnego pisemnego oświadczenia w celu uzyskania pożyczki.

Odnośnie czynu opisanego w pkt VIII aktu oskarżenia ustalił, że oskarżony, działając wspólnie i w porozumieniu z A. P., doprowadził bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 15.278, 85 zł. za pomocą wprowadzenia w błąd pracownika banku co do zamiaru spłaty pełnej kwoty kredytu, przedłożył nierzetelne zaświadczenie o zatrudnieniu A. P. i wysokości wynagrodzenia, które sam uprzednio sporządził, tj. popełnienia czynu z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

Za to, za czyny opisane w pkt II, IV, V, VI, VII, VIII aktu oskarżenia, skazał na podstawie art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i art. 18 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 91 § 1 kk w brzmieniu sprzed 01.07.2015 r. w zw. z art. 4 § 1 kk i przy zastosowaniu art. 11 § 3 kk na podstawie art. 286 § 1 kk w zw. z art. 33 § 2 kk w zw. z art. 91 § 1 kk w brzmieniu sprzed 01.07.2015 r. w zw. z art. 4 § 1 kk wymierzył karę dwóch lat pozbawienia wolności i trzystu stawek dziennych grzywny w kwocie po trzydzieści złotych. Na podstawie art. 46 § 1 kk orzekł obowiązek naprawienia wyrządzonych szkód w całości poprzez zapłatę: na rzecz (...) Kasy (...) w P. kwoty 36.000 zł., na rzecz (...) S.A. Oddział w Polsce kwoty 15. 278, 85 zł. Za czyn opisany w pkt III aktu oskarżenia na podstawie art. 276 kk skazał i wymierzył karę trzech miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 kk w brzmieniu sprzed 01.07.2015 r. w zw. z art. 4 § 1 kk połączył orzeczone kary pozbawienia wolności i orzekł jedną karę łączną dwóch lat pozbawienia wolności. Na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk w brzmieniu sprzed 01.07.2015 r. w zw. z art. 4 § 1 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na pięć lat. Na podstawie art. 73 § 1 kk w brzmieniu sprzed 01.07.2015 r. w zw. z art. 4 § 1 kk na okres próby oddał oskarżonego pod dozór kuratora sądowego. Na podstawie art. 627 kpk zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 2100 zł. tytułem opłat oraz 74 zł. tytułem zwrotu wydatków.

Na podstawie art. 44 § 2 kk orzekł przepadek dowodów rzeczowych opisanych w wykazie d/rz (k. 167 - 169 akt sprawy) poz. 1, 2, 3,4, 21, 24, 25, 26, 27, 32, 43, 60, 75, 76, 78, zaświadczenie o zatrudnieniu datowane na 25.03.2009 r. znajdujące się na karcie 267 akt sprawy, zaświadczenie o zatrudnieniu datowane na 13.02.2009 znajdujące się na karcie 274 akt sprawy, zaświadczenie o zatrudnieniu datowane na 09.02.2009 znajdujące się na karcie 278 akt sprawy, zaświadczenie o zatrudnieniu datowane na 09.06.2008 znajdujące się na karcie 291 akt sprawy.

Na podstawie art. 230 § 2 kpk dowody rzeczowe opisane w wykazie d/rz (k. 167-169 akt sprawy): poz. 22, 29, 38, 54, 57, 58, zwrócił P. G., poz. 8, 9, 10, 11, 12, 23, 28, 35, 36, 39, 40, 41, 42, 49, 50, 51, 55, 56, 59„ 61, 65, 66, 67, 68,69, 70, 71, 72, zwrócił G. C. (1), poz. 13, 14,15,16,17,18,19, 33, 34, 37, 44, 45, 46, 47, 48, 52, 53, 62, 63, 73, zwrócił A. P., poz. 74, 77 zwrócił K. F. (1),

Pozostałe dowody rzeczowe opisane w wykazie d/rz jak na karcie 431 akt sprawy na podstawie art. 230 § 2 kpk zwrócił: poz. 1 (...) Kasie (...) w P., poz. 2, 3, 4, 5, 6, 7 (...) SA, poz. 8 (...) Kasie (...), poz. 9 (...) S.A. Oddział w Polsce.

Z powyższym wyrokiem nie zgodził się prokurator i obrońca oskarżonego.

Oskarżyciel publiczny w apelacji zaskarżył powyższy wyrok w całości na niekorzyść K. F. (1), A. P., P. G. oraz
w części co do czynów opisanych w punktach II, IV,V, VI, VII, VIII aktu oskarżenia na niekorzyść G. C. (1). Wyrokowi temu zarzucił:

1. błąd w ustaleniach faktycznych, który miał wpływ na treść zaskarżonego wyroku, polegający na niezasadnym przyjęciu, że oskarżony K. F. (1) nie miał zamiaru wyłudzenia kredytu, gdyż w okresie popełnienia zarzuconego mu przestępstwa w punkcie I aktu oskarżenia posiadał status osoby pracującej i możliwości zarobkowe do samodzielnej spłaty rat kredytu, co w konsekwencji doprowadziło do wyeliminowania z podstawy prawnej czynu przypisanego temu oskarżonemu przestępstwa oszustwa, podczas gdy posłużenie się nierzetelnym dokumentem w postaci zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach w (...) w celu uzyskania korzyści majątkowej dla innej osoby dowodzi zamiaru doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzenia mieniem pokrzywdzonego, który miałby udzielić kredytu osobie posiadającej inną zdolność kredytową niż mu przedstawioną i w istocie dokonać przysporzenia na rzecz innej osoby,

2. błąd w ustaleniach faktycznych, który miał wpływ na treść zaskarżonego wyroku, polegający na niezasadnym przyjęciu w opisach przypisanych czynów, określonych w punktach V, VI, VII, VIII, X, XI, XII, XIII komparycji zaskarżonego wyroku, wartości niekorzystnego rozporządzenia mieniem w wysokości równej wartości niespłaconych pożyczek bądź kredytów, podczas gdy wartość niekorzystnego rozporządzenia mieniem wskazana w opisach czynów powinna odpowiadać wartości udzielonych instrumentów finansowych,

3. błąd w ustaleniach faktycznych, który miał wpływ na treść zaskarżonego wyroku, polegający na niezasadnym przyjęciu, że G. C. (1) należy przypisać popełnienie zarzuconych czynów opisanych w punktach IV, V, VI
i VIII komparycji zaskarżonego wyroku w formie współsprawstwa, podczas gdy okoliczności popełnienia tych przestępstw, a w szczególności status pomysłodawcy i jedynego beneficjenta tych czynów, dostarczenie „wykonawcom" -A. P. i P. G. nierzetelnych zaświadczeń o zarobkach i zatrudnieniu w ramach własnej działalności gospodarczej, wybór przez G. C. (1) czasu i miejsca popełnienia czynów, wskazują na to, że w/w oskarżony popełnił te przestępstwa w formie sprawstwa kierowniczego,

4. obrazę przepisów postępowania, która wskazuje na możliwość wadliwego wyrokowania, tj. art. 424 § 1 k.p.k., polegającą na sporządzeniu uzasadnienia zaskarżonego wyroku w sposób, który nie spełnia wymogów określonych w powołanym przepisie, a w szczególności wobec braku dostatecznego wskazania faktów uznanych za udowodnione lub nieudowodnione oraz analizy materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, jak również przyczyn dokonywanych zmian opisów zarzuconych czynów w porównaniu z określonymi w akcie oskarżenia,

5. obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść zaskarżonego wyroku, tj. art. 213 § la k.p.k. i art. 170 § 1 pkt 2 k.p.k., polegającą na zaniechaniu uzyskania informacji z systemu teleinformatycznego ministra właściwego do spraw finansów publicznych, dotyczących stosunków majątkowych i źródeł dochodu oskarżonego, w tym prowadzonych i zakończonych postępowań podatkowych, w ramach postępowania sądowego, podczas gdy informacje te były istotne dla określenia wymiaru grzywny orzeczonej na podstawie art. 33 § 2 k.k. wobec G. C. (1), orzeczenia wobec niego obowiązku naprawienia szkody na podstawie art. 46 § 1 k.k., jak również zapadłych rozstrzygnięć co do kosztów postępowania w stosunku do wszystkich oskarżonych, a w konsekwencji bezzasadne oddalenie wniosku prokuratora o uzyskanie tej informacji, który został złożony na rozprawie głównej w dniu 10 grudnia 2015 r.

Wskazując na powyższe wniósł o uchylenie wyroku Sądu I instancji w zaskarżonej części i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Obrońca oskarżonego G. C. (1) w apelacji zaskarżył powyższy wyrok w następującym zakresie: punkt 4 akapit 2 (dot. pkt II aktu oskarżenia), punkt 4 akapit 4 (dot. pkt IV aktu oskarżenia), punkt 4 akapit 5 (dot. pkt V aktu oskarżenia), punkt 4 akapit 6 (dot. pkt VI aktu oskarżenia), punkt 4 akapit 7 (dot. pkt VII aktu oskarżenia), punkt 4 akapit 8 (dot. pkt VIII aktu oskarżenia), punkt 4 akapit 9 (dot. rozstrzygnięcia co do kary grzywny), punkt 4 akapit 10 (dot. naprawienia szkody), punkt 4 akapit 15 (dot. kosztów postępowania).

Zaskarżonemu wyrokowi obrońca oskarżonego zarzucił naruszenia:

I.  prawa materialnego poprzez sformułowanie nieprawidłowych poglądów prawnych:

- zakwalifikowanie czynów II, IV-VIII z art. 286 § 1 k.k., pomimo że z dokonanych ustaleń wynika, że oskarżony składał wnioski kredytowe w związku z legalnym zamierzeniem gospodarczym, a nie wyłącznie celem uzyskania środków płatniczych;

- zakwalifikowanie czynów: IV- VIII z art. 18 § 1 k.k. (sprawstwo kierownicze) przy opisie czynów wskazujących expressis verbis na działanie wspólnie i w porozumieniu (brak hierarchizacji, horyzontalne relacje pomiędzy popełniającymi czyny);

- art. 46 § 1 k.k. w zw. z art. 366 § 1 k.c. poprzez zaniechanie orzeczenia solidarnego naprawienia szkody- pomimo ustalenia przez Sąd, że czynów dokonano wspólnie i w porozumieniu;

II.  prawa procesowego- art. 424 § 1 k.p.k. poprzez skonstruowanie uzasadnienia w sposób nie odzwierciedlający rozbieżności pomiędzy dokonanymi ustaleniami a przyjętą kwalifikacją;

III.  rażącą surowość kary grzywny 300 stawek dziennych po 30 zł wobec oskarżonego nie posiadającego ani oszczędności, ani stałych źródeł dochodu- przy jednoczesnym obowiązku naprawienia szkody w łącznej kwocie 51 278 ,85 zł.

Obrońca oskarżonego, w powołaniu na powyższe wniosła alternatywnie o zmianę wyroku w zaskarżonych zakresach poprzez: zmianę kwalifikacji poprzez wyeliminowanie art. 18 § 1 k.k. (sprawstwo kierownicze) oraz art. 286 § 1 k.k., orzeczenie solidarnego naprawienia szkody przez wszystkich oskarżonych implikowanych w poszczególne czyny, względnie o orzeczenie naprawienia szkody w części; złagodzenie orzeczonej kary grzywny albo uchylenie wyroku i skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja oskarżyciela publicznego jest zasadna i zasługuje na uwzględnienie, albowiem zawiera w sobie argumenty, które winny przy ponownym rozpoznaniu sprawy podlegać rozwadze Sądu I instancji. Apelacja obrońcy oskarżonego G. C. (1) na tym etapie postępowania prócz podniesionego zarzutu art. 424 § 1 k.p.k., który jest zasadny, ma charakter przedwczesny z uwagi na zapadłe przed Sądem Okręgowym rozstrzygnięcie i uchybienia leżące po stronie Sądu I instancji.

W pierwszej kolejności należy odnieść się do zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia. Zarzut ten jest trafny. Oskarżyciel publiczny wskazał bowiem w niej dokładnie na czym ów błąd polega. W rozpoznawanej sprawie zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę orzeczenia, podniesiony w środku odwoławczym obejmuje bowiem okoliczności, które winny podlegać ponownej ocenie Sądu Rejonowego.

Należy zgodzić się ze skarżącym, że Sąd Rejonowy w odniesieniu do zarzucanego K. F. (1) czynu w punkcie I części komparatywnej wyroku dokonał nienależytej oceny tego zdarzenia w świetle ujawnionych dowodów w postaci wyjaśnień oskarżonego K. F. (1) i wyjaśnień oskarżonego G. C. (1).

Sąd Rejonowy przypisał oskarżonemu K. F. (1) jedynie popełnienie przestępstwa z art. 297 § 1 k.k. wskazując, że brak było zamiaru wyłudzenia pieniędzy po stronie tego oskarżonego, albowiem to K. F. (1) ubiegał się o pożyczkę gotówkową w kwocie 20.000 zł dla siebie i miał możliwość spłaty kredytu z wówczas uzyskiwanego dochodu, a w przypadku braku spłat rat przez G. C. (1) miał podjąć się tych spłat samodzielnie z własnych środków finansowych. (strona 5 uzasadnienia sądu)
Z taką argumentacją Sądu nie można się zgodzić, albowiem sama jest w sobie sprzeczna. Skoro bowiem ten oskarżony w ocenie Sądu I instancji miał uzyskać pieniądze dla siebie, miał pracę i dochód, (co nie pozostaje zgodne z dowodem w postaci wyjaśnień obu oskarżonych) to z jakich powodów G. C. (1), nie będąc stroną tej umowy, miał podjąć się spłacania tego zobowiązania. Sąd I instancji łącząc jedynie kwestie rzekomego zatrudnienia oskarżonego K. F. (1) z zamiarem spłaty zobowiązań poczynił błędne ustalenia faktyczne i niezgodne z ujawnionym w sprawie materiałem dowodowym w postaci wyjaśnień oskarżonych K. F. (1) i G. C. (1). Zdaniem Sądu odwoławczego, dokonana przez Sąd I instancji ocena tego materiału dowodowego, narusza zasady prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, a więc nie może pozostawać pod ochroną art. 7 k.p.k.

Ustalenia faktyczne Sądu I instancji w odniesieniu do sytuacji finansowej oskarżonego K. F. (1) na moment popełnienia czynu są dowolne, albowiem jak wynika z protokołu przesłuchania K. F. (1) na moment popełnienia czynu pozostawał on osobą bezrobotną, nie posiadał dochodu, pozostawał na utrzymaniu konkubiny, a dopiero w pewnej perspektywie czasowej miał podjąć się zatrudnienia. (k.70) Przesłuchany przed sądem także wskazał, że nie pracuje a jedynie utrzymuje się z prac dorywczych, z zawodu jest stolarzem a zarabia do 1000 zł miesięcznie i nie posiada majątku.(k.764) Oskarżony K. F. (1), co prawda złożył wyjaśnienia przed sądem, że pracował w okresie, gdy brał udział w wzięciu pożyczki gotówkowej, aczkolwiek powyższe wyjaśnienia oskarżonego z postępowania przygotowawczego temu przeczą. Tak samo rzecz się tyczy ustaleń Sądu w których wskazuje na to, że to oskarżony K. F. (1) ubiegał się o pożyczkę gotówkową dla siebie, co pozostaje sprzeczne z jego wyjaśnieniami i wyjaśnieniami oskarżonego G. C. (1). Treść wyjaśnień oskarżonych zatem nie została należycie oceniona przez Sąd na każdym etapie postępowania.

Powyższe, jak się zdaje przemawiałoby za tym, że oskarżony K. F. (1) przedkładając nierzetelny dokument w postaci zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach w firmie (...) wprowadził pożyczkodawcę w błąd co do miejsca i formy zatrudnienia oraz wysokości uzyskiwanych dochodów. Sąd odwoławczy podziela w tym aspekcie tok rozumowania oskarżyciela publicznego, że ta kwestia została przed sąd zbagatelizowana, co skutkuje koniecznością ponownego przeanalizowania zachowania obu oskarżonych.

Sąd Rejonowy poczynił daleko idące uproszczenie w przedmiocie rzeczywistego zamiaru obu oskarżonych, jak i rzeczywistej motywacji towarzyszącej obu oskarżonym w chwili, gdy oskarżony K. F. (1) ubiegał się o uzyskanie pożyczki gotówkowej w Banku. Kluczowym w odniesienie do tego zarzutu, jak się zdaje staje się dokonanie rozważań w przedmiocie możliwości wprowadzenia w błąd osoby rozporządzającej mieniem. W judykaturze przyjmuje się, że wprowadzenie w błąd osoby rozporządzającej mieniem może być dokonane także za pośrednictwem innych osób, nieświadomych tego, że tworzą u kogoś mylne wyobrażenie o rzeczywistym stanie rzeczy. Wprowadzenie w błąd za pośrednictwem innej osoby jest możliwe także w przypadku wykorzystania jako pośredników w przekazaniu informacyjnym osób funkcjonujących w strukturze podmiotu konwencjonalnego, zarówno takich, które samodzielnie nie mają kompetencji do rozporządzania mieniem tego podmiotu, jak i tych, które dysponują tego typu uprawnieniami (por. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 6 kwietnia 2017 r. II AKa 31/17). W takiej sytuacji przy ponownym rozpoznaniu sprawy rozważań wymaga ponownie kwestia, czy na gruncie tej sprawy mamy do czynienia z oszustwem.

W tym celu niezbędnym staje się ponowna ocena wyjaśnień K. F. (1) oraz G. C. (1) w zakresie rzeczywistego zamiaru, jakim kierowali się ci oskarżeni w momencie przedłożenia w Banku (...) poświadczającego nieprawdę zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach . Jaka była rola każdego z nich w popełnieniu tego czynu i kto był jego inicjatorem, a także kto miał uzyskać z tego tytułu korzyść majątkową. Dla zaistnienia bytu przestępstwa oszustwa, co prawda nie ma znaczenia kwestia kto miał otrzymać, bądź otrzymał przedmiotowe pieniądze, ma to co prawda znaczenie dla wymiaru kary każdego z oskarżonych. Sąd I instancji winien także dokonać rozważań co do rzeczywistej daty usiłowania popełnienia tego czynu, nie koncentrując się wyłącznie na etapie przygotowania się przez oskarżonych do jego popełnienia, a ewentualną zmianę w tym zakresie winien stosownie umotywować.

Sąd Okręgowy przychylił się również do zarzutu oskarżyciela publicznego
w którym zakwestionował on ustalenia faktyczne Sądu I instancji co do czynów IV, V, VI i VIII komparycji wyroku zarzucanych oskarżonemu G. C. (1). W ocenie Sądu odwoławczego Sąd I instancji dokonał niepełnej pobieżnej oceny formy zjawiskowej przestępstw zarzucanych temu oskarżonemu. Nie dokonał pełnej analizy treści wyjaśnień tego oskarżonego w konfrontacji z wyjaśnieniami oskarżonych A. P., P. G.. Treść wyjaśnień tych współoskarżonych ma znaczący wpływ na ocenę zamiaru i działania oskarżonego G. C. (1).

Zgodnie z art. 18 § 1 KK za sprawstwo odpowiada także ten, kto kieruje wykonaniem czynu zabronionego przez inną osobę (sprawstwo kierownicze) lub wykorzystując uzależnienie innej osoby, poleca jej wykonanie takiego czynu (sprawstwo polecające) Sprawstwo kierownicze sensu stricto nie musi łączyć się z zapoczątkowaniem akcji przestępczej przez wydanie odpowiedniego polecenia. Jego istotą jest pewne podporządkowanie wykonawców sprawcy kierowniczemu, które może wprawdzie wynikać z formalnego podporządkowania (stosunek przełożony––podwładny), ale może też łączyć się po prostu z uznaniem autorytetu osoby kierującej lub jej przewagi intelektualnej albo też faktycznej władzy w ramach organizacji przestępczej. Umożliwia to sprawcy kierowniczemu wydawanie poleceń co do sposobu prowadzenia akcji przestępczej (wyrok SN z 30.5.1975 r., RW 204/75, OSNKW 1975, Nr 8, poz. 115).

Sąd I instancji zauważył wiodącą rolę oskarżonego G. C. (1) w popełnieniu tych przestępstw, jak również fakt osiągnięcia wyłącznie przez niego korzyści majątkowych. Niemniej uznał, że zachowania G. C. (1) przybrały formę współdziałania nie zaś wyłącznie sprawstwa kierowniczego. Nie umotywował w należytym stopniu zmiany w tym zakresie. G. C. (1) był inicjatorem, pomysłodawcą popełnienia przestępstw opisanych w zarzutach, wskazał czas, miejsce ich popełnienia, dostarczał przedmiotów służących do popełnienia przestępstw poprzez sporządzenie nierzetelnych dokumentów w postaci zaświadczeń o zatrudnieniu i zarobkach
w prowadzonej przez siebie jednoosobowej działalności gospodarczej. Tą okoliczność Sąd I instancji dostrzegł, niemniej wnioski z powyższego wynikające nie znajdują odzwierciedlenia w przyjętej kwalifikacji prawnej czynów przypisanych przez Sąd oskarżonym, jak też nie sposób doszukać się ich szczegółowego uzasadnienia.

Co do czynu opisanego w punkcie VI oskarżony G. C. (1) udzielił informacji o stanie zatrudnienia i wysokości uzyskiwanych dochodów wskazanych w pisemnym oświadczeniu A. P., a przede wszystkim był jedynym beneficjentem osiągniętych korzyści majątkowych. Oskarżony składał jedynie obietnice zatrudnienia A. P. i P. G. w planowanym kupnie/wynajęciu lokalu gastronomicznego, który miał zostać otwarty za środki pieniężne uzyskane z tytułu udzielonych pożyczek. Sąd Rejonowy winien w świetle wyjaśnień oskarżonego G. C. (1) złożonych w toku postępowania, w tym złożonych na rozprawie rozważyć status dotychczasowej prowadzonej działalności gospodarczej, jak i prawdziwość składanej innym oskarżonym deklaracji zatrudnienia w swojej restauracji.

Mając na względzie przytoczoną wyżej argumentację Sąd Okręgowy stwierdził,
iż podniesiony przez skarżącego zarzut błędu w ustaleniach faktycznych dokonanych przez Sąd I instancji zasługuje na uwzględnienie, albowiem ujawniony materiał dowodowy nie został oceniony zgodnie z zasadami art. 7 k.p.k. a uzasadnienie Sądu I instancji nie spełnia wymogów zawartych w art. 424 § 1 k.p.k.

W odniesieniu do zarzutu zawartego w apelacji prokuratora i zarzutu w apelacji obrońcy oskarżonego G. C. (1) dotyczącego naruszenia art. 424 k.p.k. przez Sąd I instancji stwierdzić należy, że oba zasługują na uwzględnienie. Już na wstępie można stwierdzić, że redakcja wyroku, jak i jego uzasadnienie jest nieprzejrzyste, co niewątpliwie utrudnia kontrolę instancyjną orzeczenia. W sprawie oskarżonych jest czterech: G. C. (1), A. P., K. F. (1), P. G. a rozstrzygnięcie dotyczy winy tych oskarżonych w większości przypadków co do kilku czynów zarzucanych każdemu z nich. Przy uwzględnieniu także zawartego rozstrzygnięcia w wyroku co do kary za poszczególne czyny, obowiązku naprawienia szkody, kosztów postępowania- wyrok Sądu I instancji wraz z uzasadnieniem w tej formie redakcyjnej, którą przyjął Sąd orzekający budzi zastrzeżenia Sądu odwoławczego. Sąd odwoławczy ma świadomość, że uzasadnienie sporządzone w wadliwy sposób, z uwagi na to, że ma miejsce po wydaniu wyroku, nie może mieć wpływu na treść orzeczenia. Niemniej przepis art. 424 § 2 k.p.k. nakłada na sąd obowiązek przytoczenia okoliczności, które miał na względzie, wymierzając karę, a więc wszystkich tych okoliczności, które były rozważane podczas narady nad wyrokiem i zostały uznane za mające wpływ na wymiar kary. Warte podkreślenia jest, że uzasadnienie wyroku powinno zawierać odniesienie się przez sąd do każdej kwestii będącej przedmiotem rozstrzygnięcia i uzasadnienie stanowiska w tym zakresie. W niniejszej sprawie niemniej tak się nie stało. Sąd Rejonowy skonstruował uzasadnienie w sposób nie odzwierciedlający rozbieżności pomiędzy dokonanymi ustaleniami a przyjętą kwalifikacją prawną czynów.

Sąd Okręgowy miał na uwadze treść art. 455a k.p.k. Zgodnie z treścią art. 455a k.p.k. nie można uchylić wyroku z tego powodu, że jego uzasadnienie nie spełnia wymogów określonych w art. 424 k.p.k., lecz nie oznacza to, że wady pisemnych motywów wyroku utraciły jakiekolwiek znaczenie w ramach jego instancyjnej kontroli, a Sąd I instancji może je sporządzić w sposób dowolny, nadając im treść wręcz odbiegającą od przedmiotu sprawy. Gdyby pisemne uzasadnienie orzeczenia nie miało znaczenia w procesie, to jego sporządzanie byłoby zbyteczne, a przecież ustawodawca nie tylko z tej instytucji nie zrezygnował, ale w art. 424 k.p.k. precyzyjnie określił niezbędne wymogi, jakie musi spełniać uzasadnienie wyroku. Przyjąć zatem należy, iż wprawdzie obraza art. 424 k.p.k. nie może być samodzielną przyczyną uchylenia wyroku, lecz może być podnoszona w związku z zarzutem obrazy innych przepisów postępowania, takich jak art. 7 k.p.k. i art. 410 k.p.k., w szczególności gdy pisemne uzasadnienie wskazuje, że wyrok nie został oparty na całokształcie ujawnionych w trakcie rozprawy głównej okoliczności. (tak też: Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 12 stycznia 2017 r., II AKa 411/16)
Sąd I instancji poprzez opisane wyżej uchybienia w ocenie Sądu odwoławczego dokonał oceny zgromadzonych w sprawie dowodów w sposób przeczący zasadom art. 7 k.p.k.

Odnosząc się do zarzutu podniesionego w punkcie drugim apelacji sporządzonej przez oskarżyciela publicznego Sąd Okręgowy podzielił wnioski zaprezentowane przez prokuratora, w których wskazał na fakt, że w sentencji zaskarżonego wyroku co do czynów określonych w zarzutach V, VI, VII, VIII, X, XI, XII, XIII aktu oskarżenia Sąd nieprawidłowo ustalił wartość niekorzystnych rozporządzeń mieniem przez pokrzywdzone Banki. Rację ma skarżący, że Sąd Rejonowy nie uzasadnił przyczyn zmiany wartości niekorzystnych rozporządzeń mieniem co do tych czynów, co niewątpliwie mogło mieć wpływ na wymiar orzeczonej oskarżonym kary. Sąd I instancji nie uzasadnił dokonanych zmian w tym zakresie, niemniej jak się zdaje ich przyczyną było błędne utożsamienie wartości niekorzystnych rozporządzeń mieniem przez Banki z wartością szkód poniesionych przez pokrzywdzonych, gdyż wartości wskazane w sentencji zaskarżonego wyroku stanowią różnice między kwotami udzielonych pożyczeń albo kredytów a sumami uiszczonych na konto banków rat tytułem kredytów.

W niniejszej sprawie oskarżeni, którym zarzucono popełnienie przestępstw opisanych w punktach VI, VI, VII, VIII, X, XI, XII, XIII aktu oskarżenia, zaciągali pożyczki gotówkowe, których wartość była opisana i ustalona w poszczególnych umowach i została wskazana w akcie oskarżenia. Rację ma oskarżyciel publiczny, że ustalenia faktyczne dotyczące wartości niekorzystnego rozporządzenia mieniem powinny odnosić się do zapisów znajdujących się w każdej z umów i odpowiadać wartości rozporządzenia mieniem przez pokrzywdzonych z chwili doprowadzenia tych pokrzywdzonych do dokonania rozporządzeń. Trafną jest więc uwaga, że Sąd Rejonowy zmieniając opis czynów zarzucanych oskarżonym odniósł się do zaktualizowanej wysokości zadłużenia i zrównał ze sobą pojęcie wartości niekorzystnego rozporządzenia mieniem z definicją wysokości wyrządzonej szkody. Określenie prawidłowej wartości niekorzystnego rozporządzenia mieniem ma znaczenie dla oddania pełnego opisu zdarzenia i zachowania oskarżonych, co ma istotne znaczenie dla prawidłowego przyjęcia kwalifikacji prawnej, jak również wymiaru kary w przypadku wydania wyroku skazującego.

W tym stanie rzeczy Sąd I instancji przy ponownym rozpoznaniu sprawy winien
w sposób prawidłowy odnieść się do tego zagadnienia, niemniej równolegle bacząc by te wartości, w sytuacji orzeczenia obowiązku naprawienia szkody uwzględniały rzeczywistą wysokość wyrządzonej szkody. Sąd I instancji powinien mieć na względzie dokonane uiszczenia środków pieniężnych tytułem spłat rat za pożyczki gotówkowe przez oskarżonego G. C. (1). Istotnym również z punktu widzenia powyższej kwestii staje się dokonanie rozważań przez Sąd Rejonowy treści z załączonych dokumentów- wydruków z rejestru zobowiązań kredytowych na okoliczność, że część wierzytelności została przeniesiona na inny podmiot. (k. 932, k. 936, k. 938)

Przechodząc do omówienia trzeciego zawartego w apelacji prokuratora zarzutu Sąd okręgowy podzielił zawarte tam spostrzeżenia. Sąd I instancji nie umotywował należycie powodów zmiany formy zjawiskowej popełnienia przestępstw opisanych w punktach IV, V, VI, VIII komparycji wyroku dotyczących oskarżonego G. C. (1), nie zawarł stanowiska w odniesieniu do zmiany formy zjawiskowej przestępstw- sprawstwa kierowniczego na współsprawstwo oskarżonego G. C. (1) z P. G., jak i A. P.. Nie odnosząc się do powyższych kwestii Sąd Rejonowy uniemożliwił kontrolę instancyjną tego orzeczenia w tej części oraz udaremnił w ten sposób przebieg oceny zgromadzonych dowodów, o czym także była mowa wyżej.

Prokurator słusznie dostrzega, że wyrok Sądu Rejonowego obarczony jest wewnętrzną sprzecznością- skoro bowiem G. C. (1) miał działać ,,wspólnie i w porozumieniu’’ z A. P. i P. G., to logika nakazywałaby przyjęcie, że również ci oskarżeni współdziałali z G. C. (1). Treść wyroku i opisy czynów przypisanych A. P. i P. G. nie pozwalają jednak na poczynienie takich wniosków. W rezultacie, jak wynika z opisu czynu przypisanego w wyroku (odnośnie G. C. (1) i czynu opisanego w pkt IV, V
i VIII aktu oskarżenia) jedynie G. C. (1) działał wspólnie z A. P.
i P. G., ale już A. P. i P. G. dopuścili się według Sądu I instancji czynów im zarzucanych nie współdziałając z G. C. (1).

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy podzielił argumentację zawartą w uzasadnieniu apelacji, że Sąd I instancji poczynił błędne ustalenia faktyczne, które miały wpływ na treść wyroku. Orzeczenie staje się wewnętrznie sprzeczne w odniesieniu co do roli jaką w popełnianiu czynów pełnił każdy z oskarżonych w niniejszej sprawie. Uzasadnienie także nie spełnia wymogów określonych w art. 424 § 1 k.p.k.

Sąd Okręgowy, opierając się na treści art. 436 k.p.k. nie odniósł się do zarzutu obrazy przepisów postępowania z art. 213 § 1a k.p.k. i art. 170 § 1 pkt 2 k.k. zawartego w apelacji prokuratora polegającego na zaniechaniu uzyskania informacji z systemu teleinformatycznego ministra właściwego do spraw finansów publicznych dotyczących stosunków majątkowych i źródeł dochodu oskarżonego, albowiem na tym etapie rozpoznanie powyższego zarzutu jest bezprzedmiotowe dla dalszego toku postępowania. Natomiast zarzuty obrońcy oskarżonego G. C. (1) zawarte w jego apelacji, jak wskazano wyżej z racji na zapadłe rozstrzygnięcie zostały ograniczone do rozpoznania zarzutu naruszenia art. 424 § 1 k.p.k., w pozostałej części zaś rozpoznanie pozostałych uchybień na które powołuje się obrońca oskarżonego byłoby przedwczesne.

Reasumując, wywiedzione w niniejszej sprawie przez prokuratora zarzuty okazały się zasadne a opisane wyżej uchybienia, jakich dopuścił się Sąd Rejonowy miały wpływ na treść wyroku i musiały skutkować jego uchyleniem i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji. Po przeprowadzeniu w sposób prawidłowy postępowania dowodowego w całości, Sąd Rejonowy dokona właściwej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, bezbłędnie ustali w sprawie stan faktyczny i wyda merytoryczne rozstrzygnięcie, a ewentualne pisemne uzasadnienie tego rozstrzygnięcia sporządzi w taki sposób, aby spełniało wszelkie wymogi procesowe określone w art. 424 kpk.

Z tych względów, Sąd Okręgowy orzekł jak w dyspozytywnej części wyroku.

SSO Małgorzata Bańkowska SSO Adam Bednarczyk SSO Ludmiła Tułaczko